โองการที่ 2 ซูเราะฮ์อันนิซาอ์
กฎเกณฑ์เกี่ยวกับทรัพย์สมบัติเด็กกำพร้า
وَ ءَاتُوا الْيَتَمَى أَمْوَلهَُمْ وَ لا تَتَبَدَّلُوا الخَْبِيث بِالطيِّبِ وَ لا تَأْكلُوا أَمْوَلَهُمْ إِلى أَمْوَلِكُمْ إِنَّهُ كانَ حُوباً كَبِيراً (2)
ความหมาย
๒. และจงให้แก่บรรดาเด็กกำพร้า ซึ่งทรัพย์สมบัติของพวกเขา (เมื่อพวกเขาเติบโตพอ) และจงอย่าเปลี่ยนเอาของเลว (ของเรา) แทนที่ของดี (ของพวกเขา) และจงอย่ากินสมบัติของพวกเขาร่วมกับทรัพย์ของสูเจ้า (ผสมหรือสับเปลี่ยนกัน) แท้จริงมันเป็นบาปอันยิ่งใหญ่
สาเหตุแห่งการประทานลงมา
มีคน ๆ หนึ่งจากเผ่าเฆาะเฏาะฟาน พีชายมหาเศรษฐีของเขาตายจากไป เขาจึงกลายเป็นผู้ปกครองทรัพย์สินของหลาน ๆ บุตรของพี่ชายแทน เมื่อหลาน ๆ โตพอที่จะดูแลตนเองได้ เขากลับไม่คืนทรัพย์สมบัติให้หลาน พวกเขาได้นำเรื่องไปฟ้องท่านศาสดา (ซ็อล ฯ) โองการแรกถูกประทานลงมา เมื่อเขาได้ยินเช่นนั้น เขาจึงกล่าวลุแก่โทษและคืนทรัพย์สมบัติแก่หลาน ๆ พร้อมทั้งกล่าวว่า ฉันขอความคุ้มครองจากพระเจ้าที่ฉันกระทำบาปใหญ่
คำอธิบาย การฉ้อโกงสมบัติของเด็กกำพร้า
ทุกสังคมจะประสบปัญหาเหมือนกันคือ บิดาตายจากไปตั้งแต่บุตรและธิดายังเล็กอยู่ ลูก ๆ และทรัพย์สมบัติของเขาจึงต้องอยู่ภายใต้การดูแลของคนอื่น โองการข้างต้นจึงมีบัญชาสำคัญเกี่ยวกับทรัพย์สมบัติของเด็กกำพร้า ดังนี้
๑.โองการสั่งว่า จงให้แก่บรรดาเด็กกำพร้า ซึ่งทรัพย์สมบัติของพวกเขา (เมื่อพวกเขาเติบโตพอ) หมายถึง การที่ท่านดูแล หรือใช้สอยทรัพย์สมบัติเหล่านั้นในฐานะของตัวแทน หรือผู้ปกครอง มิใช่เจ้าของ
๒.บัญชาต่อมาสั่งให้ระมัดระวังอารมณ์ความต้องการทั้งหลาย เนื่องจากบางครั้งผู้ดูแลหาข้ออ้างว่าการเปลี่ยนทรัพย์สมบัติเพื่อเป็นประโยชน์แก่เด็กกำพร้า หรือไม่มีความแตกต่างกัน หรือถ้าปล่อยทิ้งไว้จะเกิดความเสียหาย จึงนำเอาทรัพย์สินที่ดีของเด็กกำพร้าไป และแทนที่ด้วยทรัพย์สินไม่ดีของตน โองการจึงกล่าวว่า จงอย่าเปลี่ยนเอาของเลว (ของเรา) แทนที่ของดี (ของพวกเขา)
๓.จงอย่ากินสมบัติของพวกเขาร่วมกับทรัพย์ของสูเจ้า หมายถึงอย่าปะปนทรัพย์สมบัติของเจ้ากับทรัพย์ของเด็กกำพร้า ซึ่งในที่สุดเจ้ากลายเป็นเจ้าของทรัพย์นั้นแต่เพียงผู้เดียว หรืออย่าปะปนทรัพย์ที่เลวของตนกับทรัพย์ที่ดีของพวกเขา ซึ่งในที่สุดจะทำให้ทรัพย์ของพวกเขาสูญหายไปโดยปริยาย
สุดท้ายโองการเน้นความสำคัญของประเด็นดังกล่าวว่า การฉ้อโกงทรัพย์ของเด็กกำพร้า แท้จริงเป็นบาปอันยิ่งใหญ่