โองการที่ 61,62,63 ซูเราะฮ์อันนิซาอ์
ผู้ตัดสินที่กดขี่
وَ إِذَا قـِيـلَ لهَُمْ تـَعـَالَوْا إِلى مـَا أَنـزَلَ اللَّهُ وَ إِلى الرَّسولِ رَأَيْت الْمُنَفِقِينَ يَصدُّونَ عَنك صدُوداً(61)فـَكـَيـْف إِذَا أَصـبـَتـْهـُم مُّصِيبَةُ بِمَا قَدَّمَت أَيْدِيهِمْ ثُمَّ جَاءُوك يحْلِفُونَ بِاللَّهِ إِنْ أَرَدْنَا إِلا إِحْسناً وَ تَوْفِيقاً(62) أُولَئك الَّذِيـنَ يـَعـْلَمُ اللَّهُ مـَا فـى قـُلُوبـِهـِمْ فـَأَعـْرِض عـَنـهـُمْ وَ عـِظـهـُمْ وَ قُل لَّهُمْ فى أَنفُسِهِمْ قَوْلا بَلِيغاً
(63)
ความหมาย
๖๑. และเมื่อกล่าวแก่พวกเขาว่า จงมายังสิ่งที่อัลลอฮฺได้ประทานลงมา และยังเราะซูล เจ้าจะเห็นพวกสับปลับหันหลังให้เจ้าอย่างจริงจัง
๖๒. เป็นไฉนเล่า เมื่อพวกเขาประสบทุกข์ภัยต่าง ๆ ตามที่พวกเขาได้ประกอบขึ้น แล้วพวกเขามาหาเจ้า ขณะที่สาบานต่ออัลลอฮฺว่า เราไม่ปรารถนาสิ่งใด นอกจากการดีและการสมานฉันท์ (ระหว่างสองฝ่าย)
๖๓. พวกเขาคือ ผู้ที่อัลลอฮฺทรงรอบรู้ที่อยู่ในหัวใจของพวกเขา ดังนั้น จงหลีกห่าง (การลงโทษ) พวกเขา จงตักเตือนพวกเขา และจงกล่าวแก่พวกเขาเกี่ยวกับตัวพวกเขา ด้วยคำพูดที่ซาบซึ้ง
คำอธิบาย ผลลัพธ์การตัดสินของผู้กดขี่
โองการนี้เน้นให้เห็นถึงความสำคัญของโองการที่แล้ว ที่สั่งให้ออกห่างจากการปกครอง และการตัดสินของผู้กดขี่ ซึ่งสามโองการต่อไปนี้เป็นผลลัพธ์ การตัดสินของผู้กดขี่ ที่พวกสับปลับยึดถือพวกเขาเป็นผู้ตัดสินแทนศาสดา (ซ็อล ฯ)
ตามความเป็นจริงอัล-กุรอาน กล่าวว่า การย้อนกลับไปหาผู้กดขี่มิใช่ความผิดพลาดที่เกิดจากการบังคับ ซึ่งอาจแก้ไขได้ด้วยการตักเตือน แต่การดื้อดึงของพวกเขาที่ปรารถนาจะกระทำเช่นนั้น เป็นการแสดงให้เห็นถึงจิตวิญญาณที่สับปลับ และความศรัทธาที่อ่อนแอ มิใช่นั้นแล้วพวกเขาต้องสำนึกได้ตามคำเชิญของท่านศาสดา (ซ็อล ฯ) และยอมสารภาพผิด
โองการถัดมากล่าวถึงความจริงดังกล่าวว่า พวกสับปลับเหล่านี้ เมื่อเผชิญกับความทุกข์ยาก อันเป็นผลมาจากการขวนขวายของตัวเอง หรือเมื่อพบกับทางตันในการตัดสินของผู้กดขี่ พวกเขามาหาเจ้า พร้อมกับสาบานต่อพระเจ้าว่า จุดประสงค์ที่เรานำกรรมการที่เป็นยิวไปยังผู้พิพากษาที่กดขี่ นอกจากการมุ่งหวังสิ่งที่ดี และการสมานฉันท์ระหว่างสองฝ่ายแล้ว มิได้มีเจตนาอย่างอื่น
จุดประสงค์ของ ทุกข์ภัยที่ประสบกับพวกเขาคือ ผลของการตัดสินของผู้กดขี่ ฉะนั้น พวกเขาจะได้เห็นผลลัพธ์ของสิ่งที่ตนขวนขวายไว้ในไม่ช้าและจะสำนึก
จุดประสงค์ของพวกสับปลับที่กล่าวว่า เราไม่ปรารถนาสิ่งใด นอกจากการดีและการสมานฉันท์ ระหว่างทั้งสองฝ่าย แต่ปกติแล้วการตัดสินย่อมมีฝ่ายหนึ่งได้รับประโยชน์ และอีกฝ่ายหนึ่งได้รับความเสียหายผู้ที่ได้รับความเสียหายย่อมทวีความอาฆาตแค้นมากกว่าเดิม ประหนึ่งพวกเขาต้องการเอาข้ออ้างเหล่านี้มากลบเกลื่อนความผิดของตนเอง ในลักษณะทีว่า จุดประสงค์ของพวกเราคือ การรับใช้ท่านศาสดา (ซ็อล ฯ) และคู่กรณีทั้งสองฝ่าย พวกเขาจึงได้สาบานว่า จุดประสงค์ของเราที่นำกรรมการไปยังผู้ตัดสินที่กดขี่ มิได้มุ่งหวังสิ่งอื่นใดนอกจากการดี และการสมานฉันท์ทั้งสองฝ่าย
อย่างไรก็ตาม พระเจ้าทรงเตือนท่านศาสดาว่า จงหลีกห่างการลงโทษพวกเขา ซึ่งจะเห็นว่า ท่านศาสดา (ซ็อล ฯ) คบค้ากับพวกเขาเนื่องจากการประกาศตนว่าเป็นมุสลิม ท่านจะระวังตนตลอดเวลา และยึดปฏิบัติไปตามภาพภายนอกที่พวกเขาแสดง เพื่อรักษาเสถียรภาพของสังคม
หลังจากนั้นพระเจ้าทรงมีพระบัญชาอีกว่า จงตักเตือนพวกเขา และจงกล่าวแก่พวกเขาเกี่ยวกับตัวพวกเขา ด้วยคำพูดที่ซาบซึ้งที่มีผลต่อสภาพจิตใจ และจงบอกพวกเขาให้ทราบถึงผลลัพธ์การกระทำที่พวกเขาได้ขวนขวาย