ความจำเปนในการมอบความรกตออะฮลลบยตของทานศาสดา-ซอลฯ

ความจำเป็นในการมอบความรักต่ออะฮ์ลุลบัยต์ของท่านศาสดา (ซ็อลฯ)

ความรักที่มีต่ออะฮ์ลุลบัยต์ (อ.) ของท่านศาสดามุฮัมมัด (ซ็อลฯ) นั้นคือพื้นฐานสำคัญที่จะนำไปสู่ความรักต่อพระผู้เป็นเจ้า และความรักดังกล่าวนี้เช่นกันที่จะเป็นสื่อนำไปสู่ความรักในความดีงามและคุณค่าต่าง ๆ อันสูงส่งแห่งพระผู้เป็นเจ้า

การที่จะไปถึงยอดอันสูงสุดของความสมบูรณ์ (กะม้าล) ทางด้านจิตวิญญาณและความเป็นมนุษย์ผู้สมบูรณ์นั้น หากปราศจากความรักในเอาลิยาอุลลอฮ์ (บรรดาผู้ที่อัลลอฮ์ทรงรัก) ย่อมไม่อาจเป็นไปได้ และการถูกตอบรับของการกระทำ (อะมั้ล) และความเหนื่อยยากต่าง ๆ ในการประกอบคุณงามความดีของมุสลิมแต่ละคนนั้น ขึ้นอยู่กับความรักและการยอมรับอำนาจปกครอง (วิลายะฮ์) ของอะฮ์ลุลบัยติ์ (อ.)  ท่านอิมามอะลี (อ.) ได้อ้างอิงคำพูดของท่านศาสดา (ซ็อลฯ) ซึ่งท่านกล่าวว่า :

لا تَزُولُ قَدَمُ عَبْدٍ يَوْمَ القِيَامَةِ حَتّى يُسْأَلَ عَنْ أَرْبَعِ خِصَالٍ : عَنْ عُمْرِهِ فيما أَفـْناهُ، وَ عَنْ شَبابِهِ فيما أَبـْلاهُ، ، وَ عَنْ مالِهِ مِنْ أَيـْنَ اكْتَسَبَهُ وَ فيما أَنـْفَقَهُ، وَ عَنْ حُبِّنا أَهـْلَ الْبَيْتِ

“ในวันกิยามะฮ์ (วันฟื้นคืนชีพในปรโลก) ไม่มีเท้าของบ่าวคนใดจะได้ก้าวเดินไป จนกว่าเขาจะถูกถามเกี่ยวกับสี่ประการ :

1.เกี่ยวกับชีวิตของเขาว่า เขาได้ใช้มันไปในสิ่งใด

2.เกี่ยวกับความหนุ่ม (สาว) ของเขาว่า เขาได้ใช้มันหมดไปในสิ่งใด

3.เกี่ยวกับทรัพย์สินของเขาว่า เขาได้แสวงหามันมาจากที่ใดและใช้มันไปในหนทางใด

4.เกี่ยวกับความรักที่มีต่อเรา อะฮ์ลุลบัยติ์” (1)

บนพื้นฐานดังกล่าวนี้เองการแสวงหาความใกล้ชิดต่อพระผู้เป็นเจ้าและการไปถึงยังความผาสุกไพบูลย์ทั้งในโลกนี้และปรโลกนั้น ได้ถูกผสมผสานไว้กับความรักและมิตรภาพที่มีต่อวงศ์วานของท่านศาสดามุฮัมมัด (ซ็อลฯ)  

ความรักต่อผู้อื่นนั้นเป็นเรื่องของธรรมชาติแห่งการสร้าง (ฟิฏเราะฮ์) แต่จะเป็นสิ่งที่สวยงามยิ่งกระไร หากในการมอบความรักให้ใครนั้น มนุษย์จะเลือกบุคคลที่ดีที่สุด และอะฮ์ลุลบัยต์ (อ.) นั้นคือตัวอย่างของกลุ่มบุคคลที่ดีที่สุดและเป็นมนุษย์ผู้มีความสมบูรณ์ที่สุด

อารมณ์ความรู้สึกที่สะอาดบริสุทธิ์ การแสดงความรักและความผูกพันที่มีต่ออะฮ์ลุลบัยต์ (อ.) ของท่านศาสดา (ซ็อลฯ) ผู้เป็นมะอ์ซูม (ผู้สะอาดบริสุทธิ์จากบาป) นั้น คือปัจจัยสำคัญที่จะทำให้เกิดการยืนหยัดอย่างมั่นคงในหนทางของศาสนาและความเป็นผู้เคร่งครัดในศาสนา ความรักและความผูกพันด้วยความบริสุทธิ์ใจที่มีต่ออะฮ์ลุลบัยติ์ (อ.) นี่เองที่จะเป็นหลักประกันความปลอดภัยของคนเราในการเผชิญหน้ากับความชั่วและความเสื่อมทรามทางด้านจริยธรรม

วิธีการที่ดีที่สุดในการผูกสัมพันธ์ตนเองเข้ากับบรรดาผู้นำผู้บริสุทธิ์ (อ.) นั้น ก็คือการแสดงความรักซึ่งเป็นสายสัมพันธ์ทางด้านจิตใจและด้านใน  และในคัมภีร์อัลกุรอานเอง พระผู้เป็นเจ้าผู้ทรงสูงส่ง ก็ทรงเรียกร้องเชิญชวนมนุษย์ไปสู่การเสริมสร้างสายสัมพันธ์ดังกล่าวนี้ โดยที่พระองค์ได้ทรงตรัสว่า :

قُل لَّا أَسْأَلُكُمْ عَلَيْهِ أَجْرًا إِلَّا الْمَوَدَّةَ فِي الْقُرْبَىٰ

“จงกล่าวเถิด (โอ้มุฮัมมัด) ว่า ฉันไม่ได้ขอรางวัลตอบแทนใด ๆ จากพวกท่าน ในการ (ประกาศศาสนา) นี้ นอกจากความอาลัยรักในเครือญาติใกล้ชิดของฉัน" (2)

และคัมภีร์อัลกุรอานยังชี้ถึงเหตุผลในการเรียกร้องไปสู่การมอบความรักแด่อะฮ์ลุลบัยติ์ (อ.) ของท่านศาสดา (ซ็อลฯ) โดยกล่าวว่า :

قُلْ مَا أَسْأَلُكُمْ عَلَيْهِ مِنْ أَجْرٍ إِلَّا مَن شَاء أَن يَتَّخِذَ إِلَى رَبِّهِ سَبِيلاً

“จงกล่าวเถิด (โอ้มุฮัมมัด) ว่า ฉันไม่ได้ขอรางวัลตอบแทนใด ๆ จากพวกท่าน ในการ (ประกาศศาสนา) นี้ นอกจากผู้ใดที่ปรารถนาจะยึดถือเป็นแนวทางไปสู่องค์พระผู้อภิบาลของเขา” (3)

ไม่ว่าความรักและความผูกพันของหัวใจของเราที่มีต่อบรรดาอะฮ์ลุลบัยติ์ (อ.) ผู้บริสุทธิ์นั้นเพิ่มมากขึ้นเท่าใด การร่วมทาง การยึดถือแบบอย่างและการปฏิบัติตามของเราต่อท่านเหล่านั้น ก็จะมีเพิ่มมากยิ่งขึ้นเพียงนั้น

สัญลักษณ์ต่าง ๆ ของความรักและความผูกพันที่มีต่ออะฮ์ลุลบัยต์ (อ.)

การมีความรักและความผูกพันต่อสิ่งหนึ่งสิ่งใดนั้น ย่อมมีสัญลักษณ์และเครื่องหมายบ่งชี้ต่าง ๆ และโดยปราศจากสิ่งเหล่านั้น มนุษย์เราไม่สามารถที่จะรับรู้ถึงข้อเท็จจริงของการกล่าวอ้างความรักของบุคคลใดได้เลย ด้วยเหตุนี้ในการกล่าวอ้างความรักต่ออะฮ์ลุลบัยติ์ (อ.) นั้นจำเป็นต้องมีสัญลักษณ์และเครื่องบ่งชี้ในสิ่งดังกล่าว

บางส่วนจากสัญลักษณ์บ่งชี้เหล่านี้ ตามคำพูดของท่านอิมามอะลี (อ.) คือ :

1.ความรักที่ประกอบไปด้วยอะมั้ล (การกระทำ) และตักวา (ความยำเกรงพระเจ้า)

การมีความรักต่ออะฮ์ลุลบัยติ์ (อ.) ผู้บริสุทธิ์นั้น จำเป็นต้องมีตักวา (ความยำเกรง) ต่อพระผู้เป็นเจ้าและหัวใจที่สะอาดบริสุทธิ์ ผู้ที่หลงใหลผูกพันต่ออะฮ์ลุลบัยติ์ (อ.) นั้น จะต้องแสดงตนออกมาให้เห็นในทางปฏิบัติ (อะมั้ล) และหากมิเช่นนั้นแล้วความรักด้วยลมปากอย่างเดียวนั้นจะไม่สามารถส่งผลกระทบในทางทีดีงามต่อชีวิตมนุษย์ได้มากเพียงใดนัก

ท่านอิมามอะลี กล่าวว่า :

مَنْ‏ أَحَبَّنَا فَلْيَعْمَلْ‏ بِعَمَلِنَا وَ لْيَتَجَلْبَبِ‏ الْوَرَعَ

 "ผู้ใดที่รักเรา ดังนั้นเขาจงปฏิบัติตามอะมั้ล (การกระทำ) ของเรา และจงสวมใส่อาภรณ์แห่งความยำเกรงเถิด” (4)

2.ความรักที่มีต่อบรรดาผู้ที่รักในอะฮ์ลุลบัยต์ (อ.)

ใครก็ตามที่รักอะฮ์ลุลบัยติ์ (อ.) ของท่านศาสดา (ซ็อลฯ) ย่อมจำเป็นที่เขาจะต้องรักบรรดามิตรสหายผู้ที่รักของท่านเหล่านั้นด้วย และนี่คือสัญลักษณ์อีกประการหนึ่งของผู้ที่รักในอะฮ์ลุลบัยติ์ (อ.)  ท่านอิมามอะลี (อ.) ได้กล่าวในเรื่องนี้ว่า :

من سرّه أن یعلم أمحب لنا ام مبغض فلیمتحن قلبه ، فان کان یحب ولیًّا لنا فلیس بمبغض لنا و ان کان یبغض ولیّا لنا فلیس بمحب لنا

“ผู้ใดที่ปรารถนาจะรู้ว่า เขาเป็นผู้รักเราหรือว่าเป็นผู้เกลียดชังเรา ดังนั้นเขาจงตรวจสอบหัวใจของเขาเอง หากเขารักมิตรสหายของเรา ดังนั้นเขาก็ไม่ใช่ผู้ที่เกลียดชังเรา แต่หากเขาเกลียดชังมิตรสหายของเรา ดังนั้นเขาก็ไม่ใช่ผู้ที่รักเรา” (5)  

3.การปลีกตัวออกห่างจากบรรดาศัตรูของอะฮ์ลุลบัยต์(อ.)  

สัญลักษณ์อีกประการหนึ่งของความรักที่แท้จริง คือการปลีกตัวออกห่างจากบรรดาผู้ต่อต้านและเป็นศัตรูต่ออะฮ์ลุลบัยต์ (อ.) ของท่านศาสดามุฮัมมัด (ซ็อลฯ) ผู้ที่มีความรักอย่างแท้จริงต่ออะฮ์ลุลบัยติ์ (อ.) นั้นจะต้องเอาตัวออกห่างจากบรรดาศัตรูของพวกท่าน จะต้องทำให้ความรักของตนที่มีต่ออะฮ์ลุลบัยติ์ (อ.) นั้นบริสุทธิ์และไร้การเจือปนใด ๆ  และในคำพูดของท่านอิมามมะอ์ซูม (อ.) นั้นเราจะพบเห็นได้อย่างมากมายในเรื่องนี้ ดังที่ท่านอิมามซอดิก (อ.) ได้กล่าวว่า :

هَیْهَاتَ! کَذِبَ مَنِ ادَّعَی مَحَبَّتَنَا وَ لَمْ یَتَبَرَّءْ مِنْ عَدُوِّنَا

“ช่างห่างไกลเหลือเกิน! บุคคลที่กล่าวอ้างความรักต่อเรา ในขณะที่ไม่ปลีกตัวออกห่างจากศัตรูของเรานั้น เขาได้โกหก” (6)

ท่านอิมามอะลี (อ.) กล่าวว่า :

لاَ یَجْتَمِعَ حُبُّنَا وَ حُبُّ عَدُوِّنَا فِیْ جَوْفِ إِنْسَانٍ

“ความรักเราและความรักศัตรูของเราจะไม่รวมอยู่ในหัวใจของมนุษย์คนใด” (7)

4.การเตรียมพร้อมตนสำหรับการทดสอบและความทุกข์ยาก

สัญลักษณ์อีกประการหนึ่งของความรักและการปฏิบัติตามอะฮ์ลิลบัยต์(อ.) นั้น คือการยืนหยัดเผชิญหน้ากับความทุกข์ยากและการทดสอบต่าง ๆ ที่จะเกิดขึ้น ดังนั้นบรรดาผู้ที่รักในอะฮ์ลุลบัยติ์ (อ.) นั้น จำเป็นต้องเตรียมพร้อมตนเองสำหรับการเผชิญกับสิ่งดังกล่าว และใครก็ตามที่ขาดความพร้อมที่จะแบกรับความทุกข์ยากและการทดสอบต่าง ๆ นั้น เขาจะไม่สามารถที่จะดำรงตนอยู่ในเส้นทางของความรักต่ออะฮ์ลุลบัยต์ (อ.) ได้ ท่านอิมามอะลี (อ.) กล่าวว่า :

مَنْ أَحَبَّنَا أَهْلَ الْبَيْتِ فَلْيَسْتَعِدَّ عِدَةً لِلْبَلاَءِ

“ผู้ใดที่รักเรา อะฮ์ลุลบัยต์ ดังนั้นเขาจงเตรียมพร้อมตนเองสำหรับความทุกข์ยากเถิด” (8)

หนทางของความรักนั้น เป็นหนทางที่ยากลำบากและเต็มไปด้วยความทุกข์ยาก และผู้ที่มีความรักที่แท้จริง เขาจะไม่ถอยหนีจากความทุกข์ยากที่เขาจะต้องเผชิญในเส้นทางนี้ แต่ทว่าเขาจะให้การต้อนรับและพร้อมที่แบกรับความทุกข์ยากทุกรูปแบบในหนทางของสิ่งที่ตนเองรัก และนั่นคือความสุขใจและความหวานชื่นสำหรับเขา

แหล่งที่มา :

1)- อัลคิศ๊อล , หน้าที่ 253 , ฮะดีษที่ 125

2)- ซูเราะฮ์อัชชูรอ / อายะฮ์ที่ 23

3)- ซูเราะฮ์อัลฟุรกอน / อายะฮ์ที่ 57

4)- บิฮารุ้ลอันวาร , เล่มที่ 1 , หน้าที่ 92

5)- อะฮ์ลุลบัยติ์ (อ.) ฟิลกิตาบ วัซซุนนะฮ์ , หน้าที่ 421

6)- มุสตัฏริฟาต อัสสะรออิร , หน้าที่ 640

7)- อะฮ์ลุลบัยติ์ (อ.) ฟิลกิตาบ วัซซุนนะฮ์ , หน้าที่ 423

8)- นะฮ์ญุลบะลาเฆาะฮ์ , ฮิกมะฮ์ที่ 112

ขอขอบคุณเว็บไซต์ซอฮิบซะมาน