โองการที่ 78 ซูเราะฮ์ อาลิอิมรอน
وَ إِنَّ مِنْهُمْ لَفَرِيقاً يَلْوُنَ أَلْسِنَتَهُم بِالْكِتَبِ لِتَحْسبُوهُ مِنَ الْكتَبِ وَ مَا هُوَ مِنَ الْكِتَبِ وَ يَقُولُونَ هُوَ مِنْ عِندِ اللَّهِ وَ مَا هُوَ مِنْ عِندِ اللَّهِ وَ يَقُولُونَ عَلى اللَّهِ الْكَذِب وَ هُمْ يَعْلَمُونَ (78)
ความหมาย
78. และแท้จริง ในหมู่พวกเขา (ยะฮูดีย์) มีกลุ่มหนึ่งเมื่ออ่านคัมภีร์ พวกเขาจะตวัดลิ้น เพื่อให้สูเจ้าคิดว่า (สิ่งที่พวกเขากำลังอ่าน) มาจากคัมภีร์ ขณะที่มันมิได้มาจากคัมภีร์ แต่พวกเขากล่าวว่า มันมาจากอัลลอฮฺ ทั้ง ๆ ที่มันไม่ใช่มาจากอัลลอฮฺ พวกเขากล่าวมุสาต่ออัลลอฮ ขณะที่พวกเขารู้ดีอยู่
สาเหตุของการประทานโองการ
โองการนี้ถูกประทานให้แก่ผู้รู้ชาวยะฮูดีย์กลุ่มหนึ่ง ซึ่งพวกเขาเขียนบิดเบือนเกี่ยวกับท่านศาสดามุฮัมมัด (ซ็อล ฯ) ทั้งที่ไม่มีอยู่ในคัมภีร์เตารอต หลังจากนั้นพวกเขากล่าวว่า มันมาจากอัลลอฮฺ พวกเขามุสาต่ออัลลอฮฺ และบิดเบือนคัมภีร์เตารอต โองกสนจึงได้ประทานลงมาเพื่อเปิดเผยความจริง
คำอธิบาย การบิดเบือนอย่างเปิดเผย
โองการนี้กล่าวถึงการบิดเบือนในอีกรูปแบบหนึ่ง ของผู้รู้ชาวคัมภีร์ โดยกล่าวว่า มีกลุ่มหนึ่งเมื่ออ่านคัมภีร์ พวกเขาจะตวัดลิ้น เพื่อให้สูเจ้าคิดว่า (สิ่งที่พวกเขากำลังอ่าน) มาจากคัมภีร์ ขณะที่มันมิได้มาจากคัมภีร์
คำว่า ยัลวุนะ มาจากรากศัพท์คำว่า ลี หมายถึง ความสับสน หรือการทำให้เฉออกไป ซึ่งจุดประสงค์ในที่นี้ ต้องการบ่งชี้ให้เห็นการเปลี่ยนแปลงพจนารถของพระเจ้า เมื่อพวกเขาอ่านคัมภีร์เตารอตถึงส่วนที่แจ้งถึง คุณลักษณะและการปรากฏของท่านศาสดา (ซ็อล ฯ) พวกเขาจะบิดเบือนเป็นอย่างอื่น เมื่อคนอื่นเห็นและได้ยินที่เขาอ่านจะคิดว่านั้นเป็นโองการของพระเจ้า พวกเขาไม่ละอายใจสิ่งที่กระทำ มิหนำซ้ำยังกล่าวอย่างหน้าตาเฉยว่า สิ่งนี้ถูกประทานมาจากพระเจ้า ทั้งที่มันไม่ใช่มาจากพระเจ้า
หลังจากนั้นอัล-กุรอาน กล่าวเตือนสติพวกเขาว่า สิ่งที่กระทำมิใช่ความผิดพลาด แต่เป็นความตั้งใจที่พวกเขามุสาต่ออัลลอฮฺ ทั้ง ๆ ที่พวกเขาต่างรู้ดี
สิ่งเหล่านี้ทั้งหมดเป็นผลสืบเนื่องมาจาก การที่พวกเขาเห็นว่าผลประโยชน์ของตนตกอยู่ในอันตราย พวกเขาจึงกล้ากระทำผิดทุกอย่าง ฉะนั้น ถ้าพวกเขายกระดับความคิดของตนขึ้นไปสักเล็กน้อย มีการตั้งเจตนาบริสุทธิ์ แน่นอน พระเจ้าจะสนับสนุนเขาทั้งด้านจิตวิญญาณและร่างกาย
ขณะเดียวกันโองการนี้และโองการก่อนหน้าได้เตือนอันตรายที่สำคัญอย่างยิ่งเกี่ยวกับผู้รู้ และนักปราชญ์ที่หลงผิดสำหรับประชาติหนึ่ง เนื่องจากการลงโทษที่รุนแรง เป็นเหตุผลที่บ่งบอกถึงการให้ความสำคัญต่อผู้รู้ โดยเฉพาะอย่างยิ่งอันตรายที่เกิดจากผู้รู้ที่หลงผิด