มะฟาติฮุลฮายาต หมายเลข 282
บทที่ 10
การเดินทาง
มารยาทในการเดินทาง
ดุอาอฺและการให้ศอดาเกาะ
ท่านอมีรุลมุอฺมีนีน(อ) จะอ่านดุอาบทนี้เมื่อต้องเดินทาง
« اللَّهُمَّ أَنْتَ الصَّاحِبُ فِى السَّفَرِ وَ أَنْتَ الْخَلِیفَةُ فِى الأَهْلِ وَ لا یجْمَعُهُمَا غَیرُكَ؛ لأَنَّ الْمُسْتَخْلَفَ لا یكُونُ مُسْتَصْحَباً وَ الْمُسْتَصْحَبُ لا یكُونُ مُسْتَخْلَفاً»[1]
ตัวบท
[1] . نهج البلاغة، خطبهٴ 46.
อ้างอิง
มะฟาติฮุลฮายาต หน้า 196