@laravelPWA
โองการที่ 8,9 ซูเราะฮ์ อาลิอิมรอน
  • ชื่อ: โองการที่ 8,9 ซูเราะฮ์ อาลิอิมรอน
  • แหล่งที่มา:
  • วันที่วางจำหน่าย: 4:21:3 11-6-1404

โองการที่ 8,9 ซูเราะฮ์ อาลิอิมรอน


رَبَّنَا لا تُزِغْ قُلُوبَنَا بَعْدَ إِذْ هَدَيْتَنَا وَ هَب لَنَا مِن لَّدُنك رَحْمَةً إِنَّك أَنت الْوَهَّاب (8) رَبَّنَا إِنَّك جَامِعُ النَّاسِ لِيَوْمٍ لا رَيْب فِيهِ إِنَّ اللَّهَ لا يُخْلِف الْمِيعَادَ (9)

ความหมาย

8. (รอซิคูนกล่าวว่า) โอ้พระผู้อภิบาลของเรา โปรดอย่าให้หัวใจของพวกเรารวนเร (ออกจากสัจธรรม) หลังจากที่พระองค์ได้ทรงนำทางเรา และทรงโปรดประทานแก่เรา ความเมตตาจากพระองค์ แท้จริงพระองค์คือ ผู้ทรงประทานอย่างมากมาย

9. โอ้พระผู้อภิบาลของเรา แท้จริงพระองค์เป็นผู้รวบรวมมนุษย์ทั้งหลาย สำหรับวันที่ไม่มีการคลางแคลงใจ ในนั้น แท้จริงอัลลอฮฺไม่ทรงผิดสัญญา

คำอธิบาย กาลปล่อยวางแนวทางที่ผิด

บางครั้งโองการที่มีความหมายคลุมเครือ อาจทำให้เกิดการเข้าใจผิดสำหรับบางคนและไม่สามารถผ่านการทดสอบของพระองค์ได้ บรรดาผู้ที่เป็นรอซิคูน นอกจากจะตักตวงวิชาการแล้ว ยังขอความคุ้มครองจากพระองค์เพื่อสร้างความเข้าใจในวิชาการ จากสองโองการที่กำลังกล่าวถึง ซึ่งเป็นคำพูดของรอซิคูนฟิลอิลม์ ทำให้คำกล่าวอ้างเป็นที่ประจักษ์ชัดขึ้น และมองเห็นความแตกต่างที่ผู้รู้บางคนมักกล่าวอ้าง และแสดงความจองหองออกมา ทั้งที่ความรู้ของตนมีจำนวนเล็กน้อย แต่กลับปล่อยให้ตนตกเป็นทาสเสียงกระซิบของซาตานมารร้าย และอารมณ์ใฝ่ต่ำ ซึ่งในความเป็นจริงเขาต้องขอความคุ้มครอง และการชี้นำจากพระเจ้าในวิชาการเหล่านั้น

รายงานบางบทกล่าวว่า แม้แต่ท่านศาสดา (ซ็อล ฯ) ยังต้องมอบหมายตนต่อพระเจ้า และกล่าวขอพรซ้ำแล้ว ซ้ำอีกว่า โอ้ พระผู้ซึ่งทำให้หัวใจเต้น และสับเปลี่ยนอยู่ตลอดเวลา โปรดสร้างความมั่นคลแก่หัวใจของข้าฯ ด้วยเถิด

โองการถัดมากล่าวถึงความศรัทธาต่อวันแห่งการฟื้นคืนชีพ และการให้ความสนใจต่อวันสอบสวน เพื่อให้สิ่งนี้เป็นหนึ่งในปัจจัยที่คอบควบคลุมอารมณ์ใฝ่ต่ำ ซึ่งบรรดารอซิคูนจะรำลึกถึงวันเหล่านี้เสมอ ด้วยเหตุนี้ พวกเขาพยายามที่จะออกห่างจากอารมณ์ความรู้สึกแบบสุดโต่ง อันเป็นสาเหตุของความไร้สาระ

ฉะนั้น จะเห็นว่าเฉพาะรอซิคูนฟิลอิลม์ เท่านั้นที่สามารถเข้าใจโองการต่าง ๆ ของพระองค์ และไม่หลงทางหรือมีจิตใจแปรปรวนออกจากสัจธรรม ดังนั้น สรุปได้ว่าโองการแรกบ่งชี้ถึง ความศรัทธาสมบูรณ์ของความศรัทธาของพวกเขา ส่วนโองการที่สองบ่งชี้ถึงความศรัทธาของพวกเขาที่มีต่อวันแห่งการฟื้นคืนชีพ