โองการท-49และ-50-ซเราะฮอนนซาอ

โองการที่ 49และ 50 ซูเราะฮ์อันนิซาอ์

กลุ่มชนที่หลงตนเอง

أَ لَمْ تَرَ إِلى الَّذِينَ يُزَكُّونَ أَنفُسهُم بَلِ اللَّهُ يُزَكى مَن يَشاءُ وَ لا يُظلَمُونَ فَتِيلاً (49) انظرْ كَيْف يَفْترُونَ عَلى اللَّهِ الْكَذِب وَ كَفَى بِهِ إِثْماً مُّبِيناً (50)

ความหมาย

๔๙. เจ้าไม่สังเกตบรรดาผู้ที่อ้างตัวเองเป็นผู้บริสุทธิ์ดอกหรือ ทว่าอัลลอฮฺ ทรงขัดเกลาให้บริสุทธิ์ ผู้ที่พระองค์ทรงประสงค์ และพวกเขาจะไม่ถูกอยุติธรรมแม้แต่เล็กน้อย

๕๐. จงพิจารณาเถิด พวกเขาอุปโลกน์การมุสาต่ออัลลอฮฺได้อย่างไร และเพียงพอแล้ว (สำหรับการลงโทษพวกเขาต่อ) บาปอันชัดแจ้ง

สาเหตุแห่งการประทานลงมา

พวกยิว และคริสเตียนถือว่าตนเป็นกลุ่มชนที่วิเศษกว่าพวกอื่น อัล-กุรอาน กล่าวว่า บางครั้งพวกเขากล่าวว่า พวกเราคือบุตรของพระเจ้า (บทมาอิดะฮฺ โองการที่ 18) บางครั้งก็กล่าวว่าสรวงสวรรค์ถูกสร้างขึ้นเพื่อพวกเรา พวกอื่นไม่สามารถเข้าสวรรค์ได้ (บทบะเกาะเราะฮฺ โองการที่ 111) โองการนี้และโองการถัดไปจึงประทานลงมาเพื่อเตือนสติ และตอบความคิดผิด ๆ ของพวกเขา

คำอธิบาย การยกย่องตนเอง

โองการนี้กล่าวถึงคุณสมบัติที่ไม่ดี ที่ได้รับการประณามไม่ว่าจะเป็นบุคคล หรือประชาชาติกล่าวคือ การยกย่องตนเองว่าบริสุทธิ์ และดีกว่าบุคคลหรือชนชาติอื่น โดยถือว่านั่นเป็นความประเสริฐสำหรับพวกตน โองการกล่าวว่า เจ้าไม่สังเกตบรรดาผู้ที่อ้างตัวเองเป็นผู้บริสุทธิ์ดอกหรือ

พระเจ้าเท่านั้น ที่สามารถยกย่อง หรือสรรเสริญชนชาติใดชนชาติหนึ่งบนวิทยปัญญา และความประสงค์ของพระองค์ ไม่ว่าจะมากหรือน้อย และพระองค์จะไม่กดขี่ผู้ใดแม้เท่าปลายเข็ม

ตามความเป็นจริงความประเสริฐคือ สิ่งที่พระเจ้าทรงกำหนดว่าเป็นความประเสริฐ มิใช่สิ่งที่เรากล่าวอ้าง หรือเป็นความเห็นแก่ตัว หรือยกย่องตนเองว่าประเสริฐบนพื้นฐานของการกดขี่และการดูถูกคนอื่น