คำอธิบายโองการที่ 122-123 จากบทอัลบะกอเราะฮ์
يَبَنى إِسرءِيلَ اذْكُرُوا نِعْمَتىَ الَّتى أَنْعَمْت عَلَيْكمْ وَ أَنى فَضلْتُكمْ عَلى الْعَلَمِينَ (122) وَ اتَّقُوا يَوْماً لا تجْزِى نَفْسٌ عَن نَّفْس شيْئاً وَ لا يُقْبَلُ مِنهَا عَدْلٌ وَ لا تَنفَعُهَا شفَعَةٌ وَ لا هُمْ يُنصرُونَ (123)
ความหมาย
122. วงศ์วานของอิสรออีลเอ๋ย ! จงรำลึกถึงความโปรดปรานของฉัน ที่ฉันได้โปรดปรานแก่สูเจ้า และแท้จริงฉันได้ยกย่องสูเจ้าเหนือประชาชนทั้งหลาย
123 . และจงสำรวมตนต่อวันหนึ่ง ที่ไม่มีใครสามารถรับโทษแทนอีกชีวิตหนึ่งได้ และการชดเชยแทนสิ่งนั้นก็จะไม่ถูกตอบรับ และการขอไถ่แทนจะไม่อำนวยประโยชน์แก่ชีวิตนั้น และพวกเขาจะไม่ถูกช่วยเหลือ
คำอธิบาย
พระเจ้าตรัสถึงพวกบนีอิสรออีลอีกครั้งหนึ่ง ทรงคำนวณนับความโปรดปรานของพระองค์ ที่ประทานแก่พวกเขา โดยเฉพาะอย่างยิ่งพระองค์ทรงยกย่องพวกเขาเหนือประชาชาติร่วมสมัยของพวกเขา ขณะที่ทรงเตือนสำทับพวกเขาว่าไม่มีความโปรดปรานใด ที่ปราศจากความรับผิดชอบ ความโปรดปรานทุกประเภท ที่พระองค์ทรงประทานแก่ปวงบ่าว พระองค์เอาสัญญาจากพวกเขา ในวันนั้นทุกคนต้องรับผิดชอบความโปรดปรานที่ได้รับมา ไม่มีการช่วยเหลือ หรือการอนุเคราะห์ใด ๆ ยกเว้นต้องได้รับอนุญาตจากพระองค์ ถ้าหากพวกเจ้าคิดว่าในวันนั้นนอกจากพระองค์แล้ว ยังมีบุคคลอื่นอีกที่สามารถช่วยเหลือได้ ถือเป็นความผิดพลาดอย่างรุนแรง เนื่องจากในวันนั้นจะไม่มีใครสามารถช่วยเหลือกันได้ ไม่มีการไถ่บาป ไม่มีการรับโทษแทน ด้วยเหตุนี้ แนวทางแห่งการช่วยเหลือที่สามารถติดต่อได้บนโลก จะถูกตัดขาดทั้งหมด ซึ่งในวันนั้นมีอยู่ทางเดียวที่สามารถช่วยเหลือมนุษย์ ให้รอดพ้นจากภยันตรายต่าง ๆ ได้ คือความศรัทธา และประกอบการดี การลุแก่โทษเมื่อทำบาป การขัดเกลาจิตวิญญาณ และการยกระดับจิตใจ
ถึงตรงนี้อัล-กุรอานยุติการกล่าวถึงพวกยิว คริสเตียน และบรรดาผู้ตั้งภาคีเทียบเทียม ประเด็นที่จะกล่าวต่อไปเป็นเรื่องราวเกี่ยวกับศาสดาอิบรอฮีม (อ.) วีรบุรุษแห่งการก่อตั้งแนวทางแห่งพระเจ้า ผู้เป็นแบบอย่างในการต่อสู้กับบรรดามุชริกีน และบรรดาเทวรูป ต่าง ๆ