โองการที่ 196,197 ซูเราะฮ์อาลิอิมรอน
โองการที่ 196, 197 คุณค่าด้านจิตวิญญาณของบุรุษและสตรี
لا يَغُرَّنَّك تَقَلُّب الَّذِينَ كَفَرُوا فى الْبِلَدِ (196) مَتَعٌ قَلِيلٌ ثُمَّ مَأْوَاهُمْ جَهَنَّمُ وَ بِئْس المِْهَادُ (197)
ความหมาย
196. อย่าให้บรรดาผู้ปฏิเสธไปมาในบ้านเมืองของเจ้าเป็นอันขาด
197. เป็นผลประโยชน์เพียงเล็กน้อย ดังนั้น ที่พำนักของพวกเขาคือ นรก ช่างเป็นที่พำนักที่เลวร้ายเสียนี่กระไร
สาเหตุของการประทานโองการ
บรรดาผู้ปฏิเสธชาวมักกะฮฺจำนวนได้ค้าขายสินค้าล่วงหน้า จากการค้าดังกล่าวทำให้พวกเขากลายเป็นผู้ร่ำรวยมีทรัพย์สินมากมาย บรรดายูฮูดีย์ที่อาศัยอยู่บริเวณรอบ ๆ มะดีนะฮฺก็มีความเชี่ยวชาญด้านการค้าไม่น้อยหน้าใคร ทุกครั้งเมื่อพวกเขาเดินทางไปทำการค้าจะกลับมาพร้อมผลกำไรมากมาย ขณะที่บรรดามุสลิมมีสภาพชีวิตค่อนข้างยากจน เนื่องจากวิถีชีวิตต่างไปจากพวกเขา เช่น ถูกล้อมกรอบทางเศรษฐกิจอยู่ในมักกะฮฺ ต้องอพยพถิ่นฐานไปสู่มะดีนะฮฺ พวกเขามีชีวิตอยู่อย่างยากลำบาก เมื่อเปรียบเทียบสภาพชีวิตของคนสองกลุ่มแล้ว บางคนจึงมีคำถามว่าทำไมผู้ปฏิเสธจึงร่ำรวยมีทรัพย์สินมาก ส่วนบุคคลที่มีศรัทธากับยากจนมีชีวิตการเป็นอยู่ลำบาก โองการข้างต้นจึงประทานลงมา
คำอธิบาย คำถามที่สร้างความเสียใจ
บรรดาผู้ยโสโอหังทั้งหลายเมื่อเปรียบเทียบวิถีชีวิตของพวกเขา กับบรรดามุสลิม พวกเขากล่าวว่า เพราะเหตุใด ทั้งที่พวกเขาประพฤติชั่ว และก่ออาชญากรรมแต่กลับมีชีวิตสุขสบาย ส่วนพวกเจ้ามีศรัทธา มีการสำรวมตนกลับอยู่อย่างยากลำบาก ซึ่งบางครั้งคำพูดของเขาสร้างความคลางแคลงแก่มุสลิมที่มีศรัทธาอ่อนได้ไม่น้อย บางคนคิดจะกลับใจออกจากอิสลามก็มี คำพูดของพวกเขามีปัจจัยหลายอย่าง ที่ต้องพิจารณา โองการข้างต้นจึงประทานลงมาเพื่อตอบโต้พวกเขา โดยกล่าวว่า อย่าให้บรรดาผู้ปฏิเสธไปมาในบ้านเมืองของเจ้าเป็นอันขาด
แม้ว่าโองการกำลังกล่าวกับท่านศาสดา (ซ็อล ฯ) แต่เป็นที่เข้าใจได้ว่าเป้าหมายคือมุสลิมโดยทั่วไป โองการถัดมา กล่าวว่า สิ่งเหล่านั้นเป็นผลประโยชน์เพียงเล็กน้อย แต่สิ่งที่ติดตามผลประโยชน์เหล่านั้นหน้ากลัวยิ่งกว่า กล่าวคือผลประโยชน์กลายเป็นปัจจัยให้พวกเขาลุ่มหลงโลก บูชาทรัพย์สิน และกลายเป็นทาสของมัน ซึ่งบั้นปลายสุดท้ายพระเจ้าสัญญาว่า ที่พำนักของพวกเขาคือ นรก ช่างเป็นที่พำนักที่เลวร้ายเสียนี่กระไร หมายถึง จงอย่าคิดว่าพวกเขาเป็นที่รักยิ่ง ณ พระเจ้า แม้ว่าพวกเขาจะร่ำรวย และพวกท่านยากจน ถ้าพิจารณาจะเห็นว่าสิ่งที่พวกเขาได้รับเป็นความสุขเล็ก ๆ น้อย ๆ ชั่วพริบตาเท่านั้น มันจะผ่านไปอย่างรวดเร็ว เพราะเป็นธรรมชาติของโลกนี้ที่ทุกอย่างจะผ่านไปอย่างรวดเร็ว ความตายจะทำลายความสุขเหล่านั้นจนหมดสิ้น ซึ่งในวันนั้นเขาจะเผชิญกับสถานที่พำนักในนรก อันเป็นที่พำนักที่ชั่วร้ายอย่างยิ่ง ความสุขทางโลกได้กลายเป็นบทลงโทษในวันฟื้นคืนชีพ พวกเขาต่างหากที่น่าสงสาร มีชีวิตที่อับโชคและไม่เคยพบกับความสุขที่แท้จริง การที่พวกเขาไม่ยอมรับศาสนาแห่งสัจธรรมก็เพื่อสั่งสมการลงโทษในโลกหน้าโองการที่ 196,197
โองการที่ 196, 197 คุณค่าด้านจิตวิญญาณของบุรุษและสตรี
لا يَغُرَّنَّك تَقَلُّب الَّذِينَ كَفَرُوا فى الْبِلَدِ (196) مَتَعٌ قَلِيلٌ ثُمَّ مَأْوَاهُمْ جَهَنَّمُ وَ بِئْس المِْهَادُ (197)
ความหมาย
196. อย่าให้บรรดาผู้ปฏิเสธไปมาในบ้านเมืองของเจ้าเป็นอันขาด
197. เป็นผลประโยชน์เพียงเล็กน้อย ดังนั้น ที่พำนักของพวกเขาคือ นรก ช่างเป็นที่พำนักที่เลวร้ายเสียนี่กระไร
สาเหตุของการประทานโองการ
บรรดาผู้ปฏิเสธชาวมักกะฮฺจำนวนได้ค้าขายสินค้าล่วงหน้า จากการค้าดังกล่าวทำให้พวกเขากลายเป็นผู้ร่ำรวยมีทรัพย์สินมากมาย บรรดายูฮูดีย์ที่อาศัยอยู่บริเวณรอบ ๆ มะดีนะฮฺก็มีความเชี่ยวชาญด้านการค้าไม่น้อยหน้าใคร ทุกครั้งเมื่อพวกเขาเดินทางไปทำการค้าจะกลับมาพร้อมผลกำไรมากมาย ขณะที่บรรดามุสลิมมีสภาพชีวิตค่อนข้างยากจน เนื่องจากวิถีชีวิตต่างไปจากพวกเขา เช่น ถูกล้อมกรอบทางเศรษฐกิจอยู่ในมักกะฮฺ ต้องอพยพถิ่นฐานไปสู่มะดีนะฮฺ พวกเขามีชีวิตอยู่อย่างยากลำบาก เมื่อเปรียบเทียบสภาพชีวิตของคนสองกลุ่มแล้ว บางคนจึงมีคำถามว่าทำไมผู้ปฏิเสธจึงร่ำรวยมีทรัพย์สินมาก ส่วนบุคคลที่มีศรัทธากับยากจนมีชีวิตการเป็นอยู่ลำบาก โองการข้างต้นจึงประทานลงมา
คำอธิบาย คำถามที่สร้างความเสียใจ
บรรดาผู้ยโสโอหังทั้งหลายเมื่อเปรียบเทียบวิถีชีวิตของพวกเขา กับบรรดามุสลิม พวกเขากล่าวว่า เพราะเหตุใด ทั้งที่พวกเขาประพฤติชั่ว และก่ออาชญากรรมแต่กลับมีชีวิตสุขสบาย ส่วนพวกเจ้ามีศรัทธา มีการสำรวมตนกลับอยู่อย่างยากลำบาก ซึ่งบางครั้งคำพูดของเขาสร้างความคลางแคลงแก่มุสลิมที่มีศรัทธาอ่อนได้ไม่น้อย บางคนคิดจะกลับใจออกจากอิสลามก็มี คำพูดของพวกเขามีปัจจัยหลายอย่าง ที่ต้องพิจารณา โองการข้างต้นจึงประทานลงมาเพื่อตอบโต้พวกเขา โดยกล่าวว่า อย่าให้บรรดาผู้ปฏิเสธไปมาในบ้านเมืองของเจ้าเป็นอันขาด
แม้ว่าโองการกำลังกล่าวกับท่านศาสดา (ซ็อล ฯ) แต่เป็นที่เข้าใจได้ว่าเป้าหมายคือมุสลิมโดยทั่วไป โองการถัดมา กล่าวว่า สิ่งเหล่านั้นเป็นผลประโยชน์เพียงเล็กน้อย แต่สิ่งที่ติดตามผลประโยชน์เหล่านั้นหน้ากลัวยิ่งกว่า กล่าวคือผลประโยชน์กลายเป็นปัจจัยให้พวกเขาลุ่มหลงโลก บูชาทรัพย์สิน และกลายเป็นทาสของมัน ซึ่งบั้นปลายสุดท้ายพระเจ้าสัญญาว่า ที่พำนักของพวกเขาคือ นรก ช่างเป็นที่พำนักที่เลวร้ายเสียนี่กระไร หมายถึง จงอย่าคิดว่าพวกเขาเป็นที่รักยิ่ง ณ พระเจ้า แม้ว่าพวกเขาจะร่ำรวย และพวกท่านยากจน ถ้าพิจารณาจะเห็นว่าสิ่งที่พวกเขาได้รับเป็นความสุขเล็ก ๆ น้อย ๆ ชั่วพริบตาเท่านั้น มันจะผ่านไปอย่างรวดเร็ว เพราะเป็นธรรมชาติของโลกนี้ที่ทุกอย่างจะผ่านไปอย่างรวดเร็ว ความตายจะทำลายความสุขเหล่านั้นจนหมดสิ้น ซึ่งในวันนั้นเขาจะเผชิญกับสถานที่พำนักในนรก อันเป็นที่พำนักที่ชั่วร้ายอย่างยิ่ง ความสุขทางโลกได้กลายเป็นบทลงโทษในวันฟื้นคืนชีพ พวกเขาต่างหากที่น่าสงสาร มีชีวิตที่อับโชคและไม่เคยพบกับความสุขที่แท้จริง การที่พวกเขาไม่ยอมรับศาสนาแห่งสัจธรรมก็เพื่อสั่งสมการลงโทษในโลกหน้า