โองการที่ 212 ซูเราะฮ์อัลบะเกาะเราะฮ์
زُيِّنَ لِلَّذِينَ كَفَرُوا الْحَيَوةُ الدُّنْيَا وَ يَسخَرُونَ مِنَ الَّذِينَ ءَامَنُوا وَ الَّذِينَ اتَّقَوْا فَوْقَهُمْ يَوْمَ الْقِيَمَةِ وَ اللَّهُ يَرْزُقُ مَن يَشاءُ بِغَيرِ حِساب (212)
ความหมาย
212. ชีวิตของโลกนี้ ถูกทำให้บรรเจิดสวยงามแก่บรรดาผู้ปฏิเสธ และพวกเย้ยหยันบรรดาผู้ศรัทธา ขณะที่บรรดาผู้สำรวมตนจากความชั่ว เหนือกว่าพวกเขาในวันฟื้นคืนชีพ และอัลลอฮฺ ทรงประทานเครื่องยังชีพแก่ผู้พระองค์ทรงประสงค์ โดยไม่มีการคำนวณ
ชีวิตความเป็นอยู่แห่งโลกนี้นั้นได้ถูกประดับให้สวยงามแก่ผู้ปฏิเสธศรัทธาทั้งหลายและพวกเขายังเย้ยหยันบรรดาผู้ที่ศรัทธาด้วย แต่บรรดาผู้ยำเกรงนั้น เหนือกว่าพวกเขาในวันกิยามะฮ์และอัลลอฮฺจะทรงประทานปัจจัยยังชีพแก่ผู้ที่พระองค์ทรงประสงค์ โดยปราศจากการคำนวณนับ
สาเหตุของการประทานโองการ
อิบนิอับบาซ กล่าวว่า โองการข้างต้นประทานให้กับผู้มีเกียรติและผู้นำกุเรชบางคนที่มีการเป็นอยู่อย่างสุขสบาย ส่วนผู้ศรัทธายากจน และมีความเป็นอยู่ยากลำบาก พวกเขาเย้ยหยันผู้ศรัทธา และกล่าวว่า ถ้าศาสดาของเจ้าเป็นผู้มีเกียรติ และถูกประทานมาจากพระเจ้าจริง ผู้มีเกียรติทั้งหลายคงปฏิบัติตามแล้ว โองการดังกล่าวจึงประทานลงมาเพื่อตอบคำพูดที่ไม่มีแก่นสารของพวกเขา
คำอธิบาย ผู้ปฏิเสธหลงใหลความศิวิไลซ์ของโลก
โองการนี้กล่าวถึงกฎโดยรวมแก่ชนทุกหมู่เหล่าที่มีความคิดเห็นแก่ตัว และคิดว่าตน และความร่ำรวยของตนมีค่ากว่าคนอื่น ซึ่งในความเป็นจริงทรัพย์สินเป็นเพียงสื่อที่นำมนุษย์ไปสู่ความสมบูรณ์ ทรัพย์เป็นพาหนะมิใช่นายที่คอยบังคับให้บ่าวทำตามความต้องการของตน หากพิจารณาอย่างถี่ถ้วนจะเห็นว่าในโลกหน้า ตำแหน่งด้านจิตวิญญาณจะปรากฏเป็นรูปธรรมที่เห็นได้ด้วยตา ซึ่งตำแหน่งของผู้ศรัทธาจะสูงส่งกว่า ประหนึ่งว่าเกียรติยศของผู้ศรัทธาจะได้รับการบรรดาศักดิ์ให้สูงขึ้น ส่วนผู้ปฏิเสธจะถูกทำให้ตกต่ำลงสู่ก้นบึ้งของแผ่นดิน สิ่งเหล่านี้เป็นการแจ้งข่าว และเป็นการสร้างความสงบแก่บรรดาผู้ศรัทธาที่ยากจน ขณะเดียวกันก็เป็นการเตือนผู้ปฏิเสธที่ยโสและหยิ่งจองหองให้ระวังการลงโทษของพระเจ้า
ประโยคสุดท้ายกล่าวว่า พระเจ้าทรงประทานความโปรดปรานแก่ผู้ศรัทธาชนิดที่ไม่มีการตรวจสอบ และการคำนวณนับ หมายถึงว่ารางวัลและความโปรดปรานที่พระองค์ประทานให้ มิได้ตรงกับการกระทำของเรา แต่ตรงกับเกียรติยศและความเมตตาของพระองค์ ซึ่งเป็นที่ทราบกันดีว่าความเมตตาของพระองค์ไม่มีขอบเขต
โดยปกติแล้วบุคคลที่ไม่ศรัทธา และหลงใหลความศิวิไลซ์ของโลก มักนำคุณค่าทางวัตถุปัจจัยเป็นเครื่องวัดคุณค่าของทุกสิ่ง ขณะที่คุณค่าของวัตถุปัจจัยเมื่อเทียบกับความศรัทธา หรือจิตวิญญาณเป็นเพียงสนิมส่วนเกิน ดังนั้น ถ้าผู้ศรัทธาเรียกร้องความโปรดปรานทางโลก ก็เพื่อเป็นสื่อในการค้นหาโลกหน้าที่สูงส่งกว่า