โองการท-๙๑-ซเราะฮอนนซาอ

โองการที่ ๙๑ ซูเราะฮ์อันนิซาอ์

ستَجِدُونَ ءَاخَرِينَ يُرِيدُونَ أَن يَأْمَنُوكُمْ وَ يَأْمَنُوا قَوْمَهُمْ كلَّ مَا رُدُّوا إِلى الْفِتْنَةِ أُرْكِسوا فِيهَا فَإِن لَّمْ يَعْتزِلُوكمْ وَ يُلْقُوا إِلَيْكمُ السلَمَ وَ يَكُفُّوا أَيْدِيَهُمْ فَخُذُوهُمْ وَ اقْتُلُوهُمْ حَيْث ثَقِفْتُمُوهُمْ وَ أُولَئكُمْ جَعَلْنَا لَكُمْ عَلَيهِمْ سلْطناً مُّبِيناً (91)

ความหมาย

๙๑. พวกเจ้าจะพบพวกอื่นอีก พวกเขาปรารถนาที่จะปลอดภัยจากสูเจ้า และจากหมู่ชนของพวกเขา (ซึ่งเป็นผู้ตั้งภาคี ดังนั้น ต่อหน้าสูเจ้าเขาแสร้งมีศรัทธา) คราใดที่พวกเขาถูกให้กลับยังการฟิตนะฮ์ (การบูชารูปปั้น) พวกเขาจะกลับคืนสู่สภาพเดิมทันที่ แต่ถ้าพวกเขาไม่ราถอยจากสูเจ้า และมิได้เจรจาการประนีประนอม อีกทั้งไม่ยอมเลิกรา ดังนั้น ถ้าสูเจ้าพบพวกเขา ณ ที่ใด จงจับพวกเขาเป็นเชลย และจงประหารพวกเขา และชนเหล่านี้ เราได้ให้สูเจ้ามีอำนาจอันชัดแจ้งเหนือพวกเขา

สาเหตุของการประทานโองการ

มีชนชาวมักกะฮฺ กลุ่มหนึ่งเดินทางมาหาท่านศาสดา (ซ็อล ฯ) และได้แสดงตนว่าศรัทธา แต่เมื่อพวกเขาอยู่ต่อหน้าบรรดากุเรชและเทวรูป พวกเขาได้หันไปสักการรูปปั้นเหล่านั้น หลังจากนั้นพวกเขาได้ขอความปลอดภัยทั้งจากอิสลามและกุเรช เพื่อจะได้รอดพ้นจากอันตราย โองการได้ประทานลงมาและสั่งมุสลิมให้ปฏิบัติกับชนเหล่านั้นอย่างรุนแง

คำอธิบาย

โองการนี้กล่าวถึงชนอีกกลุ่มหนึ่งที่บรรดามุสลิมได้เผชิญหน้า ซึ่งโองการก่อนหน้านี้กล่าวถึงการประนีประนอม พวกเขาคือกลุ่มชนที่ต้องการรักษาผลประโยชน์ของตนที่อยู่ในหมู่มุสลิม และผู้ตั้งภาคีทั้งหลาย และเพื่อให้บรรลุเป้าหมายของตนพวกเขาจึงเลือกการทรยศ และแสดงท่าที่เป็นมิตรกับทั้งสองฝ่าย โองการจึงประทานลงมาเพื่อแจ้งให้มุสลิมทราบว่าพวกเขาใช้เล่ห์เหลี่ยม เพื่อให้ตนอยู่รอดในสังคมจึงเป็นมิตรกับทั้งสองฝ่าย เมื่อพวกเขาเผชิญหน้ากับมุสลิม ก็เสแสร้งทำเป็นยอมรับอิสลาม แต่เมื่อกลับไปยังเผ่าตนพวกเขาก็ให้การช่วยเหลือ และยังคงรักษาสัมพันธ์ที่ดีต่อกัน อัล-กุรอาน ย้ำเตือนว่า เมื่อพวกเขา คราใดที่พวกเขาถูกให้กลับยังการฟิตนะฮ์ (การบูชารูปปั้น) พวกเขาจะกลับคืนสู่สภาพเดิมทันที่ จุดประสงค์ของ ฟิตนะฮ์ ในโองการหมายถึง การตั้งภาคี

หลังจากนั้นในประโยคถัดมา โองการกล่าวถึงความแตกต่างของพวกเขาไว้ 3 ประการ ดังนี้ ถ้าพวกเขาไม่ราถอย ไม่ยอมประนีประนอม และไม่ยอมเลิกรา ดังนั้น เมื่อสูเจ้าพบพวกเขาไม่ว่าที่ใดก็ตาม จงจับกุมพวกเขา และถ้าจำเป็นก็ให้ประหารพวกเขา ความแตกต่างในประเด็นนี้ทำให้มองเห็นว่าชนกลุ่มนี้แยกจากชนกลุ่มที่แล้วอย่างสิ้นเชิง

สุดท้ายโองการกล่าวว่า ชนเหล่านี้ เราได้ให้สูเจ้ามีอำนาจอันชัดแจ้งเหนือพวกเขา ซึ่งคำว่าอำนาจ หมายถึงข้อพิสูจน์และเหตุผล ไม่ว่าจะเป็นข้อพิสูจน์ของมุสลิมที่มีเหนือบรรดาผู้ตั้งภาคี หรือชัยชนะสมบูรณ์ที่มีต่อพวกเขา หรืออำนาจภายนอก ซึ่งสมัยที่โองการประทานลงมามุสลิมที่อำนาจเหนือผู้ปฏิเสธมาก