شبکه فرهنگی الحسنین (علیهما السلام)

فهرست مطالب

باب شصت و دوم زيارت امام حسين عليه‌السلام گناهان را محو مى كند 3

باب شصت و سوم (زيارت حضرت امام حسين عليه‌السلام معادل يك عمره مى باشد) 12

باب شصت و چهارم زيارت حضرت امام حسين عليه‌السلام معادل يك حج مى باشد 19

باب شصت و پنجم در بيان اينكه زيارت حضرت امام حسين عليه‌السلام معائل يك حج و يك عمره مى باشند 26

باب شصت و ششم زيارت حضرت امام حسين عليه‌السلام معادل چند حج مى باشد 39

باب شصت و هفتم زيارت حضرت امام حسين معادل با آزاد كردن بندگان مى باشد 50

باب شصت و هشتم زوار حضرت امام حسين عليه‌السلام شفاعت ديگران را مى كنند 53

باب شصت و نهم زيارت حضرت امام حسين عليه‌السلام غم و اندوه را بر طرف كرده و به واسطه اش حوائج بر آورده مى شود 58

باب هفتادم ثواب زيارت امام حسين عليه‌السلام در روز عرفه 66

باب هفتاد و يكم ثواب كسى كه در روز عاشورأ امام حسين عليه‌السلام را زيارت كند 78

باب هفتاد و دوم ثواب زيارت حضرت امام حسين عليه‌السلام در نيمه شعبان 95

باب هفتاد و سوم ثواب كسى كه حضرت امام حسين عليه‌السلام را در رجب زيارت كند 103

باب هفتاد و چهارم ثواب كسى كه حضرت امام حسين عليه‌السلام را در غير روز عيد و عرفه زيارت كند 105

باب هفتاد و پنجم ثواب كسى كه در فرات غسل كرده و به زيارت حضرت امام حسين عليه‌السلام برود 109

باب هفتاد و ششم جواز ترك غسل براى زيارت امام حسين عليه‌السلام 116

باب هفتاد و هفتم در بيان اينكه زائرين حضرت امام حسين عليه‌السلام كه به حق آن حضرت عارف هستند 122

باب هفتاد و هشتم درباره كسانى كه زيارت حضرت امام حسين عليه‌السلام را ترك مى كنند 131

باب هفتاد و هشتم درباره كسانى كه زيارت حضرت امام حسين عليه‌السلام را ترك مى كنند 132

باب هفتاد ونهم در نقل زيارات وارده براى حضرت حسين بن على عليه‌السلام 137

باب هشتادم كيفيت خواندن نماز نزد قبر حضرت امام حسين عليه‌السلام 243

باب هشتاد و يكم قصر شدن نماز واجب و رخصت در خواندن نماز مستحبى در حائر و تمام مشاهد مشرفه 248

باب هشتاد و يكم قصر شدن نماز واجب و رخصت در خواندن نماز مستحبى در حائر و تمام مشاهد مشرفه 250

باب هشتاد و دوم تمام خواندن نماز كنار قبر حضرت امام حسين عليه‌السلام و تمام مشاهد مشرفه 256

باب هشتاد و سوم نماز فريضه در حرم امام حسين عليه‌السلام معادل حج و نماز نافلة معادل عمره محسوب مى شود 264

باب هشتاد و چهارم وداع با قبر حضرت حسين بن على صلوات الله عليهما 269

باب هشتاد و پنجم زيارت قبر حضرت عباس بن على عليه‌السلام 276

باب هشتاد و ششم وداع با قبر حضرت عباس بن على عليه‌السلام 280

باب هشتاد و هفتم وداع با قبور شهدأ عليه‌السلام 282

باب هشتاد و هشتم فضيلت كربلأ و زيارت امام حسين عليه‌السلام 284

باب هشتاد ونهم فضيلت زائر حسينى عليه‌السلام و حرمت آن 314

باب نود حائر حسينى عليه‌السلام از مواضعى است كه دعأ در آن محبوب خدا مى باشد 318

باب نود و يكم شفأ بودن تربت قبر حضرت امام حسين عليه‌السلام و مقدار مستحب بودن آن 323

باب نود ودوم تربت قبر حضرت امام حسين عليه‌السلام شفأ و امان مى باشند 336

باب نود و سوم مكان و كيفيت اخذ تربت قبر حضرت امام حسين عليه‌السلام 340

باب نود و چهارم آنچه شخص هنگام تناول نمودن تربت مى گويد 354

باب نود و پنجم حرمت خوردن تمام تربت ها مگر تربت قبر امام حسين عليه‌السلام زيرا شفأ هر دردى مى باشد 357

باب نود و ششم كيفيت زيارت نمودن كسى كه منزل و وطنش از قبر حضرت سيد الشهدأ دور مى باشد 360

باب نود و هفتم مكروه بودن جفأ نسبت به زيارت قبر حضرت امام حسين عليه‌السلام 370

باب نود و هشتم كمترين مدتى كه در آن حضرت امام حسين عليه‌السلام را مى بايد زيارت كرد و حد اكثرى كه زيارت آن جناب را غنى و فقير مى توانند تاخير بياندازند 380

باب نود و نهم ثواب زيارت قبر حضرت ابى الحسن موسى بن جعفر و محمد بن على الجواد عليه‌السلام در بغداد 394

باب صدم در بيان زيارت نامه حضرت ابى الحسن موسى بن جعفر و ابى جعفر حضرت محمد بن على الجواد عليه‌السلام 402

باب صد و يكم ثواب زيارت حضرت ابى الحسن على بن موسى الرضا عليه‌السلام در طوس 407

باب صد و دوم زيارت قبر حضرت ابى الحسن الرضا عليه‌السلام 419

باب صدو سوم زيارت حضرت ابى الحسن على بن محمد الهادى و حضرت ابى محمد الحسن بن على العسكرى 430

باب صد و چهارم زيارت نامه جميع ائمه عليه‌السلام زيارت جامعه 434

باب صد و پنجم فضيلت زيارت مومنين وكيفيت آن 443

باب صد وششم فضيلت زيارت حضرت فاطمه دختر موسى بن جعفر صلوات الله عليه در شهر قم 457

باب صدو هفتم فضيلت زيارت قبر حضرت عبد العظيم بن عبد العظيم بن عبد الله الحسنى در رى 458

باب صد و هشتم زيارت نادره 460

ترجمه كامل الزيارات

نام مولف: ابى القاسم جعفر بن محمد بن جعفر بن موسى بن قولويه القمى

نام مترجم: سيد محمد جواد ذهنى تهرانى

الباب الثانى و الستون ان زيارة الحسينعليه‌السلام تحط الذنوب

متن:

حدثنى محمد بن الحسن بن الوليد، عن محمد الحسن الصفار، عن الحسن بن موسى الخشاب عن بعض رجاله عن ابى عبد اللهعليه‌السلام قال: ان زائر الحسين جعل ذنوبه جسرا باب داره ثم يعبرها، كما يخلف احدكم الجسر و راه اذا عبره.

باب شصت و دوم زيارت امام حسينعليه‌السلام گناهان را محو مى كند

ترجمه:

(حديث اول )

محمد بن الحسن بن الوليد، از محمد بن الحسن الصفار، از حسن بن موسى الخشاب، از برخى رجالش، از حضرت ابى عبد اللهعليه‌السلام ، حضرت فرمودند:

زائر حسينعليه‌السلام گناهانش را پلى بر درب خانه اش قرار داده كه از آن عبور ميكند همانطورى كه يكى از شما وقتى از پل عبور نموديد آنرا عقب سر مى گذاريد.

يعنى زيارت سيد الشهدأ سلام الله عيه سبب مى شود كه گناهان محو و زائل گردند.

متن:

حدثنى محمد بن جعفر الرزاز عن محمد بن الحسين بن ابى الخطاب، عن محمد بن اسماعيل، عن صالح بن عقبة، عن بشير الدهان، عن ابى عبد اللهعليه‌السلام قال: ان الرجل يخرج الى قبر الحسينعليه‌السلام فله اذا خرج من اهله بكل خطوة مغفرة من ذنوبى، ثم لم يزل يقدس بكل خطوة حتى ياتيه، فاذا اتاه ناجاه الله عزوجل فقال: عبدى سلنى اعطك، ادعنى اجبك، اطلب منى اعطك، سلنى حاجتك اقضيها لك، قال: و قال ابو عبد اللهعليه‌السلام و حتى على الله يعطى ما بذل.

ترجمه:

(حديث دوم )

محمد بن جعفر رزاز، از محمد بن الحسين بن الخطاب، از محمد بن اسماعيل، از صالح بن عقبة، از بشير دهان، از ابى عبد اللهعليه‌السلام ، حضرت درباره كسى كه به زيارت قبر امام حسينعليه‌السلام مى رود فرمودند:

وى هنگامى كه از اهلش جدا مى شود به هر قدمى كه بر مى دارد گناهانش آمرزيده مى شود و سپس پيوسته به هر قدمى تقديس و تنزيه شده تا به قبر مطهر مى رسد وقتى به آنجا رسيد خداوند متعال او را خوانده و مى فرمايد:

بنده من از من سوال كن تا به تو اعطأ كنم، من را بخوان تا اجابتت نمايم، از من طلب نما تا به تو بدهم، حاجتت را از من بخواه تا بر آورده نمايم.

راوى گفت:

امامعليه‌السلام فرمودند:

و حق است بر خدا كه آنچه بذل نموده را اعطأ فرمايد.

متن:

و عنه بهذا الاسناد، عن صالح بن عقبة، عن الحارث بن المغيرة، عن ابى عبد اللهعليه‌السلام قال: ان الله ملائكة موكلين بقبر الحسينعليه‌السلام فاذا هم الرجل بزيارته اعطاهم ذبوبه، فاذا خطا محوها، ثم اذا خطا ضاعفوا حسانته، فما تزال حسناته تضاعف حتى توجب له الجنة، ثم اكتفوه و قد سوه، و ينادون ملائكة السمأ ان قدسوا زوار حبيب حبيب الله، فاذا اغتسلوا ناداهم محمدصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم : يا وفد الله ابشروا بمرافقتى فى الجنة، ثم ناداهم اميرالمومنينعليه‌السلام : انا ضامن لقضأ حوائجكم ودفع البلأ عنكم فى الدنيا و الاخرة، ثم اكتتفوهم عن ايمانهم و عن شمائلهم حتى ينصرفوا الى اهاليهم.

ترجمه:

(حديث سوم )

و از محمد بن الحسين بن ابى الخطاب، از صالح بن عقبه، از حارث بن مغيره، از حضرت ابى عبد اللهعليه‌السلام حضرت فرمودند:

خداوند متعال فرشتگانى دارد كه موكل قبر مطهر حضرت حسين بن علىعليه‌السلام مى باشند، هنگامى كه شخص قصد زيارت آن حضرت را مى نمايد خداوند گناهان او را به اين فرشتگان اعطأ نموده و در اختيار آنها مى گذارد وقتى وى قدم گذارد فرشتگان گناهان را محو مى كنند سپس وقتى قدم بعدى را برداشت حسنات او را مضاعف مى نمايند و پيوسته حسنات او را مضاعف كرده تا جائى كه بهشت را براى وى واجب مى گردانند سپس اطرافش را گرفته و تقديس و تنزيهش مى نمايند و سپس فرشتگان آسمان را ندأ مى دهند كه زوار حبيب حبيب خدا را تقديس و تنزيه نمائيد و وقتى زوار غسل زيارت نمودند حضرت محمدصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم ايشان را ندأ داده و مى فرمايد: اى مسافرين خدا بشارت باد شما را كه با من در بهشت همراه خواهيد بود.

سپس اميرالمومنينعليه‌السلام ايشان را ندأ داده و مى فرمايد:

من ضامنم كه حوائج شما را بر آورده و در دنيا و آخرت بلأ و محنت را از شما دور نمايم.

پس از آن فرشتگان دور ايشان حلقه زده و از راست و چپ آنان را در بر گرفته تا به اهل و خويشاوندان خود بازگردند.

متن:

حدثنى ابى رحمه الله عن سعد بن عبد الله، عن ابى عبد الله الجامورانى الرازى، عن الحسن بن على بن ابى حمزة، عن الحسن بن محمد بن عبد الكريم، عن المفضل بن عمر، عن جابر الجعفى قال: قال ابو عبد اللهعليه‌السلام فى حديث طويل فاذا انقلبت من عند قبر الحسينعليه‌السلام ناداك مناد لو سمعت مقالته لاقمت عمرك عند قبر الحسينعليه‌السلام و هو يقول: طوبى لك ايها العبد؛ قد غنمت و سلمت، قد غفر لك ما سلف فاستانف العمل و ذكر الحديث بطوله.

ترجمه:

(حديث چهارم )

پدرم رحمة اله عليه، از سعد بن عبد الله، از ابى عبد الله الجامورانى رازى، از حسن بن على بن ابى حمزه، از حسن بن محمد بن عبد الكريم، از مفضل بن عمر، از جابر جعفى، وى مى گويد:

حضرت ابو عبد اللهعليه‌السلام در ضمن حديث طولانى فرمود:

هنگامى كه از نزد قبر مطهر حضرت ابا عبد الله الحسينعليه‌السلام برگشتى منادى تو را مى خواند كه اگر صدا و گفتارش را مى شنيدى تمام عمر خود را حاضر بودى نزد قبر مطهر صرف و طى نمائى.

منادى مى گويد:اى بنده خوشا به حال تو، همانا غنيم بردى و سالم برگشتى، تمام گناهان گذشته ات پاك گرديد پس از ابتدا عمل نما....

متن:

حدثنى ابوالعباس الزاز قال: حدثنا محمد بن الحسين بن ابى الخطاب، عن محمد بن اسماعيل، عن الخيبرى، عن الحسين بن محمد القمى قال: قال: ابوالحسن موسىعليه‌السلام : ادنى ما يثاب به زائر الحسينعليه‌السلام بشاطى ء الفرات اذا عرف حقه و حرمته و ولايته ان يغفر ما تقدم من ذنبه ما تاخر.

ترجمه:

(حديث پنجم )

ابوالعباس رزاز مى گويد:

محمد بن الحسين بن ابى الخطاب، از محمد بن اسماعيل، از خيبرى، از حسين ابن محمد القمى، وى مى گويد: حضرت ابوالحسن موسىعليه‌السلام فرمودند:

كمترين ثواب و اجر به كسى كه حضرت امام حسينعليه‌السلام را در كنار فرات زيارت مى كند مشروط به اينكه حق و حرمت و ولايت آن جناب را بشناسد مى دهند اين است كه گناها گذشته و آينده اش را مى آمرزد.

متن:

حدثنى ابى رحمه الله عن الحسين بن الحسن بن ابان، عن محمد ابن اورمة، عن زكريا المومن ابى عبد الله، عن عبد الله بن يحيى الكاهلى، عن ابى عبد اللهعليه‌السلام قال: من اراد ان يكون فى كرامة الله يوم القيامة و فى شفاعة محمد صلوات الله عليه و على آله فليكن للحسين زائرا ينال من الله افضل الكرامة و حسن الثواب، و لا يساله عن ذنب عمله فى حيأ الدنيا و لو كانت ذنوبه عدد رمل عالج و جبال تهامة و زبد البحر، ان الحسين (بن على )عليهما‌السلام قتل مظلوما مضطهدا نفسه، عطشانا هو و اهل بيته و اصحابه.

ترجمه:

(حديث ششم )

پدرم رحمة الله عليه، از حسين بن الحسن بن ابان، از محمد بن اورمه، از زكريا المومن ابى عبد الله، از عبد اله بن يحيى الكاهلى، از حضرت ابى عبد اللهعليه‌السلام ، حضرت فرمودند:

كسى كه مى خواهد روز قيامت در كرامت خداوند متعال باشد و شفاعت حضرت محمد صلوات الله عليه و آله شاملش گردد پس بايد حسينعليه‌السلام را زيارت كند چه آنكه بالاترين كرامت حقتعالى به وى رسيده و ثواب و اجر نيك به او داده مى شود و از گناهانى كه در زندگانى دنيا مرتكب شده وى را مورد سوال و باز خواست قرار نمى دهند اگر چه گناهانش به تعداد ريگ هاى بيابان و به بزرگى كوه هاى تهامه و به مقدار روى درياها باشد، حسين بن على سلام الله عليهما در حالى كشته شد كه:

اولا: مظلوم بود.

ثانيا: نفس و جسمش مقهور و مورد ستم قرار گرفته بود.

ثالثا: خود و اهل بيت و اصحابش تشنه بودند.

متن:

حدثنى ابى رحمه الله عن سعد بن عبد الله عن احمد بن محمد بن عيسى، عن محمد بن خالد البرقى، عن القاسم بن يحيى بن الحسن بن راشد، عن جده الحسن بن راشد، عن ابى ابراهيمعليه‌السلام قال: من خرج من بيته يريد زيارة قبر ابى عبد الله الحسين بن علىعليهما‌السلام و كل الله به ملكا فوضع اصبعه فى قفاه فلم يزل يكتب ما يخرج من فيه حتى يرد الحائر، فاذا خرج من باب الحائر وضع كفه وسط ظهره، ثم قال له: اما ما مضى فقد غفر لك فاستانف العمل.

و بهذا الاسناد، عن الحسن بن راشد، عن ابراهيم بن ابى البلاد باسناده مثله.

ترجمه:

(حديث هفتم )

پدرم رحمة الله عليه، از سعد بن عبد الله، از احمد بن محمد بن عيسى، از محمد ابن خالد برقى، از قاسم بن يحيى بن الحسن بن راشد، از جدش حسن بن راشد، از حضرت ابى ابراهيمعليه‌السلام ، ان حضرت فرمودند:

كسى كه از خانه اش خارج شده و قصدش زيارت قبر مطهر حضرت ابا عبد الله الحسين بن على سلام الله عليهما باشد خداوند متعال فرشته اى را بر او مى گمارد پس آن فرشته انگشتش را در پشت او قرار داده و پيوسته آن چه از دهان اين شخص خارج شود مى نويسد تا به حائر وارد گردد و وقتى از درب حائر خارج شد كف دستش را وسط پشتش نهاده سپس به او مى گويد:

آنچه گذشت تمام مورد غفران و آمرزش واقع شد اينك از ابتدأ به عمل بپرداز و با همين اسناد، از حسن بن راشد، از ابراهيم بن ابى البلاد به اسنادش حديثى مثل همين حديث را نقل نموده.

متن:

حدثنى محمد بن عبد الله بن جعفر الحميرى، عن ابيه، عن على بن محمد بن سالم، عن محمد بن خالد، عن عبد الله بن حماد الانصارى، عن عبد الله بن عبد الرحمن الاصم، عن عبد الله بن مسكان قال: شهدت ابا عبد اللهعليه‌السلام و قد اتاه قوم من اهل الخراسان فسالوه عن اتيان قبر الحسينعليه‌السلام و ما فيه من الفضل، قال: حدثنى ابى، عن جدى انه كان يقول: من زاره يريد به وجه الله اخرجه الله من ذنوبه كمولود ولدته امه، و شيعته الملائكة فى مسيره فر فرغت على راسه قد صفوا باجنحتهم عليه حتى يرجع الى اهله و سالت الملائكة فى مسيره فرفرفت على راسه قد صفوا باجنحتهم عليه حتى يرجع الى اهله و سالت الملائكة المغفرة له من ربه، و غشيته الرحمة من اعنان السمأ، و نادته الملائكة: طبت مطاب من ندت و حفظ فى اهله.

ترجمه:

(حديث هشتم )

محمد بن عبد الله بن جعفر حميرى، از پدرش، از على بن محمد بن سالم، از محمد بن خالد، از عبد الله بن حماد انصارى، از عبد الله بن عبد الرحمن اصم، از عبد الله بن مسكان، وى مى گويد:

حضور مبارك حضرت ابا عبد اللهعليه‌السلام رسيدم در حالى كه گروهى از اهل خراسان خدمت آن جناب مشرف شده بودند، ايشان از آن جناب راجع به زيارت قبر حضرت حسين بن علىعليه‌السلام و ثوابى كه در آن است سوال نمودند؟

حضرت فرمودند:

پدرم از جدم نقل كردند كه مى فرمودند:

كسيكه آن حضرت را صرفا براى خدا و به قصد قربت زيارت كند خداوند متعال از گناهانش رهايش نموده و او را همچون نوزادى كه مادر زائيده قرار مى دهد و در طول سفرش فرشتگان مشايعتش كرده و بالاى سرش بال هاى خود را گشوده و با اين حال او را همراهى كرده تا به اهلش باز گردد و نيز فرشتگان از خداوند مى خواهند كه او را بيامرزد و از اطراف و اكناف آسمان رحمت واسعه الهى او را فراگرفته و فرشتگان ندأ كرده و به وى مى گويند:

پاك هستى و آن كس كه زيارتش نمودى نيز پاك و مطهر است و پيوسته وى را بين اهل و خويشانش حفظش مى نمايند.

الباب الثالث و الستون ان زيارة الحسينعليه‌السلام تعدل عمرة

متن:

حدثنى ابى و على بن الحسين؛ و محمد بن يعقوب رحمهم الله جميعا، عن على بن ابراهيم بن هاشم، عن ابيه، عن احمد بن محمد بن ابى نصر (قال: سال بعض اصحابنا ابا الحسين الرضاعليه‌السلام اتى قبر الحسينعليه‌السلام قال: تعدل عمرة ).

باب شصت و سوم (زيارت حضرت امام حسينعليه‌السلام معادل يك عمره مى باشد)

ترجمه:

(حديث اول )

پدرم و على بن الحسين و محمد بن يعقوب رحمة اله عليهم جملگى، از على بن ابراهيم بن هاشم، از پدرش، از احمد بن محمد بن ابى نصر نقل كرده اند كه وى گفت:

برخى از اصحاب ما، از حضرت ابا الحسن الرضاعليه‌السلام سوال كرد و پرسيد:

كسى كه به زيارت قبر حضرت امام حسينعليه‌السلام برود ثوابش چه مقدار است؟

حضرت فرمودند:

ثوابش معادل ثواب يك عمره مى باشد.

متن:

و حدثنى محمد بن جعفر، عن محمد بن الحسين، عن الحسن بن على ابن ابى عثمان، عن اسماعيل عباد، عن الحسن بن على، عن ابى سعيد المدائنى قال: دخلت على ابى عبد اللهعليه‌السلام فقلت جعلت فداك آتى قبر الحسين؟ قال: نعم با ابا سعيد ائت قبر ابن رسول اللهصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم اطيب الطيبين و اطهر الطاهرين و ابر الابرار، افذا زرته كتب لك اثنتان و عشرون عمرة.

ترجمه:

(حديث دوم )

محمد بن جعفر، از محمد الحسين، از حسن بن على بن ابى عثمان، از اسماعيل ابن عباد، از حسن بن على، از ابى سعيد مدائنى وى گفت:

بر حضرت ابى عبد اللهعليه‌السلام داخل شدم و عرض كردم: فدايت شوم: آيا به زيارت قبر حضرت حسينعليه‌السلام بروم؟

حضرت فرمودند:

بلى، اى ابا سعد به زيارت قبر پسر رسول خدا كه پاكيزه ترين پاكان و نيكوكارترين نيكوكاران است برو و بدان هر گاه او را زيارت كردى ثواب بيست و دو عمره برايت نوشته مى شود.

متن:

و عنه، عن محمد بن الحسين، عن محمد بن سنان قال: سمعت الرضاعليه‌السلام يقول: زيارة قبر الحسينعليه‌السلام تعدل عمرة مبرورة متقبلة.

ترجمه:

(حديث سوم )

و از محمد بن جعفر، از محمد بن الحسين، از محمد بن سنان، وى گفت: از حضرت امام رضاعليه‌السلام شنيدم كه مى فرمودند:

زيارت قبر حضرت امام حسينعليه‌السلام معادل يك عمره مقبول مى باشد.

متن:

حدثنى ابى رحمه الله و محمد بن الحسن، عن سعد بن عبد الله، عن احمد؛ و عبد الله ابنى محمد بن عيسى، عن موسى بن القاسم، عن الحسن ابن الجهم قال: قلت: لابى الحسنعليه‌السلام : ما تقول فى زيارة قبر الحسينعليه‌السلام ؟ فقال لى: ما تقول انت فيه؟ فقلت: بعضنا يقول حجة، و بعضنا يقول: عمرة فقال: هو عمرة مقبولة.

ترجمه:

(حديث چهارم )

پدرم رحمة الله عليه و محمد بن الحسن، از سعد بن عبد الله، از احمد و عبد الله پسران محمد بن عيسى، از موسى بن قاسم، از حسن بن الجهم، وى گفت:

محضر مبارك حضرت ابى الحسنعليه‌السلام عرض كردم: چه مى فرمائيد درباره زيارت قبر امام حسينعليه‌السلام ؟

حضرت فرمودند:

تو درباره آن چه مى گوئى؟

عرض كردم: بعضى از ما معتقدم كه ثواب آن به مقدار ثواب يك حج بوده و برخى ديگر مى گويند ثوابش به اندازه ثواب يك عمره مى باشد.

حضرت فرمودند:

ثوابش به مقدار عمره مقبول مى باشد.

متن:

وحدثنى محمدبن الحسن، عن محمد بن الحسن الصفار، عن احمد ابن محمد بن عيسى، عن محمد بن على قال: حدثنا ابراهيم بن يحيى القطان، عن ابيه ابى البلاد قال: سالت ابا الحسن الرضاعليه‌السلام عن زيارة قبر الحسينعليه‌السلام ، فقال: ما تقولون انتم؟ قلت: نقول: حجة و عمرة، قال: تعدل عمرة مبرورة.

ترجمه:

(حديث پنجم )

محمد بن الحسن، از محمد بن الحسن الصفار، از احمد بن محمد بن عيسى، از محمد بن على، وى مى گويد: ابراهيم بن يحيى قطان از پدرش ابى البلاد براى. حديث گفت و اظهار نمود:

از حضرت ابا الحسن الرضاعليه‌السلام راجع به زيارت قبر مطهر حضرت حسين بن علىعليه‌السلام پرسيدم؟

حضرت فرمودند:

شما درباره ان چه مى گوئيد؟

عرض كردم: ما مى گوييم: ثواب آن معادل ثواب حج و عمره است.

حضرت فرمودند:

ثواب آن معادل عمره مقبول مى باشد.

متن:

حدثنى على بن الحسين، عن سعد بن عبد الله، عن احمد بن محمد بن عيسى، عن على بن احمد بن اشيم، عن صفوان بن يحيى قال: سالت الرضاعليه‌السلام عن زيارة قبر الحسينعليه‌السلام اى شى ء فيه من الفضل؟ قال: تعدل عمرة.

ترجمه:

(حديث ششم )

على بن الحسين، از سعد بن عبد الله، از احمد بن محمد بن عيسى، از على بن احمد بن اشيم، از صفوان بن يحيى، وى مى گويد:

از حضرت رضاعليه‌السلام راجع به زيارت قبر امام حسينعليه‌السلام پرسيده و عرضه داشتم: چه ثوابى در آن مى باشد؟

حضرت فرمودند:

ثواب آن معادل يك عمره مى باشد.

متن:

حدثنى ابى رحمه الله و محمد بن عبد الله جميعا، عن عبد الله بن جعفر الحميرى، عن ابراهيم بن مهزيار، عن اخيه على بن مهزيار، عن محمد بن: سنان: قال: سمعت ابا الحسنعليه‌السلام يقول: ان زيارة قبر الحسينعليه‌السلام تعدل عمرة مبرورة متقبلة.

ترجمه:

(حديث هفتم )

پدرم رحمة الله عليه و محمد بن عبد الله جميعا، از عبد الله بن جعفر حميرى، از ابراهيم بن مهزيار، از برادرش على بن مهزيار، از محمد بن سنان وى گفت:

از حضرت ابا الحسنعليه‌السلام شنيدم كه مى فرمود:

زيارت قبر امام حسينعليه‌السلام معادل عمره قبول شده مى باشد.

متن:

حدثنى محمد بن جعفر، عن محمد بن الحسين، عن صفوان بن يحيى، عن ابى الحسنعليه‌السلام : قال: سالته عن زيارة قبر الحسينعليه‌السلام اى شى ء فيه من الفضل؟ قال: تعدل عمرة.

ترجمه:

(حديث هشتم )

محمد بن جعفر، از محمد بن الحسين، از صفوان بن يحيى، از حضرت ابى الحسنعليه‌السلام ، وى گفت:

راجع به زيارت قبر مطهر حضرت امام حسينعليه‌السلام از آن جناب سوال كرده و پرسيدم:

ثواب آن چه مقدار مى باشد؟

حضرت فرمودند:

ثواب آن معادل يك عمره مى باشد.

متن:

حدثنى جماعة اصحابنا، عن احمد بن ادريس؛ و محمد بن يحيى العطار، عن العمركى بن على عن بعض اصحابه عن بعضهمعليه‌السلام قال: ارع عمر تعدل حجة، و زيارة قبر الحسينعليه‌السلام تعدل عمرة.

ترجمه:

(حديث نهم )

جماعتى از اصحاب ما، از احمد بن ادريس و محمد بن يحيى عطار، از عمركى ابن على، از برخى اصحابش، از بعضى از ائمهعليه‌السلام كه فرمودند:

چهار تا عمره معادل يك حج است و زيارت قبر مطهر حضرت امام حسين معادل يك عمره مى باشد.

متن:

و بهذا الاسناد، عن العمركى البوفكى عمن حدثه عن محمد بن الفضيض، عن ابن رئاب قل: سالت ابا عبد اللهعليه‌السلام عن زيارة قبر الحسينعليه‌السلام ، قال: عم تعدل عمرة، و لا ينبغى ان يتخلف عنه اكثر من اربع سنين.

ترجمه:

(حديث دهم )

و با همين اسناد، از عمركى بوفكى، از كسى كه برايش حديث گفته، از محمد بن فيض، از ابن رئاب، وى گفت از حضرت ابا عبد اللهعليه‌السلام راجع به زيارت قبر مطهر امام حسينعليه‌السلام پرسيدم؟

حضرت فرمودند:

بلى، زيارت آن جناب معادل يك عمره است و شايسته و سزاوار نيست كه بيشتر از چهار سال از آن تخلف شود.

الباب الرابع و الستون ان زيارة قبر الحسينعليه‌السلام تعدل حجة

متن:

حدثنى الحسن بن عبد الله بن محمد بن عيسى، عن ابيه، عن الحسن بن محبوب، عن جميل بن دراج، عن فضيل بن يسار، عن ابى جعفرعليه‌السلام قال: زيارة قبر الحسينعليه‌السلام ، و زيارة قبر رسول اللهصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم ، و زيارة قبور الشهدأ تعدل حجه مبرورة مع رسول اللهصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم .

باب شصت و چهارم زيارت حضرت امام حسينعليه‌السلام معادل يك حج مى باشد

ترجمه:

(حديث اول )

حسن بن عبد الله بن محمد بن عيسى، از پدرش، از حسن بن محبوب، از جميل ابن دراج، از فضيل، بن يسار، از حضرت ابى جعفرعليه‌السلام ، آن حضرت فرمودند: زيارت قبر حضرت امام حسينعليه‌السلام و قبر رسول خداصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم و قبور شهدأ معادل يك حج قبول شده است كه با رسول خداصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم بجا آورده شده باشد.

متن:

حدثنى محمد بن جعفر، عن محمد بن الحسين، عن محمد بن سنان قال: سمعت ابا الحسن الرضاعليه‌السلام يقول: من اتى قبر الحسينعليه‌السلام كتب الله له حجة مبرورة.

ترجمه:

(حديث دوم )

محمد بن جعفر، از محمد بن الحسين، از محمد بن سنان، وى مى گويد:

از حضرت ابوالحسن الرضاعليه‌السلام شنيدم كه مى فرمودند:

كسى كه به زيارت قبر حضرت امام حسينعليه‌السلام رود خداوند يك حج قبول شده برايش مى نويسد.

متن:

حدثنى ابى رحمه الله عن سعد بن عبد الله، عن الحسن بن على بن عبد الله بن المغيرة، عن عباس بن عامر قال: اخبرنى عبد الله بن عبيد الانبارى قال: قلت لابى عبد اللهعليه‌السلام : جعلت فداك انه ليس كل سنة يتهيا لى ما اخرج به الى الحج؟ فقال: اذا اردت الحج و لم يتهيا لك فات قبر الحسينعليه‌السلام فانها تكتب لك حجة، و اذا اردت العمرة و لم يتهيا لك فائت قبر الحسينعليه‌السلام فانها تكتب لك عمرة؟

ترجمه:

(حديث سوم )

پدرم رحمة الله عليه، از سعد بن عبد الله، از حسن بن على بن عبد الله مغيرة، از عباس بن عامر، وى مى گويد:

عبد الله بن عبيد انبارى بن من خبر داد و گفت:

محضر مبارك حضرت ابى عبد اللهعليه‌السلام عرضه داشتم: فدايت شوم هر سال آمادگى ندارم براى رفتن به حج چه بايد كرد؟

حضرت فرمودند:

هرگاه اراده حج نموده ولى آمادگى براى آن نداشتى به زيارت قبر حضرت حسين بن علىعليه‌السلام برو زيرا براى تو يك حج منظور مى شود و هر وقت اراده عمره نمودى و براى انجام آن مهيا نبودى به زيارت قبر حضرت امام حسينعليه‌السلام برو زيرا ثواب يك عمره برايت مى نويسند.

متن:

و حدثنى محمد بن الحسن رحمه الله عن محمد بن الحسن الصفار، عن احمد بن محمد بن عيسى، عن ابيه، عن ابن ابى عمير، عن هشام بن الحكم، عن عبد الكريم بن حسان قال: قلت لابى عبد اللهعليه‌السلام : ما يقال ان زيارة قبر الحسينعليه‌السلام تعدل حجة و عمرة، قال: فقال: انما الحج و العمرة ههنا و لو ان رجلا اراد الحج و لم يتهيا له فاتاه كتب الله له حجة، و لو ان رجلا اراد العمرة و لم يتهيا له فاتاه كتبت له عمرة.

ترجمه:

(حديث چهارم )

محمد بن الحسن، از محمد بن الحسن الصفار، از احمد بن محمد بن عيسى، از پدرش، از ابن ابى عمير، از هشام بن الحكم، از عبد الكريم بن حسان، وى مى گويد:

محضر امامعليه‌السلام عرض كردم:

اين گفتار چيست كه مى گويند: زيارت قبر امام حسينعليه‌السلام معادل يك حج و عمره است؟

حضرت فرمودند:

معادل بودن زيارت آن حضرت با حج و عمره تنها در وقتى است كه شخص اراده حج كند ولى آمادگى براى آنرا نداشته ولى به زيارت آن جناب بشتابد در اينجا حق تعالى ثواب يك حج براى او مى نويسد چنانچه اگر اراده عمره نمود ولى برايش ميسور نبود ولى به زيارت امامعليه‌السلام رفت در اينجا نيز ثواب يك عمره برايش منظور مى گردد.

متن:

و عنه، عن محمد بن الحسن الصفار، عن احمد بن محمد بن عيسى، عن الحسن بن على بن فضال، عن حريز، عن فضيل بن يسار قال: قالعليه‌السلام : ان زيارة قبر رسول اللهصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم و زيادة قبور الشهدأ و زيارة قبر الحسينعليه‌السلام تعدل حجة مع رسول اللهصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم .

ترجمه:

(حديث پنجم )

و از محمد بن الحسن، از محمد بن الحسن صفار، از احمد بن محمد بن عيسى، از حسن بن على بن فضال، از حرير، از فضيل بن يسار، وى گفت:

امامعليه‌السلام فرمودند:

زيارت قبر رسول خداصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم و قبور شهدأ و قبر حضرت امام حسينعليه‌السلام معادل حجى است كه با پيغمبر خداصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم بجا آورده شود.

متن:

حدثنى محمد بن جعفر بن الحسين، عن صفوان بن يحيى، عن حريز، عن الفضيل بن يسار، عن ابى عبد اللهعليه‌السلام مثله.

ترجمه:

محمد بن جعفر، از محمد بن الحسين از صفوان بن يحيى، از حريز، از فضيل بن يسار، از حضرت ابى عبد اللهعليه‌السلام حديثى مثل حديث مذكور را نقل كرده است.

متن:

حدثنى الحسن بن عبد الله بن محمد بن عيسى، عن ابيه، عن الحسن، محبوب، عن جميل بن صالح، عن فضيل بن يسار، عن ابى جعفرعليه‌السلام قال: زيارة قبر الحسينعليه‌السلام تعدل حجة مبرورة مع رسول اللهصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم .

ترجمه:

(حديث ششم )

حسن بن عبد اله بن محمد بن عيسى، از پدرش، از حسن بن محبوب، از جميل ابن صالح، از فضيل بن يسار، از حضرت ابى جعفرعليه‌السلام ، حضرت فرمودند:

زيارت قبر حضرت امام حسينعليه‌السلام معادل حج مقبولى است كه با رسول خداصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم بجا آورده شود.

متن:

حدثنى محمد بن الحسن بن على بن مهزيار، عن ابيه، عن على بن مهزيار، عن الحسن بن سعيد، عن صفوان بن يحيى، عن حريز؛ و الحسن بن محبوب، عن جميل بن صالح، عن فضيل بن يسار، عنهماعليه‌السلام : قالا: زيارة قبر رسول اللهصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم و زيارة قبور الشهدأ و زيارة قبر الحسينعليه‌السلام تعدل حجة مع رسول اللهصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم .

ترجمه:

(حديث هفتم )

محمد بن الحسن بن على بن مهزيار، از پدرش، از على بن مهزيار، از حسن بن سعيد، از صفوان بن يحيى، از حريز و حسن بن محبوب، از جميل بن صالح، از فضيل بن يسار، از امام باقر و امام صادقعليه‌السلام اين دو امام بزرگوار فرمودند:

زيارت قبر رسول خداصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم و قبور شهدأ و قبر حسين بن علىعليه‌السلام معائل حجى است كه با پيغمبر خداصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم بجا آورده شود.

متن:

حدثنى محمد بن الحسن، عن محمد بن الحسن الصفار، عن محمد ابن عيسى بن عبيد، عن ابى سعيد القماط، عن ابن ابى يعفور قال: سمعت ابا عبد اللهعليه‌السلام يقول: لو ان رجلا اراد الحج و لم يتهيا له ذلك فاتى قبر الحسينعليه‌السلام فعرف عنده يجزئه ذلك عن الحج.

ترجمه:

(حديث هشتم )

محمد بن الحسن، از محمد بن الحسن الصفار، از محمد بن عيسى بن عبيد، از ابى سعيد قماط، از ابن ابى يعفور، وى گفت:

از حضرت ابا عبد اللهعليه‌السلام شنيدم كه مى فرمودند:

اگر شخصى اراده حج كند ولى آماده نباشد و در اين حال به زيارت قبر حسين امام حسينعليه‌السلام برود پس در روز عرفه نزد حضرت بوده و آن جناب را زيارت كند اين عمل مجزى از حج مى باشد يعنى ثواب حج را دريافت نموده بدون اينكه عمل حج انجام داده باشد.

متن:

حدثنى محمد بن جعفر، عن محمد بن الحسين، عن محمد بن سنان، عن ابراهيم بن عقبة قال: كتب الى العبد الصالحعليه‌السلام ان راى سيدنا ان يخبرنى بافضل ما جأ به فى زيارة الحسينعليه‌السلام و هل تعدل ثواب الحج لمن فاته، فكتبعليه‌السلام : تعدل الحج لمن فاته الحج.

ترجمه:

(حديث نهم )

محمد بن جعفر، از محمد بن الحسين، از محمد بن سنان، از ابراهيم بن عقبة، وى گفت:

نامه اى محضر مبارك عبد صالحعليه‌السلام نوشته و در آن عرض كردم: اگر آقا و سرور ما مصلحت ديدند به ما خبر دهند از افضل و برترين ثوابى كه در زيارت حضرت امام حسينعليه‌السلام وارد شده است و آيا ثواب آن معادل ثواب حج هست از كسى كه نتوانسته عمل حج را بجا آورد؟

امامعليه‌السلام در جوابش مرقوم فرمودند:

ثواب زيارت امام حسينعليه‌السلام معادل ثواب حج است براى كسى كه حج از دستش رفته است.

الباب الخامس و الستون فى ان زيارة الحسينعليه‌السلام تعدل حجة و عمرة

متن:

حدثنى جعفر بن محمد بن ابراهيم بن عبيد الله بن موسى بن جعفر، عن عبد الله بن احمد بن نهيك، عن محمد بن ابى عمير، عن الحسن الاحمسى، عن ام سعيد الاحمسية قالت: سالت ابا عبد اللهعليه‌السلام عن زيارة قبر الحسينعليه‌السلام ، فقال: تعدل حجة و عمرة، و من الخير هكذا و هكذا و او ما بيده.

باب شصت و پنجم در بيان اينكه زيارت حضرت امام حسينعليه‌السلام معائل يك حج و يك عمره مى باشند

ترجمه:

(حديث اول )

جعفر بن محمد ابراهيم بن عبيد الله بن موسى بن جعفر، از عبد الله بن احمد بن نهيك، از محمد بن ابى عمير، از حسن احمسى، ازام سعيد احمسية، وى گفت: از حضرت ابا عبد اللهعليه‌السلام سوال كرده و از زيارت قبر حضرت امام حسينعليه‌السلام پرسيدم؟

حضرت فرمودند:

زيارت آن حضرت معائل با يك حج و يك عمره مى باشد و از اعمال خير و پسنديده معادل و مساوى با چنان و چنان است. سپس با دست اشاره به عدد آن اعمال خير فرمودند.

متن:

و عنه، عن عبد الله بن نهيك، عن ابن ابى عمير، عن هشام بن الحكم، عن عبد الكريم بن حسان قال: قلت لابى عبد اللهعليه‌السلام : ما يقال: ان زيارة قبر ابى عبد الله الحسينعليه‌السلام تعدل حجة و عمرة فقال: انما الحج و العمرد هيهنا و لو ان رجلا اراد الحج و لم يتهيا له فاتاه كتب الله له جنة، و لو ان رجلا اراد العمرة و لم يتهيا له فاتاه كتب الله له عمرة.

ترجمه:

(حديث دوم )

و از جعفر بن محمد بن ابراهيم بن عبيد الله بن موسى بن جعفر، از عبد الله بن نهيك، از ابن ابى عمير، از هشام بن حكم، از عبد الكريم بن حسان، وى گفت:

محضر مبارك امام صادقعليه‌السلام عرض كردم: اين كلام چيست كه مى گويند: زيارت قبر حضرت ابى عبد الله الحسينعليه‌السلام معادل يك حج و عمره مى باشد؟

حضرت فرمودند:

معادل بودن با حج و عمره تنها در اينجا اينست كه شخص اراده حج نموده و برايش ميسور نباشد پس بجاى آن به زيارت قبر مطهر حضرت امام حسينعليه‌السلام برود كه در اين فرض خداوند متعال ثواب يك حج برايش مى نوسيد و نيز اگر شخص بخواهد عمره رود ولى برايش ميسور نباشد پس بجاى آن به زيارت قبر حضرت امام حسينعليه‌السلام برود حق تعالى ثواب يك عمره برايش ضبط مى كند.

متن:

حدثنى ابى رحمة الله و محمد بن الحسن، عن الحسين بن الحسن بن ابان، عن الحسين بن سعيد، عن القاسم بن محمد، عن اسحاق بن ابراهيم، عن هارون بن خارجة قال: سال رجل ابا عبد اللهعليه‌السلام و انا عنده فقال: زار قبر الحسينعليه‌السلام فقال ان الحسين و كل الله به اربعة آلاف ملك شعثا غبرا يبكونه الى يوم القيامة فقلت له: بابى انت و امى روى عن ابيك الحج و العمرة، قال: نعم؛ حجة و عمرة حتى عد عشرة.

ترجمه:

(حديث سوم )

پدرم رحمة اللهعليه‌السلام و محمد بن الحسن،، از حسين بن حسن بن ابان، از حسين ابن سعيد، از قاسم بن محمد، از اسحاق بن ابراهيم، از هارون بن خارجه، وى گفت:

مردى از حضرت ابا عبد اللهعليه‌السلام سوال كرد و من نيز آنجا حاضر بودم، سائل پرسيد:

چه اجر و ثوابى است براى كسى كه حضرت امام حسينعليه‌السلام را زيارت كند؟

حضرت فرمودند:

خداوند متعال چهار هزار فرشته را به آن حضرت موكل كرده كه جملگى ژوليده و غبار آلود بوده و تا روز قيامت براى ان حضرت گريه مى كنند.

عرض كردم: پدر و مادرم فدايت شوند، از پدر بزرگوارتان نقل شده كه فرموده اند:

ثواب زيارت امام حسينعليه‌السلام معادل حج و عمره است؟

حضرت فرمودند:

بلى، حج و عمره بعد تعداد حج و عمره را شمرده تا به ده حج و عمره رسيد.

متن:

حدثنى ابى رحمه الله و على بن الحسين، عن سعد بن عبد الله، عن احمد بن محمد عن الحسن بن على الواشأ، عن احمد بن عائذ، عن ابى خديجة عن رجل سال ابا جعفرعليه‌السلام عن زيارة قبر الحسينعليه‌السلام فقال آنها تعدل حجة و عمرة، و قال بيده هكذا من الخير يقول بجميع يديه هكذا.

ترجمه:

(حديث چهارم )

پدرم رحمة الله عليه و على بن الحسين، از سعد بن عبد الله، از احمد بن محمد، از حسن بن على وشأ، از احمد بن عائذ، از ابى خديجه، از شخصى كه از حضرت ابا جعفرعليه‌السلام راجع به زيارت قبر حضرت امام حسينعليه‌السلام سوال كرده بود:

امامعليه‌السلام فرمودند:

زيارت حضرت امام حسينعليه‌السلام معادل يك حج و عمره است و با دست اشاره كردند كه معادل اين مقدار از اعمال خير است (تمام انگشتان دو دست را نشان دادند).

متن:

حدثنى ابى رحمه الله عن محمد بن يحيى، عن حمدان بن سليمان النيسابورى ابى سعيد قال: حدثنا عبد الله بن محمد اليمانى، عن منيع بن الحجاج، عن يونس، عن هشام بن سالم، عن ابى عبد اللهعليه‌السلام (قال: زيارة قبر الحسينعليه‌السلام حجة، و من بعد الحجة حجة و عمرة ) من بعد حجة الاسلام.

ترجمه:

(حديث پنجم )

پدرم رحمة الله عليه، از محمد بن يحيى، از حمدان بن سليمان نيشابورى (ابو سعيد) وى گفت:

عبد الله بن محمد يمانى، از منيع بن حجاج، از يونس، از هشام بن سالم، از حضرت ابى عبد الله نقل كرد: حضرت فرمودند:

زيارت قبر امام حسينعليه‌السلام يك حج بوده و بعد از يك حج يعنى بعد از حجة الاسلام يك حج و يك عمره مى باشد.

متن:

و باسناده عن يونس، عن الرضاعليه‌السلام : قال: من زار قبر الحسينعليه‌السلام فقد حج و اعتمر، قال: قلت: يطرح عنه حجة الاسلام؟ قال: لا هى حجة الضعيف حتى يقوى و يحج الى بيت الله الحرام، اما علمت ان البيت يطوف به كل يوم سبعون الف ملك حتى اذا ادركهم الليل صعدوا، و نزل غيرهم فطافوا بالبيت حتى الصباح، و ان الحسينعليه‌السلام لاكرم على الله من البيت و انه فى وقت كل صلواة لينزل عليه سبعون الف ملك شعث غبر لا تقع عليهم النوبة الى يوم القيامة.

ترجمه:

(حديث ششم )

و باسناد ابو سعيد از يونس، از حضرت رضاعليه‌السلام ، حضرت فرمودند:

كسى كه قبر حضرت امام حسينعليه‌السلام را زيارت بكند پس يك حج و يك عمره به جا آورده.

راوى مى گويد: عرض كردم يعنى حجة الاسلام از او ديگر ساقط است؟

حضرت فرمودند: خير مقصود اين است كه اين زيارت حج افراد ضعيف محسوب شده تا قوى گردند و به بيت الله الحرام بروند، آيا نمى دانى كه هر روز هفتاد هزار فرشته بيت الله را طواف كرده تا شب فرا برسد و پس از آمدن شب به آسمان رفته و فرشتگان ديگر نازل شده و تا صباح بيت را طواف ميكنند وام حضرت امام حسينعليه‌السلام نزد خدا عزيزتر از بيت بوده و در هر وقت نماز هفتاد هزار فرشته كه جملگى ژوليده و غبار آلود و گرفته هستند نازل شده و قبر مطهر را طواف مى كنند و تا روز قيامت به ايشان ديگر نوبت نمى رسد.

متن:

حدثنى ابى رحمه الله عن سعد بن عبد الله، عن احمد بن محمد؛ و محمد بن عبد الحميد، عن يونس بن يعقوب، عن ام سعيد الاحمسية: قالت: قلت لابى عبد اللهعليه‌السلام :اى شى ء تذكر فى زيارة قبر الحسينعليه‌السلام من الفضل؟ قال: نذكر فيه يا ام سعيد فضل حجة و عمرة، و خيرها كذا و بسط يديه و نكس اصابعه.

ترجمه كامل الزيارات

ترجمه:

(حديث هفتم )

پدرم رحمة الله عليه از سعد بن عبد الله، از احمد بن محمد و محمد بن عبد الحميد، از يونس بن يعقوب، از ام سعيد احمسيه وى گفت: محضر مبارك امام صادقعليه‌السلام عرض كردم:

چه فضيلتى را در زيارت قبر حضرت امام حسينعليه‌السلام ذكر مى فرماييد؟

حضرت فرمود: اى ام سعيد فضيلت يك حج و عمره را در آن ذكر مى كنيم و بهتر از آن چنين است و همزمان با گفتن اين عبارت اخير دو دستشان را باز كرده و انگشتانشان را برگرداندند به طورى كه كف دست به طرف روى مبارك و روى دست به طرف مخاطب واقع شد.

متن:

حدثنى محمد بن احمد بن الوليد، عن محمد بن الحسن الصفار، عن احمد بن محمد بن عيسى، عن الحسين بن سعيد، عن القاسم بن محمد، عن حبيب، عن فضيل بن يسار قال: سمعت ابا عبد اللهعليه‌السلام يقول و كل الله بقبر الحسينعليه‌السلام اربعة آلاف ملك شعثا غبرا يبكونه الى يوم القيامة، و اتيانه يعدل حجة و عمرة و قبور الشهدأ.

ترجمه:

(حديث هشتم )

محمد بن احمد بن وليد، از محمد بن الحسين صفار، از احمد بن محمد بن عيسى، از حسين بن سعيد، از قاسم بن محمد، از حبيب، از فضيل بن يسار، وى مى گويد:

از حضرت ابا عبد اللهعليه‌السلام ، شنيدم كه مى فرمود:

خداوند متعال چهار هزار فرشته كه جملگى ژوليده و غبار آلود و گرفته هستند را بر قبر حضرت امام حسينعليه‌السلام موكل قرار داد و ايشان تا روز قيامت بر آن حضرت گريه مى كنند و زيارت آن حضرت معادل يك حج و يك عمره بوده و زيارت قبور شهدأ (مقصود شهدأ احد مى باشد) نيز همين فضيلت را دارد.

متن:

حدثنى ابى رحمه الله و جماعة مشايخى عن سعد بن عبد الله، عن الحسن بن على الكوفى عن العباس بن عامر، عن ابان، عن الحسين بن عطية ابى الناب، عن بياع السابرى قال: سمعت ابا عبد اللهعليه‌السلام و هو يقول من اتى قبر الحسينعليه‌السلام كتب الله له حجة و عمرة، او عمرة و حجة و ذكر الحديث.

ترجمه:

(حديث نهم )

پدرم رحمة الله عليه و جماعتى از مشايخ و اساتيدم، از سعد بن عبد الله، از حسن ابن على كوفى، از عباس بن عامر، از ابان، از حسين بن عطية (ابى الناب ) بياع السابرى، وى گفت:

از حضرت ابا عبد اللهعليه‌السلام شنيدم كه مى فرمودند:

كسى كه به زيارت قبر امام حسينعليه‌السلام رود خداوند يك حج و عمره يا عمره و يك حج برايش مى نويسد.

متن:

و باسناده، عن العباس بن عامر، عن ابان بن عثمان قال: حدثنى ابو خلان الكندى، عن ابى عبد اللهعليه‌السلام : قال: من اتى قبر الحسينعليه‌السلام كتب الله له حجة و عمرة.

ترجمه:

(حديث دهم )

و سعد بن عبد الله بن اسنادش، از عباس بن عامر، از ابان بن عثمان وى مى گويد: ابو خلان كندى، از حضرت ابى عبد اللهعليه‌السلام نقل كرده كه آن حضرت فرمودند:

كسى كه به زيارت قبر حضرت حسينعليه‌السلام رود خداوند يك حج و عمره برايش مى نويسد.

متن:

و حدثنى محمد بن الحسن بن على، عن ابيه، عن جده على بن مهزيار، عن ابى القاسم، عن القاسم بن محمد، عن اسحاق بن ابراهيم، عن هارون بن خارجة قال: سال رجل ابا عبد اللهعليه‌السلام فى حديث له طويل يقول فى آخره: بابى انت و امى رووا عن ابيك فى الحج؟ قال: نعم حجة و عمرة حتى عد عشرة.

ترجمه:

(حديث يازدهم )

محمد بن الحسن بن على، از پدرش، از جدش على بن مهزيار، از ابى القاسم، از قاسم بن محمد، از اسحاق بن ابراهيم، از هارون بن خارجه، وى گفت:

مردى در ضمن حديث طولانى از حضرت ابا عبد اللهعليه‌السلام سوال كرد و در آخر آن محضر مبارك آن جناب عرضه داشت: پدر و مادرم فدايت شوند راويان از پدر بزرگوارتان روايت كرده اند كه ثواب زيارت حضرت سيد الشهدأعليه‌السلام معادل يك حج است آيا اين مضمون صحيح مى باشد؟

حضرت فرمودند:

بلى، بلكه يك حج و عمره و دو حج و دو عمره... و همين طور بالا رفتند تا ده حج را ذكر نمودند.

متن:

حدثنى ابى و جماعة مشايخ رحمهم الله عن محمد بن يحيى العطار، عن العمركى عمن حدثه عن محمد بن الحسن، عن محمد فضيل، عن محمد بن مصادف قال: حدثنى مالك الجهنى، عن ابى جعفرعليه‌السلام فى زيارة قبر الحسينعليه‌السلام : قال: من اتاه زائرا له عارفا بحقه كتب الله له حجة، و لم يزل محفوظا حتى يرجع، قال: فمات مالك فى تلك السنة و حجت فدخلت على ابى عبد اللهعليه‌السلام فقلت: ان مالك حدثنى بحديث عن ابى جعفرعليه‌السلام ، فى زيارة قبر الحسينعليه‌السلام ، قال: هاته، فحدثته فما فرغت، قال: نعم يا محمد حجة و عمرة.

ترجمه:

(حديث دوازدهم )

پدرم و جماعتى از مشايخ و اساتيدم رحمة الله عليهم، از محمد بن يحيى عطار، از عمركى، از كسى كه برايش حديث گفته، از محمد بن الحسن، از محمد بن فضيل، از محمد بن مصادف، وى مى گويد:

مالك جهنى از حضرت ابى جعفر برايم نقل كرد كه آن حضرت راجع به زيارت حضرت ابا عبد الله الحسينعليه‌السلام فرمودند:

كسى كه به زيارت حضرت امام حسينعليه‌السلام رود در حاليكه عارف و آگاه به حق آن جناب باشد خداوند يك حج براى او مى نويسد و پيوسته محفوظ و برقرار هست تا به اهلش مراجعت كند.

راوى مى گويد: مالك در همان سال فوت كرد و من به حج رفته و بر حضرت ابى عبد اللهعليه‌السلام وارد شدم و محضر مباركش عرض كردم:

مالك حديثى را از حضرت ابى جعفرعليه‌السلام راجع بن زيارت قبر حضرت امام حسينعليه‌السلام برايم نقل نمود.

امام صادقعليه‌السلام فرمودند:

حديث را بيان كن.

پس حديث را نقل كرده و هنگامى كه فارغ شدم، حضرت فرمودند:

بلى ثواب زيارت آن حضرت معادل يك حج و عمره مى باشد.

متن:

و حدثنى ابى رحمه الله و جماعة مشايخى، عن محمد بن يحيى العطار؛ و احمد بن ادريس، عن العمركى عمن حدثه عن حماد بن عيسى، عن الحسين بن المختار قال: سالت ابا عبد اللهعليه‌السلام عن زيارة قبر الحسينعليه‌السلام ، فقال: فيها حجة و عمرة.

ترجمه:

(حديث سيزدهم )

پدرم رحمة الله عليه و جماعتى، از مشايخ و اساتيدم، از محمد بن يحيى العطار، و احمد بن ادريس، از عمركى، از كسى كه براى او حديث گفته، از حماد بن عيسى، از حسين بن مختار، وى مى گويد:

از حضرت ابا عبد اللهعليه‌السلام راجع به زيارت قبر حضرت امام حسينعليه‌السلام سوال كردم؟

حضرت فرمودند:

اجر اين زيارت به مقدار ثواب يك حج و عمره مى باشد.

متن:

و حدثنى ابى رحمه الله عن سعد بن عبد الله، عن الحسن بن على الزيتونى، عن هارون بن مسلم، عن عيسى بن راشد قال: سالت ابا عبد اللهعليه‌السلام فقلت: جعلت فداك ما لمن زار قبر الحسينعليه‌السلام و صلى عنده ركعتين؟ قال: كتبت له حجة و عمرة قال: قلت له: جعلت فداك و كذلك كل من اتى قبر امام قبر امام مفترض طاعته؟ قال: و كذلك كل من اتى قبر امام مفترض طاعته.

ترجمه:

(حديث چهارم )

و پدرم رحمة الله عليه، از سعد بن عبد الله، از حسن بن على زيتونى، از هارون بن مسلم، از عيسى بن راشد وى مى گويد:

از حضرت ابا عبد اللهعليه‌السلام سوال كرده و محضر مباركش عرضه داشتم:

فدايت شوم: كسى كه قبر امام حسينعليه‌السلام را زيارت كرده و دو ركعت نماز آنجا بخواند ثواب آن چيست؟

حضرت در جواب فرمودند:

براى او يك حج و عمره نوشته مى شود.

راوى مى گويد: محضر مباركش عرض كردم: فدايت شوم و همچنين است ثواب هر كسى كه به زيارت قبر امام مفترض الطاعة برود؟

حضرت فرمودند:

و همين طور است هر كسى كه به زيارت قبر امامى كه طاعتش فرض و واجب است رود.

متن:

حدثنى محمد بن جعفر القرشى الكوفى الرزاز، عن محمد بن الحسين، عن محمد بن اسماعيل بن بزيع، عن صالح بن عقبة، عن يزيد ابن عبد الملك قال: كنت مع ابى عبد اللهعليه‌السلام فمر قوم على حمر، فقال: اين يريدون هولأ؟ قلت: قبور الشهدأ، قال: فما يمنعهم من زيارة الشهيد الغريب؟ قال: فقال له رجل من اهل العراق: زيارته واجبة؟ قال: زيارته خير من حجة و عمرة حتى عد عشرين حجة عمرة، ثم قال: مبرورات متقبلات، قال: فوالله ما قمت من عنده حتى اتاه رجل فقال له: انى قد حججت تسعة عشر حجة، فادع الله لى ان يرزقنى تمام العشرين، قال: فهل زرت قبر الحسينعليه‌السلام ؟ قال: لا، قال: ان زيارته خير من عشرين حجة.

ترجمه:

(حديث پانزدهم )

محمد بن جعفر قرشى كوفى رزاز، از محمد بن الحسين، از محمد بن اسماعيل ابن بزيع، از صالح بن عقبه، از يزيد بن عبد الملك وى مى گويد:

در محضر مبارك حضرت ابى عبد اللهعليه‌السلام بودم اين هنگام گروهى كه بر دراز گوش ها سوار بودند عبور كردند، حضرت فرمودند:

ايشان اراده كجا دارند؟

عرض كردم: زيارت قبور شهدأ.

فرمودند:

چه چيز ايشان را بازداشت از زيارت شهيد غريب؟!!

راوى مى گويد: شخصى از اهل عراق به آن حضرت عرض كرد:

آيا زيارت او واجب است؟

حضرت فرمودند:

زيارت آن جناب بهتر از يك حج و يك عمره، از دو حج و دو عمره... و پيوسته بر آن مى افزودند تا فرمودند: بهتر از بيست حج و بيست عمره مى باشد و سپس افزودند:

از بيست حج و عمره مقبول و پذيرفته شده بهتر است.

رواى مى گويد: به خدا سوگند از محضر مباركش برنخاستم تا اينكه شخصى خدمتش مشرف شد و به آن حضرت عرض كرد: من نوزده حج به جا آورده ام تقاضا دارم از خدا بخواهيد كه يك حج ديگر روزى من كرده تا بيست حج برايم كامل باشد.

حضرت به وى فرمودند:

آيا قبر حضرت حسينعليه‌السلام را زيارت كرده اى؟

عرض كرد: خير.

حضرت فرمود:

زيارت آن حضرت از بيست حج بهتر است.

الباب السادس و الستون ان الزيارة الحسينعليه‌السلام تعدل حججا

متن:

حدثنى ابى رحمه الله عن سعد بن عبد الله، عن احمد بن محمد بن عيسى، عن محمد بن سنان، عن الحسين بن مختار، عن زيد الشحام، عن ابى عبد اللهعليه‌السلام (قال: زيارة الحسينعليه‌السلام تعدل عشرين حجة، و افضل من عشرين حجة ).

و حدثنى محمد بن يعقوب، عن عدة من اصحابه، عن احمد بن محمد باسناده مثله.

باب شصت و ششم زيارت حضرت امام حسينعليه‌السلام معادل چند حج مى باشد

ترجمه:

(حديث اول )

پدرم رحمة الله عليه، از سعد بن عبد الله، از احمد بن محمد بن عيسى، از محمد ابن سنان، از حسين بن مختار، از زيد شحام، از حضرت ابى عبد اللهعليه‌السلام ، حضرت فرمودند:

زيارت امام حسينعليه‌السلام :

معادل بيست حج بلكه برتر از بيست حج مى باشد.

و محمد بن يعقوب، از عده اى اصحاب، از احمد بن محمد به اسنادش مثل همين حديث را نقل نموده.

متن:

حدثنى محمد بن الحسن، عن محمد بن الحسن الصفار، عن احمد ابن محمد بن عيسى، عن محمد بن اسماعيل بن بزيع، عن صالح بن عقبة، عن ابى سعيد المدائنى (قال: دخلت على ابى عبد اللهعليه‌السلام فقلت: جعلت فداك آتى قبر الحسينعليه‌السلام ؟ قل: نعم يا ابا سعيد ائت قبر الحسين ابن رسول اللهصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم اطيب الاطيبين، و اطهر الطاهرين، و ابر الابرار، فانك اذا ذرته كتب الله لك به خمسة و عشرين حجة ).

حدثنى محمد بن يعقوب، عن محمد بن يحيى، عن محمد بن الحسين بن ابى الخطاب، عن محمد بن اسماعيل باسناده مثله.

ترجمه:

(حديث دوم )

محمد بن الحسن، از محمد بن الحسن الصفار، از احمد بن محمد بن عيسى، از محمد بن اسماعيل بن بزيع، از صالح بن عقبه، از سعيد مدائنى، وى گفت:

بر حضرت ابى عبد اللهعليه‌السلام داخل شده عرض كردم: فدايت شوم به زيارت قبر حسينعليه‌السلام بروم؟

حضرت فرمودند:

بلى،اى ابا سعيد به زيارت قبر حضرت حسين بن علىعليه‌السلام كه فرزند رسول خداصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم و پاكيزه ترين پاكان و نيكوكارترين نيكوكاران است برو زيرا وقتى آن حضرت را زيارت كردى خداوند متعال ثواب بيست و پنج حج برايت مى نويسد.

محمد بن يعقوب، از محمد بن يحيى، از محمد بن الحسين بن ابى الخطاب از محمد بن اسماعيل باسنادش مثل همين خبر را نقل نموده.

متن:

حدثنى محمد بن جعفر، عن محمد بن الحسين، عن احمد بن النضر، عن شهاب بن عبد ربه او عن رجل عن شهاب، عن ابى عبد اللهعليه‌السلام : قال سالنى فقال: يا شهاب كم حججت من حجة؟ فقلت: تسعة عشر حجة، فقال لى: تمها عشرين حجة، تحسب لك بزيارة الحسينعليه‌السلام .

ترجمه:

(حديث سوم )

محمد بن جعفر از محمد بن الحسين، از احمد بن نضر، از شهاب بن عبد ربه يا از مردى، از شهاب، از حضرت ابى عبد اللهعليه‌السلام ، شهاب مى گويد: امامعليه‌السلام از من سوال نموده و فرمودند: اى شهاب چند بار به حج رفته اى؟

عرض كردم: نوزده مرتبه.

فرمودند:

آن را به بيست مرتبه تتميم و تكميل نما تا برايت آن ها را معادل يك زيارت حضرت امام حسينعليه‌السلام حساب كنند.

متن:

حدثنى ابو العباس قال: حدثنى محمد بن الحسين، عن ابن سنان، عن حذيفة بن منصور قال: قال ابو عبد اللهعليه‌السلام : كم حججت؟ قلت: تسعة عشر، قال: فقال: اما انك لو اتممت احدى و عشرين حجة لكنت كمن زار الحسينعليه‌السلام .

ترجمه:

(حديث چهارم )

ابوالعباس مى گويد:

محمد بن الحسين، از ابن سنان، از حذيفة بن منصور نقل كرده، وى گفت:

حضرت ابو عبد اللهعليه‌السلام فرمودند:

چند مرتبه به حج رفته اى؟

عرض كردم: نوزده بار.

فرمودند:

بدان اگر آنرا به بيست و يك بار برسانى مانند كسى هستى كه زيارت حضرت امام حسينعليه‌السلام را نموده است.

متن:

حدثنى ابى رحمه الله عن سعد بن عبد الله، عن محمد بن الحسين ابن ابى الخطاب، عن محمد بن سنان، عن محمد بن صدقة، عن صالح النيلى قال: قال ابو عبد اللهعليه‌السلام : من اتى قبر الحسينعليه‌السلام عارفا بحقه كان كمن حج مائة حجة مع رسول اللهصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم .

ترجمه:

(حديث پنجم )

پدرم رحمة الله عليه، از سعد بن عبد الله، از محمد بن الحسين بن ابى الخطاب، از محمد بن سنان، از محمد بن صدقه، از صالح نيلى، وى گفت: حضرت ابو عبد اللهعليه‌السلام فرمودند:

كسى كه به زيارت قبر امام حسينعليه‌السلام برود در حالى كه به حق آن حضرت آگاه و مطلع باشد مثل كسى است كه صد مرتبه با رسول خداصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم حج بجا آورده باشد.

متن:

و عنه، عن سعد، عن محمد بن الحسن، عن محمد بن صدقة، عن مالك بن عطية، عن ابى عبد اللهعليه‌السلام : قال: من زار الحسينعليه‌السلام كتب الله له ثمانين حجة مبرورة.

ترجمه:

(حديث ششم )

از پدرم، از سعد بن عبد الله، از محمد بن الحسين، از محمد بن صدقه از مالك بن عطيه، از حضرت ابى عبد اللهعليه‌السلام حضرت فرمودند:

كسى كه حضرت امام حسينعليه‌السلام را زيارت كند خداوند متعال برايش هشتاد حج مقبول منظور مى دارد.

متن:

حدثنى ابو العباس الكوفى، عن محمد بن الحسين، عن محمد بن اسماعيل، عن الخيبرى، عن موسى بن القاسم الحضرمى قال: قدم ابو عبد اللهعليه‌السلام فى اول ولاية ابى جعفر فنزل النجف، فقال: يا موسى اذهب الى الطريق الاعظم فقف على الطريق فانظر فانه سياتيك رجل من ناحية القادسية، فاذا دنا منك فقل له ههنا رجل من ولد رسول الله يدعوك، فسيجى ء معك، قال: فذهبت حتى قمت على الطريق على الطريق و الحر شديد، فلم ازل قائما حتى كدت اعصى و انصرف او ادعه، اذ نظرت الى شى ء يقبل شبه رجل على بعير فلم ازل انظر اليه حتى دنا منى فقلت: يا هذا ههنا رجل من ولد رسول اللهصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم يدعوك و قد وصفك لى، قال: اذهب بنا اليه، قال: فجئت به حتى اناخ بعيره ناحية قريبا من الخيمة، فدعا به فدخل الاعرابى اليه و دنوت انان فصرت الى باب الخيمة اسمع الكلام و لا اراهم، فقال ابو عبد اللهعليه‌السلام : من اين قدمت؟ قال: من اقصى اليمن، قال: انت من موضع كذا و كذا؟ قال: نعم انا من موضع كذا و كذا، قال: فبما جئت ههنا؟ قال: جئت زائرا للحسينعليه‌السلام ، فقال ابو عبد اللهعليه‌السلام : فجئت من غير حاجة ليس الا للزيارة؟ قال: جئت من غير حاجة الا ان اصلى عنده و ازوره فاسلم عليه و ارجع الى اهلى، فقال ابو عبد اللهعليه‌السلام : و ما ترون فى زيارته؟ قال: نرى فى زيارته البركة فى انفسنا و اهالينا و اولادنا و اموالنا و معايشنا و قضأ حوائجنا، قال: فقال ابو عبد اللهعليه‌السلام : افلا ازيدك من فضله فضلا يا اخا اليمنى؟ قال: زدنى يا ابن رسول الله، قال: ان زيارة الحسينعليه‌السلام تعدل حجة مقبولة زاكية مع رسول الله، فتعجب من ذلك، قال:اى والله و حجتين مبرور تين متقبلتين من زاكيتين مع رسول اللهصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم ، فتعجب!فلم يزل ابو عبد اللهعليه‌السلام يزيد حتى قال ثلاثين حجة مبرورة متقبلة زاكية مع رسول اللهصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم .

ترجمه:

(حديث هفتم )

ابوالعباس كوفى، از محمد بن الحسين، از محمد بن اسماعيل، از خيبرى، از موسى بن قاسم حضرمى وى مى گويد:

حضرت ابو عبد اللهعليه‌السلام در ابتدأ حكومت ابو جعفر عباسى (منصور دوانيقى ) وارد عراق شده و در نجف نزول اجلال فرمودند، به من فرمودند: اى موسى، برو كنار جاده بزرگ بايست و منتظر باش كه عنقريب مردى از طرف قادسيه خواهد آمد، هر گاه نزديك تو شد به وى بگو: يكى از فرزندان رسول خداصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم تو را مى خواند، او بزودى با تو خواهد آمد.

موسى مى گويد:

پس من به طرف جاده مزبور رفته و به آن جا رسيدم و كنار آن ايستاده و هوا بسيار گرم بود،پيوسته در آنجا بودم بحدى كه نزديك بود مخالفت كرده و برگشته و ملاقات با او را ترك كنم، در اين هنگام چشمم به چيزى خورد كه به جلو مى آيد و شبيه مردى است كه روى شترى نشسته، پس چشم به آن دوخته تا نزديك به من شد به او گفتم:اى مرد در اينجا يكى از فرزندان رسول خداصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم بود، و شما را مى خواند ايشان شما را به من معرفى كرده و پيام برايت فرستاده اند.

مرد گفت: با هم به خدمتش برويم.

موسى مى گويد: او را بردم تا به نزديك خيمه رسيديم، وى شترش را خواباند و درب خيمه ايستاد منتظر اذن دخول بود، پس حضرت از درون خيمه او را خواندند، اعرابى داخل خيمه شد و من نيز نزديك شده تا درب خيمه رسيده و سخن ايشان را مى شنيدم ولى آنها را نمى ديدم.

حضرت ابو عبد اللهعليه‌السلام به وى فرمودند: از كجا آمدى؟

او گفت: از دورترين نواحى يمن.

حضرت فرمودند: تو از فلان و فلان مكان هستى؟

او عرض كرد: بلى من از فلان موضع مى باشم.

حضرت فرمودند: براى چه به اين صوب آمدى؟

عرض كرد: به قصد زيارت حضرت ابا عبد الله الحسينعليه‌السلام آمدم.

حضرت فرمودند:

تنها براى زيارت آمده و هيچ حاجت ديگرى نداشتى؟

عرض كرد: هيچ حاجتى نداشتم مگر آنكه به سر قبر مطهر آن حضرت رفته و نماز آنجا خوانده و جنابش را زيارت كرده و سپس به حضرتش خداحافظى كرده و به اهل و خويشانم برگردم.

حضرت فرمودند: در زيارت آن حضرت چه مى بينيد؟

عرض كرد: در زيارتش بركت در عمر خود و اهل و اولاد و اموال و معايشمان بوده و حوائج و خواسته هايمان بر آورده شده و بر طرف مى گردد.

موسى مى گويد: امامعليه‌السلام به وى فرمودند: اى برادر يمنى آيا از فضيلت زيارت آن حضرت بيشتر از اين برايت نگويم؟

آن مرد عرض كرد:اى پسر رسول خدا زيادتر بفرمائيد:

حضرت فرمودند:

زيارت امام حسينعليه‌السلام معادل يك حج مقبول و پاكيزه اى است كه با رسول خداصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم انجام شود.

آن مرد از اين گفتار تعجب كرد.

حضرت فرمودند: آرى، به خدا سوگند معادل دو حج مقبول و پاكيزه اى است كه با رسول خداصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم انجام شود.

آن مرد به تعجبش افزوده شد پس بدين ترتيب امامعليه‌السلام بر تعداد حج هاى مقبول مى افزودند تا اينكه در آخر فرمودند:

زيارت آن حضرت معادل با سى حج مقبول و پاكيزه اى است است كه با رسول خداصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم انجام گيرد.

متن:

و حدثنى على بن الحسين، عن سعد بن عبد الله، عن احمد بن محمد ابن عيسى، عن محمد بن اسماعيل، عن صالح بن عقبة، عن يزيد بن عبد الملك قال: كنت مع ابى عبد اللهعليه‌السلام فمر قوم على حمر، فقال لى: اين يريد هولأ؟ قلت: قبور الشهدأ قال: فما يمنعهم من زيارة الغريب الشهيد؟!! فقال له رجل من اهل العراق: زيارته واجبته فقال زيارته خير من حجة و عمرة و عمرة و حجة حتى عد عشرين حجة و عشرين عمرة ثمت قال: مبرورات متقبلات، قال: فوالله ما قمت حتى اتاه رجل فقال: انى حججت تسعة عشر حجة فادع الله ان يرزقنى تمام العشرين، قال: فهل زرت قبر الحسينعليه‌السلام ؟ قال: لا، قال: لزيارته خير من عشرين حجة.

ترجمه:

(حديث هشتم )

لى بن الحسين، از سعد بن عبد الله، از احمد بن محمد بن عيسى، از محمد بن اسماعيل، از صالح بن عقبه، از يزيد بن عبد الملك وى مى گويد:

محضر مبارك حضرت ابى عبد اللهعليه‌السلام بودم پس گروهى كه بر دراز گوش ها سوار بودند بر ما گذشتند.

حضرت به من فرمودند: اينها قصد كجا را دارند؟

عرض كردم: به زيارت قبور شهدأ مى روند.

فرمودند: چه چيز ايشان را از زيارت غريب شهيد بازداشت؟!!

مردى از اهل عراق محضر مباركش عرض كرد: آيا زيارت آن حضرت (امام حسينعليه‌السلام ) واجب است؟

حضرت فرمودند: زيارت آن جناب از يك حج و عمره و يك عمره و يك حج بهتر است سپس حضرت تعداد حج و عمره ها را زياد كرده تا بيست حج و بيست عمره شمردند و بعد فرمودند:

البته تمام آنها مقبول و مبرور باشند.

راوى مى گويد:

به خدا سوگند از محضرش مرخص نشده بودم كه مردى آمد و حضورش رسيد و عرض كرد:

من نوزده حج انجام داده ام، از خداوند بخواهيد كه يك حج ديگر نصيبم شده و بدين ترتيب تا عدد بيست كامل گردد.

حضرت فرمودند: آيا قبر امام حسينعليه‌السلام را زيارت كرده اى؟

آن مرد عرض كرد: خير.

حضرت فرمودند:

زيارت آن حضرت از بيست حج بهتر مى باشد.

متن:

حدثنى ابى؛ و على بن الحسين رحمهما الله عن سعد بن عبد الله، عن ابى القاسم هارون بن مسلم بن سعدان، عن مسعدة بن صدقة قال: قلت: لابى عبد اللهعليه‌السلام : ما لمن زار قبر الحسينعليه‌السلام ؟ قال: تكتب له حجة مع رسول اللهصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم ، قال: قلت له: جعلت فداك حجة مع رسول اللهصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم ؟ قال: نعم و حجتان، قال: قلت: جعلت فداك حجتان؟ قال: نعم و ثلاث، فما زال يعد حتى بلغ عشرا قلت: جعلت فداك عشر حجج مع رسول اللهصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم ؟ قال: نعم و عشرون حجة، قلت: جعلت فداك و عشرون؟ فما زال يعد حتى بلغ خمسين، فسكت.

ترجمه:

(حديث نهم )

پدرم و على بن الحسين رحمة الله عليهما، از سعد بن عبد الله، از ابى القاسم هارون بن مسلم بن سعدان، از مسعدة بن صدقه، وى مى گويد:

محضر مبارك حضرت ابى عبد اللهعليه‌السلام عرض كردم: براى كسى كه قبر حضرت امام حسينعليه‌السلام را زيارت كند چه اجر و ثوابى است؟

حضرت فرمودند:

ثواب يك حجى كه با رسول خدا بجا آورند مى باشد.

راوى مى گويد: محضرش عرضه داشتم: فدايت شوم، ثواب يك حج با رسول خداصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم ؟!

حضرت فرمودند: بلى بلكه ثواب دو حج.

راوى مى گويد: عرض كردم: فدايت شوم، ثواب دو حج؟

امامعليه‌السلام فرمودند: بلى بلكه ثواب سه حج و پيوسته تعداد حج ها را حضرت اضافه مى كردند تا به ده حج رسيدند.

عرض كردم: فدايت شوم ثواب ده حج با رسول خداصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم !!

امامعليه‌السلام فرمودند: بلى بلكه ثواب بيست حج.

عرض كردم: فدايت شوم، ثواب بيست حج؟!

پس پيوسته عدد حج ها را بالا مى بردند تا به پنجاه تا رسيد و ديگر سكوت اختيار فرمودند.

متن:

و حدثنى محمد بن الحسن بن الوليد، عن محمد بن الحسن الصفار، عن احمد بن محمد بن عيسى، عن ابيه، عن عبد الله بن المغيرة، عن عبد الله بن ميمون القداح، عن ابى عبد اللهعليه‌السلام قال: قلت له: ما لمن اتى قبر الحسينعليه‌السلام زائرا عارفا بحقه غير مستكبر و لا مستنكف؟ قال: يكتب له الف حجة و الف عمرة مبرورة، و ان كان شقيا كتب سعيدا، و لم يزل يخوض فى رحمة الله عزوجل.

ترجمه:

(حديث دهم )

و محمد بن الحسن بن الوليد، از محمد بن الحسن الصفار، از احمد بن محمد بن عيسى، از پدرش، از عبد الله بن مغيره، از عبد الله بن ميمون قداح، از حضرت ابى عبد اللهعليه‌السلام ، وى مى گويد: محضرش عرض كردم:

براى كسى كه به زيارت امام حسينعليه‌السلام رود در حالى كه به حق آن حضرت عارف و آگاه بوده و هيچ استكبار و استنكافى از زيارتش نداشته باشد چه اجر و ثوابى مى باشد؟

حضرت فرمودند:

براى او ثواب هزار حج و هزار عمره مقبول مى نويسند و اگر شقى بوده سعيد محسوبش مى كنند و پيوسته در رحمت خدا غوطه ور است.

الباب السابع و الستون ان زيارة الحسينعليه‌السلام تعدل عتق الرقاب

متن:

حدثنى محمد بن جعفر الرزاز الكوفى، عن محمد بن الحسين الزيات، عن محمد بن سنان، عن محمد بن صدقة، عن صالح النيلى (قال: قال ابو عبد اللهعليه‌السلام : من اتى قبر الحسينعليه‌السلام عارفا بحقه كتب الله له اجر من اعتق الف نسمة، و كمن حمل على الف فرس فى سبيل الله مسرجة ملجمة ).

حدثنى ابى رحمه الله و محمد بن يعقوب، عن محمد بن يحيى العطار، عن محمد بن الحسين بن ابى الخطاب باسناده مثله.

باب شصت و هفتم زيارت حضرت امام حسين معادل با آزاد كردن بندگان مى باشد

ترجمه:

(حديث اول )

محمد بن جعفر رزاز كوفى، از محمد بن الحسين زيات، از محمد بن سنان، از محمد بن صدقه، از صالح نيلى، وى مى گويد:

حضرت ابو عبد اللهعليه‌السلام فرمودند:

كسى كه به زيارت قبر حضرت حسينعليه‌السلام رفته در حالى كه به حق آن حضرت عارف و آگاه باشد حق تعالى اجر و ثواب كسى كه هزار بنده آزاد كرده است را به او داده و وى مانند كسى است كه هزار اسب را زين نموده و لجام زده و در راه خدا با آنها جهاد كرده باشد.

پدرم رحمة الله عليه و محمد بن يعقوب، از محمد بن يحيى عطار، از محمد بن الحسين بن ابى الخطاب باسنادش حديثى نظير حديث گذشته را نقل نموده است.

متن:

حدثنى ابو العباس القرشى، عن محمد بن الحسين عن محمد بن اسماعيل، عن صالح بن عقبة، عن ابى سعيد المداينى (قال: قلت لابى عبد اللهعليه‌السلام : جعلت فداك اتى قبر ابن رسول الله؟ قال: نعم، يا ابا سعيد ائت قبر ابن رسول الله اطيب الطيبين و اطهر الاطهرين و ابر الابرار فاذا زرته كتب الله لك عتق خمسة و عشرين رقبة ).

حدثنى ابى رحمه الله عن عدة من اصحابنا، عن سعد بن عبد الله، عن احمد بن محمد بن عيسى، عن محمد بن اسماعيل، عن صالح بن عقبة، عن ابى سعيد المداينى قال: قلت: لابى عبد اللهعليه‌السلام ... و ذكر مثله.

ترجمه:

(حديث دوم )

ابوالعباس قرشى، از محمد بن الحسين، از محمد بن اسماعيل، از صالح بن عقبه، از ابو سعيد مدائنى، وى مى گويد:

محضر حضرت ابو عبد اللهعليه‌السلام عرض كردم: فدايت شوم، آيا به زيارت قبر فرزند رسول خداصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم بروم؟

حضرت فرمودند:

بلى،اى ابا سعيد به زيارت قبر فرزند رسول خداصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم كه پاكيزه ترين پاكيزه گان و نيكوكارترين نيكوكاران هست برو و وقتى آن حضرت را زيارت كردى خداوند متعال براى تو ثواب آزاد كردن بيست و پنج بنده را مى نويسد.

پدرم رحمة الله عليه از عده اى اصحاب، از سعد بن عبد الله، از احمد بن محمد بن عيسى، از محمد بن اسماعيل، از صالح بن عقبه، از ابو سعيد مدائنى نقل كرده كه وى گفت:

محضر مبارك امام صادقعليه‌السلام عرض كردم... و نظير همين حديث را نقل كرده.

الباب الثامن و الستون ان زوار الحسينعليه‌السلام مشفعون

متن:

حدثنى محمد بن الحسين بن مت الجوهرى، عن محمد بن احمد بن يحيى بن عمران الاشعرى، عن موسى بن عمر، عن على بن النعمان، عن عبد الله بن مسكان قال: قال ابو عبد اللهعليه‌السلام : ان الله تبارك و تعالى يتجلى لزوار قبر الحسينعليه‌السلام قبل اهل عرفات و يقضى حوائجهم، و يغفر ذنوبهم، و يشفعهم فى مسائلهم، ثم يثنى باهل عرفات فيفعل بهم ذلك.

باب شصت و هشتم زوار حضرت امام حسينعليه‌السلام شفاعت ديگران را مى كنند

ترجمه:

(حديث اول )

محمد بن الحسين بن مت جوهرى، از محمد بن احمد بن يحيى بن عمران اشعرى، از موسى بن عمر، از على بن نعمان، از عبد الله بن مسكان وى مى گويد: حضرت ابو عبد اللهعليه‌السلام فرمودند:

خداوند تبارك و تعالى براى زوار قبر حضرت امام حسينعليه‌السلام قبل از اهل عرفات تجلى كرده و حوائج آن ها را بر آورده و گناهانشان را آمرزيده و در مسائل و خواسته هايشان شفاعتشان را كرده و سپس توجه به اهل عرفات نموده و آنچه در حق زوار امام حسينعليه‌السلام منظور نمود براى ايشان نيز ملحوظ مى دارد.

متن:

حدثنى ابى رحمه الله و محمد بن الحسن، و على بن الحسين جميعا، عن سعد بن عبد الله، عن محمد عيسى بن عبيد، عن صفوان بن يحيى عن رجل عن سيف التمار، عن ابى عبد اللهعليه‌السلام قال: سمعته يقول: زائر الحسينعليه‌السلام مشفع يوم القيامة لمائة رجل كلهم قد وجبت لهم النار ممن كان فى الدنيا من المسرفين.

ترجمه:

(حديث دوم )

پدرم رحمة الله عليه و محمد بن الحسن و على بن الحسين جملگى، از سعد بن عبد الله، از محمد بن عيسى بن عبيد، از صفوان بن يحيى، از مردى از سيف تمار، از حضرت ابى عبد اللهعليه‌السلام ، وى گفت:

شنيدم حضرت امام صادقعليه‌السلام مى فرمودند:

زائر امام حسينعليه‌السلام در روز قيامت صد نفر كه همگى اهل دوزخ بوده و در دنيا از مسرفين بودند را شفاعت مى كند.

متن:

حدثنى ابى رحمه الله و محمد بن الحسن؛ و على بن الحسين؛ و على بن محمد بن قولويه جميعا، عن احمد بن ادريس؛ و محمد بن يحيى، عن العمركى بن على البوفكى قال: حدثنا يحيى و كان فى خدمته ابى جعفر الثانى عن على، عن صفوان الجمال، عن ابى عبد اللهعليه‌السلام فى حديث له طويل قلت فما لمن قتل عنده يعنى عند قبر الحسينعليه‌السلام جار عليه السلطان فقتله، قال: اول قطرة من دمه يغفر له بها كل خطيئة، و تغسل طينة التى خلق منها الملائكة حتى يخلص كما خصلت الانبيأ المخلصين، و يذهب عنها ما كان خالطها، من ادناس طين اهل الكفر و الفساد، و يغسل قلبه و يشرح و يملا ايمانا، فيلقى الله و هو مخلص من كل ما تخالطه الابدان و القلوب، و يكتب له شفاعة فى اهل بيته و الف من اخوانه، و تتولى الصلاة عليه الملائكة مع جبرئيل و ملك الموت، و يوتى بكفنه و حنوطه من الجنة، و يوسع قبره و يوضع له مصابيح فى قبره، و يفتح له باب من من الجنة، و تاتيه الملائكة بطرف من الجنة، و يرفع بعد ثمانية عشر يوما الى خطيرة القدس، فلا يزال فيها مع اوليأ الله حتى تصيبه النفخة التى لا تبقى شيئا. فاذا كانت النفخة الثانية و خرج من قبره كان اول من يصافحه رسول اللهصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم و امير المومنين و الاوصيأعليه‌السلام و يبشرونه و يقولون له: الزمنا و يقيمونه على الحوض، فيشرب منه و يسقى من احب.

ترجمه:

(حديث سوم )

پدرم رحمة الله عليه و محمد بن الحسن و على بن الحسين و على بن محمد بن قولويه جملگى، از احمد بن ادريس و محمد بن يحيى، از عمركى بن على بوفكى، وى مى گويد:

يحيى كه در خدمت ابو جعفر ثانى (از خلفأ عباسى ) بود، از على، از صفوان جمال، از حضرت ابى عبد اللهعليه‌السلام در ضمن حديث طولانى نقل كرده....

مترجم گويد:

اين حديث بطور تمام و مشروح در باب چهل و چهارم ذيل حديث شماره دو نقل و ترجمه شده لذا از ترجمه مكرر خوددارى مى نمائيم.

متن:

حدثنى ابى رحمه الله عن الحسين بن الحسن بن ابان، عن محمد ابن اورمة، عن ابى عبد الله المومن، عن ابن مسكان، عن سليمان بن خالد، عن ابى عبد اللهعليه‌السلام قال: سمعته يقول: ان الله فى كل يوم و ليلة مائة الف لحظة الى الارض يغفر لمن شأ منه و يعذب من يشأ منه و يغفر لزائرى قبر الحسينعليه‌السلام خاصة و لاهل بيتهم و لمن يشفع له يوم القيامة كائنا من كان و (ان كان رجلا قد استوجبه النار، قال:) قلت: و ان كان رجلا قد استوجبه النار؟ قال: و ان كان ما لم يكن ناصبيا.

ترجمه:

(حديث چهارم )

پدرم رحمة الله عليه از حسين بن حسن بن ابان، از محمد بن اورمه، ازابى عبد الله مومن از ابن مسكان، از سليمان بن خالد، از حضرت ابى عبد اللهعليه‌السلام ، وى مى گويد:

از حضرت امام صادقعليه‌السلام شنيدم كه مى فرمودند:

خداوند عزوجل در هر روز و هر شب صد هزار بار نظر به سكنه زمين مى فرمايد و در هر نظر هر كس را كه بخواهد آمرزيده و هر كس را كه بخواهد عذاب نموده و زائرين قبر حضرت امام حسينعليه‌السلام را بالخصوص و نيز اهل بيت ايشان و كسانى را كه زائرين در روز قيامت شفاعت آن ها را مى كنند خواهد آمرزيد. ناگفته نماند اشخاص شفاعت شده هر كس و هر شخصى كه باشد مشمول آمرزش حق تعالى قرار خواهد گرفت اگر چه كسى بوده كه مستوجب آتش دوزخ باشد.

راوى مى گويد: عرض كردم: اگر چه كسى بوده كه مستحق آتش دوزخ باشد؟

حضرت فرمودند:

اگر چه اين طور باشد مشروط به اينكه ناصبى محسوب نگردد.

متن:

حدثنى الحسن بن عبد الله بن محمد بن عيسى، عن ابيه عبد الله بن محمد بن عيسى، عن الحسن بن محبوب، عن عبد الله بن وضاح، عن عبد الله بن شعيب التيمى، عن ابى عبد اللهعليه‌السلام قال: ينادى مناد يوم القيامة اين شيعة آل محمد؟! فيقوم عنق من الناس لا يحصيهم الا الله تعالى فيقومون ناحية من الناس، ثم ينادى مناد: اين زوار قبر الحسينعليه‌السلام ؟ فيقوم اناس كثير، فقال لهم: خذوا بيد من احببتم؛ انطلقوا بهم الى الجنة، فياخذ الرجل من احب حتى ان الرجل من الناس يقول لرجل: يا فلان اما تعرفنى انا الذى قمت لك يوم كذا و كذا، فيدخله الجنة، لا يدفع و لا يمنع.

ترجمه:

(حديث پنجم )

حسن بن عبد الله بن محمد بن عيسى، از پدرش از عبد الله بن محمد بن عيسى، از حسن بن محبوب، از عبد الله بن وضاح، از عبد الله بن شعيب تيمى، از حضرت ابا عبد اللهعليه‌السلام ، حضرت فرمودند:

روز قيامت منادى ندا مى كند: شيعيان آل محمد در كجا هستند؟!

پس از ميان مردم گردنهائى كشيده شده و افرادى بپا مى خيزند كه عدد آنها را غير از حقتعالى كس ديگر نمى داند. ايشان در قسمتى از مردم بپا مى خيزند كه سپس منادى ندا مى كند: زوار قبر حضرت امام حسينعليه‌السلام در كجا هستند؟!

خلق بسيارى به پا مى خيزند.

ترجمه كامل الزيارات

پس به ايشان گفته مى شود: دست هر كسى را كه دوست داريد بگيريد و آنها را به بهشت ببريد، پس شخصى كه جزء زائرين است هر كسى را كه بخواهد گرفته و به بهشت مى برد حتى بعضى از مردم به برخى ديگر مى گويند:اى فلانى من را مى شناسى؟ من كسى هستم كه در فلان روز در فلان مجلس براى تو ايستاده و احترام از تو نمودم پس من را نيز در ياب، زائر او را نيز گرفته و به بهشت دخل نموده بدون اينكه دافع و مانعى در بين باشد.

الباب التاسع و الستون ان الزيارة الحسينعليه‌السلام ينفس بها الكرب و تقضى بها الحوائج

متن:

حدثنى ابوالقاسم جعفر بن محمد بن ابراهيم بن عبد الله الموسوى العلوى، عن عبيد الله بن نهيك، عن ابن ابى عمير، عن هشام بن الحكم، عن فضيل بن يسار قال: قال ابو عبد اللهعليه‌السلام : ان الى جانبكم قبرا ما اتاه مكروب الا نفس الله كربته، و قضى حاجته.

باب شصت و نهم زيارت حضرت امام حسينعليه‌السلام غم و اندوه را بر طرف كرده و به واسطه اش حوائج بر آورده مى شود

ترجمه:

(حديث اول )

ابوالقاسم جعفر بن محمد بن ابراهيم بن عبد الله موسوى علوى از عبيد الله بن نهيك، از ابن ابى عمير از هشام بن حكم، از فضيل بن يسار، وى مى گويد: حضرت ابو عبد اللهعليه‌السلام فرمودند:

در طرف شما قبرى است كه هيچ حزين و اندوهگينى آن را زيارت نمى كند، مگر آنكه حق تعالى حزن و اندوهش را بر طرف كرده و حاجتش را روا مى سازد.

متن:

و عنه، عن عبد الله بن نهيك، عن محمد بن ابى عمير، عن سلمة صاحب السابرى، عن ابى الصباح الكنانى قال: سمعت ابا عبد اللهعليه‌السلام يقول: ان الى جانبكم قبرا ما اتاه مكروب الا نفس الله كربته، و قضى حاجته، و ان عنده اربعة آلاف ملك منذ يوم قبض شعثا غبرا يبكونه الى يوم القيامة، فمن زاره شيعوه الى مامنه، و من مرض عادوه، و من مات اتبعوا جنازته.

ترجمه:

(حديث دوم )

و از ابوالقاسم، جعفر بن محمد بن ابراهيم بن عبد الله موسوى علوى از عبد الله بن نهيك، از محمد بن ابى عمير، از سلمة صاحب سابرى، از ابى الصباح كنانى، وى مى گويد:

از حضرت امام صادقعليه‌السلام شنيدم كه مى فرمود:

در طرف شما قبرى است كه هيچ مكروب و اندوهگينى به زيارت آن نمى رود مگر آنكه خداوند متعال اندوهش را بر طرف كرده و حاجتش را روا مى سازد و از روزى كه آن حضرت شهيد شدند چهار هزار فرشته كه جملگى ژوليده و غبار آلود و گرفته هستند اطراف قبر مطهرش بوده و تا روز قيامت بر آن جناب مى گريند و كسى كه او را زيارت كند فرشتگان تا وطن و ماوايش مشايعتش كرده و اگر مريض و بيمار شود عيادتش كنند و اگر بميرد جنازه اش را تشييع نمايند.

متن:

حدثى ابى رحمه الله عن سعد بن عبد الله، عن على بن اسماعيل بن عيسى، عن محمد بن عمرو الزيات، عن كرام، عن اسماعيل بن جابر، عن ابى عبد اللهعليه‌السلام قال: سمعته يقول: ان الحسينعليه‌السلام قتل مكروبا، و حقيق على الله ان لا ياتيه مكروب الا رده الله مسرورا.

ترجمه:

(حديث سوم )

پدرم رحمة الله عليه، از سعد بن عبد الله، از على بن اسماعيل بن عيسى، از محمد ابن عمرو زيات، از كرام، از اسماعيل بن جابر، از حضرت ابى عبد اللهعليه‌السلام ، وى مى گويد:

از حضرت امام صادقعليه‌السلام شنيدم كه مى فرمود:

حضرت امام حسينعليه‌السلام با حالى حزين و اندوه كشته شدند و سزاوار است بر خدا كه هيچ حزين و اندوهگينى به زيارت آن جناب نرود مگر آنكه حق تعالى وى را مسرور و شادمان به اهلش برگرداند.

متن:

وحدثنى محمد بن الحسن عن محمد بن الحسن الصفار، عن احمد ابن محمد بن عيسى، عن الحسن بن على بن فضال، عن مفضل بن صالح، عن محمد بن على الحلبى، عن ابى عبد اللهعليه‌السلام قال: ان الله عرض ولايتنا على اهل الامصار، فلم يقبلها الا اهل الكوفة؛ و ان الى جانبها قبرا لا ياتيه مكروب فيصلى عنده اربع ركعات الا رجعه الله مسرورا بقضأ حاجته.

ترجمه:

(حديث چهارم )

محمد بن حسن، از محمد بن حسن صفار، از احمد بن محمد بن عيسى، از حسن بن على بن فضال، از مفضل بن صالح، از محمد بن على حلبى، از حضرت ابى عبد اللهعليه‌السلام ، حضرت فرمودند:

خداوند متعال ولايت ما اهل بيت را بر شهرها عرضه كرد پس تنها اهل كوفه آنرا پذيرفتند و بر جانب اين شهر قبرى است كه هيچ اندوهگينى به زيارت آن نرود و چهار ركعت نماز نزد آن نخواند مگر آنكه حق تعالى وى را مسرور و با حاجت روا به اهلش برگرداند.

متن:

حدثنى الحسن بن عبد الله بن محمد بن عيسى، عن ابيه، عن الحسن بن محبوب، عن العلأ بن رزين، عن محمد بن مسلم، عن ابى جعفرعليه‌السلام قال: ان الحسين صاحب كربلا قتل مظلوما مكروبا عطشانا لهفانا، و حق على الله عزوجل ان لا ياتيه لهفان، و لا مكروب و لا مذنب و لا مغموم و لا عطشان و لا ذو عاهة ثم دعا عنده و تقرب بالحسينعليه‌السلام الى الله عزوجل الا نفس الله كربته، و اعطاه مسالته، و غفر ذنوبه و مد فى عمره، و بسط فى رزقه، فاعتبروا يا اولى الابصار.

ترجمه:

(حديث پنجم )

حسن بن عبد الله بن محمد بن عيسى، از پدرش، از حسن بن محبوب، از علأ بن رزين، از محمد بن مسلم، از حضرت ابى جعفرعليه‌السلام ، آن حضرت فرمودند:

حضرت حسينعليه‌السلام كه صاحب كربلأ است در حالى كه مظلوم و اندهگين و تشنه و غصه دار بود شهيد شد و غصه دار و اندوهگين و گناه كار و غمگين و تشنه و صاحب عيب و آفتى به زيارت آن حضرت نيايد و سپس نزد آن حضرت دعأ كند و بواسطه آن جناب به خداوند تقرب جويد مگر آنكه بر خداست كه حزن و اندوهش را بر طرف كرده و خواسته اش را اعطأ نموده و گناهانش را آمرزيده و عمرش را طولانى نموده و روزى و رزقش را فراخ نمايد پس اى صاحبان بصيرت عبرت بگيريد.

متن:

حدثنى ابى رحمه الله و جماعة مشايخى، و محمد بن الحسن، عن محمد بن يحيى؛ و احمد بن ادريس، عن العمركى، عن يحيى و كان فى خدمة ابى جعفر عن بعض اصحابنا، عن ابى عبد اللهعليه‌السلام قال: ان بظهر الكوفه لقبرا ما اتاه مكروب قط الا فرج الله كربتة يعنى قبر الحسينعليه‌السلام .

ترجمه:

(حديث ششم )

پدرم و جماعتى از مشايخ و اساتيدم و محمد بن الحسن، از محمد بن يحيى و احمد بن ادريس، از عمركى، از يحيى (وى در خدمت ابى جعفر عباسى بود) از برخى اصحاب، از حضرت ابى عبد اللهعليه‌السلام ، حضرت فرمودند:

در پشت كوفه قبرى است كه هيچ حزين و غمگينى به زيارت آن نمى رود مگر آنكه حق تعالى حزنش را بر طرف مى فرمايد، مقصود از آن قبر، قبر حضرت حسين بن علىعليه‌السلام مى باشد.

متن:

حدثنى محمد بن جعفر، عن محمد بن الحسين بن ابى الخطاب، عن محمد بن ناجية، عن عامر بن كثير، عن ابى النمير قال: قال ابو جعفرعليه‌السلام : ان ولايتنا عرضت على اهل الامصار فلم يقبلها قبول اهل الكوفة، و ذلك لان قبر علىعليه‌السلام فيها، و ان الى لزقه لقبرا آخر يعنى قبر الحسينعليه‌السلام فما من آت ياتيه فيصلى عنده ركعتين او اربعة ثم يسال الله حاجته الا قضاها، و انه ليحف به كل يوم الف ملك.

ترجمه:

(حديث هفتم )

محمد بن جعفر، از محمد بن الحسين بن ابى الخطاب، از محمد بن ناجيه، از عامر بن كثير، از ابى النمير، وى گفت:

حضرت ابو جعفرعليه‌السلام فرمودند:

ولايت ما اهل بيت بر اهل شهرها عرضه شد هيچ كس آنرا مانند اهل كوفه نپذيرفت زيرا در آن قبر على بن ابى طالبعليه‌السلام مى باشد و معلوم باشد كه در جانب آن، قبر ديگرى است (مقصود قبر حضرت امام حسينعليه‌السلام مى باشد) و هيچ زائرى آنرا زيارت نكرده و دو يا چهار ركعت نزد آن نماز نخوانده و سپس حاجتش را از خداوند بخواهد مگر آنكه حق تعالى حاجت او را بر آورده نموده و بايد توجه داشت كه در هر روز هزار فرشته بر آن قبر مطهر احاطه داشته و طوافش مى كنند.

متن:

حدثنى ابو العباس الكوفى، عن محمد بن الحسين، عن صفوان، عن الوليد بن حسان، عن ابن ابى يعفور قال: قلت لابى عبد اللهعليه‌السلام : دعانى الشوق اليك ان تجشمت اليك على مشقة، فقال لى: لا تشك ربك؛ فهلا اتيت من كان اعظم حقا عليك منى؟! فكان من قوله: (فهلا اتيت من كان اعظم حقا عليك منى ) اشد على من قوله: ( لا تشك ربك ). قلت: و من اعظم على حقا منك؟ قال: الحسين بن علىعليه‌السلام الا اتيت الحسينعليه‌السلام فدعوت الله عنده و شكوت اليه حوائجك؟!.

ترجمه:

(حديث هشتم )

ابوالعباس كوفى، از محمد بن الحسين، از صفوان، از وليد بن حسان، از ابن ابى يعفور، وى گفت:

محضر مبارك حضرت ابى عبد اللهعليه‌السلام عرض كردم: شوق ملاقات شما من را بر آن داشت كه مشقت ها و مشكلات را تحمل كرده تا محضر شما برسم.

حضرت به من فرمودند:

به پروردگارت شك مكن، آيا به زيارت كسى كه حقش بر تو از من بر تو بيشتر است رفته اى؟!

ابن ابى يعفور مى گويد:

عبارت ( آيا به زيارت كسى كه حقش بر تو از من...) بر من گران تر آمد از فرموده ديگر امامعليه‌السلام كه فرمودند (به پروردگارت شك مكن )، لذا محضرش عرضه داشتم:

چه كسى حقش بر من از شما بيشتر است؟

حضرت فرمودند:

حضرت حسين بن علىعليه‌السلام ، آيا به زيارت آن حضرت رفته اى؟ و خدا را در آنجا خوانده اى؟

و حوائج و نيازمندى هاى خود را در آنجا بر خداى متعال عرضه كرده اى يا نه؟

متن:

حدثنى حكيم بن داود بن حكيم، عن سلمة بن الخطاب، عن ابراهيم بن محمد، عن على بن المعلى، عن اسحاق بن زياد، قال: اتى رجل ابا عبد اللهعليه‌السلام فقال: انى قد ضربت على كل شى ء لى ذهبا و فضة؛ و بعت ضياعى، فقلت: انزل مكة، فقال: لا تفعل، فان اهل مكُة يكفرون بالله جهرة، قال: ففى حرم رسول اللهصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم ؟ قال: هم شر منهم، قال فاين انزل؟ قال: عليك بالعراق الكوفة، فان البركة منها على اثنى عشر ميلا هكذا هكذا و الى جانبها قبر ما اتاه مكروب قط و لا ملهوف الا فرج الله عنه.

ترجمه:

(حديث نهم )

حكيم بن داود بن حكيم، از سلمة بن الخطاب، از ابراهيم بن محمد، از على ابن معلى، از اسحاق بن زياد (اسحاق بن يزداد بدل ) وى مى گويد:

شخصى نزد حضرت ابا عبد اللهعليه‌السلام مشرف شد عرض كرد: آنچه طلا و نقره داشتم معامله كرده و املاك خود را نيز فروخته ام و همه را به صورت پول نقد در آورده ام كه از شهر خود به جاى ديگر بروم آيا كجا ساكن گردم؟

اسحاق مى گويد من به وى گفتم: به مكه وارد شو و در آنجا منزل كن.

حضرت به ان مرد فرمودند:

اين كار را مكن زيرا اهل مكه كافر به خدا بوده و علنا به وى كفر مى ورزند. آن مرد عرضه داشت: پس به حرم رسول خداصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم (يعنى مدينه ) بروم؟

حضرت فرمودند:

اهل اين شهر از اهل مكه شرتر و بدتر مى باشند.

آن مرد عرض كرد: پس كجا منزل كنم؟

حضرت فرمودند:

بر تو باد به عراق و شهر كوفه زيرا بركت از آن شهر ناشى شده و تا شعاع دوازده ميلى آن شهر پرتو افكنده و در يك جانب آن شهر قبرى است (قبر مطهر حضرت ابا عبد الله الحسينعليه‌السلام ) كه هيچ اندوهگين و محزونى هرگز به زيارتش نمى رود مگر آنكه حق تعالى حزن و غم او را بر طرف مى فرمايد.

الباب السبعون ثواب زيارة الحسينعليه‌السلام يوم عرفة

متن:

حدثنى محمد بن جعفر القرشى الرزاز الكوفى، عن خاله محمد بن الحسين بن ابى الخطاب، عن محمد بن اسماعيل، عن صالح بن عقبة، عن بشير الدهان قال: قلت لابى عبد اللهعليه‌السلام : ربما فاتنى الحج فاعرف عند قبر الحسينعليه‌السلام ، فقال: احسنت يا بشير، ايما مومن اتى قبر الحسينعليه‌السلام عارفا بحقه فى غير يوم عيد كتب الله له عشرين حجة، و عشرين عمرة مبرورات متقبلات، و عشرين غزوة مع نبى مرسل او امام عدل، و من اتاه فى يوم عيد كتب الله له مائة حجة و مائة عمرة، و مائة غزوة مع نبى مرسل او امام عدل، و من اتاه يوم عرفُة عارفابحقه كتب الله له الف حجة و الف عمرة متقبلات، و الف غزوة مع نبى مرسل او امام عدل، قال: فقلت له: و كيف لى بمثل الموقف، قال: فنظر الى شبه المغضب، ثم قال: يا بشير ان المومن اذا اتى قبر الحسينعليه‌السلام يوم عرفُة و اغتسل فى الفرات، ثم توجه اليه كتب الله له بكل خطوة حجة بمناسكها و لا اعلمه الا قال: و غزوة.

باب هفتادم ثواب زيارت امام حسينعليه‌السلام در روز عرفه

ترجمه:

(حديث اول )

محمد بن جعفر قرشى رزاز كوفى، از دائى خود محمد بن الحسين بن ابى الخطاب، از محمد بن اسماعيل، از صالح بن عقبه، از بشير دهان، وى گفت:

محضر مبارك حضرت ابى عبد اللهعليه‌السلام عرض كردم: بسا زيارت حج از من فوت شده پس در روز عرفه به زيارت قبر حضرت امام حسينعليه‌السلام مى روم از نظر شما چه طور است؟

حضرت فرمودند: اى بشير عمل نيك و پسنديده اى انجام داده اى، هر مومن كه در غير روز عيد به زيارت قبر حسين بن علىعليه‌السلام برود در حالى كه به حق آن حضرت عارف و آگاه باشد خداوند متعال ثواب بيست حج و بيست عمره قبول شده و اجر بيست بار جنگ با دشمنان خدا در معيت نبى مرسل يا امام عادل برايش مى نويسد.

و كسى كه در روز عيد به زيارت قبر مطهرش برود حق تعالى ثواب صد حج و صد عمره و صد بار جنگ با دشمنان خدا در ركاب نبى مرسل يا امام عادل براى او منظور مى فرمايد.

و كسى كه در روز عرفه با عرفان به حق آن حضرت به زيارت قبر مطهرش برود خداوند منان ثواب هزار حج و هزار عمره مقبول و هزار بار جنگ نمودن با دشمنان خدا در ركاب نبى مرسل يا امام عادل به او مى دهد.

بشير مى گويد: محضرش عرض كردم: چگونه اين اجر و ثواب ها براى من باشد در حالى كه موقف را ترك كرده ام؟

بشير مى گويد: پس از ايراد اين كلام حضرت نگاهى شبيه شخص غضبناك به من نموده سپس فرمودند: اى بشير هنگامى كه مومن به زيارت قبر حسين بن علىعليه‌السلام در روز عرفه مى رود و در فرات غسل كرده و سپس به طرف آن حضرت متوجه مى شود خداوند متعال به هر قدمى كه وى بر مى دارد ثواب يك حج با تمام مناسك و اعمال آن را برايش منظور مى كند.

بشير مى گويد: بعد از اين كلام، سخن ديگرى نمى دانم امامعليه‌السلام فرمودند مگر كلمه (و ثواب غزوة ) را.

متن:

و حدثنى ابى؛ و على بن الحسين؛ و محمد بن الحسن رحمهم الله جميعا، عن سعد بن عبد الله، عن على بن اسماعيل بن عيسى، عن محمد ابن عمرو بن سعيد الزيات، عن داود الرقى قال: سمعت ابا عبد الله؛ و ابا الحسن موسى بن جعفر و ابا الحسن على بن موسىعليه‌السلام و هم يقولون: من اتى قبر الحسينعليه‌السلام بعرفة قلبه الله ثلج الفواد.

ترجمه:

(حديث دوم )

پدرم و على بن الحسين و محمد بن الحسن رحمة الله عليهم جملگى از سعد ابن عبد الله، از على بن اسماعيل بن عيسى، از محمد بن عمرو بن سعيد زيات، از داود رقى، وى گفت:

از حضرت ابو عبد الله و ابوالحسن موسى بن جعفر و ابوالحسن على بن موسىعليه‌السلام شنيدم كه مى فرمودند:

كسى كه در روز عرفه به زيارت قبر حضرت امام حسينعليه‌السلام برود خداوند متعال او را مطمئن القلب مى گرداند.

متن:

و عنهم، عن سعد، عن الهيثم بن ابى مسروق النهدى، عن على بن اسباط عن بعض اصحابنا عن ابى عبد اللهعليه‌السلام قال: ان الله تبارك و تعالى يبدء بالنظر الى زوار قبر الحسينعليه‌السلام عشية عرفة، قال: قلت: قبل نظره لاهل الموقف؟ قال: نعم، قلت: كيف ذلك؟ قال: لان فى اولئك اولاد زنا؛ و ليس فى هولأ اولاد زنا.

ترجمه:

(حديث سوم )

و از پدرم و على بن الحسين و محمد بن الحسن رحمة الله عليهم جملگى از سعد، از هيثم بن ابى مسروق نهدى، از على بن اسباط، از برخى اصحاب ما از حضرت ابى عبد اللهعليه‌السلام ، آن حضرت فرمودند:

خداوند تبارك و تعالى عصر روز عرفه ابتدأ به زوار قبر مطهر حضرت امام حسينعليه‌السلام نظر مى كند.

راوى مى گويد: محضر مباركش عرض كردم: قبل از نظر نمودن به اهل موقف (حاجى ها)؟ حضرت فرمودند: بلى.

عرض كردم: چرا اين طور است؟

حضرت فرمودند: زيرا در بين حاجى ها زنازاده وجود داشته ولى در ميان زائرين قبر مطهر آن حضرت ابدا زنازاده نمى باشد.

متن:

حدثنى ابى، عن سعد بن عبد الله، عن موسى بن عمر، عن على بن النعمان، عن عبد الله بن مسكان قال: قال ابو عبد اللهعليه‌السلام : ان الله تبارك و تعالى يتجلى لزوار قبر الحسينعليه‌السلام قبل اهل عرفات، و يقضى حوائجهم، و يغفر ذنوبهم، و يشفعهم فى مسائلهم، ثم يثنى اهل عرفة فيفعل ذلك بهم.

ترجمه:

(حديث چهارم )

مترجم گويد:

اين حديث با ترجمه اش قبلا در باب شصت و هشت ذيل رقم يك با سند ديگر نقل شد.

متن:

حدثنى ابى رحمه الله و جماعة مشايخى، عن محمد بن يحيى العطار، عن حمدان بن سليمان النيسابورى ابى سعيد قال: حدثنا عبد الله بن محمد اليمانى، عن منيع بن الحجاج، عن يونس بن يعقوب ابن عمار، عن ابى عبد اللهعليه‌السلام قال: من فاتته عرفة بعرفات فادركها بقبر الحسينعليه‌السلام لم يفته، و ان الله تبارك و تعالى ليبدء باهل قبر الحسينعليه‌السلام قبل اهل عرفات، ثم يخالطهم فى نفسه.

ترجمه:

(حديث پنجم )

پدرم رحمة الله عليه و جماعتى از مشايخ و اساتيدم، از محمد بن يحيى عطار، از حمدان بن سليمان نيشابورى ابى سعيد، وى گفت: عبد الله بن محمد يمانى، از منيع بن حجاج، از يونس بن يعقوب بن عمار، از حضرت ابى عبد اللهعليه‌السلام ، حضرت فرمودند:

كسى كه در عرفات روز عرفه را درك نكرد ولى آن را كنار قبر مطهر حضرت امام حسينعليه‌السلام درك نمايد، عرفه از او فوت نشده است و خداوند متعال ابتدأ كسانى را كه در كنار قبر آن جناب هستند مورد نظر و التفات قرار بده بعد به اهل عرفات نظر نموده و با ايشان انس مى گيرد.

متن:

حدثنى ابى رحمه الله و على بن الحسين، عن سعد بن عبد الله، عن احمد بن محمد بن عيسى، عن محمد بن خالد البرقى، عن القاسم بن يحيى ابن الحسن بن الراشد، عن جده الحسن، عن يونس بن ظبيان قال: قال ابو عبد اللهعليه‌السلام : من زار الحسينعليه‌السلام ليلة النصف من شعبان و ليلة الفطر و ليلة عرفة فى سنة واحدة كتب الله له الف حجة مبرورة، و الف عمرة متقبله، و قضيت له الف حاجة من حوائج الدنيا و الاخرة.

ترجمه:

(حديث ششم )

پدرم رحمة الله عليه و على بن الحسين، از سعد بن عبد الله، از احمد بن محمد بن عيسى، از محمد بن خالد برقى، از قاسم بن يحيى بن الحسن بن راشد، از جدش حسن، از يونس بن ظبيان، وى مى گويد:

حضرت ابو عبد اللهعليه‌السلام فرمودند:

كسى كه حضرت امام حسينعليه‌السلام را در نيمه شعبان و شب عيد فطر و شب عرفه در يكسال زيارت كند خداوند متعال ثواب هزار حج و هزار عمره مقبول به وى داده و هزار حاجت از حوائج از حوائج دنيا و آخرتش را روا مى سازد.

متن:

حدثنى محمد بن الحسن بن الوليد، عن محمد بن الحسن الصفار، عن احمد بن محمد بن عيسى، عند محمد بن خالد البرقى، عن حنان بن سدير، عن ابيه، عن ابى عبد اللهعليه‌السلام قال: اذا كان يوم عرفة اطلع الله تعالى على زوار قبر ابى عبد الله الحسينعليه‌السلام فقال لهم: استانفوا فقد غفرت لكم، ثم يجعل اقامته على اهل عرفات.

ترجمه:

(حديث هفتم )

محمد بن الحسن بن الوليد، از محمد بن الحسن الصفار، از احمد بن محمد ابن عيسى، از محمد بن خالد برقى، از حنان بن سدير، از پدرش، ازحضرت ابى عبد اللهعليه‌السلام ، حضرت فرمودند:

زمانى كه روز عرفه فرا برسد خداوند متعال به زوار قبر حضرت ابى عبد الله الحسينعليه‌السلام توجه نموده پس به ايشان مى فرمايد:

از ابتدأ شروع به عمل نمائيد زيرا شما را آمرزيدم سپس با اهل عرفات انس مى گيرد.

متن:

حدثنى محمد بن جعفر، عن محمد بن الحسين عمن ذكره عن عمر بن الحسن العرزمى، عن ابى عبد اللهعليه‌السلام قال: سمعته يقول: اذا كان يوم عرفة نظر الله الى زوار قبر الحسينعليه‌السلام فيقول: ارجعوا مغفورا لكم ما مضى؛ و لا يكتب على احد منهم ذنب سبعين يوما من يوم ينصرف.

ترجمه:

(حديث هشتم )

محمد بن جعفر، از محمد بن الحسين، از كسى كه نامش را برده، از عمر بن الحسن العزرمى، از حضرت ابى عبد اللهعليه‌السلام وى مى گويد: از آن حضرت شنيدم كه مى فرمودند:

هنگامى كه روز عرفه مى رسد خداوند متعال به زوار قبر حضرت امام حسينعليه‌السلام نظر فرموده و مى فرمايد: برگرديد آنچه از افعال و گناهان گذشته شما است آمرزيدم و از روزى كه مراجعت مى كنند تا هفتاد روز هيچ گناهى از ايشان ثبت و ضبط نمى شود.

متن:

حدثنى ابى؛ و جماعة اصحابى رحمهم الله عن محمد بن يحيى؛ و احمد بن ادريس جميعا، عن العمركى بن على، عن يحيى الخادم لابى جعفر الثانى عن محمد بن سنان، عن بشير الدهان قال: سمعت ابا عبد اللهعليه‌السلام يقول و هو نازل بالحيرة و عنده جماعة من الشيعة فاقبل الى بوجهه فقال: يا بشير احججت العام؟ قلت: جعلت فداك لا؛ و لكن عرفت بالقبر الحسينعليه‌السلام فقال: يا بشير و الله ما فاتك شى ء مما كان لاصحاب مكة بمكة، قلت: جعلت فداك فيه عرفات؟ فسره لى، فقال: يا بشير ان الرجل منكم ليغتسل على شاطى ء الفرات، ثم ياتى قبر الحسينعليه‌السلام عارفا بحقه فيعطيه الله بكل قدم يرفعها و يضعها مائة حجة مقبولة و مائة عمرة مبرورة، و مائة غزوة مع نبى مرسل ابى اعدأ الله و اعدأ رسوله، يا بشير اسمع و ابلغ من احتمل قلبه: من زار الحسينعليه‌السلام يوم عرفة كان كمن زار الله فى عرشه.

ترجمه:

(حديث نهم )

پدرم و جماعتى، از اصحاب و يارانم رحمة الله عليهم از محمد بن يحيى و احمد بن ادريس جملگى از عمركى بن على، از يحيى (يعنى خادم حضرت ابو جعفر ثانىعليه‌السلام ) از محمد بن سنان، از بشير دهان، وى مى گويد:

از حضرت ابو عبد اللهعليه‌السلام (هنگامى كه در حيره نزول اجلال فرموده و جماعتى از شيعه محضر مباركش بودند) گفتارى شنيدم كه شرحش چنين است:

حضرت روى مباركشان را به من نموده و فرمودند:

اى بشير امسال به حج رفتى؟

عرض كردم: فدايت شوم، خير، ولى در روز عرفه به زيارت قبر حسين بن علىعليه‌السلام رفتم.

حضرت فرمودند:

اى بشير به خدا قسم آنچه از اجر و ثواب براى اصحاب مكه (حاجى ها) در مكه مى باشد از تو فوت نشده.

عرض كردم: يعنى در اين زيارت من اجر و ثواب و وقوف به عرفات بوده؟ برايم فرموده خود را تفسير بفرمائيد:

حضرت فرمودند:

اى بشير وقتى يك نفر از شما كنار فرات غسل نمود و سپس به زيارت قبر حضرت امام حسينعليه‌السلام رفت در حالى كه به حق آن حضرت عارف و مطلع باشد البته خداوند متعال به هر قدمى كه وى از زمين بلند مى كند و سپس آنرا بر زمين مى نهد اجر صد حج و صد عمره قبول شده مى دهد و اجر صد جنگ كه وى در معيت نبى مرسل با دشمنان خدا و رسول او نموده را برايش منظور مى فرمايد. اى بشير: بشنو و به كسانى كه قلبشان ظرفيت پذيرش آن را دارد برسان و بگو:

كسى كه امام حسينعليه‌السلام را در روز عرفه زيارت كند مانند كسى است كه خدا را در عرش زيارت نموده.

متن:

حدثنى محمد بن عبد المومن رحمه الله عن محمد بن يحيى، عن محمد ابن الحسن الصفار، عن احمد بن محمد الكوفى، عن محمد ابن جعفر بن اسماعيل العبدى، عن محمد بن عبد الله بن مهران، عن محمد بن سنان، عن يونس بن ظبيان، عن ابى عبد اللهعليه‌السلام قال: من زار قبر الحسينعليه‌السلام يوم عرفة كتب الله له الف الف حجة مع القائم، و الف الف عمرة مع رسول اللهصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم و عتق الف الف نسمة، و حملان الف الف فرس فى سبيل الله، و سماه الله عبدى الصديق آمن بوعدى، و قالت الملائكة: فلان صديق؛ زكاه الله من فوق عرشه، و سمى فى الارض كروبا.

ترجمه:

(حديث دهم )

محمد بن عبد المومن رحمة الله عليه، از محمد بن يحيى، از محمد بن الحسن الصفار، از احمد بن محمد الكوفى، از محمد بن جعفر بن اسماعيل العبدى، از محمد بن عبد الله بن مهران، از محمد بن سنان، از يونس بن ظبيان، از حضرت ابى عبد اللهعليه‌السلام حضرت فرمودند:

كسى كه در روز عرفه قبر حضرت حسين بن علىعليه‌السلام را زيارت كند خداوند متعال ثواب هزار هزار (يك ميليون ) حج كه با حضرت قائمعليه‌السلام بجاى آوردند را براى وى منظور مى فرمايد و اجر هزار هزار عمره كه با حضرت رسول خداصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم انجام گيرد را به وى داده و همچنين ثواب آزاد نمودن هزار هزار عبد را به او اعطأ كرده و اجر كسى كه هزار هزار دو بار اسب را در راه خدا انفاق كرده است را به وى عنايت مى فرمايد و حق تعالى از وى به اين عبارت نام مى برد: عبدى الصديق آمن بوعدى و فرشتگان درباره اش چنين تعبير مى كنند: فلان صديق، زكاه الله من فوق عرشه.

و در زمين كروب ناميده مى شود.

متن:

حدثنى ابى رحمه الله عن سعد بن عبد الله، عن احمد بن محمد بن عيسى، عن محمد بن اسماعيل بن بزيع، عن صالح بن عقبة، عن بشير الدهان قال: قال جعفر بن محمدعليه‌السلام : من زار قبر الحسينعليه‌السلام يوم عرفة عارفا بحقه كتب الله له ثواب الف حجة، و الف عمرة، و الف غزوة مع نبى مرسل، و من زار اول يوم من رجب غفر الله له البتة.

ترجمه:

(حديث يازدهم )

پدرم رحمة الله عليه، از سعد بن عبد الله از احمد بن محمد بن عيسى، از محمد بن اسماعيل بن بزيع، از صالح بن عقبه، از بشير دهان، وى مى گويد: حضرت جعفر بن محمدعليه‌السلام فرمودند:

كسى كه در روز عرفه قبر مطهر حضرت حسين بن علىعليه‌السلام را زيارت كند در حالى كه به حق آن حضرت عارف و مطلع باشد خداوند ثواب هزار حج و هزار عمره و هزار جنگى كه در معيت نبى مرسلى انجام داده را برايش مى نويسد. و كسى كه روز اول ماه رجب آن جناب را زيارت كند خداوند منان البته او را مى آمرزد.

متن:

حدثنى ابى رحمه الله عن سعد بن عبد الله، عن محمد بن عيسى ابن عبيد، عن محمد بن سنان، عن ابى سعيد القماط، عن بشار، عن ابى عبد اللهعليه‌السلام قال: من كان معسرا فلم يتهيا له حجة الاسلام فليات قبر الحسينعليه‌السلام ، و ليعرف عنده، فذلك يجزئه عن حجة الاسلام، اما انى لا اقول يجزى ذلك عن حجة الاسلام اللمعسر، فاما الموسر اذا كان قد حج حجة الاسلام، فاراد ان يتنفل بالحج و العمرة و منعه من ذلك شغل دنيا او عائق فاتى قبر الحسينعليه‌السلام فى يوم عرفُة اجزاه ذلك عن ادأ الحج او العمرة و ضاعف الله له ذلك اضعافا مضاعفة، قال: قلت: كم تعدل حجة و كم تعدل عمرة؟ قال: لا يحصى ذلك،، قال: قلت: مائة؟ قال: و يحصى ذلك؟ قلت: الف؟ قال: و اكثر، ثم قال: و ان تعدوا نعمة الله لا تحصوها، ان الله واسع كريم.

ترجمه:

(حديث دوازدهم )

پدرم رحمة الله عليه، از سعد بن عبد الله، از محمد بن عيسى بن عبيد، از محمد بن سنان، از ابى سعيد قماط، از بشار، از حضرت ابى عبد اللهعليه‌السلام ، حضرت فرمودند:

كسى كه متمكن و توانا نبوده لذا براى رفتن به حج و انجام حجة الاسلام مهيا نباشد بايد به زيارت قبر مطهر حضرت حسين بن علىعليه‌السلام برود و روز عرفه را در آنجا باشد، چنين زيارتى از حجة الاسلامش مجزى است.

ناگفته نماند و بايد توجه داشت من نمى گويم اين زيارت مطلقا از حجة الاسلام مجزى است بلكه تنها براى شخص غير متمكن و معسر اجزأ مى باشد اما كسى كه موسر و متمكن مى باشد:

وى وقتى حجة الاسلام را بجا آورد اگر اراده نمود كه حج يا عمره مستحبى انجام دهد و شغل دنيائى يا مانعى ديگر او را از آن بازداشت در صورتى كه به زيارت قبر مطهر حضرت امام حسينعليه‌السلام در روز عرفه برود البته خداوند با اين زيارت جزائ وى را ادأ حج يا عمره داده بلكه ثواب آن را چندين برابر مى نمايد.

راوى مى گويد: محضر مباركش عرض كردم:

ثواب آن معادل چند حج و چند عمره مى باشد؟

حضرت فرمودند:

قابل شمارش و احصأ نيست.

راوى عرض كرد: آيا ثواب صد حج و صد عمره را به او مى دهند؟

حضرت فرمودند: كيست بتواند ثوابش را احصأ نموده باشد.

راوى مى گويد: عرضه داشتم: آيا ثواب هزار حج و هزار عمره را دارد؟

حضرت فرمودند: بيش از اين است، سپس فرمودند:

اگر نعمتهاى بارى تعالى را بشماريد نمى توانيد از عهده احصأ آنها بر آئيد خداوند متعال واسع بوده و بدون عوض مى بخشايد.

الباب الحادى و السبعون ثواب من زار الحسينعليه‌السلام يوم عاشورأ

متن:

حدثنى ابى؛ و اخى؛ و جماعة مشايخى رحمهم الله عن محمد بن يحيى، عن محمد بن على المدائنى قال: اخبرنى محمد بن سعيد الجبلى،

عن قبيصة، عن جابر الجعفى قال: دخلت على جعفر بن محمدعليه‌السلام فى يوم عاشورأ فقال لى: هولأ زوار الله و حق على المزور ان يكرم الزائر، من بات عند قبر الحسينعليه‌السلام ليلة عاشورأ لقى الله ملطخا بدمه يوم القيامة كانما قتل معه فى عرصته، و قال: من زار قبر الحسينعليه‌السلام ليوم عاشورأ و بات عنده كان كمن استشهد بين يديه.

باب هفتاد و يكم ثواب كسى كه در روز عاشورأ امام حسينعليه‌السلام را زيارت كند

ترجمه:

(حديث اول )

پدرم و برادرم و جماعتى از مشايخ و اساتيدم رحمة الله عليه، از محمد بن يحيى، از محمد بن على مدائنى نقل كرده اند كه وى گفت:

محمد بن سعيد بجلى، از قبيصه از جابر جعفى برايم نقل كرد كه جابر گفت: در روز عاشورا محضر مبارك حضرت جعفر بن محمدعليه‌السلام رسيدم، حضرت به من فرمودند:

اين گروه (زائرين ابا عبد الله الحسينعليه‌السلام ) زوار خدا بوده و بر مزور واجب است كه زائر را اكرام نمايد، كسى كه نزد قبر مطهر حضرت ابا عبد الله الحسينعليه‌السلام در شب عاشورأ بيتوته كند روز قيامت خدا را ملاقات مى كند در حالى كه به خود خودش آلوده بوده گويا در ركاب حضرت ابا عبد اللهعليه‌السلام در عرصه كربلا شهيد گشته است.

و نيز فرمودند:

و كسى كه قبر امام حسينعليه‌السلام را روز عاشورأ زيارت كرده و بالاى قبر بيتوته نمايد مثل كسى است كه در مقابل آن حضرت شهيد شده باشد.

متن:

حدثنى ابو على محمد بن همام قال: حدثنى جعفر بن محمد بن مالك الفزارى قال: حدثنى احمد بن على بن عبدى الجعفى قال: حدثنى حسين بن سليمان، عن الحسين بن راشد، عن حماد بن عيسى، عن حريز، عن ابى عبد اللهعليه‌السلام من زار الحسين يوم عاشورأ و جبت له الجنة.

ترجمه:

(حديث دوم )

ابو على محمد بن همام مى گويد:

جعفر بن محمد بن مالك فزارى مى گويد: احمد بن على بن عبيد جعفى گفت:

حسين بن سليمان، از حسين بن راشد، از حماد بن عيسى، از حريز، از حضرت ابو عبد اللهعليه‌السلام نقل كرد كه آن حضرت فرمودند:

كسى كه حضرت امام حسينعليه‌السلام را روز عاشورأ زيارت كند بهشت بر او واجب مى گردد.

متن:

و حدثنى محمد بن عبد الله بن جعفر الحميرى، عن ابيه، عن يعقوب بن يزيد الانبارى، عن محمد بن ابى عمير، عن زيد الشحام، عن ابى عبد اللهعليه‌السلام قال: من زار قبر الحسين بن علىعليه‌السلام يوم عاشورأ عارفا بحقه كان كمن زار الله فى عرشه.

ترجمه:

(حديث سوم )

محمد بن عبد الله بن جعفر حميرى، از پدرش، از يعقوب بن يزيد انبارى، از محمد بن ابى عمير، از زيد شحام، از حضرت ابى عبد اللهعليه‌السلام آن حضرت فرمودند:

كسى كه قبر مطهر حضرت حسين بن علىعليه‌السلام را در روز عاشورأ زيارت كند در حالى كه عارف به حق آن حضرت باشد مثل كسى است كه خدا را در عرش زيارت كرده است.

متن:

حدثنى الحسين بن محمد بن عامر، عن المعلى بن محمد، عن محمد ابن جمهور العمى عمن ذكره عنهمعليه‌السلام قال: من زار (قبر) الحسينعليه‌السلام يوم عاشورأ كان كمن تشحط بدمه بين يديهعليه‌السلام .

ترجمه:

(حديث چهارم )

حسين بن محمد بن عامر، از معلى بن محمد، از محمد بن جمهور عمى، از كسى كه ذكرش نموده، از ائمه معصومينعليه‌السلام فرمودند:

كسى كه قبر حضرت امام حسينعليه‌السلام را در روز عاشورأ زيارت كند، مانند كسى است كه در مقابل آن حضرت به خون خودش آلوده شده باشد.

متن:

و روى محمد بن ابى سيار المدائنى باسناده قال: من سقى يوم عاشورأ عند قبر الحسينعليه‌السلام كان كمن سقى عسكر الحسينعليه‌السلام و شهد معه.

ترجمه:

(حديثى پنجم )

و محمد بن ابى سيار مدائنى به اسنادش روايت كرده كه گوينده فرمود:

كسى كه روز عاشورأ نزد قبر مطهر امام حسينعليه‌السلام كسى را آب دهد مانند كسى است كه لشكريان امام حسينعليه‌السلام را آب داده و در ركاب حضرت شهيد شده باشد.

متن:

حدثنى جعفر بن محمد بن ابراهيم الموسوى، عن عبيد الله بن نهيك، عن ابن ابى عمير، عن زيد الشحام، عن جعفر بن محمد الصادقعليه‌السلام (قال: من زار الحسينعليه‌السلام ليلة النصف من شعبان غفر الله له ما تقدم من ذنوبه و ما تاخر، و من زاره يوم عرفةُ كتب الله له ثواب الف حجة متقبلة و الف عمرة مبرورة، و من زاره يوم عاشورأ فكانما زار الله فوق عرشه ).

حدثنى محمد بن عبد الله بن جعفر، عن ابيه عبد الله ابن جعفر الحميرى، عن محمد بن الحسين، عن حمدان بن المعافا، عن ابن ابى عمير، عن زيد الشحام، عن ابى عبد اللهعليه‌السلام و ذكره مثله.

ترجمه:

(حديث ششم )

جعفر بن محمد بن ابراهيم موسوى، از عبيد الله بن نهيك، ازابن ابى عمير، از زيد شحام، از جعفر بن محمد الصادقعليه‌السلام حضرت فرمودند:

كسى كه حضرت امام حسينعليه‌السلام را شب نيمه شعبان زيارت كند خداوند متعال گناهان گذشته و آينده اش را مى آمرزد، و كسى كه آن حضرت را روز عرفه زيارت نمايد خداوند منان ثواب هزار حج و هزار عمره قبول شده را برايش مى نويسد، و كسى كه آن حضرت را روز عاشورأ زيارت نمايد مانند كسى است كه حق تعالى را بالاى عرشش زيارت كرده باشد.

محمد بن عبد الله بن جعفر، از پدرش، از عبد الله بن جعفر حميرى، از محمد بن الحسين، از حمدان بن معافا، از ابن ابى عمير، از زيد شحام، از حضرت ابى عبد اللهعليه‌السلام نقل كرده، و حديثى مثل حديث مذكور را ذكر نموده است.

متن:

حدثنى حكيم بن داود بن حكيم؛ و غيره، عن محمد بن موسى الهمدانى، عن محمد بن خالد الطيالسى، عن سيف بن عميرة، و صالح بن عقبة جميعا، عن علقمة بن محمد الحضرمى؛ و محمد بن اسماعيل، عن صالح ابن عقبة، عن مالك الجهنى، عن ابى جعفر الباقرعليه‌السلام قال من زار الحسينعليه‌السلام يوم عاشورأ من المحرم حتى يظل عنده باكيا لقى الله تعالى يوم القيامة بثواب الفى الف حجة و الفى الف عمرة، و الفى الف غزوة و ثواب كل حجد و عمرة و غروة كثواب من حج و اعتمر و غزا مع رسول اللهصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم و مع الائمة الراشدين صلوات الله عليهم اجمعين.

ترجمه:

(حديث هفتم )

حكيم بن داود بن حكيم و غيرش، از محمد بن موسى همدانى، از محمد بن خالد طيالسى، از يوسف بن عميره و صالح بن عقبه جملگى، از علقمة بن محمد حضرمى و محمد بن اسماعيل، از صالح بن عقبه، از مالك جهنى، از حضرت ابى جعفر الباقرعليه‌السلام ، حضرت فرمودند: كسى در روز عاشورأ يعنى روز دهم محرم الحرام حضرت امام حسينعليه‌السلام را زيارت كند و روز را تا شب با حالتى گريان نزد آن حضرت بماند روز قيامت خدا را ملاقات كند در حالى كه خداوند متعال ثواب دو ميليون عمره و دو ميليون مرتبه جهاد را به وى بدهد.

شايان توجه است كه ثواب هر حج و عمره و جهادى همچون ثواب كسى است كه حج و عمره و جهاد را در معيت رسول خداصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم و ائمه راشدين صلوات الله عليهم اجمعين بجا آورده باشد.

متن:

قال: قلت: جعلت فداك فما لمن كان فى بعد البلاد و اقصيها و لم يمكنه المسير اليه فى ذلك اليوم؟ قال: اذا كان ذلك اليوم برز الى الصحرأ او صعد سطحا مرتفعا فى داره، و اوما اليه بالسلام، و اجتهد على قاتله بالدعأ وصلى بعده ركعتين يفعل ذلك فى صدر النهار قبل الزوال، ثم ليندب الحسينعليه‌السلام و يبكيه و يامر من فى داره بالبكأ عليه، يقيم فى داره مصيبته باظهار الجزع عليه، و يتلاقون بالبكأ بعضهم بعضا فى البيوت، ليعز بعضهم بعضا بمصاب الحسينعليه‌السلام ، فانا ضامن لهم اذا فعلوا ذلك على الله عزوجل جميع هذا الثواب، فقلت: جعلت فداك و انت الضامن لهم اذا فعلوا ذلك و الزعيم به؟ قال: انا الضامن لهم ذلك و الزعيم لمن فعل ذلك.

ترجمه:

(دنباله حديث هفتم )

علقمه مى گويد: محضر مبارك امام پنجمعليه‌السلام عرضه داشتم:

فدايت شوم، اجر و ثواب كسى كه در شهرهاى دوردست و بلاد غريب و بعيد بوده به طورى كه برايش امكان ندارد در چنين روزى (روز عاشورأ) به زيارت حضرت بشتابد؟

امامعليه‌السلام فرمودند:

وى در چنين روزى به صحرأ رفته يا به پشت بام بلندى در خانه اش بر آيد و با سلام به حضرت اشاره كرده سپس در نفرين بر قاتلان آن حضرت سعى و كوشش نموده و پس از آن دو ركعت نماز بخواند.

البته توجه داشته باشد كه اين زيارت را در روز قبل از ظهر انجام دهد، سپس براى امام حسينعليه‌السلام ندبه و گريه نموده و به كسانى كه در خانه مى باشند نيز امر نمايد كه براى آن حضرت بگريند و با اظهار جزع و فزع بر آن جناب در خانه اش اقامه مصيبت نمايد و مواظب باشند هر گاه اهل خانه يكديگر را ملاقات كردند با گريه باشند و لازم است برخى از آنها بعضى ديگر را نسبت به مصيبت حضرت ابا عبد الله الحسينعليه‌السلام تسليت دهند و در صورتى كه به اين دستورهائى كه داده شد عمل كنند من ضامن مى شوم كه حقتعالى تمام ثواب هائى كه ذكر شد را به ايشان اعطأ فرمايد.

محضر مباركش عرض كردم: فدايت شوم شما براى ايشان ضامن اين ثوابها مى شويد؟

حضرت فرمودند:

در صورتى كه به دستورهاى داده شده عمل كنند البته من ضامن آن مى باشد.

متن:

قال: قلت: فكيف يعزى بعضهم بعضا؟ قال: يقولون: عظم الله اجورنا بمصابنا بالحسينعليه‌السلام ، و جعلنا و اياكم من الطالبين بثاره مع وليه الامام المهدى من آل محمد؛ فان استطعت ان لا تنتشر يومك فى حاجة فافعال، فانه يوم نحس لا تقضى فيه حاجة، و ان قضيت لم يبارك له فيها و لم ير رشدا، و لا تدخرن لمنزلك شيئا، فانه من ادخر لمنزله شيئا فى ذلك اليوم لم يبارك له فيما يدخره و لا يبارك له فى اهله، فمن فعل ذلك كتب له ثواب الف الف حجة و الف الف عمرة، و الف الف غزوة كلها مع رسول اللهصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم و كان له ثواب مصيبة كل نبى و رسول و صديق و شهيد مات او قتل منذ خلق الله الدنيا الى ان تقوم الساعة.

ترجمه:

(دنبال حديث هفتم )

علقمه مى گويد: محضر مبارك امامعليه‌السلام عرض كردم: اگر بعضى خواهند برخى ديگر را تسليت بدهند چگونه و چه بگويند:

حضرت فرمودند:

بگويند:

عظم الله اجورنا بمصابنا با الحسينعليه‌السلام ، و جعلنا و اياكم من الطالبين بثاره مع وليه الامام المهدى من آل محمد صلوات الله علهيم

(خداوند متعال اجرها و ثواب هاى عزادار بودن ما را براى امام حسينعليه‌السلام زياد گردانده و ما و شما را در ركاب ظفر قرين ولى آن حضرت، حضرت امام مهدى قائم آل محمد صلوات الله عليهم اجمعين از طلب كنندگان خون آن جناب قرار دهد).

و اگر قدرت و توانائى اين را داشتى كه آن روز (روز عاشورأ) را بدنبال نيازمندى هايت نروى البته مرو چه آنكه اين روز، روز نحسى بوده و حاجت در آن روا نمى گردد و اگر هم حاجت بر آورده شود براى شخص حاجت من مبارك نبوده و وى خير نخواهد ديد.

توجه داشته باشد در آن روز در منزلت آذوقه اى را ذخيره نكنى چه آنكه اگر كسى در آن روز در منزلش چيزى را ذخيره كند برايش ميمون و مبارك نبوده و براى اهلش نيز بركت نخواهد داشت.

بنابر اين كسى كه به اين دستورها عمل كند ثواب هزار هزار حج و هزار هزار عمره و هزار هزار جهاد كه تمامى را در ركاب رسول خداصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم انجام داده باشد برايش نوشته مى شود و همچنين خداوند متعال ثواب هر مصيبتى كه به انبيأ و رسل و صديقين و شهدائى كه فوت كرده يا كشته شده اند رسيده است را از بدو خلقت دنيا تا انقراض عالم و قيام قيامت به او اعطأ مى فرمايد.

متن:

قال صالح بن عقبة الجهنى و سيف بن عميرة: قال علقمة بن محمد الحضرمى: فقلت لابى جعفرعليه‌السلام : علمنى دعأ ادعو به فى ذلك اليوم اذا انا زرته من قريب، و دعأ ادعو به اذا لم ازره من قريب، و او مات اليه من بعد البلاد و من سطح دارى بالسلام، قال: فقال: يا علقمة اذا انت صليت ركعتين بعد ان تومى اليه بالسلام و قلت عند الايمأ اليه و من بعد الركعتين هذا القول فانك اذا قلت ذلك فقد دعوت بما يدعو به من زاره من الملائكة، و كتب اله لك بها الف الف حسنة و محى عنك الف الف سيئة، و رفع لك مائة الف الف درجة، و كنت ممن استشهد مع الحسين بن علىعليه‌السلام حتى تشاركهم فى درجاتهم، و لا تعرف الا فى الشهدأ الذين الستشهدوا معه، و كتب لك ثواب كل نبى و رسول و زيارة من زار الحسين بن علىعليه‌السلام منذ يوم قتل،

ترجمه:

(دنباله حديث هفتم )

صالح بن عقبه جهنى و سيف بن عميره مى گويند:

علقمة بن محمد حضرمى مى گويد:

محضر مبارك ابى جعفرعليه‌السلام عرض كردم:

دعائى به من تعليم فرمائيد كه در آن روز وقتى از نزديك به زيارت آن حضرت رفتم آن را خوانده و دعائى يادم دهيد كه هر گاه از نزديك به زيارت آن جناب نرفته بلكه از شهرهاى دور و پشت بام به آن حضرت اشاره سلام دادم آن را بخوانم.

حضرت فرمودند: اى علقمه: بعد از آنكه با اشاره به آن حضرت سلام دادى و پس از آن، دو ركعت نماز خواندى و هنگام اشاره و پس از خواندن دو ركعت اگر اين دعأ و زيارت را كه شرحش را برايت مى گويم خواندى پس به آنچه فرشتگان زائر آن حضرت دعأ كرده اند تو نيز دعأ نموده اى و خداوند متعال براى تو هزار هزار حسنه نوشته و هزار هزار گناه محو مى فرمايد و صد هزار هزار درجه مقام و مرتبه تو را بالا برده و تو را از كسانى قرار مى دهد كه با حضرت حسين بن علىعليه‌السلام شهيد شده اند و بدين ترتيب در درجه ايشان قرارت مى دهد و شناخته نمى شوى مگر در زمره شهدائى كه با آن حضرت شهيد شده اند و ثواب تمام انبيأ و رسولان و كسانى كه زيارت امام حسينعليه‌السلام را از زمان شهادتش تا به الان نموده اند را برايت مى نويسد.

متن:

(تقول ): (السلام عليك يا ابا عبد الله، السلام عليك يا بن رسول الله، (السلام عليك يا خيرة الله و ابن خيرته ) السلام عليك يابن اميرالمومنين و ابن سيد الوصيين، السلام عليك يابن فاطمة سيدة نسأ العالمين، السلام عليك يا ثار الله و ابن ثاره و الوتر الموتور، السلام عليك و على الارواح التى حلت بفنائك و اناخت برحلك، عليكم منى جميعا سلام الله ابدا ما بقيت و بقى الليل و النهار، يا ابا عبد الله لقد عظمت (الرزية و جلت ) المصيبة بك علينا و على جميع اهل السماوات (و الارض )، فلعن الله امة اسست اساس الظلم و الجور عليكم اهل البيت و لعن الله امة دفعتكم عن مقامكم؛ و ازالتكم، و لعن الله الممهدين لهم بالتمكين من قتالكم (برئت الى الله و اليكم منهم ) و من اشياعهم و اتباعهم، يا ابا عبد الله انى سلم لمن سالمكم و حرب لمن حاربكم الى يوم القيامة، فلعن الله ال زياد و آل مروان، و لعن الله بنى امية قاطبة، و لعن الله ابن مرجانة، و لعن الله عمر بن سعد و لعن الله شمرا، و لعن الله امة اسرجت و الجمت و تهيات لقتالك.

ترجمه:

دنباله حديث هفتم و كيفيت خواندن زيارت عاشورا

حضرت سلام الله عليه به علقمه فرمودند:

در زيارت ابا عبد الله الحسين روز عاشورأ بگو:

سلام بر تو اى ابا عبد الله، سلام بر تو اى فرزند رسول خدا، سلام بر تو اى برگزيده خدا و فرزند برگزيده اش، سلام بر تو اى فرزند امير مومنان و فرزند سرور جانشينان، سلام بر تو اى پسر فاطمه كه سرور بانوان عالم مى باشد، سلام بر تو اى خون خدا (يعنى خدا صاحب خون تو و طلب كننده آن است ) و فرزند خون خدا و تنها مانده اى كه خونخواهى نشده است، سلام بر تو و بر روح هاى مطهرى كه در اطراف تو بوده و در ماوى و مكان تو فرود آمده و اقامت نموده اند، بر شما باد جملگى از طرف من سلام و رحمت خدا براى هميشه و تا مادامى كه من باقى بوده و شب و روز باقى هستند،اى ابا عبد الله محققا عزاى شما بزرگ بوده و مصيبت وارده بر شما بر ما و تمام اهل آسمانها و زمين گران مى باشد، پس خداوند متعال گروهى را كه اساس و پايه هاى ظلم و ستم بر شما اهل بيت پيغمبرصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم را بنا نهاده لعنت كند و از رحمتش به دورشان دارد، و گروهى را كه شما را از مقام و منزلتتان بازداشتند لعنت فرمايد، و همچنين خدا لعنت كند كسانى را كه شما را از مرتبه اى كه حق شما است و خداوند متعال براى شما ترتيب داده بر كنار نمودند، و لعنت نمايد جماعتى را كه شما را كشتند و لعنت نمايد آنان را كه براى قاتلين شما تمهيد اسباب كرده و بدينوسيله ايشان را بر كشتن شما متمكن ساختند، بسوى خدا و شما از اين گروه و از پيروان و تابعين ايشان بى زارى مى جويم،اى ابا عبد الله من با كسى كه با شما در صلح بوده در صلح هستم و با آنكس كه با شما در جنگ مى باشد تا روز قيامت در جنگ و حرب خواهم بود، پس خدا لعنت كند دودمان زياد و دودمان مروان را و لعنت كند تمام بنى اميه را و لعنت نمايد فرزند مرجانه را و لعنت كند عمر بن سعد را و لعنت نمايد شمر را و لعنت كند جماعتى را كه اسبها را زين كرده و لجام زده و خود را آماده براى كشتند نمودند.

متن:

يا ابا عبد الله بابى انت و امى لقد عظم مصابى بك، فاسال الله الذى اكرم مقامك ان يكرمنى بك و يرزقنى طلب ثارك مع امام منصور من آل محمد صل الله عليه و آله، اللهم اجعلنى وجيها عندك بالحسين فى الدنيا و الاخرة، يا سيدى يا ابا عبد الله انى اتقرب الى الله تعالى و الى رسوله و الى امير المومنين و الى فاطمة و الى الحسن و اليك، صلى الله عليك و سلم، و عليهم بموالاتك يا ابا عبد الله و بالبرأة من اعدائك و ممن قاتلك و نصب لك الحرب، و من جميع اعدائكم، و بالبرأة ممن اسس الجور و بنى عليه بنيانه و اجرى ظلمه و جوره عليكم و على اشياعكم، برئت الى الله و اليكم منهم، و اتقرب الى الله ثم اليكم بموالاتكم و موالاة وليكم و البراة من اعدائكم، و من الناصبين لكم الحرب و البرأة من اشياعهم و اتباعهم، انى سلم لمن سالمكم، و حرب لمن حاربكم، و ولى لمن والاكم، و عدو لمن عاداكم فاسال الله الذى اكرمنى بمعرفتكم و معرفة اوليائكم و رزقنى البرأة من اعدائكم ان يجعلنى معكم فى الدنيا و الاخرة، و ان يثبت لى عندكم قدم صدق فى الدنيا و الاخرة، و اساله ان يبلغنى المقام المحمود لكم عند الله، و ان يرزقنى طلب ثاركم مع امام مهدى ناطق لكم، و اسال الله بحقكم و بالشان الذى لكم عنده ان يعطينى بمصابى بكم افضل ما اعطى مصابا بمصيبة اقول: (انا لله و انا اليه راجعون )، يا لها من مصيبة، ما اعظمها و اعظم رزيتها فى الاسلام! و فى جميع اهل السماوات و الارض.

ترجمه:

دنباله حديث هفتم و بقيه زيارت عاشورأ

اى ابا عبد الله پدر و مادرم فدايت شوند به خدا قسم مصيبت شما بر من گران و بزرگ است، پس از خدائى كه مقام كرامت به تو داده درخواست مى كنم به واسطه شما من را نيز مورد كرامتش قرار دهد و روزى من نمايد كه همراه امام كمك شده از آل محمدصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم خون تو را طلب نمايم، بار خدايا به واسطه حسينعليه‌السلام در دنيا و آخرت من را نزد خودت آبرومند قرار بده،اى آقاى من،اى ابا عبد الله من به خداى تعالى و به رسولشصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم و به امير المومنينعليه‌السلام و به فاطمه سلام الله عليها و به حسنعليه‌السلام به سوى تو بواسطه دوست داشتن و محبتم به شما و بى زارى جستن از دشمنانت و از كسانى كه تو را كشتند و جنگ با تو را به پا كردند و به واسطه تبرى و بى زارى از كسانى كه جور و ستم را پايه نهاده و ساختمان ظلم را بر آن بنا نهادند و بدنبالش بر شما و شيعيان شما ظلم و جور نمودند تقرب مى جويم، از ايشان بسوى خدا و تو تبرى مى جويم و بواسطه دوست داشتنم شما و دوستان شما را به سوى خدا و سپس به سوى شما تقرب مى جويم و به واسطه بى زارى از دشمنان شما و كسانى كه جنگ با شما را به پا نمودند و نيز به واسطه بى زارى از شيعيان و تابعين اعدأ به خدا تقرب مى جويم، من با كسانى كه با شما در صلح هستند در صلح بوده و با آنانكه با شما حرب و جنگ مى كنند حرب مى نمايم، كسى كه شما را دوست دارد و بيزارى از دشمنانتان را روزى من قرار داد درخواست مى كنم كه در دنيا و آخرت من را همراه شما قرار داده و در هر دو نشئه براى من قدم و گامى صدق نزد شما ثابت نمايد، و از او مى خواهم كه من را به مقام محمود و پسنديده اى كه شما نزد حضرتش داريد برساند و نيز روزى من كند كه در ركاب ظفر حضرت امام مهدىعليه‌السلام كه ناطق شما است خون شما را مطالبه كنم، و از ذات اقدسش مى خواهم كه به حقانيت شما و به شان و مرتبه اى كه نزد او داريد به واسطه عزادارى من براى شما برترين اجرى را كه به مصيبت ديدگان مى دهد به من عطأ بفرمايد.

در مقام اظهار مصيبت مى گويم: انا لله و انا اليه راجعون، واى از اين مصيبت، چقدر بزرگ است و چه قدر عزاى آن در اسلام و بين جميع اهل آسمانها و زمين گران و سنگين مى باشد.

متن:

اللهم اجعلنى فى مقامى هذا ممن تناله منك صلوات و رحمة و مغفرة، اللهم اجعل محياى محيا محمد و آل محمد، و مماتى ممات محمد و آل محمدصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم ، اللهم ان هذا يوم تنزلت فيه اللعنة على آل زياد و آل امية و ابن آكلة الاكباد، اللعين بن اللعين، على لسان نبيك، فى كل موطن و موقف وقف فيه نبيكصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم ، اللهم العن ابا سفيان و معاوية، و على يزيد بن معاوية اللعنة ابد الابدين، اللهم فضاعف عليهم اللعنة ابدا لقتلهم الحسين (عليه‌السلام ) اللهم انى اتقرب اليك فى هذا اليوم فى موقفى هذا و ايام حياتى بالبرأة منهم و اللعنة عليهم، و بالموالاة لنبيك محمد و اهل بيت نبيك صلى الله عليه و عليهم اجمعين.

ترجمه:

(دنباله حديث هفتم )

(وبقيه زيارت عاشورأ)

بار خدايا قرار بده من را در اين مقام و مرتبه اى كه دارم از كسانى كه مى رسد به آنان درودها و رحمت و آمرزشى از توبه ايشان، خداوندا زيستن من را همچون زيستن محمد و آل محمد و مردنم را مانند مردن محمد و آل محمدصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم قرار بده، بار خدايا بدرستى كه امروز، روزى است كه لعنت بر دودمان زياد و اميه و پسر خورنده جگرها يعنى ملعون بن ملعون بوسيله زبان پيامبرت فرود آمده و درهر سرزمين و مكانى كه پيامبرتصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم در ان وقوف و درنگ داشته باشد، خداوندا ابوسفيان و معاويه و يزيد پسر معاويه را براى هميشه مورد لعنتت قرار بده، خداوندا لعنت خود را بر ايشان براى ابد چند برابر نما زيرا ايشان حسينعليه‌السلام را كشتند، بار خدايا بدرستى كه من در اين روز و در اين مكان و در طول مدت زندگانيم بواسطه بى زارى از ايشان و درخواست لعنت بر ايشان و به واسطه دوست داشتن پيامبرت يعنى حضرت محمد و دوست داشتن اهل بيت پيامبرتصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم به تو تقرب مى جويم.

متن:

ثم تقول مائة مرة:

(اللهم العن اول ظالم ظلم حق محمد و آل محمد، و آخر تابع له على ذلك، اللهم العن العصابة التى جاهدت الحسين و شايعت و بايعت (اعداه ) على قتله و قتل انصاره، اللهم العنهم جميعا).

ثم قل مائة مرة:

السلام عليك يا ابا عبد الله و على الارواح التى حلت بفنائك، و اناخت برحلك، عليكم منى سلام الله ابدا مابقيت و بقى الليل و النهار، و لا جعله الله آخر العهد من زيارتكم، السلام على الحسين و على على بن الحسين و على اصحاب الحسين صلوات الله عليهم اجمعين.

ترجمه:

دنباله حديث هفتم و بقيه زيارت عاشورأ

سپس صد مرتبه بگو:

بار خدايا لعنت نما اولين ستمگرى را كه با گرفتن حق محمد و آل محمد به ايشان ستم و ظلم نمود و آخرين كسى كه از اين ستمگران در گرفتن حق ايشان تبعيت كرد، خداوندا لعنت نما گروهى را كه حسينعليه‌السلام را انكار كرده و آن جناب را نپذيرفته و دشمنان حضرت را تبعيت كرده و با آنان بيعت نموده و بر قتل آن حضرت و كشتن يارانش با ايشان هم قسم شدند،

خداوندا همگى آنان را لعنت نما و از رحمتت دورشان بگردان.

پس از آن صد مرتبه بگو:

سلام بر تواى ابا عبد الله و بر ارواح طيبه اى كه اطرافت را گرفته و در ماواى و مكان تو فرود آمده و اقامت نموده اند، از جانب من سلام و تحيت و رحمت خدا هميشه بر شما باد تا مادامى كه من باقى بوده و شب و روز مستمر مى باشند، و اين زيارت را آخرين زيارت من قرار مده، سلام بر حسين و بر على بن الحسين و بر ياران حسين صلوات و رحمت خدا بر ايشان همگى باد.

متن:

ثم تقول مره واحدة:

(اللهم خص انت اول ظالم ظلم آل نبيك باللعن، ثم العن اعدأ آل محمد من الاولين و الاخرين، اللهم العن يزيد و اباه، و العن عبيد الله بن زياد، و آل مروان و بنى امية قاطبة الى يوم القيامة ).

ثم تسجد سجدة تقول فيها:

اللهم لك الحمد حمد الشاكرين على مصابهم، الحمدلله على عظيم مصابى و رزيتى فيهم، اللهم ارزقنى شفاعة الحسين يوم الورود و ثبت لى قدم صدق عندك مع الحسين و اصحاب الحسين، الذين بذلوا مهجهم دون الحسينعليه‌السلام صلوات الله عليهم اجمعين.

قال علقمة: قال ابو جعفر الباقرعليه‌السلام : يا علقمة ان استطعت ان تزوره فى كل يوم بهذه الزيارة من دهرك فافعل، فلك ثواب جميع ذلك ان شأ الله تعالى.

ترجمه:

دنباله حديث هفتم و بقيه زيارت عاشورأ

سپس يك مرتبه بگو:

بار خدايا تو اختصاص بده به لعن نمودن اولين كسى را كه به اهل بيت پيغمبرت ستم كرده سپس لعن نما دشمنان آل محمد را از اولين و آخرين، خدايا يزيد و پدرش را لعن فرما و عبيد الله بن زياد و دودمان مروان و همه بنى اميه را تا روز قيامت لعن بكن.

سپس به سجده برو و در آن بگو:

بار خدايا تو را ستايش مى كنيم ستايش سپاس گزاران بر مصيبتى كه بر آنان وارد مى شود، حمد و ستايش خدا برگرانى مصيبت و عزادارى من، خدايا شفاعت امام حسينعليه‌السلام را در روز ورود به جهان آخرت نصيبم نما و قدم راستى را در نزد خودت همراه امام حسينعليه‌السلام و اصحاب حضرتش براى من ثابت بگردان، آن اصحابى كه جانشان را در برابر امام حسينعليه‌السلام ايثار نمودند، صلوات و رحمت خدا بر همه آنها باد.

علقمه مى گويد: حضرت ابو جعفر امام باقرعليه‌السلام فرمودند: اى علقمه اگر بتوانى هر روز با اين زيارت امام حسينعليه‌السلام را زيارت كنى البته اين كار را انجام بده كه انشأ الله تمام ثواب هائى كه ذكر شده برايت منظور گردد.

الباب الثانى و السبعون ثواب زيارة الحسينعليه‌السلام فى النصف من شعبان

متن:

حدثنى ابى؛ و على بن الحسين؛ و محمد بن يعقوب رحمة الله عليه جميعا، عن على بن ابراهيم بن هاشم، عن ابيه عن بعض اصحابه عن هارون بن خارجة، عن ابى عبد اللهعليه‌السلام قال: اذا كان النصف من شعبان نادى مناد من الافق الاعلى: زائرى الحسين ارجعوا مغفورا لكم، ثوابكم على الله ربكم و محمد نبيكم.

باب هفتاد و دوم ثواب زيارت حضرت امام حسينعليه‌السلام در نيمه شعبان

ترجمه:

(حديث اول )

پدرم و على بن الحسين و محمد بن يعقوب رحمة الله عليهم جملگى از على ابن ابراهيم بن هاشم، از پدرش، از برخى اصحابش، از هارون بن خارجه، از حضرت ابى عبد اللهعليه‌السلام ، حضرت فرمودند:

هنگامى كه نيمه شعبان مى شود از افق اعلى منادى ندأ مى كند: اى زائرين حسينعليه‌السلام به اهل خود برگرديد در حالى كه آمرزيده شده ايد، ثواب و اجر شما بر خدا است كه پروردگار شما بوده و بر محمد است كه پيغمبر شما مى باشد.

متن:

حدثنى ابى رحمه الله - و جماعة مشايخى، عن سعد بن عبد الله، عن الحسن بن على الزيتونى؛ و غيره، عن احمد بن هلال، عن محمد بن ابى عمير - رحمة الله عليه - و جماعة مشايخى، عن سعد بن عبد الله عن ابى بصير، عن ابى عبد اللهعليه‌السلام . و الحسن بن محبوب، عن ابى حمزة، عن على بن الحسينعليه‌السلام قالا: من احب ان يصافحه مائة الف نبى و اربعة و عشرون الف نبى فليزر قبر ابى عبد الله الحسين بن علىعليه‌السلام فى النصف من شعبان، فان اراح النبيينعليه‌السلام يستاذنون الله فى زيارته فيوذن لهم منهم خمسة اولوالعزم من الرسل، قلنا: من هم؟ قال: نوح و ابراهيم و موسى و عيسى؛ و محمد صلى الله عليهم اجمعين، قلنا له: ما معنى اولى العزم، قال: بعثوا الى شرق الارض و غربها: جنها و انسها.

ترجمه:

(حديث دوم )

پدرم رحمة الله عليه و جماعتى از مشايخ و اساتيدم، از سعد بن عبد الله، از حسن بن على زيتونى و غيرش، از احمد بن هلال، از محمد بن ابى عمير رحمة الله عليه، از حماد بن عثمان، از ابى بصير، از حضرت على بن الحسينعليه‌السلام .

اين دو امام بزرگوار فرمودند:

كسى كه دوست دارد صد و بيست و چهار هزار پيامبر با او مصافحه كنند بايد قبر حضرت حسين بن علىعليه‌السلام را در نيمه ماه شعبان زيارت كند چه آن كه ارواح انبيأعليه‌السلام از خدا اذن گرفته تا آن جناب را زيارت كنند پس به ايشان اذن داده مى شود، پنج تن از ايشان اولو العزم هستند.

عرض كرديم: ايشان چه كسى هستند؟

امامعليه‌السلام فرمودند: حضرات نوح و ابراهيم و موسى و عيسى و محمدصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم .

محضر مباركش عرضه داشتيم: معناى اوالعزم چيست؟

حضرت فرمودند:

يعنى مبعوث شده اند به شرق و غرب زمين، به جن و انس.

مترجم گويد:

از ذيل اين حديث اين طور استفاده مى شود كه پيامبر اولوالعزم يعنى پيامبرى كه رسالتش محدود و منحصر به گروهى دون گروهى ديگر و سرزمينى دون سرزمين ديگر نبوده بلكه عمومى و گسترده مى باشد.

متن:

حدثنى ابى - رحمة الله عليه - و جماعة مشايخى، عن محمد بن يحى العطار، عن محمد بن الحسن، عن ابراهيم بن هاشم، عن صندل، عن هارون ابن خارجة، عن ابى عبد اللهعليه‌السلام قال: اذا كان النصف من شعبان نادى مناد من الافق الاعلى: زائرى الحسين ارجعوا مغفورا لكم، ثوابكم على (الله )ربكم و محمد نبيكم.

ترجمه:

(حديث سوم )

پدرم رحمة الله عليه جماعتى از مشايخ و اساتيد من، از محمد بن يحيى عطار، از محمد بن الحسن، از ابراهيم بن هاشم، از صندل، از هارون بن خارجه، از حضرت ابى عبد اللهعليه‌السلام ، حضرت فرمودند:

هنگامى كه نيمه شعبان شود از افق اعلى منادى ندأ مى كند... تا آخر حديث بشرحى كه در حديث اول گذشت.

متن:

و رواه صافى البرقى، عن ابى عبد اللهعليه‌السلام قال: من زار ابا عبد اللهعليه‌السلام ثلاث سنين متواليات لا فصل فيها فى النصف من شعبان غفر له ذنوبه.

ترجمه:

(حديث چهارم )

صافى برقى، از حضرت ابى عبد اللهعليه‌السلام حضرت فرمودند: كسى كه حضرت ابا عبد اللهعليه‌السلام را سه سال پشت سرهم كه بينشان فاصله نباشد در نيمه شعبان زيارت كند گناهانش آمرزيده مى شود.

متن:

و با سناده عن داود بن كثير الرقى قال: قال الباقرعليه‌السلام : زائر الحسينعليه‌السلام فى النصف من شعبان يغفر له ذنوبه، و لن يكتب عليه سيئة فى سنته حتى يحول عليه الحول، فان زار فى السنة المقبلة غفر الله له ذنوبه.

ترجمه:

(حديث پنجم )

و پدرم به اسنادش، از داود بن كثير رقى، وى گفت: حضرت امام باقرعليه‌السلام فرمودند:

گناهان كسى كه در نيمه شعبان امام حسينعليه‌السلام را زيارت كند آمرزيده مى شود و در آن سال گناه و لغزشى برايش نوشته نمى شود تا سال تمام گردد و اگر در سال آينده حضرت را زيارت كرد گناهانش آمرزيده مى گردد.

متن:

حدثنى جماعة مشايخى، عن محمد بن يحيى العطار، عن الحسين ابن ابى سارة المدائنى، عن يعقوب بن يزيد، عن ابن ابى عمير، عن عبد الرحمن ابن الحجاج - او غيره اسمه الحسين - قال: قال: ابو عبد اللهعليه‌السلام : من زار قبر الحسينعليه‌السلام ليلة من ثلاث ليال غفر الله له ما تقدم من ذنبه و ما تاخر، قال: قلت: اى الليالى جعلت فداك؟ قال: ليلة الفطر، و ليلة الاضحى، و ليلة النصف من شعبان.

ترجمه:

(حديث ششم )

جماعتى از مشايخ و اساتيدم، از محمد بن يحيى عطار، از حسين بن ابى سارة المدائنى، از يعقوب بن يزيد، از ابن ابى عمير، از عبد الرحمن بن حجاج يا غير او كه اسمش حسين مى باشد، وى گفت حضرت ابو عبد اللهعليه‌السلام فرمودند:

كسى كه قبر حضرت امام حسينعليه‌السلام را در يكى از سه شب زيارت كند خداوند منان گناهان گذشته و آينده اش را مى آمرزد.

راوى گفت: عرض كردم: فدايت شوم آن سه شب كدام مى باشد:

حضرت فرمود: شب عيد فطر، شب عيد قربان، شب نيمه ماه شعبان.

متن:

و حدثنى ابى - رحمه الله - و على بن الحسين؛ و جماعة مشايخى، عن سعد بن عبد الله، عن احمد بن محمد بن عيسى، عن محمد بن خالد، عن القاسم بن يحيى، عن جده الحسن بن راشد، عن يونس بن ظبيان قال: قال ابو عبد اللهعليه‌السلام : من زار الحسينعليه‌السلام ليلة النصف من شعبان، و ليلة الفطر، و ليلة عرفة فى سنة واحدة كتب الله له الف حجة مبرورة و الف عمرة متقبلة، و قضيت له الف حاجة من حوائج الدنيا و الاخرة.

ترجمه:

(حديث هفتم )

پدرم و على بن الحسين و جماعتى از مشايخ و اساتيدم، از سعد بن عبد الله، از احمد بن محمد بن عيسى، از محمد بن خالد، از قاسم بن يحيى، از جدش حسن بن راشد، از يونس بن ظبيان، وى مى گويد:

حضرت ابو عبد اللهعليه‌السلام فرمودند:

كسى كه حضرت امام حسينعليه‌السلام را شب نيمه شعبان و شب عيد فطر و شب عرفه در يكسال زيارت كند خداوند متعال ثواب هزار حج و هزار عمره قبول شده برايش مى نويسد، و هزار حاجت از حوائج دنيا و آخرش روا مى گردد.

فصل ما يجب العمل به ليلة النصف من شعبان

متن:

سالم بن عبد الرحمن، عن ابى عبد اللهعليه‌السلام قال: من بات ليلة النصف من شعبان بارض كربلأ فقرء الف مرة (قل هو الله احد)و استغفر الله الف مرة و بحمد الله الف مرة، ثم يقوم فيصلى اربع ركعات يقرء فى كل ركعة الف مرة آية الكرسى، و كل الله تعالى به ملكين يحفظانه من كل سوء، و من شر كل شيطان و سلطان، و يكتبان له حسناته و لا تكتب عليه سيئة و يستفران له ما داما معه.

فصل در بيان اعمال نيمه ماه شعبان

ترجمه:

(حديث هشتم )

سالم بن عبد الرحمن، از حضرت ابا عبد اللهعليه‌السلام ، آن حضرت فرمودند:

كسى كه شب نيمه شعبان به زمين كربلأ رفته و در آن جا هزار مرتبه قل هو الله احد خوانده و هزار مرتبه استغفار نموده و هزار مرتبه الحمد الله بگويد سپس ايستاده و چهار ركعت نماز خوانده و در هر ركعت هزار مرتبه آية الكرسى قرائت نمايد خداوند متعال دو فرشته را بر او موكل كند كه وى را از هر سوء و بدى و از شر هر شيطان و سلطانى حفظ كنند و حسنات او را نوشته ولى گناهانش را نمى نويسند و تا زمانى كه با وى مى باشند براى او طلب آموزش مى نمايند.

متن:

حدثنى محمد بن عبد الله بن جعفر الحميرى، عن ابيه، عن يعقوب ابن يزيد، عن محمد بن ابى عمير، عن زيد الشحام، عن ابى عبد اللهعليه‌السلام (قال: من زار قبر الحسينعليه‌السلام فى النصف من شعبان غفر الله له ما تقدم من ذنبه و ما تاخر).

ترجمه:

(حديث نهم )

محمد بن عبد الله بن جعفر حميرى از پدرش، از يعقوب بن زيد از محمد بن ابا عمير، از زيد شحام، از حضرت ابى عبد اللهعليه‌السلام ، حضرت فرمودند:

كسى كه قبر مطهر حضرت امام حسينعليه‌السلام را در نيمه شعبان زيارت كند حقتعالى گناهان گذشته و آينده اش را مى آمرزد.

متن:

حدثنى ابو عبد الله محمد بن احمد بن يعقوب بن اسحق بن عمار، عن على بن الحسن بن على بن فضال، عن محمد بن الوليد، عن يونس بن يعقوب قال: قال ابو عبد اللهعليه‌السلام : يا يونس ليلة النصف من شعبان يغفر الله لكل من زار الحسينعليه‌السلام من المومنين ما تقدم من ذنوبهم و ما تاخر، و قيل لهم: استقبلو العمل، قال: قلت: هذا كله لمن زار الحسينعليه‌السلام فى النصف من شعبان؟ فقال: يا يونس لو اخبرت الناس بما فيها لمن زار الحسينعليه‌السلام لقامت ذكور الرجال على الخشب.

فصل در بيان اعمال نيمه ماه شعبان

ترجمه:

(حديث دهم )

ابو عبد الله محمد بن احمد بن يعقوب بن اسحاق بن عمار، از على بن الحسن ابن على بن فضال، از محمد بن وليد، از يونس بن يعقوب، وى گفت: حضرت ابو عبد اللهعليه‌السلام فرمودند:

اى يونس، در شب نيمه شعبان خداوند متعال گناهان گذشته و آينده هر مومنى كه قبر حضرت امام حسينعليه‌السلام را در آن شب زيارت كند مى آمرزد و به ايشان گفته مى شود:

شروع به انجام عمل كنيد.

راوى مى گويد: محضر مباركش عرض كردم: اين هم عنايت و لطف براى كسى است كه امام حسينعليه‌السلام را در نيمه شعبان زيارت كند؟

حضرت فرمودند:

اى يونس اگر مردم را خبر دهم به فضيلتى كه در زيارت اين شب است قطعا مردان بر چوب سوار شده و خود را به سر قبر مطهرش مى رسانند.

متن:

حدثنى جعفر بن محمد بن عبد الله بن موسى، عن عبيد الله بن نهيك، عن ابن ابى عمير، عن زيد الشحام، عن جعفر بن محمدعليه‌السلام قال: من زار (قبر)الحسينعليه‌السلام ليلة لنصف من شعبان غفر الله له ما تقدم من ذنوبه و ما تاخر، و من زاره يوم عرفة كتب الله له ثواب الف حجة متقلبة و الف عمرد مبرورة، و من زار يوم عاشورأ فكانما زار الله فوق عرشه.

ترجمه:

(حديث يازدهم )

جعفر بن محمد بن عبد الله بن موسى، از عبيد الله بن نهيك، از ابن ابى عمير، از زيد شحام، از حضرت جعفر بن محمدصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم آن حضرت فرمودند:

كسى كه در شب نيمه شعبان قبر حضرت امام حسينعليه‌السلام را زيارت كند خداوند متعال گناهان گذشته و آينده او را مى آمرزد و كسى كه قبر مطهرش را روز عرفه زيارت كند خداوند منان ثواب هزار حج و هزار عمره مقبول را برايش مى نويسد و كسى كه در روز عاشورأ آن حضرت را زيارت كند مانند كسى است كه حق تعالى را بالاى عرشش زيارت كرده است.

الباب الثالث و والسبعون ثواب من زار الحسينعليه‌السلام فى رجب

متن:

حدثنى ابو على محمد بن همام بن سهيل، عن ابى عبد الله جعفر ابن محمد بن مالك، عن الحسن بن محمد الابزارى، عن الحسن بن محبوب، عن احمد بن محمد بن ابى نصر البزنطى (قال: سالت ابا الحسن الرضاعليه‌السلام فى اى شهر نزور الحسينعليه‌السلام ؟ قال، فى النصف من رجب و النصف من شعبان ).

و رواه احمد بن هلال، عن احمد بن محمد بن ابى نصر، عن ابى الحسن الرضاعليه‌السلام مثله، غير انه قال: اى الاوقات افضل ان نزور فيه الحسينعليه‌السلام .

باب هفتاد و سوم ثواب كسى كه حضرت امام حسينعليه‌السلام را در رجب زيارت كند

ترجمه:

(حديث اول )

ابو على محمد بن همام بن سهيل، از ابى عبد الله جعفر بن محمد بن مالك، از حسن بن محمد ابزارى، از حسن بن محبوب، از احمد بن محمد بن ابى نصر بزنطى، وى مى گويد: از حضرت ابا الحسن الرضاعليه‌السلام پرسيدم:

در چه ماهى حضرت امام حسينعليه‌السلام را زيارت كنيم؟

حضرت فرمودند:

در نيمه ماه رجب و نيمه ماه شعبان.

و احمد بن هلال، از احمد بن ابى نصر، از ابى الحسن الرضاعليه‌السلام مثل همين روايت را نقل كرده است با اين تفاوت كه سائل در سوال پرسيده است:

كدام يك از اوقات افضل است به زيارت حضرت امام حسينعليه‌السلام برويم؟

متن:

حدثنى ابى، عن سعد بن عبد الله، عن احمد بن محمد بن عيسى، عن محمد بن اسماعيل بن بزيع، عن صالح بن عقبة، عن بشير الدهان، عن جعفر بن محمدعليه‌السلام قال: من زار الحسينعليه‌السلام يوم عرفة عارفا بحقه كتب الله له ثواب الف حجة و الف عمرة و الف غزوة مع نبى مرسل، و من زاره اول يوم من رجب غفر الله له البتة.

ترجمه:

(حديث دوم )

پدرم از سعد بن عبد الله، از احمد بن محمد بن عيسى، از محمد بن اسماعيل ابن بزيع، از صالح بن عقبه، از بشير دهان از حضرت جعفر بن محمدعليه‌السلام ، حضرت فرمودند:

كسى كه حضرت امام حسينعليه‌السلام را روز عرفه زيارت كرده در حالى كه به حقش عارف باشد خداوند منان ثواب هزار حج و هزار عمره و هزار جهادى كه در ركاب نبى مرسل نموده را برايش مى نويسد و كسى كه آن حضرت را روز اول رجب زيارت كند البته حق تعالى او را مى آمرزد.

الباب الرابع و السبعون ثواب من زار الحسينعليه‌السلام فى غير يوم عيد و لاعرفة

متن:

حدثنى محمد بن جعفر، عن محمد بن الحسين بن ابى الخطاب، عن محمد بن اسماعيل، عن صالح بن عقبة، عن بشير الدهان قال: قال ابو عبد اللهعليه‌السلام : ايما مومن زار الحسينعليه‌السلام عارفا بحقه فى غير عيد و لا عرفة كتب الله له عشرين حجة، و عشرين عمرة مبرورات متقبلات، و عشرين غزوة مع نبى مرسل او امام عدل.

باب هفتاد و چهارم ثواب كسى كه حضرت امام حسينعليه‌السلام را در غير روز عيد و عرفه زيارت كند

ترجمه:

(حديث اول )

محمد بن جعفر، از محمد بن الحسين بن ابى الخطاب، از محمد بن اسماعيل، از صالح بن عقبه، از بشير دهان، وى گفت:

حضرت ابو عبد اللهعليه‌السلام فرمودند:

هر مومنى كه امام حسينعليه‌السلام را در غير روز عيد و عرفه زيارت كند در حالى كه به حق آن حضرت آگاه و مطلع باشد خداوند متعال ثواب بيست حج و بيست عمره مقبول و بيست جهاد در ركاب نبى مرسل يا امام عادل برايش مى نويسد.

متن:

و عنه، عن محمد بن الحسين، عن محمد بن صالح، عن عبد الله ابن هلال، عن ابى عبد اللهعليه‌السلام (قال: قلت: جعلت فداك ما ادنى مالزائر الحسينعليه‌السلام ؟ فقال لى: يا عبد الله ان ادنى ما يكون له ان الله يحفظه فى نفسه و ماله حتى يرده الى اهله، فاذا كان يوم القيامة كان الله الحافظ له ).

حدثنى ابى - رحمه الله - عن سعد بن عبد الله، عن احمد بن محمد بن عيسى، عن محمد بن اسماعيل بن بزيع، عن صالح - مثل حديثه الاول فى الباب -.

ترجمه:

(حديث دوم )

مترجم گويد:

اين حديث با ترجمه اش با سند ديگر در باب چهل و نهم ذيل حديث شماره پنجم قبلا ذكر شد.

متن:

حدثنى ابى - رحمه الله - عن سعد بن عبد الله، عن احمد بن محمد ابن عيسى؛ و عن احمد بن ادريس، عن العمركى بن على البوفكى، عن صندل، عن داود بن يزيد عن ابى عبد اللهعليه‌السلام قال: من زار قبر الحسينعليه‌السلام فى كل جمعة غفر الله له البتة، و لم يخرج من الدنيا و فى نفسه حسرة منها، و كان فى الجنة جار الحسينعليه‌السلام ؟ قلت: من لا افلح.

ترجمه:

(حديث سوم )

پدرم رحمة الله عليه، از سعد بن عبد الله بن محمد عيسى و از احمد بن ادريس، از عمركى بن على البوفكى، از صندل، از داود بن يزيد، از حضرت ابى عبد اللهعليه‌السلام ، حضرت فرمودند:

كسى كه قبر حضرت امام حسينعليه‌السلام را در هر جمعه زيارت كند البته حقتعالى او را مى آمرزد و از دنيا خارج نمى شود در حالى كه از دنيا حسرتى در خاطر داشته باشد و مكانش در بهشت با حضرت ابا عبد الله الحسينعليه‌السلام مى باشد، سپس فرمودند:

اى داود چه كسى است كه دوست نداشته باشد در بهشت همسايه حسينعليه‌السلام باشد؟

داود مى گويد: عرض كردم: كسى كه رستگار نباشد.

متن:

و عنه، عن احمد بن ادريس، عن العمركى، عن صندل، عن داود ابن فرقد قال: قلت لابى عبد اللهعليه‌السلام : ما لمن زار الحسينعليه‌السلام فى كل شهر من الثواب؟ قال له: (من الثواب )ثواب مائة الف شهيد مثل شهدأ بدر.

ترجمه:

(حديث چهارم )

و از پدرم، از احمد بن ادريس، از عمركى، از صندل، از داود بن فرقد، وى مى گويد:

محضر مبارك حضرت ابى عبد اللهعليه‌السلام عرض كردم: ثواب كسى كه در هر ماه حسينعليه‌السلام را زيارت كند چيست؟

حضرت فرمودند:

براى او ثواب صد هزار شهيد مانند شهدأ بدر مى باشد.

متن:

و باسناده عن صندل، عن ابى الصباح الكنانى، عن ابى عبد اللهعليه‌السلام قال: اذا كان ليلة القدر فيها يفرق كل امر حكيم نادى مناد تلك الليلة من بطنان العرش: ان الله قد غفر لمن زار قبر الحسينعليه‌السلام فى هذه الليلة.

ترجمه:

(حديث پنجم )

پدرم به اسنادش از صندل، از ابى الصباح كنانى، از حضرت ابى عبد اللهعليه‌السلام حضرت فرمودند:

هنگامى كه شب قدر فرا برسد يعنى شبى كه در آن كارهاى مصلحت آميز عباد توزيع و تفريق مى گردد از طرف عرش منادى ندأ مى كند:

خداوند متعال در اين شب گناهان كسى را كه به زيارت قبر حضرت امام حسينعليه‌السلام رفته مى آمرزد.

متن:

حدثنى محمد بن يعقوب، عن محمد بن يحيى العطار، عن محمد ابن الحسين بن ابى الخطاب، عن محمد بن اسماعيل بن بزيع، عن صالح بن عقبة، عن بشير الدهان قال: قلت لابى عبد اللهعليه‌السلام : ربما فاتنى الحج فاعرف عند قبر الحسينعليه‌السلام ، قال: احسنت يا بشير، ايما مومن اتى قبر الحسينعليه‌السلام عارفا بحقه فى غير يوم و لا عرفة كتب الله له عشرين حجة، و عشرين عمرة مبرورات متقبلات، و عشرين غزوة مع نبى مرسل او امام عدل، و من اتاه فى يوم عيد - و ذكر الحدى بطوله.

ترجمه:

(حديث ششم )

مترجم گويد: اين حديث با ترجمه اش با سند ديگر در باب هفتادم ذيل حديث شماره يك قبلا ذكر شد.

الباب الخامس و السبعون من اغتسل فى الفرات و زار الحسينعليه‌السلام

متن:

حدثنى ابى - رحمه الله - و جماعة مشايخى، عن محمد بن يحيى العطار، عن حمدان بن سليمان النيسابورى، عن عبد الله بن محمد اليمانى، عن منيع بن الحجاج، عن يونس، عن صفوان الجمال، عن ابى عبد اللهعليه‌السلام قال: من اغتسل بمأ الفرات و زار قبر الحسينعليه‌السلام كان كيوم ولدته امه صفرا من الذنوب و لو اقترفها كبائر (و كانوا)يحبون اذا زار الرجل قبر الحسينعليه‌السلام اغتسل و اذا ودع لم يغتسل و مسح يده على وجهه اذا ودع.

باب هفتاد و پنجم ثواب كسى كه در فرات غسل كرده و به زيارت حضرت امام حسينعليه‌السلام برود

ترجمه:

(حديث اول )

پدرم رحمة الله عليه و جماعتى از مشايخ و اساتيدم، از محمد بن يحيى عطار، از حمدان بن سليمان نيشابورى، از عبد الله بن محمد يمانى، از منيع بن حجاج، از يونس، از صفوان جمال، از حضرت ابى عبد اللهعليه‌السلام ، حضرت فرمودند:

كسى كه در آب فرات غسل كند و قبر حسينعليه‌السلام را زيارت نمايد مانند روزى است كه مادر او را خالى از گناهان زائيده اگر چه مرتكب گناهان كبيره هم شده باشد و ما دوست داريم كه شخص وقتى به زيارت قبر حضرت امام حسينعليه‌السلام مى رود غسل كرده و هنگام وداع غسل نكند بلكه دستش را بر صورتش بكشد.

متن:

حدثنى محمد بن جعفر القرشى الرزاز، عن محمد بن الحسين، عن محمد بن اسماعيل بن بزيع، عن صالح بن عقبة، عن بشير الدهان: قال قلت لابى عبد اللهعليه‌السلام فى حديث طويل - قال: ويحك! يا بشير ان المومن اذا اتى قبر الحسينعليه‌السلام عارفا بحقه فاغتسل فى الفرات ثم خرج كتب له بكل خطوة حجة و عمرة مبرورات متقبلات، و غزوة مع نبى مرسل، او امام عدل.

ترجمه:

(حديث دوم )

محمد بن جعفر قرشى رزاز، از محمد بن الحسين، از محمد بن اسماعيل بن بزيع، از صالح بن عقبه، از بشير دهان، وى گفت:

محضر مبارك حضرت ابى عبد اللهعليه‌السلام عرض كردم (در ضمن حديث طولانى )....

حضرت فرمودند:

واى بر تو، اى بشير هر گاه مومن به زيارت قبر حضرت امام حسينعليه‌السلام برود و به حق آن جناب آگاه باشد پس در فرات غسل كند و از آن خارج گردد حق تعالى در مقابل هر قدمى كه بر مى دارد يك حج و يك عمره مقبول برايش مى نويسد و نيز ثواب يك جهاد در ركاب نبى مرسل، يا امام عادل براى او منظور مى فرمايد.

متن:

حدثنى ابى: رحمه الله - عن محمد بن يحيى؛ و احمد بن ادريس، عن العمركى بن على، عن يحيى - و كان فى خدمة الامام ابى جعفر الثانىعليه‌السلام - عن محمد بن سنان، عن بشير الدهان قال: سمعت ابا عبد اللهعليه‌السلام و هو نازل بالحيرة و عنده جماعة من الشيعة فاقبل الى بوجهه فقال: يا بشير حججت العام؟ قلت: جعلت فداك لا، ولكن عرفت بالقبر - قبر الحسينعليه‌السلام - فقال: يا بشير و الله ما فاتك شى ء مما كان لاصحاب مكة بمكة، قلت: جعلت فداك فيه عرفات فسرلى؟ فقال: يا بشير ان الرجل منكم ليغتسل على شاطى ء الفرات ثم ياتى قبر الحسينعليه‌السلام عارفا بحقه فيعطيه الله بكل قدم يرفعها او يضعها مائة حجة مقبولة و معها مائة عمرة مبرورة، و مائة غزوة مع نبى مرسل الى اعدأ الله و اعدأ الرسول - و ذكر الحديث -.

ترجمه:

(حديث سوم )

مترجم گويد: اين حديث با ترجمه اش در باب هفتادم ذيل حديث شماره نه قبلا ذكر شد.

متن:

و حدثنى محمد بن عبد الله بن جعفر الحميرى، عن ابيه، عن على بن محمد ابن سالم، عن محمد بن خالد، عن عبد الله بن حماد البصرى، عن عبد الله بن عبد الرحمن الاصم قال: حدثنا هشام بن سالم، عن ابى عبد اللهعليه‌السلام : فى حديث له طويل - قال: اتاه رجل فقال له: هل يزار والدك؟ فقال: نعم، فقال: ما لمن اغتسل بالفرات ثم؟ اتاه؟ قال: اذا اغتسل من مأ الفرات و هو يريده تساقطت عنه خطاياه كيوم ولدته امة - و ذكر الحديث بطوله -.

ترجمه:

(حديث چهارم )

مترجم مى گويد:

اين حديث با ترجمه اش در باب چهل و چهارم ذيل حديث شماره دو قبلا ذكر شده.

متن:

حدثنى ابو محمد هارون بن موسى، عن ابى على محمد بن همام بن سهيل، عن احمد بن، عن احمد بن المعافا التغلبى، من اهل راس العين، عن على بن جعفر الهمانى قال: سمعت على بن محمد العسكرىعليه‌السلام يقول: من خرج من بيته يريد زيارة الحسينعليه‌السلام فصار الى الفرات فاغتسل منه كتبه الله من المفلحين، فاذا سلم على ابى عبد الله كتب من الفائزين، فاذا فرغ من صلاته اتاه ملك فقال (له )ن ان رسول اللهصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم يقروك السلام و يقول لك لك: اما ذنوبك فقد غفر لك استانف العمل.

ترجمه:

(حديث پنجم )

ابو محمد هارون بن موسى تلعكبرى، از ابى على محمد بن همام بن سهيل، از احمد ابن مابنداد، از احمد بن معافا تغلبى كه از اهل شهر راس العين بود، از على بن جعفر همانى، وى مى گويد:

از حضرت على بن محمد العسكرىعليه‌السلام شنيدم كه مى فرمودند:

كسى كه از خانه اش بيرون بيايد و قصدش زيارت حضرت امام حسينعليه‌السلام باشد پس به فرات برسد و از آن غسل كند خداوند متعال او را از رستگاران مى نويسد و وقتى بر ابى عبد الله الحسينعليه‌السلام سلام دهد او را از فائزين قلمداد مى كند و وقتى از نمازش فارغ شود فرشته اى نزد او آمده و به او مى گويد:

رسول خداصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم به تو سلام مى رساند و مى فرمايد:

اما گناهانت تمام آمرزيده شد پس عمل را از ابتدأ شروع كن.

متن:

حدثنى حسين بن محمد بن عامر، عن احمد بن علوية الاصفهانى، عن ابراهيم بن محمد محمد الثقفى - رفعه الى ابى عبد اللهعليه‌السلام - انه كان يقول عند غسل الزيارة اذا فرغ:

اللهم اجعله لى نورا و طهورا و حرزا، و كافيا من كل دأ و سقم، و من كل آفة و عاهة و طهربه قلبى و جوارحى و لحمى، و دمى و شعرى، و بشرى و مخى و عظامى و عصبى، و ما اقلت الارض منى فاجعله لى شاهدا يوم القيامة، و يوم حاجتى و فقرى و فاقتى.

ترجمه:

(حديث ششم )

حسين بن محمد بن عامر، از احمد بن علوية الاصفهانى، از ابراهيم بن محمد ثقفى بطور مرفوعه از حضرت ابى عبد اللهعليه‌السلام نقل كرده، وى گفت:

حضرت امام صادقعليه‌السلام هنگام فراغت از غسل زيارت مى فرمودند:

بار خدايا اين آبا را برايم نور و طهور و حرز و تعويذ و پناه گاهم قرار بده، و ان را كفايت كننده از هر دردى و عيبى گردان، و آن را شفا دهنده از هر آفت و آسيبى تقدير نما، و به واسطه آن قلب و اعضأ و گوشت و خون و موى و پوست و مغز و استخوان و رگ من را پاكيزه گردان و آن چه را كه زمين از من مى كاهد و در خود پنهان مى نمايد را در روز قيامت يعنى روز حاجت و نياز و تهى دستى من شاهدم قرار بده.

متن:

حدثنى محمد بن همام بن سهيل الاسكافى، عن جعفر بن محمد ابن - مالك الفزارى، عن الحسن بن عبد الرحمن الرواسى - عمن حدثه - عن بشير الدهان، عن ابى عبد اللهعليه‌السلام قال نمن اتى الحسين بن علىعليه‌السلام فتوضا و اغتسل فى الفرات لم يرفع قدما و لم يضع قدما الا كتب الله له حجة و عمرة.

ترجمه:

(حديث هفتم )

محمد بن همام بن سهيل اسكافى، از جعفر بن محمد بن مالك فزارى، از حسن بن عبد الرحمن رواسى، از كسى كه برايش حديث گفته، از بشير دهان، از حضرت ابى عبد اللهعليه‌السلام حضرت فرمودند:

كسى كه به زيارت حسين بن علىعليه‌السلام برود و وضوء گرفته و در فرات غسل نمايد قدمى از زمين برنداشته و روى آن قدمى نمى گذارد مگر آنكه حق تعالى ثواب يك حج و يك عمره برايش منظور مى فرمايد.

متن:

حدثنى ابى - رحمه الله - و محمد بن الحسن جميعا، عن الحسين ابن الحسن بن ابان، عن الحسين بن سعيد، عن فضالة بن ايوب، عن يوسف الكناسى، عن ابى - عبد اللهعليه‌السلام قال: اذا اتيت قبر الحسينعليه‌السلام فائت الفرات و اغتسل بحيال قبره.

ترجمه:

(حديث هشتم )

پدرم رحمة الله عليه و محمد بن الحسن جميعا، از حسين بن الحسن بن ابان، از حسين بن سعيد، از فضالة بن ايوب، از يوسف كناسى، از حضرت ابى عبد اللهعليه‌السلام ، حضرت فرمود:

هنگامى كه به زيارت قبر حسين بن علىعليه‌السلام رفتى پس ابتدأ به فرات برو در مقابل قبر آن حضرت غسل نما.

متن:

حدثنى جعفر بن محمد بن ابراهيم بن عبد الله الموسوى، عن عبيد الله بن نهيك، عن محمد الفراش، عن ابراهيم بن محمد الطحان، عن بشير الدهان، عن رفاعة بن موسى النخاس، عن ابى عبد اللهعليه‌السلام قال: ان من خرج الى قبر الحسينعليه‌السلام عارفا بحقه و بلغ الفرات و اغتسل فيه و خرج من المأ كان كمثل الذى خرج من الذنوب، فاذا مشى الى الحائر لم يرفع قدما و لم يضع اخرى الا كتب الله له عشر حسنات و محى عنه عشر سيئات.

ترجمه:

(حديث نهم )

جعفر بن محمد بن ابراهيم بن عبد الله موسوى، از عبد الله بن نهيك، از محمد الفراش، از ابراهيم بن محمد طحان، از بشير دهان، از رفاعة بن موسى نخاس، از حضرت ابى عبد اللهعليه‌السلام ، حضرت فرمودند:

كسى كه به زيارت قبر حضرت امام حسينعليه‌السلام رفته و به حق آن حضرت عارف و آگاه باشد در صورتى كه به فرات رسيد و در آن غسل كرد و از آب خارج شد مثل كسى است كه از گناهان خارج و پاك شود، و وقتى به طرف حائر قدم بردارد قدمى از زمين بر نداشته و قدمى بر روى زمين نمى گذارد مگر آنكه حق تعالى ده حسنه برايش نوشته شود و ده گناه از او محو مى فرمايد.

الباب السادس السبعون الرخصة فى ترك الغسل لزيارة الحسينعليه‌السلام

متن:

حدثنى ابى؛ و اخى، عن الحسن بن متويه بن السندى، عن ابيه قال: حدثنى محمد بن الحسين بن ابى الخطاب بالكوفة، عن صفوان بن يحيى عن العيص بن القاسم البجلى قال: قلت لابى عبد اللهعليه‌السلام : من زار الحسين بن علىعليه‌السلام عليه غسل؟ قال: فقال: لا.

باب هفتاد و ششم جواز ترك غسل براى زيارت امام حسينعليه‌السلام

ترجمه:

(حديث اول )

پدر و برادرم، از حسن بن متويه بن السندى، از پدرش، وى گفت:

محمد بن الحسين بن ابى الخطاب در كوفه برايم حديث گفت، از صفوان بن يحيى، از عيص بن القاسم البجلى، وى گفت:

محضر مبارك حضرت ابى عبد اللهعليه‌السلام عرض كردم: بر كسى كه زيارت حسين بن علىعليه‌السلام مى رود غسل واجب است؟

راوى گفت: حضرت فرمودند: خير.

متن:

و حدثنى ابى - رحمه الله - عن سعد بن عبد الله بن ابى خلف، عن محمد بن الحسين بن ابى الخطاب، عن صفوان، عن العيص بن القاسم، عن ابى عبد اللهعليه‌السلام مثله.

ترجمه:

پدرم رحمة الله عليه، از سعد بن عبد الله بن ابى خلف، از محمد بن الحسين ابى ابى الخطاب، از صفوان، از عيص بن القاسم، از حضرت ابى عبد اللهعليه‌السلام مثل همين حديث را نقل كرده است.

متن:

حدثنى محمد بن الحسن، عن محمد بن الحسن الصفار، عن محمد ابن عبد الجبار، عن صفوان، عن العيص، عن ابى عبد اللهعليه‌السلام مثله.

ترجمه:

محمد بن الحسن، از محمد بن الحسن الصفار، از محمد بن عبد الجبار، از صفوان، از عيص، از حضرت ابى عبد اللهعليه‌السلام مثل همين حديث را نقل كرده است.

متن:

حدثنى على بن الحسين بن موسى، عن سعد بن عبد الله، عن احمد ابن محمد بن عيسى، عن العباس بن معروف، عن عبد الله بن المغيرة، عن ابى اليسع (قال: سال رجل ابا عبد اللهعليه‌السلام - و انا اسمع - عن الغسل اذ اتى قبر الحسينعليه‌السلام ، فقال: لا).

حدثنى جماعة مشايخى، عن سعد بن عبد الله، عن محمد بن الحسين عن ايوب بن نوح؛ و غيره، عن عبد الله بن المغيره قال: حدثنا ابو اليسع - و ذكر الحديث بنفسه -

ترجمه:

(حديث دوم )

على بن الحسين بن موسى از سعد بن عبد الله، از احمد بن محمد بن عيسى، از عباس بن معروف، از عبد الله بن مغيره، از ابى اليسع، وى گفت: شخصى از حضرت ابو عبد اللهعليه‌السلام سوال كرد و من نيز مى شنيدم، وى پرسيد: زائر وقتى به زيارت قبر حضرت امام حسينعليه‌السلام مى رود بايد غسل كند؟

حضرت فرمودند: خير.

جماعتى از مشايخ و اساتيدم از سعد بن عبد الله، از محمد بن الحسين، از ايوب بن نوح و غيرش از عبد الله بن مغيره نقل كرده، وى گفت:

ابو اليسع براى ما حديثى گفت و همين حديث را عينا براى ما نقل كرد.

متن:

و حدثنى محمد بن احمد بن الحسين، عن الحسن بن على بن مهزيار عن ابيه، عن ايوب بن نوح؛ و غيره، عن عبد الله بن المغيرة، عن ابى اليسع قال: سال رجل ابا عبد اللهعليه‌السلام - و ذكره مثله.

ترجمه:

محمد بن احمد بن الحسين، از حسن بن على بن مهزيار، از پدرش على، از ايوب بن نوح و غيرش، از عبد الله بن مغيره از ابى السيع، وى گفت:

شخصى از حضرت ابا عبد الله سوال كرد... و مثل همان سوال و جواب در حديث قبل را ذكر نمود.

متن:

حدثنى جماعة مشايخى، عن محمد بن يحيى العطار، عن احمد بن ابى زاهر، عن محمد بن الحسين بن ابى الخطاب، عن صفوان بن يحيى، عن سيف بن عميرة، عن العيص بن القاسم البجلى قال: قلت لابى عبد اللهعليه‌السلام من زار الحسينعليه‌السلام عليه غسل؟ قال: لا.

ترجمه:

(حديث سوم )

جماعتى از مشايخ و اساتيدم، از محمد بن يحيى عطار، از احمد بن ابى زاهر، از محمد بن الحسين بن ابى الخطاب، از صفوان بن يحيى، از سيف بن عميره از عيص بن قاسم البجلى، وى گفت:

محضر مبارك حضرت ابو عبد اللهعليه‌السلام عرض كردم: آيا بر كسى كه به زيارت حضرت امام حسينعليه‌السلام مى رود غسل واجب است؟

حضرت فرمودند: خير.

متن:

حدثنى جعفر بن محمد بن ابراهيم بن عبيد الله بن موسى الكاظم بن جعفر الصادقعليه‌السلام ، عن عبيد الله بن نهيك، عن محمد بن زياد، عن ابى حنيفة السابق، عن يونس بن عمار، عن ابى عبد اللهعليه‌السلام قال: اذا كنت منه قريبا - يعنى الحسينعليه‌السلام - فان اصبت غسلا فاغتسل، و الا فتوضا ثم ائته.

ترجمه:

(حديث چهارم )

جعفر بن محمد بن ابراهيم بن عبيد الله بن موسى الكاظم بن جعفر الصادقعليه‌السلام ، از عبيد الله بن نهيك، از محمد بن زياد، از ابو حنيفة سابق (يعنى سعيد بن بيان ) از يونس بن عمار، از حضرت ابو عبد اللهعليه‌السلام ، حضرت فرمودند:

وقتى نزديك آن حضرت (يعنى حضرت امام حسينعليه‌السلام ) شدى اگر به آب دست يافتى و خواستى غسل كن و الا وضوء بگير و سپس به زيارت حضرتش برو.

متن:

حدثنى محمد بن احمد بن يعقوب، عن على بن الحسن بن فضال، عن العباس بن عامر، عن الحسن بن عطية ابى ناب قال: سالت ابا عبد اللهعليه‌السلام عن الغسل اذل اتيت قبر الحسينعليه‌السلام ، قال: ليس عليك غسل.

ترجمه:

(حديث پنجم )

محمد بن احمد بن يعقوب، از على بن الحسن بن فضال، از عباس بن عامر، از حسن بن عطية ابى ناب، وى مى گويد:

از حضرت ابا عبد اللهعليه‌السلام پرسيدم:

هنگامى كه به زيارت قبر حضرت امام حسينعليه‌السلام مى روم آيا بر من غسل لازم است؟

حضرت فرمودند: بر تو غسل نمى باشد.

متن:

حدثنى الحسن بن الزبرقان الطبرى باسناد له - يرفعه الى الصادقعليه‌السلام - قال: قلت: ربما اتينا قبر الحسينعليه‌السلام فيصعب علينا الغسل للزيارة من البرد او غيره؟ فقالعليه‌السلام : من اغتسل فى الفرات و زار الحسينعليه‌السلام كتب له من الفضل ما لا يحصى، فمتى ما رجع الى الموضع الذى اغتسل فيه (و)توضا و زار الحسينعليه‌السلام كتب له ذلك الثواب.

ترجمه:

(حديث ششم )

حسن بن زبرقان الطبرى باسنادش به طور مرفوعة امام صادقعليه‌السلام ، وى مى گويد:

محضر مبارك امام صادقعليه‌السلام عرض كردم: بسا به زيارت قبر حضرت حسين بن علىعليه‌السلام مى رويم و به جهت سرما يا غير آن غسل زيارت بر ما مشكل مى باشد چه كنيم؟

حضرت فرمودند:

كسى كه در فرات غسل كرده و حسينعليه‌السلام را زيارت نمايد برايش به اندازه اى فضيلت منظور مى شود كه قابل احصأ و شمارش نيست و زمانى كه برگردد به آنجائى كه غسل كرده و اين بار وضوء گرفته و حضرت را زيارت كند همان ثواب و فضيلت براى او نوشته مى شود.

الباب السابع و السبعون ان زائرى الحسينعليه‌السلام العارفين بحقه تشيعهم الملائكة و تستقبلهم و تعودهم اذا مرضوا، و يشهدونهم اذا ماتوا و يستغفرون لهم الى يوم القيامة

متن:

حدثنى ابى؛ و محمد بن الحسن، عن الحسين بن الحسن بن ابان، عن الحسين بن سعيد، عن القاسم بن محمد الجوهرى، عن اسحاق بن ابراهيم، عن هارون بن خارجة، عن ابى عبد اللهعليه‌السلام قال: سمعته يقول و كل الله بقر الحسينعليه‌السلام اربعة آلاف ملك شعثا غبرا يبكونه الى يوم القيامة، فمن زاره عارفا بحقه شيعوه حتى يبلغوه مامنه، و ان مرض عادوه غدوة و عشية، و ان مات شهدوا جنازته و استغفروا له الى يوم القيامة.

باب هفتاد و هفتم در بيان اينكه زائرين حضرت امام حسينعليه‌السلام كه به حق آن حضرت عارف هستند

فرشتگان به مشايعت و استقبالشان رفته و هنگام مرض عيادتشان نموده و در هنگام مرگ بر بالين آنها حاضر شده و براى ايشان تا روز قيامت طلب مغفرت مى كنند

ترجمه:

(حديث اول )

پدرم و محمد بن الحسن از حسين بن حسين بن ابان، از حسين بن سعيد، از قاسم بن محمد جوهرى، از اسحاق بن ابراهيم، ازهارون بن خارجه، از حضرت ابى عبد اللهعليه‌السلام ، وى گفت:

شنيدم كه حضرت مى فرمودند:

خداوند متعال چهار هزار فرشته را موكل قبر حضرت امام حسينعليه‌السلام فرموده كه جملگى ژوليده و غبار آلود و گرفته بوده و تا روز قيامت بر آن جناب گريه مى كنند، پس كسى كه حضرت را زيارت كند و به حق آن حضرت عارف باشد اين فرشتگان او را مشايعت كرده تا وى را به منزلش برسانند و اگر بيمار شود صبح و شام عيادتش كرده و اگر فوت كند بر جنازه اش حاضر شده و تا روز قيامت براى او طلب آمرزش مى كنند.

متن:

حدثنى محمد بن جعفر، عن محمد بن الحسين، عن محمد بن اسماعيل بن بزيع، عن ابى اسماعيل السراج، عن يحيى بن معمر العطار، عن ابى بصير، عن ابى جعفرعليه‌السلام قال: اربعة آلاف ملك شعث غبر يبكون الحسينعليه‌السلام الى يوم القيامة فلا ياتيه احد الا استقبلوه، و لا يرجع احد من عنده الا شيعوه و لا يمرض احد الا عاده، و لا يموت احد الا شهدوه.

و حدثنى ابى - رحمه الله - عن سعد بن عبد الله عن احمد بن محمد ابن عيسى، عن محمد بن اسماعيل بن بزيع باسناده مثله.

حدثنى ابى - رحمه الله - عن سعد عن محمد بن الحسين، عن موسى بن سعدان، عن عبد الله بن القاسم، عن عمر بن ابان، عن ابى عبد اللهعليه‌السلام مثله.

ترجمه:

(حديث دوم )

محمد بن جعفر، از محمد بن الحسين، از محمد بن اسماعيل بن بزيع، از ابى اسماعيل السراج، از يحيى بن معمر عطار، از ابى بصير، از مولانا ابى جعفرعليه‌السلام حضرت فرمودند:

چهار هزار فرشته ژوليده و غبار آلود و گرفته بر حضرت امام حسينعليه‌السلام تا روز قيامت مى گريند پس احدى به زيارت حضرت نمى آيد مگر آنكه ايشان استقبالش مى كنند و احدى از نزد آن جناب بر نمى گردد مگر آنكه اين فرشتگان مشايعتش مى نمايند، و احدى از زوار آن حضرت بيمار نمى شود مگر آنكه اين فرشتگان عيادتش مى كنند و احدى از زائرين آن مظلوم فوت نمى كنند مگر آنكه اين فرشته ها بر جنازه اش حاضر مى گردند.

پدرم رحمة الله عليه، از سعد بن عبد الله، از احمد بن محمد بن عيسى، از محمد بن اسماعيل بن بزيع مثل همين حديث را نقل كرده است.

پدرم رحمة الله عليه، از سعد، از محمد بن الحسين، از موسى بن سعدان، از عبد الله بن القاسم، از عمر بن ابان از حضرت ابى عبداللهعليه‌السلام مثل همين حديث را نقل كرده است.

متن:

حدثنى جعفر بن محمد بن ابراهيم، عن عبيد الله بن نهيك، عن ابن ابى عمير، عن سلمة صاحب السابرى، عن ابى الصباح الكنانى قال: سمعت ابا عبد اللهعليه‌السلام يقول: ان الى جنابكم قبرا ما اتاه مكروب الا نفس الله كربته و قضى حاجته، و ان عنده اربعة آلاف ملك منذ يوم قبض، شعثا غبرا يبكونه الى يوم القيامة، فمن زاره شيعوه (الى مامنه )، و من مرض عادوه، و من مات اتبعوا جنازته.

ترجمه:

(حديث سوم )

جعفر بن محمد بن ابراهيم از عبد الله بن نهيك، از ابن ابى عمير، از سلمة صاحب سايرى، از ابى الصباح الكنانى وى مى گويد: شنيدم امام صادقعليه‌السلام مى فرمودند:

در طرف و حوالى شما قبرى است كه هيچ غمگينى به زيارتش نرفته مگر خداوند متعال غم او را بر طرف كرده و حاجتش را بر آورده مى كند و در نزد آن قبر چهار هزار فرشته بوده كه از زمان شهادت صاحب قبر اين فرشتگان به هيئتى ژوليده و حالى گرفته و غبار آلود تا روز قيامت بر او مى گريند، پس هر كس او را زيارت كند فرشتگان او را مشايعت كرده و اگر مريض شود عيادتش نموده و اگر از دنيا برود جنازه اش را تشييع مى كنند.

متن:

حدثنى ابى - رحمة الله عليه - و جماعة مشايخى، عن محمد بن يحيى العطار، عن حمدان بن سليمان النيسابورى، عن عبد الله بن محمد اليمانى، عن منيع بن الحجاج، عن يونس بن عبد الرحمن، عن صفوان الجمال، عن ابى عبد اللهعليه‌السلام قال: ان الرجل اذا خرج من منزله يريد زيارة الحسينعليه‌السلام شيعته سبعمائه ملك من فوق راسته و من تحته، و عن يميينه و عن شماله، و من بين يديه و من خلفه حتى يبلغوه مامنه، فاذا زار الحسينعليه‌السلام ناداه مناد: قد غفر لك فاستانف العمل، ثم يرجعون معه مشيعين له الى منزله، فاذا صاروا الى منزله قالوا: (نستودعك الله )، فلا يزالون يزورونه الى يوم مماته، ثم يزورونه قبر الحسينعليه‌السلام فى كل يوم، و ثواب ذلك للرجل.

ترجمه:

(حديث چهارم )

پدرم رحمة الله عليه و جماعتى از مشايخ و اساتيدم، از محمد بن يحيى العطار، از حمدان بن سليمان نيشابورى، از عبد الله بن محمد يمانى، از منيع بن حجاج، از يونس عبد الرحمن، از صفوان جمال، از حضرت ابى عبد اللهعليه‌السلام حضرت فرمودند:

هنگامى كه شخص به قصد زيارت حضرت امام حسينعليه‌السلام از منزلش بيرون مى رود هفتصد فرشته از بالاى سر و زير پا و دست راست و طرف چپ و از مقابل و از پشت سر او را مشايعت كرده تا وى را بمقصدش برسانند و وقتى وى آن حضرت را زيارت كرد منادى ندأ مى دهد: گناهانت آمرزيده شد اعمال را از ابتدأ شروع كن، سپس فرشتگان با او مراجعت كرده و وى را همچنان مشايعت نموده تا او را به منزلش برسانند و وقتى به منزلش رسيدند مى گويند:

ما تو را به خدا مى سپاريم.

پس پيوسته او را زيارت كرده تا روز فوتش فرا برسد، و پس از فوت در هر روز قبر حضرت امام حسينعليه‌السلام را زيارت كرده وثواب آن براى آن شخص منظور مى گردد.

متن:

و عنه، عن محمد بن يحيى باسناده الى منيع، عن زياد، عن عبد الله بن مسكان، عن محمد الحلبى قال: سمعت ابا عبد اللهعليه‌السلام يقول: ان الله و كل بقبر الحسينعليه‌السلام اربعة آلاف ملك شعثا غبرا الى ان تقوم الساعة، يشيعون من زارة، يعودونه اذا مرض، و يشهدون جنازته اذا مات.

ترجمه:

(حديث پنجم )

از پدرم، از محمد بن يحيى باسنادش تا منيع، از زياد، از عبد الله بن مسكان، از محمد حلبى، وى گفت: شنيدم حضرت ابا عبد اللهعليه‌السلام مى فرمودند:

خداوند متعال چهار هزار فرشته را موكل قبر مطهر حضرت سيد الشهدأ قرار داده كه همگى ژوليده و غبار آلود و گرفته هستند و تا قيامت اطراف آن قبر مى باشند، وقتى كسى حضرت را زيارت كند اين فرشتگان مشايعتش كرده و هنگامى كه زائر بيمار شود او را عيادت نموده و زمانى كه از دنيا برود بر سر جنازه اش حاضر مى گردند.

متن:

حدثنى محمد بن الحسن بن احمد بن وليد، عن محمد بن الحسن الصفار، عن الحسن بن على عبد الله بن المغيرة، عن العباس بن عامر، عن ابان، عن باى حمزة، عن ابى عبد اللهعليه‌السلام قال: ان الله و كل بقبر الحسينعليه‌السلام اربعة آلاف ملك شعثا غبرا، فلم يزل يبكونه من طلوع الفجر الى زوال الشمس، فاذا زالت الشمس هبط اربعة آلاف ملك و صعد الاربعة آلاف ملك، فلم يزل يبكونه حتى يطلع الفجر، و يشهدون لمن زاره بالوفأ و يشيعونه الى اهله، و يعودونه اذا مرض، و يصلون عليه اذا مات.

ترجمه:

(حديث ششم )

مترجم گويد: اين حديث با ترجمه اش در باب بيست و هفتم ذيل شماره يازده قبلا نقل گرديد.

متن:

حدثنى ابى - رحمه الله - و جماعة مشايخى، عن سعد بن عبد الله، عن احمد بن محمد بن عيسى، عن محمد بن خالد البرقى، عن القاسم بن يحيى، عن جده الحسن بن راشد، عن ابى ابراهيمعليه‌السلام قال: من خرج من بيته يريد زيارة قبر ابى عبد الله الحسينعليه‌السلام وكل الله به ملكا فوضع اصبعه فى قفاه، فلم يزل يكتب ما يخرج من فيه حتى يرد الحائر، فاذا دخل من باب الحائر وضع كفه وسط ظهره، ثم قال له: اما مضى فقد غفر الله لك، فاستانف العمل.

ترجمه:

(حديث هفتم )

مترجم گويد:

اين حديث با ترجمه اش در باب شصت و دوم ذيل شماره هفتم قبلا نقل گرديد.

متن:

حدثنى محمد بن الحسن، عن محمد بن الحسن الصفار، عن احمد ابن محمد بن عيسى، عن القاسم بن يحيى، عن جده الحسن بن راشد، عن ابى ابراهيمعليه‌السلام قال من خرج من بيته يريد زيارة قبر الحسينعليه‌السلام - مثله.

ترجمه:

محمد بن الحسن، از محمد بن الحسن الصفار، از احمد بن محمد عيسى، از قاسم بن يحيى، از جدش حسن بن راشد، از حضرت ابى ابراهيمعليه‌السلام ، حضرت فرمودند:

كسى كه از خانه اش بيرون بيايد و قصدش قبر حضرت امام حسينعليه‌السلام باشد.. سپس بقيه حديث را مثل حديث گذشته ذكر فرموده.

متن:

حدثنى ابى؛ و محمد بن عبد الله - رحمهما الله - جميعا، عن عبد الله بن جعفر الحميرى، عن ابراهيم بن مهزيار، عن اخيه على بن مهزيار، عن ابى القاسم، عن القاسم بن محمد، عن اسحاق بن ابراهيم، عن هارون بن خارجة قال: سال رجل ابا عبد اللهعليه‌السلام - و انا عند - فقال ما لمن قبر الحسينعليه‌السلام ؟ قال: ان الحسينعليه‌السلام لما اصيب بكته حتى البلاد، فوكل الله به اربعة آلاف ملك شعثا غبرا يبكونه الى يوم القيامة، فمن زاره عارفا بحقه شيعوه حتى يبلغوه مامنه، و ان مرض عادوه غدوة و عشية، و ان مات شهدوا جنازته و استغفروا له الى يوم القيامة.

ترجمه:

(حديث هشتم )

پدرم و محمد بن عبد الله رحمة الله عليه عليهما جملگى از عبد الله بن جعفر حميرى، از ابراهيم بن مهزيار، از برادرش على بن مهزيار، از ابى القاسم، از قاسم بن محمد، از اسحاق بن ابراهيم، از هارون بن خارجه، وى مى گويد:

شخصى از حضرت ابو عبد اللهعليه‌السلام سوال كرد و من نيز در آنجا حاضر بودم، سائل پرسيد؟ ثواب كسى كه قبر حضرت امام حسينعليه‌السلام را زيارت كند چيست؟

حضرت فرمودند:

هنگامى كه حضرت امام حسينعليه‌السلام به مصيبت گرفتار شدند موجودات جملگى بر او گريستند حتى شهرها پس حتى تعالى چهار هزار فرشته را بر قبر مطهرش موكل ساخت كه جملگى ژوليده و غبار آلود و گرفته بوده و تار روز قيامت بر آن جناب مى گريند، پس كسى كه آن حضرت را زيارت كند و به حقش آگاه و عارف باشد اين فرشتگان مشايعتش كرده تا وى را به مقصدش برسانند و اگر بيمار گردد صبح و شام عيادتش كنند و اگر از دنيا رفت بر جنازه اش حاضر شده و تا روز قيامت براى او طلب آمرزش مى كنند.

متن:

حدثنى محمد بن جعفر، عن محمد بن الحسين بن ابى الخطاب عن موسى بن سعدان، عن عبد الله بن القاسم، عن عمر بن ابان الكلبى، عن ابان بن تغلب قال: قال ابو عبد اللهعليه‌السلام : هبط اربعة آلاف ملك يريدون القتال مع الحسين، لم يوذن لهم فى القتال فرجعوا فى الاستيذان، فهبطوا و قد قتل الحسينعليه‌السلام فهم عند قبره شعث غبر يبكونه الى يوم القيامة، رئيسهم ملك يقال له: المنصور، فلا يزوره زائر الا استقبلوه، و لا يودعه مودع الا شيعوه، و لا يمرض مريض الا عادوه، و لا يموت الا على جنازته و استغفروا له بعد موته، و كل هولأ فى الارض ينتظرون قيام القائمعليه‌السلام .

ترجمه:

(حديث نهم )

مترجم گويد:

اين حديث در ضمن حديث طولانى با ترجمه اش قبلا در باب چهل و يكم ذيل شماره پنجم نقل شد.

متن:

حدثنى أبوالعباس الرزاز، عن ابن أبى الحظاب قال: حدثنى محمد بن الفضيل، عن محمد بن مضارب، عن مالك الجهنى، عن أبى جعفرعليه‌السلام قال: قال: يا مالك أن الله تبارك و تعالى لا قبض الحسينعليه‌السلام بعث أليه أربعة آلاف ملك شعثا غبرا يبكونه ألى يوم القيامة، فمن زاره عارفا بحقه غفر الله ما تقدم من ذنبه و ما تأخبر، و كتب له حجة، ولم يزل محفوظا حتى يرجع ألى أهله؛ قال فلها مات مالك و قبض أبو جعفرعليه‌السلام دخلت على أبى عبداللهعليه‌السلام فأخبر ته بالحديث، فلها انتهيت ألى ( حجة ) قال: و عمرة يا محمد.

ترجمه:

(حديث دهم )

ابوالعباس رزاز، از ابن ابى الخطاب وى مى گويد: محمد بن فضيل، از محمد ابن مضارب، از مالك جهنى، از حضرت ابى جعفرعليه‌السلام نقل كرده كه آن حضرت فرمودند:

اى مالك هنگامى كه حق تعالى حضرت امام حسينعليه‌السلام را قبض روح كرد چهار هزار فرشته بر سرقبرش گسيل داشت كه جملگى ژوليده و غبار آلود و گرفته بوده و تا روز قيامت بر او مى گريند، پس كسى كه را زيارت كند و به حقش معرفت داشته باشد خداوند منان گناهان گذشته و آينده اش را مى آمرزد و براى او يك حج مى نويسد و پيوسته محفوظش داشته تا به اهلش مراجعت كند.

محمد بن مضارب مى گويد:

وقتى مالك از دنيا رفت و حضرت ابو جعفرعليه‌السلام نيز قبض روح شدند بر حضرت ابى عبداللهعليه‌السلام داخل شده و حديث مذكور را محضر مباركش بازگو كردم و وقتى به كلمه (كتب له حجة ) منتهى شدم، حضرت فرمودند: اى محمد حجة و عمرة.

لباب الثامن و السبعون فيمن ترك زيارة الحسينعليه‌السلام

متن:

حدثنى الحسن بن عبد الله بن محمد بن عيسى، عن ابيه، عن الحسن ابن محبوب، عن عاصم بن حميد الحناط، عن محمد بن مسلم، عن ابى جعفرعليه‌السلام قال: قال: من لم يات قبر الحسينعليه‌السلام من شيعتنا كان منتقص الايمان، منتقص الدين، و ان دخل كان دون المومنين فى الجنة.

باب هفتاد و هشتم درباره كسانى كه زيارت حضرت امام حسينعليه‌السلام را ترك مى كنند

ترجمه:

(حديث اول )

حسن بن عبد الله، از محمد بن عيسى، از پدرش، از حسن بن محبوب، از عاصم بن حميد حناط، از محمد بن مسلم، از حضرت ابى جعفرعليه‌السلام ، محمد بن مسلم مى گويد:

حضرت ابو جعفرعليه‌السلام فرمودند:

هر كس از شيعيان ما كه به زيارت قبر حضرت امام حسينعليه‌السلام نرود ايمان و دينش ناقص بوده و اگر داخل بهشت شود در مقامى پائين تر از مومنين باشد.

متن:

حدثنى محمد بن الحسن بن احمد بن الوليد، عن محمد بن الحسن الصفار، عن احمد بن محمد بن عيسى، عن ابيه، عن الحسن ابن محبوب، عن عاصم بن حميد الحناط، عن محمد بن مسلم، عن ابى جعفرعليه‌السلام قال: قال: من لم يات قبر الحسينعليه‌السلام من شيعتنا كان منتقض الايمان، منتقص الدين، و ان دخل الجنة كان دون المومنين فى الجنة.

باب هفتاد و هشتم درباره كسانى كه زيارت حضرت امام حسينعليه‌السلام را ترك مى كنند

ترجمه:

(حديث اول )

حسن بن عبد الله، از محمد بن عيسى، از پدرش، از حسن بن محبوب، از عاصم بن حميد حناط، از محمد بن مسلم، از حضرت ابى جعفرعليه‌السلام ، محمد بن مسلم مى گويد:

حضرت ابو جعفرعليه‌السلام فرمودند:

هر كس از شيعيان ما كه به زيارت قبر حضرت امام حسينعليه‌السلام نرود ايمان و دينش ناقص بوده و اگر داخل بهشت شود در مقامى پايين تر از مومنين باشد.

متن:

حدثنى محمد بن الحسن بن احمد بن الوليد، عن محمد بن الحسن الصفار، عن احمد بن محمد بن عيسى، عن على بن الحكم، عن ابى المغرا، عن عنبسة بن مصعب، عن ابى عبد اللهعليه‌السلام قال: من لم يات قبر الحسينعليه‌السلام حتى يموت كان منتقص الدين، منتقص الايمان، و ان ادخل الجنة كان دون المومنين فى الجنة.

ترجمه:

(حديث دوم )

محمد بن الحسن بن احمد بن وليد، از محمد بن الحسن الصفار، از احمد بن محمد بن عيسى، از على بن الحكم، از ابى المغرا، از عنبسة بن مصعب، از حضرت ابى عبد اللهعليه‌السلام حضرت فرمودند:

كسى كه به زيارت قبر امام حسينعليه‌السلام نرود تا از دنيا برود دين و ايمانش ناقص بوده و اگر به بهشت داخل شود در مرتبه پائين تر از مومنين مى باشد.

متن:

حدثنى ابى - رحمه الله - و على بن الحسين، عن سعد بن عبد الله عن احمد بن محمد بن عيسى، عن ابيه، عن سيف بن عميرة - عن رجل - عن ابى عبد اللهعليه‌السلام قال: من لم يات قبر الحسينعليه‌السلام و هو يزعم انه لنا شيعة حتى يموت فليس هو لنا بشيعة، و ان كان من اهل الجنة فهو من ضيفان اهل الجنة.

ترجمه:

(حديث سوم )

پدرم رحمة الله عليه و على بن الحسين از سعد بن عبد الله، از احمد بن محمد ابن عيسى، از پدرش، از سيف بن عميره، از شخصى، از حضرت ابى عبد اللهعليه‌السلام ، حضرت فرمودند:

كسى كه به زيارت قبر حضرت امام حسينعليه‌السلام نرود و گمانش اين باشد كه از شيعيان ما است و با اين حال فوت كند او شيعه ما نيست و اگر از اهل بهشت هم باشد ميهمان بهشتيان محسوب مى شود.

متن:

و باسناده، عن سيف بن عميرة، عن ابى بكر الحضرمى، عن ابى جعفرعليه‌السلام قال: سمعته يقول: من اراد ان يعلم انه من اهل الجنة فليعرض حبنا على قلبه، فان قبله فهو مومن، و من كان لنا محبا فليرغب فى زيارة قبر الحسينعليه‌السلام ، فمن كان للحسينعليه‌السلام زوارا عرفناه بالحب لنا اهل البيت، و كان من اهل الجنة، و من لم يكن للحسينعليه‌السلام زوار كان ناقص الايمان.

ترجمه:

(حديث چهارم )

پدرم به اسنادش از سيف بن عميره، از ابى بكر حضرمى، از حضرت ابى جعفرعليه‌السلام ، ابى بكر حضرمى گويد:

شنيدم كه حضرت ابو جعفرعليه‌السلام مى فرمودند:

كسى كه مى خواهد بداند آيا اهل بهشت هست يا نه، پس حب و دوستى ما را بر دلش عرضه كند اگر دلش آن را پذيرفت پس او مومن است و كسى كه محب و دوست دار ما است بايد در زيارت امام حسينعليه‌السلام راغب باشد، بنابراين شخصى كه زائر امام حسينعليه‌السلام باشد ما او را محب خود مى دانيم و از اهل بهشت خواهد بود وكسى كه زوار حضرت ابا عبد الله الحسينعليه‌السلام نباشد ناقص الايمان است.

متن:

حدثنى ابى - رحمة الله عليه - و جماعة مشايخى، عن احمد بن ادريس، عن العمركى بن على البوفكى - عمن حدثه - عن صندل، عن هارون بن خارجة، عن ابى عبد اللهعليه‌السلام قال: سالته عمن ترك الزيارة زيارة قبر الحسين بن علىعليه‌السلام من غير علة؟ قال: هذا رجل من اهل النار.

ترجمه:

(حديث پنجم )

از پدرم رحمة الله عليه و جماعتى از مشايخ و اساتيدم، از احمد بن ادريس از عمركى بن على بوفكى، از كسى كه برايش حديث گفته، از صندل، از هارون، ابن خارجه، از حضرت ابى عبد اللهعليه‌السلام ، هارون گويد:

از امامعليه‌السلام راجع به كسى كه بدون علت زيارت حضرت ابا عبد اللهعليه‌السلام را ترك مى كند سوال كردم؟ حضرت فرمودند:

چنين كسى از اهل جهنم مى باشد.

متن:

حدثنى محمد بن جعفر الرزاز الكوفى القرشى، عن خاله محمد بن الحسين بن ابى الخطاب - عمن حدثه - عن على بن ميمون قال: سمعت ابا عبد اللهعليه‌السلام يقول: لو ان احدكم حج الف حجة ثم لم يات قبر الحسين بن علىعليه‌السلام لكان قد ترك حقا من حقوق الله تعالى، و سئل عن ذلك فقال: حق الحسينعليه‌السلام مفروض على كل مسلم

ترجمه:

(حديث ششم )

محمد بن جعفر رزاز كوفى قرشى، از دائى خود محمد بن الحسين بن ابى الخطاب، از كسى كه برايش حديث گفته، از على بن ميمون وى گفت: از حضرت ابو عبد اللهعليه‌السلام شنيدم كه مى فرمودند:

اگر يكى از شما هزار مرتبه به حج رود ولى به زيارت قبر حضرت حسين بن علىعليه‌السلام نرود مسلما حقى از حقوق خداوند تعالى را ترك كرده و قيامت از آن مورد سوال و باز خواست واقع مى شود، سپس حضرت فرمودند: حق امام حسينعليه‌السلام بر هر مسلمانى واجب و لازم است.

متن:

حدثنى محمد بن عبد الله بن جعفر الحميرى، عن ابيه، عن على بن محمد بن سالم، عن محمد بن خالد، عن عبد الله بن حماد البصرى، عن عبد الله بن عبد الرحمن الاصم قال: حدثنا هشام بن سالم، عن ابى عبد اللهعليه‌السلام انه قال - فى حديث طويل - انه اتاه رجل فقال له: هل يزار والدك؟ فقال: نعم، قال: فما لمن زاره؟ قال الجنة ان كان ياتم به، قال: فما لمن تركه رغبة عنه؟ قال: الحشرة يوم الحسرة - و ذكر الحديث بطوله -.

ترجمه:

(حديث هفتم )

مترجم گويد: اين حديث با ترجمه اش در باب چهل و چهارم ذيل شماره دوم نقل شد.

الباب التاسع و السبعون زيارات الحسين بن على عليه‌السلام

متن:

حدثنى محمد بن جعفر الرزاز الكوفى، عن محمد بن الحسين بن ابى الخطاب، عن عبد الرحمن بن ابى نجران، عن يزيد بن اسحاق شعر، عن الحسن بن عطية، عن ابى عبد اللهعليه‌السلام قال: اذا دخلت الحائر فقل:

اللهم ان هذا مقام كرمتنى به و شرفتنى به، الله فاعطنى فيه رغبتى على حقيقة ايمانى بك و برسلك، سلام الله عليك يا ابن رسول الله، و سلام ملائكته فيما تروح و تغتدى به الرائحات الطاهرات (الطيبات )لك و عليك، و سلام على ملائكة الله المقربين، و سلام على المسلمين لك بقلوبهم، الناطقين لك بفضلك بالسنتهم، اشهد انك صادق صديق، صدقت فيما دعوت اليه، و صدقت فيما اتيت به، الا باوليائك، اللهم حبب الى مشاهدهم و شهادتهم حتى تلحقنى بهم و تجعلنى لهم فرطا و تابعا فى الدنيا و الاخرة.

باب هفتاد ونهم در نقل زيارات وارده براى حضرت حسين بن علىعليه‌السلام

ترجمه:

(زيارت اول )

محمد بن جعفر رزاز كوفى، از محمد بن الحسين بن ابى الخطاب، از عبد الرحمن بن ابى نجران، از يزيد بن اسحاق شعر، از حسن بن عطيه، از حضرت ابى عبد اللهعليه‌السلام حضرت فرمودند:

وقتى داخل حائر شدى، بگو:

بار خدايا اين مقام و موقعيتى است كه به واسطه اش من را مورد كرامت و شرافت قرار دادى، خداوندا ببخشاى به من و ايجاد كن در من رغبت و ميل به اين مقام را در حالى كه بر حقيقت ايمان به تو و به فرستادگانت ثابت مى باشم، سلام و درود خدا بر تو اى فرزند رسول خدا، و سلام و درود فرشتگان خوشبو و پاكيزه اش در شامگاه و بامداد براى تو و بر تو باد، و سلام و درود بر فرشتگان مقرب خدا، و درود بر كسانى كه با دل تو را پذيرفته و تسليمت شدند، كسانى كه با زبانشان فضل تو را بيان كردند، شهادت مى دهم كه تو راستگو و درست مى باشى، در آنچه به آن دعوت نمودى راست گفتى، و در آنچه انجام دادى و عمل كردى راست مى گفتى، تو خون خدا در زمين هستى (يعنى طالب خون تو خدا مى باشد)خونى كه خون خواهى و طلب نمى شود مگر بوسيله اوليأ و دوستانت، خدايا مشاهد و شهادت ايشان را محبوب من نما (يعنى من را نيز شهيد گردان همان طورى كه ايشان را شهيد قرار دادى )تا من را به آنها ملحق كرده و در دنيا و آخرت تابعشان قرار دهى.

متن:

ثم تمشى قليلا و تكبر سبع تكبيرات، و ثم تقوم بحيال القبر و تقول:

سبحان الذى سبح له الملك و الملكوت، و قدست باسمائه جميع خلقه، و سبحان الله الملك القدوس رب الملائكة و الروح، اللهم اكتبنى فى وفدك الى خير بقاعك و خير خلقك، اللهم العن الجبت و الطاغوت، والعن اشياعهم و ابتاعهم، اللهم اشهدنى مشاهد الخير كلها مع اهل بيت نبيك، اللهم توفنى مسلما، واجعل لى قدم صدق مع الباقين الوارثين الذين يرثون الفردوس هم فيها خالدون من عبادك الصالحين.

ترجمه:

(دنباله زيارت اول)

سپس اندكى راه برو و هفت تكبير گفته پس از آن در مقابل قبر مطهر بايست و بگو:

منزه است آن كسى كه عالم ماده و عقل او را تسبيح مى گويند و پاكيزه اند تمام آفريده ها بواسطه اسمائش (مقصود از اسمأ عالم خلق و ايجاد است )، منزه است خداوند كه فرمان رواى عالم هستى است و از كل نقائص و شئون ماده مبرا بوده و پروردگار فرشتگان وروح مى باشد، بار خدايا نام من را در زمره كسانى بنويس كه به سوى بهترين اماكن زمين و والاترين مخلوقاتت سفر مى كنند، خداوندا هر كه به سوى بهترين اماكن زمين و والاترين مخلوقاتت سفر مى كنند، خداوندا هر جبت (كسى كه خيرى در او نيست )و طاغوتى (هر معبودى كه غير خدا است )را از رحمتت به دور دار، و نيز دنباله رو و تابعين آنها را مورد لعن خود قرار بده، خداوندا من را در تمام مشاهد خير با اهل بيت پيغمبرت حاضر و شاهد بگردان، بار خدايا من را مسلمان از اين دنيا ببر، و قدم راست (شايد مراد اعمال خير باشد)برايم با آنان كه زنده اند قرار بده، زنده هائى كه بنده گان صالح تو بوده و وارث بهشت بوده و در آن جاودانه خواهند ماند.

متن:

ثم كبر خمس تكبيرات، ثم تمشى قليلا و تقول:

اللهم انى بك مومن و بوعدك موقن، اللهم اكتب لى ايمانا و ثبته فى قلبى، اللهم اجعل ما القول بلسانى حقيقته فى قلبى و شريعته فى عملى، اللهم اجعلنى ممن له مع الحسينعليه‌السلام قدم ثبات، اثبنى فيمن استشهد معه.

ترجمه:

(دنباله زيارت اول )

سپس پنج تكبير گفته و پس از آن اندكى راه برو و بگو:

بار خدايا من به تو ايمان داشته و به آنچه وعده داده اى يقين دارم، خدايا براى من ايمان را بنويس و نصيبم گردان و در قلبم ثابتش نما، بار خدايا آنچه را كه با زبانم مى گويم حقيقتش را در قلبم قرار بده و ظاهرش را در عملم جلوه گر نما، خداوندا من را از كسانى قرار بده كه با حضرت امام حسينعليه‌السلام ثابت قدم بودند، و من را در عداد آنانكه با آن حضرت شهيد شدند ثبت و ضبط بفرما.

متن:

ثم كبر ثلاث تكبيرات و ترفع يديك حتى تضعها على القبر جميعا، ثم تقول:

(اشهد انك طهر طاهر من طهر طاهر، طهرت و طهرت بك البلاد، و طهرت ارض انت بها، و طهر حرمك، اشهد انك امرت بالقسط و العدل، و دعوت اليهما، و انك ثار الله فى ارضه حتى يستثير لك من جميع خلقه ).

ثم ضع خديك جميعا على القبر، ثم تجلس و تذكر الله بما شئت و توجه الى الله فيما شئت ان تتوجه، ثم تعود و تضع يديك عند رجليه، ثم تقول:

(صلوات الله على روحك و على بدنك، صدقت و انت الصادق المصدق، و قتل الله من قتلك بالايدى و الالسن ).

ثم تقبل الى على ابنه فتقول ما احببت،

ترجمه:

(دنباله زيارت اول )

سپس سه تكبير بگو و دو دستت را بلند كن به طورى كه تمام دو دست را روى قبر بگذارى، پس از آن بگو:

شهادت مى دهم كه تو نفس پاكيزگى پاك بوده و از نفس پاكيزگى پاك ناشى شده اى، پاك هستى و بواسطه تو بلاد و شهرها پاك گشته اند، و پاك است سرزمينى كه تو در آن مى باشى، و پاك هستى و بواسطه تو بلاد و شهرها پاك گشته اند، و پاك است سرزمينى كه تو در آن مى باشى، و پاك است حرم تو، شهادت مى دهم كه به ميانه روى و عدالت امر فرمودى، و به سوى ايندو ديگران را خواندى، و شهادت مى دهم كه تو خون خدا در روى زمين مى باشى حتى حضرت بارى تعالى از جميع خلقش (يعنى كسانى كه در خون تو دست داشته و يا به آن راضى بوده اند) خون خواهى مى كند.

سپس دو طرف صورت را بر قبر بگذار و پس از آن بنشين و هر ذكرى كه خواستى بگو و متوجه به خدا بشو پس از آن بگرد و دو دست را پائين پا بگذار و بگو:

صلوات و رحمت خدا بر جان و جسمت باد، راست گفتى و تو راست گو و مورد تصديق مى باشى، و خدا بكشد آنان را كه با دست و زبان تو را كشتند.

سپس برو به على اكبر فرزند آن حضرت كن و آن چه خواستى بگو:

(يعنى طالب خون تو خدا مى باشد)خونى كه خونخواهى و طلب نمى شود مگر به وسيله اوليأ و دوستانت، خدايا محبوب من گردان مشاهد و شهادت ايشان را (يعنى شهادت را محبوب من گردان )تا من را به ايشان ملحق گردانى و نيز من را در دنيا و آخرت تابع ايشان نمائى.

متن:

ثم تقوم قائما فتستقبل قبور الشهدأ فتقول:

(السلام عليكم ايها الشهدأ انتم لنا فرط و نحن لكم تبع، ابشروا بموعد الله الذى لا خلف له، الله مدرك لكم و تركم و مدرك بكم فى الارض عدوه، انتم سادة الشهدأ فى الدنيا و الاخره ).

ثم تجعل القبر بين يديك، ثم تصلى ما بدا لك ثم تقول:

(جئت و افدا اليك، و اتوسل الى الله بك فى جميع حوائجى من امر دنياى و آخرتى، بك يتوسل المتوسلون الى الله فى حوائجهم، و بك يدرك عند الله اهل التراث طلبتهم ).

ثم تكبر احدى عشر تكبيرة متتابعة و لا تجعل فيها، ثم تمشى قليلا فتقوم مستقبل القلبة فتقول:

ترجمه:

(دنباله زيارت اول )

سپس راست بايست و قبور شهدأ را قبله خود قرار بده و بگو:

سلام بر شما اى شهدأ، شما جلو ما به دنبال شما مى باشيم، بشارت باد بر شما به وعده خدا كه در آن تخلف نيست، خدا خون خواه شما خواهد بود، و بواسطه شما از دشمنانش انتقام خواهد گرفت، شما در دنيا و آخرت سروران شهدا مى باشيد.

سپس قبر را جلو خود قرار بده سپس هر نمازى كه خواستى بخوان پس از آن بگو:

آمدم در حالى كه به سوى تو كوچ كردم، در تمام حوائج و خواسته هايم از امور دنيائى و اخروى به واسطه تو به خدا متوسل مى شوم، بواسطه تو تمام متوسلين به خدا در حوائج و نيازمنديهاى توسل مى جويند، و اهل ميراث بواسطه تو نزد خدا حقشان را مطالبه مى كنند.

سپس يازده تكبير پشت سر هم بگو بدون اينكه در گفتن آنها عجله و شتاب كنى و پس از آن اندكى راه برو پس رو به قبله بايست و و بگو:

متن:

الحمد لله الواحد المتوحد فى الامور كلها، خلق الخلق فلم يعب شى ء من امورهم عن علمه، فعلمه بقدرته، ضمنت الارض و من عليها دمك و ثارك، يا ابن رسول الله صلى الله عليك، اشهد ان لك من الله ما وعدك من النصر و الفتح و ان لك من الله الوعد الصادق فى هلاك و تمام موعد الله اياك، اشهد ان من تبعك الصادقون، الذين قال الله تبارك و تعالى فيهم: اولئك هم الصديقون و الشهدأ عند ربهم لهم اجرهم و نورهم.

ترجمه:

(دنباله زيارت اول )

سپاس مختص ذات واحدى است كه در تمام امور متفرد و يكتا است، مخلوقات را آفريد پس هيچ امرى از امور آنها مخفى از علم او نيست. پس با قدرت كامله اش آنرا مى داند، زمين و كسانى كه برروى آن هستتند خون تو را به عهده گرفته اند، اى فرزند رسول خدا صلوات و رحمت خدا بر تو باد، شهادت مى دهم نصرت و فيروزى را كه حقتعالى به تو وعده داده بود برايت منجز و ثابت است، و براى تو است وعده راستى را كه خداوند متعال به تو داده و ملتزم شده و دشمنانت را هلاك بكند، شهادت مى دهم كه تابعين تو صادقان و راستگويان هستند، آنان كه حق تبارك و تعالى درباره ايشان فرمودند:

اولئك هم الصديقون و الشهدأ عند ربهم لهم اجرهم و نورهم.

متن:

ثم كبر سبع تكبيرات ثم تمشى قليلا، ثم تستقبل القبر و تقول:

(الحمد لله الذى لم يتخذ ولدا و لم يكن له شريك فى الملك، و خلق كل شى ء فقدره تقديرا، اشهد انك دعوت الى الله و الى رسوله، و وفيت لله بعهده، و قمت لله بكلماته، و جاهدت فى سبيل الله حتى اتاك اليقين، لعن الله امة قتلتك (ولعن الله امة ضلمتك )ت و لعن الله امة خذلتك، و لعن الله امة خدعتك، اللهم انى اشهدك بالولاية لمن واليت، و والته رسلك، و اشهد بالبرأة ممن برئت منه و برئت منه رسلك، اللهم العن الذين كذبوا رسلك، و هدموا كعبتك، حرفوا كتابك، و سفكوا دمأ اهل بيت نبيك، و افسدوا فى بلادك واستذلوا عبادك، اللهم ضاعف عليهم العذاب فيما جرى من سبلك و برك و بحرك، الله العنهم فى مستسر السرائر و ظاهر العلانية فى ارضك و سمائك ).

و كلما دخلت الحائر فسلم وضع يدك على القبر.

ترجمه:

(دنباله زيارت اول )

سپس هفت تكبير بگو و پس از آن اندكى جلو برو و بعد رو به قبر كن و بگو:

سپاس مختص ذاتى است كه فرزند نگرفت و برايش شريكى در سلطنت نمى باشد، و آفريد هر چيزى را پس مقدر و معين نمود آنرا، شهادت مى دهم كه تو مردم را به سوى خدا و رسولش دعوت نمودى و به عهدى كه با خدا نموده بودى وفأ كردى، و همراه با كلمات و مخلوقاتش براى خدا قيام نمودى، و در راه او جهاد كرده تا مرگ تو را دريافت، خدا لعنت كند گروهى كه تو را كشتند و لعنت كند جماعتى را كه به تو ستم نمودند، و خدا لعنت كند آنانكه تو را خوار كردند، و خدا لعنت كند امتى را كه با تو حيله نمودند، خدايا تو را شاهد قرار مى دهم كه ولى كسى است كه تو او را ولى قرار دادى، و رسولانت او را ولى دانسته اند و شهادت مى دهم كه از هر كس كه تو و رسولانت بى زار هستيد من نيز بى زارم، بار خدايا كسانى كه رسولانت را تكذيب كردند لعن نما، و لعنت كن آنانكه كعبه تو را منهدم و خراب كردند، و كتابت را سوزاندند، و خونهاى اهل پيغمبرت را ريختند، و در شهرهاى تو فساد كرده و بندگانت را ذليل نمودند، خداوندا عذابت را بر ايشان در خشكى و دريا چند برابر نما، بار خدايا ايشان را در خفايا و علن و در زمين و آسمانت مورد لعن قرار بده.

و هر گاه در حائر داخل شدى سلام كن و دست را روى قبر قرار بده.

زيارة اخرى بسم الله الرحمن الرحيم

متن:

حدثنى ابى؛ و على بن الحسين؛ و محمد بن الحسن - رحمهم الله - جميعا، عن سعد بن عبد الله، عن احمد بن محمد بن عيسى، عن القاسم بن يحيى، عن الحسن بن راشد، عن الحسين بن ثوير بن ابى فاخته (قال كنت انا و يونس بن ظبيان و المفضل بن عمر و ابو سلمة السراج جلوسا عند ابى عبد اللهعليه‌السلام و كان المتكلم يونس - و كان اكبرنا سنا - فقال له: جعلت فداك انى احضر مجلس هولأ القوم - يعنى ولد العباس - فما اقول؟ فقال: اذا حضرتهم فذكرتنا فقل: (اللهم ارنا الرجأ و السرور، فانك تاتى على ما تريد) فقلت: جعلت فداك انى كثيرا ما اذكر الحسينعليه‌السلام ، فاى شى ء اقول؟ فقال: قل: (السلام عليك يا ابا عبد الله ) تعيد ذلك ثلاثا - فان السلام يصل اليه من قريب و من بعيد، ثم قال: ان ابا عبد اللهعليه‌السلام لما قضى بكت عليه السماوات السبع و الارضون السبع و ما فيهن و مابينهن و من يتقلب فى الجنة و النار من خلق ربنا، و ما يرى و ما لايرى بكى على ابى عبد الله الحسينعليه‌السلام الا ثلاثة اشيأ لم تبك عليه، قلت: جعلت فداك و ماهذه الثلاثة الاشيأ؟ قال: لم تبك عليه البصرة و لا دمشق و لا آل عثمان فقلت له: جعلت فداك انى اريد ان ازوره فكيف اقول و كيف اصنع؟ قال: اذا اتيت ابا عبد اللهعليه‌السلام فاغتسل على شاطى الفرات ثم البس ثيابك الطاهرة، ثم امش حافيا، فانك فى حرم من حرم الله و حرم رسوله و عليك بالتكبير و التهليل و التمجيد و التعظيم لله كثيرا، و الصلاة على محمد و اهل بيته، حتى تصير الى باب الحائر.

ترجمه:

(زيارت دوم )

(بنام خداوند بخشنده مهربان )

پدرم على بن الحسين رحمة الله عليهم جملگى از سعد بن عبدالله، از احمد بن محمد بن عيسى، از قاسم بن يحيى، از حسن بن راشد، از حسين بن ثوير بن ابى فاخته، وى گفت:

من و يونس بن ظبيان و مفضل بن عمر و ابوسلمة سراج محضر حضرت ابوعبداللهعليه‌السلام نشسته بوديم و متكلم و سخنگو يونس كه از همه ما عمر بيشترى داشت بود، يونس محضر مبارك امامعليه‌السلام عرض كرد: فدايت شوم من در مجلس اين جماعت يعنى بنى عباس حاضر مى شوم چه بگويم؟

حضرت فرمودند:

وقتى در مجلس ايشان حاضر شدى و آنها ما را ياد كردند تو بگو:

بارخدايا فراخى و سرور و شادى را به ما بنمايان، چه آنكه تو آنچه اراده بكنى را مى دهى.

عرض كردم: فدايت شوم: بسيار مى شود كه من نام حضرت امام حسينعليه‌السلام را مى برم، در ارتباط به آن حضرت چه بگويم؟

حضرت فرمودند: بگو:

سلام و درود بر تو اى ابا عبدالله (اين درود را سه بار بگو) چه آنكه درود به آن حضرت خواهد رسيد چه از نزديك بوده و چه از راه دور باشد.

سپس حضرت فرمودند:

هنگامى كه حضرت ابا عبداللهعليه‌السلام از اين عالم ارتحال نمودند آسمانهاى هفت گانه و هفت طبقه زمين و آنچه در آنها و بينشان بود بر آن حضرت گريستند چنانكه كل موجودات در بهشت و جهنم مرئى ها و نامرئى ها بر آن جناب گريه كردند مگر سه چيز كه گريه نكردند.

عرض كردم: فدايت شوم آن سه چيز كدامند؟

حضرت فرمودند:

بصره و دمشق و آل عثمان بر آن حضرت گريه نكردند.

محضرش عرض كردم: فدايت شوم: قصد دارم آن حضرت را زيارت كنم، در زيارتش چه بگويم و چه كار بكنم؟

حضرت فرمودند: وقتى به زيارت ابا عبدالله الحسينعليه‌السلام رفتى، اول كنار فرات غسل كن، سپس سالهاى پاك خود را بپوش بعد پاى برهنه بطرف قبر مطهرش حركت كن زيرا در آن مسافت داخل در حرمى از حرم هاى خدا و حرم رسولش مى باشى و بر تو است كه تكبير (الله اكبر) و تهليل (لا اله الا الله ) و تمجيد و تعظيم خدا را زياد بنمائى و نيز صلوات بر محمد و اهل بيتش بفرستى تا به درب حائر برسى.

متن:

ثم تقول:

السلام عليك يا حجة الله و ابن حجته، السلام عليكم يا ملائكة الله و زوار قبر ابن نبى الله؛

ثم اخط عشر خطى ثم قف فكبر ثلاثين تكبيرة، ثم امش اليه حتى تأتيه من قبل وجهه، و استقبل بوجهك وجهه، و تجعل القبلة بين كتفك، ثم تقول:

السلام عليك يا حجة الله و ابن حجته، السلام عليك يا قتيل الله و ابن قتيله، السلام عليك يا ثار الله و ابن ثاره، السلام عليك يا وتر الله الموتور، فى السماوات و الارض، أشهد أن دمك سكن فى الخلد، واقشعرت له أظلة العرش و بكى له جميع الخلائق، و بكت له السماوات السبع و الارضون السبع و ما فيهن و ما بينهن، و من فى الجنة و النار خلق ربنا، ما يرى و ما لا يرى، أشهد أنك ثار الله و ابن ثاره، و أشهد أنك وتر الله الموتور فى السماوات و الارض، و أشهد أنك قد بلغت و نصحت، و وفيت و رافيت، و جاهدت فى سبيل ربك، و مضيت للذى كنت عليه شهيدا و مستشهدا و شاهدا و مشهودا، و أنا عبدالله و مولاك و فى طاعتك، و الوافد اليك، التمس كمال المنزلة عند الله، و ثبات القدم فى الهجرة اليك، و السبيل الذى لا يختلج دونك من الدخول فى كفالتك التى امرت بها

زيارت نامه حضرت ابا عبدالله الحسينعليه‌السلام

ترجمه:

سپس بگو:

سلام بر تو اى حجت خدا و فرزند حجت خدا، سلام بر شما اى فرشتگان خدا و زائرين قبر فرزند پيغمبر خدا، سپس ده قدم بردار و پس از آن بايست و سى تكبير بگو و بعد از آن بطرف قبر حركت كن تا به آن برسى و آنگاه رو به قبر بايست و قبله را بين دو كتف خود قرار بده و بگو:

سلام بر تو اى حجت خدا و فرزند خدا، سلام و درود بر تو اى كشته شده در راه خدا و فرزند كشته شده در راه خدا، سلام بر تو اى خون خدا و فرزند خون خدا، سلام بر تو اى كسى كه در آسمانها و زمين خدا طلب مى كند، شهادت مى دهم كه خون تو در بهشت ساكن و آرام گشت و موجودات فوق عرش را لرزاند و تمام خلائق بر آن گريستند، و آسمانهاى هفت گانه و طبقات هفت گانه زمين و آنچه از موجودات در آنها و بين آنها هستند بر آن گريستند، و تمام مخلوقات پروردگار كه در بهشت و جهنم قرار دارند بر آن گريه كردند، آنچه از موجودات ديده شده و آنچه ديده نمى شود بر آن اشك ريختند، شهادت مى دهم كه تو حجت خدا و فرزند حجتش مى باشى، شهادت مى دهم كه تو خون خدا و فرزند خون خدا هستى، و شهادت مى دهم كه تو در آسمانها و زمين كسى هستى كه خدا طلب خون تو را مى كند و شهادت مى دهم كه رسالت خود را ابلاغ كرده و مصلحت بندگان را بيان نموده و به عهد خود وفا كرده و براى اعلأ كلمه حق در مقابل گروه مخالف و منكر از خود ايستادگى نشان دادى و در راه پروردگارت جهاد نمودى، و شهادت مى دهم كه تو گذشتى و عبور نمودى در طريق حق در حالى كه عاقبت امر تو به شهادت منجر شد و خود به آن آگاه و عالم بودى و نيز شاهد آنچه از اين امت صادر شد بوده و خدا و رسولش و فرشتگان و اهل ايمان شهادت مى دهند كه تو بر حق و طريق مستقيم بودى، و من بنده خدا و عبد تو و در اطاعتت بوده و به سوى تو كوچ و سفر نموده ام، و بواسطه اين هجرت بسوى تو از خدا التماس دارم كه نزد خودش به من كمال منزلت و ثبات قدم را عنايت فرمايد و نيز بواسطه هجرت مزبور از خدا درخواست دارم كه طريقى را كه نزد تو اضطراب و لغزش نداشته باشد را به من عنايت كند زيرا من در كفالت تو داخل شده ام آن كفالتى كه به آن امر شده اى قبولش نمائى.

متن:

من أراد الله بدء بكم، (من أراد الله بدء بكم، من أراد الله بدء بكم )، بكم يبين الله الكذب، و بكم يباعد الزمان الكلب، بكم فتح الله و بكم يختم، بكم يمحو ما يشأ و بكم يثبت، و بكم يفك الذل من رقابنا، و بكم يدرك الله ترة كل مؤ من يطلب، و بكم تنبت الارض أشجارها، و بكم تخرج الاشجار أثمارها، و بكم تنزل السمأ قطرها و رزقها، و بكم يكشف الله الكرب، و بكم ينزل الله الغيث، و بكم تسيخ الارض التى تحمل أبدانكم، و تستقر جبالها على مراسيها، ارادة الرب فى مقادير اموره تهبط اليكم، و تصدر من بيوتكم، و الصادر عما فصل من أحكام العباد، لعنت امة قتلتكم، و امة خالفتكم، و امة جحدت و لا يتكم، و امة ظاهرت عليكم، و امة شهدت و لم تستشهد، الحمدلله الذى جعل النار مأواهم و بئس ورد الواردين و بئس الورد المورود، الحدالله رب العالمين

دنباله زيارت نامه حضرت (ابا عبدالله الحسينعليه‌السلام )

ترجمه:

كسى كه اراده كند خدا را، به شما آغاز مى كند، كسى كه اراده كند خدا را به شما آغاز مى كند، كسى كه اراده كند خدا را به شما آغاز مى كند، بواسطه شما خداوند غير واقع ها را برطرف مى كند، و به توسط شما شدائد و سختى ها را خدا دور مى نمايد، بواسطه شما خداوند مى گشايد و افتتاح مى كند، و ختم و تمام مى نمايد، و بواسطه شما آنچه را كه بخواهد محو كرده و ثابت مى نمايد، بواسطه شما ذلت و خوارى را از ما بر مى دارد، بواسطه شما خداوند متعال خون خواهى هر خون مؤ منى را مى كند كه استحققاق خون خواهى را داشته باشد، بواسطه شما زمين درختانش را مى روياند، بواسطه شما درختان ميوه مى دهند، بواسطه شما آسمان باران مى بارد، بواسطه شما غم و اندوه را خداوند برطرف مى كند، بواسطه شما خداوند باران رحمتش را مى بارد، بواسطه شما زمينى كه ابدان شما را در خود دارد مستقر مى باشد، و بواسطه شما كوهها بر پايه هاى خود مستقر و مستحكم هستند، اراده حق تعالى در تقدير امور بر شما فرود مى آيد، و از بيوت شما صادر مى گردد، تفاصيل احكام عباد از بيوت شما صادر مى گردد، امت و گروهى كه شما را كشتند ملعون هستند، و امتى كه با شما مخالفت نمودند از رحمت واسعه الهى به دور هستند، و امتى كه ولايت شما را انكار كردند مورد لعن قرار گرفتند، و امتى كه عليه شما تظاهر نمودند به لعن الهى گرفتار شدند و امتى كه در معركه قتال شما حاضر شده ولى شما را كمك نكرده و حاضر به شهادت در راه شما نشدند ملعون شدند، حمد سزاوار خداوندى است كه آتش را (دوزخ ) مأوى و مسكن اين امتها قرار داد، و آن بدجايگاهى است براى ايشان، حمد و سپاس مر خداوندى را است كه پروردگار عالميان مى باشد.

متن:

و تقول ثلاثا: صلى الله عليك يا أبا عبدالله و أنا الى الله ممن خالفك برى ء - ثلاثا -، ثم تقوم فتأتى ابنه علياعليه‌السلام و هو عند رجليه و تقول: السلام عليك يا ابن رسول الله، السلام عليك يابن أميرالمؤ منين، السلام عليك يا ابن الحسن و الحسين، السلام عليك يا ابن خديجة الكبرى و فاطمة الزهرأ، صلى الله عليك - ثلاثا - لعن الله من قتلك - ثلاثا - أنا الى الله منهم برى - ثلاثا -.

ثم تقوم فتؤ مى بيدك الى الشهدأ و تقول: السلام عليكم - ثلاثا - فزتم والله - ثلاثا - فليت أنى معكم فأفوز فوزا عظيما، ثم تدور فتجعل قبر أبى عبدالله - ثلاثا - بين يديك و أمامك، فتصلى ست ركعات، و قد تمت زيارتك فان شئت أقم و ان شئت فانصرف

دنباله زيارت نامه حضرت (ابا عبدالله الحسينعليه‌السلام )

ترجمه:

و سه مرتبه بگو: صلى الله عليك يا أبا عبدالله و أنا الى الله ممن خالفك برى ء

يعنى درود و رحمت خدا بر تو اى ابا عبدالله و من به سوى خدا بى زارى مى جويم از كسانى كه با تو مخالفت كردند.

سپس بايست و نزد فرزند حضرت يعنى على بن الحسينعليهما‌السلام كه پائين پاى حضرت دفن است برو و بگو:

سلام و درود خدا بر تو اى فرزند رسول خدا، سلام بر تو اى فرزند اميرمؤ منان، سلام بر تو اى فرزند امام حسن و امام حسين، سلام بر تو اى فرزند خديجه كبرى و فاطمه زهرأ، رحمت خدا بر تو باد (سه مرتبه ).

خدا لعنت كند كسى را كه كشت (سه مرتبه ) من بسوى خداوند از ايشان بى زارى مى جويم (سه مرتبه ).

سپس بايست پس با دستت به شهدأ اشاره اشاره كن و بگو:

سلام عليكم (سه مرتبه ) رستگار شديد بخدا سوگند (سه مرتبه ) كاش من نيز با شما مى بودم پس مى رسيدم به اين رستگارى عظيم و سپس دور بزن و قبر حضرت ابى عبدالله الحسينعليه‌السلام را مقابل و جلو خود قرار بده و شش ركعت نماز بخوان و زيارت در اينجا به اتمام مى رسد حال اگر مى خواستى بايست و اگر خواستى برگرد.

زيارت اخرى بسم الله الرحمن الرحيم

متن:

حدثنى أبى؛ و محمد بن الحسن، عن الحسين بن الحسن بن أبان، عن الحسين بن سعيد، عن فضالة بن أيوب، عن نعيم بن الوليد، عن يوسف (بن ) الكناسى، عن أبى عبداللهعليه‌السلام قال: اذا أتيت قبر الحسين فائت الفرات و اغتسل بحيال قبره و توجه اليه، و عليك السكينة و الوقار حتى تدخل الحائر من جانبه الشرقى، و قل حين تدخله:

السلام على ملائكة الله المقربين، السلام على ملائكة الله المنزلين، السلام على ملائكة الله المردفين، السلام على ملائكة الله المسمومين، السلام على ملائكة الله الذين هم فى هذا الحائر باذن الله مقيمون.

فاذا استقبلت قبر الحسين فقل:

السلام على رسول الله، صلى الله محمد أمين الله على رسله، و عزائم أمره، الخائم لما سبق، و الفاتح لما استقبل، و المهيمن على ذلك كله، و السلام عليه و رحمة الله و بركاته

زيارت سوم

ترجمه:

پدرم و محمد بن حسن، از حسين بن الحسن بن ابان، از حسين بن سعيد، از فضالة بن ايوب، از نعيم بن الوليد از يوسف بن كناسى، از حضرت ابى عبداللهعليه‌السلام ، حضرت فرمودند:

وقتى به زيارت قبر مطهر امام حسينعليه‌السلام مى روى، ابتدأ به فرات برو و در مقابل آن حضرت غسل كن و سپس متوجه قبر بشو و بر تو لازم است كه آرام و باوقار حركت كنى تا از جانب شرقى داخل حائر گردى و وقت داخل شدن بگو:

درود بر فرشتگان مقرب خدا، درود بر فرشتگان خدا كه از آسمان به زمين نازل مى گردند، درود بر فرشتگان خدا كه در رديف هم به زمين نزول مى كنند، درود بر فرشتگان زيبا منظر خدا، درود بر فرشتگان خدا كه به اذن حق تعالى در اين حائر اقامه كرده اند.

و هنگامى كه مقابل قبر حضرت ابا عبدالله الحسينعليه‌السلام قرار گرفتى بگو: درود بر رسول خداصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم ، رحمت خدا بر محمد كه امين خداى رسولان و امور لازمه او از قبيل احكام و محرمه مى باشد خاتمه دهنده انبيأ گذشته و بازكننده و گشاينده اوصيأ بعد از خود مى باشند و شاهد و گواه است بر تمام اينها و درود بر او و رحمت و بركات خدا بر آن جناب باد.

متن:

ثم تقول: السلام على أميرالمؤ منين عبدك و أخى رسولك، الذى انتجبته بعلمك، و جعلته هاديا لمن شئت من خلقك، و الدليل على من بعثته برسالاتك، ديان الدين بعدلك و فضل قضائك بين خلقك، و المهيمن على ذلك كله، و السلام عليه و رحمة الله و بركاته، اللهم صل على الحسن بن على عبدك و ابن رسولك، الذى انتجبته بعلمك....... - الى آخر ما صليت على أميرالمؤ منين -. ثم تسلم على الحسين و سائر الائمة كما صليت و سلمت على الحسن بن على، ثم تأتى قبر الحسينعليه‌السلام فتقول:

السلام عليك يا ابا عبدالله، السلام عليك يابن رسول الله، صلى الله عليك يا أبا عبدالله، رحمك الله يا أبا عبدالله، أشهد انك قد بلغت عن الله ما أمرك به، و لم تخش أحدا غيره، و جاهدت فى سبيله، و عبدته صادقا مخلصا حتى أتاك اليقين، أشهد أنكم كلمة التقوى، و باب الهدى، و العروة الوثقى، و الحجة على من يبقى، و من تحت الثرى، أشهد أن ذلك لكم سابق فيما مضى، و ذلك لكم فاتح فيما بقى، أشهد أن أرواحكم و طينتكم طينة طيبة، طابت و طهرت هى بعضها من بعض منا من الله و من رحمته، فاشهد الله و أشهدكم أنى بكم مؤ من و بايابكم موقن و لكم تابع فى ذات نفسى و شرائع دينى و خاتمة عملى و منقلبى و مثو اى، فأسأل الله البر الرحيم أن يتمم لى ذلك، و أشهد أنكم قد بلغتم عن الله ما أمركم به حتى لم تخشوا أحدا غيره، و جاهدتم فى سبيله و عبد تموه حتى أتاكم اليقين، فلعن الله من قتلكم، و لعن الله من أمر به، و لعن الله من بلغه ذلك فرضى به، أشهد أن الذين انتهكوا حرمتك و سفكوا دمك ملعونون على لسان النبى الامى

دنباله زارت نامه حضرت (ابا عبدالله الحسينعليه‌السلام )

ترجمه:

سپس بگو:

درود بر اميرمؤ منان بنده تو و برادر رسولت، كسى كه تو به علم خودت او را برگزيدى و براى هر كس از مخلوقاتت كه خواستى هادى و راهنما قرار دادى، و نيز او را دليل بر كسى كه تو را به رسالات خودت برانگيختى قرارش داده اى، سلام بر كسى كه در دين با عدالت تو حكم مى كند، و سلام بر كسى كه از حكم تو بين خلائق به عنوان فيصله دهنده منازعات و جدا كردن حق از باطل استفاده مى كند، و سلام بر كسى كه گواه و شاد بر تمام اينها است، سلام و رحمت و بركات خدا بر او باد، بارخدايا رحمتت را بر حسين بن على كه بنده تو و فرزند رسول تو بوده و كسى است كه تو با علم خودت را برگزيدى... تا آخر مضامينى كه در سلام و تحيت بر اميرالمؤ منينعليه‌السلام عنقريب گذشت.

سپس بر حضرت امام حسين و سائر ائمهعليهما‌السلام سلام داده و درود بفرست همان طورى كه بر حسن بن علىعليهما‌السلام سلام داده و درود فرستادى سپس به نزد قبر مطهر امام حسينعليه‌السلام برو و بگو:

ترجمه كامل الزيارات

سلام بر تو اى ابا عبدالله، سلام بر تو اى فرزند رسول خدا، اى ابا عبدالله خدا رحمتش را به تو بفرستد، اى ابا عبدالله خدا تو را رحمت كند، شهادت مى دهم كه تو آنچه را كه از جانب حق تعالى مأمور به ابلاغش بودى ابلاغ نمودى، و از احدى غير خود وحشت و ترس نداشتى و در راهش مجاهدت نمودى، و او را صادقانه و مخلصانه عبادت كردى تا هنگامى كه اجل تو را دريافت، شهادت مى دهم كه كلمه تقوى تو هستى، و باب هدايت مردم تو مى باشى و دستگيره محكم توئى، و حجت بر تمام موجودات هستى و حجت بر تمام موجودات تحت زمين مى باشى، شهادت مى دهم كه اين صفات و خصوصيات و فضائل مابين ائمه باقى، شهادت مى دهم كه ارواح و حقيقت شما حقيقتى پاك مى باشد، حقيقت و خميره شما پاك و پاكيزه بوده بعضى از برخى ايجاد شده و اين منتى است از جانب حق تعالى و ناشى از رحمت واسعه اش مى باشد، خدا و شما را شاهد مى گيرم كه به شما ايمان داشته و به رجعت شما يقين دارم و پيرو شما مى باشم در امورى كه متعلق به نفسم و شرايع دينم و پايان كارم و بازگشتم به خدا و اقامتم در قبر مى باشد، پس از خداى نيك رفتار و مهربان مى خواهم كه اين امور را برايم حاصل كند، و شهادت مى دهم كه شما آنچه را خدا امرتان نمود و ديگران رسانديد و از احدى غير او خوف و هراس نداشتيد، و در راهش مجاهدت كرده و او را پرستيديد تا هنگامى كه اجل شما را دريافت، پس خدا لعنت كند كسانى را كه وقتى خبر كشتن شما را شنيدند راضى به آن شدند، شهادت مى دهم آنهائى كه هتك حرمت شما نموده و خون شما را ريختند در زبان پيامبر امىصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم مورد لعن قرار گرفته اند.

متن:

ثم تقول: اللهم العن الذين بدلوا نعمتك، و خالفوا ملتك و رغبوا عن أمرك، و اتهموا رسولك، و صدوا عن سبيلك، اللهم احش قبورهم نارا، و أجوافهم نارا، و حشرهم و أتباعهم الى جهنم زرقا، اللهم العنهم لعنا يلعنهم به كل ملك مقرب، و كل نبى مرسل، و كل عبد مؤ من امتحنت قلبه للايمان، اللهم العنهم فى مستسر السر و ظاهر العلانية، اللهم العن جوابيت هذه الامة و طواغيتها و العن فراعنتها، و العن قتلة أميرالمؤ منين، و العن قتلة الحسن و الحسين، و عذبهم عذابا أليما لا تعذب به أحدا من العالمين، اللهم اجعلنا ممن تنصره و تنصر به، و تمن عليه بنصرك لدينك فى الدنيا و الاخرة

(دنباله زيارت نامه حضرت ) (ابا عبداللهعليه‌السلام )

ترجمه:

سپس بگو:

خدايا لعنت كن كسانى را كه نعمت تو را تبديل نمودند، و با ملت و گروه طرف دار تو مخالفت كردند، و از امر و دستور تو روى بتافتند، و رسول تو را مورد اتهام قرار دادند و راه به سوى تو را بستند، خدايا قبور ايشان را پر از آتش كن، و در بطون و دل هايشان آتش بريز، و ايشان و تابعين آنها را محشور كن و به جهنم ببر در حالى كه كور و نابينا هستند، خدايا ايشان را لعنت كن آنچنان لعنتى كه همه فرشته مقرب تو آنان را لعنت مى كند، و هر نبى فرستاده زبان به لعنتشان مى گشايد و هر بنده با ايمانى كه تو دلش را براى قبول ايمان آزموده اى، خداوند ايشان را در پنهان ترين پنهانها و ظاهرترين ظاهرها لعنت نما، خداوندا ستمگران اين امت و باطلهاى آنرا لعنت كن و فرعونها را از رحمتت به دور دار، خدايا كشندگان اميرالمؤ منين و كشندگان حسن و حسين را لعنت نما و آنها را به عذاب دردناكى كه احدى از عالميان را تا به حال به آن عذاب نكردى معذب گردان، خدايا ما را از كسانى قرار بده كه تو ايشان را يارى كرده و از آنها طلب يارى كرده اى و بر آنها منت گذارده و براى دينت در دنيا و آخرت آنان را كمك كرده اى.

متن:

ثم اجلس عند رأسه صلوات الله عليه فقل:

صلى الله عليك، أشهد أنك عبدالله و أمينه، بلغت ناصحا، و أديت أمينا، و قتلت صديقا، و مضيت على يقين، لم تؤ ثر عمى على هدى، و لم تمل من حق الى باطل، أشهد أنك قد أقمت الصلاة و آتيت الزكاة، و أمرت بالمعروف، و نهيت عن المنكر، و اتبعت الرسول، و تلوت الكتاب حق تلاوته، و دعوت الى سبيل ربك بالحكمة و الموعظة الحسنة، صلى الله عليك و سلم تسليما كثيرا، أشهد أنك كنت على بينة من ربك، قد بلغت ما امرت به، و قمت بحقه و صدقت من قبلك، غير واهن و لا موهن، صلى الله عليك و سلم و تسليما، فجزاك الله من صديق خير من رعيتك، أشهد أن الجهاد معك جهاد، و أن الحق معك و اليك، و أنت أهله و معدنه، و ميراث النبوة عندك و عند أهل بيتكعليهما‌السلام ، أشهد أنك صديق عند الله، و حجته على خلقه، أشهد أن دعوتك حق، و كل داع منصوب غيرك فهو باطل مدحوض، و أشهد أن الله هو الحق المبين

(دنباله زيارت نامه حضرت ) (ابا عبداللهعليه‌السلام )

ترجمه:

سپس نزد سر مبارك آن حضرت صلوات الله عليه بنشين و بگو:

درود و رحمت خدا بر تو، شهادت مى دهم كه تو بنده خدا و امين او هستى، مأموريت خود را ابلاغ كرده در حالى كه ناصح و مصلحت انديش بودى، و امانتى را كه نزد تو بود ادأ نمودى، كشته شدى در حالى كه بسيار بسيار راستگو بودى و از اين دنيا گذشتى در حالى كه بر يقين بودى، انتخاب نكردى كورى را بر هدايت، از حق به باطل ميل ننمودى، شهادت مى دهم كه تو نماز را به پا داشتى و زكات را ادأ نمودى، و به معروف امر كرده و از منكر و زشتى نهى كردى، و از رسول پيروى نمودى، و آن طور كه بايد و شايد قرآن را تلاوت كردى، و به راه پروردگارت ديگران را از طريق مصلحت و موعظه حسنه دعوت نمودى، درود خدا بر تو و تحيت او بسيار بر تو باد، شهادت مى دهم كه تو حجت آشكار پروردگارت هستى، آنچه را مأمور به ابلاغش بودى ابلاغ نمودى، و به حق پروردگارت قيام نمودى، و تمام حج و بينات پيش از خود را تصديق كردى، در اين مضمار نه سستى از خود نشان داده و نه ايجاد سستى كردى، درود خدا بر تو و تحيت او بسيار بر تو باد، پس خداوند پاداش نيك از طرف رعيتش به تو عطأ فرمايد، و شهادت مى دهم كه جهاد در همراه و در ركاب تو جهادى است و عظيم و حق با تو و به سوى تو مى باشد، و تو اهل حق و مركز آن هستى، ميراث نبوت نزد تو و اهل بيت توعليهما‌السلام مى باشد، شهادت مى دهم كه تو نزد خدا بسيار راستگو بوده، و حجتش بر مخلوقات مى باشى، شهادت مى دهم كه دعوتت مردم را حق و صواب بوده، و هر دعوت كننده نصب شده اى كه غير از تو باشد باطل و فاسد مى باشد، و شهادت مى دهم كه خدا حق و آشكار مى باشد.

متن:

ثم تحول عند رجليه و تخير من الدعأ و تدعو لنفسك، ثم تحول عند راس على بن الحسين (ع ) و تقول:

سلام الله و سلام ملائكته المقربين و انبيائه المرسلين، عليك يا مولاى و ابن مولاى ورحمة الله و بركاته، صلى الله عليك و على اهل بيتك و على عترة آبائك الاخيار الذين اذهب الله عنهم الرجس و طهرهم تطهيرا.

ترجمه:

(دنباله زيارت نامه حضرت ) (ابا عبد اللهعليه‌السلام )

سپس به پائين پا برو و هر دعائى را كه خواستى بخوان و براى خود نيز دعأ كن، سپس به بالاسر حضرت على بن الحسينعليه‌السلام برو و بگو:

درود خدا و درود فرشتگان مقربين خدا و درود انبيأ فرستاده شده خدا بر تو اى سرور من و فرزند من و رحمت خدا و بركاتش بر تو باد، تحيت خدا بر تو و بر اهل بيت تو و بر دودمان نيك و خوب پدرت آن كسانى كه خداوند متعال پليدى را از آنها به دور داشت و پاك و منزه داشت ايشان را.

متن:

ثم تاتى قبور الشهدأ و تسلم عليهم و تقول:

السلام عليكم ايها الربانيون، انتم لنا فرط و سلف، و نحن اتباع و انصار، اشهد انكم انصار الله كما قال الله تبارك و تعالى فى كتابه:

(و كاين من نبى قاتل معه ربيون كثير فما و هنوا لما اصابهم فى سبيل الله و ما ضعفوا و ما استكانوا)، فما وهنتم و ما ضعفتم و ما استكنتم حتى لقيتم الله على سبيل الحق، نصرة كلمة الله التامة، صلى الله على ارواحكم ابوانكم و سلم تسليما، ابشروا بمواعد الله الذى لا خلف له انه لا يخلف الميعاد الله مدرك لكم ثار ما وعدكم، انتم سادة الشهدأ فى الدنيا و الاخرة، انتم السابقون و المهاجرون و الانصار، اشهد انكم قد جاهدتم فى سبيل الله، و قاتلتم على منهاج رسول الله و ابن رسول الله، الحمد لله الذى صدقكم وعده، و اراكم ماتحبون

ثم تقول: اتيتك يا حبيب رسول الله و ابن رسوله، و انى لك عارف، و بحقك مقر، و بفضلك مستبصر، و بضلالة من خالفك موقن، عارف بالهدى الذى انت عليه، بابى انت و امى و نفسى، اللهم انى اصلى عليه كما صليت انت عليه و رسلك و امير المومنين، صلاة متتابعة متواصلة مترادفة، يتبع بعضها بعضا، لا انقطاع لها ولا امد ولا ابد ولا اجل فى محضرنا هذا و اذا غبنا و شهدنا، السلام عليه و رحمة الله و بركاته.

ترجمه:

(دنباله زيارت نامه حضرت ) (ابا عبد الله الحسينعليه‌السلام )

سپس به نزد قبور شهدأ برو و سلام بر ايشان بده و بگو:

درود بر شما اى راسخين در علم و دين، شما مقدم و سابق بر ما هستيد و ما پيرو و ياور شما مى باشيم، شهادت مى دهم كه شما ياوران خدا هستيد همان طورى كه حق تبارك و تعالى در كتابش فرموده:

( وَكَأَيِّن مِّن نَّبِيٍّ قَاتَلَ مَعَهُ رِبِّيُّونَ كَثِيرٌ ) .

يعنى بسا اتفاق افتاده كه گروهى از پيروان و ياران پيامبرى كه از راسخين در علم و دين هستند در جنگ كشته شده و با اين حال اهل ايمان سستى از خود نشان نداده و با سختى هائى كه در راه خدا به آنها رسيده مقاومت كرده و هرگز ضعفى در آنها ديده نشده و در مقابل دشمن سر عجز فرود نياورده اند.

پس شما نيز سست نشده و ضعف و ناتوانى در شما راه نيافت و هرگز در مقابل دشمن زبون و خوار سر تسليم فرود نياورديد تا خدا را در راه و هدف حقى كه داشتيد ملاقات كرديد و در طريق نصرت كلمه تامه خدا يعنى حجت كامله بارى تعالى (وجود مقدس حضرت سيد الشهدأ سلام الله تعالى عليه )جان سپرديد، درود خدا بر ارواح طاهره و اجسام مطهر شما و تحيت خدا بر شما باد، بشارت باد شما را به وعده هاى پسنديده حق تعالى كه خلافى در آنها نيست چه آنكه خدا وعده هائى كه داده مخالفت نخواهد نمود، خداوند متعال طلب مى كند براى شما خونى را كه وعده اش را داده است، شما سرور شهدأ هستيد در دنيا و آخرت، شما سابقون و مهاجرون و انصار مى باشيد، شهادت مى دهم كه شما در راه خدا مجاهدت نموديد، و بر طريق رسول خدا و فرزندان آن حضرت مقاتله و منازعه نموديد، حمد و سپاس براى خدائى است كه و عده اش را در حق شما صادق قرار داد و آن چه شما دوست داريد را به شما نشان داد.

سپس بگو:

به زيارتت آمدم اى دوست و محبوب رسول خدا و اى فرزند رسول خدا، من عارف هستم به شما، و به حق شما مقر مى باشم، و به فضل شما بينا و مستبصر هستم، و به گمراهى كسى كه با شما مخالفت نموده يقين دارم، به هدايت كسى كه بر طريق شما است آگاهم، پدر و مادر و خودم فداى تو شويم، بار خدايا من بر او درود مى فرستم همان طورى كه تو رسولانت و اميرالمومنينعليه‌السلام بر او درود مى فرستيد، درودهائى پشت سر هم و متصل و رديف هم، برخى تابع و به دنبال بعضى ديگر مى باشند، اين درودها انقطاع و ابتدأ و انتها و زمان نداشته، در مجلس و محضر ما بوده و زمانى كه غائب شويم نيز بوده چنانچه بعد از غيبت ما و حاضر شد نمان هم مى باشند، سلام و درود بر او و رحمت و بركات حق تعالى بر او باد.

متن:

زيارة اخرى

حدثنى ابى؛ و محمد بن عبد الله، عن عبد الله بن جعفر الحميرى، عن عبد الله بن محمد بن خالد الطيالسى، عن الحسن بن على، عن ابيه، عن فضل ابن عثمان الصائغ، عن معاوية بن عمار قال: قلت لابى عبد اللهعليه‌السلام : ما اقول اذا اتيت قبر الحسينعليه‌السلام ؟ قال: قل: السلام عليك يا ابا عبد الله، صلى الله عليك يا ابا عبد الله، رحمك الله يا ابا عبد الله، لعنت الله من قتلك، و لعنت الله من شرك فى دمك، و لعن الله من بلغه ذلك فرضى به، انا الى الله من ذلك برى ء.

ترجمه:

زيارت چهارم زيارت نامه حضرت ابا عبد الله الحسينعليه‌السلام

پدرم و محمد بن عبد الله، از عبد الله بن جعفر حميرى، از عبد الله بن محمد ابن خالد صيالسى، از حسن بن على، از پدرش، از فضل بن عثمان صائغ، از معاوية بن عمار، وى گفت:

محضر مبارك حضرت ابى عبد اللهعليه‌السلام عرض كردم: هر گاه به زيارت قبر مطهر حضرت امام حسينعليه‌السلام رفتم در زيارت آن حضرت چه بگويم؟

امام صادقعليه‌السلام فرمودند: بگو:

سلام و درود بر تو اى ابا عبد الله، خدا درود بر تو فرستد اى ابا عبد الله، خدا رحمت فرستد بر تو اى ابا عبد الله، خدا لعنت كند كسانى را كه تو را كشتند، و لعنت كند آنان را كه در خون تو شريك شدند و لعنت كند آنهائى را كه خبر قتل تو را شنيدند و به آن راضى شدند، من به سوى خدا از اين امر بى زارى مى جويم.

متن:

(زيارة اخرى )

(بسم الله الرحمن الرحيم )

حدثنى ابى، عن سعد بن عبد الله، عن ابى عبد الله الرزاى، عن الحسن بن على بن ابى حمزة، عن الحسن بن محمد بن عبد الكريم ابى على، عن المفضل بن عمر، عن جابر الجعفى (قال: ابو عبد اللهعليه‌السلام للمفضل: كم بينك و بين قبر الحسينعليه‌السلام ؟ قال: قلت: بابى انت و امى يوم و بعض يوم آخر، قال: فتزوره؟ قلت: نعم، قال: فقال: الا ابشرك؟ الا افرحك ببعض ثوابه؟ قلت: بلى جعلت فداك، قال: فقال لى: ان الرجل منكم لياخذ فى جهازه و يتهيا لزيارته فيتباشر به اهل السمأ فاذا خرج من باب منزله راكبا او ماشيا و كل الله به اربعة آلاف ملك من الملائكة يصلون عليه حتى يوافى قبر الحسينعليه‌السلام ، يا مفضل اذا اتيت قبر الحسين ابن علىعليه‌السلام فقف بالباب و قل هذه الكلمات، فان لك بكل كلمة كفلا من رحمة الله، فقلت: ما هى جعلت فداك؟ قال: تقول:

(السلام عليك يا وارث آدم صفوة الله، السلام عليك يا وارث نوح نبى الله، السلام عليك يا وراث ابراهيم خليل الله، السلام عليك يا وارث موسى كليم الله، السلام عليك يا وراث عيسى روح الله، السلام عليك يا وارث محمد حبيب الله، السلام عليك يا وارث على وصى رسول الله، السلام عليك يا وراث الحسن الرضى، السلام عليك يا وارث فاطمة بنت رسول الله، السلام عليك ايها الشهيد الصديق، السلام عليك ايها الوصى البار التقى، (السلام عليك يا حجة الله و ابن حجته )، السلام على الارواح التى حلت بفنائك و اناخت برحلك، السلام على ملائكة الله المحدقين بك، اشهد انك قد اقمت الصلاة، و آتيت الزكاة، و امرت بالمعروف، و نهيت عن المنكر، و عبدت الله مخلصا حتى اتاك اليقين، السلام عليك و رحمة الله و بركاته ).

ثم تسعى فلك بكل قدم رفعتها و وضعتها كثواب المتشحط بدمه فى سبيل الله، فاذا سلمت على القبر فالمسه بيدك و قل: السلام عليك يا حجة الله فى سمائه و ارضه.

ترجمه:

(زيارت پنجم )

(بنام خداوند بخشنده مهربان )

پدرم از سعد بن عبد الله، از ابى عبد الله رازى، از حسن بن على بن ابى حمزه از حسن بن محمد بن عبد الكريم ابن على از مفصل بن عمر، از جابر جعفى، وى گفت:

حضرت ابو عبد اللهعليه‌السلام ، به مفضل فرمودند:

فاصله بين شما تاقبر مطهر امام حسينعليه‌السلام چه مقدار است؟

وى عرض كرد: پدر و مادرم فدايت شوند يك روز و مقدارى از يك روز.

حضرت فرمودند:

آيا قبر آن حضرت را زيارت مى كنى؟

عرض كردم: بلى.

فرمودند:

آيا بشارت بدهم تو را؟ آيا شاد و مسرور بنمايم تو را به واسطه پاره اى از ثواب هاى آن؟

عرض كردم بلى فدايت شوم.

مفضل گفت: حضرت به من فرمودند:

هر گاه يك نفر از شما اثاثيه سفرش را بر مى دارد و آماده مى شود براى زيارت قبر امام حسينعليه‌السلام اهل آسمان به او بشارت مى دهند و وقتى از درب خانه اش بيرون رفت چه سواره و چه پياده خداوند منان چهار هزار فرشته را بر او موكل مى فرمايد كه بر وى تحيت و درود فرستند تا به قبر مطهر حضرت امام حسينعليه‌السلام برسد.

اى مفضل: هنگامى كه به قبر امام حسينعليه‌السلام رسيدى، درب حرمش بايست و اين كلمات را بگو، زيرا در مقابل هر يك كلمه اى كه مى گوئى نصيب و بهره اى از رحمت عائدت مى شود.

عرض كردم: آن كلمات چيست؟

حضرت فرمودند: بگو:

سلام و درود بر تو اى وارث آدم كه برگزيده خدا است، سلام و درود بر تو اى وارث نوح كه پيامبر خدا است، سلام و درود بر تو اى وارث ابراهيم كه خليل خدا است، سلام و درود بر تو اى وارث موسى كه كليم خدا است، سلام و درود بر تو اى وارث عيسى كه روح خدا است، سلام و درود بر تو اى وراث محمدصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم كه حبيب خدا است، سلام و درود بر تو اى وارث علىعليه‌السلام كه جانشين رسول خدا است، سلام و درود بر تو اى وارث حسنعليه‌السلام كه رضى و پسنديده است، سلام و درود بر تو اى وارث فاطمهعليه‌السلام كه دختر رسول خدا است، سلام و درود بر تو اى شهيدى كه بسيار بسيار راستگو بودى، سلام بر تو اى وصى و جانشين پيغمبر كه نيكوكار و پرهيزكار مى باشى، سلام بر تو اى حجت خدا و فرزند حجت خدا، سلام بر ارواحى كه گرداگرد تو فرود آمده و در مسكن و مكان تو قرار و آرام گرفته اند، سلام بر فرشتگان خدا كه اطراف تو را گرفته اند، شهادت مى دهم كه تو نماز را به پا داشتى و زكات را ادأ كردى و به معروف و اعمال پسنديده امر كردى و از افعال زشت و ناپسند نهى نمودى، و خدا را مخلصا پرستيدى تا اجل تو را دريافت، سلام بر تو و رحمت و بركات خدا بر تو باد.

سپس از درب حرم حركت كن و به طرف قبر برو كه براى هر قدمى كه از زمين برداشته و بر روى آن مى گذارى ثوابى همچون ثواب كسى است كه در راه خدا به خون خود آغشته شده مى باشد و وقتى بر قبر سلام دادى دست خود را به آن بكش و بگو:

سلام بر تو اى حجت خدا در آسمان و زمين.

متن:

ثم تمضى الى صلاتك، ولك بكل ركعة ركعتها عنده كثواب من حج و اعتمر الف مرة و اعتق الف رقبة، و كانما وقف فى سبيل الله الف مرة مع نبى مرسل، فاذا انقلبت من عند قبر الحسينعليه‌السلام ناداك مناد - لو سمعت مقالته لاقمت عمرك عند قبر الحسينعليه‌السلام - و هو يقول: (طوبى لك ايها العبد! قد غنمت و سلمت، قد غفر لك ما سلف، فاستانف العمل )ت فان هو مات من عامه او فى ليلته او يومه لم يل قبض روحه الا الله، و تقبل الملائكة معه (و) يستغفرون له، و يصلون عليه حتى يوافى منزله، و تقول الملائكة: يا رب هذا عبدك و قد وافى قبر ابن نبيكصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم و قد وافى منزله، فاين نذهب؟ فياتيهم الندأ من السمأ: يا ملائكتى قفوا بباب عبدى؛ فسبحوا و قدسوا و اكتبوا ذلك فى حسناته الى يوم يتوفى، قال: فلا يزالون ببابه الى يوم يتوفى يسبحون الله و يدقسونه، و يكتبون ذلك فى حسناته، فاذا توفى شهدوا جنازته و كفنه و غسله و الصلاة عليه، و يقولون: ربنا و كلتنا بباب عبدك و قد توفى فاين نذهب؟ فيناديهم: يا ملائكتى قفوا بقبر عبدى فسبحوا و قدسوا و اكتبوا ذلك فى حسناته الى يوم القيامة ).

حدثنى حكيم بن داود بن حكيم، عن سلمة بن الخطاب، عن ابى عبد الله الرازى الجامورانى، عن الحسن بن على بن ابى حمزة باسناده مثله.

(دنباله زيارت نامه حضرت ) (ابا عبد الله الحسينعليه‌السلام )

ترجمه:

سپس به نماز بايست چه آنكه هر ركعتى از نماز نزد قبر آن حضرت ثواب هزار حج و عمره و هزار بنده اى كه آزاد نموده باشند را داشته و گويا نمازگزار هزار مرتبه با پيغمبر فرستاده شده در راه خدا جهاد كرده است، به هر صورت وقتى از زيارت قبر برگشتى منادى تو را ندأ مى كند به طورى كه اگر مقاله و سخن او را مى شنيدى تمام عمرت را نزد قبر آن حضرت مى ماندى، منادى مى گويد:

اى بنده خوشا به حال تو! غنيمت بردى و سلام دادى، تمام گناهان گذشته ات آمرزيده شد، پس عمل را از ابتدا شروع كن، پس اگر وى در همان سال يا همان شب يا همان روز زيارت فوت كند احد قبض روحش را به عهده نگرفته مگر خداوند متعال، و فرشتگان با او پيش آمده و طلب آمرزش برايش مى كنند و رحمت بر او مى كنند تا وى به منزلش برسد، و فرشتگان مى گويند:

اى پروردگار اين بنده تو است و به زيارت فرزند پيغمبرتصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم آمده و اكنون برگشته و به منزلش رسيده حال ما به كجا برويم؟

پس از آسمان ندأ آيد:

اى فرشتگان من درب منزل بنده من بايستيد و تسبيح و تقديس نموده و آن را در نامه حسنات وى بنويسيد تا زمانى كه فوت كند.

امامعليه‌السلام فرمودند:

پيوسته فرشتگان درب منزل او بوده تا روزى كه وى فوت كند، طول اين مدت ايشان به تسبيح خداوند و تقديسش مشغول بوده و تمام اين تسبيحات و تقديسات را در زمره حسنات وى قرار مى دهند و وقتى وى فوت كند بر جنازه و مراسم تكفين و تغسيل و خواندن نماز بر او حاضر شده و مى گويند:

پروردگارا ما را موكل نمودى كه بر درب منزل بنده ات بايستم، اكنون او فوت كرده حال كجا برويم؟

حق تعالى ندأ داده و مى فرمايد:

اى فرشتگان من بايستيد بر سر قبر بنده ام، پس تسبيح و تقديس نمائيد من را و آن را در زمره حسنات او تا روز قيامت ثبت و ضبط كنيد.

حكيم بن داود بن حكيم، از سلمة بن الخطاب، از ابى عبد الله رازى جامورانى از حسن بن على بن ابى حمزه به اسنادش مثل حديث مزبور را نقل كرده اند.

(زيارة اخرى )

متن:

حدثنى الحسن بن عبد الله بن محمد بن عيسى، عن ابيه، عن جده محمدبن عيسى بن عبد الله، عن ابراهيم بن ابى البلاد قال: قلت لابى الحسنعليه‌السلام : ما تقول فى زيارة قبر الحسينعليه‌السلام ؟ فقال لى: ما تقولون انتم فيه؟ فقلت: بعضنا يقول حجة و بعضنا يقول عمرة، قال: فاى شى ء تقول اذا اتيت؟ فقلت: بعضنا يقول حجة و بعضنا يقول عمرة، قال: فاى شى ءتقول اذا اتيت؟ فقلت: اقول: السلام عليك يا ابا عبد الله، السلام عليك يا ابن رسول الله، اشهد انك قد اقمت الصلاة، و آتيت الزكاة، وامرت بالمعروف و نهيت عن المنكر، ودعوت الى سبيل ربك بالحكمة و الموعظة الحسنة، و اشهد ان الذين سفكوا دمك و استحلوا حرمتك ملعونون معذبون على لسان داود و عيسى بن مريم، ذلك بما عصوا و كانوا يعتدون.

ترجمه:

(زيارت ششم )

حسن بن عبد الله بن محمد بن محمد بن عيسى، از پدرش، از جدش محمد بن عيسى ابن عبد الله، از ابراهيم بن ابى البلاد، وى گفت: محضر مبارك حضرت ابى الحسنعليه‌السلام (امام هفتمعليه‌السلام )عرض كردم: در زيارت قبر حضرت امام حسينعليه‌السلام چه مى فرمائيد؟

حضرت به من فرمودند:

شما درباره زيارت آن حضرت چه مى گوئيد؟

عرضه داشتم: برخى از ما معتقديم كه زيارت آن جناب به منزله حج بوده و بعضى ديگر مى گوييم ثواب عمره را دارد.

حضرت فرمودند:

در وقت زيارت آن حضرت چه مى گوئيد؟

عرض كردم: مى گوئيم:

سلام و درود بر تو اى ابا عبد الله، سلام و درود بر تو اى پسر رسول خدا، شهادت مى دهم كه تو نماز را به پا داشتى و زكات را ادأ نمودى، و به كار خير امر و از عمل زشت نهى فرمودى، و با بيانى مشتمل بر حكمت و با موعظه اى پسنديده مردم را به راه پروردگارت دعوت نمودى، و شهادت مى دهم كسانى كه خون تو را ريختند و هتك حرمت تو را حلال دانستند با زبان حضرت داود و عيسى بن مريمعليه‌السلام مورد لعن و عذاب الهى واقع شده اند، و اين به خاطر عصيان و تجاوز آن ها مى باشد.

متن:

حدثنى ابى، عن موسى بن جعفر البغدادى - عمن حدثه - عن ابراهيم ابن ابى البلاد قال: قال لى ابو الحسنعليه‌السلام : كيف السلام على ابى عبد اللهعليه‌السلام ؟ قال: قلت: اقول: (السلام عليك يا ابا عبد الله، السلام عليك يا ابن رسول الله، اشهد انك قد اقمت الصلاة، و آتيت الزكاة، و امرت بالمعروف، و نهيت عن المنكر، و دعوت الى سبيل ربك با لحكمة و الموعظة الحسنة، اشهد ان الذين سفكوا دمك واستحلوا حرمتك ملعونون معذبون على لسان داود و عيسى بن مريم، ذلك بما عضوا و كانوا يعتدون )، قال: نعم هو هكذا.

ترجمه:

(زيارت هفتم )

پدرم از موسى بن جعفر بغدادى از كسى كه برايش حديث گفته، از ابراهيم ابن ابى البلاد، وى گفت:

حضرت ابوالحسنعليه‌السلام (امام هفتمعليه‌السلام )به من فرمودند:

چگونه بر حضرت ابا عبد الله الحسينعليه‌السلام سلام مى دهى؟

وى مى گويد: عرضه داشتم: مى گويم:

سلام ودرود بر تو اى ابا عبد الله، سلام بر تو اى فرزند رسول خدا....

مترجم گويد:

فقرات اين زيارت عينا همان زيارت ششم است با اين فرق كه پس از عرضه داشتن راوى امامعليه‌السلام در اين زيارت نامه فرموده اند:

بلى سلام بر آن حضرت چنين مى باشد.

متن:

(زيارة اخرى )

حدثنى حكيم بن داود، عن سلمة بن الخطاب، عن على بن محمد - عن بعض اصحابه - عن سليمان بن حفص المروزى - عن الرجل - (قال: تقول عند قبر الحسينعليه‌السلام : السلام عليك يا ابا عبد الله، السلام عليك يا حجة الله فى ارضه، و شاهده على خلقه، السلام عليك يا ابن رسول الله، السلام عليك يا ابن على المرتضى، السلام عليك يا ابن فاطمة الزهرا، اشهد انك قد اقمت الصلاة، و آتيت الزكاة، و امرت بالمعروف، و نهيت عن المنكر، و جاهدت فى سبيل الله حتى اتاك اليقين، و صلى الله عليك حيا و ميتا).

ثم ضع خدك الايمن على القبر و قل: (اشهد انك على بينة من ربك، جئتك مقرا بالذنوب، اشفع لى عند ربك يا ابن رسول الله ). ثم اذكر الائمة واحدا واحدا وقل: (اشهد انهم حجج الله ).

ثم قل: (اكتب لى عندك عهدا و ميثاقا بانى اتيتك مجددا الميثاق فاشهد لى عند ربك، انك انت الشاهد.

ترجمه:

(زيارت هشتم )

حكيم بن داود، از سلمة بن الخطاب، از على بن محمد، از برخى اصحابش، از سليمان بن حفص مروزى، از آن مرد بزرگ، آن جناب فرمودند:

در نزد قبر حضرت امام حسينعليه‌السلام بگو:

سلام درود بر تو اى ابا عبد الله، سلام و درود بر تو اى حجت خدا در زمين، و سلام بر تو اى شاهد خدا بر خلق و، سلام بر تو اى پسر رسول خدا، سلام بر تو اى فرزند على مرتضى، سلام و درود بر تو اى فرزند فاطمه زهرأ، شهادت مى دهم كه نماز را به پا داشته و زكات را ادأ كرده اى، و به كار خير امر و از عمل زشت نهى فرموده اى، و در راه خدا جهاد كردى تا مرگ تو را دريافت، و درود و رحمت خدا بر تو باد چه در حال حيات و چه در حال ممات.

سپس طرف راست صورت را بر قبر بگذار و بگو:

شهادت مى دهم كه تو حجت آشكار پروردگارت مى باشى، به نزد تو آمده ام در حالى كه به گناهانم اقرار دارم، نزد پرورگارت شفاعت من را بنما اى فرزند رسول خدا.

سپس ائمهعليه‌السلام را يكى يكى ياد كن و بگو:

شهادت مى دهم كه شما حجت هاى خدا هستيد.

سپس بگو:

بنويس براى من كه نزد شما ميثاق و عهدى داشته و آمدم به محضرت در حالى كه آن ميثاق را تجديد مى كنم پس شاهد من باش نزد پروردگارت كه تو شاهد مى باشى.

متن:

حدثنى حكيم بن داود بن حكيم، عن سلمة بن الخطاب، عن الحسين بن زكريا، عن سليمان بن حفص المروزى، عن المبارك (قال: تقول عند قبر الحسينعليه‌السلام :

السلام عليك يا ابا عبد الله، السلام عليك يا حجة الله فى ارضه، و شاهده على خلقه، السلام عليك يا ابن رسول الله، السلام عليك يا ابن على المرتضى، السلام عليك يا ابن فاطمة الزهرأ، اشهد انك قد اقمت الصلاة، و آتيت الزكاة، و امرت بالمعروف، و هيت عن المنكر، و جاهدت فى سبيل الله حتى اتاك اليقين، فصل الله عليك حيا و ميتا).

ثم ضع خدك الايمن على القبر و قل: (اشهد انك على بينة من ربك، جئتك مقرا بالذنوب لتشفع لى عند ربك يا ابن رسول الله ).

ثم اذكر الائمة باسمائهم واحدا بعد واحا، و قل: اشهد انهم حجج الله ثم قل: (كتب لى عندك ميثاقا و عهدا انى اتيتك مجددا الميثاق، فاشهدلى عند ربك انك انت الشاهد.

ترجمه:

(زيارت نهم )

حكمى بن داود بن حكيم، از سلمة بن الخطاب، از حسين بن زكريا، از سليمان ابن حفص مروزى، از مبارك، وى گفت:

در زيارت قبر حضرت امام حسينعليه‌السلام مى گوئى:

سلام بر تو اى ابا عبد الله، سلام بر تو اى حجت خدا در زمينش، و شاهد او بر خلقش، سلام بر تو اى فرزند رسول خدا، سلام بر تو اى فرزند على مرتضى سلام بر تو اى فرزند فاطمه زهرأ، شهادت مى دهم كه تو نماز را به پا داشتى، و زكات را ادأ نمودى، و به كارهاى نيك امر و از اعمال و افعال زشت نهى نمودى، و در راه خدا سخت كوشيدى تا اجل تو را دريافت، پس رحمت خدا بر تو باد در زنده و مرده بودن.

سپس طرف راست صورت را بر قبر بگذار و مضامين در زيارت قبل (زيارت هشتم )را كه با ترجمه اش گذشت بگو.

متن:

(زيارة اخرى )

حدثنى محمد بن الحسن بن احمد بن الوليد، عن محمد بن الحسن الصفار، عن محمد بن عبد الجبار، عن عبد الرحمن بن ابى نجران، عن عامر بن جذاعة، عن ابى عبد اللهعليه‌السلام قال: اذا اتيت الحسينعليه‌السلام فقل:

الحمد لله و صلى الله على محمد النبى و آله، و السلام عليه و عليهم و رحمة الله و بركاته، صلى الله عليك يا ابا عبد الله، لعن الله من قتلك، و من شارك فى دمك، و من بلغه ذلك فرضى به، انا الى الله منهم برى ثلاثا.

ترجمه:

(زيارت دهم )

محمد بن الحسن بن احمد بن وليد، از محمد بن الحسن بن الصفار، از محمد ابن عبد الجبار، از عبد الرحمن بن ابى نجران، از عامر بن جذاعه، از حضرت ابى عبد اللهعليه‌السلام ، حضرت فرمودند:

هر گاه به زيارت حضرت امام حسينعليه‌السلام رفتى بگو:

سپاس و حمد براى خدا است و درود و تحيت خدا بر محمد كه نبى او است و بر آل و دودمانش، و سلام بر او و بر آلش و رحمت و بركات الهى بر اين ذوات باد، درود خدا بر تو اى ابا عبد الله، خدا لعنت كند كسانى را كه تو را كشتند، و كسانى را كه در خون تو شركت نمودند، و كسانى را كه وقتى خبر كشته شدن تو به ايشان رسيد راضى به آن شدند، من از ايشان به سوى خدا بى زارى مى جويم، اين عبارت را سه بار بگويد:

حدثنى ابى - رحمة الله عليه - عن سعد بن عبد الله، عن احمد بن محمد، عن عبد الرحمن بن ابى نجران، عن محمد بن ابى عمير، عن عامر ابن جذاغة، عن ابى عبد اللهعليه‌السلام (قال: اذا اتيت الحائر فقل:

(الحمد لله، وصلى الله على محمد و اهل بيته، و السلام عليه وعليهما‌السلام و رحمة الله و بركاته، عليك السلام يا ابا عبد الله، لعن الله من قتلك، و من شارك فى دمك، و من بلغه ذلك فرضى به، انا الى الله منهم برى ).

ترجمه:

(زيارت يازدهم )

پدرم رحمة الله عليه، از سعد بن عبد الله، از احمد بن محمد، از عبد الرحمن ابن ابى نجران، از محمد بن ابى عمير، از عامر بن جذاعه از حضرت ابى عبد اللهعليه‌السلام ، حضرت فرمودند:

هر گاه به حائر رفتى پس بگو:

حمد و سپاس براى خداست و درود و تحيت خدا بر محمد و اهل بيت او... تا آخر مضامين زيارت قبل كه با ترجمه ذكر شد.

متن:

(زيارة اخرى )

حدثنى ابى - رحمة الله عليه - عن سعد بن عبد الله؛ و عبد الله بن جعفر الحميرى، عن احمد بن الحسن بن على بن فضال، عن عمرو بن سعيد المدائنى، عن مصدق بن صدقة، عن عمار بن موسى الساباطى، عن ابى عبد اللهعليه‌السلام قال: تقول اذا اتيت الى قبره:

السلام عليك يا ابن رسول الله، السلام عليك يا ابن امير المومنين، السلام عليك يا ابا عبد الله، السلام عليك يا سيد شباب اهل الجنة و رحمة اله و بركاته، السلام عليك يا من رضاه من رضا الرحمن، و سخطه من سخط الرحمن، السلام عليك يا امين الله و حجته و باب الله، والدليل على الله،، والداعى الى الله، اشهد انك قد خللت حلال الله، و حرمت حرام الله، و اقمت الصلاة، و آتيت الزكاة، و امرت با لمعروف، و نهيت عن المنكر، و دعوت الى سبيل ربك بالحكمة و الموعظه الحسنة، و اشهد انك و من قتل معك شهدأ احيأ عند ربكم، ترزقون، و اشهد ان قاتليك فى النار، ادين الله بالبرأة و ممن قاتلك و ممن قتلك و شايع عليك، و ممن جمع عليك، و ممن سمع صوتك و لم يجبك، يا ليتنى كنت معكم فافوز فوزا عظيما.

(زيارت دوازدهم )

(زيارت نامه حضرت )

(ابا عبد الله الحسينعليه‌السلام )

ترجمه:

پدرم رحمة الله عليه، از سعد بن عبد الله و عبد الله بن جعفر حميرى، از احمد ابن الحسن بن على بن فضال، از عمرو بن سعيد مدائنى، از مصدق بن صدقه، از عمار بن موسى ساباطى، از حضرت ابى عبد اللهعليه‌السلام ، حضرت فرمودند:

هر گاه به زيارت قبر امام حسينعليه‌السلام رفتى بگو:

سلام بر تو اى فرزند رسول خدا، سلام بر تو اى فرزند امير المومنين، سلام بر تو اى ابا عبد الله، سلام بر تو اى سرور جوانان اهل بهشت و رحمت خدا بركاتش بر تو باد، سلام بر تو اى كسى كه رضايتت رضايت خدا است، و غضب و نارضايتيت غضب و نارضايتى خدا مى باشد، سلام بر تو اى امين و حجت و باب خدا و راهنما و نشان دهنده خدا و دعوت كننده بسوى خدا، شهادت مى دهم كه تو حلال خدا را بيان كرده و حرامش را روشن نموده و نماز را به پا داشتى و زكات را پرداختى و به كارهاى نيك امر و از اعمال زشت و قبيح نهى فرمودى، و با بيان مصلحت و پند و اندرز نيك ديگران را به راه خدا دعوت نمودى، و شهادت مى دهم كه تو و آنانكه در ركاب ظفر قرينت شهيد شده ايد شهيدانى بوده كه نزد خدا زنده بوده و روزى مى خوريد، و شهادت مى دهم كه كشنده تو در آتش جهنم است، به واسطه بى زارى از كسانى كه با تو محاربه نموده و آنانكه تو را كشته و عليه تو با يكديگر هم داستان شدند، و بى زارى مى جويم از آنانكه صداى تو را شنيده ولى اجابتت نكردند، كاش با تو بودم پس به رستگارى عظيمى نائل مى شدم.

متن:

حدثنى على بن الحسين، عن على بن ابراهيم بن هاشم، عن ابيه، عن ابن ابى نجران، عن يزيد بن اسحاق، عن الحسن بن عطية، عن ابى عبد اللهعليه‌السلام قال: تقول عند قبر الحسينعليه‌السلام ما احببت.

(زيارت سيزدهم )

على بن الحسين، از على بن ابراهيم بن هاشم، از پدرش، از ابى نجران، از يزيد بن اسحاق، از حسن بن عطيه، از حضرت ابى عبد اللهعليه‌السلام ، حضرت فرمودند:

نزد قبر امام حسينعليه‌السلام هر چه را كه دوست داشتى مى توانى به عنوان زيارت بخوانى.

(زيارة اخرى )

متن:

١٤ - حدثنى محمد بن جعفر، عن محمد بن الحسين، عن محمد بن اسماعيل، عن صالح بن عقبة، عن ابى سعيد المدائنى قال: دخلت على ابى عبد اللهعليه‌السلام فقلت: جعلت فداك آتى قبر الحسينعليه‌السلام ، قال: نعم يا ابا سعيد ائت قبر الحسينعليه‌السلام اطيب الطيبين و اطهر الطاهرين و ابر الابرار، و اذا زرته يا ابا سعيد فسبح عند راسه تسبيح اميرالمومنينعليه‌السلام الف مرة، و سبح عند رجليه تسبيح فاطمة الزهرأعليه‌السلام الف مرة، ثم صل عنده ركعتين تقرء فيهما: (يس )و الرحمن، فاذا فعلت ذلك كتب الله لك ثواب ذلك ان شأ الله تعالى، قال: قلت: جعلت فداك علمنى تسبيح على و فاطمةعليه‌السلام ، قال: نعم يا ابا سعيد:

تسبيح علىعليه‌السلام : (سبحان الذى لا تنفد خزائنه، سبحان الذى لا تبيد معالمه، سبحان الذى لا يفنى ما عنده، سبحان الذى لا يشرك احدا فى حكمه، سبحان الذى لا اضمحلال لفخره، سبحان الذى لانقطاع لمدته، سبحان الذى لا اله غيره )

و تسبيح فاطمةعليه‌السلام : سبحان ذى الجلال الباذخ العظيم، سبحان ذى العز الشامخ المنيف، سبحان ذى الملك الفاخر القديم، سبحان ذى البهجة و الجمال، سبحان من تردى بالنور و الوقار، سبحان من يرى اثر النمل فى الصفا، و وقع الطير فى الهوأ.

زيارت چهاردهم زيارت نامه حضرت ابا عبد الله الحسينعليه‌السلام

ترجمه:

محمد بن جعفر، از محمد بن الحسين، از محمد بن اسماعيل، از صالح بن عقبه، از ابى سعيد مدائنى، وى مى گويد محضر مبارك حضرت ابى عبد اللهعليه‌السلام مشرف شده عرض كردم: فدايت شوم به زيارت قبر حضرت امام حسين بروم؟

حضرت فرمودند:

بلى: اى ابا سعيد به زيارت قبر حسينعليه‌السلام برو و به زيارت پاكيزه ترين پاكيزه ها و پاك ترين پاكان و نيك ترين نيكان.

اى ابا سعيد هنگامى كه آن حضرت را زيارت كردى بالاى سر آن جناب تسبيح اميرالمومنينعليه‌السلام را هزار مرتبه بگو و پائين پاى آن حضرت تسبيح حضرت زهراعليه‌السلام را هزار مرتبه بگو، سپس نزد قبر مطهرش دو ركعت نماز بخوان ودر آن دو ركعت سوره يس و الرحمن را قرائت كن.

و وقتى چنين نمودى خداوند متعال ثواب زيارت حضرت را براى تو خواهد نوشت.

راوى مى گويد: محضر مباركش عرض كردم: فدايت شوم تسبيح اميرالمومنين علىعليه‌السلام و تسبيح حضرت فاطمه سلام الله عليها را آيا به من تعليم مى فرمائيد؟

حضرت فرمودند:

بلى يا ابا سعيد، تسبيح امير المومنينعليه‌السلام عبارت است از ذكر اين به زيارت پاكيزه ترين پاكيزه ها و پاك ترين پاكان ونيك ترين نيكان.

ترجمه كامل الزيارات

اى ابا سعيد هنگامى كه آن حضرت را زيارت كردى بالاى سر آن جناب تسبيح اميرالمومنينعليه‌السلام را هزار مرتبه بگو و پائين پاى آن حضرت تسبيح حضرت زهرأعليه‌السلام را هزار مرتبه بگو.

بلى يا ابا سعيد، تسبيح امير المومنينعليه‌السلام عبارت است از ذكر اين اذكار:

منزه است كسى كه خزائنش تمام شدنى نيست، منزه است كسى كه نشانه هايش كهنه و فرسوده نمى شوند،

منزه است كسى كه آنچه نزد او است فانى نمى گردد، منزه است كسى كه نشانه هايش كهنه و فرسوده نمى شوند،

منزه است كسى كه آنچه نزد او است فانى نمى گردد، منزه است كسى كه احدى در حكم با او شريك نيست،

منزه است كسى كه زوالى براى فخر و بزرگى او نمى باشد، منزه است كسى كه بر انقطاع و فنائى براى زمان سلطنتش نمى باشد، منزه است كسى كه معبودى غير از او وجود ندارد.

و تسبيح حضرت فاطمه سلام الله عليها عبارتست از:

منزه است صاحب جلالى كه متكبر و بزرگ مى باشد، منزه است صاحب عزتى كه بلند مرتبه و مرتفع الشان مى باشد، منزه است صاحب سلطنتى كه داراى فخر و قدمت مى باشد، منزه است صاحب حسن و جمال، منزه است كسى كه به نور و سنگينى و وقار آراسته است، منزه است كسى كه اثر و نشانه هاى پاى مورچه را روى سنگ صاف و شفاف ديده و افتادن طيور و پرندگان را روى درختان و لانه ها مى نگرد.

(زيارة اخرى )

متن:

حدثنى ابى؛ و غير واحد، عن سعد بن عبد الله، عن احمد بن محمد بن عيسى، عن العباس بن موسى الوراق، عن يونس، عن عامر بن جذاعة قال: سمعت ابا عبد اللهعليه‌السلام يقول: اذا اتيت قبر الحسينعليه‌السلام فقل:

السلام عليك يا ابن رسول الله، السلام عليك يا ابا عبد الله، لعن الله من قتلك، و لعن الله من بلغه ذلك فرضى به، انا الى الله منهم برى ء.

زيارت پانزدهم زيارت نامه حضرت ابا عبد الله الحسينعليه‌السلام

ترجمه:

پدرم و گروهى ديگر، از سعد بن عبد الله، از احمد بن محمد بن عيسى، از عباس بن موسى وراق، از يونس، از عامر بن جذاعة، وى مى گويد: شنيدم حضرت ابو عبد اللهعليه‌السلام مى فرمودند:

وقتى به زيارت قبر امام حسينعليه‌السلام رفتى بگو:

سلام و درود بر تو اى فرزند رسول خدا، سلام و درود بر تو اى ابا عبد الله، خدا لعنت كند كسانى كه تو را كشتند و خدا لعنت كند كسانى را كه وقتى خبر شهادت تو را شنيدند خشنود و راضى شدند، من به سوى خدا از ايشان بى زارى مى جويم.

زيارة اخرى

حدثنى الحسين بن محمد بن عامر، عن احمد بن اسحاق بن سعد قال: حدثنا سعدان بن مسلم، (عن )قائد ابى بصير قال: حدثنا بعض اصحابنا، عن ابى عبد اللهعليه‌السلام قال اذ آتيت القبر بدات فاثنيت على الله عزوجل، وصليت على النبىصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم و اجتهدت فى ذلك (ان شأ الله )ثم تقول:

(سلام اللهعليه‌السلام و سلام ملائكته فيما تروح و تغدو، الزكيات الطاهرات لك و عليك، و سلام الله على و سلام ملائكته المقربين و المسلمين لك بقلوبهم، و الناطقين بفضلك و الشهدأ على انك صادق صديق، صدقت و نصحت فيما اتيت به، و انك ثار الله فى الارض، و الدم الذى لا يدرك ثاره احد من اهل الارض، و لا يدركه الا الله وحده، جئتك يا ابن رسول الله وافدا اليك، (و)اتوسل الى الله بك فى جميع حوائجى من امر دنياى و آخرتى، و بك يتوسل المتوسلون الى الله فى حوائجهم، و بك يدرك اهل الترات من عباد الله طلبتهم.

(زيارت شانزدهم )

(زيارت نامه حضرت ابا عبد الله الحسينعليه‌السلام )

ترجمه:

حسين بن محمد بن عامر، از احمد بن اسحاق بن سعد، وى مى گويد: سعدان بن مسلم، از قائد ابى بصير نقل نموده كه وى گفت: برخى از اصحاب ما از حضرت ابى عبد اللهعليه‌السلام نقل كرده اند كه آن حضرت فرمودند:

وقتى به زيارت قبر حضرت امام حسينعليه‌السلام رفتى ابتدأ برخداوند عزوجل ثنأ بگو و سپس بر پيامبر اكرمصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم صلوات و درود بفرست و در فرستادن صلوات بر ان حضرت كوشش و مبالغه نما و پس از آن بگو:

درود خدا و درود فرشتگان در هر شام و بامداد براى تو و بر تو باد آن درودهائى كه پاك و پاكيزه مى باشند، و درود خدا و درود فرشتگان مقرب و ملائكه اى كه قلبا تسليم تو هستند بر تو باد، درود فرشتگانى كه فضل تو را بازگو مى كنند بر تو باد، درود آنانكه شهادت مى دهند بر اينكه تو راستگو و راست هستى بر تو باد، در آنچه خبر دادى و بازگو نمودى راست گفتى و مردم را نصيحت كردى، تو خون خدا در زمين هستى، تو خونى هستى كه احدى از اهل زمين نمى تواند آنرا تقاص كند و كسى غير از خداوند متعال قادر بر خونخواهى آن نيست، اى پسر رسول خدا به نزد تو آمده ام در حالى كه از سرزمين خو به سوى تو كوچ كرده ام، و به واسطه تو در تمام نيازمندى هايم چه امور دنيائى و چه امور اخروى به خدا متوسل مى شوم، و به واسطه تو تمام نيازمندى هايم چه امور دنيائى و چه امور اخروى به خدا متوسل مى شوم، و به واسطه تو تمام نيازمندان در نيازهايشان به خداوند منان متوسل مى شوند، و به توسط تو اوليأ دمأ از بندگان خدا طلب خود را مى گيرند.

متن:

ثم امش قليلا ثم تستقبل القبر - و القبلة بين كتفيك - فقل:

الحمد لله الواحد (الاحد)المتوحد بالامور كلها، خالق الخلق فلم يعزب عنه شى ء من امرهم، و عالم كل شى ء بلا تعليم؛ ضمن الارض و من عليها دمك و ثارك يا ابن رسول الله، اشهد ان لك من الله ما وعدك من النصر و الفتح، و ان لك من الله الوعد الحق فى هلاك عدوك و تمام موعده اياك، اشهد انه قاتل معك ربيون كثير كما قال الله تعالى: و كاين من نبى قاتل معه ربيون كثير فما و هنوا لما اصابهم.

دنباله زيارت نامه حضرت ابا عبد الله الحسينعليه‌السلام

ترجمه:

سپس اندكى قدم بردار و پس از آن قبر را مقابل خود و قبله را بين دو كتف قرار داده و بگو:

حمد و سپاس براى خداوند است كه در تمام امور مستقل مى باشد، آفريننده مخلوقات بوده پس هيچ امرى از امور خلائق از او مخفى و پنهان نمى باشد، بدون اينكه تعليم گرفته باشد به تمام اشيأ عالم و دانا است، اى فرزند رسول الله خداوند منان زمين و تمام موجودات روى آن را تاوان خون تو قرار داده است، شهادت مى دهم نصرت و فتحى را كه خدا به تو وعده داده برايت منجز و فراهم فرموده، و نيز شهادت مى دهم وعده راست و حقى را كه خدا در ارتباط با هلاك نمودن دشمن تو داده و نيز تمام وعده هايش به تو به وقوع پيوسته است، شهادت مى دهم كه همراه تو جماعت بسيارى مقاتله و كارزار كردند چنانچه حق تعالى در قرآن فرموده:

و چه بسا پيامبر كه گروه زيادى از پيروانش همراه او كارزار كرده و كشته شدند ولى هيچ سستى و رخنه اى از اين رهگذر در آنها پيدا نشد.

متن:

ثم كبر سبع تكبيرات، ثم امش قليلا واستقبل القبر، ثم قل:

الحمد لله الذى لم يتخذ صاحبة و لا ولدا ولم يكن له شريك فى الملك خلف كل شى ء فقدره تقديرا، اشهد انك قد بلغت عن الله ما امرت به و وفيت بعهد الله، و تمت بك كلماته، و جاهدت فى سبيله حتى اتاك اليقين، لعن الله امة قتلتك، و امة خذلتك، و لعن الله امة خذلت عنك، اللهم انى اشهد بالولاية لمن واليت و والت رسلك، و اشهد بالبرأة ممن برئت منه و برئت منه رسلك، اللهم العن الذين كذبوا رسولك، وهدموا كعبتك، و حرفوا كتابك، و سفكوا دمأ اهل بيت نبيك، و افسدوا عبادك و استذلوهم، اللهم ضاعف لهم اللعنة فيما جرت به سنتك فى برك و بحرك، اللهم العنهم فى سمائك و ارضك، اللهم واجعل لى لسان صدق فى اوليائك، وحبب الى مشاهدهم، حتى تلحقنى بهم، و تجعلهم لى فرطا و تجعلنى لهم تبعا فى الدنيا و الاخرة.

ترجمه:

(دنباله زيارت نامه حضرت )

(ابا عبد الله الحسينعليه‌السلام )

سپس هفت تا تكبير بگو و پس از آن اندكى جلو برو و قبر را روبروى خود قرار داده و بگو:

حمد و سپاس مرخدائى را سزد كه همراه و فرزند براى خود نگرفت و در سلطنت و پادشاهى برايش شريكى نمى باشد، تمام اشيأ را آفريد پس آنها را متناسب و معين نمود، شهادت مى دهم كه تو آنچه را مامور به ابلاغش بودى ابلاغ نمودى و بعهدى كه با خدا نموده بودى وفأ كردى، و به واسطه تو كلمات خدا و نعمت هايش تماميت وكمال پيدا مى كنند، و شهادت مى دهم كه در راه او مجاهدت و كوشش نموده تا اجل تو را دريافت، خدا لعنت كند جماعتى را كه تو را كشتند و گروهى را كه يارى تو را ننمودند، و خدا لعنت كند آن دسته از مردمى را كه ديگران را به ترك يارى تو واداشتند، خدايا من شهادت مى دهم آنان را كه تو و رسولانت را دوست دارند من دوست دارم، و شهادت مى دهم كه بى زارم از كسانى را كه تو و رسولانت از آنها بى زار مى باشيد، بار خدايا لعنت كن كسانى را كه پيغمبرت را تكذيب كرده، و كعبه تو را منهدم و خراب نموده، و كتابت را سوزانده، و خونهاى اهل بيت پيغمبرت را ريخته، و بنده گانت را فاسد كرده و خوار نمودند، خداوندا لعنت ايشان را مضاعف و دو چندان نما در آن چه سنت تو بر آن جارى شده در خشكى و دريا، خداوندا ايشان را در آسمان و زمينت لعنت نما، بار خدايا قرار بده براى من زبانى راست در دوستانت و محبوب من نما مشاهد ايشان را، تا به آنها ملحقم نمائى، و قرار بده ايشان را رهبران من و من را در دنيا و آخرت تابع ايشان.

متن:

ثم امش قليلا فكبر سبعا، و هلل سبعا، و الحمد الله سبعا، و سبح الله تعالى سبعا، واجبه سبعا و تقول:

لبيك داعى الله (لبيك داعدى الله )ان كان لم يجبك بدنى فقد اجابك قلبى و شعرى و بشرى و رايى و هواى على التسليم لخلف النبى المرسل، والسبط المنتجب، و الدليل العالم، والامين المستخزن، و المرضى البليغ و المظلوم المهتضم، جئت انقطاعا اليك والى ولدك و ولد ولدك، الخلف من بعدك على بركة الحق، فقلبى لكم مسلم، و امرى لكم متبع، و نصرتى لكم معدة، حتى يحكم الله و هو خير الحاكمين لدينى و يبعثكم، فمعكم معكم لا مع عدوكم، انى من المومنين برجعتكم لا اكر لله قدرة و لا اكذب له مشية، ولا ازعم ان ماشأ لا يكون.

ترجمه:

(دنباله زيارت نامه )

(حضرت ابا عبد الله الحسينعليه‌السلام )

سپس اندكى جلو برو و هفت مرتبه تكبير و هفت مرتبه لا اله الا الله گفته و هفت مرتبه حمد خدا را نموده و هفت حق تعالى را تسبيح كرده و هفت مرتبه حق تعالى را اجابت نموده (يعنى بگو: لبيك )و بعدا بگو: اجابت مى كنم تو را اى خواننده خدا، اجابت مى كنم تو را اى خواننده خدا، اگر بدنم تو را اجابت نكند پس قطعا قلب و موى و پوست و فكر و خواست نفسم بر تسليم شدن و اطاعت نمودن از فرزند نبى مرسل اجابت ميكنند، و نيز اجابت دختر زاده پيامبر كه برگزيده و راهنما و آگاه مى باشد را مى نمايند، و همچنين اجابت مى كنند امين خزينه دار و پسنديده و بليغ و مظلوم و ستم كشيده را، آمدم به سوى تو و فرزند تو و فرزند فرزندت كه بعد از تو جانشين تو مى باشد، پس دلم تسليم شما است و امر و كارم تابع شما بوده، ونصرت و يارى من آماده براى شما است، يا خدا حكم كند در حالى كه او بهترين حكم كنندگان براى دين من بوده و شما را بر مى انگيزد، پس كسى كه با شما باشد با شما است نه با دشمن شما، من از كسانى هستم كه به رجعت شما ايمان و اعتقاد دارم، نه قدرت خدا و نه مشيت او را انكار مى كنم، و گمان ندارم كه آنچه را خدا بخواهد وجود پيدا نكند.

متن:

ثم امش حتى تنتهى الى القبر و قل - و انت قائم -:

(سبحان الله، يسبح لله ذى الملك و الملكوت و يقدس باسمائه جميع خلقه، سبحان الله الملك القدوس، ربنا رب الملائكة و الروح، اللهم الجعلنى فى وفدك الى خير بقاعك و خير خلقك، اللهم العن الجبت و الطاغوت ).

ثم ارفع يديك حتى تضعهما ممدوتين على القبر، ثم تقول:

(اشهد انك طهر طاهر من طهر طاهر، قد طهرت بك البلاد و طهرت ارض انت فيها، انك ثار الله فى الارض حتى تستثئرلك من جميع خلقه ).

ثم ضع خديك و يديك جميعا على القبر، ثم اجلس عند راسه و اذكر الله بما احببت و توجه اليه و اسال حوائجك، ثم ضع يديك وخديك عند رجليه وقل: (صلى الله عليك و على روحك وبدنك، فلقد ضدقت و صبرت، و انت الصادق المصدق، قتل الله من قتلك بالايدى و الالسن ).

ثم تقوم الى قبر ولده و تثنى عليهم بما احببت و تسال ربك حوائجك و ما بدالك، ثم تستقبل قبور الشهدأ قائما فتقول:

(السلام عليكم ايها الربانيون، انتم لنا فرط و نحن لكم تبع و انصار، ابشروا بموعد الله الذى لا خلف له، و ان الله مدرك بكم ثاركم، و انتم سادة الشهدأ فى الدنيا و الاخرة ).

ثم اجعل القبر بين يديك وصل ما بدا لك، وكلما دخلت الحائر فسلم ثم امش حتى تضع يديك و خديك جميعا على القبر، فاذا اردت ان تخرج فاصنع مثل ذلك، و لا تقصر عنده من الصلاة ما اقمت، و اذا انصرفت من عنده فودعه و قل: سلام الله و سلام ملائكة المقربين و انبيائه المرسلين و عباده الصالحين عليك يا ابن رسول الله، و على روحك و بدنك، و ذريتك و من حضرك من اوليائك.

ترجمه:

دنباله زيارت نامه حضرت ابا عبد الله الحسينعليه‌السلام

سپس به جلو برو تا به قبر منتهى شوى و پس از آن در حالى كه ايستاده اى بگو:

منزه است خدا، تمام مخلوقات و آفريده گان تسبيح خدا را مى گويند آن خدائى كه داراى ملك (عالم ماده )ملكوت (عالم معنا)مى باشد و نيز تمام مخلوقات او را با اسمائش تقديس مى نمايند، منزه است خدائى كه فرمان فرما و بسيار منزه است، او پروردگار ما و پروردگار فرشتگان و روح الامين مى باشد، خداوندا من را در ميان مسافرانت قرار بده بطرف بهترين سرزمين هايت و به سوى بهترين مخلوقاتت، خداوندا جبت (باطل )و طاغوت ستم كار را لعنت نما. سپس دو دستت را بلند كن تا به حالت كشيده آنها را روى قبر بگذارى و سپس بگو:

شهادت مى دهم كه تو عين پاكى و پاك بوده و از عين پاكى و پاك متولد شده اى، شهرها و سرزمينها بواسطه تو پاكيزه شده اند و شهادت مى دهم زمينى كه تو در آن هستى پاكيزه مى باشد، شهادت مى دهم كه تو خون خدا در زمين مى باشى تا حق تعالى براى تو از تمام مخلوقاتش خونخواهى نمايد، سپس صورت و دست هايت را روى قبر بگذار و پس از آن بالاى سر نشسته و هر ذكرى كه خواستى بگو و به آن حضرت توجه نما و حوائج خود را سوال نما.

سپس دو دست و صورت را پائين پاى قبر بگذار و بگو:

خدا بر تو و بر جان و بدنت درود بفرستد، پس همانا راست گفته و صبر نمودى، و تو راست گو و تصديق شده مى باشى، خدا بكشد كسانى را كه تو را با دستها و زبانهايشان كشتند. سپس بالاى قبر فرزندان آن حضرت بايست و بر ايشان ثنأ گفته و هر چه خواستى بگو و بعدا از خداوند حوائج خود و آنچه مى خواهى را طلب نما سپس در حالى كه ايستاده اى رو به قبور شهدا كن و بگو: سلام بر شما اى اهل الله، شما رهبران ما و ما تابعين و ياران شما هستيم، بشارت باد شما را به وعده هائى كه حق تعالى راجع به شما داده و تخلفى در آنها نمى باشد، و خداوند متعال خون خواهى شما را خواهد نمود، شما سروران شهدأ هستيد در دنيا و آخرت.

سپس قبر آن حضرت را در مقابل قرار داده و هر دعائى كه خواستى بخوان.

و هر گاه داخل حائر شدى ابتدأ سلام كن و سپس بطرف قبر به قدرى حركت كن كه دو دست و دو گونه هاى خود را جميعا بر روى قبر بتوانى گذارد و وقتى خواستى خارج شوى باز همين عمل را انجام بده (يعنى دو دست و دو طرف صورت خود را روى قبر بگذار)و از خواندن نماز نزد قبر تا زمانى كه آنجا هستى كوتاهى مكن، و وقتى از محضر امامعليه‌السلام مرخص شدى پس آن جناب را وداع كرده و بگو:

درود خدا و درود فرشتگان مقربش و درود انبيأ مرسلش و درود بندگان صالحش بر تو اى فرزند رسول خدا و بر جان و جسمت و براولاد تو و بر تو و دوستدارانت كه با تو حاضر گرديدند.

متن:

حدثنى بهذه الزيارة احمد بن محمد بن الحسن بن سهل، عن ابيه، عن جده، عن موسى بن الحسن بن عامر، عن احمد بن هلال قال: حدثنا امية بن على القيسى الشامى، عن سعدان بن مسلم - عن رجل - عن ابى عبد اللهعليه‌السلام مثله، و زاد فى آخره من بعد (من حضرك من اوليائك: فاذا بلغت الرواح فقل هذا الكلام من اوله الى آخره، كما قلت حين دخلت الحائر، فاذا دخلت منزلك فقل: (الحمد الله الذى سلمنى و سلم منى، الحمد لله فى الامور كلها و على كل حال، الحمد لله رب العالمين ) ثم كبر احدى و عشرين تكبيرة متتابعة، و سهل و لا تعجل فيها ان شأ الله تعالى - و الباقى مثل -.

ترجمه:

زيارت هفدهم زيارت نامه حضرت ابا عبد الله الحسينعليه‌السلام

احمد بن محمد بن الحسن بن سهل همين زيارت را براى من از پدرش و او از جد وى و او از موسى بن الحسن بن عامر و او از احمد بن هلال نقل نمود، وى گفت:

امية بن على قيسى شامى، از سعدان بن مسلم و او از شخصى و او از حضرت ابى عبد اللهعليه‌السلام مثل همين زيارت نامه را نقل نمود منتهى در آخر آن بعد از (بعد حضرك من اولائك )اين عبارت را اضافه كرده:

پس هنگامى كه شب فرا رسيد اين كلام را از ابتدأ تا آخر همان طورى كه در وقت دخول حائر خواندى بخوان و وقتى به منزلت رسيده و وارد آن شدى بگو:

حمد و سپاس خدائى را كه من را از آزار ديگران بر حذر داشت و ديگران را نيز از شر من محفوظ نمود، حمد در تمام امور و در هر حالى براى خدا است، حمد براى پروردگار عالميان است، پس بيست و يكبار پشت سر هم تكبير بگو و با تانى و آهسته آنها را گفته و ان شأ الله در آن عجله نمى كنى، و باقى الفاظ اين زيارت مثل همان زيارت مذكور مى باشد.

متن:

(زيارة اخرى )

حدثنى ابى - رحمه الله - عن سعد بن عبد الله، عن الحسن بن على بن عبد الله بن المغيرة، عن العباس بن عامر، عن ابان، عن الحسن ابن عطية ابى ناب، عن بياع السابرى، قال: سمعت ابا عبد اللهعليه‌السلام و هو يقول: من اتى قبر الحسينعليه‌السلام كتب الله له حجة و عمرة - او عمرة و حجة - قال: قلت: جعلت فداك فما اقول اذا اتيته؟ قال: تقول:

السلام عليك يا ابا عبد الله، السلام عليك يا ابن رسول الله، السلام عليك يوم ولدت و يوم تموت و يم تبعث حيا، اشهد انك حى شهيد، ترزق عند ربك، واتوالى وليك، و ابرء من عدوك، و اشهدا ان الذين قاتلوك و انتهكوا حرمتك ملعونون على لسان النبى الامى، و اشهد انك قد اقمت الصلاة، و آتيت الزكاة، و امرت با لمعروف، و نهيت عن المنكر، و جاهدت فى سبيل ربك بالحكمة و الموعظة الحسنة، اسال الله وليك و ولينا ان يجعل تحفتنا من زيارتك الصلاة على نبينا، و المغفرة لذنوبنا، اشفع لى يا ابن رسول اله عند ربك.

ترجمه:

(زيارت هيجدهم )

(زيارت نامه حضرت ابا عبد الله الحسينعليه‌السلام )

پدرم رحمة الله عليه از سعد بن عبد الله، از حسن بن على بن عبد الله بن مغيرة، از عباس بن عامر، از ابان، از حسن بن عطيه ابى ناب، از بياع سابرى (عمر ابن يزيد)، وى گفت:

از حضرت ابى عبد اللهعليه‌السلام شنيدم كه مى فرمودند:

كسى كه به زيارت قبر مطهر حضرت امام حسينعليه‌السلام برود خداوند برايش ثواب يك حج و يك عمره (يا ثواب يك عمره و يك حج )منظور مى كند.

راوى مى گويد: محضر مباركش عرضه داشتم: فدايت شوم وقتى به زيارتش رفتم در زيارت آن حضرت چه بگويم؟

حضرت فرمودند: بگو:

درود بر تو اى ابا عبد اللهعليه‌السلام ، درود بر تو اى فرزند رسول خدا، درود بر تو در روزى كه متولد شدى و روزى كه از اين دنيا رحلت نمودى و روزى كه زنده بر انگيخته مى شوى شهادت مى دهم كه تو زنده و شهيد مى باشى، نزد پروردگارت روزى مى خورى، من دوستدار شما را دوست دارم، و از دشمنت بى زارى مى جويم، و شهادت مى دهم آنان كه با تو كارزار كرده و حرمت تو را هتك نمودند به زبان پيامبر اكرمصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم ملعون مى باشند، و شهادت مى دهم كه تو نماز را به پا داشتى و زكات را پرداختى، و به كار خير امر و از عمل زشت و قبيح نهى فرمودى، و در راه خدا با بيان حكمت و دادن پند و موعظه پسنديده مجاهدت نمودى، از خدا كه ولى تو و ولى ما است مى خواهم كه حظ ما را از زيارت تو درود بر پيامبر و آمرزش گناهان ما قرار دهد، اى پسر رسول خدا شفاعت من را نزد پروردگارت بنما.

متن:

حدثنى على بن الحسين، عن سعد بن عبد الله، عن الحسن بن على ابن عبد الله بن المغيرة، عن العباس بن عامر، عن جابر المكفوف، عن ابى الصامت، عن ابى عبد اللهعليه‌السلام قال: سمعته يقول: من اتى الحسينعليه‌السلام ماشيا كتب الله له بكل خطوة الف حسنة، و محى عنه الف سيئة، و رفع له الف درجة فاذا اتيت الفرات فاغتسل و علق نعليك و امش حافيا، و امش بمشى العبد الذليل، فاذا اتيت باب الحائر فكبر الله اربعا وصل عنده و اسل حاجتك.

(زيارت نوزدهم )

(زيارت نامه حضرت ابا عبد الله الحسينعليه‌السلام )

على بن الحسين، از حسن بن على بن عبد اله بن مغيره، از عباس بن عامر، از جابر مكفوف، از ابى الصامت، از حضرت ابى عبد اللهعليه‌السلام ، راوى گفت: شنيدم امامعليه‌السلام مى فرمودند:

كسى كه پياده به زيارت حضرت امام حسينعليه‌السلام برود در مقابل هر قدمى كه بر مى دارد خدا اجر هزار حسنه برايش نوشته و هزار گناه از نامه عملش محو كرده و هزار درجه مقامش را بالا مى برد.

و هر گاه به فرات رسيدى، غسل كن و كفش هايت را بدست گير و پاى برهنه همچون بنده ذليل و خوار حركت كن و وقتى به درب حائر رسيدى چهار مرتبه تكبير بگو و صلوات بفرست و سپس حاجتت را از خدا بخواه.

متن:

(زيارة خفيفة )

حدثنى محمد بن الحسن، عن محمد بن الحسن الصفار، عن احمد بن محمد بن عيسى، عن الحسن بن على بن فضال، عن صفوان بن يحيى، عن ابى الصباح، عن ابى عبد اللهعليه‌السلام - او عن ابى بصير عنه - قال: قلت: كيف السلام على الحسين بن علىعليه‌السلام ؟ قال: تقول: (السلام عليك يا ابا عبدالله، السلام عليك يابن رسول الله، لعن الله من قتلك، و لعن الله من اعان عليك، و من بلغه ذلك فرضى به، انا الى الله منهم برى ).

(زيارة خفيفة )

و با سناده، عن احمد بن محمد، عن محمد بن اسماعيل، عن ابان بن عثمان؛ و عن ابى همام، عن ابى عبد اللهعليه‌السلام قال: اذا اتيت قبر الحسينعليه‌السلام فقل: السلام عليك يا ابا عبد الله، لعن الله من قتلك، و لعن الله من شرك فى دمك، و من بلغه ذلك فرضى به، و انا الى الله منهم برى.

زيارت مختصر ديگر زيارت نامه نوزدهم حضرت ابا عبد الله الحسينعليه‌السلام

ترجمه:

محمد بن الحسن، از محمد بن الحسن الصفار، از احمد بن محمد بن عيسى، از حسن بن على بن فضال، از صفوان بن يحيى، از ابى الصباح، از حضرت ابى عبد اللهعليه‌السلام ، از ابو بصير از حضرت ابى عبد اللهعليه‌السلام ، راوى گفت: محضر امامعليه‌السلام عرض كردم: سلام بر حسين بن علىعليه‌السلام چگونه است؟

حضرت فرمودند:

بگو:

درود بر تو اى ابا عبد الله، درود بر تو اى پسر رسول خدا، خدا لعنت كند كسى كه تو را كشت، و لعنت كند كسى را كه دشمنانت را بر عليه تو كمك كرد، و كسى را كه وقتى خبر قتل تو به او رسيد راضى گشت، من به سوى خدا از ايشان بى زارى مى جويم.

(زيارت مختصر ديگر)

(زيارت نامه بيستم حضرت ابا عبد الله الحسينعليه‌السلام )

ترجمه:

محمد بن الحسين بن اسنادش، از احمد بن محمد، از محمد بن اسماعيل، از ابان بن عثمان و از ابى همام، از حضرت ابى عبد اللهعليه‌السلام حضرت فرمودند:

هر گاه به زيارت قبر امام حسينعليه‌السلام رفتى بگو:

درود بر تو اى ابا عبد الله، خدا كسى را كه تو را كشت لعنت كند، و كسى كه در خون تو شريك گرديد را لعنت نمايد، و كسى كه خبر قتل تو به او رسيد و راضى گشت را لعنت كند و من بسوى خدا از ايشان بى زارى مى جويم.

زيارة اخرى

متن:

حدثنى ابو عبد الرحمن محمد بن احمد بن الحسين العسكرى؛ و محمد بن الحسن جميعا، عن الحسن بن على بن مهزيار، عن ابيه على بن مهزيار، عن محمد بن ابى عمير، عن محمد بن مروان، عن ابى حمزة الثمالى.

قال: قال الصادقعليه‌السلام : اذا اردت المسير الى قبر الحسينعليه‌السلام فصم يوم الاربعأ و الخميس و الجمعة، فاذا اردت الخروج فاجمع اهلك و لدك، وادع بدعأ السفر و اغتسل قبل خروجك و قل حين تغتسل:

(اللهم طهرنى و طهر قلبى، و اشرح لى صدرى، واجر على لسانى ذكرك و محتك، و الثنأ عليك، فانه لا قوة الا بك، و قد علمت ان قوام دينى التسليم لامرك، والاتباع لسنة نبيك، و الشهادة على انبيائك و رسلك الى جميع خلقك، اللهم اجعله نورا و طهورا، و شفأ من كل دأ و سقم و افة عاهة، و حرزا من شر ما اخاف و احذر).

فاذا خرجت فقل: اللهم انى اليك وجهت وجهى، و اليك فوضت امرى، واليك السلمت نفسى، واليك الجات ظهرى، و عليك توكلت، لا ملجا و لامنجا الا اليك، تباركت و تعاليت، عز جارك و جل ثناوك.

زيارت ديگر زيارت نامه بيست و يكم حضرت ابا عبد الله الحسينعليه‌السلام

ترجمه:

ابو عبد الرحمن بن احمد بن الحسين العسكرى، و محمد بن الحسن جميعا، از حسن بن على بن مهزيار، از پدرش على بن مهزيار، از محمد بن ابى عمير، از محمد بن مروان، از ابى حمزه ثمالى، وى گفت:

امام صادقعليه‌السلام فرمودند:

هنگامى كه خواستى به زيارت قبر حضرت امام حسينعليه‌السلام بروى روز چهار شنبه و پنجشنبه و جمعه را روزه بگير سپس هنگام خروج همسر و فرزندانت را جمع كن و دعأ سفر را بخوان و پيش از خارج شدنت غسل كن و در وقت غسل بگو:

خدا يا من را پاكيزه گردان، قلب و دلم را طاهر نما، سينه ام را بگشا، ذكر خود و ثنائت را بر زبانم جارى كن، ثنأ و دعأ بر تو باد، زيرا هيچ قوه و نيروئى وجود ندارد مگر بواسطه تو است، همانا دانستم كه استحكام دينم به اين است كه تسليم امر تو بوده، و از سنت پيامبرت پيروى نموده، و شهادت دهم بر پيامبران و رسولانت بسوى تمام خلائق خداوندا قرار بده آن را غسل را نور و طهور پاك و پاك كننده و شفأ دهنده هر درد و مرض و بلا و عيبى و نگهدارنده از شر آنچه از آن خوف داشته و بر حذر مى باشم.

و هر گاه از منزلت خارج شدى بگو:

بار خدايا من روى خود را بطرف تو متوجه ساخته ام، و كارهايم را به تو واگذار نموده ام، و خود را به تو تسليم كرده ام، و پشت و پناهم را تو قرار داده ام، و بر تو توكل كرده ام، هيچ پناهگاه و اميد نجاتى نيست مگر توجه به تو، منزه و بلند مرتبه اى، تضرع و زارى براى تو كم و ثنأ و ستودنت بسيار مى باشد.

متن:

ثم قل: بسم الله و بالله، و من الله و الى الله، و فى سبيل الله، و على ملة رسول اللهصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم ، على الله توكلت و اليه انيب، فاطر السماوات السبع و الارضين السبع، و رب العرش العظيم، اللهم صلى على محمد و آل محمد، و احفظنى فى سفرى، و اخلفنى، فى اهلى باحسن الخلف، اللهم اليك توجهت، واليك خرجت، و اليك وفدت، ولخيرك تعرضت، و بزيارة حبيب حبيبك تقربت، اللهم لا تمنعنى خير ما عندك بشر ما عندى، اللهم اغفرلى ذنوبى، و كفر عنى سيئاتى، و حط عنى خطاياى، و اقبل منى حسناتى.)

و تقول: (اللهم اجعلنى فى درعك الحصينة، التى تجعل فيها من تريد، اللهم انى ابرء اليك من الحول و القوة - ثلاث مرات -)، و اقرأ ( فاتحة الكتاب )و (المعوذتين ) و (قل هو الله احد)و (انا انزلناه ) و (آية الكرسى )و (يس )و آخر الحشر:

(لو انزلنا هذا القران على جبل (لرايته خاشعا متصدعا من خشية الله و تلك الامثال نضربها للناس لعلهم يتفكرون هو الله الذى لا اله الا هو عالم الغيب و الشهادة هو الرحمن الرحيم هو الله الذى لا اله الا هو الملك القدوس السلام المومن المهيمن العزيز الجبار المتكبر سبحان الله عما يشركون هو الله الخالق البارى المصور له الاسمأ الحسنى يسبح له، ما فى السماوات و الارض و هو العزيز الحكيم ).

و لا تدهن و لا تكتحل حتى تاتى الفرات، و اقل الكلام و المزاح، و اكثر من ذكر الله تعالى، و اياك و المراح و الخصومة، فاذا كنت راكبا و ماشيا فقل: اللهم انى اعوذبك من سطوات النكال و عواقب الوبال، و فتنة الضلال، ومن ان تلقانى بمكروه، و اعوذبك من الحبس و اللبس، و من وسوسة الشيطان، و طوارق السوء، و من شر كل ذى شر، و من شر شياطين الجن و الانس، و من شر من ينصب لاوليأ الله العداوة، و من ان يفرطوا على و ان يطغوا، و اعوذبك من شر عيون الظلمة و من شر كل ذى شر و من شر ابليس و من يرد عن الخير باللسان و اليد.

ترجمه:

دنباله زيارت نامه حضرت ابا عبد الله الحسينعليه‌السلام

سپس بگو:

ابتدأ مى كنم به اسم خدا و ذات او، و از او كمك خواسته و به سوى او توجه نموده و در راه او گام بر مى دارم، و بر شريعت رسول خداصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم مى باشم، بر خدا توكل داشته و بسويش باز مى گردم، خدائى كه آفريننده آسمانهاى هفت گانه و طبقات هفت گانه زمين و پروردگار عرش عظيم مى باشد، خداوندا درود بر محمد و آل محمد بفرست، و من را در اين سفر حفظ نما، و در بين اهل و فرزندانم بهترين جانشين من باش، خداوندا به سوى تو توجه داشته، و بسوى تو از خانه ام خارج گشته، و به سوى تو كوچ كرده ام و متعرض خير تو شده ام، و به واسطه زيارت حبيب حبيبت به تو تقرب مى جويم، بار خدايا خيرى كه نزد تو هست را به واسطه بدى آنچه نزد من است از من منع مكن، خداوندا گناهانم را بيامرز و لغزش ها و بدى هايم را ببخش و جبران نما، و خطاهايم را محو بفرما، و خوبى ها و نيكى هايم را از من قبول نما.

و بگو:

خداوندا من را در آن پوششى كه از هر بلا و آفتى حفظ مى كند و هر كسى را كه بخواهى در آن قرار مى دهى قرار بده، خداوندا بسوى تو بى زارى مى جويم از هر حول و قوه اى مگر حول و قوه (اين فقره را سه مرتبه بخوان )، بعد سوره فاتحة الكتاب و معوذتين( قل اعوذ برب الناس و قل اعوذ برب الفلق ) و سوره قل هو الله احد و سوره انا انزلناه و آية الكرسى و سوره يس و اين چند آيه آخر سوره حشر يعنى:

(لو انزلنا هذا القران على جبل لرايته خاشعا متصدعا من خشية الله و تلك الامثال نضربها للناس لعلهم يتفكرون هو الله الذى لا اله الا هو عالم الغيب و الشهادة هو الرحمن الرحيم هو الله الذى لا اله الا هو الملك القدوس السلام المومن المهمين العزيز الجبار المتكبر سبحان اله عما يشركون هو الله الخالق البارى المصور له الاسمأ الحسنى يسبح له، ما فى السماوات و الارض و هو العزيز الحكيم را قرائت كن و روغن به خود نمال و سرمه مكش تا به فرات وارد شوى و سخن اندك بگو و مزاح و شوخى كمتر كن و ذكر خداى تعالى زياد بگو الحذر از جدال و خصومت.

و هنگامى كه سواره يا پياده بودى بگو:

خدايا به تو پناه مى برم از قهر و صولت عقوبت هايت، و از عواقب اعمالى كه منتهى به وبال و عذاب مى شوند، و از فتنه گمراهى، و از اينكه من را ملاقات كنى در حالى ناپسند و زشت، و به تو پناه مى برم از حبس و اشتباه، و از وسوسه شيطان، و از اتفاقات سوء و بد، و از شر هر صاحب شرى، و از شر شياطين جنى و انسى و از شر كسى كه عداوت و دشمنى با دوستانت مى ورزند و از شر آنانكه در بدى و بر من اسراف كرده و طغيان و تجاوز مى نمايند، و به تو پناه مى برم از شر ستمكاران و از شر هر صاحب شرى و از وسوه ابليس و شر كسى كه با زبان و دست ديگران را از كار خير باز مى دارد.

متن:

فاذا خفت شيئا فقل: (لا حول و لا قوة الا بالله، به احتجبت و به اعتصمت، اللهم اعصمنى من شر خلقك فانما انا بك و انا عبدك ).

فاذا اتيت الفرات فقل قبل ان تعبره: (اللهم انت خير من وفد اليه الرجال، و انت يا سيدى اكرم ماتى و اكرم مزور، و قد جعلت لكل زائر كرامة ولكل وافدا تحفة، و قدا اتيتك زائرا قبر ابن نبيك صلواتك عليه، فاجعل تحفتك اياى فكاك رقبتى من النار، و تقبل منى عملى، واشكر سعيى، وارحم مسيرى اليك بغير من منى، بل لك المن على اذا جعلت لى السبيل الى زيارته، و عرفتنى فضله، و حفظتنى حتى بلغتنى قبر ابن وليك، وقد رجوتك فصل على محمد، و آل محمد و لا تقطع رجائى، وقد اتيتك فلا تخيب املى، و اجعل هذا كفارة لما قبله من ذنوبى، و اجعلنى من انصاره، يا ارحم الراحمين ).

ثم اعبر الفرات و قل: (اللهم صل على محمد، و آل محمد و اجعل سعيى مشكورا وذنبى مغفورا، و عملى مقبولا و اغسلنى من الخطايا و الذنوب، و طهر قلبى من كل آفة تمحق دينى، او تبطل عملى يا ارحم الراحمين ).

ثم تاتى النينوى فتضع رحلك بها، و لا تدهن و لا تكتحل و لا تاكل اللحم مادمت مقيما بها، ثم تاتى الشط بحذأ نخل القبر فاغتسل و عليك المئزر وقل - و انت تغتسل -: (اللهم طهرنى و طهر (لى )قلبى و اشرح لى صدرى، و اجر على لسانى محبتك و مدحتك و الثنأ عليك، فانه لا حول و لا قوة الا بك، و قد علمت ان قوام دينى التسليم لامرك، و الشهداة على جميع انبيائك و رسلك بالالفة بينهم اشهد انهم انبياوك و رسلك الى جميع خلقك، اللهم اجعله نورا و طهورا و حرزا و شفأ من كل سقم ودأ، و من كل آفة و عاهة، و من شر ما اخاف و احذر، اللهم طهر به قلبى و جوارحى، و عظامى و لحمى و دمى، و شعرى و بشرى، و مخى و عصبى، و ما اقلت الارض منى، و اجعله له شاهدا يوم فقرى و فاقتى ).

ثم البس اطهر ثيابك، فاذا لبستها فقل (الله اكبر) - ثلاثين مرة - و تقول: الحمد لله الذى اليه قصدت فبلغنى، و اياه اردت فقبلنى، و لم يقطع، بى و رحمته ابتغيت فسلمنى، اللهم انت حصنى و كهفى، و حرزى و رجائى و املى، لا اله الا انت يا رب العالمين.

ترجمه:

(دنباله زيارت نامه حضرت ابا عبد الله الحسينعليه‌السلام )

پس هر گاه از چيزى خوف و هراس داشتى بگو: لا حول و لا قوة الا بالله، به واسطه اين ذكر خود را مستور و پوشيده نموده و به توسط آن از گناه خود را كناره مى گيرم، خداوندا من را از شر مخلوقاتت حفظ نما، من به تو متوسل شده و بنده تو مى باشم.

و وقتى به فرات وارد شدى پيش از آنكه از آن عبور كنى بگو:

خدايا تو بهترين كسى هستى كه مردان بسويش كوچ مى كنند، و اى سرور من تو كريم ترين افرادى هستى كه ديگران بر او وارد شده و زيارتش مى نمايند، تو خود را براى هر زيارت كننده اى كرامتى و براى هر كوچ كننده اى تحفه اى قرار داده اى، من به نزد تو آمده ام در حالى كه قبر مطهر فرزند پيغمبرت كه رحمت تو بر او باد را زيارت مى كنم، خدايا تحفه اى كه به من مى دهى اين را قرار بده كه من را از آتش دوزخ برهان، و عمل من را از من قبول فرما، و سعى و كوشش من را قبول كن و بپذير، و اين سير و سفرم به سوى خودت را مورد ترحم و تلطف قرار بده بدون اينكه از ناحيه من منتى باشد، بلكه تو بر من منت دارى زيرا اين راه را طريق براى زيارت آن حضرت قرار دادى، و فضيلت آن را به من شناساندى، و من را محفوظ نگاه داشتى تا به قبر فرزند ولى خودت رساندى من را، و من اميدوار به تو هستم پس درود بفرست بر محمد و آل، و اميد من را قطع مكن، همانا نزد تو آمده ام پس آرزوى من را به نا اميدى مبدل كن، و اين زيارت را كفاره و جبران گناهان كه قبلا مرتكب شده ام قرار بده، و من را از ياران آن حضرت قرار بده اى ارحم الراحمين.

سپس از فرات عبور كن و بگو:

خدايا بر محمد و آل محمد درود بفرست، و سعى و كوششم را مقبول و گناهم را آمرزيده و عملم را پذيرفته قرار بده، و پاك كن من را از لغزشها و گناهان، و دل من را از هر آفت و بلائى كه دينم را زائل كرده يا عملم را باطل نموده پاك گردان اى ارحم الراحمين.

سپس به نينوى برو و اثاثيه و اسباب را در آنجا بگذار، روغن به خود نمال و سرمه نكش و تا زمانى كه در آنجا مقيم هستى گوشت نخور، سپس به شط كه در مقابل محل قبر است برو در حالى كه لنگى به كمر بسته اى در آن غسل كن و در حال غسل بگو:

خداوندا من را پاك گردان و دل و قلبم را پاكيزه نما و سينه ام را بگشا، و بر زبانم محبت و مدح و ثنأ خود را جارى گردان، هيچ جنبش و نيروئى نمى باشد مگر بواسطه تو، همانا مى دانم كه قوام و پا برجائى دينم در سايه تسليم امر تو و شهادت دادن بر جميع انبيأ و فرستادگانت به وجود الفت بينشان مى باشد، شهادت مى دهم كه ايشان انبيأ و فرستادگان تو به سوى تمام مخلوقاتت مى باشند. خدايا اين غسل را نور و مطهر و حفظ كننده و شفأ از هر مرض و درد و آفت و بلا قرار بده، بار خدايا به واسطه آن قلب و اعضأ و استخوان و گوشت و خون و موى و پوست و مغز و رگ و آنچه كه زمين از من حمل مى كند را پاك و طاهر قرا بده و آنرا شاهد براى من در روز فقر و تهى دستيم قرار بده، سپس پاكيزه ترين لباسهايت را بپوش و وقتى آنرا پوشيدى بگو:

الله اكبر (سى مرتبه )و بعد بگو:

حمد سزاوار خداوندى است كه بسويش قصد نمودم، پس من را رساند، و او را اراده كردم پس من را پذيرفت و درمانده ام نگذاشت، در رحمتش را طلب كردم پس بن من تسليم نمود، خداوندا تو قلعه و پناهگاه و حافظ و اميد و آرزوى من هستى، نيست معبودى غير از تو اى پروردگار عالميان.

متن:

فاذا اردت المشى فقل: (اللهم انى اردتك فاردنى، و انى اقبلت بوجهى اليك فلا تعرض بوجهك عنى، فان كنت على ساخطا فتب على، و ارحم مسيرى الى ابن حبيبك، ابتغى بذلك رضاك عنى فارض عنى، و لا تخيبنى يا ارحم الراحمين ).

ثم امش حافيا و عليك السكينة و الوقار بالتكبير و التهليل و التمجيد و التحميد و التعظيم لله و لرسولهصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم ، و قل ايضا:

(الحمد لله الواحد المتوحد بالامور كلها، خالق الخلق و لم يعزب عنه شى ء من امورهم، و عالم كل شى ء بغير تعليم، صلوات الله سلام ملائكة المقربين، و انبيائه المرسلين و رسله اجمعين على محمد و اهل بيته الاوصيأ، الحمد لله الذى انعم على و عرفنى فضل محمد و اهل بيتهصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم ).

ثم امش قليلا و قصر حطاك، فاذا وقفت على التل فاستقبلت القبر فقف و قل: (الله اكبر)ثلاثين مرة - و تقول:

(لا اله الا الله فى علمه و لا اله الا الله بعد علمه منتهى علمه، و لا اله الا الله مع علمه منتهى علمه، و الحمد لله فى علمه منتهى علمه، و الحمد لله بعد علمه منتهى علمه و الحمد لله مع علمه منتهى علمه، و سبحان الله فى علمه منتهى علمه، و سبحان الله به علمه منتهى علمه و سبحان الله مع علمه منتهى علمه، و الحمد لله بجميع محامده على جميع نعمه، و لا اله الا الله و الله اكبر، و حق له ذلك، لا اله الا الله الحليم الكريم، لا اله الا الله العلى العظيم، لا اله الا الله نور السماوات السبع، و نور الارضين السبع، و نور العرش العظيم، و الحمد لله رب العالمين، السلام عليك يا حجة الله و ابن حجته، السلام عليكم يا ملائكة الله و زوار قبر ابن نبى الله.

دنباله زيارت نامه حضرت ابا عبد الله الحسينعليه‌السلام

ترجمه:

و وقتى خواستى حركت كنى بگو:

خدايا من تو را اراده كرده ام پس تو نيز من را اراده نما، و من به تو روى آورده ام پس رو از من مگردان، پس اگر بر من غضبناكى توبه ام را بپذير، و اين سير و سفرم به سوى فرزند حبيبت را مورد ترحم و تلطف قرار بده، با اين زيارت مى خواهم كه از من خشنود شوى پس راضى شو از من و نا اميدم مكن اى كسى كه ارحم الراحمين هستى.

سپس پاى برهنه حركت كن در حالى كه با وقار و آرامش مى باشى و در اينحال تكبير (الله اكبر)و تهليل (لا اله الا الله )و تمجيد (خدا را با مجد و بزرگى ياد كردن نظير گفتن لا حول و لا قوة الا بالله گفتن )و تحميد (الحمد الله )گفته و نيز عباراتى كه بر تعظيم حق تعالى و رسول گراميشصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم دلالت دارند را بكار ببر و نيز بگو:

حمد سزاوار خداوند واحدى است كه تمام امور مختص به او بوده و او در جميع آنها مستقل است، آفريننده مخلوقات بوده و هيچ چيزى از او پنهان نيست، به تمام اشيأ آگاه و عالم بوده بدن اينكه تعليم گرفته باشد، درود و رحمت خدا و درود فرشتگان مقرب و انبيأ مرسلش و تحيت تمام فرستادگانش بر محمد و اهل بيت آن حضرت كه جانشيناش مى باشند، حمد و سپاس خدائى را كه بر من نعمت داد و برترى و فضيلت محمد و اهل بيتشصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم را به من شناساند.

سپس اندكى حركت كن و قدم هايت را كوتاه بردار و وقتى به تل و تپه رسيدى و قبر در مقابلت قرار گرفت بايست و بگو:

الله اكبر (سى مرتبه ) و سپس بگو:

نيست معبودى مگر خداوند متعال آن طورى كه خودش مى داند، و نيست معبودى مگر خداوند متعال و اين تهليل در حالى است كه حق تعالى مى داند از من صادر شده و نهايت و انتهائى ندارد، و نيست معبودى مگر حق تعالى و اين تهليل مقرون با علم او است ازلا و ابدا و نهايت و انتهائى ندارد، و حمد و سپاس مختص به خداوند است آن طورى كه خودش مى داند و نهايت و انتهائى ندارد و حمد و سپاس مختص به خداوند است و اين تحميد در حالى است كه حق تعالى مى داند از من صادر شده ونهايت و انتهائى ندارد، و حمد و سپاس مختص به خداوند است و اين تحميد مقرون با علم او است ازلا و ابدا و نهايت و انتهائى ندارد.

و منزه است خداوند متعال آن طورى كه خودش مى داند و نهايت و انتهائى ندارد، و منزه است خداوند متعال و اين تنزيه در حالى است كه حق تعالى مى داند از من صادر شده و انتهائى ندارد، و حمد و سپاس مختص به حقتعالى است با تمام ستايشها در مقابل جميع نعمتهايش، و نيست معبودى غير از حق تعالى و او بزرگتر از هر چيزى است، و اين مقام حق او است، نيست معبودى غير از حق تعالى و او بزرگتر از هر چيزى است، و اين مقام حق او است نيست معبودى غير ازحق تعالى كه صاحب حلم و كرم مى باشد، نيست معبودى غير از حق تعالى كه بلند مرتبه و بزرگ مى باشد، نيست معبودى غير از حق تعالى كه نور آسمانهاى هفت گانه و نور طبقات هفتگانه زمين و نور عرش بزرگ مى باشد، و حمد و سپاس مختص به پروردگار عالميان است، درود بر تو اى حجت خدا و فرزند حجت خدا، درود بر شما اى فرشتگان خدا و زائران قبر مطهر فرزند نبى و پيغمبر خدا.

متن:

ثم امش عشر خطوات، و كبر ثلاثين تكبيرة و قل - و انت تمشى -: (لا اله الا الله تهليلا لا يحصيه غيره قبل كل واحد، و بعد كل واحد و مع كل واحد و عدد كل واحد، و سبحان الله تسبيحا لا يحصيه غيره قبل كل واحد و بعد كل واحد، و مع كل واحد، و عدد كل واحد، و سبحان الله و الحمد الله و لا اله الا الله والله اكبر، قبل كل واحد، و بعد كل واحد و مع كل واحد، و عدد كل واحد ابدا ابدا، ابدا، اللهم (انى اشهدك و كفى بك شهيد فاشهدلى )انى اشهد انك حق و ان رسولك حق، و ان قولك حق، و ان قضأك حق، و ان قدرك حق، و ان فعلك حق، و ان جنتك حق، و انك مميت الاحيأ، و انك و محيى الموتى، و انك باعث من فى القبور، وانك جامع الناس ليوم لا ريب فيه، و انك لا تخلف الميعاد، السلام عليك يا حجة الله و ابن حجته، السلام عليكم يا ملائكة الله و يا زوار قبر ابى عبد اللهعليه‌السلام ).

ثم امش قليلا و عليك السكينة و الوقار بالتكبير و التهليل و التمجيد و التحميد و التعظيم لله و لرسولهصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم ، و قصر خطاك فاذا، اتيت الباب الذى يلى المشرق فقف على الباب وقل: الشهدا ان لا اله الا الله وحده لا شريك له، و اشهدا ان محمدصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم عبده و رسوله، و امين الله على خلقه، و انه سيد الاولين و الاخرين، و انه سيد الانبيأ و المرسلين، سلام على رسول الله، الحمد لله الذى هدانا لهذا و ما كنا لنهتدى لولا ان هدانا الله، لقد جائت رسل ربنا بالحق، اللهم انى اشهد ان هذا قبر ابن حبيبك صفوتك من خلقك، و انه الفائز بكرامتك، اكرمته بكتابك، و خصصته و ائتمنته على وحيك، و اعطيته مواريث الانبيأ، و جعلته حجة على خلقك، فاعذر فى الدعوة، و بذل مهجته فيك، ليستقذ عبادك من الضلالة، و الجهالة، والعمى، و الشك و الاتيات الى باب الهدى من الردى، و انت ترى و لاترى، و انت بالمنظر الاعلى، حتى ثار عليه من خلقك من غرته الدنيا و باع الاخرة بالثمن الاوكس (الادنى ) و اسخطك و اسخط رسولك، و اطاع من عبيدك من اهل (الشقاق و)النفاق، و حملة الاوزار من استوجب النار، لعن الله قاتلى الله قاتلى ولد رسولك و ضاعف عليهم العذاب الاليم.

ترجمه:

دنباله زيارت نامه حضرت ابا عبد الله الحسينعليه‌السلام سپس ده قدم بردار و سى مرتبه تكبير گفته و در حالى كه راه مى روى بگو:

نيست معبودى مگر حق تعالى تهليل مى گويم تهليلى كه غير از او احدى نمى تواند آن را بشمارد، و منزه است خدا و حمد براى خدا است و نيست معبودى مگر خدا و خدا بزرگتر از هر چيز بوده، پيش از هر كسى و بعد از هر كسى و با هر كسى و عدد تمام كسان است براى هميشه، براى هميشه، براى هميشه، خداوندا من تو را شاهد مى گيرم و تو براى شاهد بودن كافى هستى پس شهادت بده براى من كه شهادت مى دهم تو حق بودى و رسولت حق بوده گفتارت حق و حكمى كه مى كنى حق بوده و تقديرت حق و فعلت حق و بهشتت حق مى باشد، و شهادت مى دهم كه تو زنده ها را مى ميرانى و مردگان را زنده مى كنى و مرده هاى در قبور را مبعوث مى فرمائى، و شهادت مى دهم كه تو مردم را در روزى كه شكى در آن نيست جمع مى نمائى، و شهادت مى دهم كه وعده اى را كه داده اى مخالفت مى كنى، درود بر تو اى حجت خدا و فرزند حجت خدا، درود بر شما اى فرشتگان خدا و اى زائرين قبر ابى عبد اللهعليه‌السلام .

سپس اندكى حركت كن، در حالى كه با آرامش و سنگينى راه مى روى تكبير و تهليل گفته و حق تعالى را به مجد و بزرگى ياد نما و به تحميد و تعظيم حق تعالى و رسول اكرمصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم پرداز و قدم هايت را كوچك بردار و وقتى به درب شرقى حرم رسيدى بايست و بگو:

شهادت مى دهم كه معبودى غير از خداوند متعال نبوده در حالى كه تنها است و شريكى براى او نمى باشد، و شهادت مى دهم كه محمدصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم بنده و فرستاده او و امين خدا بر مخلوقاتش مى باشد، و شهادت مى دهم كه او سرور اولين و آخرين (گذشتگان و آيندگان )است، و شهادت مى دهم كه آن حضرت آقاى انبيأ و فرستادگان حق تعالى است، درود بر رسول خدا، حمد و سپاس خدائى را كه ما را به اين امر هدايت نمود و اگر او ما را هدايت نمى كرد هرگز به آن راه نمى يافتيم، همانا فرستادگان پروردگار ما حق را آورده اند، خداوندا من شهادت مى دهم كه اين قبر فرزند حبيب و فرزند اختيار شده از مخلوقاتت مى باشد، و او است كه اين قبر فرزند حبيب و فرزند اختيار شده از مخلوقاتت مى باشد، و او است كه به كرامت تو رسيده، تو او را بواسطه كتابت (قران )مورد اكرام خود قرار داده اى، و اختصاصش داده و بر وحى خود امينش نموده اى، و مواريث انبيأ را به او اعطأ فرموده اى و بر خلائق حجت كرده اى، پس در دعوت خلائق به تو مبالغه نمود و جانش را در راه تو بذل ايثار كرد تا بندگانت را از گمراهى و نادانى و تاريكى و شك و شبهه نجات داده و به طرف هدايت و رهائى از هلاكت بكشاند در حالى كه تو مى بينى در عين اينكه ديده نمى شوى و در حالى كه در ديدگاهى بلند و مرتفع بوده و برتمام اعمال و حركات خلائق مشرف هستى بهر صورت آن حضرت براى نجات بشر قيام نمود ولى كسانى كه مغرور دنيا واقع شده و آخرت را به بهأ اندكى فروختند بر آن جناب هجوم آورده و بدين ترتيب تو و رسولت را به غضب آورده و بندگانى را كه اهل شقاق و نفاق و حاملين وزر و بال و مستوجب و مستحق دوزخ هستند را اطاعت و پيروى كردند، خدا لعنت كند كشندگان فرزندان رسولت را و عذاب دردناك را بر ايشان مضاعف و دو چندان كند.

متن:

ثم تدنو قليلا و قل: (السلام عليك يا وارث آدم صفوة الله، السلام عليك يا وارث نوح نبى الله، السلام عليك يا وارث ابراهيم خليل الله، السلام عليك يا وارث موسى كليم الله، السلام عليك يا وارث عيسى روح الله، السلام عليك يا وراث محمد حبيب اللهصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم و سلم، السلام عليك يا وارث امير المومنين على بن ابى طالب وصى رسول الله، السلام عليك يا وارث الحسن بن على الزكى، السلام عليك يا وراث فاطمة الزهرأ سيدة نسأ العالمن الصديقة، السلام عليك يا ايها الصديق الشهيد، السلام عليك ايها الوصى الرضى البار التقى، السلام عليك ايها الوفى النقى، اشهد انك قد اقمت الصلاة، و آتيت الزكاة، و امرت بالمعروف و نهيت عن المنكر، و عبدت لله مخلصا حتى اتاك اليقين، السلام عليك يا ابا عبد الله، ورحمة الله و بركاته، السلام عليك و على الارواح التى حلت بفنائك و اناخت برحلك، السلام على ملائكة الله المحدقين بك السلام على ملائكة الله زوار قبر ابن نبى الله ).

ثم ادخل الحائر و قل حين تدخل: السلام على ملائكة الله المقربين، السلام على ملائكة الله المنزلين، السلام على ملائكة الله المسومين، السلام على ملائكة ء الله الذين هم مقيمون فى هذا الحاير باذن ربهم، السلام على ملائكة الله الذين هم فى هذا الحائر يعلمون و لامر الله مسلمون، السلام عليك يا بن رسول الله، و ابن امين الله، و ابن خالصة الله، السلام عليك يا ابا عبد الله انا لله و انا اليه راجعون، ما اعظم مصيبتك عند جدك، رسول الله (صلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم ) و ما اعظم مصيبتك عند من عرف الله عزوجل، و اجل مصيبتك عند الملا الاعلى، و عند انبيأ الله، و عند رسل الله، السلام منى اليك و التحية مع عظيم الرزية عليك، كنت نورا فى الاصلاب الشامخةُ، ونورا فى ظلمات الارض و نورا فى السماوات العلى، كنت فيها نورا ساطعا لا يطفى، و انت الناطق بالهدى.

ترجمه:

دنباله زيارت نامه حضرت ابا عبد الله الحسينعليه‌السلام سپس اندكى نزديك شو و بگو:

درود بر تو اى وارث حضرت آدم برگزيده خدا، سلام بر تو اى وارث حضرت نوح پيغمبر خدا، سلام بر تو اى وارث حضرت ابراهيم خليل خدا، سلام بر تو اى وارث حضرت موسى، كليم خدا، سلام بر تو اى وارث حضرت عيسى روح خدا، سلام بر تو اى وارث حضرت محمدصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم حبيب خدا، سلام بر تو اى وارث حضرت اميرالمومنين على بن ابى طالبعليه‌السلام وصى و جانشين رسول خدا، سلام بر تو اى وارث حضرت حسن بن على پاك و پاكيزه، سلام بر تو اى وارث حضرت فاطمه زهرا سرور زنان عالميان و صديقه طاهره، سلام بر تو اى راستگو و اى شهيد، سلام بر تو اى جانشين پيامبر كه پسنديده و نيكوكار و پرهيزكار مى باشى، درود بر تو اى وفأ كننده به عهد و پاكيزه، شهادت مى دهم كه تو نماز را به پاداشته و زكات را پرداخته و به كار نيك امر، از عمل زشت نهى فرمودى و عبادت خدا را مخلصا انجام داده تا وقتى كه مرگ تو را دريافت، سلام بر تو اى ابا عبد الله و رحمت خدا و بركاتش بر تو باد، سلام بر تو و ارواحى كه در اطرافت فرود آمده، و رحل اقامت افكنده اند، درود بر فرشتگان خدا كه اطراف تو را گرفته اند، درود بر فرشتگان خدا و زائرين قبر مطهر فرزند پيغمبر خدا.

سپس داخل حائر بشو و در وقت داخل شدن بگو:

درود بر فرشتگان مقرب خدا، درود بر فرشتگان خدا كه از آسمان به زمين نازل مى شوند، درود بر فرشتگان معلوم و معين خدا، درود بر فرشتگان خدا، آنانكه به اذن پروردگارشان در اين حائر مقيم شده اند، درود بر فرشتگان خدا آنانكه در اين حائر به عمل مشغول بوده و تسليم امر خدا مى باشند، درود بر تو اى فرزند رسول خدا و اى فرزند امين خدا و فرزند اختيار و برگزيده خدا، درود بر تو اى ابا عبد الله ما از آن خدا بوده و به سويش بر مى گرديم، چه قدر مصيبت شما نزد جدتان رسول خداصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم بزرگ است، و چه قدر مصيبت شما نزد كسى كه خدا را مى شناسند عظيم مى باشد، و چه قدر مصيبت شما در ملأ اعلى با عظمت است، و چه قدر مصيبت شما نزد انبيأ خدا و فرستادگان او بزرگ مى باشد، درود من به تو و تحيت و تهنيت من در حالى كه مصيبت شما عظيم است بر شما، شما نورى بودى در صلب هاى عالى مقام، و نور بودى در تاريكى هاى زمين و هوأ، و نور بودى در آسمانهاى مرتفع، شما در آسمانها نور درخشانى بودى كه خاموش شدنى نبود و شما به هدايت و رشد مردم سخن مى گوئيد.

متن:

ثم امش قليلا و قل: (الله اكبر) - سبع مرات - و هلله سبعا، و احمده سبعا و سبحه سبعا و قل: (لبيك داعى الله ) سبعا، و قل:

(ان كان لم يجبك بدنى عند استغاثتك، و لسانى عند استنصارك، فقدا اجابك قلبى، و سمعى و بصرى، ورايى و هواى على التسليم لخلف النبى المرسل، و السبط المنتجب، والدليل العالم، و الامين المستخزن، و المودى المبلغ، و المظلوم المصطهد، جئتك يا مولاى انقطاعا اليك، والى جدك وابيك، و ولدك الخلف من بعدك، فقلبى لك مسلم، ورايى لك متبع، و نصرتى لك معده، حتى يحكم اله بدينه و يبعثكم، و اشهد الله انكم الحجة، و بكم ترجى الرحمة، فمعكم معكم لا مع عدوكم، انى بكم من المومنين، لا انكرلله آانكر لله قدرة و لا اكذب منه مشيئة ).

ثم امش و قصر خطاك حتى تستقبل القبر، و اجعل القبلة بين كتفيك و استقبل بوجهك و جهة وقل:

السلام عليك من الله، و السلام على محمد امين الله على رسله و عزائم امره، الخاتم لما سبق، و الفاتح لما استقبل، و المهيمن على ذلك كله و السلام عليك و رحمة الله و بركاته، اللهم صل على محمد صاحب ميثاقك، و خاتم رسلك، و سيد عبادك، و امينك فى بلادك، و خير بريتك كما تلا كتابك، و جاهد عدوك حتى اتاه اليقين، اللهم صلى على امير المومنين عبدك، و اخى رسولك الذى انتجبته بعلمك، و جعلته هاديا لمن شئت من خلقك، و الدليل على من بعثته برسالتك، وديان الدين بعدلك و فصل قضائك بين خلقك، و المهيمن على ذلك كله، و السلام عليه و رحمة الله و بركاته، اللهم اتمم به كلماتك، و انجزيه وعدك واهلك به عدوك، و اكتبنا فى اوليائه و احبائه، اللهم اجعلنا له شيعة و انصارا و اعوانا على طاعتك و طاعة رسولك و ما وكلته به، و استخلفته عليه يا رب العالمين، اللهم صلى على فاطمة بنت نبيك، و زوجة وليك، و ام السبطين الحسن و الحسين، الطاهرة المطهرة، الصديقة الزكية، سيدة نسأ اهل الجنة اجمعين، صلوة لا يقوى على احصائها غيرك، اللهم صل على الحسن بن على عبدك، و ابن اخى رسولك، الذى انتجبته بعلمك، و جعلته، هاديا لمن شئت من خلقك، و الدليل على من بعثته برسالاتك، و ديان الدين بعدلك، و فصل قضائك بين خلقك و المهيمن على ذلك كله، و رحمة الله و بركاته.

اللهم صل على الحسين بن على عبدك، و ابن اخى رسولك، الذى انتجبته بعلمك، و جعلته هاديا لمن شئت من خلقك، و الدليل على من بعثته برسالاتك، وديان الدين بعدلك و فصل قضائك بين خلقك، والمهيمن على ذلك كله، (والسلام عليه )و رحمة الله و بركاته.

سپس اندكى حركت كن و بعد هر كدام از:

تكبير و تهليل و تسبيح و ذكر (لبيك داعى الله )، را هفت مرتبه گفته و بعد بگو: اگر در هنگام استغاثه و طلب پناه، بدن و جسمم تو را اجابت و زبانم هنگام طلب نصرت تو را يارى نكرده است پس همانا قلب و گوش و چشمم تو را اجابت مى نمايند، و فكر و هواى من فرمان بردار و تسليم فرزند نبى مرسل و سبط پيامبر برگزيده و مطيع راهنماى آگاه و امين نگاهدار و ادأ كننده رساننده و مظلوم مقهور مى باشد، اى آقاى من به نزد تو آمدم در حالى كه از همه قطع و به تو جد و پدر و فرزندانت كه جانشينان بعد از تو هستند خود را وصل نموده ام، پس قلبم تسليم تو و راى و فكرم تابع تو، و كمكم براى تو آماده بوده تا زمانى كه خدا حكم براى دينش نموده و شما را بر انگيزد، و خدا را شاهد مى گيرم كه شما حجت او هستيد، و به سبب شما اميد رحمت مى باشد، پس كسى كه با شما است با شما بوده نه با دشمنانتان، همانا من از كسانى هستم كه به شما ايمان دارم، قدرت خدا را انكار نداشته و مشيتش را تكذيب نمى كنم، سپس حركت كن و قدم هايت را كوچك بردار، مقابل قبر برسى و قبله را بين دو شانه ات قرار بده و صورتت را مقابل و روبروى قبر نما و بگو:

درود از طرف خدا بر تو، درود خدا بر حضرت محمد كه امين او بر فرستادگان و بر احكام شريعتش بوده و پايان بخش انبيأ و گشاينده آيندگان (اوصيأ)مى باشد، فرمان روا است بر تمام، و درود و رحمت خدا و بركاتش بر تو، خدايا درود فرست بر محمد كه صاحب پيمان تو بوده و خاتمه بخش فرستادگان و سرور بندگانت مى باشد، امين تو است در شهرها، و بهترين مردمان بوده زيرا از كتاب تو پيروى نمود، و با دشمنانت مبارزه نمود تا هنگامى كه مرگ او را دريافت، بار خدايا درود بفرست بر امير مومنان كه بنده تو و بردار رسولت بوده و تو او را به علم خودت برگزيدى، و وى را راهنماى مخلوقاتت و دليل و برهان بر كسى كه به رسالت خود او را برانگيختى قرارش دادى وى را حاكمى قرار دادى كه به عدالت حكم مى نمود، و بين خلق تو با حكم تو اختلافات و منازعات را فيصله مى داد، سياستمدار و حكم فرما بود بر تمام اين امور، درود و رحمت و بركات تو بر او باد، خداوندا وعده هائى را كه در يارى نمودن دينت داده اى بواسطه آن حضرت عملى نما و به دست پرتوانش آنها را منجز فرما، و دشمنانت را به وسيله آن حضرت هلاك نما و ما را در زمره دوست داران او محسوب نما، خدايا ما را شيعه و ناصر و مددكارش قرار بده تا در راه طاعت تو و رسولت و آنچه به او واگذارده اى و كسانى را كه جانشينانش نموده اى گام برداريم اى پروردگار عالميان، خدايا درود فرست بر فاطمه دختر پيامبرت، و همسر وليت، و مادر دو سبط رسول گرامى حضرت امام حسن و امام حسين، او كه پاك و پاكيزه، بسيار راستگو و لايق و شايسته، سرور تمام زنان اهل بهشت است، درودى كه غير از تو كسى قادر بر احصأ و شمارش آن نباشد، خدايا درود فرست بر حسن بن على بنده ات و فرزندت بر فاطمه دختر پيامبرت، و همسر وليت، و مادر دو سبط رسول گرامى حضرت امام حسن و امام حسين، او كه پاك و پاكيزه، بسيار راستگو و لايق و شايسته، سرور تمام زنان اهل بهشت است، درودى كه غير از تو كسى قادر بر احصأ و شمارش آن نباشد، خدايا درود فرست بر حسن بن على بنده ات و فرزند برادر رسولت، كه به علم خويش انتخابش نمودى، و وى را راهنماى مخلوقات و دليل و برهان بر كسى كه به رسالت خو او را برانگيختى قرار دادى، و او را حاكمى قرار دادى كه به عدالت حكم مى نمود، و بين خلق تو با حكم تو اختلافات و منازعات را فيصله مى داد، سياست مدار و حكم فرما بود برتمام اين امور، درود و رحمت و بركات تو بر او باد، خداوندا درود بر حسين بن على كه بنده تو و فرزند برادر رسولت كه با علم خودت او را انتخاب نموده بوده و وى را راهنماى مخلوقاتت و دليل و برهان بر كسى كه برسالت خود او را برانگيختى قرار دادى و او را حاكمى نصب كردى كه به عدالت حكم مى نمود و بين خلق تو با حكم تو اختلافات و منازعات را فيصله مى داد، و سياست مدار و حكم فرما بود برتمام اين امور، درود و رحمت و بركات تو بر او باد.

متن:

و تصلى على الائمة كلهم كما صليت على الحسن و الحسينعليه‌السلام و تقول:

(اللهم اتمم بهم كلماتك، و انجزهم و عدك، و اهلك بهم عدوك و عدوهم من الجن و الانس اجمعين، اللهم اجزهم عنا خير ما جازيت نذيرا عن قومه، اللهم اجعلنا لهم شيعة و انصارا و اعوانا، على طاعتك و طاعة رسولك، اللهم اجعلنا ممن يتبع النور الذى انزل معهم، و احينا محياهم، و امتنا مماتهم، و اشهدنا مشاهدهم فى الدنيا و الاخرة، اللهم ان هذا مقام اكرمتنى به، و شرفتنى به، و اعطيتنى فيه رغبتى على حقيقة ايمانى بك و برسولك ).

ثم تدنو قليلا و تقول

(السلام عليك يا ابن رسول الله، و سلام الله و سلام ملائكته المقربين، و انبيائه المرسلين، كلما تروح الرائحات الطاهرات لك، و عليك سلام المومنين لك بقلوبهم، الناطقين لك بفضلك، بالسنتهم، اشهد انك صادق صديق، صدقت فيما دعوت اليه، و صدقت فيما اتيت به، و انك ثار الله فى الارض، اللهم ادخلنى فى اوليائك، و حبب الى شهادتهم و مشاهدهم فى الدنيا و الاخرة، انك على كل شى ء قدير).

و تقول: السلام عليك يا ابا عبد الله، رحمك الله يا ابا عبد الله، صلى الله عليك يا ابا عبد الله، السلام عليك يا امام الهدى، السلام عليك يا علم التقى، السلام عليك يا حجة الله (على اهل الدنيا، السلام عليك يا حجة الله ) و ابن حجته، السلام عليك يا نبى الله، السلام عليك يا ثار الله و ابن ثاره السلام عليك يا ثارالله و ابن ثاره، السلام عليك يا وتر الله الله و ابن وتره، اشهد انك قتلت مظلوما، و ان قاتلك فى النار، و اشهد انك جاهدت فى سبيل اله حق جهاده، لم تاخذك فى الله لومة لائم، و انك عبدته حتى اتاك اليقين، اشهد انكم كلمة التقوى، و باب الهدى، و الحجة على خلقه، اشهد ان ذلك لكم سابق فيما مضى، و فاتح فيما بقى، و اشهد ان ارواحكم و طينتكم طينة طابت و طهرت بعضها من بعض من الله و من رحمته فاشهد الله تبارك و تعالى و كفى به شهيدا، و اشهد كم انى بكم مومن و لكم تابع فى ذات نفسى و شرائع دينى و خاتمة عملى و منقلبى و مثواى، فاسئل اله البر الرحيم ان يتمم ذلك لى، اشهد انكم قد بلغتم و نصحتم، و صبرتم و قتلتم، و غصبتم و اسى اليكم فصبرتم، لعن الله امة خالفتكم، و امة جحد و لايتكم، و امة تظاهرت عليكم، و امة شهدت و لم تستشهد، الحمد لله الذى جعل النار مثواهم، و بئس الورد المورود، و بئس الرفد المرفود.

ترجمه:

دنباله زيارت نامه حضرت ابا عبد الله الحسينعليه‌السلام و سپس بر تمام ائمهعليه‌السلام درود بفرست به همان طورى كه بر حضرت امام حسن و امام حسينعليه‌السلام درود فرستادى و بعد از آن بگو:

بار خدايا وعده هائى را كه در يارى نمودن دينت داده اى به واسطه اين حضرات (ع ) عملى نما و به دست پرتوانشان آنها را منجز فرما، و دشمنان جنى و انسى خود و ايشان را جملگى به واسطه اين حضرات هلاك فرمات بار خدايا ايشان را از طرف ما جزأ بده، جزأ و پاداش نيكوئى كه به ترساننده از طرف قومش مى دهى، خدايا ما را شيعه و ناصر و مددكار ايشان قرار بده كه از نورى كه با ايشان قرار داده اى تبعيت كنيم، و حياتى به ما ببخش همچون حيات ايشان، و مماتى نصيبمان گردان مانند ممات ايشان و در دنيا و آخرت ما را در مشاهد ايشان حاضر گردان، خدايا اين مقام و مرتبه اى است كه من را با آن مورد كرامت قرار داده، و شرافتم به آن داده اى و بواسطه اش در من به حقيقت ايمان به تو و به رسولت ميل و رغبت ايجاد نموده اى.

سپس اندكى نزديك به قبر شو و بگو:

سلام و درود بر تو اى فرزند رسول خدا، و درود خدا و درود خدا و درود فرشتگان مقرب و انبيأ مرسلش بر تو باد هر زمانى كه نسيم هاى پاك و خوش مى وزند، و درود قلبى مومنان بر تو، آنانكه زبانشان به فضل تو گويا است، شهادت مى دهم كه تو راستگو و بسيار درستكار بوده و در آنچه مردم را به آن دعوت نمودى راست مى گفتى، و در آنچه انجام داده اى درستكار بوده اى، و شهادت مى دهم كه تو خون در زمين هستى، بار خدايا من را در زمره دوستانت قرار بده، و در دنيا و آخرت شهادت و مشاهدشان را محبوب من گردان، همانا تو بر هر چيز قادر هستى.

و بگو:

درود بر تو اى ابا عبد الله، خدا رحمت كند تو را اى ابا عبد الله، درود خدا بر تو اى ابا عبد الله، درود بر تو اى پيشواى هدايت، درود بر تو اى نشانه تقوى و پرهيزكارى، درود بر تو اى حجت خدا بر اهل دنيا، درود بر تو اى حجت خدا و فرزند حجت خدا، درود بر تو اى پيغمبر خدا، درود بر تو اى خون خدا و پسر خون خدا، درود بر تو اى خون تنها مانده خدا و پسر خون تنها مانده خدا، شهادت مى دهم كه تو مظلوم كشته شدى، و قاتل تو در دوزخ خواهد بود، و شهادت مى دهم كه تو مظلوم كشته شدى، و قاتل تو در دوزخ خواهد بود، و شهادت مى دهم كه تو در راه خدا آن طورى كه شايسته است جهاد نمودى، و در راه خدا سرزنش هيچ سرزنش كننده اى متوجه تو نگرديده، و محققا خدا را پرستيدى تا وقتى كه مرگ تو را دريافت، شهادت مى دهم كه شما اهل بيت مظهر پرهيزكارى و باب هدايت مردم، و حجت بر مخلوقات مى باشيد، شهادت مى دهم كه اين مقام براى شما در گذشته سابقه داشت است، و در آينده گشاينده خواهد بود، و شهادت مى دهم كه ارواح و حقيقت شما پاك مى باشد، پاك بوده و پاك مى باشد در حالى كه بعضى از برخى ديگر بوده ناشى از ذات اقدس الهى و از رحمت واسعه اش مى باشد، شاهد مى گيرم حق تبارك و تعالى را بر اين گفتارم و او براى شاهد بودن كافى است، و شما را شاهد مى گيرم كه ايمان به شما داشته و در حقيقت نفسم و احكام دينم و پايان كارها و حركات و منزل آخرم تابع و پيرو شما مى باشم، پس از خداوند نيك رفتار و مهربان درخواست مى كنم كه اين معنا را برايم فراهم و ميسور فرمايد، شهادت مى دهم كه شما تبليغ رسالتهاى خود را نموده و زبان به خيرخواهى مردم گشوده و در مشكلات صبر نموده و در پايان امر در راه كشته شده ايد، حقوق شما غصب شد، اذيت ها و بدى ها متوجه شما گرديد ولى تحمل نموديد، خدا لعنت كند گروهى را كه با شما مخالفت نمودند و جمعى را كه ولايت شما را انكار كردند، و دسته اى را كه بر عليه شما تظاهر نمودند، و قومى را كه در جنگ با شما حاضر شده و نخواستند كه در راه شما شهيد شوند، حمد و ستايش خدائى را كه جهنم را جايگاهايشان قرار داد و آن بد جايگاه و بد عطائى است كه به ايشان اعطأ مى گردد.

متن:

و تقول: صلى الله عليك صلى الله عليك صلى الله عليك، يا ابا عبد الله، و على روحك و بدنك، لعن الله قاتليك، و لعن الله سالبيك، و لعن الله خاذليك، و لعن الله من شايع على قتلك، و من امر بقتلك، و شارك فى دمك، و لعن الله من بلغه ذلك فرضى به او سلم اليه، انا ابرا الى الله من ولايتهم، و اتولى الله و رسوله و آل رسوله، و اشهد ان الذين انتهكوا حرمتك و سفكوا دمك ملعونون، على لسان النبى الامى، اللهم العن الذين كذبوا رسلك، و سفكوا دمأ اهل بيت نبيك صلواتك عليهم، اللهم العن قتلة اميرالمومنين، و ضاعف عليهم العذاب الاليم، اللهم العن قتلة الحسين بن على، و قتلة انصار الحسين بن على، و اصلهم حر نارك، و ذقهم باسك، و ضاعف عليهم العذاب الاليم، و العنهم لعنا وبيلا، اللهم احلل بهم نقمتك، و آتهم من حيث لا يحتسبون، و خذهم من حيث لا يشعرون، و عذبهم عذابا نكرا، و العن اعدأ نبيك و (اعدا) آل نبيك لعنا و بيلا، اللهم العن الجبت و الطاغوت و الفراعنة انك على كل شى ء قدير).

و تقول: بابى انت و امى يا ابا عبد الله، اليك كانت رحلتى مع بعد شقتى، و لك فاضت عبرتى، و عليك كان اسفى و نحيبى، و صراخى و زفرتى و شهيقى، و اليك كان مجيئى و بك استتر من عظيم جرمى، اتيتك (زائرا)و افدا قد اوقرت ظهرى، بابى انت و امى، يا سيدى بكيتك يا خيرة الله و ابن خيرته، و حق لى ان ابكيك، و قد كبتك السماوات والارضون و الجبال و البحار، فما عذرى ان لم ابكك، و قد بكاك حبيب ربى، و بكتك الائمة صلوات الله عليهم، و بكاك من دون سدرة المنتهى الى الثرى جزعا عليك.

ترجمه:

دنباله زيارت نامه حضرت ابا عبد الله الحسينعليه‌السلام و سه مرتبه بگو:

درود و رحمت فرستد خدا بر تو اى ابا عبد الله.

بعد بگو:

و بر جان و بدنت، خدا كشندگان تو را لعنت كند، خدا لعنت كند آنانكه جامه از بدنت بيرون آوردند، خدا لعنت كند كوبندگان تو را، خدا لعنت كند كسانى را كه پى گير كشتن تو بودند، و كسى كه فرمان به كشتن تو داد، و در خونت شركت كرد، و خدا لعنت كند كسى را كه وقتى خبر كشتن تو را شنيد راضى به آن شد يا در مقابلش تسليم گشت و گردن نهاد، ما به سوى خدا پناه مى بريم از دوست داشت اين جماعات و دوست داريم خدا و رسول و آل رسولش را، و شهادت مى دهم آنانكه حرمت تو را هتك كرده و خونت را ريختند ملعون و از رحمت واسعه حق به دور مى باشند، و اين لعنت بر زبان پيامبر امىصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم در حق ايشان جارى شده است، خدايا كشندگان امير المومنينعليه‌السلام را لعنت كن، وعذاب دردناك را بر ايشان چندان نما، خدايا كشندگان حسين بن علىعليه‌السلام را لعنت كن، و نيز كشندگان ياران حسين بن علىعليه‌السلام را مورد لعن خود قرار بده، و حرارت آتش جهنم خود را به ايشان برسان، و عذابت را به آنها بچشان، و عذاب دردناك را بر آنها چندان نما، و لعنت كن ايشان را لعنت سخت و شديد، خدايا نقمت و عبوتت را بر ايشان فرود آور، و از جائى كه گمان ندارند عقابت را نصيبشان گردان، و از جائى كه شعور و درك آن را نمى كنند مورد ماخذه قرارشان بده، و ايشانرا عذابى سخت بنما، و لعنت كن دشمنان پيغمبرت را، و دشمنان آل پيغمبرت را لعنتى سخت و شديد، خدايا جبت (باطل ) و طاغوت (ياغى و سركش )و متكبران را لعنت نما، و تو بر هر چيزى قدرت دارى.

و بگو:

اى ابا عبد الله پدر و مادرم فدايت شوند، با اينكه طى طريق بطرف شما بسيار دور است معذلك مرگ من به سوى تو در حركت است، و اشكهايم براى تو ريزان مى باشند، و تاسف و گريه شديد من بر تو است، فرياد و جيق و بغض نمودنم بخاطر تو مى باشد، آمدنم به سوى تو است، به واسطه تو خواهان پوشيده شدن گناهان بزرگم مى باشم، آمدم نزد تو در حالى كه زيارت كننده تو بوده و مسافرى هستم كه از بار گران سفر پشتم خميده گشته، پدر و مادرم فداى تو، اى آقاى من گريستم بر تو اى برگزيده خدا و فرزند برگزيده حق، و بر من است كه بر تو بگريم، همانا آسمانها و زمينها و كوه ها و درياها بر تو گريسته اند پس اگر بر تو گريه نكنم هيچ عذرى ندارم، و حبيب پروردگارم بر تو گريه كرده و ائمه هدى كه درود خداوند بر ايشان باد نيز بر تو گريسته اند، و تمام موجوداتى كه در طبقه بين سدرة المنتهى و كره خاك مى باشند بر تو گريسته و جزع و ناله نموده اند.

متن:

ثم استلم القبر و قل:

السلام عليك يا ابا عبد الله، يا حسين بن على يا ابن رسول الله، السلام عليك يا حجة الله و ابن حجته، اشهد انك عبد الله و امينه بلغت ناصحا و اديت امينا، و قلت صادقا، و قتلت صديقا، فمضيت شهيدا على يقين، لم توثر عمى على هدى، و لم تمل من حق الى باطل، و لم تجب الا الله وحده، و اشهد انك كنت على بينة من ربك، بلغت ما امرت به، و قمت بحقه، و صدقت من كان قبلك غير واهن و لا موهن فصلى الله عليك و سلم تسليما، جزاك الله من صديق خيرا، و اشهدا ان الجهاد معك جهاده و ان الحق معك واليك و انت اهله و معنه و ميراث النبوة عندك و عند اهل بيتك، و اشهد انك قد بلغت و نصحت، و وفيت و جاهدت فى سبيل الله بالحكمة و الموعظة الحسنة و مضيت للذى كنت عليه شهيدا و مستشهدا و مشهودا، فصلى الله عليك و سلم تسليما، اشهد انك طهر طاهر مطهر، من طهر طاهر مطهر، طهرت طهرت ارض انت بها، و طهر حرمك، اشهد انك امرت بالقسط و العدل، و دعوت اليهما، و اشهد ان امة قتلتك اشرار خلق الله و كفرته، و انى استفشع بك الى الله ربك و ربى من جميع ذنوبى، واتوجه بك الى الله فى جميع حوائجى و رغبتى، فى امر آخرتى و دنياى.

ترجمه:

دنباله زيارت نامه حضرت ابا عبد الله الحسينعليه‌السلام سپس دست به قبر بكش و بگو:

درود بر تو اى ابا عبد الله، اى حسين بن على، اى پسر رسول خدا، درود بر تو اى حجت خدا و پسر حجت خدا، شهادت مى دهم كه تو بنده خدا و امين او هستى، تبليغ كردى در حالى كه به ديگران اندرز دادى و ادأ كردى در حالى كه امين بودى، مطالب را گفتى در حالى كه راست گو بودى، و كشته شدى در حالى كه بسيار راست گو بودى، پس از اين جهان عبور كردى و شهيد گشتى، در حالى كه صاحب يقين بودى، نابينائى را بر هدايت اختيار نكردى، از حق به باطل ميل نكردى، اجابت نكردى مگر خداوند را به تنهائى، و شهادت مى دهم كه تو بر حجتى از پروردگارت بودى، آن چه كه مامور به رساندنش شدى را تبليغ فرمودى، و به حق آن قيام نمودى، و حجت هاى پيش از خود را تصديق نمودى در حالى كه هيچ سستى از خود نشان نداده و ابدا آنها را توهين ننمودى، پس رحمت فرستاد خدا بر تو و سلام داد سلام دادنى، پاداش خير دهد خدا به تو، شهادت مى دهم كه جهاد همراه تو جهاد مى باشد، و حق با تو و به سوى تو مى باشد، و تو اهل و مركز آن مى باشى، و ميراث نبوت نزد تو و اهل بيت تو مى باشد، و شهادت مى دهم كه تو تبليغ نموده و نصيحت كردى، و به عهدت وفأ نمودى و در راه خدا با بيان حكمت و موعظه حسنه اى كه نمودى جهاد كردى، و شهادت مى دهم كه تو گذشتى و عبور نمودى بر آن طريق حقى كه داشتى در حالى كه شاهد آنچه از اين امت صادر شده بوده و خدا و رسول و فرشتگان شهادت مى دهند كه تو بر حق و طريق مستقيم بودى.

پس رحمت فرستاد خدا بر تو و سلام داد سلام دادنى، شهادت مى دهم كه تو نفس پاكى و پاك و پاكيزه شده اى، از نفس پاكى و پاك و پاكيزه شده مى باشى، پاك مى باشى و زمينى كه تو در آن هستى نيز پاك مى باشد، و حرم تو نيز پاك است، شهادت مى دهم كه تو به عدل و ميانه روى امر نموده و مردم را به اين دو دعوت كردى، و شهادت مى دهم گروهى كه تو را كشتند بدترين مخلوقات خدا و از كافرين مى باشد، و من جهت آمرزش تمام گناهانم تو را نزد خدايت و خداى خودم شفيع قرار مى دهم، و به واسطه تو در تمام نيازمندى ها و خواستهايم در ارتباط به امر دنيا و آخرت به طرف خدا روى مى نمايم.

متن:

ثم ضع خدك الايمن على القبر وقل: (اللهم انى اسئلك بحق هذا القبر و من فيه و بحق هذه القبور و من اسكنتها، ان تكتب اسمى عندك فى اسمائهم حتى توردنى مواردهم، و تصدرنى مصادرهم، انك على كل شى ء قدير).

و تقول: رب افحمتنى ذنوبى و قطعت مقالتى، فلا حجة لى و لا عذرلى، فانا المقر بذنبى، الاسير ببليتى، المرتهن بعملى، المتجلد فى خطيئتى، المتحير عن قصدى، المنقطع بى، قد اوقفت نفسى يا رب موقف الاشقيأ الاذلأ المذنبين، المجترئين، عليك المستخفين بوعيدك، يا سبحانك! اى جراة اجترءت عليك، و اى تغرير غررت بنفسى، و اى سكرة او بقتنى، و اى غفلة اعطبتنى، ما كان اقبح سوة نظرى، و اوحش فعلى، يا سيدى فارحم كبوتى لحروجهى، و زلة قدمى، و تعفيرى فى التراب خدى، و ندامتى على ما فرط منى، و اقلنى عثرتى، و ارحم صرختى و عبرتى، و اقبل معذرتى، و عد بحلمك على جهلى، و باحسانك على خطيئاتى، و بعفوك على، رب اشكو اليك قساوة قلبى، و ضعف عملى، فامنح بمسئلتى، فانا المقر بذنبى، المعترف بخطيئتى، و هذه يدى و ناصيتى، استكين لك بالقود من نفسى، فاقبل توبتى، و نفس كربتى، و ارحم خشوعى و خضوعى و انقطاعى اليك سيدى! و اسفى على ما كان منى و تمرغى و تعفيرى فى تراب قبر ابن نبيك بين يديك، فانت رجائى و ظهرى و عدتى و معتمدى، لا اله الا انت.

ترجمه:

دنباله زيارت نامه حضرت ابا عبد الله الحسينعليه‌السلام سپس گونه راست خود را روى قبر گذار و بگو:

خدايا از تو درخواست مى كنم به حق اين قبر و كسى كه در آن است و بحق اين حق اين قبور و كسانى كه در آنها ساكنشان كردى، اينكه نام من را نزد خودت در اسمأ ايشان ثبت و ضبط كرده تا واردم كنى به محل ورودشان و خارجم نمائى از محل خروجشان، همانا تو بر هر چيز قادر و توانائى.

و بگو:

بار خدايا من را در مقابل گناهانم مفحم و بلا جواب قرار داده و گفتارم را قطع كرده در نتيجه هيچ حجتى و عذرى براى من نبوده و به گناهانم اقرار دارم، به واسطه بليه اى كه خود فراهم كرده ام اسير بوده و در گرو عمل و كردار خويش مى باشم، نهايت سعى و كوشش خود را گناهان و لغزش هاى خود نموده ام، از مقصود و طريق مستقيم وامانده و متحير مى باشم، درمانده و راه به رويم بسته شده، پروردگارا خود را در جاى اشقيأ گمراه و خطاكار قرار داده ام، آنانكه بر تو جرئت كرده و عصيانت را كرده، و به وعيدهاى تو اعتنأ نكرده و آنها را سبك تلقى كرده اند، سبحان الله! چه جرئتى بر تو از خود نشان داده، و چه ضررى به نفس خويش وارد كرده، و چه مستى من را هلاك نمود و چه غفلت و بى خبرى من را نابود نمود، چقدر كريه و زشت است بد نظرى من و چقدر وحشتناك است و كردار من، اى آقاى من به خاطر رخسارم بر به روى افتادنم، و بر لغزش قدمم، و بر ماليدن صورتم را بر خاك و بر پيشانيم بر آنچه از من صادر شده، رحم فرما، و از گناهم درگذر، و بر فرياد و اشكهاى گردان در چشمم ترحم نما، و عذر من را بپذير، و در مقابل جهل و نادانى من به حلم و بردبارى خود برگرد، و در قبال خطأ واشتباهاتم به احسانت عمل نما، و به عفو و بخششت با من رفتار كن، پروردگارا از سنگ دلى و ضعف كردارم به تو شكايت مى كنم پس در مقابل سوال و در خواستم عطأ نما، من به گناهم اقرار دارم، به خطأ خويش معترفم، اين دست من وپيشانى من است كه در اختيار تو گذارده تا از من قصاص نمائى، پس توبه من را بپذير و حزن و اندوهم را بر طرف كن، اى آقاى من به خشوع و خضوع و جدا شدنم از غير و وصل شدنم به تو ترحم نما، اى آسف و افسوس بر آنچه از من صادر شده و در تربت قبر پسر پيغمبرت در مقابل تو خود را غلطانده و به خاك آلوده نموده ام، تو اميد و پشت و پناه و تكيه گاه من مى باشى، نيست خدائى غير از تو.

متن:

ثم كبر خمسة و ثلاثين تكبيرة، ثم ترفع يديك و تقول:

اليك يا رب صمدت من ارضى، و الى ابن نبيك قطعت البلاد رجأ للمغفرة، فكن لى يا ولى الله سكنا و شفيعا، و كن بى رحيما، و كن لى منجا يوم لا تنفع الشفاعة (عنده )الا لمن ارتضى، يوم لا تنفع شفاعة الشافعين، و يوم يقول اهل الصلالة: (ما لنا من شافعين و لا صديق حميم )، فكن يومئذ فى مقامى بين يدى ربى له منقذا، فقد عظم جرمى اذا ارتعدت فرائصى، و اخذ بسمعى، و انا منكس راسى بما قدمت من سوء عملى، و انا عاركما ولدتنى امى، و ربى يسئلنى فكن لى يومئذ شافعا و منقذا، فقداعدد تك ليوم حاجتى و يم فقرى و فاقتى.

ترجمه:

دنباله زيارت نامه حضرت ابا عبد الله الحسينعليه‌السلام سپس سى و پنج مرتبه تكبير گفته و پس از آن دو دستت را بلند كرده و بگو:

اى پروردگارم، از سرزمين خود بسوى تو قصد نمودم، و به سوى پسر پيغمبرت شهرها را پيمودنم به اميد اينكه گناهانم را بيامرزى، پس اى ولى خدا تكيه گاه و شفيع من بوده، و نسبت به من مهربان و در روزى كه نزد حق تعالى شفاعت كسى غير از پسنديدگان در دربارش پذيرفته نمى شود همان روزى كه خود در قرآن به آن اشاره كرده و فرمود: يوم لا تنفع شفاعة الشافعين، و همان روز كه اهل ضلال و گمراهى مى گويند: ما لنا من شافعين و لا صديق حميم، نجات گاه و شفاعت كننده من باش، پس در اين روز در مقابل پروردگارم براى من نجات دهنده باش چه آنكه وقتى گوشت هاى بدنم بلرزند و گوشم گرفته شود و بواسطه اعمال زشت كه از من صادر شده سر افكنده باشم و جرم و گناه خود را بسيار بزرگ ببينم و در آن حال همچون روزى كه مادر مرا زائيده لخت و برهنه باشم و پروردگارم من را طرف سوال و عتاب قرار دهد تو در آن وقت شافع و نجات دهنده من باش، من تو را براى روز احتياج و هنگام تهى دستى و نيازم براى خود ذخيره كرده ام.

متن:

ثم ضع خدك الا يسر على القبر و تقول:

(اللهم ارحم تضرعى فى تراب قبر ابن نبيك، فانى فى موضع رحمة يا رب ).

و تقول: (بابى انت و امى يا ابن رسول الله، انى ابرء الى الله من قاتلك و من سالبك، يا ليتنى كنت معك، فافوز عظيما، و ابذل مهجتى فيك، و اقيك بنفسى، و كنت فيمن اقام بين يديك حتى يسفك دمى معك فاظفر معك، بالسعادة و الفوز بالجنة ).

و تقول: لعن الله من رماك، لعن الله من طعنك، لعن الله من اجتز راسك، لعن الله من حمل راسك، لعن الله من نكت بقضيبه بين ثناياك، لعن الله من حمل راسك، لعن الله من نكت بقضيبه بين ثناياك، لعن الله من ابكى نسائك، لعن الله من ابكى نسائك، لعن الله من ايتم اولادك، لعن الله من اعان عليك، لعن الله من ابكى نسائك، علن الله من ايتم اولادك، لعن الله من اعان عليك، علن الله من سار اليك، لعن الله من سمع صوتك فلم يجبك لعن الله ابن آكلة الاكباد، و لعن الله ابنه و اعوانه و اتباعه و انصاره ابن سمية، و لعن الله جميع قاتليك و قاتلى ابيك و من اعان على قتلكم، و حسا الله اجوافهم و بطونهم و قبورهم نارا، و عذبهم عذابا اليما.

ترجمه:

دنباله زيارت نامه حضرت ابا عبد اللهعليه‌السلام سپس گونه چپ را روى قبر گزارده و بگو:

خدايا به تضرع من در خاك قبر پسر پيغمبرت رحم فرما چه آنكه من در جاى رحمت تو قرار گرفته ام اى پروردگار من.

و بعد بگو:

پدر و مادرم فداى تو اى پسر رسول خدا، من از كشنده تو و كسى كه جامه از بدنت بدر آورده به سوى خدا بى زارى مى جويم، كاش با تو مى بودم پس به رستگارى عظيمى نائل مى شدم و خون قلبم را در راه تو ايثار مى كردم و با بذل نفس تو را نگه مى داشتم و كاش در ميان كسانى بودم كه در مقابل تو به جهاد برخاسته و از تو حمايت نمودند تا خونم با تو به زمين مى ريخت و بدين ترتيب با تو به سعادت و رسيدن به بهشت دست مى يافتم.

و بگو:

خدا لعنت كند كسى كه به تو تير انداخت، خدا لعنت كند كسى را كه بتو نيزه زده، خدا لعنت كند كسى را كه سر تو را بريد، خدا لعنت كند كسى كه سر تو را با خود حمل نمود، خدا لعنت كند كسى را كه با چوب به وسط دندان هاى ثناياى تو زد، خدا لعنت كند كسى را كه زنان تو را گرياند، خدا لعنت كند كسى را كه فرزندانت را يتيم نمود، خدا لعنت كند كسى را كه دشمنان تو را كمك كند كسى را كه تو را از آب فرات منع كرد، خدا لعنت كند كسر را كه به تو خيانت نمود و تنهايت گذارد، خدا لعنت كند كسى را كه صداى تو را شنيد و جوابت را نداد، خدا لعنت كند پسر خورنده جگرها را، و خدا لعنت كند فرزند و ياران و تابعين و مددكارانش و فرزند سميه را، و خدا لعنت كند تمام كشندگان تو و آنان كه بر كشتنت كمك كردند، و خدا درون و دلها و قرهاى ايشان را پر از آتش كند، و ايشان را عذابى دردناك نمايد.

متن:

ثم تسبح عند راسه الف تسبيحة من تسبيح اميرالمومنينعليه‌السلام فان احببت تحولت الى عند رجليه و تدعو بما قد فسرت لك ثم تدور من عند رجليه الى عند راسه فاذا فرغت من الصلوة سبحت و التسبيح تقول:

(سبحان من لا تبيد معالمه، سبحان من لا تنقص خزائنه، سبحان من لا انقطاع لمدته، سبحان من لا ينفد ما عنده، سبحان من لا اضمحلال لفخره، سبحان من لا يشاور احدا فى امره، سبحان من لا اله غيره ).

ثم تحول عند رجليه وضع يدك على القبر و قل:

(صلى الله عليك يا ابا عبد الله، - ثلاثا - صبرت وانت الصادق المصدق قتل الله من قتلكم بالايدى و الالسن ).

و تقول: اللهم رب الارباب، صريخ الاخيرا انى عذت معاذا، ففك رقبتى من النار، جئتك يا ابن رسول الله وافدا اليك، اتوسل الى الله فى جميع حوائجى من امر آخرتى و دنياى، و بك يتوسل المتوسلون الى الله فى جميع حوائجهم، و بك يدرك اهل الثواب من عباد الله طلبتهم، اسئل وليك و ولينا ان يجعل حظى من زيارتك الصلوة على محمد و آله، و المغفرة لذنوبى، اللهم اجعلنا ممن تنصره و تنتصر به لدينك فى الدنيا و الاخرة ).

ثم تضع خدك عليه و تقول:

(اللهم رب الحسين! اشف صدر الحسين، اللهم رب الحسين! اطلب بدم الحسين، اللهم رب الحسين! انتقم ممن رضى بتقل الحسين! اللهم رب الحسين! انتقم ممن خالف الحسين، اللهم رب الحسين! انتقم ممن فرح بتقل الحسين ) تبتهل الى الله فى اللعنة على قاتل تسبيح فاطمة الزهرأ صلى الله عليها فان لم تقدر فمائة تسبيحة و تقول:

سبحان ذى العز الشامخ المنيف، سبحان ذى الجلال الفاخر العظيم، سبحان ذى الملك الفاخر القديم، سبحان ذى الملك الفاخر العظيم، سبحان من لبس العز و الجمال، سبحان من تردى بالنور والوقار، سبحان من يرى اثر النمل فى الصفا، و خفقان الطير فى الهوأ سبحان من هو هكذا و لا هكذا غيره.

ترجمه:

(دنباله زيارت نما حضرت ابا عبد الله الحسينعليه‌السلام )

سپس نزديك سر مبارك آن جناب هزار مرتبه تسبيح حضرت اميرالمومنينعليه‌السلام را بگو، و اگر خواستى تسبيح حضرت را نگو تا پائين پاهاى مبارك برسى و دعأ كن به آنچه بعدا برايت شرح خواهم داد (و محتمل است مراد دعاهائى باشد كه قبلا حضرت براى ابو حمزه ثمالى بيان فرمودند)بهر صورت پس از رسيدن به پائين پا و خواند دعا دور بزن و خود را به نزديك سر مبارك برسان و پس از فراغت از نماز تسبيح بگو و مراد از تسبيح، تسبيح اميرالمومنينعليه‌السلام است كه به آن اشاره شد و آن اينست كه بگوئى: منزه است كسى كه معالم و نشانه هاى داله بر او كهنه شدنى نيست، منزه است كسى كه خزائنش كم شدنى نيست، منزه است كسى كه دوران سلطنتش منقرض شدنى نيست، منزه است كسى كه آنچه نزدش هست تمام شدنى نيست، منزه است كسى كه فخر و بزرگى او زائل شدنى نيست، منزه است كسى كه در كارهايش با كسى مشورت نمى كند، منزه است كسى كه معبودى غير از او نمى باشد.

سپس به پائين پاهاى مبارك منتقل شو و دست بر قبر بگذار و بگو:

درود و رحمت فرستد خدا بر تو اى ابا عبدالله (سه مرتبه )صبر كردى و تو راستگو و تصديق شده اى، خدا بكشد كسانى را كه تو را با دست ها و زبانهايشان كشتند.

و بعد بگو:

خداوندا اى صاحب صاحب ها، و اى پناه دهنده خوب ها، من پناه مى آورم پناه آوردنى، پس من را از آتش دوزخ برهان، آمدم نزد اى فرزند رسول خدا در حالى كه به سويت سفر نمودم، در تمام نيازمندى هايم چه امور اخروى بوده و چه دنيوى به خدا متوسل مى شوم، و تمام متوسلين به خدا در جميع نيازمندى هايشان تو را واسطه و وسيله قرار مى دهند، و به واسطه تو بندگانى كه اهل پاداش و اجر هستند مطلوب خود را درك مى كنند، از ولى تو و ولى خود درخواست مى كنم كه بهره من از زيارت تو را صلوات بر محمد و آل محمد و آمرزش گناهان و بواسطه ايشان دينت را در دنيا و آخرت مدد نمائى.

سپس صورت بر قبر بگذار و بگو:

خداوندا، اى پروردگار حسيت، شفا بده سينه حسين را، خدايا، اى پروردگار حسين! خون خواهى خون حسين نما، خداوندا اى پروردگار حسين! از كسى كه به قتل حسين راضى شد انتقام بكش، خداوندا اى پروردگار حسين! از كسى كه مخالفت حسين را نمود انتقام بگير، خداوندا، اى پروردگار حسين از كسى كه كشته شدن حسين او را شاد و مسرور نمود انتقام بگير، و در لعن نمودن بر قاتلين امام حسين و اميرالمومنينعليه‌السلام به خدا التماس و تضرع نما و در پايين پا هزار مرتبه تسبيح حضرت فاطمه زهراعليه‌السلام را بگو و اگر نتوانستى آن را صد مرتبه بگو و آن تسبيح عبارتست از اينكه بگوئى:

منزه است خدائى كه صاحب عزت بوده و مقامش رفيع و عالى است، و منزه است خداوندى كه صاحب جلال و بزرگى عظيم مى باشد، منزه است خداوندى كه صاحب سلطنت عظيم و قديم مى باشد، منزه است خداوندى كه صاحب پادشاهى و بزرگ مى باشد، منزه است كسى كه لباس عزت و زيبائى پوشيده، منزه است كسى كه با نور و وقار و بردبارى آراسته و مزين گرديده، منزه است كسى كه اثر پاى مور روى سنگ صاف را مى بيند، منزه است كسى كه بال زدن پرندگان را در هوا مى بيند، منزه است كسى كه او اينچنين بوده ولى غيرش چنين نمى باشد.

متن:

ثم صراطى الى قبر على بن الحسين - فهو عند رجل الحسينعليه‌السلام فاذا وقفت عليه فقل: (السلام عليك يا ابن رسول الله و رحمة الله عليه و بركاته، و ابن خليفة رسول الله، و ابن بنت رسول الله، و رحمة الله عليه و بركاته مضاعفة، كلما طلعت شمس او غربت، السلام عليك و على روحك و بدنك، بابى انت و امى من مذبوح و مقتول من غير جرم، بابى انت و امى دمك المرتقى به الى حبيب الله، بابى انت و امى من مقدم بين يدى ابيك يحتسبك و يبكى عليك، محترقا عليك قلبه، يرفع دمك بكفه الى اعنان السمأ لا ترجع منه قطرة، و لا تسكن عليك من ابيك زفرة، و دعك للفراق، فمكانكما عند الله مع آبائك الماضين و مع امهاتك فى الجنان منعمين، ابرء الى الله ممن قتلك و ذبحك ).

ثم انكب على القبر وضع يديك عليه و قل:

سلام الله و سلام ملائكة المقربين، و انبيائه المرسلين و عباده الصالحين، عليك يا مولاى و ابن مولاسى، و رحمة الله و بركاته، صلى الله عليك و على عترتك و اهل بيتك و آبائك و ابنائك و امهاتك الاخيار الابرار، الذين اذهب الله عنهم الرجس و طهرهم تطهيرا، السلام عليك يا ابن رسول الله، و ابن امير المومنين، وابن الحسين ابن على، و رحمة الله و بركاته، لعن الله قاتلك، و لعن الله من استخف بحقكم و قتلكم، لعن الله من بقى منهم و من مضى نفسى فداوكم و لمضجعكم، صلى الله عليكم و سلم تسليما كثيرا.

ترجمه:

دنباله زيارت نامه حضرت ابا عبد اللهعليه‌السلام سپس به طرف قبر على بن الحسين بگرد، آن جناب پائين امام حسينعليه‌السلام مى باشد پس وقتى مقابل قبرش ايستادى بگو:

درود بر تو اى فرزند رسول خدا و رحمت و بركات خدا چند برابر بر تو باد، مادامى كه خورشيد طلوع كرده يا غروب مى نمايد درود بر تو و بر روان و بدن تو باد، پدر و مادرم فداى سر بريده و كشته اى باد كه بدون گناهى او را كشتند، پدر و مادرم فدايت، خون تو بالا رفت و به نظر حبيب خدا رسيد، پدر و مادرم فداى تو كه در مقابل پدر شهيد شده و پدرت تسليم رضاى خدا گشت و بر تو گريست، در حالى كه قلب او بر تو آتش گرفت، خونت را به كف گرفت و به آسمان پاشيد و قطره اى از آن به زمين برنگشت، وناله و افغان در سوك تو از پدرت قطع نشد و آن حضرت آنى آرام نگشت، به منظور جدائى با تو وداع نمود، پس جايگاه شما دو نفر نزد خدا با پدران و گذشتگانتان مى باشد، و نيز همراه مادرانتان در بهشت به خوشگذرانى مشغوليد، به سوى خدا بى زارى مى جويم از كسى كه تو را كشت و سر بريد.

سپس تكيه بر قبر داده و دو دست را بر آن بگذار و بگو:

درود خدا و فرشتگان مقرب و انبيأ فرستاده و بندگان صالح بر تو اى سرور من و فرزند من، و رحمت و بركات خدا بر تو باد، رحمت فرستد خدا بر تو و بردودمان و خاندان و پدران و فرزندان و مادران نيك و خوب تو، آنان كه خداوند رجس و آلودگى را از ايشان بر كنار داشت و پاكشان نمود پاك نمودنى، درود بر تو اى فرزند رسول خدا و فرزند اميرالمومنين و فرزند حسين بن على، و رحمت خدا و بركاتش بر تو باد، خدا لعنت كند كشنده تو را، و خدا لعنت كند كسى كه حق شما و كشتن شما را سبك شمرد، خدا لعنت كند باقى مانده و گذشتگان ايشان را، جانم فداى شما و قبر شما باد، رحمت خدا و درود فراوانش بر شما باد.

متن:

ثم ضع خدك على القبر و قل: (صلى الله عليك يا ابا الحسن - ثلاثا - بابى انت و امى اتيتك زائرا وافدا عائذا مما جنيت على نفسى و احتطبت على ظهرى، اسئل الله وليك و وليى ان يجعل حظى من زيارتك عتق رقبتى من النار - و تدعوا بما احببت - ).

ثم تدور من خلف الحسينعليه‌السلام الى عند راسه و صل عند راسه ركعتين تقرا فى الاولى (الحمد)و (يس ) و فى الثانية (الحمد)و (الرحمن )، و ان شئت صليت خلف القبر، و عند راسه افضل، فاذا فرغت فصل ما احببت الا ان ركعتى الزيارة لا بد منهما عند كل قبر فاذا فرغت من الصلوة فارفع يديك و قل: اللهم انا اتيناه مومنين به، مسلمين له، معتصمين بحبله عارفين بحقه، مقرين بفضله، مستبصرين بضلالة من خالفة، عارفين بالهدى الذى هو عليه، اللهم انى اشهدك و اشهد من حضر من ملائكتك، انى بهم مومن، و انى بمن قتلهم كافر، اللهم اجعل لما اقول بلسانى حقيقة فى قلبى، و شريعة فى عملى، اللهم اجعلنى ممن له مع الحسين بن علىعليه‌السلام قدم ثابت، و اثبتنى فيمن استشهد معه، اللهم العن الذين بدلوا نعمتك كفرا، سبحانك يا حليم عما يعمل الظالمون فى الارض، تباركت و تعاليت يا عظيم،ترى عظيم الجرم من عبادك فلا تجعل عليهم تعاليت يا كريم، انت شاهد غير غائب و عالم بما اوتى الى اهل صفوتك و احبائك من الامر الذى لا تحمله سمأ و لا ارض و لو شئت لا نتقمت منهم، و لا كنك ذو اناة، و قد املهت الذين اجترووا عليك و على رسولك و حبيبك، فاسكنتهم ارضك و غذوتهم بنعمتك، الى اجل هم بالغوة، و وقت هم صائرون اليه، ليستكملوا العمل الذى قدرت، والاجل الذى اجلت، لتخلدهم فى محط و وثاق و نار (جهنم )و حميم و غساق، و الضريع و الاحراق، و الاغلال و الاوثاق، و غسلين و زقوم و صديد، مع طول المقام فى ايام لظى وفى سقر التى لا تبقى و لا تذر، وفى الحميم و الجحيم.

ترجمه:

(دنباله زيارت نامه حضرت ابا عبد الله الحسينعليه‌السلام )

سپس صورت بر قبر بگذار و بگو:

خدا تو را رحمت كند اى ابا الحسن (سه مرتبه ) پدر و مادرم فدايت، نزد تو آمدم در حالى كه زائر و مسافر بوده و از جنايات و ستم هائى كه بر خود كرده ام و پشتم را سنگين نموده ام به تو پناهنده شده ام، از خدا كه ولى تو و ولى من است درخواست دارم كه بهره من از زيارتت را آزادى من از آتش دوزخ قرار دهد.

بعد هر دعائى كه خواستى بكن و سپس از پشت قبر حضرت امام حسينعليه‌السلام دور بزن و خود را به نزديك سر مبارك آن حضرت برسان و دو ركعت نماز بالاى سر خوانده، در ركعت اول حمد و يس و در ركعت دوم حمد و الرحمن قرائت كن و اگر خواستى نماز را پشت قبر بجا بياور منتهى بالاى سر افضل و بهتر است و پس از تمام شدن نماز هر نماز ديگرى خواستى بخوان منتهى دو ركعت نماز زيارت را بايد نزد هر قبرى بخوانى و وقتى از خواندن نماز فارغ شدى دست را بلند كن و بگو:

خداوندا ما به نزد آن حضرت رسيديم در حالى كه به آن جناب ايمان داشته و تسليمش هستيم، به ريسمان او چنگ زده ايم، و به حقش آگاهيم، به فضلش قرار داريم، به گماره بودن آنانكه مخالفتش را كردند اطلاع داريم، به طريق هدايتى كه بر او بر آن است علم داريم، خداوندا تو و فرشتگان حاضرت را شاهد مى گيرم كه من به ايشان ايمان دارم، و به قاتلين ايشان كفر ورزيده و انكارشان مى كنم، خداوندا براى آنچه به زبان مى رانم در دلم حقيقت و واقعيتى، و در عملم شريعتى قرار بده و ضبط كن من را در زمره آنانكه با آن حضرت شهيد شدند، خداوندا كسانى را كه نعمت ايمان را به كفر تبديل كردند لعنت كن، منزهى تو اى حليم و بردبار آز انچه ستمكاران در زمين مرتكب مى شوند، با بركت و بلند مرتبه اى اى بزرگ، بزرگ گناه را از بندگانت مى بينى ولى در تاديبشان شتاب نمى كنى، بلند مرتبه اى اى با كرامت، تو شاهدى غير غائب، و آگاهى به آنچه نسبت به برگزيدگان و دوستانت انجام شده اعمال و افعالى كه لطمات و صدمات ناشى از آنها را نه آسمان و نه زمين نمى توانند تحمل كنند، و اگر بخواهى از ايشان (فاعلين و عاملين ظلم ) انتقام خواهى گرفت، ولى تو مهلت دهنده اى، به كسانى كه بر تو و بر رسول و حبيبت جرئت نموده و ستم كرده اند مهلت داده اى، ايشان را در زمين خود ساكن گردانيده اى و بواسطه نعمت هايت پرورششان داده اى، و اين مهلت هست تا زمانى كه ايشان به آن رسيده، و تا هنگامى كه به آن منتقل شده، تا بدين وسيله عملى را كه تقدير نموده اى كاملا انجام داده و زمانى را كه معين كرده اى فرا برسد، آن گاه ايشان را در طبقات پائين و در زير زنجيرهاى آتشى دوزخ مخلد نمائى، و نيز آنها را در آب داغ و مايعى متعفن كه از چرك و عرق اهل دوزخ جارى است غرقشان كنى، و نيز آنها در مكانى كه ضريع (گياهى است كه داراى تيغ هائى بسيار بلند است )در آن روئيده و همراه آن دائم زبانه آتش شعله ور است گرفتار نمائى، و در زير زنجيرها و ريسمانهاى آتش محبوس كرده، و از عرق و زرد آبى كه از گوشت بدن اهل دوزخ جريان دارد و نيز از زقوم جهنم به آنها بخورانى، در حالى كه اقامتشان در دوزخ طولانى و همراه با شعله ور بودن آتش سخت جهنم مى باشد، در جهنمى كه شراره هاى آن از دوزخيان هيچ باقى نگذارده و تمام را سوزانده و محو نمايد، و در آبى داغ و جهنمى سوزان جايشان دهى.

متن:

ثم تنكب على القبر و تقول: (يا سيدى اتيتك زائرا موقرا من الذنوب، اتقرب الى ربى بوفودى اليك، و بكائى عليك، و عويلى و حسرتى و اسفى و بكائى و ما اخاف على نفسى رجأ ان تكون لى حجابا و سندا و كهفا و حرزا و شافعا و وقاية من النار غدا، و انان من مواليكم الذين اعادى عدوكم و اوالى وليكم، على ذلك احيا و عليه اموت، و عليه ابعث انشأ الله، و قد اشخصت بدنى و ودعت اهلى و بعدت شقتى و اومل فى قربكم النجاة، و ارجوفى اتيانكم الكرة، و اطمع فى النظر اليكم و الى مكانكم غدا فى جنان ربى مع آبائكم الماضين ).

و تقول: (يا ابا عبد الله يا حسين، ابن رسول الله، جئتك مستشفعا بك الى الله، اللهم انى استشفع اليك بولد حبيبك، و بالملائكة الذين يضجون عليه و يبكون و يصرخون، لا يفترون و لا يسامون و هم من خشيتك مشفقون، و من عذابك حذرون، لا تغيرهم الايام، و لا ينهزمون من نواحى الحيز يشهقون، و سيدهم يرى ما يصنعون، و ما فيه يتقلبون، قد انهملت منهم العيون فلا ترقا، و اشتد منهم الحزن بحرقة لا تطفا).

ثم ترفع يديك و تقول:

(اللهم انى اسئلك مسئلة المسكين، المستكين العليل الذليل الذى لم يرد بمسئلة غيرك، فان لم تدركه رحمتك عطب، اسئلك ان تداركنى بلطف منك و انت الذى لا تخيب سائلك، و تعطى المغفرة و تغفر الذنوب،فلا اكو اهون خلقك، و لا اكون اهون من وفد اليك بابن حبيبك، فانى املت و رجوت، و طمعت و زرت و اغتربت، رجأ لك ان تكافينى اذا اخرجتنى من رحلى، فاذنت لى بالمسير الى هذا المكان رحمة منك و تفضلا منك، يا رحمان يا رحيم.

ترجمه:

دنباله زيارت نامه حضرت ابا عبد الله الحسينعليه‌السلام سپس تكيه بر قبر داده و بگو:

اى سرور من به نزد تو آمدم در حالى كه زائر تو هستم و پشته بارى از گناه را مى كشم، سفر خود به سوى تو را وسيله قرار دادم كه به پرودگارم نزديك شوم، و نيز به واسطه گريستن بر تو و با صداى بلند زارى نمودن و حسرت و تاسف خوردن و گريه كردن بر حال خويش به خدا تقرب مى جويم، بر خود خوف و هراسى نداشته زيرا اميدوارم كه تو براى من حجاب و تكيه گاه و پناهگاه، و جايگاه امن و نگاه دارنده از آتش دوزخ بوده و در فرداى قيامت حافظ من از جهنم باشى، و من از دوستان شما هستم آنان كه با دشمنانتان دشمن و با دوستانتان دوست هستند، بر اين طريق زنده بوده و بر آن خواهم مرد، وانشأ الله بر آن مبعوث شده و پس از مردن زنده خواهم شد، همانا بدن و جسم خويش را به تعب انداخته و با اهل خود وداع نموده و سفرم به درازا كشيده، و در قرب و جوار شما آرزوى نجات دارم، و در آمدن به محضر شما اميدوارم كه در فرمان رجعت بازگردم و در نظر كردن بر شما و به مكانتان طمع دارم كه در فرداى قيامت با پدران و سلف گذشته شما در بهشت باشم.

و سپس بگو:

اى ابا عبد الله، اى حسين فرزند رسول خدا، نزد تو آمدم در حالى كه شما را شفيع بين خود و خدا قرار دادم با خدايا من فرزند حبيبت را شفيع خود بسوى تو قرار دادم، و فرشتگان را نيز شفيع خويش نمودم، فرشتگانى كه بر آن حضرت ضجه زده و ناله نموده و گريسته و فرياد مى كنند، و از زارى و گريستن سستى به آنها راه نيافته و زا آن بدحال نشده و از ترس تو بيمناك و هراسان هستند، و از عذاب تو بر حذر مى باشند، گذشت ايام آنها را تغيير نداده، و در حالى كه پيوسته جيق مى زنند از اطراف حير (حرم سيد الشهدأعليه‌السلام ) دور نمى شوند، و سرور و آقاى ايشان عمل و حركت آنها را مى بيند، لا ينقطع چشمهايشان اشك ريخته و خشك نمى گردد حزن ايشان شدت پيدا كرده و سوزش و گرمى آن افزون شده و هرگز آرام و خاموش نمى شود.

سپس دو دست خود را بلند كن و بگو:

خدايا از تو درخواست مى كنم درخواست شخص بى چيز و ذليل را، درخواست شخص عليل و خوارى را كه با درخواستش غير تو را قصد نمى كند، پس اگر رحمت تو شامل حالش نشود هلاك مى گردد، از تو درخواست مى كنم كه لطف خود را شامل حالم بنمائى، تو كسى هستى كه سائل را نااميد نمى كنى،

مغفرت را شامل بندگان كرده و از گناهان مى گذرى، اى سرور من نيستم صبورترين و نرم ترين خلق تو بر تو، و نيستم نرم ترين كسى كه پر حبيبت را به درگاهت واسطه آورده باشم، من آرزو و اميد دارم، طمع داشته و به زيارت آمده و وطن را ترك كرده ام، اميد به تو دارم كه در مقابل جبران مى كنى زيرا من را از منزلم بيرون آورده، پس اذن دادى كه به اين مكان بيايم و اين رحمتى است از تو، و تفضلى است از جانب تو به من اى بخشنده مهربان.

متن:

واجتهد فى الدعأ ما قدرت عليه، و اكثر منه ان شأ الله، ثم تخرج من السقيفة و تقف بحذأ قبور الشهدأ و تومى اليهم اجمعين و تقول:

السلام عليكم و رحمة الله و بركاته، السلام عليكم يا اهل القبور من اهل ديار المومنين، السلام عليكم بما صبرتم فنعم عقبى الدار، السلام عليكم يا اوليأ الله، السلام عليكم يا انصار الله و انصار رسوله، و انصار امير المومنين، و انصار ابن رسوله و انصار دينه، اشهد انكم انصار الله كما قال الله عزوجل: (و كاين من نبى قاتل معه ربيون كثير فما و هنوا لما اصابهم فى سبيل الله و ما ضعفوا و ما استكانوا)، فما ضعفتم و ما استكنتم حتى لقيتم الله على سبيل الحق، صلى الله عليكم، و على ارواحكم و ابدانكم و اجسادكم، ابشروا بموعد الله الذى لا خلف له ولا تبديل، ان الله لا يخلف وعده، والله مدرك بكم ثارما وعدكم، انتم خاصة الله اختصكم الله لابى عبد اللهعليه‌السلام انتم الشهدأ، و انتمه السعدأ سعدتم، عند الله، و فزتم بالدرجات من جنات لا يطعنت اهلها و لا يهرمون، و رضوا بالمقام فى دار السلام، مع من نصرتم، جزاكم الله خيرا من اعوان جزأ من صبر مع رسول اللهصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم ، انجز الله ما و عدكم من الكرامة فى جواره و داره مع النبيين و المرسلين و امير المومنين و قائد الغر المحجلين، اسئل الله الذى حملنى اليكم حتى ارانى مصارعكم ان يرينيكم على الحوض روأ مرويين، و يرينى اعدائكم فى اسفل درك. الجحيم، فانهم قتلوكم ظلما و ارادوا اماته الحق، و سلبوكم لابن سمية وابن آكلة الاكباد، فاسئل الله ان يرينيهم ظمأ مظمئين مسلسلين مغللين يساقون الى الجحيم، السلام عليكم يا انصار الله و انصار ابن رسول الله منى ما بقيت (و بقى الليل و النهار)، و السلام عليكم دائما اذا فنيت و بليت، لهفى عليكم اى مصيبة اصابت كل مولى يلمحمد و آل محمد، لقد عظمت و خصت و جلت و عمت مصيبتكم، انا بكم بجزع، و انا بكم لموجح محزون، و انا بكم لماصاب ملهوف، هنيئا لكم ما اعطيتم، و هنيئا لكم ما به حييتم، فلقد بكتكم الملائكة و حفتكم و سكنت معسكر كم، و حلت مصارعكم، و قدست و صفت باجنحتها عليكم، ليس لها عنكم فراق الى يوم التلاق، و يوم المحشر و يوم المنشر طافت عليكم رحمة من الله و بلغتم بها شرف الدنيا و الاخرة، اتيتكم شوقا، و زرتكم خوفا، اسئل الله ان يرينيكم على الحوض و فى الجنان مع الانبيأ و المرسلين، و الشهدأ و الصالحين، و حسن اولئك رفيقا.

ترجمه:

دنباله زيارت نامه حضرت ابا عبد الله الحسينعليه‌السلام و در خواندن دعأ بقدرى كه قدرت دارى سعى كن و زياد بخوان سپس از آن محوطه سر پوشيده بيرون بيا و در مقابل قبور شهدأ بايست و در حالى كه به تمامشان اشاره مى كنى بگو:

درود بر شما و رحمت خدا و بركاتش بر شما، درود بر شما اى اهل گورها كه از ديار اهل ايمان مى باشيد، درود بر شما بواسطه صبر و بردبارى كه نموديد پس خوشا به پايان زندگى دنياى شما، درود بر شما اى دوستان خدا، درود بر شما اى ياران خدا و ياران رسول خدا و ياران اميرالمومنين، و ياران فرزند رسول خدا و ياران دين خدا، شهادت مى دهم كه شما ياران خدا هستيد همان طورى كه خداوند عزوجل فرمود:

و كاين من نبى قاتل معه ربيون كثير فما و هنوا لما اصابهم فى سبيل الله ما ضعفوا و ما استكانوا، پس شما ضعيف و ناتوان نشديد، تا خدا را بطريق حق كه داشتيد ملاقات نموديد، رحمت فرستد خدا بر شما و بر روان و بربدن و جسدهاى شما، بشارت باد شما را به وعده اى كه خداداده و تخلف و تبديل در آن نمى باشد، چه آنكه حقتعالى خلف وعده نخواهد نمود، و خدا به سبب شما تقاص خونى را كه وعده داده خواهد نمود، شما برگزيده هاى خدا هستيد، كه اختصاصتان داد به حضرت ابى عبد اللهعليه‌السلام ، شما شهيدان و سعادتمندانى هستيد كه نزد خدا به سعادت نائل شديد و رسيديد به درجات عالى بهشت (كه اهل آن هرگز از آن كوچ نكرده و پير و فرسوده نمى شوند، و خشنودند به اقامه نمودن در دارالسلام )در حالى كه با كسى هستيد كه نصرتش نموديد، خدا به شما ياران و اعوان پاداش خير دهد پاداش كسانى را كه با رسول خداصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم صبر نمودند، خداوند وفا كرد به آنچه وعده به شما نمود و كرامت در جوارش و سكونت در خانه اش با انبيأ و مرسلين و امير المومنينعليه‌السلام را كه رهبر گروه و امتى است كه دست و پا و رويشان سفيد و درخشان مى باشد نصيب نمود، درخواست مى كنم از خدائى كه من را بسوى شما واداشت و رهسپار نمود و مصارع و مقتل شما را به من نشان داد اينكه نشان دهد به من شما را بر حوض كوثر در حالى كه سيراب مى باشيد، و نشان دهد دشمنان شما را در پائين ترين دركات جهنم، زيرا ايشان شما را ظالمانه كشتند و قصدشان از اين فعل شنيع از بين بردن حق بود، و جامه هاى شما را از تن در آورده و براى فرزند سميه و پسر خورنده جگرها بردند، پس از خدا درخواست مى كنم اينكه ايشان را بمن نشان بدهد در حالى كه سخت تشنه بوده و به زنجير و غل كشيده شده باشند، و بطرف جهنم آنها را بكشانند، درود بر شما دائما هنگامى كه فانى و پوسيده شده باشم، حسرت و افسوس مى خورم بر شما، چه مصيبتى بر هر يك از نزديكان و خويشان محمد و آل محمد وارد شد!

هر آينه بزرگت و اختصاص و گسترده مى باشد مصيب شما، من براى شما جزع و ناله مى كنم، و بخاطر شما دردمند و محزونم، و بواسطه مصيبت هاى وارده بر شما مصيبت زده و در حيرتم، گوارا باد شما را آنچه داده شده ايد، و گوارا باد بر شما آنچه به آن تحيت گفته شده ايد، همانا فرشتگان بر شما گريسته و اطراف شما را گرفته و در لشكرگاه شما سكونت اختيار كرده، و در قتلگاه شما فرود آمده، و تقديستان نموده و بالهايشان را بر شما گسترده اند، ايشان تا روز قيامت از شما جدا نخواهد شد، و در روز حشر و نشر برگرد شما طواف كرده و دور مى زنند و اين رحمتى است از جانب حق تعالى، و شما به واسطه اين رحمت به شرف دنيا و آخرت رسيده ايد، نزد شما آمدم با شوق و زيارت تان كردم با خوف و هراس، از خدا مى خواهم كه شما را در حوض كوثر به من نشان دهد و در بهشت با انبيأ و مرسلين و شهدأ وصالحين باشيد، و نيك رفيقانى هستند ايشان.

متن:

ثم در فى الحائر و انت تقول:

يا من اليه وفدت، و اليه خرجت، و به استخرجت، و اليه قصدت، و اليه بابن نبيه تقربت، صل على و آل محمد محمد، و من على بالجنة وفك رقبتى من النار، اللهم ارحم غربتى و بعد دارى، و ارحم مسيرى اليك و الى ابن حبيبك و اقلبنى مفلحا منجحا قد قبلت معذرتى و خضوعى و خشوعى عند امامى و سيدى و مولاى، و ارحم صرختى و بكائى و همى وجزعى و خشوعى و حزنى،، و ما قد باشر قلبى من الجزع عليه، فبنعمتك على و بلطفك لى خرجت اليه، و بتقو يتك اياى، و صرفك المحذور عنى و كلائتك بالليل و النهار لى، و بحفظك و كرامتك اياى، و كل بحر قطعته و كل واد وفلاة و سلكتها، و كل منزل نزلته، فانت حملتنى فى البر و البحرت و انت الذى بلغتنى و وفقتنى و كفيتنى، و بفضل منك منك و وقاية بلغت، و كانت المنة لك على فى ذلك كله، و اثرى مكتوب عندك و اسمى و شخصى، فلك الحمد على ما ابليتنى و صطنعت عندى، اللهم فارحم فرقى منك، و مقامى بين يديك و تملقى واقبل منى توسلى اليك بابن حبيبك، و صفوتك و خيرتك من خلقك و توجهى اليك، و اقلنى عثرتى، و اقبل عظيم ما سلف منى، و لا يمنعك ما تعلم منى من العيوب و الذنوب و الاشراف على نفسى، و ان كنت لى ماقتا فارض عنى، و ان كنت على، ساخطا فتب على انك على كل شى ء قدير، اللهم اغفرلى ولوالدى و ارحمهما كما ربيانى صغيرا و اجزهما عنى خيرا، اللهم اجزهما بالاحسان احسانا و بالسيئات غفرانا، اللهم الخلهما الجنة برحمتك، و حرم وجوههما عن عذابك وبرد عليهما مضاجعهما، و افسح لهما فى قبريهما، و عرفنيهما فى مستقر من رحمتك و جوار حبيبك محمدصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم .

ترجمه:

دنباله زيارت نامه حضرت ابا عبد الله الحسينعليه‌السلام

سپس به دور حائر بگرد در حالى كه مى گوئى:

اى كسى كه به سويش سفر كرده ام و به جانبش از شهر خود خارج گشته ام و به او پناه آورده ام و به طرفش عزم نموده ام، و به سويش به واسطه پسر پيامبرش تقرب جسته ام، درود بفرست بر محمد و آل محمد با داخل نمودن من به بهشت منت بر من بگذار و از آتش جهنم رهايم نما، بار خدايا به غربت و دور بودن منزلم ترحم فرما، و به واسطه سير و سفر كردنم به سوى تو و پسر حبيبت من را مورد مهربانى و ترحم خويش قرار بده، من را رستگار و سعادتمند بگردان، عذر من را پذيرفتى و تواضع و فروتنى من نزد امام و سرور و آقايم را مورد قبول قرار بده، به فرياد و گريه و حزن و افغان و تضرع و اندوهم رحم كن، و نيز به جزع و بى تابى قلبم ترحم فرما، من به واسطه نعمتى كه نصيبم نموده و لطفى كه در حقم روا داشتى به سوى تو از منزلم خارج شده ام، و نيز سفرم به سوى تو مرهون تقويتى است كه تو من را نموده و به من قدرت داده اى، و موانع و مشكلات را از من دور كرده اى و در شب و روز حفظم كرده اى و مورد كرامتت قرارم داده اى، و هر ديارى را كه طى كرده و هر بيابان و خشكى را كه پيمودم و هر منزلى را كه فرود آمده ام به واسطه عنايت و لطف تو بوده، تو من را در خشكى و بيابان و آب و دريا رهبرى كردى، و تو من را به مقصد رسانده و توفيق داده و اسباب را در اختيارم نهادى و كفايتم كردى و به واسطه فضل تو و حفاظت از من به مقصد خود رسيدم و در تمام اين عنايات و الطاف منت تو بر من ثابت است و فعل و اسم و شخص من نزد تو مكتوب و مضبوط مى باشد، پس حمد و سپاس تو را است بر نعمتهائى كه به من داده و بدين ترتيب من را آزمودى و مورد احسان و كرامت قرار دادى، بار خدايا به دورى من از تو و مرتبه ام نزدت و چرب زبانيم رحم فرما، متوسل شدنم را به خود به واسطه فرزند حبيب و اختيار شده و برگزيده ات از خلق بپذير، خداوندا روى نمودن و توجهم به خودت را قبول نما، خدايا لغزش هايم را عفو نما، گناهان بزرگ را كه در گذشته از من سرزده ببخش، و عيوب و گناهان و ستم هائى كه به خود كرده ام و تو از آنها آگاهى مانع آمرزش تو نشوند، و اگر از قبايح من در غضب هستى از من راضى شود، و اگر بر من خشمگين هستى توبه ام را قبول كن و از من درگذر، همانا تو بر هر چيز قادر هستى، خداوندا من و پدر و مادرم را بيامرز، و به ايشان ترحم فرما همانطورى كه ايشان در طفوليت و كودكى به من ترحم كرده و تربيتم نمودند و از طرف من به ايشان پاداش نيك عطأ فرما، خداوندا بواسطه احسانشان به من، تو نيز به ايشان پاداش بده و به آنها احسان نما در مقابل بدى هايشان آنها را بيامرز، خداوندا به واسطه رحمت واسعه ات ايشان را به بهشت داخل كن و صورتشان را از مقابل شدن با عذابت بر حذر دار و خنك و خوش نما خوابگاهشان را در قبرشان وسعت بده و! من نشان بده كه ايشان را در رحمتت مستقر فرموده اى و در جوار حبيبت حضرت محمدصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم قرار داده اى.

الباب الثمانون كيف الصلاة عند قبر الحسينعليه‌السلام

متن:

حدثنى ابى - رحمه الله - و جماعة مشايخى عن سعد بن عبد الله، عن احمد بن محمد بن عيسى، عن محمد بن خالد البرقى، و حدثنى محمد بن عبد الله، عن ابيه عبد الله بن جعفر الحميرى، عن ابى عبد الله البرقى، عن جعفر بن ناجية، عن ابى عبد اللهعليه‌السلام قال: صل عند راس قبر الحسينعليه‌السلام .

باب هشتادم كيفيت خواندن نماز نزد قبر حضرت امام حسينعليه‌السلام

ترجمه:

(حديث اول )

پدرم رحمة الله عليه و جماعتى از اساتيدم از سعد بن عبد الله، از احمد بن محمد بن عيسى، از محمد بن خالد برقى و محمد بن عبد الله، از پدرش عبد الله بن جعفر حميرى، از ابى عبد الله برقى، از جعفر بن ناجيه، از حضرت ابى عبد اللهعليه‌السلام ، حضرت فرمودند:

نزد سر قبر حضرت امام حسينعليه‌السلام نماز بگذار.

متن:

و حدثنى ابى - رحمة الله عليه - و على بن الحسين؛ و جماعة مشايخى عن سعد بن عبد الله، عن موسى بن عمر؛ و ايوب بن نوح، عن عبد الله بن المغيرة، عن ابى اليسع قال: سال رجل ابا عبد اللهعليه‌السلام - و انا اسمع - قال: اذا اتيت قبر الحسينعليه‌السلام اجعله قبلُة اذا صليت؟ قال: تنح هكذا ناحية.

ترجمه:

(حديث دوم )

پدرم رحمة الله عليه و على بن الحسن، و جماعتى از اساتيدم، از سعد بن عبد الله، از موسى بن عمر و ايوب بن نوح از عبد الله بن مغيره از ابى اليسع وى مى گويد:

شخصى از حضرت ابا عبد اللهعليه‌السلام سوال كرد و من مى شنيدم، وى عرض كرد: هر گاه به زيارت قبر امام حسينعليه‌السلام رفتم هنگام نماز آيا قبر را قبله و مقابل خود قرار بدهم؟

حضرت فرمودند:

از قبر فاصله بگير و دور شو.

متن:

حدثنى على بن الحسين - رحمة الله عليه - عن على بن ابراهيم، عن ابيه، عن ابن ابى نجران، عن يزيد بن اسحاق، عن الحسق بن عطية، عن ابى عبد اللهعليه‌السلام قال: اذا فرغت من التسليم على الشهدأ ائت قبر الحسينعليه‌السلام ، ثم تجعله بين يديك ثم تصلى ما بدالك.

ترجمه:

(حديث سوم )

على بن الحسين رحمة الله عليه، از على بن ابراهيم، از پدرش، از ابن ابى نجران، از يزيد بن اسحاق، از حسن بن عطية، از ابى عبد اللهعليه‌السلام ، حضرت فرمودند:

هر گاه از سلام دادن به شهدأ فارغ شدى به نزد قبر حضرت امام حسينعليه‌السلام برو و آن را در مقابل خود قرار بده سپس هر چه خواستى نماز بخوان.

متن:

و عنه، عن على بن ابراهيم، عن ابيه، عن ابن فضال، عن على بن عقبة، عن عبيد الله بن على الحلبى، عن ابى عبد اللهعليه‌السلام ، قال: قلت: انا نزور قبر الحسينعليه‌السلام فكيف نصلى عنده؟ قال: تقوم خلفه عنه كتفيه، ثم تصلى على النبىصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم و تصلى على الحسينعليه‌السلام .

ترجمه:

(حديث چهارم )

على بن الحسين، از على بن ابراهيم، از پدرش، از ابن فضال، از على بن بن عقبه، از عبيد الله بن على حلبى، از حضرت ابى عبد اللهعليه‌السلام ، و مى گويد: محضر امامعليه‌السلام عرض كردم:

ما به زيارت قبر حضرت امام حسينعليه‌السلام مى رويم چگونه در آنجا نماز بخوانيم؟

حضرت فرمودند:

پشت قبر نزد دو كتف و شانه هاى آن حضرت بايست سپس بر پيامبرصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم و امام حسينعليه‌السلام نماز بگذار.

متن:

حدثنى محمد بن جعفر، عن محمد بن الحسين، عن ايوب بن نوح و غيره، عن عبد الله بن المغيرة قال: حدثنا ابواليسع قال: سئل رجل ابا عبد اللهعليه‌السلام - و انا اسمع - عن الغسل اذا اتى قبر الحسينعليه‌السلام ، قال: اجعله قبلُة اذا صليت؟ قال: تنح هكذا ناحية، قال: آخذ من طين قبرةُ و يكون عندى اطلب بركته؟ قال: نعم - او قال: لا باس بذلك -.

ترجمه:

(حديث پنجم )

محمد بن جعفر، از محمد بن الحسين، از ايوب بن نوح، و غيرش از عبد الله بن مغيره، وى گفت:

ابواليسع براى ما نقل نقل نمود و گفت:

من مى شنيدم كه شخصى از حضرت ابا عبد اللهعليه‌السلام راجع به غسل زيارت حضرت ابا عبد اللهعليه‌السلام پرسيد و بعد عرضه داشت:

وقتى نماز مى گذارم آيا قبر آن حضرت را قبله قرار بدهم؟

حضرت فرمودند:

از قبر دور شو و در ناحيه ديگر نماز بخوان.

عرض كرد: از گل قبر بردارم و به عنوان بركت نگه دارم؟

حضرت فرمودند:

بلى يا فرمودند: اشكالى ندارد.

متن:

حدثنى محمد بن عبد الله بن جعفر، عن ابيه، عن على بن محمد بن سالم، عن محمد بن خالد، عن عبد الله بن حماد البصرى، عن عبد الله بن عبد الرحمن الاصم قال حدثنا هشام بن سالم، عن ابى عبد اللهعليه‌السلام انه اتاه رجل فقال له يا ابن رسول الله هل يزار والدك؟ قال: فقال: نعم، و يصلى عنده، و قال: يصلى خلفه و لا يتقدم.

ترجمه:

(حديث ششم )

محمد بن عبد الله بن جعفر از پدرش، از على بن محمد بن سالم، از محمد بن خالد، از عبد الله بن حماد بصرى، از عبد الله بن عبد الرحمن اصم وى گفت:

هشام بن سالم برايم نقل كرد كه شخصى محضر مبارك امام صادقعليه‌السلام مشرف شد و به آن جناب عرض كرد:

اى پسر رسول خدا آيا پدر شما زيارت شود؟

حضرت فرمودند:

بلى و نزد قبرش نماز نيز خواند شود.

و حضرت افزودند:

نماز پشت قبر خوانده شود و نبايد بر آن تقدم جويند.

مترجم گويد:

مقصود اينست كه جلو قبر و مقدم بر امامعليه‌السلام نبايد نماز خواند.

الباب الحادى والثمانون التقصير فى الفريضة و الرخصة و التطوع عنده و جميع المشاهد

متن:

حدثنى ابى؛ و محمد بن الحسن، عن الحسين بن الحسن بن ابان، عن الحسين بن سعيد، عن القاسم بن محمد الجوهرى، عن على بن ابى حمزة قال: سالت العبد الصالح، عن زيارة قبر الحسين بن علىعليه‌السلام ، فقال: ما احب لك تركه، قلت: ماترى فى الصلاة عنده و انا مقصر؟ قال: صل فى المسجد الحرام ما شئت تطوعا، و فى مسجد الرسول ما شئت تطوعا، و عند قبر الحسينعليه‌السلام ، فانى احب ذلك، قال: و سالته عن الصلاة بالنهار عند قبر الحسينعليه‌السلام تصوعا، فقال نعم.

باب هشتاد و يكم قصر شدن نماز واجب و رخصت در خواندن نماز مستحبى در حائر و تمام مشاهد مشرفه

ترجمه:

(حديث اول )

پدرم و محمد بن الحسن، از حسين بن الحسن بن ابان، از حسين بن سعيد، از قاسم بن محمد جوهرى، از على بن ابى حمزة نقل كرده كه وى گفت: راجع به زيارت قبر حضرت حسين بن علىعليه‌السلام از عبد صالحعليه‌السلام پرسيدم؟

حضرت فرمودند:

دوست ندارم آن را ترك كنى.

عرض كردم: چه مى فرمائيد راجع به نماز خواندنم در آنجا و حال آنكه نمازم شكسته و قصر مى باشد؟

حضرت فرمودند:

بلى و نزد قبرش نماز نيز خوانده شود.

و حضرت افزودند:

نماز پشت قبر خوانده شود و نبايد بر آن تقدم جويند.

مترجم گويد:

مقصود اينست كه جلو قبر و مقدم بر امامعليه‌السلام نبايد نماز خواند.

الباب الحادى و الثمانون التقصير فى الفريضة و الرخصة و التطوع عنده و جميع المشاهد

متن:

حدثنى ابى؛ و محمد بن الحسن، عن الحسين بن الحسن بن ابان، عن الحسين بن سعيد، عن القاسم بن محمد الجوهرى، عن على بن ابى حمزة قال: سالت العبد الصالح، عن زيارة قبر الحسين بن علىعليه‌السلام ، فقال: ما احب لك تركه، قلت: ماترى فى الصلاة عنده و انا مقصر؟ قال: صل فى المسجد الحرام ما شئت تطوعا، و فى مسجد الرسول ما شئت تطوعا، و عند قبر الحسينعليه‌السلام فانى احب ذلك، قال: و سالته عن الصلاة بالنهار عند قبر الحسينعليه‌السلام تطوعا، فقال: نعم.

باب هشتاد و يكم قصر شدن نماز واجب و رخصت در خواندن نماز مستحبى در حائر و تمام مشاهد مشرفه

ترجمه:

(حديث اول )

پدرم و محمد بن الحسن، از حسين بن الحسن بن ابان، از حسين بن سعيد، از قاسم بن محمد جوهرى، از على بن ابى حمزة نقل كرده كه وى گفت: راجع به زيارت قبر حضرت حسين بن علىعليه‌السلام از عبد صالح پرسيدم؟

حضرت فرمودند:

دوست ندارم آن را ترك كنى.

عرض كردم: چه مى فرمائيد راجع به نماز خواندنم در آنجا و حال آنكه نمازم شكسته و قصر مى باشد؟

حضرت فرمودند:

در مسجد الحرام و در مسجد الرسول و نزد قبر حضرت امام حسينعليه‌السلام آنچه نماز مستحبى خواستى بخوان و من آن را دوست مى دارم.

وى مى گويد: از آن حضرت پرسيدم: آيا نزد قبر حضرت امام حسينعليه‌السلام در روز نماز مستحبى بخوانيم؟

حضرت فرمودند: بلى.

متن:

حدثنى جعفر بن محمد بن ابراهيم الموسوى، عن عبيد الله بن نهيك، عن ابن ابى عمير، عن ابى الحسنعليه‌السلام قال: سالته عن التطوع عند قبر الحسينعليه‌السلام و بمكة و المدينة و انا مقصر، قال: تطوع عنده و انت مقصر ما شئت، و فى المسجد الحرام و فى المسجد الرسول و فى مشاهد النبىصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم فانه خير.

متن:

(حديث دوم )

جعفر بن محمد بن ابراهيم موسوى، از عبيد الله بن نهيك، از ابن ابى عمير، از حضرت ابى الحسنعليه‌السلام ، وى مى گويد: از آن جناب پرسيدم: در وقتى كه مسافر بوده و نمازهايم را شكسته مى خوانم آيا در جوار قبر امام حسينعليه‌السلام و مكه و مدينه مى توانم نماز مستحبى بخوانم؟

حضرت فرمودند:

در جوار قبر امام حسينعليه‌السلام و در مسجد الحرام و مسجد الرسول و در مشاهد النبىصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم آنچه نماز مستحبى خواستى بخوان زيرا آن عمل خير و پسنديده اى مى باشد.

متن:

حدثنى على بن الحسين، عن على بن ابراهيم ابن هاشم، عن ابيه، عن ابن ابى عمير؛ و ابراهيم بن عبد الحميد جميعا، عن ابى الحسنعليه‌السلام مثله.

حدثنى ابى - رحمه الله - عن سعد بن عبد الله، عن الحسن بن موسى الخشاب، عن جعفر بن محمد بن حكيم الخثعمى، عن ابراهيم بن عبد الحميد، عن ابى الحسنعليه‌السلام مثله.

ترجمه:

على بن الحسين، از على بن ابراهيم بن هاشم، از پدرش، از ابن ابى عمير و ابراهيم بن عبد الحميد جملگى از حضرت ابى الحسنعليه‌السلام مثل همين حديث را نقل كرده اند.

پدرم رحمة الله عليه، از سعد بن عبد الله، از حسن بن موسى الخشاب، از جعفر بن محمد بن حكيم خثعمى، از ابراهيم بن عبد الحميد، از حضرت ابى الحسنعليه‌السلام مثل همين حديث را روايت كرده اند.

متن:

حدثنى على بن محمد بن يعقوب الكسانى قال: حدثنا على بن الحسن بن فضال، عن عمرو بن سعيد، عن مصدق بن صدقة، عن عمار ابن موسى الساباطى قال: سالت ابا عبد اللهعليه‌السلام عن الصلاة فى الحائر، قال: ليس الصلاُة الا الفرض بالتقصير، و لا تصلى النوافل.

ترجمه:

(حديث سوم )

على بن محمد بن يعقوب كسائى مى گويد:

على بن الحسن بن فضال، از عمرو بن سعيد، از مصدق بن صدقه، از عمار بن موسى ساباطى نقل كرده كه وى گفت: از حضرت ابا عبد اللهعليه‌السلام راجع به خواندن نماز در حائر سوال كردم؟

حضرت فرمودند:

نماز فريضه را بايد صرفا در آنجا شكسته بخوانى و نوافل را هم بجا نياورى.

متن:

حدثنى ابى - رحمة الله عليه - عن سعد بن عبد الله، عن احمد بن محمد بن عيسى، عن على بن اسماعيل، عن صفوان بن يحيى، عن اسحاق بن عمار، عن ابى الحسنعليه‌السلام قال: سالته عن التطوع عند قبر الحسينعليه‌السلام و مشاهد النبىصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم ، و الحرمين، و التطوع فيهن بالصلاة و نحن مقصرون، قال نعم تطوع ما قدرت عليه، هو خبر.

ترجمه:

(حديث چهارم )

پدرم رحمة الله عليه، از سعد بن عبد الله، از احمد بن محمد بن عيسى، از على بن اسماعيل، از صفوان بن يحيى، از اسحاق بن عمار، از حضرت ابى الحسنعليه‌السلام ، نقل كرده، وى گفت:

از امامعليه‌السلام راجع به خواندن نماز مستحبى كنار قبر حضرت امام حسين و مشاهد نبىصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم و حرمين در حالى كه مسافر بوده و و نمازهاى واجب را شكسته مى خوانيم! سوال كردم؟

حضرت فرمودند:

بلى، نماز مستحبى آنچه قدرت دارى بخوان زيرا آن عمل نيك و پسنديده مى باشد.

متن:

حدثنى محمد بن الحسن بن احمد بن الوليد، عن محمد بن ابى الحسن الصفار، عن محمدبن الحسين بن ابى الخطاب، عن صفوان بن يحيى، عن اسحاق بن عمار قال: قلت لابى الحسنعليه‌السلام جعلت فداك اتنفل فى الحرمين و عند قبر الحسينعليه‌السلام و انا اقصر؟ قال: نعم ما قدرت عليه.

ترجمه:

(حديث پنجم )

محمد بن الحسن بن احمد بن وليد، از محمد بن الحسن الصفار، از محمد بن الحسين بن ابى الخطاب، از صفوان بن يحيى، از اسحاف بن عمار نقل كرده كه گفت:

محضر ابى الحسنعليه‌السلام عرض كردم: فدايت شوم در وقتى كه مسافر بوده و نماز را شكسته مى خوانم آيا مى توانم در حرمين (مسجد الحرام و مسجد النبى )و در كنار قبر حضرت امام حسينعليه‌السلام نماز نافله بخوانم؟

حضرت فرمودند:

بلى، تا آنجا كه قدرت دارى نافله بخوان.

متن:

حدثنى ابى - رحمة الله عليه - و محمد بن الحسن، عن الحسين بن الحسن بن ابان، عن الحسين ابن سعيد، عن القاسم بن محمد الجوهرى، عن على بن ابى حمزة، عن ابى ابراهيمعليه‌السلام قال: سالته عن التطوع عند قبر الحسينعليه‌السلام و مشاهد النبىصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم و الحرمين فى الصلاة و نحن نقصره، قال: نعم تطوع ما قدرت عليه.

ترجمه:

(حديث ششم )

پدرم رحمة الله عليه و محمد بن الحسن، از حسين بن الحسن بن ابان، از حسين بن سعيد، از قاسم بن محمد جوهرى، از على بن ابى حمزه از حضرت ابى ابراهيمعليه‌السلام نقل كرده، وى مى گويد:

از حضرت پرسيدم: در وقتى كه مسافر بوده و نمازهايمان را شكسته مى خوانيم آيا مى توانيم در كنار قبر امام حسين و مشاهد النبىصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم و حرمين (مسجد الحرام و مسجد النبىصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم )نماز مستحبى بخوانيم؟

حضرت فرمودند:

بلى، نماز مستحبى بخوان تا آن جا كه قدرت دارى.

متن:

حدثنى ابى - رحمة الله عليه - عن سعد بن عبد الله قال: سالت ايوب بن نوح عن تقصير الصلاة فى هذه المشاهد: مكة و المدينة و الكوفة و قبر الحسينعليه‌السلام الاربعة، و الذى روى فيها، فقال: انا اقصر، و كان صفوان يقصر، و ابن ابى عمير و جميع اصحابنا يقصرون.

ترجمه:

(حديث هفتم )

پدرم رحمة الله عليه، از سعد بن عبد الله نقل كرده كه وى گفت:

از ايوب بن نوح پرسيدم، آيا در اين مشاهد چهار گانه: مكه و مدينه و كوفه و قبر حضرت امام حسينعليه‌السلام نماز قصر مى شود؟ و روايتى كه در آن وارد شده چيست؟

وى گفت: من و صفوان و ابن ابى عمير و تمام اصحاب نمازهايمان را قصر مى خوانيم.

الباب الثانى و الثمانون التمام عند قبر الحسينعليه‌السلام و جميع المشاهد

متن:

حدثنى ابى؛ و محمد بن الحسن، عن الحسن بن متيل، عن سهل ابن زياد الادمى، عن محمد بن عبد الله، عن صالح بن عقبة، عن ابى شبل، قال: قلت لابى عبد اللهعليه‌السلام : ازور قبر الحسينعليه‌السلام ؟ قال: زر الطيب، و اثتم الصلاة عنده، قال: اتم الصلاة عنده؟ قال، اتم قلت: فان بعض اصحابنا يروى التقصير، قال: انما يفعل ذلك الضعفة.

باب هشتاد و دوم تمام خواندن نماز كنار قبر حضرت امام حسينعليه‌السلام و تمام مشاهد مشرفه

ترجمه:

(حديث اول )

پدرم و محمد بن الحسن، از حسن بن متيل، از سهل بن زياد آدمى، از محمد ابن عبد الله، از صالح بن عقبه، از ابى شبل، وى گفت:

محضر مبارك امام صادقعليه‌السلام عرض كردم: آيا به زيارت قبر مطهر حضرت امام حسينعليه‌السلام بروم؟

حضرت فرمودند:

زيارت كن قبر پاك و طيب را و نمازت را آنجا تمام بخوان.

وى عرض كرد: آيا نمازم را آنجا تمام بخوانم؟

حضرت فرمودند: تمام بخوان.

وى مى گويد: عرضه داشتم: برخى از اصحاب ما روايت كرده اند كه نماز بايد شكسته خواند؟

حضرت فرمودند:

ضعفأ نمازشان را شكسته مى خوانند.

مترجم گويد:

مقصود از (ضعفأ)شايد كسانى باشند كه قادر بر تمام خواندن نبوده يا اين فعل بر آنها مشقت داشته باشد و محتمل است مقصود از آنان، جاهلين به احكام شرع باشد،

متن:

حدثنى محمد بن يعقوب - رحمة الله عليه - عن جماعة مشايخه، عن سهل بن زياد باسناده مثله سوأ.

ترجمه:

محمد بن يعقوب رحمة الله عليه از جماعتى از اساتيدش، از سهل بن زياد باسنادش مثل همين روايت را نقل كرده است.

متن:

حدثنى ابو عبد الرحمن محمد بن احمد العسكرى، عن الحسن بن على ابن مهزيار، عن ابيه على، عن الحسن بن سعيد، عن ابراهيم بن ابى البلاد، عن رجل من اصحابنا يقال له: الحسين، عن ابى عبد اللهعليه‌السلام قال: تتم الصلاة فى ثلاثة مواطن: فى مسجد الحرام و مسجد الرسولصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم و عند قبر الحسينعليه‌السلام .

ترجمه:

(حديث دوم )

ابو عبد الرحمن محمد بن احمد عسكرى، از حسن بن على بن مهزيار، از پدرش على، از حسين بن سعيد، از ابراهيم بن ابى البلاد، از شخصى از اصحابمان كه به او حسين گفته مى شد، از حضرت ابى عبد اللهعليه‌السلام ، حضرت فرمودند:

در سه مكان نماز تمام خوانده مى شود:

مسجد الحرام، مسجد الرسولصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم و كنار قبر حضرت امام حسينعليه‌السلام .

متن:

حدثنى ابى - رحمة الله عليه - و اخى؛ و على بن الحسين، عن سعد بن عبد الله، عن احمد بن محمد بن عيسى، عن الحسين بن سعيد، عن عبد الملك القمى، عن اسماعيل بن جابر، عن عبد الحميد - خادم اسماعيل بن جعفر - عن ابى عبد اللهعليه‌السلام قال: تتم الصلاة فى اربعة مواطن: فى المسجد الحرام و مسجد الرسولصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم و مسجد الكوفة و حرم الحسينعليه‌السلام .

ترجمه:

(حديث سوم )

پدرم رحمة الله عليه و برادرم و على بن الحسين، از سعد بن عبد الله، از احمد بن محمد بن عيسى، از حسين بن سعيد، از عبد الملك قمى از اسماعيل بن جابر، از عبد الحميد خادم اسماعيل بن جعفر، از حضرت ابى عبد اللهعليه‌السلام ، حضرت فرمودند:

در چهار مكان نماز تمام خوانده مى شود:

مسجد الحرام، مسجد الرسولصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم ، مسجد الكوفة و حرم حضرت امام حسينعليه‌السلام .

متن:

حدثنى محمد بن عبد الله بن جعفر الحميرى، عن ابيه، عن احمد بن ابى عبد الله البرقى، عن ابيه، عن حماد بن عيسى، عن بعض اصحابنا - عن ابى عبد اللهعليه‌السلام (قال: من الامر المذخور اتمام الصلاة فى اربعة مواطن: بمكة و المدينة و مسجد الكوفة و الحائر).

قال ابن قولويه: و زاده الحسين بن احمد بن المغيرة عقب هذا الحديث فى هذا الباب بما اخبره به حيدر بن محمد بن نعيم السمرقندى باجازته بخطه باجتيازه للحج.

ترجمه:

(حديث چهارم )

محمد بن عبد الله بن جعفر حميرى از پدرش از احمد بن ابى عبد الله برقى، از پدرش از حماد بن عيسى، از برخى از اصحاب ما، از حضرت ابى عبد اللهعليه‌السلام ، حضرت فرمودند:

اين امر از اسرار و امور نهائى است كه نماز را در چهار مكان تمام بخوانند: در مكه، مدينه، مسجد كوفه، و حائر حسينىعليه‌السلام .

ابن قولويه گويد:

حسين بن احمد بن مغيره بدنبال اين حديث در اين باب مضمونى را افزوده كه حيدر بن محمد بن نعيم سمرقندى از طريق اجازه به خط خودش به وى خبر داده و گفته:

در مكه زمانى نماز را تمام مى توان خواند كه عبور از آن براى حج باشد.

متن:

عن ابى النضر محمد بن مسعود العياشى، عن على بن محمد قال: حدثنى محمد بن احمد، عن الحسين بن على بن النعمان، عن ابى عبد الله البرقى؛ و على بن مهزيار و ابى على بن راشد جميعا، عن حماد بن عيسى، عن ابى عبد اللهعليه‌السلام انه قال: من محزون علم الله الاتمام فى اربعة مواطن: حرم الله و حرم رسوله و حرم اميرالمومنين و حرم الحسين صلوات الله عليهم اجمعين.

ترجمه:

(حديث پنجم )

از ابى النضر محمد بن مسعود عياشى، از على بن محمد، وى گفت:

محمد بن احمد از حسين بن على بن النعمان، از ابى عبد الله برقى؛ و على بن مهزيار؛ و ابى على بن راشد، جملگى، از حماد بن عيسى، از ابى عبد اللهعليه‌السلام نقل كرده اند كه آن حضرت فرمودند:

از علوم نهائى حقتعالى و اسرار مخفيه است كه در چهار مكان نماز را تمام مى خوانند:

حرم خدا (مسجد الحرام )حرم رسول خدا (مسجد النبىصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم ) و حرم امير المومنينعليه‌السلام و حرم حضرت امام حسين صلوات الله عليهم اجمعين.

متن:

حدثنى محمد بن همام بن سهيل، عن جعفر بن محمد بن مالك الفزارى، قال: حدثنا محمد بن حمان المدائنى، عن زياد القندى، قال: قال: ابوالحسن موسىعليه‌السلام احب لك ما احب لنفسى، واكره لك ما اكره لنفسى، اتم الصلاة فى الحرمين و بالكوفة و عند قبر الحسينعليه‌السلام .

ترجمه:

(حديث ششم )

محمد بن همام بن سهيل، از جعفر بن محمد بن مالك فزارى، وى گفت:

محمد بن حمدان مدائنى، از زياد قندى نقل كرد كه وى گفت:

دوست دارم براى تو آنچه را كه براى خودم دوست دارم و كراهت دارم براى تو آنچه را كه براى خودم كراهت دارم نمازت را در حرمين (حرم خدا و حرم رسول خداصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم ) و كوفه و كنار قبر امام حسينعليه‌السلام تمام بخوان.

متن:

حدثنى على بن حاتم القزوينى قال: اخبرنا محمد بن ابى عبد الله الاسدى قال: حدثنا القاسم بن الربيع الصحاف، عن عمرو بن عثمان، عن عمرو بن مرزوق قال: سالت ابا الحسنعليه‌السلام عن الصلاة فى الحرمين و فى الكوفة و عند قبر الحسينعليه‌السلام ، قال: اتم الصلاة فيهم.

ترجمه:

(حديث هفتم )

على بن حاتم قزوينى گفت:

محمد بن ابى عبد الله اسدى به ما خبر داد و گفت: قاسم بن ربيع صحاف از عمرو بن عثمان، از عمرو بن مرزوق نقل نمود كه وى گفت: قاسم بن ربيع صحاف از عمرو بن عثمان، از عمرو بن مرزوق نقل نمود كه وى گفت: از حضرت ابا الحسنعليه‌السلام راجع به خواندن نماز در حرمين (حرم الله و حرم رسول خداصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم ) و در كوفه كنار قبر حضرت امام حسينعليه‌السلام پرسيدم؟ حضرت فرمودند:

نماز را در اين اماكن تمام بخوان.

متن:

حدثنى محمد بن يعقوب؛ و جماعة مشايخى، عن محمد بن يحيى العطار، عن محمد بن الحسين، عن محمد بن سنان، عن حذيفة بن منصور، قال: حدثنى من سمع ابا عبد اللهعليه‌السلام يقول: تتم الصلاة فى المسجد الحرام و مسجد الرسول و مسجد الكوفة و حرم الحسينعليه‌السلام .

ترجمه:

(حديث هشتم )

محمد بن يعقوب و جماعتى از اساتيدم رحمة الله عليه، از محمد بن يحيى عطار، از محمد بن الحسين، از محمد بن سنان از حذيفة بن منصور، وى گفت:

كسى كه حديث را از حضرت ابا عبد اللهعليه‌السلام شنيده برايم نقل كرد كه آن حضرت فرمودند: نماز را در مسجد الحرام و مسجد الرسولصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم و مسجد كوفه و حرم حضرت امام حسينعليه‌السلام تمام بخوان.

متن:

و من زيادة الحسين بن احمد بن المغيرة ما فى حديث احمد بن ادريس بن احمد بن زكريا القمى قال: حدثنى محمد بن عبد الجبار، عن على بن اسماعيل، عن محمد بن عمرو، عن فائد الحناط، عن ابى الحسن الماضىعليه‌السلام قال: سالته، عن الصلاة فى الحرمين، فقال: تتم و لو مررت به مارا.

ترجمه:

(حديث نهم )

مضمونى را حسين بن احمد بن مغير در حديث احمد بن ادريس بن احمد بن زكريا القمى اضافه كرده و گفته است: محمد بن عبد الجبار، از على بن اسماعيل، از محمد بن عمرو، از قائد حناط، از حضرت ابى الحسن ماضىعليه‌السلام (حضرت امام موسى كاظمعليه‌السلام )، وى مى گويد:

از آن حضرت پرسيدم: نماز را در حرمين (حرم خدا و حرم رسول خداصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم )چگونه بخوانم؟

حضرت فرمودند:

نماز را تمام بخوان اگر چه از حرم مرور و عبور كرده و در آن اقامت نكنى.

متن:

حدثنى احمد بن ادريس قال حدثنى احمد بن ابى زاهر، عن محمد بن الحسين الزيات، عن حسن عن حمران بن عمران قال: قلت لابى الحسنعليه‌السلام : اقصر فى المسجد الحرام او اتم؟ قال: ان قصرت فلك و ان اتممت فهو خير، و زيادة فى الخبر خير.

ترجمه:

(حديث دهم )

احمد بن ادريس مى گويد:

احمد بن ابى زاهر، از محمد بن حسين زيات، از حسين بن عمران، از عمران نقل كرده وى گفت: محضر مبارك حضرت ابى الحسنعليه‌السلام عرض كردم: در مسجد الحرام نمازم را قصر خوانده يا تمام بجا آورم؟

حضرت فرمودند:

اگر قصر خواندى مى توانى و اگر تمام هم به جا آوردى خير است و زياد نمودن در خير، خير مى باشد.

مترجم گويد:

مقصود آن است كه نماز خير بوده و نماز قصر را تمام خواندن زياد نمودن خير محسوب شده از اينرو نفس اين زيادى نيز عملى نيك و كارى پسنديده به حساب مى آيد.

الباب الثالث و الثمانون ان الصلاة الفريضة عنده تعدل حجة، والنافلة عمرة

متن:

حدثنى جعفر بن محمد بن ابراهيم الموسوى، عن عبيد الله بن نهيك، عن ابن ابى عمير - عن رجل - عن ابى الحسنعليه‌السلام قال: قال لرجل: يا فلان ما يمنعك اذا عرضت لك حاجة ان تاتى قبر الحسينعليه‌السلام فتصلى عنده اربع ركعات ثم تسال حاجتك فان الصلاة الفريضة عنده تعدل حجة، والنافلة تعدل عمرة.

باب هشتاد و سوم نماز فريضه در حرم امام حسينعليه‌السلام معادل حج و نماز نافلة معادل عمره محسوب مى شود

ترجمه:

(حديث اول )

جعفر بن محمد بن ابراهيم موسوى، از عبيد اله بن نهيك، از ابن ابى عمير، از شخصى از حضرت ابى الحسنعليه‌السلام ، راوى گفت: حضرت به مردى فرمودند:

فلانى چه تو را باز مى دارد از اينكه وقتى حاجتى دارى به سر قبر مبارك حضرت حسينعليه‌السلام بروى و چهار ركعت نماز بجا آورده سپس حاجت خود را از خدا بخواهى؟ نماز فريضه در كنار قبر آن حضرت معادل حج و نافله مساوى با عمره مى باشد.

متن:

حدثنى ابى؛ و جماعة مشايخى، عن سعد بن عبد الله، عن ابى عبد الله الجامورانى الرازى، عن الحسن بن على بن ابى حمزة، عن الحسن بن محمد بن عبد الكريم ابى على، عن المفضل بن عمر، عن جابر الجعفى قال: قال ابو عبد اللهعليه‌السلام المفضل - فى حديث طويل - فى زيارة قبر الحسينعليه‌السلام : ثم تمضى الى صلاتك و لك بكل ركعة ركعتها عنده كثواب من حج الف حجة و اعتمر الف عمرة واعتق الف رقبة، و كانما وقف فى سبيل الله الف مرة مع نبى مرسل - و ذكر الحديث -.

ترجمه:

(حديث دوم )

پدرم و جماعتى از اساتيدم، از سعد بن عبد الله، از ابى عبد الله جامورانى رازى، از حسن بن على بن ابى حمزة از حسن بن محمد بن عبد الكريم ابى على، از مفضل بن عمر، از جابر جعفى، وى مى گويد:

حضرت ابو عبد اللهعليه‌السلام به مفضل در ضمن حديث طولانى راجع به زيارت قبر حضرت امام حسينعليه‌السلام فرمودند:

سپس به سراغ نماز برو آن را بخوان كه در مقابل هر ركعتى كه كنار قبر آن حضرت بجا آوردى گويا ثواب كسى را كه هزار حج و هزار عمره انجام داده و هزار بنده از آزاد كرده برده اى و مانند كسى هستى كه هزار مرتبه با نبى مرسل در راه خدا قيام كرده اى....

متن:

حدثنى على بن الحسين، عن محمد بن يحيى العطار، عن محمد؛ و حدثنى محمد بن الحسين بن مت الجوهرى، عن محمد احمد، عن هارون ابن مسلم، عن ابى على الحرانى قال: قلت: لابى عبد اللهعليه‌السلام ما لمن زار قبر الحسينعليه‌السلام ؟ قال: من اتاه و زاره و صلى عنده ركعتين او اربع ركعات كتب الله له حجة و عمرة، قال: قلت: جعلت فداك و كذلك لكل من اتى قبر امام مفترض طاعته؟ قال: و كذلك لكل من اتى قبر امام مفترض طاعته.

ترجمه:

(حديث سوم )

على بن الحسين، از محمد بن يحيى عطار، از محمد بن احمد، و محمد بن حسين بن مت الجوهرى، از محمد بن احمد، از هارون بن مسلم، از ابى على حرانى، وى گفت: محضر مبارك حضرت ابى عبد اللهعليه‌السلام عرض كردم:

ثواب كسى كه قبر حضرت امام حسين را زيارت كند چيست؟

حضرت فرمودند:

كسى كه به نزد قبر آن حضرت رفته و زيارتش كرده و دو يا چهار ركعت نماز آنجا بخواند خداوند متعال براى او يك حج و عمره مى نويسد.

راوى مى گويد: عرضه داشتم: فدايت شوم: هر كسى كه به زيارت قبر هر امام مفترض الطاعة برود اين اجر و ثواب را دارد؟

حضرت فرمودند:

همچنين است هر كسى كه به زيارت قبر هر امام كه اطاعتش واجب است برود.

متن:

حدثنى ابى - رحمة الله عليه - عن سعد بن عبد الله، عن ابى القاسم، عن ابى على الخزاعى قال: قلت لابى عبد اللهعليه‌السلام - و ذكر مثله.-

ترجمه:

پدرم رحمة الله عليه، از سعد بن عبد الله، از ابى القاسم، از ابى على خزاعى نقل كرده كه وى گفت: محضر مبارك امام صادقعليه‌السلام عرضه داشتم و مثل همين حديث را ذكر نموده.

متن:

حدثنى الحسن بن عبد الله بن محمد بن عيسى، عن ابيه، عن الحسن بن محبوب، عن العلأ بن رزين، عن شعيب العقر قوفى، عن ابى عبد اللهعليه‌السلام قال: قلت له: من اتى قبر الحسينعليه‌السلام ماله من الثواب و الاجر جعلت فداك؟ قال: يا شعيب ما صلى عنده احد الصلاة الا قبلها الله منه، و لا دعا عنده احد دعوة الا استجيب له عاجلة و آجلة، فقلت: جعلت فداك زدنى فيه، قال: يا شعيب ايسر ما يقال لزائر الحسين بن علىعليه‌السلام : قد غفر الله لك يا عبد الله فاستانف (اليوم )عملا جديدا.

ترجمه:

(حديث چهارم )

حسن بن عبد الله بن محمد بن عيسى، از پدرش، از حسن بن محبوب، از علأ بن رزين، از شعيب عقرقونى از حضرت ابى عبد اللهعليه‌السلام ، وى گفت:

محضرت مبارك آن حضرت عرضه داشتم: فدايت شوم ثواب و اجر كسى كه به زيارت قبر حضرت امام حسينعليه‌السلام برود چيست؟

حضرت فرمودند:

اى شعيب احدى كنار قبر آن حضرت نمازى نمى خواند مگر آنكه حق تعالى از او مى پذيرد، و احدى در آنجا دعأ نمى كند مگر آنكه خداوند متعال خواسته اش را در دنيا و آخرت بر آورده مى نمايد.

عرض كردم: فدايت شوم: بيشتر بفرمائيد.

حضرت فرمودند:

اى شعيب كمترين چيزى كه درباره زائر حسين بن علىعليه‌السلام گفته مى شود اين است كه به وى خطاب كرده و مى گويند:

اى بنده خدا، حق تعالى تو را آمرزيده، پس امروز عمل جديد تازه اى را آغاز نما.

الباب الرابع الثمانون وداع قبر الحسين بن علىعليه‌السلام

متن:

حدثنى ابى؛ و محمد بن الحسن، عن الحسين بن الحسن بن ابان، عن الحسين بن سعيد. و حدثنى ابى؛ و على بن الحسين؛ و محمد بن الحسن، عن سعد ابن عبد الله، عن احمد بن محمد بن عيسى، عن الحسين بن سعيد. و حدثنى محمد بن الحسن، عن محمد بن الحسن الصفار، عن احمد بن محمد بن عيسى، عن الحسين بن سعيد، عن فضالة بن ايوب، عن نعيم بن الوليد، عن يوسف الكناسى، عن ابى عبد اللهعليه‌السلام قال: اذا اردت ان تودع الحسين بن علىعليه‌السلام فقل: (السلام عليك و رحمة الله و بركاته، استودعك الله و اقرء عليك السلام، آمنا بالله و بالرسول و بما جئت به ودللت عليه، و اتبعنا الرسول، فاكتبنا مع الشاهدين، اللهم لا تجلعه آخر العهد منا و منه، اللهم انا نسئلك ان تنفعنا بحبه، اللهم ابعثه مقاما محمودا تنصر به دينك و تقتل به عدوك، و تبير به من نصب حربا لال محمد فانك وعدته ذلك و انت لا تخلف الميعاد و السلام عليك و رحمة الله عليه و بركاته، اشهد انكم شهدأ نجبأ، جاهدتم فى سبيل الله وقاتلتم على منهاج رسول اللهصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم وسلم تسليما، انتم السابقون المهاجرون والانصار، اشهد انكم انصار الله و انصر رسوله، فالحمد لله الذى صدقكم وعده واراكم ما تحبون، و صلى الله على محمد و ال محمد و رحمة الله عليه و بركاته، اللهم لا تشغلنى فى الدنيا عن ذكر نعمتك، لا باكثار تلهينى عجائب بهجتها، و تفتنى زهرات زينتها، ولا باقلال يضر بعملى كده، و يملا صدرى همه، اعطنى من ذلك غنى عن شرار خلقك، و بلاغا انال به رضاك، يا ارحم الراحمين، و صلى الله على رسوله محمد بن عبد الله، و على اهل بيته الطيبين الاخيار، و رحمة الله عليه و بركاته.

باب هشتاد و چهارم وداع با قبر حضرت حسين بن على صلوات الله عليهما

ترجمه:

(حديث اول )

پدرم و محمد بن الحسن، از حسين بن حسن بن ابان، از حسين بن سعيد، و پدرم و على بن الحسن و محمد بن الحسين، از سعد بن عبد الله، از احمد بن محمد بن عيسى، از حسين بن سعيد، و محمد بن الحسن، از محمد بن الحسن الصفار، از احمد بن محمد بن عيسى، از حسين بن سعيد، از فضالة بن ايوب، از نعيم بن وليد، از يوسف كناسى، از حضرت ابى عبد اللهعليه‌السلام ، حضرت فرمودند:

هر گاه خواستى با حضرت حسين بن علىعليه‌السلام وداع كنى بگو:

درود بر تو و رحمتت و بركات خدا بر تو، تو را به خدا مى سپارم، و مى گويم:

خداحافظ، به خدا و رسولش و به آنچه تو آورده و بر آن دلالت كردى ايمان آوردم، و از رسول تبعيت و پيروى كردم، پس ما را با شاهدين بنويس، خدايا قرار مده اين زيارت را آخرين عهد و پيمان، با او، خدايا از تو مى خواهيم كه بواسطه حب و دوستى او به ما نفع دهى، خدايا او را به مقام پسنديده گسيل دار و بواسطه اش دين خود را يارى فرما، و به سبب او دشمنت را نابود نما، و به سببش كسانى را كه طرح جنگ با آل محمد را طراحى كردند هلاك فرما، زيرا خودت چنين وعده اى داده اى و هرگز خلف وعده نمى كنى، درود بر تو و رحمت و بركات خدا بر تو، شهادت مى دهم كه شما شهدأ و نيك نژادان مى باشيد، در راه خدا جهاد كرده و بر طريق رسول خداصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم مقاتله نموديد، شما پيشى گيرندگان و هجرت كنندگان و براى نمايندگان هستيد، شهادت مى دهم كه شما ياران خدا و ياران رسولش مى باشيد، پس حمد و سپاس خدائى را كه به شما وعده راست داد و نشان داد به شما آنچه را كه دوست مى داريد و درود و رحمت و بركات خدا بر محمد و آل محمد، خداوندا من را در دنيا از ياد نعمتهايت غافل منما، البته نه آنكه مشغولم كنى به نعمتهاى زيادى كه شگفتى هاى خوبى و زيبائى آنها من را از تو باز داشته و جلأ و درخشندگى زينت آنها مفتونم نمايد، و نه اينكه مبتلايم كنى به قلت وكمى نعمتها كه رنج وتعب كم بود آنها مضر به عملم بوده و حزن ناشى از آن سينه ام را پر نمايد، از نعمتهايت آن قدر به من اعطأ فرما كه از مخلوقاتت بى نياز و از بدى آنها در امان باشدم، خداوندا به مقدار كفاف به من اعطأ نما تا بواسطه آن به رضايت و خشنودى تو دست يابم، اى مهربان تر از هر مهربانى، و خدا درود و رحمت فرستد بر رسولش حضرت محمد بن عبد الله و بر اهل بيت پاكش كه جملگى نيكان و خوبان مى باشند.

متن:

٢ - حدثنى ابو عبد الرحمن محمد بن احمد بن الحسين العسكرى - بعسكر مكرم - عن الحسن بن على بن مهزيار، عن ابيه، عن محمد بن ابى عمير، عن محمد بن مروان، عن ابى حمزة الثمالى، عن ابى عبد اللهعليه‌السلام قال: اذا اردت الوداع بعد فراغك من الزيارات فاكثر منها مااستطعت، وليكن مقامك بالنينوى او الغاضرية، و متى اردت الزيارة فاغتسل وزر زروة الوداع، فاذا فرغت من زيارتك فاستقبل بوجهك وجهه والتمس القبر و قل:

(السلام عليك يا ولى الله، السلام عليك يا ابا عبد الله، انت لى جنة من العذاب، و هذا اوان انصرا فى عنك؛ غير راغب عنك و لا مستبدل بك سواك، و لا موثر عليك غيرك ولا زاهد فى قربك، جدت بنفسى للحدثان، و تركت الاهل والاوطان، فكن لى يوم حاجتى و فقرى وفاقتى، يوم لا يغنى عنى والدى و لا ولدى، و لا حميمى و لا قريبى، اسال الله الذى قدر و خلق ان ينفس بك كربى و اسال الله الذى قدر على فراق مكانك ان لا يجعله آخر العهد منى و من رجعتى و اسال الله الذى ابكى عليك عينى ان يجعله سندا لى، و اسال الله الذى نقلنى اليك من رحلى و اهلى ان يجعله ذخرا لى، و اسال الله الذى نقلنى اليك من رحلى و اهلى ان يجعله ذخرا لى، و اسال الله الذى ارانى مكانك و هدانى للتسليم عليك و لزيارتى اياك ان يوردنى حوضكم، و يرزقنى مرافقتكم فى الجنان مع آبائك الصالحين صلى الله عليهم اجمعين، السلام عليك يا صفوة الله (و ابن صفوته )، السلام عليك على رسول الله محمد بن عبد الله، حبيب الله و صفوته، و امينه و رسوله، و سيد النبيين، السلام على الائمة الراشدين المهديين، السلام على من فى الحائر منكم، (و رحمة الله و بركاته )السلام على ملائكة الله الباقين المقيمين، الذين هم بامر ربهم قائمون، السلام علينا و على عباد الله الصالحين، و الحمد لله رب العالمين.

ترجمه:

(حديث دوم )

ابو عبد الرحمان محمد بن احمد بن الحسين العسكرى در شهر عسكر مكرم از حسن بن على بن مهزيار، از پدرش، از محمد بن ابى عمير، از محمد بن مروان، از ابى حمزة الثمالى، از حضرت ابى عبد اللهعليه‌السلام حضرت فرمودند:

هرگاه خواستى بعد از فراغت از زيارات وداع نمائى آنچه در قدرت تو است از زيارات را بجا آور، البته مقام و مكانت در نينوى و غاضريه باشد و از آنجا به زيارت برو، وقتى قصد زيارت كردى غسل كن و سپس زيارت وداع نما و وقتى از زيارت فارغ شدى رو به صورت قبر كن و از قبر خواهش نموده و بگو:

سلام بر تو اى ولى خدا، سلام بر تو اى ابا عبد الله، تو براى من سپرى از عذاب مى باشى، اين زمان هنگام وداع من با شما و مراجعتم از خدمت شما بوده، در حالى كه روگردان از شما نبوده، و بجاى شما به ديگرى رو نمى نمايم، و غير شما را بر شما اختيار نخواهم نمود، و بجاى شما به ديگرى رو نمى نمايم، و غير شما را بر شما اختيار نخواهم نمود، و بجاى شما به ديگرى رو نمى نمايم، و غير شما را بر غير شما اختيار نخواهم نمود، و بى رغبت نيستم از قرب و در جوار شما بودن، نفس و جانم را در معرض خطر حوادث قرار داده، و اهل و وطن خود را ترك نمودم، پس در روز حاجت و نياز و احتياجم كمك مى باشى، در آن روزى كه پدر و فرزند و خويشاوندان و نزديكانم نفعى به حالم ندارند، از خدائى كه تقدير و خلق نموده مى خواهم كه بواسطه شما حزن و اندوه من را بر طرف كند، و از خدائى كه فراق و جدا شدن از مكان تو را مقدر من ساخته درخواست مى نمايم كه اين را زيارت آخر من قرار ندهد، و از خدائى كه چشم من را بر تو گرياند مى خواهم كه اين اشك را سند و تكيه گاه من قرار دهد و از خدائى كه من را از خانه و اهلم به سوى تو را به من نشان داد و هدايتم نمود كه تسليم و فرمانبردار تو بوده و زيارت كنم تو را درخواست مى كنم كه من را بر حوض شما وارد نمايد، و رفاقت با شما در بهشت را همراه با آبأ و پدران صالح و نيكوكار شما صلى الله عليهم اجمعين روزى من فرمايد، درود بر تو اى برگزيده خدا و فرزند برگزيده اش، درود بر رسول خدا حضرت محمد بن عبد الله، حبيب و برگزيده خدا، و آمين و فرستاده او، و سرور انبيأ درود بر اميرالمومنان و وصى رسول پروردگار عالميان، و رهبر دست و روى سفيدان، درود بر ائمه راشدين و مهديين، درود بر كسى كه از شما در حائر مى باشد، درود بر فرشتگان خدا كه كنار قبر باقى مانده و اقامه گزيده اند، آنان كه به امر پروردگارشان قيام كرده اند، درود بر ما و بر بندگان نيكوكار خدا، و حمد و سپاس مرخدائى را كه پروردگار عالميان مى باشد.

متن:

و تقول:

(سلام الله و سلام ملائكته المقربين، و انبيائه المرسلين؛ و عباده الصالحين، عليك يا ابن رسول الله و على روحك و بدنك و على ذريتك و من حضرك من اوليائك، استودعك الله و استرعيك واقرء عليك السلام، آمنا بالله و برسوله و بما جأ به من عند الله، اللهم اكتبنا مع الشاهدين ).

و تقول:

(اللهم صل على محمد و آل محمد و لا تجعله آخر العهد من زيارتى ابن رسولك، و ارزقنى زيارته ابدا ما ابقيتنى، اللهم و انفعنى بحبه يا رب العالمين، اللهم ابعثه مقاما محمودا انك على كل شى ء قدير، اللهم انى اسئلك بعد الصلاة و التسليم ان تصلى على كل شى ء قدير، اللهم انى اسئلك بعد الصلاة و التسليم ان تصلى على محمد و آل محمد، و ان لا تجعله آخر العهد من زيارتى اياه، فان جعلته يارب فاحشرنى معه و مع آبائه و اوليائه، و ان ابقيتنى يا رب فارزقنى العود اليه ثم العود برحمتك يا ارحم الراحمين، اللهم اجعل لى لسان صدق فى اوليائك، وحببت الى مشاهدهم، اللهم صلى على محمد و آل محمد، و لا تشغلنى، عن ذكرك باكثار على من الدنيا تلهينى عجائب بهجتها و تفتنى زهرات زينتها، و لا باقلال يضرنى بعملى كده، و يملا صدرى عمه، و اعطنى بذلك غنى عن شرار خلقك، و بلاغا انال به رضاك يا رحمن، و السلام عليكم يا ملائكة الله و زوار قبر ابى عبد اللهعليه‌السلام )

ثم ضع خدك الايمن على القبر مرة ثم الايسر مرة، و الح فى الدعأ و المسالة، فاذا خرجت فلا تول وجهك على القبر حتى تخرج.

ترجمه:

دنباله زيارت وداع حضرت ابا عبد الله الحسينعليه‌السلام و مى گوئى:

درود خدا و فرشتگان مقرب و انبيأ مرسل، و بندگان نيكوكارش بر تو اى پسر رسول خدا و بر جان و جسم تو بر فرزندانت و بر كسانى كه از اوليأ تو بوده و نزدت حاضر شدند، با تو وداع كرده و تو را به خدا مى سپارم و درود و خدا حافظى با تو مى گويم، به خدا به رسولش به آنچه از نزد خدا رسولش آورده ايمان دارم، خداوندا ما را شاهدين و كسانى كه در ركاب فرزند رسول خدا حاضر شدند بنويس و نام ما را در طومار ايشان ثبت و ضبط بفرما.

و بگو:

خداوندا بر محمد و آل محمد درود و رحمت فرست و اين زيارت را آخرين زيارت من از پسر رسول خودت قرار مده، خداوندا زيارت او را براى هميشه تا مادامى كه من زنده هستم نصيبم فرما، خداوندا بواسطه حب و دوستى او من را منتفع گردان اى پروردگار عالميان، خداوندا او را به مقامى پسنديده مبعوث گردان، تو بر هر چيزى قادر و توانا هستى، خداوندا من بعد از نماز و سلام از تو مى خواهم كه بر محمد و آل محمد رحمتت را فرستاده و آن را شامل ايشان گردانى و نيز اين زيارت را آخرين زيارت من نسبت به فرزند رسول قرار ندهى و اگر آخرين زيارتم مقدر كرده اى پس اى پروردگارم من را به او و آبأ و دوستانش محشور فرما و اگر من را باقى گذارده و عمرم را طولانى نمودى پس روزى كن دوباره به زيارتش عود كرده و بعد از آن دوباره به زيارتش برگردم به رحمت واسعه ات اى مهربان تر از هر مهربانى اميدوار مى باشم، خداوندا براى من زبانى راست را ميان دوستانت قرار بده و مشاهد و اماكنى كه ايشان حيا و ميتا حضور دارند را محسوب من نما، خداوندا بر محمد و آل محمد درود و رحمت بفرست، خداوندا بواسطه نعمتهاى زيادى دنيا كه شگفتى هاى خوبى و زيبائى آنها من را از تو باز داشته و جلأ و درخشندگى زينت آنها مفتونم مى نمايد من را از ياد خودت غافل مكن و نيز من را به قلت و كمى امكانات دنيوى كه رنج و تعب كم بود آنها مضر به عملم بوده و حزن ناشى از آن سينه ام را پر مى نمايد مبتلا نفرما از دنيا آن قدر به من اعطأ فرما كه از مخلوقاتت بى نياز و از بدى آنها در امان باشم، خداوندا به مقدار كفاف از دنيا به من اعطأ نما تا بواسطه آن رضايت و خشنودى تو دست يابم اى خالق مهربان، و درود بر شما اى فرشتگان خدا و اى زائرين قبر حضرت ابى عبد اللهعليه‌السلام . سپس طرف راست صورت خود را يكبار و جانب چپ را بار ديگر بر قبر مطهرش بگذار و در دعأ و در خواست يك بار و جانب چپ را بار ديگر بر قبر مطهرش بگذار و در دعأ و درخواست حاجتت مبالغه كن و هنگامى كه از حرم خارج مى شوى روى خود را از قبر بر مگردان بلكه همچنان مواجه با آن باش تا از آنجا بيرون روى.

الباب الخامس و الثمانون زيارة قبر العباس بن علىعليه‌السلام

متن:

١ - حدثنى ابو عبد الرحمن محمد بن احمد بن الحسين العسكرى بالعسكر، عن الحسن بن على بن مهزيار، عن ابيه على بن مهزيار، عن محمد بن ابى عمير، عن محمد بن مروان، عن ابى حمزة الثمالى (قال: قال الصادقعليه‌السلام : اذا اردت زيارة قبر العباس بن علىعليه‌السلام - و هو على شط الفرات بحذأ الحائر - فقف على باب السقيفة و قل:

سلام الله و سلام ملائكته المقربين، و انبيائه المرسلين، و عباده الصالحين و جميع الشهدأ والصديقين، و الزكيات الطيبات فيما تغتدى و تروح عليك يا ابن - امير المومنين، اشهد لك بالتسليم و التصديق و الوفأ و النصيحة لخلف النبى المرسل، و السبط المنتجب، و الدليل العالم، و الوصى المبلغ، و المظلوم المهتضم، فجزاك الله عن رسوله و عن اميرالمومنين و عن الحسن و الحسين صلوات الله عليهم افضل الجزأ بما صبرت و احتسبت، و اعنت فنعم عقبى الدار، لعن الله من قتلك، و لعن الله من جهل حقك، و استخف بحرمتك، و لعن الله من حال بينك و بين مأ الفرات، اشهد انك قتلت مظلوما، و ان الله منجز لكم ما وعدكم جئتك يا ابن امير المومنين و افدا اليكم، و قلبى مسلم لكم، و انا لكم تابع، و نصرتى لكم معدة حتى يحكم الله و هو خير الحاكمين، فمعكم معكم لا مع عدوكم، انى كبم و باياباكم من المومنين، و بمن خالفكم و قتلكم من الكافرين، قتل الله امة قتلكم بالايدى و الالسن.

باب هشتاد و پنجم زيارت قبر حضرت عباس بن علىعليه‌السلام

ترجمه:

(حديث اول )

ابو عبد الرحمن محمد بن احمد بن الحسن العسكرى در عسكر از حسن بن على بن مهزيار، از پدرش على بن مهزيار از محمد بن ابى عمير از محمد بن مروان، از ابى حمزه ثمالى، وى مى گويد: امام صادقعليه‌السلام فرمودند: هر گاه خواستى زيارت كنى قبر حضرت عباس بن علىعليه‌السلام را كه در كنار شط فرات و در مقابل جابر قرار دارد پس بر در سقيفه بايست و بگو: درود خدا و درود فرشتگان مقرب و انبيأ مرسلش و درود بندگان صالح و نيكوكارش و درود تمام شهدأ و صديقين و پاكان و پاكيزگان در صبح و شام بر تو اى فرزند امير المومنين، شهادت مى دهم كه تو تسليم فرزند نبى مرسل و سبط برگزيده پيامبر و راهنما و عالم و جانشين مبلغ و مظلوم ستم ديده بوده و او راتصديق داشته و در مقام وفأ و خير خواهى او بودى پس خدا زا طرف رسولش و امير المومنين و حسن و حسين صلوات الله عليهم اجمعين بالاترين پاداش ها را به تو داده و به واسطه صبر و بردبارى كه در اين راه نمودى و آزمايش و امتحانى كه دادى و رنج و مشقتى را كه متحمل شدى عالى ترين اجرها را نصيب، تو نمايد پس خوشا به زندگانى آخرت تو، خدا لعنت كند كسى را كه تو را كشت. و لعنت كند كسى را كه به حق تو جاهل و نا آگاه بود و لعنت نمايد كسى را كه حرمت تو را نگاه نداشت و در مقام استخفاف تو بر آمد و خدا لعنت كند كسى را كه بين تو و بين آب فرات فاصله شد، شهادت مى دهم كه تو مظلوم كشته شدى و شهادت مى دهم كه خدا آنچه به شما وعده كرده است را عملى مى سازد اى پسر اميرالمومنين به نزدت آمده ام در حالى كه از سفر آمده ام، دلم تسليم شما است، و خودم تابع و پيرو شما بوده، آماده ام براى يارى شما تا خدا حكم كند و او بهترين حكم كنندگان است، پس آن كس كه با شما است حتما با شما بوده نه با دشمنانتان، من به شما و رجعت شما ايمان دارم و به كسى كه مخالفتتان را مى نمايد و شما را كشته است كافر هستم، خدا بكشد گروهى را كه با دست ها، و زبان هايشان شما را كشتند.

متن:

ثم ادخل و انكب على القبر و قل:

السلام عليك ايها العبد الصالح، المطيع لله و لرسوله و لاميرالمومنين، و الحسن و الحسينعليهما‌السلام ، السلام عليك و رحمة الله و بركاته و رضوانه، و على روحك و بدنك، واشهد الله انك مضيت على ما مضى عليه البدريون، المجاهدون فى سبيل الله، المناصحون له فى جهاد اعدائه، المبالغون فى نصرة اوليائه، الذابون عن احبائه، فجزاك الله افضل الجزأ، و اكثر الجزأ و اوفر الجزأ، واوفى جزأ احد ممن و فى ببيعته، و استجاب له دعوته، واطاع ولاة امره، اشهد انك قد بالغت فى النصيحة، و اعطيت غاية المجهود، فبعثك الله فى الشهدأ وجعل روحك مع ارواح الشهدأ و اعطاك من جنانه مع النبين، و الصديقين والشهدأ والصالحين، و حسن اولئك رفيقا، اشهد انك لم تهن و لم تنكل، و انك مضيت على بصيرة من امرك، مقتديا بالصالحين، و متبعا للنبين، فجمع الله بيننا و بينك، وبين رسوله و اوليائه فى منازل المخبتين، فانه ارحم الراحمين.

ترجمه:

(دنباله زيارت نامه حضرت عباس بن علىعليه‌السلام )

سپس داخل شو و بر قبر تكيه داده و بگو:

درود بر تو اى بنده نيكوكار، بنده اى كه فرمان بردار خدا و رسولش و اميرالمومنين و حسن و حسينعليه‌السلام بودى، درود و رحمت و بركات و بهشت خدا براى تو باد، و بر جان و جسد تو باشد، و خدا را شاهد مى گيرم كه تو همان راهى را رفتى كه اصحاب بدر رفتند همان كسانى كه در راه خدا جهاد كرده، ودر جهاد با دشمنان خدا سعى بليغ نموده، و از دوستان و محبين حق تعالى دشمنان را دفع كردند، پس خدا برترين و بافضيلت ترين و بيشترين جزأها و پاداش ها را به تو عطأ فرمايد، و نيز وافر و وافرترين پاداش كسى كه به بيعتش وفأ نموده و خدا دعايش را مستجاب كرده و همچنين نيك ترين پاداش كسى كه از واليان امر اطاعت نموده است را به تو عنايت فرمايد، شهادت مى دهم كه تو در نصيحت و خير خواهى مبالغه كرده و نهايت كوشش و جهد خود را نمودى، پس خدا تو را در شهدأ بر انگيزد، و روحت را با ارواح شهدأ قرين گرداند، و از بهشتش وسيع ترين منزل و با فضيلت ترين غرفه را اعطأ نمايد، و ذكر تو را در عليين بالا ببرد، و با انبيأ و صديقين و شهدأ و صلحأ محشورت كند، و ايشان نيكو رفقائى هستند، شهادت مى دهم كه تو از خود سستى نشان نداده و عقب گرد نكردى، و نيز شهادت مى دهم كه تو بر بصيرت مشى نموده و به صالحين اقتدأ كرده و از انبيأ پيروى نمودى، پس حق تعالى بين ما و بين شما و بين رسول و اوليائش در منازل اشخاص متواضع و فروتن جمع كند زيرا او ارحم الراحمين مى باشد.

الباب السادس و الثمانون وداع قبر العباس بن علىعليه‌السلام

متن:

١ - حدثنى ابو عبد الرحمن محمد بن احمد بن الحسين العسكرى بالعسكر، عن الحسن بن على بن مهزيار، عن ابيه على بن مهزيار، عن محمد بن ابى عمير، عن محمد بن مروان، عن ابى حمزة الثمالى، عن ابى عبد اللهعليه‌السلام قال: اذا ودعت العباس فاته و قل: (استودعك الله و استرعيك و اقرء عليك السلام، آمنا بالله و برسوله و بكتابه و بما جأ به من عند الله، اللهم اكتبنا مع الشاهدين، اللهم لا تجعله آخر العهد من زيارة قبر ابن اخى نبيك، و ارزقنى زيارته ابدا ما ابقيتنى و احشرنى معه و مع آبائه فى الجنان، و عرف بينى و بينه و بين رسولك و اوليائك، اللهم صل على محمد و آل محمد، و توفنى على الايمان بك و التصديق برسولك، و الولاية لعلى بن ابى طالب و الائمة من ولده، و البرأة من عدوهم، فانى رضيت بذلك يا رب ).

و تدعو لنفسك و لوالديك و المومنينن و المسلمين و تخير من الدعأ.

باب هشتاد و ششم وداع با قبر حضرت عباس بن علىعليه‌السلام

ترجمه:

(حديث اول )

ابو عبد الرحمن محمد بن احمد بن الحسن العسكرى در عسكر از حسن بن على بن مهزيار، از پدرش على بن مهزيار، از محمد بن ابى عمير، از محمد بن مروان، از ابى حمزه الثمالى، از حضرت ابى عبد اللهعليه‌السلام ، حضرت فرمودند: هر گاه خواستى با حضرت عباسعليه‌السلام وداع كنى پس به نزدش برو و بگو:

تو را به خدا مى سپارم و از او مى خواهم كه از تو نگاهبانى نمايد و سلام خداحافظى به تو مى دهم، به خدا و رسول و كتابش و به آنچه رسولش از جانب خدا آورده ايمان آورده ايم، خدايا مار با شاهدين بنويس، خدايا اين زيارت را آخرين زيارت ما نسبت به قبر پسر برادر پيغمبر قرار مده، و تا مادامى كه من زنده هستم زيارتش را نصيبم نما، و من را با او و با آبأ گرامش در بهشت محشور نما، و بين من و بين او و رسول و دوستانت آشنائى بيانداز، خدايا بر محمد و آل محمد درود و رحمت فرست، و من را در حالى كه به تو ايمان داشته و رسولت را تصديق كرده، و على بن ابى طالب و ائمه بعد از آن حضرت كه جملگى فرزندان او هستند را دوست داشته و از دشمنانتان بى زارى مى جويم بميران و از اين دنيا ببر، زيرا پروردگار، من به اين معنا راضى و خشنود مى باشم، و سپس براى خود و پدر و مادرت و مومنين و مسلمين دعأ كن و هر دعائى را كه خواستى اختيار نما.

الباب السابع و الثمانون وداع قبور الشهدأعليه‌السلام

متن:

تقول: اللهم لا تجعله آخر العهد من زيارتى اياهم، و اشركنى معهم فى صالح ما اعطيتهم على نصرهم ابن بنت نبيك، و حجتك على على خلقك، و جهادهم معه فى سبيلك، اللهم اجمعنا و اياهم فى جنتك مع الشهدأ و الصالحين، و حسن اولئك رفيقا، استودعكم الله و اقرء عليكم السلام، اللهم ارزقنى العود اليهم، و احشرنى معهم يا ارحم الراحمين.

باب هشتاد و هفتم وداع با قبور شهدأعليه‌السلام

ترجمه:

بگو:

خدايا اين زيارت را آخرين من نسبت به شهدأ قرار مده، و من را با ايشان در آنچه به آنها در قبال يارى پسر دختر پيغمبرت و جهادشان با حجت تو بر خلق اعطأ فرموده اى شريك گردان، خدايا، ما و ايشان را در بهشت خود با شهدأ و صالحين جمع فرما، ايشان نيكو رفقائى هستند، شما را به خدا مى سپارم و سلام خداحافظى به شما مى دهم، خدايا روزى من كن كه دوباره به ايشان برگردم و من را با ايشان محشور فرما اى مهربان تر از هر مهربانى.

الباب الثامن و الثمانون فضل كربلأ و زيارة الحسينعليه‌السلام

متن:

١ - للحسين بن احمد بن المغيرة فيه حديث رواه شيخه ابوالقاسم - رحمة الله عليه - مصنف هذا الكتاب نقل عنه و هو عن زائدة، عن مولانا على بن الحسينعليه‌السلام ، ذهب على شيخنا - رحمة الله عليه - ان يضمنه كتابه هذا و هو مما يليق بهذا الباب و يشتمل ايضا على معان شتى حسن تام الالفاظ، احببت ادخاله و جعلته اول الباب، و جميع احاديث هذا الباب و غيرها مما يجرى مجراها يستدل بها على صحة قبر مولانا الحسينعليه‌السلام بكربلأ، لان كثيرا من المخالفين ينكرون ان قبره بكربلأ كما ينكرون ان قبر مولانا امير المومنينعليه‌السلام بالغرى بظهر نجف الكوفة و قد كنت استقدمت هذا الحديث بمصر عن شيخى ابى القاسم على بن محمد بن - عبدوس الكوفى - رحمة الله عليه - مما نقله عن مزاحم بن عبد الوارث البصرى باسناده عن قدامة بن زائدة، عن ابيه، زائدة، عن على بن الحسينعليه‌السلام ، و قد ذاكرت شيخنا ابن قولويه بهذا الحديث بعد فراغه من تصنيف هذا الكتاب ليدخله فيه فما قضى ذلك و عاجلته منيته - رضى الله عنه - و الحقه بمواليهعليه‌السلام .

باب هشتاد و هشتم فضيلت كربلأ و زيارت امام حسينعليه‌السلام

ترجمه:

(حديث اول )

حسين بن احمد بن مغيره درباره فضل كربلأ و زيارت امام حسينعليه‌السلام حديثى دارد، اين حديث را استادش ابوالقاسم عليه الرحمة مصنف اين كتاب روايت كرده و حسين بن احمد از او و وى از زائده و از مولانا على بن الحسينعليه‌السلام نقل نموده.

استاد ما رحمة الله عليه عليه فراموش كرد كه اين حديث رابه كتابش ضميمه كند در حالى كه سزاوار بود در اين باب نقل شود، حديث مزبور چون بر معانى پسنديده و بسيارى مشتمل بوده و الفاظش تام و زيباست دوست داشتم آن را در اين باب بگنجانم.

قابل ذكر است كه تمام احاديث اين باب و احاديث ديگر كه با اينها در مضمون مشترك هستند به آنها بر بودن قبر امام حسينعليه‌السلام در كربلا استدلال شده است زيرا بسيارى از مخالفين انكار دارند كه قبر آن حضرت در كربلأ است چنانچه وجود قبر اميرالمومنينعليه‌السلام رادر نجف منكر مى باشند.

اين حديث را در مصر از استادم ابى القاسم على بن محمد بن عبدوسى كوفى رحمة الله عليه استفاده كرده ام، و وى آن را از مزاحم بن عبد الوارث بصرى، به اسنادش از قدامة بن زائده، از على بن الحسينعليه‌السلام نقل كرده.

پس از آنكه استاد ما ابن قولويه از تصنيف اين كتاب (كامل الزيارة )فارغ گرديد با وى راجع به اين حديث مذاكره كرده و به ايشان پيشنهاد نمودم آنرا در اين كتاب داخل نمايد ولى پيش از آنكه ايشان به اين كار مبادرت ورزند اجل او را دريافت و او را به موالى اوعليه‌السلام ملحق كرد خدا از او خشنود و راضى باشد.

متن:

و هذا الحديث داخل فيما اجاز لى شيخى - رحمه الله - و قد جمعت بين الروايتين بالالفاظ الزائدة و النقصان و التقديم و التاخير فيها حتى صح بجميعه عمن حدثنى به اولا ثم الان، و ذلك انى ما قرءته على شيخى - رحمة الله عليه - ولا قرءة على، غير انى ارويه عمن حدثنى به عنه و هو:

ابو عبد الله احمد بن محمد بن عياش، قال: حدثنى ابوالقاسم جعفر بن محمد بن قولويه قال: حدثنى ابو عيسى عبيد الله بن الفضل بن محمد بن هلال الطائى البصرى قال: حدثنى ابو عيسى عبيد الله بن الفضل بن محمد بن هلال الطائى البصرى قال: حدثنى ابو عثمان سعيد بن محمد قال: حدثنا محمد بن سلام بن يسار، الكوفى قال: حدثنى احمد بن محمد الواسطى قال: حدثنى عيسى بن ابى - شبية القاضى قال: حدثنى نوح بن دراج قال: حدثنى قدامة بن زائدة، عن ابيه (قال: قال على بن الحسينعليه‌السلام : بلغنى يا زائدة انك تزور قبر ابى عبد الله الحسينعليه‌السلام احيانا؟ فقلت ان ذلك لكما بلغك، فقال لى: فلما ذا تفعل ذلك و لك مكان عند سلطانك الذى لا يحتمل احدا على محبتنا و تفضيلنا و ذكر فضائلنا والواجب على هذه الامة من حقنا؟ فقلت: و الله ما اريد بذلك الا الله و رسوله، ولا احفل بسخط من سخط، و لا يكبر فى صدرى مكروه ينالنى بسببه، فقال: والله ان ذلك لكذلك، فقلت: و الله ان ذلك لكذلك، يقولها - ثلاثا - و اقولها - ثلاثا - فقال: ابشر ثم ابشر فلا خبرنك بخبر كان عندى فى النخب المخزونة، فانه لما اصابنا بالطف ما اصابنا و قتل ابىعليه‌السلام و قتل من كان معه من ولد و اخوته و سائر اهله و حملت حرمه و نساوه على الافتاب يراد بناالكوفة، فجعلت انظر اليهم صرعى ولم يواروا فعظم ذلك فى صدرى و اشتد لما ارى منهم قلقى فكادت نفسى تخرج و تبينت ذلك منى صدرى و اشتد لما ارى منهم قلقى، فكادت نفسى تخرج و تبينت ذلك منى عمتى زينب الكبرى بنت علىعليه‌السلام فقالت: مالى اراك تجود بنفسك يا بقية جدى و ابى و اخوتى؟!! فقلت: و كيف لا اجزع و اهلع و قد ارى سيدى و اخوتى و عمومتى و ولد عمى واهلى مصرعين بدمائهم، مرملين بالعرى، مسلبين، لا يكفون و لا يوارون، و لا يعرج عليهم احد، و لا يقربهم بشر، كانهم اهل بيت من الديلم و الخزر؟! فقالت: لا يحزعنك ماترى، فو الله ان ذلك لعهد من رسول اللهصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم الى جدك و ابيك و عمك، و لقد اخذ الله ميثاق اناس من هذه الامة لا تعرفهم فراعنة هذه الامة و هم معروفون فى اهل السماوات انهم يجمعون هده الاعضأ المتفرقة فيوارونها و هذه الجسوم المضرجة، و ينصبون لهذا الطف علما لقبر ابيك سيد الشهدأ لا يدرس اثره و لا يعفو رسمه على كرور الليالى و الايام، و ليجتهدن ائمة الكفر و اشياع الضلالة فى محوه و تطميسه فلا يزداد اثره الا ظهورا و امره الا علوا، فقلت: و ما هذا العهد و ما هذا الخبر؟!

دنباله حديث اول مشتمل بر فضيلت كربلأ و زيارت امام حسينعليه‌السلام

ترجمه:

اين حديث در آنچه استادم رحمة الله عليه عليه به من اجازه آن ها را داده است داخل بوده منتهى در مقام نقل بين دو روايت را جمع كرده، برخى الفاظ را اضافه و بعضى را حذف نموده، پاره اى را مقدم و شطرى را موخر كرده ام و بدين ترتيب صحيح است بگويم:

اين حديث را با تمام الفاظ و عباراتش از كسى نقل مى كنم كه وى آن را برايم اولا و سپس الان حديث نموده چه آنكه نه من آن را بر استادم رحمة الله عليه قرائت كرده و نه او بر من قرائت نموده است فقط من آن را از كسى كه برايم نقل كرده حكايت مى كنم و آن حديث چنين است: ابو عبد الله احمد بن محمد بن عياش مى گويد:

ابوالقاسم جعفر بن محمد بن قولويه برايم نقل كرد و گفت: ابو عيسى عبيد الله بن فضل بن محمد بن هلال الطائى البصرى برايم نقل نمود و گفت: ابو عثمان سعيد بن محمد برايم نقل كرد و گفت: محمد بن سلام بن يسار كوفى براى ما نقل كرد و گفت: احمد بن محمد واسطى برايم نقل نمود گفت: عيسى بن ابى شبية القاضى برايم نقل كرد و گفت: نوح بن دراج برايم نقل كرد و گفت: قدامة بن زائده برايم حديث كرد و از پدرش نقل كرد، پدرش گفت:

حضرت على بن الحسينعليه‌السلام فرمودند:

اى زائده خبر به من رسيده كه گاهى به زيارت قبر ابى عبد الله الحسينعليه‌السلام مى روى؟

عرض كردم: همان طور است كه خبر به سمع شما رسيده.

حضرت فرمودند:

براى چه مبادرت به چنين فعلى مى ورزى در حالى كه تو نزد سلطان مكانت و منزلتى داشته و وى كسى است كه توان اين را ندارد ببيند شخصى به ما محبت داشته و ما را بر ديگران برترى مى دهد و فضائل ما را ذكر مى كند و حقى كه از ما بر اين امت واجب است را رعايت مى نمايد؟

محضر مباركش عرض كردم: به خدا سوگند قصدم از اين فعل فقط رضايت خدا و رسول خدا بوده و از غضب و سخط كسى كه بر من غضب نمايد ترس و وحشتى ندارم و امر مكروهى كه از ناحيه اين فعل به من برسد هرگز در سينه ام گران و سنگين نيست و بر من قابل تحمل مى باشد.

حضرت فرمودند:

تو را به خدا سوگند امر چنين است؟

عرض كردم: به خدا سوگند امر چنين است.

حضرت سوالشان را سه بار تكرار فرموده و من نيز جوابم را سه بار بازگو نمودم.

سپس حضرت فرمودند:

بشارت باد ترا، بشارت باد ترا، لازم شد خبر دهم تو را به حديث كه نزد من بوده و از احاديث نخبه و برگزيده اى است كه جزء اسرار مخزونه مى باشد و آن اين است: زمانى كه در طف (كربلا) آن مصيبت به ما وارد گشت و پدرمعليه‌السلام و تمام فرزندان و برادران و جميع اهلش كه با او بودند كشته شدند و حرم و زنان آن حضرت را بر روى شتران بى جهاز نشانده و ما را به كوفه برگرداندند پس به قتلگاه ايشان چشم دوختم و ابدان طاهره ايشان را برهنه و عريان ديدم كه روى خاك افتاده و دفن نشده اند، اين معنا بر من گران آمد و در سينه ام اثرش را يافته و هنگامى كه از ايشان چنين منظره اى را مشاهده كردم اضطراب و بى آرامى در من شدت يافت به حدى كه نزديك بود روح از كالبدم خارج شود، اين هيات و حالت را وقتى عمه ام زينب كبرى دختر على بن ابى طالبعليه‌السلام از من مشاهد نمود فرمود:

اين چه حالى است از تو مى بينم، اى يادگار جد و پدر و بردارم چرا با جان خود بازى مى كنى؟!

من گفتم:

چگونه جزع و بى تابى نكنم در حالى كه مى بينم سرور و برادران و عموها و پسر عموها و اهل خود را در خون خويش طپيده، و عريان و برهنه بوده جامه هايشان را از بدن بيرون آورده اند، بدون اينكه كفن شده يا دفن گرديده باشند، احدى بالاى سرشان نبوده و بشرى نزديكشان نمى شود گويا ايشان از خاندان دليم و خزر مى باشند؟!

عمه ام فرمود:

آنچه مى بينى ترا به جزع نياورد، به خدا سوگند اين عهد و پيمانى بوده كه رسول خداصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم با جد اميرالمومنينعليه‌السلام وپدر سيد الشهدأ و عمويت حضرت مجتبىعليه‌السلام ، و خداوند متعال نيز گرفته است ايشان در بين اهل آسمان ها معروف و مشهورند كه اين اعضأ قلم شده را جمع كرده و دفن نموده و اين ابدان و اجسام خون آلود را به خاك سپرده و در اين سرزمين براى قبر پدرت سيد الشهدأ نشانه اى نصب كرده كه اثرش هيچ گاه كهنه و مندرس نشده و گذشت شب و روز آن را محو نمى كند، و بسيارى از رهبران كفر و الحاد و ابنأ ضلالت وگمراهى سعى در نابود كردن آن مى نمايند ولى به جاى اينكه رسم و نشانه آن از بين رود ظاهرتر و آشكارتر مى گردد.

من پرسيدم:

اين چه عهد و ميثاقى بوده و اين چه حديث و خبرى مى باشد؟

متن:

فقالت: نعم، حدثتنى ام ايمن ان رسول اللهصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم زار منزل فاطمةعليه‌السلام فى يوم من الايام فعملت له حريرة، و اتاه علىعليه‌السلام بطبق فيه تمر، ثم قالت ام ايمن: فاتيتهم بعس فيه لبن و زبد، فاكل رسول اللهصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم و على و فاطمة و الحسن و الحسينعليه‌السلام من تلك الحريرة، و شرب رسول اللهصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم و شربوا من ذلك اللبن، ثم اكل و اكلوا من ذلك التمر و الزيد، ثم غسل رسول اللهصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم يده و على يصب عليه المأ، فلما فرغ من غسل يده مسح و جهه، ثم نظر الى على و فاطمة و الحسن و الحسين نظرا عرفنا به السرور فى وجهه ثم رمق بطرفه نحو السمأ مليا، ثم (انه )وجه وجهه نحو القلبة و بسط يديه و دعا ثم خر ساجدا و هو ينشج فاطال النشوج (كذا)و علانحيبه و جرت دموعه، ثم رفع راسه و اطرق الى الارض و دموعه تقطر كانها صوب المطر، فحزنت فاطمة و على و الحسن و الحسينعليه‌السلام و حزنت معهم لما راينا من رسول اللهصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم و هبناه ان نساله حتى اذا طال ذلك قال له على؛ و قالت له فاطمة: ما يبكيك يا رسول الله لا ابكى الله عينيك فقد اقرح قلوبنا ما نرى من حالك؟!

فقال: يا اخى سررت بكم - و قال مزاحم بن عبد الوارث فى حديثه ههنا - فقال: يا حبيبى انى سررت بكم سرورا ما سررت مثله قط و انى لا نظر اليكم و احمد الله على نعمته على فيكم اذهبط على جبرئيلعليه‌السلام فقال: يا محمد ان الله تبارك و تعالى اطلع على ما فى نفسك و عرف سرورك باخيك و ابنتك و سبطيك فاكمل لك النعمة و هناك العطية بان جعلهم و ذرياتهم و محبيهم و شيعتهم معك فى الجنة لا يفرق بينك و بينهم يحبون كما نحبى و يعطون كما تعطى حتى ترضى و فوق الرضا على بلوى كثيرة تنالهم فى الدنيا و مكاره تصيبهم بايدى اناس ينتحلون ملتك و يزعمون انهم من امتك برأ من الله و منك خبطا خبطا و قتلا قتلا، شتى مصارعهم، نائية قبورهم، خيرة من الله لهم و لك فيهم، فاحمد الله عزوجل على خيرته و ارض بقضائه.

فحمدت الله و رضيت بقضائه بما اختاره لكم،

نقل حديث ام ايمن به روايت عليه مخدره حضرت زينب كبرى بنت امير المومنينعليه‌السلام

ترجمه:

پس عمه ام فرمود:

بلى، ام ايمن نقل نمود كه رسول خداصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم روزى از روزها به منزل حضرت فاطمهعليه‌السلام نزول اجلال فرمود و حضرت فاطمهعليه‌السلام براى آن جانب حريره درست كردند و حضرت علىعليه‌السلام طبقى نزد حضرت آوردند كه در آن خرما بود، سپس ام ايمن گفت:

من نيز قدحى كه در آن شير و سرشير را خدمتشان آوردم، رسول خداصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم و اميرالمومنين و فاطمه و حسنينعليه‌السلام از آن حريره ميل كرده و سپس همگى آن شير را آشاميدند و پس از آن رسول خداصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم و به دنبال آن حضرت ايشان از آن خرما و سرشير تناول نمودند و بعد رسول خداصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم دست هاى مباركشان را شستند در حالى كه امير المومنينعليه‌السلام آب به روى دست هاى آن حضرت مى ريختند و پس از آنكه آن جناب از شستن دست ها فارغ شدند دست به پيشانى كشيده آنگاه به طرف على و فاطمه و حسن و حسينعليه‌السلام نظرى كه حاكى از سرور نشاط بود نموده سپس با گوشه چشم به جانب آسمان نگريست بعد صورت مبارك به طرف قبله كرده ودست ها را گشاد و دعا نمود و پس از آن به حال گريه به سجده رفته و با صداى بلند مى گريستند و اشگ هايشان جارى بود.

سپس سر از سجده برداشته و به راه افتادند در حالى كه اشگ هاى آن حضرت قطره قطره مى ريخت گويا باران در حال باريدن بود، از اين صحنه حضرت فاطمه و على و حسن و حسينعليه‌السلام محزون شده و من نيز متاثر گشته و اندوهگين شدم ولى همگى از سوال نمودن پرهيز كرده و از آن حضرت نه پرسيدم كه سبب اين گريه چيست تا گريستن آن جناب به درازا كشيد در اين هنگام على و فاطمهعليه‌السلام پرسيدند:

چه چيز شما را گريانده يا رسول الله خدا هرگز چشمان شما را نگرياند قلب ما از اين حال شما جريحه دار گرديده؟!

حضرت فرمودند:

اى برادر من، بواسطه شما مسرور گشتم...

مزاحم بن عبد الوارث در حديث خود به اينجا كه مى رسد مى گويد:

نقل است كه پيامبر اكرمصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم در جواب امير المومنينعليه‌السلام فرمودند:

اى حبيب من به واسطه شما چنان مسرور و شادمان شدم كه تا كنون اين طور خوشحال نشده بودم، و به شما نگريستم و خدا را برنعمت شما كه به من داده حمد و سپاس نمودم، در اين هنگام جبرئيلعليه‌السلام بر من فرود آمده و گفت:

اى محمدصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم خداوند متعال بر آنچه در نهان تو است اطلاع داشته و مى داند كه سرور و شادى تو به واسطه برادر و دختر و دو سبط تو مى باشد پس نعمتش را بر تو كامل كرده وعطيه اش را بر تو گوارا نمود يعنى ايشان و ذريه آنها و دوستداران و شيعيانشان را در بهشت با تو همسايه نمود، بين تو و ايشان تفرقه و جدائى نمى اندازد، ايشان از عطأ بدون منت او منتفع شده همان طورى كه تو از آن بهره مند مى شوى و به آنها اعطأ مى شود همان طورى كه به تو اعطأ مى گردد تا آنجائى كه راضى و خشنود شده بلكه فوق رضايت ايشان و تو و حق تعالى عنايت مى فرمايد و اين لطف و عنايت در مقابل آزمايش و ابتلائات بسيارى است كه در دنيا متوجه ايشان شده و ناملايماتى كه وسيله مردم و آنهائى كه از ملت و كيش تو مى باشند و خود را از امت تو پنداشته در حالى كه از خدا و از تو بسيار دور هستند به ايشان مى رسد، گاهى ضربه هاى شديد و غير قابل تحمل از ناحيه اين گروه متوجه ايشان شده و زمانى با قتل و كشتار ايشان مواجه مى گردند.

قتلگاه ها ايشان مختلف و پراكنده و قبورشان از يكديگر دور مى باشد، خير جوئى نما از خدا براى ايشان و براى خودت، حمد و سپاس خداى عزوجل و آنها بر خيرش و راضى شو به قضاى او پس حمد خداى بجا آورده و راضى شدم به قضايش به آنچه براى شما اختيار فرموده.

متن:

ثم قال لى جبرئيل: يا محمد ان اخاك مضطهد بعدك مغلوب على امتك متعوب من اعدائك، ثم مقتول بعدك يقتله اشر الخلق و الخليقة و اشقى البرية، يكن نظير عاقر الناقة ببلد تكون اليه هجرته و هو مغرس شيعته و شيعته ولده، و فيه على كل حال يكثر بلواهم و يعظم مصابهم، و ان سبطك هذا - و او ما بيده الى الحسينعليه‌السلام - مقتول فى عصابة من ذريتك و اهل بيتك و اخيار من امتك بضفة الفرات بارض يقال لها كربلأ، من اجلها يكثر الكرب و البلأ على اعدائك و اعدأ ذريتك فى اليوم الذى لا ينقضى كربه، و لا تفنى حسرته، و هى اطيب بقاع الارض، و اعظمها حرمة، يقتل فيها سبطك و اهله، و انها من بطحأ الجنة، فاذا كان ذلك اليوم الذى يقتل فيه سبطك و اهله، و احاطت به كتائب اهل - الكفر و اللعنة، تزعزعت الارض من اقطارها و مادت الجبال و كثر اضطرابها و اصطقت البحار بامواجها، و ما جت السماوات باهلها غضبا لك يا محمد و لذريتك، و استعظاما لما ينتهك من حرمتك، و لشر ما تكافى به فى ذريتك و عترك، و لا يبقى شى من ذلك الا استاذن الله عزوجل فى نصرة اهلك المستضعفين المظلومين الذين هم حجة الله على خلقه بعدك فيوحى الله الى السماوات و الارض و الجبال و البحار و من فيهن: انى انا الله: الملك القادر الذى لا يفوته هارب و لا يعجزه ممتنع و انا اقدر فيه على الانتصار و الانتقام، و عزتى و جلالى لاعذبن من وتر رسولى و صفيى؛ و انتهك حرمته و قتل عترته و نبذ عهده و ظلم اهل بيته عذابا لا اعذبه احدا من العالمين، فعند ذلك يضيج كل شى ء فى السماوات و الارضين بلعن من ظلم عترتك و استحل حرمتك، فاذا برزت تلك العصابة الى مضاجعها تولى الله عزوجل قبض ارواحها بيده و هبط الى الارض ملائكة من السمأ السابعة معهم آنية من الياقوت و الزمرد مملوءة من مأ الحياة و حلل من حلل الجنة و طيب من طيب الجنة، فغسلوا جثثهم بذلك المأ والبسوها الحلل و حنطوها بذلك الطيب، و صلت الملائكة صفا صفا عليهم، ثم يبعث الله قوما من امتك لا يعرفهم الكفار لم يشركوا فى تلك الدمأ بقول و لا فعل و لا نية، فيوارون اجسامهم و يقيمون رسما لقبر سيد الشهدأ بتلك البطحأ يكون علما لاهل الحق و سببا للمومنين الى الفوز و تحفه ملائكة من كل سمأ مائة الف ملك فى كل يوم و ليلة، و يصلون عليه و يطوفون عليه و يسبحون الله عنده و يستغفرون الله لمن زاره و يكتبون اسمأ من ياتيه زائرا من امتك متقربا الى الله تعالى و اليك بذلك، و اسمأ آبائهم و عشائرهم و بلدانهم، و يوسمون فى وجوهيهم بميسم نور عرش الله: (هذا زائر قبر خير الشهدأ و ابن خير الانبيأ)، فاذا كان يوم القيامة سطح فى و جوههم من اثر ذلك الميسم نور تغشى منه الابصار يدل عليهم و يعرفون به، كانى بك يا محمد بينى و بين ميكائيل، و على امامنا و معنا من ملائكة الله ما لا يحصى عددهم، و نحن نلتقط من ذلك الميسم فى وجهه من بين الخلائق حتى ينتجيهم الله من هول ذلك اليوم و شدائده، و ذلك حكم الله و عطاوه لمن زار قبرك يا محمد او قبر اخيك او قبر سبطيك لا يريد به غير الله عزوجل، و سيجتهد اناس ممن حقت عليهم اللعنة من الله و السخط ان يعفوا رسم ذلك القبر و يمحوا اثره فلا يجعل الله تبارك و تعالى لهم الى ذلك سبيلا، ثم قال رسول اللهصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم : فهذا ابكانى، و احزننى،

دنباله حديث شريف ام ايمن

ترجمه:

سپس جبرئيل به من گفت:

اى محمد برادرت پس از تو منكوب و مغلوب امتت قرار گرفته و از دشمنانت در تعب و رنج واقع مى شود، و بعد از تو او را بدترين مخلوقات و شقى ترين مردم مى كشد، قاتل آن حضرت نظير پى كننده ناقه صالح است، وى به منظور انجام اين كار به شهرى هجرت مى كند كه آن شهر نشو و نماى شيعه و پيروان آن حضرت و فرزندش مى باشد، در آن شهر ابتلائات ايشان (اهل بيتعليه‌السلام ) بسيار مصيبت به ايشان عظيم مى باشد، و اين سبط شما (جبرئيل با دست اشاره به حضرت حسينعليه‌السلام نمود) با جماعتى از فرزندان و اهل بيت شما و نيكانى از امتت در كنار فرات واقع در سرزمينى كه به آن كربلا مى گويند كشته مى شود.

كربلأ را از اين جهت كربلأ گويند كه حزن و بلاهائى كه از دشمنان شما و دشمنان فرزندان شما در روزى كه حزن و اندوهش تمام شدنى نبوده و حسرت آن زوال پذير نيست به عمل مى آيد بسيار و زياد مى باشد.

اين زمين پاكيزه ترين اماكن واقع روى زمين بوده و احترامش از تمام بقاع بيشتر است، در آن سبط تو و اهل بيتش كشته مى شوند.

كربلأ از زمين هاى بهشت است، هر گاه روزى كه در آن سبط تو و اهل بيتش كشته مى شوند فرا برسد و لشگر اهل كفر و لعنت او را احاطه نمايند به جهت غضب به خاطر تو و فرزندانت اى محمد و به منظور بزرگ شمردن هتك حرمتت و تقبيح نمودن كردارى كه نسبت به ذريه و عترتت انجام شده زمين بلرزد كوهها كشيده و اضطراب و جنبششان زياد شود و امواج درياها متلاطم گردد و آسمانها اهلشان را به هم بريزند، و از زمين و كوهها و درياها و آسمانها چيزى باقى نمى ماند مگر آنكه از حق تعالى اذن مى خواهند كه اهل تو را كه مستضعفين و مظلومين بوده و حجت هاى خدا بعد از تو بر خلايق هستند را نصرت و يارى كنند پس خداوند به آنها و موجودات در آنها وحى كرده و مى گويد:

منم خداوند متعال، سلطانى كه قادر است و كسى نتواند از او بگريزد در توان هيچ خصم و دشمنى نيست كه او را عاجز و ناتوان كند، من بر يارى كردن دوستانم قادر و بر انتقام گرفتن از دشمنان متمكن هستم، به عزت و جلال خود قسم آنان را كه رسولم را تنها گذارده و برگزيده ام را رها كرده و حرمتش را هتك نموده و فرزندانش را كشته و عهدش را نقض و زير پاى نهاده و به اهل بيتش ستم كرده اند عذابى كنم كه احدى از عالميان را چنين عذابى نكرده باشم.

در اين هنگام تمام موجودات سماوى و ارضى به ضجه در آمده و آنانكه به عترتت ستم كرده و هتك حرمتت را روا داشته اند را لعن و نفرين مى كنند.

و هنگامى كه آن جماعت (فرزندان و اهل بيت و نيكان از امتت )به طرف گورها و قبر هايشان نمايان مى شوند حق تعالى خودش متولى قبض ارواح آنها به يد قدرتش شده و فرشتگان را از آسمان هفتم به زمين فرو فرستاده در حالى كه با ايشان:

١ - ظروفى از ياقوت و زمرد بوده كه مملو از آب حيات مى باشند.

٢ - حله هائى از حله هاى بهشتى.

٣ - عطرى از عطرهاى بهشتى.

مى باشد، پس فرشتگان بدن هاى ايشان را با آن آبها شستشو داده و حله ها را به تن آنها كرده و با آن عطرها حنوطشان نموده و دسته دسته بر ايشان نماز مى خواند و پس از اتمام نماز حق تعالى گروهى از امتت را كه كفار ايشان را نمى شناسند و در خون شهدأ نه با گفتار و نه با كردار و براى قبر سيد الشهدأ در آن سرزمين اثرى نصب كرده تا براى اهل حق نشانه اى بوده و براى اهل ايمان سببى براى رستگارى باشد و در هر روز و شب از هر آسمانى صد هزار فرشته گرداگرد آن طواف كرده و بر آن حضرت صلوات فرستاده و نزد قبرش تسبيح خدا گفته و براى زائرين آن جناب طلب آمرزش كرده و اسامى زائرين از امتت را كه قربة الى الله آن حضرت را زيارت مى كنند و نيز اسمأ پدران و خويشاوندان و شهرهاى ايشان را مى نويسند و در صورتهاى ايشان بامدادى كه از نور عرش الهى است اين عبارت را نقش مى بندند:

اين شخص زائر قبر بهترين شهدأ و زائر قبر فرزند بهترين انبيأ مى باشد.

در روز قيامت از اثر اين مداد نورى ساطع شده كه از پرتوش چشم ها تار مى گردد و با اين نور ايشان شناخته مى شوند، و گويا تو اى محمد بين من و ميكائيل قرار گرفته و على جلو ما بوده و همراهمان فرشتگانى حركت مى كند كه از كثرت عدد ايشان معلوم نيست و بوسيله همين نورى كه در صورت هاى ايشان هست، آنها را از بين خلائق دريافته و جدا مى كنيم و بدين ترتيب حق تعالى ايشان را از هول و وحشت آن روز و سختى هاى آن نجات مى دهد و اين حكم خدا است در حق كسانى كه قبر تو را اى محمد يا قبر برادرت يا قبر دو سبط تو را زيارت كرده و قصدى غير از خداى عزوجل را نداشته باشند و البته گروهى از مردم كه مستحق لعنت و سخط و غضب الهى هستند خواهند آمد كه در محو كردن رسم و نشانه اين قبر سعى كرده و مى كوشند آن را از بين ببرند ولى خداوند قادر به ايشان چنين توانى را نخواهد داد.

سپس رسول خداصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم فرمودند:

اين خبر من را گرياند و اندوهگين نمود.

متن:

قالت زينب: فلما ضرب ابن ملجم - لعنه الله - ابىعليه‌السلام و رايت عليه اثر الموت منه قلت له: يا ابة حدثتنى ام ايمن كبذا و كذا، و قد احببت ان اسمعه منك، فقال: يا بنية الحديث كما حدثتك ام ايمن، و كانى بك و ببنات اهلك سبايا بهذا البلد اذ لأ خاشعين تخافون ان يتخطفكم الناس؛ فصبرا صبرا، فوالذى فلق الحبة وبرء النسمة ما لله على ظهر الارض يومئذ ولى غيركم و غير محبيكم و شيعتكم، ولقد قال لنا رسول اللهصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم حين اخبرنا بهذا الخبر: ان ابليس - لعنه الله - فى ذلك اليوم يطير فرحا فيجول الارض كلها بشياطينه، و عفاريته فيقول: يا معاشر الشياطين قد ادركنا من ذرية آدم الطلبة، و بلغنا فى هلاكهم الغاية و اورثناهم فيهم و حملهم على عداوتهم، و اغرائهم بهم و اوليائهم حتى تستحكموا ضلالة الخلق و كفرهم، و لا ينحو منهم ناج، ولقد صدق عليهم ابليس و هو كذوب، انه لا ينفع مع عدواتكم عمل صالح و لا يضر مع محبكم و موالاتكم ذنب غير الكبائر؛

قال زائدة ثم قال على بن الحسينعليه‌السلام بعد ان حدثنى بهذا الحديث: خذه اليك، اما لو ضربت فى طلبه اباط الابل حولا لكان قليلا.

دنباله حديث به نقل عليا مخدره حضرت زينب كبرى بنت امير المومنينعليه‌السلام

ترجمه:

حضرت زينب سلام الله عليها فرمود:

زمانى كه ابن ملجم لعنه الله عليه پدرم را ضربت زد و من اثر مرگ را در آن حضرت مشاهده كردم محضرش عرضه داشتم:

اى پدر ام ايمن برايم حديثى چنين و چنان نقل نمود، دوست دارم حديث را از شما بشنوم.

پدرم فرمودند:

دخترم، حديث همان طورى است كه ام ايمن نقل كرده، گويا مى بينم كه تو و دختران اهل تو در اين شهر به صورت اسيران در آمده، خوار و منكوب مى گرديد، هر لحظه هراس داريد كه شما را مردم بربايند، بر شما باد به صبر و شكيبائى، سوگند به كسى كه حبه را شكافته و انسان را آفريده روى زمين كسى غير از شما و غير از دوستان و پيروانتان نيست كه ولى خدا باشد و هنگامى كه رسول خداصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم اين خبر را براى ما نقل مى نمودند و فرمودند:

ابليس لعنه الله عليه در آن روز از خوشحالى به پرواز در مى آيد پس در تمام نقاط دستياران و عفريت هايش را فرا خوانده و به آن ها مى گويد:

اى جماعت شياطين:، طلب و تقاص خود را از فرزند آدم گرفته و در هلاكت ايشان به نهايت آرزوى خود رسيده و آتش دوزخ را نصيب ايشان نموديم مگر كسانى كه به اين جماعت مقصود اهل بيت پيغمبرصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم بپيوندند از اين رو سعى كنيد نسبت به ايشان در مردم تشكيك ايجاد كرده و آنها را بر دشمنى ايشان وا داريد تا بدين وسيله گمراهى مردم و كفرشان مسلم و محقق شده و نجات دهنده اى بر ايشان بهم نرسد، ابليس با اينكه بسيار دروغ گو و كاذب است اين كلام را به ايشان راست گفت: وى به آنها اطلاع داد.

اگر كسى با اين جماعت (اهل بيتصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم )عداوت داشته باشد هيچ عمل صالحى برايش نافع نيست چنانچه اگر با ايشان محبت داشته باشد هيچ گناهى غير از معاصى كبيره ضررى به او نمى رساند.

زائده مى گويد: سپس حضرت على بن الحسينعليه‌السلام پس از نقل اين حديث برايم فرمودند:

اين حديث را بگير و ضبط كن، اگر در طلب آن يك سال شتر مى دواندى و در كوه و كمر به دنبال آن تفحص مى كردى محققا كم و اندك بود.

متن:

(رجعنا الى الاصل )

اخبرنا ابوالقاسم جعفر بن محمد بن قولوية القمى الفقيه - رحمة الله عليه - قال: حدثنى ابى؛ و على بن الحسين؛ و جماعة مشايخى - رحمهم الله - عن سعد ابن عبد الله بن ابى خلف عن احمد بن محمد بن عيسى، عن محمد بن سنان، عن ابى سعيد القماط قال: حدثنى عبد الله بن ابى يعفور (قال: سمعت ابا عبد اللهعليه‌السلام يقول لرجل من مواليه: يا فلان اتزور قبر ابى عبد الله الحسين بن علىعليه‌السلام ؟ قال: نعم انى ازوره بين ثلاث سنين او سنتين مرة، قال له - و هو مصفر الوجه - اما و الله الذى لا اله الا هو لو زرته لكان افضل لك مما انت فيه! فقال له: جعلت فداك اكل هذا الفضل؟ فقال: نعم الله، لو انى حدثتكم بفضل زيارته و بفضل قبره لتركتم الحج راسا و ما حج منكم احد، ويحك اما تعلم ان الله اتخذ (بفضل قبره ) كربلأ حرما آمنا مباركا قبل ان يتخذ مكة حرما؟ قال ابن ابى - يعفور: فقلت له: قد فرض الله على الناس حج البيت و لم يذكر زيارة قبر الحسينعليه‌السلام فقال و ان كان كذلك فان هذا شى ء جعله الله هكذا، اما سمعت قول ابى اميرالمومنينعليه‌السلام حيث يقول: ان باطن القدم احق بالمسح من ظاهر القدم و لكن الله فرض هذا على العباد؟! او ما علمت ان الموقف لو كان فى الحرم كان افضل لاجل الحرم و لكن الله صنع ذلك فى غير الحرم؟!

ترجمه گويد:

روايتى كه قبلا نقل شد از اصل اين كتاب نبوده و آنرا برخى از شاگردان مصنف در آن گنجانده لذا پس از نقل اين حديث به اصل كتاب رجوع مى كنيم.

(رجوع به اصل كتاب )

(حديث اول )

ابوالقاسم جعفر بن محمد بن قولويه القمى رحمة الله عليه به ما خبر داد و گفت:

پدرم، و على بن الحسين و جماعتى از اساتيدم رحمة الله عليه از سعد بن عبد الله بن ابى خلف، از احمد بن محمد بن عيسى از محمد بن سنان، از ابى سعيد قماط، وى مى گويد:

عبد الله ابن ابى يعفور گفت: از حضرت ابا عبد اللهعليه‌السلام شنيدم كه به شخصى از دوستانش فرمودند.

فلانى به زيارت قبر ابى عبد الله الحسينعليه‌السلام مى روى؟

آن شخص گفت: بلى من هر سه سال يا دو سال يك مرتبه به زيارتش مى روم.

حضرت در حالى كه صورتشان زرد شده بود فرمودند:

به خدائى كه معبودى غير از او نيست، اگ ر او را زيارت كنى برتر است براى تو از آنچه در آن هستى!

آن شخص عرض كرد: فدايت شوم آيا تمام اين فضل براى من هست؟

حضرت فرمودند:

بلى به خدا سوگند، اگر من فضيلت زيارت آن حضرت و فضيلت قبرش را براى شما بازگو كنم به طورى كلى حج را ترك كرده واحدى از شما ديگر به حج نمى رود، واى بر تو آيا نمى دانى خداوند متعال بواسطه فضيلت قبر آن حضرت كربلا را حرم امن و مبارك قرار داد پيش از آنكه مكه را حرم امن نمايد؟

ابن ابى اليفور مى گويد: محضرش عرضه داشتم: خداوند متعال حج و زيارت بيت الله را بر مردم واجب كرده ولى زيارت قبر امام حسينعليه‌السلام را بر مردم واجب نكرده است پس چطور شما چنين مى فرمائيد؟

حضرت فرمودند:

اگر چه همين طور است ولى در عين حال خداوند متعال فضيلت زيارت آن حضرت را اين گونه قرار داده است.

مگر نشنيده اى كلام اميرالمومنينعليه‌السلام را كه فرمودند: كف پا سزاوارتر است به مسح نمودن از ظاهر و روى پا ولى در عين حال حق تعالى مسح روى پا را بر بندگان واجب كرده است؟!

و نيز مگر نمى دانى اگر حق تعالى (محل محرم شدن )به خاطر شرافتى كه در حرم هست افضل و برتر بود ولى خداوند متعال آن را در غير حرم قرار داده است.

متن:

حدثنى محمد بن جعفر القرشى الرزاز، عن محمد بن الحسين، عن محمد بن سنان، عن ابى سعيد القماط، عن عمر بن يزيد بياع السابرى، عن ابى عبد اللهعليه‌السلام قال: ان ارض كعبة قالت: من مثلى؛ و قد بنى الله بيته على ظهرى و ياتينى الناس من كل فج عميق، و جعلت حرم الله و امنه؟!! فاوحى الله اليها ان كفى و قرى؛ فو عزتى و جلالى ما فضل ما فضلت به فيما اعطيت به ارض كربلأ ما فضلتك؛ و لو البحر فحملت من مأ البحر، و لو تربة كربلأ ما فضلتك؛ و لو لا ما تضمنته ارض كربلأ لما خلقتك و لا خلقت البيت الذى افتخرت به؛ فقرى و استقرى و كونى دنيا متواضعا ذليلا مهينا غير مستنكف و لا مستكبر لارض كربلأ و الا سخت بك و هويت بك فى نار جهنم.

ترجمه:

(حديث دوم )

محمد بن جعفر قرشى رزاز، از محمد بن الحسين، از محمد بن سنان، از ابى سعيد قماط، از عمر بن يزيد بياع سابرى از حضرت ابى عبد اللهعليه‌السلام ، حضرت فرمودند:

زمين كعبه در مقام مفاخرت گفت: كدام زمين مثل من است، و حال آن كه خداوند خانه اش را بر پشت من بنا كرده و مردم از هر راه دورى متوجه من مى شوند، و حرم خدا و مامن قرار داده شده ام؟!!

خداوند متعال به سويش وحى كرد و فرمود:

بس كن و آرام بگير، به عزت و جلال خودم قسم آن چه را كه تو براى خود فضيلت مى دانى در قياس با فضيلتى كه به زمين كربلأ اعطأ نموده ام همچون قطره اى است نسبت به آب دريا كه سوزنى را در آن فرو برند و آن قطره را با خود بردارد، و اساسا اگر خاك كربلأ نبود اين فضيلت براى تو نبود و نيز اگر نبود آنچه كه اين خاك آن را در بر دارد تو را نمى آفريدم و بيتى را كه تو به آن افتخار مى كنى خلق نمى كردم بنابراين آرام بگير و ساكت باش و متواضع و خوار نرم باش و نسبت به زمين كربلا استنكاف و استكبار و طغيانى از خود نشان مده و الا تو را فرو برده و در آتش جهنم قرارت مى دهم.

متن:

و حدثنى ابى و على بن الحسين عن على بن ابراهيم بن هاشم عن ابيه عن محمد بن على قال:

حدثنا عباد ابو سعيد العصفرى، عن عمر بن يزيد بياع السابرى عن جعفر ابن محمدصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم و ذكر مثله.

ترجمه:

پدرم و على بن الحسين از على بن ابراهيم بن هاشم، از پدرش، از محمد بن على نقل كرده اند كه وى گفت: عباد ابو سعيد عصفرى، از عمر بن يزيد كه فروشنده جامه هاى سابرى بود از حضرت جعفر بن محمدعليه‌السلام نقل كرده و حديثى مثل حديث مذكور را روايت نموده است.

متن:

حدثنى ابو العباس الكوفى، عن محمد بن الحسين بن ابى الخطاب، عن ابى سعيد العصفرى، عن عمر و بن ثابت، عن ابيه، عن ابى جعفرعليه‌السلام قال: خلق الله تبارك و تعالى ارض كربلأ قبل ان يخلق الكعبة باربعة و عشرين الف عام، و قدسها و بارك عليها، فما زالت قبل خلق الله الخلق مقدسة مباركة، و لا تزال كذلك حتى يجعلها الله افضل ارض فى الجنة و افضل منزل و مسكن يسكن الله فيه اوليأ فى الجنة.

ترجمه:

(حديث سوم )

ابو العباس كوفى، از محمد بن الحسين بن ابى الخطاب، از ابى سعيد عصفرى، از عمرو بن ثابت، از پدرش، از حضرت ابو جعفرعليه‌السلام ، حضرت فرمودند:

خداوند تبارك و تعالى بيست و چهار هزار سال پيش از خلقت كعبه زمين كربلأ را آفريد و آنرا مقدس و مبارك قرار داد و پيوسته قبل از خلقت مخلوقات مقدس و مبارك بود تا آن را برترين زمين در بهشت نمود و برترين منزل و مسكنى قرارش داد كه اوليأ و دستانش در بهشت در آن سكنا مى گزينند.

متن:

حدثنى محمد بن جعفر القرشى الرزاز، عن محمد بن الحسين بن ابى - الخطاب عن ابى سعيد - عن بعض رجاله - عن ابى اجارود (قال: قال على بن - الحسينعليه‌السلام : اتخذ الله ارض كربلأ حرما آمنا مباركا قبل ان يخلق الله ارض الكعبة و تيخذها حرما باربعة و عشرين الف عام، و انه اذا زلزل الله تبارك و تعالى الارض و سيرها رفعت كما هى بتربتها نورانية صافية، فجعلت فى افضل روضة من رياض الجنة، و افضل مسكن فى الجنة، لا يسكنها الا النبيون و المرسلون، او قال او لوالعزم من الرسل - و انها لتزهر بين رياض الجنة كما يزهر الكوكب الدرى بين الكواكب لاهل الارض يغشى نورها ابصار اهل الجنة جميعا، و هى تنادى: ان ارض الله المقدسة الطيبة المباركة التى تضمنت سيد الشهدأ و سيد شباب اهل الجنة ).

حدثنى ابى - رحمة الله عليه - و على بن الحسين؛ و جماعة مشايخى، عن على ابن - ابراهيم، عم ابيه، عن محمد بن على، عن عبدا ابى سعيد العصفرى - عن رجل - عن ابى الجارود قال: قال على بن الحسينعليه‌السلام - و ذكر مثله -.

ترجمه:

(حديث چهارم )

محمد بن جعفر قرشى رزاز، از محمد بن حسين بن ابى الخطاب، از ابو سعيد، از برخى رجالش، از ابى الجارود وى مى گويد: حضرت على بن الحسينعليه‌السلام فرمودند:

خداوند متعال بيست و چهار هزار سال قبل از اينكه زمين كعبه را خلق كند و آن را حرم قرار دهد زمين كربلأ را آفريد و آن را حرم امن و مبارك گرداند، و هر گاه حق تعالى بخواهد كره زمين را لرزانده و حركتش دهد (شايد كنايه از قيامت باشد)زمين كربلأ را همراه تربتش در حالى كه نورانى و شفاف هست بالا برده و آن را در برترين باغ هاى بهشت قرار داده و بهترين مسكن در آنجا مى گردانش و ساكن نمى شود در آن مگر انبيأ و مرسلين (يا بجاى اين فقره فرمودند: و ساكن نمى شود در آن مگر رسولان اولوالعزم )اين زمين بين باغ هاى بهشت مى درخشد همان طورى كه ستاره درخشنده بين ستارگان نورفشانى مى نمايد، نور اين زمين چشم هاى اهل بهشت را تار مى كند و با صدائى بلند مى گويد:

من زمين مقدس و طيب و پاكيزه ومباركى هستم كه سيد الشهدأ و سرور جوانان اهل بهشت را در خود دارم.

پدرم رحمة الله عليه و على بن الحسين و جماعتى از مشايخ و اساتيدم از على بن ابراهيم، از پدرش، از محمد بن على از عباد ابى سعيد عصفرى، از شخصى از ابى الجارود نقل كرده كه وى گفت: على بن الحسينعليه‌السلام فرمودند:... و حديثى مثل حديث مذكور را ذكر نمودند.

متن:

وروى (قال ابو جعفرعليه‌السلام : الغاضرية هى البقعة التى كلم الله فيها موسى بن عمرانعليه‌السلام ، و ناجى نوحا فيها، و هى اكرم ارض الله عليه، و لولا ذلك ما استودع الله فيها اوليأه و انبيأه فزوروا قبورنا بالغاضرية ).

ترجمه:

(حديث پنجم )

در روايتى آمده است كه حضرت ابو جعفرعليه‌السلام فرمودند:

غاضريه مكانى است كه خداوند متعال در آنجا با موسى بن عمرانعليه‌السلام تكلم نمود و با حضرت نوح مناجات كرد، اين زمين كريم ترين و شريف ترين بقاع روى زمين بوده و اگر اين معنا نبود هرگز خداوند متعال اوليأ و انبيائش را در آن به وديعه نمى گذارد، پس بر شما است كه قبور ما را در غاضريه زيارت كنيد.

و قال ابو عبد اللهعليه‌السلام : (الغاضرية تربة من بيت المقدس ).

(حديث ششم )

حضرت ابو عبد اللهعليه‌السلام فرمودند:

غاضريه تربتى است از بيت المقدس

و عنهما بهذا الاسناد عن ابى سعيد العصفرى عن حماد بن ايوب، عن ابى عبد الله، عن آبائه، عن امير المومنينعليه‌السلام (قال: قال رسول اللهصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم : يقبر ابنى بارض يقال لها: كربلأ هى البقعة التى كانت فيها قبة الاسلام، التى نجا الله عليها المومنين الذين آمنوا مع نوح فى الطوفان ).

(حديث هفتم )

از پدرم و على بن الحسين بن بابويه با همان اسناد (اسناد حديث قبل از شماره ٥، از ابى سعيد عصفرى از حماد بن ايوب، از حضرت ابى عبد اللهعليه‌السلام ، از پدران گرامش، از اميرالمومنينعليه‌السلام :

حضرت فرمودند:

رسول خداصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم فرمودند:

فرزندم در زمينى دفن مى شود كه به آن (كربلأ ) مى گويند:

كربلأ بقعه و مكانى است كه در آن قبة الاسلام (مراد بصره است ) بوده و اين همان مكانى است كه حق تعالى در طوفان نوح مومنينى را كه به آن حضرت ايمان داشتند همراه، آن جناب نجات داد و از آن مهلكه رهانيد.

و باسناده عن ابن ميثم التمار، عن الباقرعليه‌السلام (قال: من بات ليلة عرفة فى كربلأ و اقام بها حتى يعيد و ينصرف و قاه الله شر سنته ).

(حديث هشتم )

پدرم به اسنادش از ابن ميثم تمار، از حضرت باقرعليه‌السلام نقل كرده كه آن جناب فرمود:

كسى كه شب عرفه در كربلا بيتوته كرده و آن شب را به عبادت بپا دارد تا وقتى كه مراجعت كند خداوند منان او را از شر آن سال حفظ مى نمايد.

و بهذا الاسناد عن على بن حرب، عن الفضل بن يحيى، عن ابيه، عن ابى عبد اللهعليه‌السلام قال: زوروا كربلأ و لاتقطعوه، فان خير اولاد الانبيأ ضمنته، الا و ان الملائكة زارت كربلأ الف عام من قبل ان يسكنه جدى الحسينعليه‌السلام ، و ما من ليلة تمضى الا و جبرئيل و ميكائيل يزورانه، فاجتهد يا يحى ان لا تفقد من ذلك الموطن.

(حديث نهم )

پدرم با همين سند از على بن حرب از فضل بن يحيى از پدرش از حضرت ابى عبد اللهعليه‌السلام نقل كرده كه آن جناب فرمودند:

كربلأ را زيارت كنيد و آن را ترك نكنيد زيرا اين سرزمين بهترين فرزندان آدمعليه‌السلام را در خود گرفته، بدانيد و آگاه باشيد هزار سال قبل از اينكه جدم حسينعليه‌السلام در آن ساكن گردد فرشتگان اين سرزمين را زيارت كرده اند و شبى منقضى نمى شود مگر آنكه جبرئيل و ميكائيل اين مكان را زيارت مى كنند، بنابر اين اى يحيى (مقصود (يحيى پدر فضل ) مى باشد ).

سعى كن اين مكان از تو فوت نشود و از دستت نرود.

متن:

حدثنى ابى؛ و جماعة مشايخى -رحمة الله عليه - عن سعد بن عبد الله، عن احمد بن محمد بن عيسى، عن جعفر بن محمد بن عبد الله، عن عبد الله بن - ميمون القداح، عن ابى عبد اللهعليه‌السلام قال: مر اميرالمومنينعليه‌السلام بكربلأ فى اناس من اصحابه فلما مر بها اغرورقت عيناه بالبكأ، ثم قال: هذا مناخ ركابهم و هذا ملقى رحالهم، و هنا تهرق دماوهم، طوبى لك من تربة عليك تهرق دمأ الاحبة.

ترجمه:

(حديث دهم )

پدرم و جماعتى از اساتيدم رحمه الله عليه، از سعيد بن عبد الله، از احمد ابن محمد بن عيسى، از جعفر بن محمد بن عبيد الله، از عبد الله ميمون قداح، از حضرت ابى عبد اللهعليه‌السلام آن حضرت فرمودند:

وقتى اميرالمومنينعليه‌السلام در بين گروهى از اصحابشان به كربلأ عبور نمودند چشمهاى مباركشان غرق در اشك شد و سخت گريستند سپس فرمودند:

اينجا محل خواباندن مركب هايشان بوده، واينجا محل گذراندن اثاثشان مى بشاد و اينجا خون هايشان مى ريزد، سپس به زمين خطاب كرده و فرمودند:

خوشا به حالت اى زمين كه بر روى تو خون هاى دوستان خدا مى ريزد.

متن:

حدثنى ابى؛ و محمد بن الحسن، عن الحسن بن متيل، عن سهل ابن - زياد، عن على بن اسباط، عن محمد بن سنان - عمن حدثه - عن ابى عبد اللهعليه‌السلام قال: خرج اميرالمومنين علىعليه‌السلام يسير بالناس حتى اذا كان من كربلأ على مسيرة ميل او ميلين تقدم بين ايديهم حتى صار بمصارع الشهدأ، ثم قال: قبض فيها مائتا نبى و مائتا وصى و مائتا سبط كلهم شهدأ باتباعهم. فطاف بها على بلغته خارجا رجله من الركاب فانشا يقول: مناخ ركاب و مصارع الشهدأ، لا يسبقهم من كان قبلهم و لا يلحقهم من اتى بعدهم.

ترجمه:

(حديث يازدهم )

پدرم و محمد بن الحسن، از حسن بن متيل، از سهيل بن زياد، از على بن اسباط، از محمد بن سنان از كسى كه برايش نقل نموده، از حضرت ابى عبد اللهعليه‌السلام ، آن حضرت فرمودند:

اميرالمومنين علىعليه‌السلام با جماعتى از مردم از شهر خارج شده تا به يك يا دو ميلى كربلأ و به محل افتادن شهدأ رسيدند سپس فرمودند:

در اين مكان دويست پيغمبر و دويست وصى پيغمبر و دويست سبط پيغمبر قبض روح شده كه تمام آنها شهيد هستند، پس از اين كلام پاى مبارك از ركاب بيرون آورده و در حالى كه روى قاطر بودند آن مكان را طواف كرده و در حين طواف مى فرمودند:

محل خواباندن مركبها، و محل افتادن شهدأ، شهدأ قبل از ايشان بر آنها سبقت نگرفته اند و كسانى هم كه بعد از آنها خواهند آمد به ايشان ملحق نخواهند شد.

مترجم گويد:

اين عبارت كنايه است از اينكه از بد و خلقت تا انقراض عالم هيچ يك از شهدأ مقام و منزلت شهدأ كربلأ را ندارند.

متن:

حدثنى ابى و جماعة مشايخى -رحمة الله عليه - عن محمد بن يحيى العطار عن محمد بن الحسين، عن محمد بن سنان، عن عمرو بن ثابت، عن ابيه، عن ابى جعفرعليه‌السلام (قال: خلق الله تعالى كربلأ قبل ان يخلق الكعبة باربعة و عشرين الف عام، و قدسها و بارك عليها، فمازالت قبل ان يخلق الله الخلق مقدسة مباركة، و لا تزال كذلك، و يجعلها افضل ارض فى الجنة ).

ترجمه:

(حديث دوازدهم )

پدرم و جماعتى از اساتيدم رحمة الله عليه، از محمد بن يحيى العطار، از محمد بن الحسين، از محمد بن سنان، از عمرو بن ثابت از پدرش از حضرت ابى جعفرعليه‌السلام ، آن حضرت فرمودند:

خداوند متعال كربلأ را بيست و چهار هزار سال قبل از كعبه آفريد و آن را مقدس و مبارك قرار داد و پيوسته قبل از خلقت مخلوقات مقدس و مبارك بود و بعد از آفرينش آنها نيز چنين مى باشد.

حق تبارك و تعالى آن را با فضيلت ترين زمين هاى در بهشت قرار داده است.

و روى هذا الحديث جماعة مشايخنا-رحمة الله عليه -: ابى؛ و اخى؛ و غيرهم، عن احمد بن ادريس، عن محمد بن احمد، عن محمد بن الحسين، عن محمد بن على، عن ابى سعيد العصفرى، عن عمرو بن ثابت ابى المقدام، عن ابيه، عن ابى جعفرعليه‌السلام مثله، و زاد فيه: (وافضل منزل و مسكن يسكن الله فيه اوليأ فى الجنة ).

حدثنى ابى؛ و اخى؛ و على بن الحسين، عن على بن ابراهيم بن هاشم، عن ابيه، عن محمد بن على قال: حدثنا عباد ابو سعيد العصفرى، عن عمرو بن - ثابت ابى المقدام عن ابيه، عن ابى جعفرعليه‌السلام - و ذكر مثله مع الزيادة -.

ترجمه:

(حديث سيزدهم )

اين حديث را گروهى از اساتيد مارحمة الله عليه نقل كرده اند، ايشان پدرم و برادرم و غير آنها بوده كه از احمد بن ادريس و او از محمد و او از محمد بن الحسين و او از محمد بن على و او از ابو سعيد عصفرى و او از عمور بن ثابت ابى المقدم و او از پدرش و او از حضرت ابى جعفرعليه‌السلام مثل آن را نقل كرده منتهى فقره ذيل را به آن افزوده است:

و برترين منزل و مسكنى است كه خداوند متعال دوستانش را در بهشت در آن اسكان مى دهد.

پدرم و برادرم و على بن الحسين، از على بن ابراهيم بن هاشم، از پدرش محمد بن على، وى مى گويد: عباد ابو سعيد عصفرى برايم از عمرو بن ثابت ابى المقداد و او از پدرش و او از حضرت ابو جعفرعليه‌السلام نقل كرده و مثل حديث گذشته (حديث دوازدهم ) را با زيادى (يعنى همان فقره زائد كه بعدا نقل كرديم ) ذكر نموده است.

متن:

حدثنى ابى -رحمة الله عليه - عن على بن ابراهيم بن هاشم، عن ابيه، عن محمد بن على قال: حدثنا عباد ابو سعيد العصفرى، عن صفوان الجمال قال: سمعت ابا عبد اللهعليه‌السلام يقول: ان الله تبارك و تعالى فضل الارضين و المياه بعضها على بعض، فمنها ما تفاخرت و منها ما بغت، فما من مأ و لا ارض الا عوقبت لتركها التواضع لله حتى سلط الله المشركين على الكعبة، و ارسل الى زمزم مأ مالحا حتى افسد طعمه، و ان ارض كربلأ و مأ الفرات اول ارض و اول مأ قدس الله تبارك و تعالى، فبارك الله عليهما فقال لها: تكلمى بما فضلك الله تعالى فد تفاخرت الارضون و المياه بعضها على بعض؟! قالت: انا ارض الله المقدسة المباركة؛ الشفأ فى تربتى و مائى، و لا فخر، بل خاضعة ذليلُة لمن فعل بى ذلك، و لا فخر على من دونى، بل شكرالله فاكرمها و زاد فى تواضعيها و شكرها الله بالحسينعليه‌السلام و اصحابه، ثم قال ابو عبداللهعليه‌السلام : من تواضع الله رفعه الله و من تكبر وضعه الله تعالى.

ترجمه:

(حديث چهاردهم )

پدرم رحمة الله عليه، از على بن ابراهيم بن هاشم، از پدرش از محمد بن على، وى مى گويد: عباد ابو سعيد عصفرى از صفوان جمال براى ما نقل كرد كه او گفت:

شنيدم حضرت ابا عبد اللهعليه‌السلام مى فرمودند:

خداوند تبارك و تعالى برخى از زمين، و آب ها را بر بعضى ديگر تفضيل و برترى داد، پاره اى تفاخر و تكبر نموده و تعدادى از آنها ستم و تعدى نمودند از اينرو آب و زمين نماند مگر آنكه مورد عقاب الهى قرار گرفت زيار تواضع و فورتنى در مقابل خدا را ترك كردند حتى خداوند متعال مشركين را بر كعبه مسلط كرد و به زمزم آبى شور وارد نمود تا طمعش فاسد گرديد.

ولى زمين كربلأ و آب فرات اولين زمين و اولين آبى هستند كه خداوند متعال مقدس و پاكيزه شان نمود و بركت به آنها داد و سپس به آن زمين فرمود:

سخن گو به آنچه خدا تو را به آن فضيلت داده مگر نبوده كه زمين ها و آبها بعضى بر برخى ديگر تفاخر و تكبر نمودند؟!

زمين كربلأ عرضه داشت: من زمين خدا وبده كه من را مقدس و مبارك آفريد، شفأ را در تربت و آب من قرار داد، هيچ فخرى نكرده بلكه در مقابل آن كس كه اين فضيلت را به من داده فروتن و ذليل مى باشم، چنانچه بر زمين هاى دون خود نيز فخر نمى كنم بلكه خدا را شكر و سپاس مى كنم پس خداوند متعال بواسطه حسينعليه‌السلام و اصحابش آن سرزمين را مورد اكرام قرار داد و در تواضع و فروتنى و شكرش افزود سپس حضرت ابو عبد اللهعليه‌السلام فرمودند:

كسى كه براى خدا تواضع و فروتنى كند حق تعالى او را بلند كند و كسى كه تكبر نمايد وى را پست و ذليل خواهد نمود.

الباب التاسع و الثمانون فضل الحائر و حرمته

متن:

حدثنى الحسن بن عبد الله بن محمد بن عيسى، عن ابيه عبد الله بن محمد بن عيسى، عن الحسن بن محبوب، عن اسحاق بن عمار (قال: سمعت ابا عبد اللهعليه‌السلام يقول: موضع قبر الحسين بن علىعليه‌السلام منذ يوم ذفن فيه روضة من رياض الجنة، و قال: موضع قبر الحسينعليه‌السلام ترعة من ترع الجنة ).

باب هشتاد ونهم فضيلت زائر حسينىعليه‌السلام و حرمت آن

ترجمه:

(حديث اول )

حسن بن عبد الله بن محمد بن عيسى، از پدرش عبد الله بن محمد بن عيسى، از حسن بن محبوب، از اسحق بن عمار وى گفت: شنيدم حضرت ابو عبد اللهعليه‌السلام مى فرمودند:

محل قبر حسين بن علىعليه‌السلام روزى كه در آن دفن شدند باغى بود از باغ هاى بهشت و فرمود:

موضع قبر حسينعليه‌السلام باغى مرتفع بود از باغهاى مرتفع بهشت.

حدثنى ابى؛ و جماعة مشايخى، عن سعد بن عبد الله، عن محمد بن - عيسى بن عبيد اليقطينى، عن محمد بن اسماعيل البصرى - عمن رواه - عن ابى عبد اللهعليه‌السلام (قال: حرمة قبر الحسين فرسخ فى فرسخ من اربعة جوانبه ).

ترجمه:

(حديث دوم )

پدرم و جماعتى از اساتيدم، از سعد بن عبد الله، از محمد بن عيسى بن عبيد يقطينى، از محمد بن اسماعيل بصرى، از كسى كه برايش روايت نموده، از حضرت ابى عبد اللهعليه‌السلام ، حضرت فرمودند:

حرم قبر حسينعليه‌السلام يك فرسخ در يك فرسخ از چهار طرف مى باشد.

حدثنى حكيم بن داود بن حكيم -رحمة الله عليه عن سلمة بن الخطاب، عن منصور بن العباس - يرفعه الى ابى عبد اللهعليه‌السلام - قال: حريم قبر الحسينعليه‌السلام خمس فراسخ من اربعة جوانب القبر.

ترجمه:

(حديث سوم )

حكيم بن داود بن حكيم رحمة الله عليه، از سلمة بن خطاب، از منصور بن عباس حديث را تا حضرت ابى عبد اللهعليه‌السلام مرفوعه نقل كرده و گفته است:

حضرت ابى عبد اللهعليه‌السلام فرمودند:

حريم قبر حسينعليه‌السلام پنج فرسخ را چهار جانب قبر مى باشد.

متن:

٤- حدثنى محمد بن جعفر الرزاز، عن محمد بن الحسين بن ابى الخطاب، عن الحسن بن محبوب، عن اسحاق بن عمرا (قال: سمعت ابا عبد اللهعليه‌السلام يقول: ان لموضع قبر الحسين بن علىعليه‌السلام حرمة معلومة، من عرفها و استجار بها اجير، قلت: فصف لى موضعها جعلت فداك، قال: امسح من موضع قبره اليوم، فامسح خمسة و عشرين ذراعا من ناحية رجلية و خمسة و عشرين ذراعا مما يلى و جهه، و خمسة و عشرين ذراعا من خلفه، و خمسة و عشرين ذراعا من ناحية راسه، و موضع قبره منذ يوم ذفن روضة من رياض الجنة، و منه معراج يعرج فيه باعمال زواره الى السمأ، فليس ملك و لا نبى فى السماوات الا و هم يسالون - الله ان ياذن لهم فى زيارة قبر الحسينعليه‌السلام ، ففوج ينزل و فوج يعرج ).

٥- حدثنى ابى؛ و جماعة مشايخى -رحمة الله عليه - عن سعد بن عبد الله، عن هارون بن مسلم، عن عبد الرحمن الاشعث، عن عبد الله بن حمخاد الانصارى، عن عبد الله بن سنان، عن ابى عبد اللهعليه‌السلام (قال: سمعته يقول: قبر الحسينعليه‌السلام عشرون ذراعا فى عشرين ذراعا مكسرا روضة من رياض الجنة - و ذكر الحديث -).

و عنه، عن سعد، عن احمد بن محمد، عن الحسن بن على الوشأ، عن اسحاق بن عمار، عن ابى عبد اللهعليه‌السلام - مثله.

ترجمه:

(حديث چهارم )

محمد بن جعفر رزاز، از محمد بن الحسين بن الخطاب، از حسن بن محبوب، از اسحق بن عمار، وى مى گويد:

از حضرت ابا عبد اللهعليه‌السلام شنيدم كه مى فرمودند:

براى جاى قبر حسين بن علىعليه‌السلام حريم معلومى مى باشد، كسى كه آن را بداند و پناهنده به آن شود پناه داده مى شود.

محضرش عرضه داشتم: فدايت شوم مكان حريم قبر را براى من بيان فرمائيد حضرت فرمودند:

از مكانى كه امروز قبر آن است اين طور ارزيابى كن:

از هر يك جوانب چهارگانه يعنى: جانب پا و جلو و پشت و سر بيست و پنج ذراع اندازه بگير و مساحتى كه از ملاحظه آن بدست مى آيد حريم قبر مى باشد.

و مكان قبر روزى كه حضرت در آن دفن شدند باغى از باغهاى بهشت بوده، و در همان جا نردبانى نصب شده و اعمال زوار آن جناب را بوسيله آن به آسمان مى برند و هيچ فرشته و پيامبرى در آسمان نيست مگر از خدا در خواست مى كند كه به او اذن زيارت قبر حسينعليه‌السلام داده شود پس دسته اى براى زيارت به پائين آمده و گروهى پس از زيارت به بالا مى روند.

(حديث پنجم )

پدرم و جماعتى از اساتيدم رحمه الله عليه، از سعد بن عبد الله، از هارون مسلم، از عبد الرحمن اشعث از عبد الله بن حماد انصارى، از عبد الله بن سنان، از حضرت ابى عبد اللهعليه‌السلام ، وى گفت: شنيدم كه حضرت مى فرمودند:

قبر حسينعليه‌السلام به مساحت بيست ذراع در بيست ذراع باغى است از باغ هاى بهشت و به دنبال آن همان حديث گذشته را ذكر فرمودند.

و از پدرم، از سعد، از احمد بن محمد، از حسن بن على و شأ از اسحق بن عمار، از حضرت ابى عبد اللهعليه‌السلام مثل همان حديث مذكور نقل شده است.

الباب التسعون ان الحائر من المواضع التى يحب الله ان يدعى فيها

متن:

١- حدثنى ابى؛ و محمد بن الحسن، عن الحسن بن متيل، عن سهل بن - زياد، عن ابى هاشم الجعفرى قال: بعث الى ابوالحسنعليه‌السلام فى مرضه؛ و الى محمد بن حمزة، فسبقنى اليه محمد بن حمزة فاخبرنى انه ما زال يقول: ابعثوا الى الحائر (ابعثوا الى الحائر)، فقلت لمحمد: الا قلت ن انا اذهب الى الحائر؟!.

ثم دخلت عليه فقلت له: جعلت فداك انا اذهب الى الحائر، فقال انظروا فى ذلك، ثم قال: ان محمد ليس له سر من زيد بن على، و انا اكره ان يسمع ذلك، قال: فذكرت ذلك لعلى بن بلال، فقال: ما كان يصنع بالحائر و هو الحائر!

فقدمت العسكرى فدخلت عليه، فقال لى: اجلس - حين اردت القيام - فلما رايته انس بى ذكرت قول على بن بلال، فقال لى: الا قلت له: ان رسول - اللهصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم كان يطوف بالبيت و يقبل الحجر، و حرمة النبىصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم و المومن اعظم من حرمة البيت، و امره الله ان يقف بعرفة، انما هى مواطن يحب الله ان يذكر فيها، فانا احب ان يدعى لى حيث يحب الله ان يدعى فيها، و الحائر من تلك المواضع.

باب نود حائر حسينىعليه‌السلام از مواضعى است كه دعأ در آن محبوب خدا مى باشد

ترجمه:

(حديث اول )

پدرم و محمد بن الحسن، از حسن بن متيل، از سهل بن زياد، از ابى هاشم جعفرى، وى مى گويد: حضرت ابوالحسنعليه‌السلام در حال بيمارى، من و محمد بن حمزه را فرا خواندند، محمد بن حمزه بر من سبقت گرفت و زودتر از من به خدمتش شتافت و بعدا به من خبر داد كه آن جناب پيوسته مى فرمودند:

شخصى را به حائر حسينى بفرسيتد تا براى من دعأ كند.

من به محمد گفتم: آيا محضرش عرض نكردى، من به حائر مى روم؟!

سپس بر آن حضرت وارد شده و عرضه داشتم: فدايت شوم من به حائر مى روم.

حضرت فرمودند:

در اين عمل دقت و احتياط كنيد كسى مطلع نشود، سپس فرمودند:

محمد (ابن حمزه ) سر زيد بن على را نگاه نداشت بلكه فاش كرد در حالى كه من كراهت داشتم به سمع ديگران برسد.

ابو هاشم جعفرى مى گويد: اين فرموده امامعليه‌السلام را به على بن بلال گفتم و به وى رساندم كه حضرت مى فرمودند كسى را به حائز فرستاده تا براى من دعأ كند.

على بن بلال گفت: حضرت چه كارى با حائر داشتند، خودشان حائر هستند! من به عسكر رفته و بر آن جناب داخل گشته و مقدارى كه خدمتش بودم خواستم بلند شده و بروم. حضرت به من فرمودند:

بنشين، پس چون عنايت و لطف حضرت را به خود ديدم نشسته و كلام على بن بلال را محضرش بازگو نمودم.

حضرت فرمودند:

رسول خداصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم در اطراف خانه خدا طواف مى كردند و حجر الاسود را مى بوسيدند در حاليكه حرمت پيامبر و مومن بالاتر از حرمت بيت الله مى باشد نيز خداوند متعال به حضرتش امر فرمود در عرفه وقوف كنند با اينكه حرمت پيامبر از عرفه بيشتر و بالاتر است و سر آن اين است كه:

اين گونه مواضع، مواطن و اماكنى هستند كه خدا دوست دارد در آنها ياد شود، پس من نيز دوست دارم براى من در جاى دعا شود كه خدا در آنجا را دوست دارد و حائر حسينىعليه‌السلام نيز از همين گونه مواضع مى باشد.

متن:

٢- حدثنى على بن الحسين؛ و جماعة، عن سعد بن عبد الله، عن محمد بن - عيسى، عن ابى هاشم الجعفرى قال: دخلت انا و محمد بن حمزة عليه نعوده و هو عليل، فقال لنا: و جهوا قوما الى الحائر من مالى، فلما خرجنا من عنده قال لى محمد بن حمزة؛ المشير يوجهنا الى الحائر و هو بمنزلة من فى الحائر، قال: فعدت اليه فاخبرته، فقال لى: ليس هو هكذا، ان الله مواضع يحب ان يعبد فيها، و حائر الحسينعليه‌السلام من تلك المواضع ).

٣- قال الحسين بن احمد بن المغيرة: و حدثنى ابو محمد الحسن بن احمد ابن - على الرازى المعروف بالوهوردى بنيسابور بهذا الحديث، و ذكر فى آخره غير ما مضى فى الحديثين الاولين، احببت شرحه فى هذا الباب لانه منه:

قال ابو محمد الوهوردى: حدثنى ابو على محمد بن همام -رحمة الله عليه - قال: حدثنى محمد الحميرى قال: حدثنى ابو هاشم الجعفرى (قال: دخلت على ابى - الحسن على بن محمدصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم و هو محموم عليل، فقال لى: يا ابا هاشم ابعث رجلا من موالينا الى الحائر يدعوا الله لى، فخرجت، من عنده فاستقبلنى على بن بلال فاعلمته ما قال لى، و سالته ان يكون الرجل الذى يخرج، فقال: السمع و الطاعة و لكنى اقول: انه افضل من الحائر اذ كان بمنزلة من فى الحائر اذ كان بمنزلة من فى الحائر، و دعاوه لنفسه افضل من دعائى له بالحائر!

فاعلمتهعليه‌السلام ما قال: فقال لى: قل له: كان رسول اللهصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم افضل من البيت و الحجر، و كان يطوف بالبيت و يستلم الحجر، و ان لله تعالى بقاعا يحب ان يدعى فيها فيستجيب لمن دعاه، و الحائر منها.

ترجمه:

(حديث دوم )

على بن الحسين و جماعتى از سعد بن عبد الله، از محمد بن عيسى، از ابى هاشم جعفرى، وى مى گويد:

من و محمد بن حمزه بر حضرت عسكرىعليه‌السلام وارد شده و عيادتش كرديم در حالى كه آن حضرت بيمار بودند، حضرت به ما فرمودند:

از مال من گروهى را به حائر گسيل داريد.

ما وقتى از خدمتش مرخص شده و بيرون آمديم، محمد بن حمزه به من گفت:

حضرت ما را به حائر سوق دادند در حالى كه خود ايشان به منزله همان كسى است كه در حائر مى باشد (يعنى حضرت سيد الشهدأ).

ابوهاشم مى گويد: دوباره نزد حضرتش رفته مقاله محمد بن حمزه را محضرش گفتم، حضرت فرمودند:

اين طور نيست كه او مى گويد، خداوند متعال مواضعى دارد كه مى خواهد در آنها عبادت شود و حائر حسينى از آنها است.

(حديث سوم )

حسين بن احمد بن مغيره مى گويد:

ابو محمد حسن بن احمد بن على رازى معروف به (و هوردى ) در نيشابور اين حديث را برايم نقل كرد و در پايان آن فقره اى غير از آنچه در دو حديث اول و دوم گذشت را ذكر نموده كه دوست داشتم در اين باب شرحش دهم زيرا جزء اين باب و توضيح آن چنين است:

ابو محمد و هوردى مى گويد:

ابو على محمد بن همام رحمه الله عليه گفت: محمد حميرى برايم نقل كرد كه ابو هاشم جعفرى گفت: بر حضرت ابى الحسن على بن محمد سلام الله عليهما وارد شدم در حالى كه حضرت تب دار و بيمار بودند به من فرمودند:

اى اباهاشم شخصى از دوستان ما را به حائر بفرست تا برايم دعأ كند، از نزد آن حضرت بيرون آمدم در اين هنگام با على بن بلال مواجه شدم فرموده حضرت را برايش بازگو نموده و از وى راجع به شخصى كه حضرت فرموده اند درخواست كرده و جويا شدم.

على بن بلال گفت: شنيدم و اطاعت مى كنم ولى مى گويم: حضرت خودشان از حائر افضل و برتر هستند زيرا ايشان به منزله كسى است كه در حائر مى باشد (يعنى حضرت سيد الشهدأ) و دعأ آن جناب براى خودشان افضل و برتر است از دعأ من براى ايشان در حائر.

من محضر امامعليه‌السلام مشرف شده و مقاله على بن بلال را خدمتش عرض كردم، حضرت به من فرمودند: به او بگو: رسول خدا از بيت و حجر الاسود افضل بودند ولى در عين حال دور بيت طواف مى كرده و حجر را استلام مى فرمودند، خداوند متعال بقاع و مواضعى دارد كه مى خواهد در آن جاها خوانده شود تا دعأ، دعا كننده را مستجاب فرمايد و حائر از جمله اين مواضع مى باشد.

الباب الحادى و التسعون ما يستحب من طين قبر الحسينعليه‌السلام و انه شفأ

متن:

١- حدثنى محمد بن الحسن، عن محمد بن الحسن الصفار، عن احمد بن - محمد بن عيسى، عن الحسن بن على بن فضال، عن كرام، عن ابن ابى يعفور قال: قلت لابى عبد اللهعليه‌السلام : ياخذ الانسان من طين قبر الحسينعليه‌السلام فينتفع به وياخذ غيره فلا ينتفع به؟ فقال: لا؛ و الله الذى لا اله الا هو ما ياخذه احد و هو يرى ان الله ينفعه به الا نفعه الله به.

باب نود و يكم شفأ بودن تربت قبر حضرت امام حسينعليه‌السلام و مقدار مستحب بودن آن

ترجمه:

(حديث اول )

محمد بن الحسن، از محمد بن الحسن الصفار، از احمد بن محمد بن عيسى، از حسن بن على بن فضال، از كرام، از ابن ابى يعفور، وى مى گويد: محضر حضرت ابى عبد اللهعليه‌السلام عرضه داشتم:

آيا اين طور است كه شخص تربت قبر امام حسينعليه‌السلام را وقتى اخذ نمود از آن انتفاع برده ولى تربت غير آن حضرت را وقتى اخذ كرد نمى تواند از آن نفع ببرد؟

حضرت فرمودند:

نه اين طور نيست كه مجرد اخذ نمودن تربت اين اثر را داشته باشد، به خدائى كه معبودى غير از او وجود ندارد اخذ نمى كند احدى تربت قبر آن حضرت را در حالى كه معتقد است خداوند با آن نفع به او مى رساند مگر آنكه حتما از آن منتفع مى شود.

مترجم گويد:

آن چه از اين حديث استفاده مى شود آن است كه اثر تربت زمانى است كه شخص معتقد به آن باشد والا صرف اخذ تربت بدون اعتقاد تاثير البته موثر نمى باشد.

متن:

٢ - حدثنى محمد بن عبد الله، عن ابيه، عن ابى عبد الله البرقى - عن بعض اصحابنا- قال: دفعت الى امرءة غزلا فقالت: ادفعه الى حجية مكة ليخاط به كسوة الكعبة، قال: فكرهت ان ادفعه الى الحجبة، و انا اعرفهم، فلما ان صرنا الى المدينة دخلت على ابى جعفرعليه‌السلام فقلت له: جعلت فداك ان امرءة اعطتنى غزلا فقالت: ادفعه بمكة ليخاط به كسوة الكعبة؛ فكرهت ان ادفعه الى الحجبة، فقال: اشتر به عسلا و زغفران و خذ من طين قبر الحسين ععو اعجنه بمأ السمأ و اجعل فيه من الغسل و الزعفران و فرقه على الشيعة ليداووا به مرضاهم.

ترجمه:

(حديث دوم )

محمد بن عبد الله، از پدرش از ابى عبد الله برقى، از برخى اصحاب، وى گفت:

زنى پشم ريسيده اى را به من داد و گفت آن را به پرده داران كعبه بده تا با آن براى كعبه پرده درست نمايند، وى گفت: چون پرده داران را مى شناختم كراهت داشتم آن را به ايشان بدهم پس وقتى به مدينه رسيدم محضر مبارك حضرت ابى جعفرعليه‌السلام رسيده به ايشان عرض كردم: فدايت شوم زنى پشمى ريسيده به من داده و گفته كه آن را به پرده داران كعبه دهم تا پرده اى از آن براى كعبه درست كنند، من از دادن پشم به ايشان كراهت دارم تكليف چيست؟

حضرت فرمودند:

با آن عسل و زعفران خريده و از قبر حسينعليه‌السلام مقدارى تربت بردار و آن را با آب باران عجين نما و در آن عسل و زعفران را بريز و سپس معجون بدست آمده را بين شيعيان تقسيم نما تا با آن مريض هاى خود را مداوا كنند.

متن:

٣- حدثنى ابى، عن سعد بن عبد الله، عن محمد بن عيسى، عن محمد بن - اسماعيل البصرى، و لقبه فهد- عن بعض رجاله - عن ابى عبد اللهعليه‌السلام (قال: طين قبر الحسينعليه‌السلام شفأ من كل دأ).

٤- و عنه، عن سعد بن عبد الله، عن احمد بن الحسين بن سعيد، عن ابيه، عن محمد بن سليمان البصرى، عن ابيه عن ابى عبد اللهعليه‌السلام (قال: فى طين قبر الحسينعليه‌السلام الشفأ من كل دأ، و هو الدوأ الاكبر).

٥- حدثنى محمد بن جعفر، عن محمد بن الحسين - عن شيخ من اصحابنا- عن ابى الصباح الكنانى، عن ابى عبد اللهعليه‌السلام (قال: طين قبر الحسينعليه‌السلام فيه شفأ و ان اخذ على راس ميل ).

٦- و روى عن ابى عبد اللهعليه‌السلام قال: من اصابته علة فبدء بطين قبر الحسينعليه‌السلام شفاه الله من تلك العلة الا ان تكون علة السام.

ترجمه:

(حديث سوم )

پدرم از سعد بن عبد الله، از محمد بن عيسى، از محمد بن اسماعيل كه لقبش فهد مى باشد از برخى رجالش از حضرت ابى عبد اللهعليه‌السلام نقل كرده كه آن حضرت فرمودند:

تربت قبر حضرت امام حسينعليه‌السلام شفأ هر دردى مى باشد.

(حديث چهارم )

و از پدرم، سعد بن عبد الله، از احمد بن الحسين بن سعيد، از پدرش، از محمد بن سليمان بصرى، از پدرش، از حضرت ابى عبد اللهعليه‌السلام نقل شده كه آن حضرت فرمودند: در تربت قبر امام حسينعليه‌السلام شفأ هر دردى بوده و آن دوأ اكبر مى باشد.

(حديث پنجم )

محمد بن جعفر، از محمد بن الحسين، از بزرگى از اصحاب ما، از ابى الصباح كنانى، از حضرت ابى عبد اللهعليه‌السلام نقل كرده كه آن حضرت فرمودند:

تربت قبر امام حسينعليه‌السلام در آن شفأ بوده اگر چه به قدر سر ميل (ميلى كه با آن سرمه مى كشند) باشد.

(حديث ششم )

از حضرت ابى عبد اللهعليه‌السلام مروى است كه فرمودند:

كسى كه مرض و بيمارى بر او عارض شده اگر قبل از خوردن هر داروئى تربت قبر امام حسينعليه‌السلام را بخورد خداوند منان او را از ان مرض شفا مى دهد مگر از مرگ.

متن:

٧ - حدثنى محمد بن عبد الله بن جعفر الحميرى، عن ابيه، عن على بن - محمد بن سالم، عن محمد بن خالد، عن عبد الله بن حماد البصرى، عن عبد الله بن عبد الرحمن الاصم قال: حدثنا مدلج، عن محمد بن مسلم قال: خرجت الى المدينة و انا وجع، فقيل له: محمد بن مسلم وجع فاراسل الى ابوجعفرعليه‌السلام شربا مع غلام مغطى بمنديل، فناولنيه الغلام و قال لى: اشربه فانه قد امرنى ان لا ابرح حتى تشربه، فتناولته فاذا رائحة المسك منه، و اذا بشراب طيب الطعم بارد، فلما شربته قال لى الغلام: يقول لك مولاك: اذا شربته فتعال.

ففكرت فيما قال لى و ما اقدر على النهوض قبل ذلك على رجلى، فلما استقر الشراب فى جوفى فكانما نشطت من عقال، فاتيت بابه فاستاذنت عليه فصوت بى: صح الجسم الدخل! فدخلت عليه و انا باك، فسلمت عليه و قبلت يده و راسه؛

فقال لى: و ما يبكيك يا محمد؟! قلت: جعلت فداك ابكى على اغترابى و بعد الشقة و قلة القدرة على المقام عندك انظر اليك؛

فقال لى: اما قلة القدرة فكذلك جعل الله اوليأنا و اهل مودتنا، و جعل البلأ اليهم سريعا، و اما ما ذكرت من الغربة، و فان المومن فى هذه الدنيا غريب و فى هذا الخلق المنكوس، حتى يخرج من هذه الدار الى رحمة الله عليه، و اما ما ذكرت من بعت الشقة فلك بابى عبد اللهعليه‌السلام اسوة بارض نائية عنا بالفرات، و امام ما ذكرت من حبك قربنا و النظر الينا؛ و انك لا تقدر على ذلك، فالله يعلم ما فى قلبك و جزاوك عليه؛

ترجمه:

(حديث هفتم )

محمد بن عبد الله جعفر حميرى، از پدرش، از على بن محمد بن سالم، از محمد بن خالد، از عبد الله بن حماد بصرى، از عبد الله بن عبد الرحمن الاصم، وى گفت:

مدلج براى ما از محمد بن مسلم حديثى نقل كرد كه وى گفت: من به مدينه رفتم در حالى كه دردمند بودم محضر امام رساندند كه محمد بن مسلم دردمند است، حضرت ابوجعفرعليه‌السلام شربتى برايم فرستادند آورنده غلامى بود كه دستارى به سر بسته بود، بهر صورت غلام شربت را به من داد و گفت:

اين را بياشام زيرا حضرت به من امر فرموده اند تا تو اين را نياشاميده اى من از نزدت نروم، پس شربت را گرفتم، بوى مشگ از آن مى آمد، شربتى پاكيزه، طعمى خنك داشت وقتى آن را نوشيدم، غلام به من گفت:

آقايت فرموده: وقتى شربت را خوردى به نزدش حاضر شو.

من در اين گفتار مى انديشدم كه پيش از نوشيدن شربت قادر نبودم. روى پاهايم بايستم حال چطور حركت كرده و به محضرش بروم، بهر صورت وقى شربت در جوف من قرار گرفت گويا از بند رها شدم پس درب منزل حضرت آمده از آن جناب اذن خواستم، حضرت با صداى بلند فرمودند:

جسمت بهبودى يافت داخل شو!

پس داخل شده در حالى كه مى گريستم، سلام بر آن حضرت كرده و دست و سر آن سرور را مى بوسيدم.

حضرت به من فرمودند:

اى محمد، چرا گريه مى كنى؟

عرض كردم: فدايت شوم

گريه ام بخاطر اين چند چيز است:

الف: غريبم.

ب - از شما دور هستم.

ج: قدرتم كم و ضعيف مى باشم.

د- قادر نيستم نزد شما رحل اقامت انداخته و به شما بنگرم.

حضرت فرمودند:

اما كم بودن قدرت، البته همين طور است، خداوند دوستان ما را اين چنين قرار داده و سريعا بلا ء را بر ايشان نازل مى كند.

و اما اينكه گفتى: غريب هستى، مومن در دنيا و بين اين خلق نگون سار غريب مى باشد تا از اين دار فانى به رحمت بارى منتقل شود.

و اما اينكه گفتى مكانت دور است و از ما فاصله دارى، بر تو باد به پيروى نمودن از ابى عبد اللهعليه‌السلام (منظور از ابى عبد الله خود آن حضرت مى باشد) زيرا ما نيز از زمينى كه محبوب و مطلوبمان است (مراد كربلأ مى باشد) دور بوده و بواسطه فرات بين ما و آن زمين فاصله افتاده است.

و امام اينكه گفتى دوست دارى نزديك ما بوده و بما نظر افكنى و بر اين معنا قادر نيستى، خداوند متعال بر آنچه در قلب تو است آگاه بوده و تو را بر همان پاداش و جزا مى دهد.

متن:

ثم قال لى: هل تاتى قبر الحسينعليه‌السلام ؟ قلت: نعم؛ على خوف و وجل، فقال: ما كان فى هذا اشد فالثواب فيه على قدر الخوف، و من خاف فى اتيانه امن الله روعته يوم يقوم الناس لرب العالمين، وانصرف بالمغفرة، و سلمت عليه الملائكة و راه النبىصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم و ما يصنع، و دعا له: و انقلب بنعمة من الله و فضل لم يمسسه سوء و اتبع رضوان الله؛

ثم قال لى: كيف وجدت الشراب؟ فقلت: اشهد انكم اهل بيت الرحمة و انك وصى الاوصيأ، و لقد اتانى الغلام بما بعثته و ما اقدر على ان استقل على قدمى، و لقد كنت آيسا من نفسى، فنا لنى الشراب فشربته فما وجدت مثل ريحه ولا اطيب من ذوقه و لا طعمه و لا ابرد منه، فلما شربته قال لى الغلام: انه امرنى ان اقول لك: اذ شربته فاقبل الى؛ و قد علمت شدة مابى، فقلت: لاذهبن اليه و لو ذهبت نفسى، فاقبلت اليك فكانى انشطت من عقال، فالحمد لله الذى جعلكم رحمة لشيعتكم (و رحمة على )؛

فقال: يا محمد ان الشراب الذى شربته فيه من طين قبر الحسينعليه‌السلام ، و هو افضل ما استشفى به، فلا تعدل به، فانا نسقيه صبياننا و نسأنا فنرى فيه كل خير، فقلت له: جعلت فداك انا لناخذ منه و نستشفى به؟

فقال: ياخذه الرجل فيخرجه من الحائر و قد اظهره فلا يمر باحد من الجن به عاهة، و لا دابة و لا شى ء فيه آفة الا شمه فتذهب بركته فيصير بركته لغيره، و هذا الذى نتعالج به ليس هكذا، و لو لا ما ذكرت لك ما يمسح به شى و لا شرب منه شى ء الا افاق من ساعته، و ما هو الا كحجر الاسود اتاه صاحب العاهات و الكفر و الجاهلية، و كان يتمسح به احد الا افاق، و كان كابيض ياقوة فاسود حتى صار الى ما رايت فقلت: جعلت فداك و كيف اصنع به؟ فقال: تصنع به مع اظهارك اياه ما يصنع غيرك تستخف به فتطرحه فى خرجك و فى اشيأ دنسة فيذهب ما فيه مما تريده له، فقلت: صدقت جعلت فداك، قال: ليس ياخذه احد الا و هو جاهل باخذه و لا يكاد يسلم بالناست فقلت: جعلت فداك و كيف لى ان آخذه كما تاخذه؟ فقال لى: اعطيك منه شيئا؟ فقلت: نعم، قال: اذا اخذته فكيف تصنع به؟ فقلت: اذهب به معى، فقال: فياى شى تجعله؟ فقلت: فى ثيابى قال: فقد رجعت الى ما كنت تصنع، اشرب عندنا منه حاجتك و لا تحمله، فانه لا يسلم لك، فسقانى من مرتين، فما اعلم انى وجدت شيئا مما كنت اجد حتى انصرفت.

ترجمه:

(دنباله حديث هفتم )

سپس حضرت به من فرمودند:

آيا به زيارت قبر حسينعليه‌السلام مى روى؟

عرض كردم: بلى، منتهى با خوف و هراس.

حضرت فرمودند:

هر چه در اين زيارت شدت و سختى به بينى و خوف و هراس تو بيشتر باشد، ثواب و اجرت بهمان قدر افزون مى گردد، و كسى كى درزيارت آن حضرت خوف داشته و با اين حال آن جناب را زيارت كند حق تعالى او را از وحشت روزى كه مردم براى حساب در مقابل پروردگار عالميان مى ايستند (يعنى روز قيامت ) در امان نگه مى دارد و اين شخص از زيارت بر مى گردد در حالى كه حق تعالى گناهانش را آمرزيده و فرشتگان بر او درود و سلام مى دهند و پيامبر اكرمصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم او و آنچه را بجا آورده ديده و برايش دعأ مى فرمايند، و وى به نعمت و فضل خدا روى آورده و هيچ رنج و تعبى به او متوجه نشده و رضايت و خشنودى خدا را پى گيرى مى نمايد.

سپس حضرت به من فرمودند:

شربت را چگونه يافتى؟

عرض كردم: شهادت مى دهم شما اهل بيت رحمت بوده و شما جانشين جانشينان پيامبر هستيد غلامى نزد من آمد و آنچه عنايت كرده بوديد به من رساند، قبل از آن قادر نبودم مستقلا روى پا خود بايستم و از خود مايوس شده بودم، وى شربت را كه به من داد و من آن را نوشيدم بوئى به آن خوشى تا بحال استشمام نكرده و مزه اى تا بحال به آن پاكيزگى نچشيده و طعمى به آن مطبوعى تا كنون حس ننموده و بگواراتر از آن هرگز بر نخورده بودم، و هنگامى كه آن را نوشيدم، غلام به من گفت:

حضرت به من امر فرموده اند به تو بگويم: وقتى نوشيدى نزد من بيا.

من به وخامت حال و شدت درد خود واقف بودم، لذا حديث نفس نموده و به خود گفتم.

حتما خدمتش مشرف خواهم شد اگر چه جانم را از دست بدهم، پس به سوى شما روى آوردم ولى گويا از بند رها گشتم، پس حمد و سپاس خدائى را كه شما را رحمت براى شيعيانتان و رحمت براى من نيز قرار داده است.

حضرت فرمودند:

اى محمد، شربتى كه نوشيدى در آن تربت قبر حسينعليه‌السلام بود و آن بهترين داروئى است كه به منظور استشفأ مصرف مى كنند و با آن هيچ دوائى را برابر و مساوى ندان، ما به اطفال و زنان خود آن را مى خورانيم و در آن هر خير و خوبى را ديده ايم.

خدمتش عرضه داشتم: فدايت شوم از آن برداشته و استشفأ به آن بجوئيم؟

حضرت فرمودند:

بسا شخصى آنرا اخذ كرده و با خود از حائر بيرون مى برد و بر ديگران اظهار نموده و مخفى نمى كند پس مرور به جنى مى كند كه در او مرض و بيمارى بوده يا به حيوان و موجودى كه داراى آفت است مى گذرد پس آن را مى بويند و بركتش زائل گشته و بدين ترتيب بركت آن براى غير مصرف مى شود اما تربتى را كه ما با آن دردها را معالجه مى كنيم اين طور نيست، و اگر ديگران نيز رعايت كنند و آنچه را كه برايت گفتم منظور داشته و تربت ماخوذ را از مراى و منظر ديگران بر حذر داشته و در معرض قرار ندهند مسلما با هيچ شيئى تماس پيدا نكرده و هيچ كس از آن تناول ننموده مگر در همان ساعت از مرض و بيمارى كه دارد افاقه پيدا مى كند، و سرگذشت اين تربت نظير سرگذشت حجر الاسود است كه صاحب آفات و امراض و كفر و جاهليت با آن تماس پيدا مى كردند و پس از تماس مرض و عيب و نقصى كه داشتند بر طرف مى شد.

اين سنگ در بدو امر همچون ياقوت سفيد و شفافى بود كه پس از اين تماس ها و اصابت اين اشيأ آلوده با آن رفته رفته رنگش تيره و سياه شد و به اين صورتى كه اكنون مى بينى در آمد.

اين تربت نيز به واسطه تماس با اشيأ آلوده و افراد ناصالح خاصيت و اثرش زائل گرديده و آن تاثيرى را كه بايد داشته باشد ندارد لذا تو نمى توانى اثر مطلوب را از آن بهره بردارى كنى.

محضر مباركش عرض كردم: مگر با آن چه مى كنم؟

حضرت فرمودند:

وقتى آن را اظهار كرده و در معرض قرار دادى با آن همان عملى را كرده كه ديگران مى كنند، يعنى آن را مورد استخفاف قرار داده و سبك مى شمارى از اين رو بسا آن را در خورجين انداخته و در بين اشيأ آلوده مى گذارى در نتيجه اثرى را كه از آن انتظار دارى نخواهى ديد و آن از تربت زائل گرديده، خدمتش عرضه داشتم: فدايت شوم واقع امر همين است و صحيح مى فرمائيد.

سپس حضرت فرمودند: احدى آن را اخذ نكرده مگر آنكه جاهل است به كيفيت اخذ و رعايت آداب آن لذا بر ايشان سالم نمى ماند.

محضرش عرض كردم: فدايت شوم چگونه آن را بردارم تا اخذ من نظير اخذ شما باشد؟

حضرت فرمودند:

آيا مقدارى از آن را به تو بدهم؟

عرض كردم: بلى.

فرمودند:

وقتى از من گرفتى با آن چه مى كنى؟

عرض كردم: با خود مى برم.

فرمودند:

در چه چيز آن را قرار مى دهى؟

عرض كردم: در لباس هاى خود آن را مى گذارم.

حضرت فرمودند:

باز اين عمل مثل عمل سابق شد و به آنچه قبلا رفتارى كردى برگشتى، اين كار را مكن بلكه، وقتى آن را از من گرفتى تا نزد من هستى تناولش كن كه حاجتت روا مى شود و هرگز با خودت حمل مكن زيارت در اين صورت اثرى نداشته و برايت سالم نمى ماند.

سپس محمد بن مسلم مى گويد:

حضرت از آن دوبار به من خورانيدند و پس از آن درد و الم و بيمارى كه داشتم در خود نيافته و به كلى برايم بهبودى حاصل شد و پس از آن به وطن خويش برگشتم.

متن:

٨- حدثنى محمد بن الحسين بن مت الجوهرى، عن محمد بن احمد بن يحيى، عن محمد بن الحسين، عن محمد بن اسماعيل، عن الخيبرى، عن ابى ولاد، عن ابى بكر الحضرمى، عن ابى عبد اللهعليه‌السلام قال:لو ان مريضا من المومنين يعرف حق ابى عبد اللهعليه‌السلام و حرمته و ولايته اخذ من طين قبره مثل راس انملة كان له دوأ.

ترجمه:

(حديث هشتم )

محمد بن الحسين بن مت الجوهرى از محمد بن احمد بن يحيى، از محمد ابن الحسين، از محمد بن اسماعيل، از خيبرى، از ابى ولاد از ابى بكر حضرمى، از حضرت ابى عبد اللهعليه‌السلام ، حضرت فرمودند:

اگر مريضى از اهل ايمان كه بحق حضرت ابى عبد الله (حضرت سيد الشهدأعليه‌السلام ) سلام الله عليه آگاه و عارف است و به حرمت و ولايت آن جناب آشنا است از تربت قبرش به مقدار سر بند انگشت بردارد همان براى او دوأ مى باشد.

الباب الثانى و التسعون ان طين قبر الحسين عليه‌السلام شفأ و امان

متن:

١- حدثنى ابى؛ و جماعة -رحمة الله عليه - عن سعد بن عبد الله، عن محمد ابن عيسى - عن رجل - (قال: بعث الى ابو الحسن الرضاعليه‌السلام من خراسان ثياب رزم و كان بين ذلك طين، فقلت للرسول: ما هذا؟ قال: طين قبر- الحسينعليه‌السلام ؛ ما كان يوجه شيئا من الثياب و لا غيره الا و يجعل فيه الطين، و كان يقول: هو امان باذن الله ).

٢- حدثنى محمد بن جعفر الرزاز، عن محمد بن الحسين بن ابى الخطاب، عن موسى بن سعدان، عن عبد الله بن القاسم، عن الحسين بن ابى العلأ (قال: سمعت ابا عبد اللهعليه‌السلام يقول: حنكوا اولادكم بتربة الحسينعليه‌السلام فانه امان ).

٣- حدثنى ابى -رحمة الله عليه - عن سعد بن عبد الله، عن ايوب بن نوح عن عبد الله بن المغيرة قال: حدثنا ابو اليسع قال: سال رجل ابا عبد اللهعليه‌السلام - و انا اسمع - قال: اخذ من طين قبر الحسين و يكون عندى اطلب بركته؟ قال: لا باس بذلك.

باب نود ودوم تربت قبر حضرت امام حسينعليه‌السلام شفأ و امان مى باشند

ترجمه:

(حديث اول )

پدرم و جماعتى رحمة الله عليه، از سعد بن عبد الله، از محمد بن عيسى، از شخصى نقل كرده اند كه وى گفت: حضرت ابو الحسن الرضاعليه‌السلام از خراسان بقچه اى برايم فرستادند كه در بين آن تربتى بود، به آورنده بقچه گفتم اين تربت چيست؟

گفت: تربت قبر حضرت امام حسينعليه‌السلام است، حضرت ابوالحسن الرضاعليه‌السلام جامه يا غير آن را وقتى به جائى مى فرستند حتما همراه آن تربت سيد الشهدأعليه‌السلام را قرار داده و مى فرمايند: اين تربت به اذن خدا امان و مجيب حفظ مال مى باشد.

(حديث دوم )

محمد بن جعفر رزاز، از محمد بن الحسين بن ابى الخطاب، از موسى بن سعدان، از عبد الله بن القاسم، از حسين بن ابى العلأ، وى مى گويد:

از حضرت ابى عبد اللهعليه‌السلام شنيدم كه مى فرمودند:

فرزندانتان را با تربت حسينعليه‌السلام تحفيك كنيد (يعنى تربت را به سقف دهانشان بماليد) زيرا تربت موجب امان و حفظ آنها است.

(حديث سوم )

پدرم رحمة الله عليه از سعد بن عبد الله، از ايوب بن نوح، از عبد الله بن مغيره نقل كرده كه وى گفت: ابو السيع براى ما، حديثى نقل كرد و گفت:

شخصى از حضرت ابا عبد اللهعليه‌السلام سوال كرد و من مى شنيدم، وى پرسيد: آيا از تربت قبر امام حسينعليه‌السلام بردارم و با آن طلب بركت كنم؟

حضرت فرمودند: هيچ باكى نيست.

متن:

٤- و عنه، عن سعد، عن احمد بن عيسى، عن العباس بن موسى الوراق، عن يونس، عن عيسى بن سليمان، عن محمد بن زياد، عن عمته (قالت: سمعت ابا عبد اللهعليه‌السلام يقول: ان فى طين الحائر الذى فيه الحسينعليه‌السلام شفأ من كل دأ، و امانا من كل خوف ).

٥- حدثنى ابى -رحمة الله عليه - عن احمد بن ادريس؛ و محمد بن يحيى، عن العمركى بن على البوفكى، عن يحيى - و كان فى خدمة ابى جعفر الثانى - عن عيسى بن سليمان، عن محمد بن مارد، عن عمته (قالت: سمعت ابا عبد اللهصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم يقول: ان فى طين الحائر الذى فيه الحسينعليه‌السلام شفأ من كل دأ و امانا من كل خوف ).

٦- حدثنى محمد بن جعفر، عن محمد بن الحسين، عن محمد بن اسماعيل، عن الخيبرى، عن ابى ولاد، عن ابى بكر الحضرمى، عن ابى عبد اللهعليه‌السلام قال: لو ان مريضا من المومنين يعرف حق ابى عبد اللهعليه‌السلام و حرمته و ولايته اخذ له من طين قبره على راس ميل كان له دوأ و شفأ.

ترجمه:

(حديث چهارم )

از پدرم، از سعد، از احمد بن محمد بن عيسى، از عباس بن موسى وراق، از يونس، از عيسى بن سليمان از محمد بن زياد، از عمه اش منقول است كه وى گفت:

از حضرت ابى عبد اللهعليه‌السلام شنيدم كه مى فرمودند:

تربت حائرى كه حضرت امام حسينعليه‌السلام در آن هستند شفأ از هر دردى بوده و امان است از هر خوف و هراسى.

(حديث پنجم )

پدرم رحمة الله عليه، از احمد بن ادريس، و محمد بن يحيى، از عمركى بن على بوفكى، از يحيى كه در خدمت ابى جعفر ثانى بود، از عيسى بن سليمان، از محمد بن مارد، از عمه اش وى گفت:

از حضرت ابى عبد اللهعليه‌السلام شنيدم كه مى فرمودند:

بطور قطع و حتم در تربت حائرى كه در آن حضرت امام حسينعليه‌السلام مى باشد شفأ است از هر دردى و امان است از هر خوف و هراسى.

(حديث ششم )

محمد بن جعفر، از محمد بن الحسين، از محمد بن اسماعيل، از خيبرى، از ابى ولاد، از ابى بكر حضرمى، از حضرت ابى عبد اللهعليه‌السلام ، حضرت فرمودند:

اگر مريضى از اهل ايمان كه به حق حضرت ابى عبد اللهعليه‌السلام ، حضرت فرمودند:

اگر مريضى از اهل ايمان كه به حق حضرت ابى عبد الله الحسينعليه‌السلام عارف و آگاه بوده و با حرمت و ولايتش آشنا است.

از تربت قبر حضرتش به مقدار سر ميل (ميل كحالى يا ميل جراحى ) بردارد و همان برايش دوأ و شفأ مى باشد.

الباب الثالث و التسعون من اين يوخذ طين قبر الحسين عليه‌السلام و كيف يوخذ

متن:

١- حدثنى ابى -رحمة الله عليه - عن سعد بن عبد الله، عن يعقوب بن يزيد، عن الحسن بن على، عن يونس بن ربيع، عن ابى عبد اللهعليه‌السلام قال: ان عند راس الحسين بن علىعليه‌السلام لتربة حمرأ فيها شفأ من كل دأ الا السام، قال: فاتين القبر بعد ما سمعنا هذا الحديث فاحتفرنا عند راس القبر، فلما حفرنا قدر ذراع انحدرت علينا من راس القبر مثل السهلة حمرأ قدر درهم فحملناه الى الكوفة فمزجناه و خبئناه، فاقبلنا نعطى الناس يتداوون به ).

٢- حدثنى ابى؛ و محمد بن الحسن؛ و على بن الحسين؛ عن سعد، عن احمد بن محمد بن عيسى، عن رزق الله بن العلأ، عن سليمان بن عمر و السراج - عن بعض اصحابنا- عن ابى عبد اللهعليه‌السلام (قال: يوخذ طين قبر الحسينعليه‌السلام من عند القبر على قدر سبعين باعا).

٣- حدثنى على بن الحسين، عن على بن ابراهيم، عن ابراهيم بن اسحاق النهاوندى، عن عبد الله بن حماد الانصارى، عن عبد الله بن سنان، عن ابى عبد اللهعليه‌السلام (قال: اذا تناول احدكم من طين قبر الحسين فليقل:

(اللهم انى اسالك بحق الملك الذى تناوله، و الرسول الذى بواه، و الوصى الذى ضمن فيه، ان تجعله شفأ من كل دأ (كذا و كذا) و يسمى ذلك الدأ.

باب نود و سوم مكان و كيفيت اخذ تربت قبر حضرت امام حسينعليه‌السلام

ترجمه:

(حديث اول )

پدرم رحمة الله عليه، از سعد بن عبد الله، از يعقوب بن يزيد، از حسن بن على، از يونس بن ربيع، از حضرت ابى عبد اللهعليه‌السلام ، حضرت فرمودند:

نزد سر مبارك حسين بن علىعليه‌السلام تربت قرمزى است كه در آن شفأ هر دردى غير از مرگ مى باشد يونس بن ربيع مى گويد: بعد از اينكه، اين حديث را شنيدم نزد قبر حاضر شده و طرف سر قبر را حفر كرديم و چون به قدر يك ذراع كنديم از راس قبر خاك هائى مثل ريگ هاى ريزى كه آب آنها را با خود مى آورد بر ما ريخت، رنگ آنها قرمز و اندازه شان قدر يك درهم بود، آنها را با خود به كوفه آورده پس ممزوج و عجينشان كرده و پنهانشان نموديم و بعد به تدريج از ان به مردم مى داده تا با آن مريض هاى خود را مداوا كند.

(حديث دوم )

پدرم و محمد بن الحسن و على بن الحسين، از سعد، از احمد بن محمد بن عيسى، از زرق الله بن علأ، از سليمان بن عمرو سراج، از برخى اصحابمان، از حضرت ابى عبد اللهعليه‌السلام ، حضرت فرمودند:

تربت قبر حسينعليه‌السلام را از نزديك قبر تا فاصله هفتاد باع اخذ مى كنند.

مترجم گويد:

(باع ) عبارت است از فاصله بين سر انگشت دست راست و سر انگشت دست چپ زمانى كه دو دست را افقى به طرفين باز كنند.

(حديث سوم )

على بن الحسين، از على بن ابراهيم، از ابراهيم بن اسحاق نهاوندى، از عبد الله بن حماد انصارى، از عبد الله بن سنان، از حضرت ابى عبد اللهعليه‌السلام ، آن حضرت فرمودند:

هر گاه كسى از شما تربت قبر حسينعليه‌السلام را تناول كرد بگويد:

بار خدايا از تو سوال مى كنم به حق فرشته اى كه آن را اخذ نموده و رسولى كه آن را جاى داده و وصى كه در آن پنهان شده آن را شفأ از هر دردى قرار بده (نام دردهاى مورد نظر را ببرند).

متن:

٤ - حدثنى حكيم بن داود، عن سلمة، عن على بن الريان بن الصلت، عن الحسين بن اسد، عن احمد بن مصقلة، عن عمه، عن ابى جعفر الموصليى ان ابا جعفرعليه‌السلام قال: اذا اخذت طين قبر الحسين فقل:

(اللهم بحق هذه التربة، و بحق الملك الموكل بها، و الملك الذى كربها، و بحق الوصى الذى هو فيها، صل على محمد و آل محمد، و اجعل هذا الطين شفأ من كل دأ و امانا من كل خوف ).

فان فعل ذلك كان حتما شفأ (له ) من كل دأ، و امانا من كل خوف.

ترجمه:

(حديث چهارم )

حكيم بن داود، از سلمه، از على بن ريان بن صلت، از حسين بن اسد، از احمد بن مصقله، از عمويش، از ابى جعفر موصلى، وى گفت:

حضرت ابو جعفرعليه‌السلام فرمودند:

هر گاه تربت قبر حسينعليه‌السلام را اخذ كردى بگو:

خدايا به حق اين تربت و بحق فرشته اى كه موكل بر آن است، و به حق فرشته اى كه آن را حفر نموده و به حق وصى كه در درون آن است، درود بفرست بر محمد و آل محمد و قرار بده اين تربت را شفأ از هر دردى و امان از هر خوف و هراسى.

سپس حضرت فرمودند:

اگر شخصى چنين كند حتما تربت شفأ از هر دردى خواهد بود و از هر خوفى امان برايش مى باشد.

متن:

٥- حدثنى محمد بن الحسن بن على بن مهزيار، عن ابيه، عن جده على ابن - مهزيار، عن الحسن بن سعيد، عن عبد الله بن عبد الرحمن الاصم قال: حدثنا ابو عمرو شيخ من اهل الكوفة، عن ابى حمزة الثمالى، عن ابى عبد اللهعليه‌السلام قال: كنت بمكة - و ذكر فى حديثه - قلت: جعلت فداك انى رايت اصحابنا ياخذون من طين الحائر ليستشفون به؛ هل فى ذلك شى ء مما يقولون من الشفأ؟ قال: قال: يستشفى بما بينه و بين القبر على راس اربعة اميال، و كذلك قبر جدى رسول اللهصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم ، و كذلك طين قبر الحسن و على و محمد، فخذ منها فانها شفأ من كل سقم، و جنة ممايخاف، و لا يعدلها شى من الاشيأ التى يستشفى بها الا الدعأ و انما يفسدها ما يخالطها من او عيتها و قلة اليقين لمن يعالج بها، فاما من ايقن آنهاله شفأ اذا يعالج بها كفته باذن الله من غيرها مما يتعالج به، و يفسدها الشياطين و الجن من اهل الكفر من هم يتمسحون بها، و ما تمر بشى الا شمها، و اما الشياطين و كفار الجن فانهم يحسدون بنى آدم عليها فيتمسحون بها فيذهب عامة طيبها، و لا يخرج الطين من الحائر الا و قد استعد له ما لا يحصى منهم و انه لفى يد صاحبها، و هم يتمسحون بها، و لا يقدرون مع الملائكة ان يدخلوا الحائر و لو كان مت التربة شى يسلم ما عولج به احد الا برى من ساعته فاذا اخذتها فاكتمها، و اكثر عليها من ذكر الله تعالى، و قد بلغنى ان بعض من ياخذ من التربة شيئا يستخف به حتى ان بعضهم ليطرحها فى مخلاة الابل و البغل و الحمار او فى وعأ الطعام و ما يمسح به الايدى من الطعام، و الخرج و الجوالق،! فكيف يستشفى به من هذا حاله عنده؟ و لكن القلب الذى ليس فيه اليقين من المستخف بما فيه صلاحه يفسد عليه عمله.

ترجمه:

(حديث پنجم )

محمد بن الحسن بن على بن مهزيار، از پدرش، از جدش على بن مهزيار، از حسن بن سعيد، از عبد الله بن عبد الرحمن اصم، وى مى گويد:

ابو عمرو كه شيخى از اهل كوفه بود براى ما حديث گفت، وى از ابو حمزه ثمالى و او از حضرت ابى عبد اللهعليه‌السلام نقل كرده، وى گفت: من در مكه بودم (... در اثنأ حديثش گفت ):

فدايت شوم مى بينم اصحابمان را كه تربت حائر را براى استشفأ اخذ مى كنند، آيا اينكه مى گويند در اين تربت شفأ هست درست است؟

وى گفت: امامعليه‌السلام فرمودند:

استشفأ مى جويند به تربتى كه از قبر تا راس چهار ميلى قرار گرفته و شفأ حاصل مى شود و همچنين است قبر جدم رسول خداصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم و نيز همينطور است تربت قبر حضرات امام حسن و على بن الحسين و محمد بن علىعليه‌السلام ، پس از تربت اين قبور مطهره اخذ كن كه شفأ است براى هر دردى و حافظ است از آنچه خوف و هراسى دارى و هيچ داروئى معائل آن نبوده مگر دعأ، و بايد توجه داشت اگر فسادى در اين تربت ديده مى شود و احيانا تاثير ندارد اين فساد ناشى از سه چيز است:

الف: آنچه با آنها مخلوط مى گردد (مراد ظروفى است كه تربت ها را در آنها مى ريزند).

به كسانى كه با اين تربت استشفأ مى جويند اعتقاد و يقينشان به حصول شفأ اندك مى باشد.

ولى آنانكه يقين كامل دارند كه در صورت معالجه با آن شفأ بر ايشان حاصل مى شود و آنرا بكار بردند به اذن خدا معالجه شده و اين تربت آنها را از داروهاى ديگر مستغنى مى نمايد.

ج: شياطين و جن هائى هستند از اهل كفر كه تربت رامسح نموده و بدين ترتيب آن را فاسد مى كنند اين موجودات به چيزى مرور نكرده مگر آنكه آن را مى بويند و بواسطه استشمام اثر تربت را مى برند.

شياطين و جن هاى اهل كفر بر بنى آدم حسد برده و اين تربت را مسح نموده و بوى آن را از بين مى برند و اساسا تربت از حائر خارج نمى شود مگر آنكه جماعتى از اين شياطين و جن ها كه تعدادشان قابل احصأ نيست آماده اند براى اينكه تربت را اگر چه در دست صاحبش هست مسح نموده و اثرش را زائل كنند و اينكه بيرون حائر هستند و نمى توانند به درون آن نفوذ كنند بخاطر وجود فرشتگان در حائر مى باشد.

و اگر تربتى سالم بوده و از تماس شياطين و جن ها در امان مانده باشد مسلما احدى با آن معالجه نكرده مگر آنكه در ساعت بهبودى برايش حاصل مى شود، بنابر اين اگر مى خواهى تربت سالم بماند وقتى اخذش نمودى پنهانش كن و زياد اسم خداوند متعال را بر آن بخوان و بدم.

خبر رسيده كه برخى از كسانى كه تربت را اخذ نموده اند آنرا مورد استحفاف قرار بده حتى پاره اى از ايشان آنرا در توبره و علف دان شتر و قاطر و دراز گوش يا در ظرف طعام انداخته و يا با دست هاى آلوده به طعام و غذا آنرا مسح نموده و يا آن را در خورجين مى نهند و با اين حال چگونه با آن شفأ حاصل شود؟!

چنانچه قلبى كه در آن يقين و اعتقاد به تاثير تربت نيست و صاحبش به آن چه مصلحت و صلاح خودش در آن است استحفاف مى ورزد اثر و عمل تربت را قطعا فاسد مى نمايد.

متن:

٦- حدثنى محمد بن الحسن، عن محمد بن الحسن الصفار، عن احمد بن - محمد بن - محمد بن عيسى، عن رزق الله بن العلأ، عن سليمان بن عمر و السراج - عن بعض اصحابنا- عن ابى عبد اللهعليه‌السلام (قال: يوخذ طين قبر الحسينعليه‌السلام من عند القبر على سبعين باعا فى سبعين باعا).

٧- حدثنى محمد بن يعقوب، عن على بن محمد- رفعه - (قال: قال: الختم على طين قبر الحسينعليه‌السلام ان يقرء عليه: (انا انزلناه فى ليلة القدر)).

٨- و روى اذا اخذته فقل: اللهم بحق هذه التربة الطاهرة، و بحق البقعة الطيبة، بحق الوصى الذى تواريه، و بحق جده و ابيه، و امه و اخيه، و الملائكة الذين يحفون به، و الملائكة العكوف على قبر وليد، ينتظرون نصره صلى الله عليهم اجمعين لى فيه شفأ من كل دأ، و امانا من كل خوف، و غن من كل فقر، و عزا و عزا من كل ذل، و اوسع به على فى رزقى، و اصح به جسمى.

ترجمه:

(حديث ششم )

محمد بن الحسن، از محمد بن الحسن الصفار، از احمد بن محمد بن عيسى، از رزق الله بن العلأ، از سليمان بن عمرو سراج از برخى اصحابمان، از حضرت ابى عبد اللهعليه‌السلام ، حضرت فرمودند:

تربت قبر حسينعليه‌السلام را از اطراف قبر به مساحت هفتاد باع در هفتاد باع مى توان اخذ نمود.

(حديث هفتم )

محمد بن يعقوب، از على بن محمد، وى حديث را بطور مرفوعه نقل كرده و گفته است:

ختم بر تربت قبر حسينعليه‌السلام و متمم فائده آن اين است كه سوره انا انزلناه فى ليلة القدر را بر آن خوانده و به آن بدمند.

(حديث هشتم )

مروى است هر گاه تربت را اخذ نموديد بگوئيد:

خدايا، بحق اين تربت پاك و به حق اين بقعه پاكيزه و به حق وصى كه اين تربت پنهانش نموده و به حق جد و پدرش، و مادر و برادرش، و فرشتگانى كه دورش طواف مى كنند و بحق فرشتگانى كه بر سر قبر ولى تو درنگ و توقف نموده و انتظار كمكش را مى كشند صلوات الله عليهم اجمعين.

براى من در اين تربت شفأ از هر دردى و امان از هر خوف و هراسى و بى نيازى از هر فقرى و عزت از هر ذلتى را قرار بده و به واسطه اش روزى را بر من فراخ و واسع نما، و جسمم را به سببش صحيح و سالم گردان.

متن:

٩- حدثنى محمد بن عبد الله بن جعفر الحميرى، عن ابيه، عن على بن - محمد بن سالم، عن محمد بن خالد، عن عبد الله بن حماد البصرى عن عبد الله بن عبد الرحمن الاصم - عن رجل من اله الكوفة - قال: قال ابو عبد اللهعليه‌السلام : حريم قبر الحسينعليه‌السلام فرسخ فى فرسخ فى فرسخ فى فرسخ.

ترجمه:

(حديث نهم )

محمد بن عبد الله بن جعفر حميرى از پدرش، از على بن محمد بن سالم، از محمد بن خالد، از عبد الله بن حماد بصرى از عبد الله بن عبد الرحمن اصم، از مردى از اهل كوفه، وى گفت: حضرت ابو عبد اللهعليه‌السلام فرمودند: حريم قبر حسينعليه‌السلام از چهار جانب محوطه اى است به مساحت يك فرسخ در يك فرسخ يعنى مربعى كه هر ضلعش يك فرسخ مى باشد.

متن:

١٠- حدثنى جعفر بن محمد بن ابراهيم الموسوى، عن عبيد الله بن نهيك، عن سعد بن صالح، عن الحسن بن على بن ابى المغيرة،- عن بعض اصحابنا- قال: قلت لابى عبد اللهعليه‌السلام : انى رجل كثير العلل و الامراض، و ما ترك دوأ الا و قد تداويت به؟ فقال لى: فاين انت عن تربة الحسينعليه‌السلام فان فيها الشفأ من كل دأ، و الا من كل خوف، و قل - اذا اخذته -:

(اللهم انى اسالك بحق هذه الطينة، و بحق الملك الذى اخذها، و بحق النبى الذى قبضها، و بحق الوصى الذى حل فيها، صل على محمد و اهل بيته، و اجعل لى فيها شفأ من كل دأ، و امانا من كل خوف ).

قال: ثم قال: ان الملك الذى اخذها جبرئيل و اراها النبىصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم فقال: هذه تربة ابنك هذا، تقتله امتك من بعدك، و النبى الذى قبضها فهو محمدصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم ، و اما الوصى الذى حل فيها فهو الحسين بن على سيد الشهدأ، قلت: قد عرفت الشفأ من كلا دأ فكيف الامان من كل خوف؟ قال: اذا خفت سلطانا او غير ذلك فلا تخرج من منزلك الا و معك من طين قبر الحسينعليه‌السلام ، و قل اذا اخذته: (اللهم ان هذه طينة قبر الحسين وليد و ابن وليك، اتخذتها حرزا لما اخاف و لما لا اخاف ) فانه قد يرد عليك ما لا تخاف؛

قال الرجل: فاخذتها ما قال فصح والله بدنى، و كان لى امانا من كل ما خفت و ما لم اخف كما قال، فما رايت بحمد الله بعدها مكروها.

ترجمه:

(حديث دهم )

جعفر بن محمد بن ابراهيم موسوى، از عبيد الله بن نهيك، از سعد بن صالح، از حسن بن على بن ابى المغيره، از برخى اصحابمان، وى گفت: محضر مبارك ابى عبد اللهعليه‌السلام عرضه داشتم:

من مردى هستم مبتلا به بيمارهاى فراوان و هيچ دوائى نيست مگر آن را مصرف كرده و به منظور مداوا خورده ام ولى بهبودى برايم حاصل نشده چه بايد بكنم؟

حضرت به من فرمودند:

كجائى، و چرا از تربت حسينعليه‌السلام غافل هستى، در آن شفأ از هر دردى بوده و امن است از هر خوف و هراسى، البته وقتى آنرا اخذ مى كنى بگو:

خدايا از تو مى خواهم به حق اين تربت و به حق فرشته اى كه آنرا اخذ نموده و به حق پيامبرى كه آن را قبض كرده و به حق وصى كه در آن حلول نموده، درود فرست بر محمد و اهل بيتش و قرار بده براى من در آن شفأ از هر دردى و امان از هر خوف و هراسى.

راوى مى گويد: سپس حضرت فرمودند:

فرشته اى كه تربت را اخذ كرد جبرئيل (ع ) بود و آن را به پيامبر اكرمصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم نشان داده و گفت:

اين تربت فرزندت حسين است، بعد از تو امتت او را مى كشند.

و پيامبرى كه آن را قبض نمود وجود مبارك حضرت محمدصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم مى باشد.

و اما وصيى كه در آن حلول كرده عبارت است از حضرت حسين بن علىعليه‌السلام كه سرور و آقاى شهدأ است.

محضر مباركش عرض كردم: شفأ از هر درد را دانستم اما چگونه امان از هر خوف و هراسى است؟

حضرت فرمودند:

هر گاه از سلطانى خوف داشتى يا خوفى ديگر در تو پيدا شد از منزلت بيرون ميا مگر آنكه با تو از تربت قبر حسينعليه‌السلام باشد و هنگامى كه مى خواهى آن را اخذ كرده و بردارى بگو:

خدايا اين تربت قبر حسين ولى و فرزند ولى تو است، آن را به منظور حفظ از آن چه خوف و از آنچه خوف ندارم برداشته ام.

البته اين فقره يعنى (از آنچه خوف ندارم ) را نيز بگو زيرا گاهى ابتلائات و حوادثى براى تو پيش مى آيد كه از آنها خوف و هراسى نداشتى و احتمال پيش آمدنش را نمى دادى.

راوى مى گويد: پس تربت را به همان طورى كه حضرت دستور فرموده بودند برداشتم، بخدا سوگند بدنم صحت و بهبودى يافت و برايم امان شد از تمام خوفها و هراسها به او از آنچه خوف و هراسش را نداشتم عينا همان طورى كه حضرت فرمودند و پس از ان به حمد الله هيچ امر مكروه و ناگوارى برايم پيش نيامد.

متن:

١١- اخبرنى حكيم بن داود بن حكيم، عن سلمة، عن احمد بن اسحاق القزوينى، عن ابى بكار (قال: اخذت من التربه التى عند راس قبر الحسين بن - علىعليه‌السلام ، فانها طينة حمرأ، فدخلت على الرضاعليه‌السلام فعرضتها عليه فاخذها فى كفه، ثم شمها ثم بكى حتى جرت دموعه ثم قال: هذه تربة جدى ).

١٢- حدثنى ابو عبد الرحمن محمد بن احمد بن الحسين العسكرى بالعسكر قال: حدثنا الحسن بن على بن مهزيار، عن ابيه، عن محمد بن ابى عمير، عن محمد بن مروان، عن ابى حمزة الثمالى (قال: قال الصادقعليه‌السلام : اذا اردت حمل الطين من قبر الحسينعليه‌السلام فاقرء (فاتحة الكتاب ) و المعوذتين و (قل هو الله احد) و (انا انزلناه فى ليلة القدر) و (يس ) و (آية الكرسى ) و تقول:

اللهم بحق محمد عبدك و رسولك و حبيبك و نبيك و امينك، و بحق امير المومنين على بن ابى طالب عبدك اخى رسولك، و بحق فاطمة بنت نبيك و زوجة وليك، و بحق الحسن و الحسين، و بحق الائمة الراشدين، و بحق هذه التربة، و بحق الملك الموكل بها، و بحق الوصى الذى حل فيها، و بحق الجسد الذى تضمنت و بحق السبط الذى ضمنت، و بحق جميع ملائكتك و انبيائك و رسلك، صل على محمد و آل محمد، و اجعل لى هذا الطين شفأ من كل دأ و لمن يستشفى به من كل دأ و سقم و مرض، و امانا من كل خوف، اللهم بحق محمد و اهل بيته، اجعله علما نافعا ورزقا واسعا، و شفأ من كل دأ و سقم و آفة و عاهة و جميع الاوجاع كلها، انك على كل شى قدير.

و تقول: اللهم رب هذه التربة المباركة الميمونة، و الملك الذى هبط بها، و الوصى الذى هو فيها، صل على محمد و آل محمد و سلم، و انفعنى بها، انك على كل شى قدير.

ترجمه:

(حديث يازدهم )

حكيم بن داود بن حكيم، از سلمه، از احمد بن اسحق قزوينى، از ابى بكار، وى گفت:

از تربتى كه بالاى سر قبر حضرت حسين بن علىعليه‌السلام بود مقدارى برداشتم، اين تربت سرخ رنگ بود، پس بر حضرت رضاعليه‌السلام وارد شده و آن را به حضرت عرضه داشتم.

آن جناب تربت را در كف دستشان نهاده و بوئيدند، سپس چنان گريستند كه اشك هاى مباركشان جارى شد، سپس فرمودند:

اين تربت جدم مى باشد.

(حديث دوازدهم )

ابو عبد الرحمن محمد بن احمد بن الحسن العسكرى در عسكر گفت:

حسن بن على بن مهزيار، از پدرش، از محمد بن ابى عمير، از محمد بن مروان، از ابى حمزه ثمالى نقل كرده كه وى گفت: حضرت صادقعليه‌السلام فرمودند: هر گاه خواستى تربت از قبر حسينعليه‌السلام بردارى و با خود ببرى ابتدأ فاتحة الكتاب و معوذتين (قل اعوذب برب الفلق، و قل اعوذ برب الناس ) و قل هو الله احد و انا انزلناه فى ليلة القدر و يس و آية الكرسى را بخوان و سپس بگو:

بار خدايا به حق محمد كه بنده و رسول و حبيب و نبى و امين توست و هب حق امير المومنين على بن ابى طالب كه بنده و برادر رسول تو است و به حق فاطمه كه دختر نبى و همسر ولى تواست و به حق حسن و حسين و به حق پيشوايان كه هاديان و راهنمايان هستند و به حق اين تربت و به حق فرشته اى كه موكل بر آن است و به حق وصى كه در آن حلول كرده و به حق جسم و كالبدى كه اين تربت آن را در خود گرفته و به حق سبط پيامبر كه درون اين تربت است و به حق تمام فرشتگان و انبيأ و فرستادگانت، درود فرست بر محمد و آل محمد، و اين تربت را براى من و براى هر كس كه با آن استشفأ مى جويد شفأ از هر درد و مرض امان از هر خوف و هراسى قرار بده، خدايا، به حق محمد و اهل بيتش آن را شاخصى نافع و رزقى واسع و شفأ از هر درد و مرض و آفت و عيب و سبب بهبودى تمام دردها قرار بده، به درستى كه تو بر هر چيزى قادر و توانا مى باشى.

و بعد بگو:

خدايا اى پروردگار اين تربت مبارك و ميمون و اى پروردگار فرشته اى كه آن را فرود آورده و اى پروردگار وصى كه در آن مى باشد، درود فرست بر محمد و آل محمد و من را بوسيله آن منتفع گردان، تو بر هر چيزى قادر و توانا مى باشى.

الباب الرابع و التسعون و ما يقول الرجل اذا اكل من تربة قبر الحسينعليه‌السلام

متن:

١- حدثنى ابى -رحمة الله عليه - عن سعد بن عبد الله، عن محمد بن عيسى ابن - عبيد، عن محمد بن اسماعيل البصرى - عن بعض رجاله - عن ابى عبد اللهعليه‌السلام قال: طين قبر الحسينعليه‌السلام شفأ من كل دأ، و اذا اكلته فقل: (بسم الله و بالله، اللهم اجعله رزقا واسعا، و علما نافعا و شفأ من كل دأ، انك على كل شى قدير).

٢- قال و روى لى بعض اصحابنا- يعنى محمد بن عيسى - قال: نسيت اسناده (قال: اذا اكلته تقول: (اللهم رب هذه التربة المباركة، و رب هذا الوصى الذى وارته، صل على محمد و آل محمد، و اجعله علما نافعا، و رزقا واسعا، و شفأ من كل دأ) ).

٣- حدثنى الحسن بن عبد الله بن محمد بن عيسى، عن ابيه، عن الحسن ابن - محبوب، عن مالك بن عطية، عن ابيه، عن ابى عبد اللهعليه‌السلام قال: اذا اخذت من تربة المظلوم و وضعتها فى فيك فقل:

اللهم انى اسالك بحق هذه التربة، و بحق الملك الذى قبضها، والنبى الذى حصنها، والامام الذى حل فيها، ان تصلى على محمد و آل محمد، و ان تجعل لى فيها شفأ نافعا، و رزقا واسعا، و امانا من كل خوف ودأ.

فانه اذا قال ذلك وهب الله له العافية و شفاه.

باب نود و چهارم آنچه شخص هنگام تناول نمودن تربت مى گويد

ترجمه:

(حديث اول )

پدرم رحمة الله عليه، از سعد بن عبد الله از محمد بن عيسى بن عبيد، از محمد بن اسماعيل بصرى، از برخى رجالش، از حضرت ابى عبد اللهعليه‌السلام ، حضرت فرمودند:

تربت قبر حسينعليه‌السلام شفأ هر دردى است و هر گاه آن را تناول مى كنى بگو: به نام خدا و به كمك او، خدايا آن را روزى فراخ و شاخصى نافع و شفأ هر دردى قرار بده همانا تو بر هر چيزى قادر و توانا هستى.

(حديث دوم )

سعد بن بعد الله مى گويد: برخى از اصحاب، كه مراد محمد بن عيسى است برايم روايت نمود و گفت:

اسناد اين حديث را فراموش نموده ام، حضرت فرمودند:

هر گاه تربت را تناول مى كنى بگو:

خدايا اى پروردگار اين تربت مبارك، واى پروردگار اين وصيى كه تربت او را پنهان نموده، درود فرست بر محمد و آل محمد، و قرار بده اين تربيت را شاخصى نافع و روزى فراخ و شفأ از هر دردى.

(حديث سوم )

حسين بن عبد الله بن محمد بن عيسى، از پدرش، از حسن بن محبوب، از مالك بن عطيه، از پدرش، از حضرت ابى عبد اللهعليه‌السلام ، حضرت فرمودند:

هر گاه از تربت آن مظلوم برداشتى و در دهانت نهادى بگو:

خدايا از تو سوال مى كنم به حق اين تربت، و به حق فرشته اى كه آن را قبض نموده، و به حق پيامبرى كه آنرا حفظ و محكم كرده و به حق امامى كه در آن حلول نموده، درود فرست بر محمد و آل محمد و قراب بده براى من در آن شفائى نافع و روزى فراخ و امان از هر خوف و هراس و درد.

هر گاه شخص اين فقرات را بگويد خداوند متعال عافيت و شفا را به وى ارزانى مى دارد.

الباب الخامس و التسعون ان الطين كله حرام الا طين قبر الحسينعليه‌السلام فانه شفأ

متن:

١- حدثنى محمد بن يعقوب؛ و جماعة مشايخى، عن محمد بن يحيى، عن احمد بن محمد بن عيسى، عن ابى يحيى الواسطى - عن رجل - عن ابى عبد اللهعليه‌السلام (قال: الطين كله حرام، كلحم الخنزير، و من اكله ثم مات منه لم اصل عليه، الا طين قبر الحسينعليه‌السلام ، فان فيه شفأ من كل دأ، و من اكله شهوة لم يكن فيه شفأ ).

٢- حدثنى محمد بن الحسن، عن محمد بن الحسن الصفار، عن عباد بن - سليمان، عن سعد بن سعد (قال: سالت ابا الحسينعليه‌السلام عن الطين، قال: فقال: اكل الطين حرام مثل الميتة و الدم و لحم الخنزير الا طين قبر الحسينعليه‌السلام ، فان فيه شفأ من كل دأ، و امنا من كل خوف ).

٣- حدثنى ابو عبد الله محمد بن احمد بن يعقوب، عن على بن الحسن بن - على بن فضال، عن ابيه - عن بعض اصحابنا- عن احدهماعليه‌السلام (قال: ان الله تبارك و تعالى خلق آدمعليه‌السلام من طين قبر الحسين صلوات الله عليه؟ فقال: يحرم على الناس اكل لحومهم، و يحل عليهم اكل لحومنا، و لكن الشى اليسير منه مثل الحمصة ).

٤- و روى سماعة بن مهران، عن ابى عبد اللهعليه‌السلام (قال: كل طين حرام على بنى آدم ما خلاطين قبر الحسينعليه‌السلام ، من اكله من وجع شفاه الله تعالى ).

٥- و وجدت فى حديث الحسين بن مهران الفارسى، عن محمد بن سيار، عن يعقوب بن يزيد- يرفع الحديث الى الصادقعليه‌السلام - قال: من باع طين قبر- الحسينعليه‌السلام فانه يبيع لحم الحسينعليه‌السلام و يشتريه.

باب نود و پنجم حرمت خوردن تمام تربت ها مگر تربت قبر امام حسينعليه‌السلام زيرا شفأ هر دردى مى باشد

ترجمه:

(حديث اول )

محمد بن يعقوب، و جماعتى از اساتيدم، از محمد بن يحيى، از احمد بن محمد بن عيسى، از ابى يحيى واسطى از مردى، از حضرت ابى عبد اللهعليه‌السلام ، حضرت فرمودند:

خوردن تمام تربت ها حرام است همچون خوردن گوشت خوك و كسى كه آن را بخورد و سپس از ناحيه آن بميرد من بر او نماز نمى خوانم مگر تربت قبر حسينعليه‌السلام چه آنكه آن شفأ از هر دردى است و كسى كه آنرا با ميل بخورد نه به عنوان استشفأ البته در آن شفأ نمى باشد.

(حديث دوم )

محمد بن الحسن، از محمد بن الحسن الصفار، از عباد بن سليمان، از سعد ابن سعد، وى گفت: از حضرت ابى الحسنعليه‌السلام راجع به خوردن تربت پرسيدم؟

حضرت فرمودند:

خوردن تربت حرام است همان طورى كه خوردن ميته و خود و گوشت خوك حرام است مگر تربت امام حسينعليه‌السلام زيرا در آن شفأ از هر دردى و امان از هر خوف و هراسى است.

(حديث سوم )

ابو عبد الله محمد بن احمد بن يعقوب، از على بن الحسن بن على بن فضال، از پدرش، از برخى اصحاب، از احد الصادقينعليه‌السلام ، حضرت فرمودند:

خداوند تبارك و تعالى آدمعليه‌السلام از تربت آفريده پس خوردن تربت را بر فرزندان آدم حرام فرمود.

راوى مى گويد: محضر مباركش عرض كردم: چه مى فرمائيد راجع به تربت قبر امام حسينعليه‌السلام ؟

حضرت فرمودند:

بر مردم خوردن گوشت هاى خودشان حرام است ولى خوردن گوشت ما بر ايشان حلال است منتهى قدر كمى اندازه نخود.

(حديث چهارم )

سماعة بن مهران روايت كرده از حضرت ابى عبد اللهعليه‌السلام كه آن جناب فرمودند:

خوردن تمام تربت ها بر بنى آدم حرام است مگر تربت قبر امام حسينعليه‌السلام ، زيرا كسى كه درد دارد اگر آن را بخورد خداوند متعال او را شفأ مى دهد.

(حديث پنجم )

در حديث حسين بن مهران فارسى يافتم از محمد بن سيار، از يعقوب بن يزيد كه حديث را بطور مرفوعه از حضرت صادق نقل كرده، حضرت فرمودند: كسى كه تربت قبر امام حسينعليه‌السلام را بفروشد پس گوشت آن حضرت را فروخته و خريده است.

الباب السادس و التسعون من نات داره و بعدت شقته كيف يزوره صلوات الله

متن:

١- حدثنى ابى -رحمة الله عليه - عن سعد؛ و محمد بن يحيى، عن احمد بن محمد بن عيسى، عن محمد بن ابى عمير- عمن رواه - (قال: قال ابو عبد اللهعليه‌السلام : اذا بعدت باحدكم الشقة و نات به الدار فليعل اعلى منزل له فيصلى ركعتين و ليوم بالسلام الى قبورنا، فان ذلك يصير الينا).

٢- حدثنى على بن الحسين؛ و على بن محمد بن قولويه جميعا، عن محمد ابن - يحيى العطار، عن حمدان بن سليمان النيسابورى، عن عبد الله بن محمد اليمانى، عن منيع بن الحجاج، عن يونس بن عبد الرحمن، عن حنان ابن سدير، عن ابيه - فى حديث طويل - قال: ابو عبد اللهعليه‌السلام : يا سدير و ما عليك ان تزور قبر الحسينعليه‌السلام فى كل جمعة خمس مرات؛ و فى كل يوم مرة؟ قلت: جعلت فداك ان بيننا و بينه فراسخ كثيرة، فقال: تصعد فوق سطحك، ثم تلتفت يمنة و يسرة، ثم ترفع راسك الى السمأ ثم تتحول نحو قبر الحسين، ثم تقول: (السلام عليك يا ابا عبد الله، السلام عليك ورحمة الله عليه و بركاته )، يكتب لك زورة، و الزورة حجة و عمرة، قال سدير: فربما فعلته فى النهار اكثر من عشرين مرة.

باب نود و ششم كيفيت زيارت نمودن كسى كه منزل و وطنش از قبر حضرت سيد الشهدأ دور مى باشد

ترجمه:

(حديث اول )

پدرم رحمة الله عليه از سعد، و محمد بن يحيى، از احمد بن محمد بن عيسى، از محمد بن ابى عمير، از كسى كه رويات نموده، وى مى گويد:

حضرت ابو عبد اللهعليه‌السلام فرمودند:

هر گاه منزل و وطن يكى از شما به ما دور بود بالاترين مكان منزل را انتخاب كند و در آنجا دو ركعت نماز خوانده و با اشاره به قبور ما سلام دهد، سلام وى حتما به ما خواهد رسيد.

(حديث دوم )

على بن الحسين و على بن محمد بن قولويه جميعا، از محمد بن يحيى عطار، از حمران بن سليمان نيشابورى، از عبد الله بن محمد يمانى از منيع ابن حجاج، از يونس بن عبد الرحمن از حنان بن سدير، از پدرش در ضمن حديث طويل مى گويد:

حضرت ابو عبد اللهعليه‌السلام فرمودند:

اى سدير، اين حق بر تو نيست كه قبر حسينعليه‌السلام را در هر جمعه پنج مرتبه و در هر روز يك بار زيارت كنى عرض كردم: فدايت شوم بين ما و بين آن حضرت فرسخ ‌هاى بسيار فاصله است.

حضرت فرمودند:

بر بام منزل برو سپس بطرف راست و جانب چپ خود توجه كن بعد سر به آسمان بلند كن، سپس سر را بطرف قبر امام حسينعليه‌السلام برگردان و بعد بگو:

درود بر تو اى ابا عبد الله، درود بر تو و رحمت و بركات خدا بر تو.

هر گاه چنين نمودى ثواب يك زوره برايت منظور مى شود.

زوره يعنى يك حج و يك عمره.

سدير مى گويد: بسى روزها بيش از بيست مرتبه حضرت را اين طور زيارت مى كردم.

متن:

٢- حدثنى حكيم بن داود، عن سلمة بن الخطاب، عن عبد الله بن محمد (عن عبد الله بن محمد بن سنان )، عن منيع، عن يونس بن عبد الرحمن، عن حنان بن سدير، عن ابيه (قال: قال ابو عبد اللهعليه‌السلام : يا سدير تزور قبر الحسينعليه‌السلام فى كل يوم؟ قلت: جعلت فداك لا، قال: ما اجفاكم! افتزوره فى كل شهر؟ قلت: لا، قال: فتزوره فى كل سنة، قلت: يكون ذلك، قال: يا سدير ما اجفاكم بالحسينعليه‌السلام اما علمت ان لله الف الف ملك شعثا غبرا يبكون و يزورون لا يفترون؟ و ما عليك يا سدير ان تزور قبر الحسينعليه‌السلام فى كل جمعة مرات؟- و ذكر مثل الحديث الاول -).

٤- و روى سليمان بن عيسى، عن ابيه قال: قلت لابى عبد اللهعليه‌السلام : كيف ازورك اذا لم اقدر على ذلك؟ قال: قال لى: يا عيسى اذا لم تقدر على المجى، فاذا كان يوم الجمعة فاغتسل او توضا و اصعد الى سطحك، و صل ركعتين و توجه نحوى، فانه من زارنى فى حياتى فقد زارنى فى مماتى، و من زارنى فى مماتى فقد زارنى فى حياتى. و من زارنى فى مماتى فقد زارنى فى حياتى.

ترجمه:

(حديث سوم )

حكيم بن داود، از سلمة بن خطاب، از عبد الله بن محمد سنان، از منيع، از يونس بن عبد الرحمن از حنان بن سدير، از پدرش، وى گفت:

حضرت ابو عبد اللهعليه‌السلام فرمودند:

اى سدير آيا در هر روز قبر امام حسينعليه‌السلام را زيارت مى كنى:

عرض كردم: فدايت شوم، خير

حضرت فرمودند:

چقدر جفا مى كنى! آيا در هر ماه زيارت مى كنى:

عرض كردم: خير.

فرمودند:

آيا در هر سال زيارت مى كنى:

عرض كردم: اين طور است.

حضرت فرمودند:

اى سدير چقدر به حسينعليه‌السلام جفا مى كنيد، آيا نمى دانى خداوند متعال يك ميليون فرشته دارد كه جملگى ژوليده و غبار آلود و گريان هستند و با اين حال و هيئت حضرت سيد الشهدأ را زيارت كرده و از آن خسته و سست نمى شوند:

اى سدير اين حق بر تو نيست كه قبر حسينعليه‌السلام را در هر جمعه پنج بار زيارت كنى. و مانند فقرات حديث اول را ذكر فرمودند.

(حديث چهارم )

سليمان بن عيسى از پدرش روايت كرده، وى گفت:

محضر مبارك حضرت ابى عبد اللهعليه‌السلام عرض كردم: وقتى قادر بر زيارت شما نباشم چگونه زيارتتان كنم:

حضرت به من فرمودند:

اى عيسى، وقتى بر آمدن نزد ما قادر نبودى صبر كن تا روز جمعه شود پس غسل كن يا وضوء بگير و سپس به پشت بام برو و دو ركعت نماز بخوان و سپس به طرف من توجه كن، كسى كه من را در حياتم زيارت كند محققا در ممات من نيز زيارتم كرده و كسى كه در مماتم زيارتم كند محققا در حياتم من را زيارت كرده.

متن:

٥- حدثنى محمد بن جعفر الرزاز، عن محمد بن الحسين بن ابى الخطاب، عن عبد الله بن محمد الدهقان، عن منيع بن الحجاج، عن حنان بن سدير، عن ابيه (قال: قال لى ابو عبداللهعليه‌السلام : يا سدير تكثر من زيارة قبر ابى عبد الله الحسين؟ قلت: انه من الشغل، فقال: لا اعلمك شيئا اذا انت فعلته كتب الله لك بذلك الزيارة؟ فقلت: بلى جعلت فداك، فقال لى: اغتسل فى منزلك و اصعد الى سطح دارك و اشر اليه بالسلام، تكتب لك بذلك الزيارة ).

٦- حدثنى محمد بن الحسن، عن محمد بن الحسن الصفار، عن احمد بن - محمد بن عيسى، عن اسماعيل بن سهل، عن ابى احمد- عمن رواه - قال: قال لى ابو عبد اللهعليه‌السلام : اذا بعدت عليك الشقة و نات بك الدار فلتعل على اعلى منزلك و لتصل ركعتين، فلتوم بالسلام الى قبورنا فان ذلك يصل الينا.

ترجمه:

(حديث پنجم )

محمد بن جعفر رزاز، از محمد بن الحسين بن ابى الخطاب، از عبد الله بن محمد الدهقان، از منيع بن الحجاج، از حنان بن سدير، از پدرش، وى گفت:

حضرت ابو عبد اللهعليه‌السلام به من فرمودند:

اى سدير، آيا زياد به زيارت قبر ابى عبد الله الحسينعليه‌السلام مى روى؟

مراد اين است كه چرا زياد به زيارت حضرت نمى روى؟

محضر مباركش عرض كردم: اين زياد به زيارت نرفتن ناشى از اشتغالات و گرفتارى هايم مى باشد.

حضرت فرمودند:

آيا چيزى به تو تعليم بكنم كه وقتى انجامش دادى خدا بواسطه آن ثواب زيارت را به تو بدهد؟

عرض كردم: فدايت شوم آرى.

حضرت فرمودند:

در منزلت غسل كن و به پشت بام برو و با اشاره به آن حضرت سلام كن، با همين عمل خداوند متعال ثواب زيارت به تو خواهد داد.

ترجمه:

(حديث ششم )

محمد بن الحسن، از محمد بن حسن الصفار، از احمد بن محمد بن عيسى، از اسماعيل بن سهل، از ابو احمد (محمد بن ابى عمير) از كسى كه اين حديث را نقل نموده مى گويد:

امام صادقعليه‌السلام فرمودند:

وقتى كه خانه و منزلت دور بود بر بالاى بام منزل برو دو ركعت نماز بگذار و با اشاره به قبور و مزار ما سلام بده كه سلام تو به ما خواهد رسيد.

متن:

٧- حدثنى محمد بن عبد الله بن جعفر الحميرى، عن ابيه، عن احمد بن ابى - عبد الله البرقى، عن ابيه - رفع الحديث الى ابى عبد اللهعليه‌السلام - (قال: دخل حنان بن سدير الصيرفى على ابى عبد اللهعليه‌السلام - و عنده جماعة من اصحابه - فقال: يا حنان بن سدير تزور ابا عبد اللهعليه‌السلام فى كل شهر مرة؟ قال: لا، قال (ففى كل شهرين مرة؟ قال: لا، قال: ففى كل سنة مرة؟ قال: لا، قال: ما اجفاكم لسيدكم! فقال: يا بن رسول الله قلة الزاد و بعد السافُة، قال: الا ادلكم على زيارة مقبولة و ان بعد الناى؟ قال: فكيف ازوره يابن رسول الله؟ قال: اغتسل يوم الجمعة او اى يوم شئت، و البس اطهر ثيابك و اصعد الى اعلى موضع فى دارك او الصحرأ، فاستقبل القبلة بوجهك بعد ما تبين ان القبر هنا لك، يقول الله تبارك و تعالى: (اينما تولوا فثم وجه الله ). ثم قل:

(السلام عليك يا مولاى و ابن مولاى، و سيدى و ابن سيدى، السلام عليك يا مولاى الشهيد بن الشهيد، و القتيل بن القتيل، السلام عليك ورحمة الله عليه و بركاته، انا زائرك يا بن رسول الله بقلبى و لسانى و جوارحى، و ان لم ازورك بنفسى مشاهة بقبتك، فعليك السلام يا وارث آدم صفوة الله، و وراث نوح نبى الله، و وارث ابراهيم خليل الله، و وارث موسى كليم الله، و وارث على اميرالمومنين وصى رسول الله و خليفته، و وراث الحسن بن على وصى اميرالمومنين، لعن الله قاتليك، و جدد عليهم العذاب فى هذه الساعة و فى كل ساعة، انا يا سيدى متقرب الى الله جل و عز، و الى جدك رسول الله، والى ابيك امير المومنين، و الى اخيك الحسن، و اليك يا مولاى، فعليك السلام ورحمة الله عليه و بركاته، بزيارتى لك بقلبى و لسانى و جميع جوارحى، فكن لى يا سيدى شفيعى لقبول ذلك منى، و انا بالبرأة من اعدائك و اللعنة لهم و عليهم اتقرب الى الله و اليكم اجمعين، فعليك صلوات الله و رضوانه و رحمتة ).

ثم تتحول على يسارك قليلا و تحول وجهك الى قبر على بن الحسينعليه‌السلام ، و هو عند رجل ابيه، و تسلم عليه مثل ذلك، ثم ادع الله بما احببت من امر دينك و دنياك، ثم تصلى اربع ركعات فان صلاة الزيارة ثمان او ست او اربع او ركعتان، و افضلها ثمان، ثم تستقبل نحو قبر ابى عبد اللهعليه‌السلام و تقول:

انا مودعك يا مولاى و ابن مولاى، و يا سيدى و ابن سيدى، و مودعك يا سيدى و بن سيدى يا على بن الحسين، و مودعكم يا ساداتى، يا معاشر الشهدأ فعليكم سلام الله ورحمة الله عليه و رضوانه و بركاته.

ترجمه:

(حديث هفتم )

محمد بن عبد الله بن جعفر حميرى، از پدرش حديث را مرفوعا از حضرت ابا عبد اللهعليه‌السلام نقل كرده، وى گفت:

حنان بن سدير صيرفى بر ابى عبد اللهعليه‌السلام داخل شد در حالى كه گروهى از اصحاب آن حضرت محضرش بودند، حضرت فرمودند:

اى حنان بن سدير، آيا ماهى يك مرتبه به زيارت ابا عبد الله الحسينعليه‌السلام مى روى؟

وى عرض كرد: خير.

حضرت فرمودند:

آيا در هر دو ماه يك بار آن حضرت را زيارت مى كنى؟

عرض كرد: خير

حضرت فرمودند:

آيا در هر سال يك بار به زيارت ان جناب مى روى؟

عرض كرد: خير.

حضرت فرمودند:

چقدر به سرور خود جفا مى كنيد.

عرض كرد: اى پسر رسول خدا هم توشه ام كم و اندك است و هم مسافت دور مى باشد.

حضرت فرمودند:

آيا شما را راهنمائى بكنم بر زيارت مقبولى اگر چه فاصله شما با آن حضرت خيلى زياد باشد؟

عرض كرد: اى پسر رسول خدا چگونه آن حضرت را زيارت كنم؟

حضرت فرمودند:

روز جمعه يا هر روزى كه خواستى غسل كن و پاكيزه ترين لباسهايت را بپوش و به مرتفع ترين مواضع خانه ات يا به صحرأ برو،پس رو به قبله كن به شرطى احراز كن قبر مطهر، آن طرف مى باشد، خداوند تبارك در قرآن مى فرمايد: اينما تولوا فثم وجه الله.

سپس بگو:

درود بر تو اى آقاى من و اى فرزند آقايم و اى سيد و سرور من و فرزند سرورم، درود بر تو اى مولاى من كه شهيد و فرزند شهيد مى باشى، مقتول و فرزند مقتول مى باشى، درود بر تو و رحمت و بركات خدا بر تو باد، اى فرزند رسول خدا من با قلب و زبان و جوارحم تو را زيارت مى كنم اگر چه خودم نزدت نبوده تا قبر و بارگاهت را مشاهده كنم، پس درود بر تو اى وارث حضرت آدم كه برگزيده خداست، و اى وارث حضرت موسى كه كليم خداست، و اى وارث حضرت عيسى كه روح خدا است، و اى وارث حضرت محمدصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم كه حبيب و پيامبر و فرستاده خداست، و اى وارث حضرت محمدصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم كه حبيب و پيامبر و فرستاده خداست، و اى وارث حضرت علىعليه‌السلام كه اميرمومنان و جانشين رسول و خليفه خدا است و اى وارث حضرت حسن بن علىعليه‌السلام كه جانشين رسول و خليفه خدا است و اى وارث حضرت حسن بن علىعليه‌السلام كه جانشين اميرالمومنين است، خدا قاتلين تو را لعنت كرده و عذاب را علىعليه‌السلام كه جانشين امير المومنين است، خدا قاتلين تو را لعنت كرده و عذاب را بر ايشان در اين ساعت، و در هر ساعتى تجديد كرده و نو به نو نمايد، اى سرورم من به سوى خداوند عزوجل، و به جدت رسول خدا و به پدرت اميرمومنان و به برادرت حضرت امام حسن و به سوى تو اى آقاى من با اين زيارتم كه با قلب و زبان و جميع جوارحم انجام مى دهم تقرب مى جويم پس بر تو باد درود و رحمت و بركات، خدا و اى مولاى من شفيعم باش تا حق تعالى زيارت را از من قبول كند، من از دشمنان تو بى زارى جسته و با اين بى زارى و درخواست لعنت بر ايشان به خدا و شما جملگى تقرب مى جويم، پس بر تو باد صلوات خدا و رضوان و رحمتش.

سپس اندكى به طرف چپ برگرد و صورت را به جانب قبر على بن الحسينعليه‌السلام كه پائين پاى مبارك واقع شده بگردان و بر او سلام بده بهمان نحوى كه بر پدر بزرگوارش سلام دادى سپس براى آنچه از امر دنيا و آخرت كه محبوب و مطلوبست هست دعا كن و از خدا درخواست نما، پس از آن چهار ركعت نماز بخوان چه آنكه نماز زيارت يا هشت و يا شش و يا چهار و يا دو ركعت است منتهى افضل آنها هشت ركعت مى باشد و پس از فارغ شدن از نماز رو به جانب قبر ابى عبد اللهعليه‌السلام كن و بگو:

من با تو وداع مى كنم اى مولاى من و پسر مولايم، و اى سيد و سرور من و پسر سيد و سرورم، و با تو نيز اى سرور من و فرزند سرورم اى على بن الحسين، وداع مى نمايم، و با شما نيز اى سادات و سرورانم اى گروه شهدأ وداع مينمايم، پس بر شما باد درود خدا و رحمت و رضوان و بركاتش.

الباب السابع و التسعون ما يكره من الجفأ لزيارة قبر الحسينعليه‌السلام

متن:

١- حدثنى ابى -رحمة الله عليه - عن سعد بن عبد الله، عن احمد بن محمد بن - عيسى، عن على بن الحكم - عن بعض اصحابه - عن ابى جعفرعليه‌السلام (قال: كم بينكم و بين قبر الحسين؟ قلت: ستة عشر فرسخا، قال: او ما تاتونه؟ قلت: لا، قال: ما اجفاكم!).

٢- و عنه، عن سعد، عن احمد بن محمد بن عيسى، عن موسى بن الفضل، (عن على بن الحكم )- عمن حدثه - عن حنان بن سدير، عن ابى - عبد اللهعليه‌السلام (قال: قلت له: ما تقول فى زيارة قبر الحسينعليه‌السلام ؟ فقال: زره و لا تجفه، فانه سيد الشهدأ و سيد شباب اهل الجنة، و شبيه يحيى بن زكريات و عليهما بكت السمأ و الارض ).

٣- و حدثنى محمد بن الحسن، عن محمد بن الحسن الصفار، عن احمد بن - محمد بن عيسى، عن احمد بن ابى داود، عن سعد بن ابى عمر و الجلاب، عن الحارث الاعور (قال: قال علىعليه‌السلام : بابى و امى الحسين المقتول بظهر الكوفة، و الله لكانى انظر الى الوحش مادة اعناقها على قبره من انواع الوحش يبكونه و يرثونه ليلا حتى الصباح، فاذا كان ذلك فاياكم و الجفأ.

باب نود و هفتم مكروه بودن جفأ نسبت به زيارت قبر حضرت امام حسينعليه‌السلام

ترجمه:

(حديث اول )

پدرم رحمة الله عليه، از سعد بن عبد الله، از احمد بن محمد بن عيسى، از على بن الحكم، از برخى اصحابش از حضرت ابى جعفرعليه‌السلام ، نقل كرده كه آن حضرت فرمودند:

بين شما و بين قبر حضرت امام حسين (ع ) چه قدر مسافت است؟

راوى مى گويد: عرض كردم: شانزده فرسخ.

حضرت فرمودند:

آيا به زيارت آن حضرت نمى روى؟

عرض كردم: خير.

حضرت فرمودند:

چه قدر جفا مى كنيد!

(حديث دوم )

از پدرم، از سعد، از احمد بن محمد بن عيسى، از موسى بن فضل، از على بن الحكم، از كسى كه برايش حديث گفته، از حنان بن سدير، از حضرت ابى عبد اللهعليه‌السلام راوى مى گويد:

محضر مباركش عرض كردم: درباره زيارت قبر حضرت امام حسينعليه‌السلام چه مى فرمائيد؟

حضرت فرمودند:

زيارتش كن و به آن حضرت جفا مكن، زيرا آن وجود مبارك سرور شهدأ و سيد جوانان اهل بهشت و شبيه حضرت يحيى بن ذكريا بوده و بر اين دو (امام حسين و حضرت يحيىعليه‌السلام ) آسمان و زمين گريسته اند.

(حديث سوم )

محمد بن الحسن، از محمد بن الحسن الصفار، از احمد بن محمد بن عيسى، از احمد بن ابى داود، از سعد بن ابى عمرو الجلاب، از حارث اعور نقل كرده كه وى گفت:

حضرت علىعليه‌السلام فرمودند:

پدر و مادرم فداى حسين كه در پشت كوفه كشته مى شود، به خدا سوگند گويا مى بينم حيوانات وحشى را كه گردن به طرف قبرش كشيده و گريه مى كنند و شب تا صبح برايش مرثيه مى خوانند و وقتى حال چنين است پس از جفا حذر كنيد و زيارت آن حضرت را ترك مكنيد.

متن:

٤- حدثنى ابى؛ و اخى؛ و على بن الحسين؛ و محمد بن الحسن، عن محمد بن يحيى العطار، عن حمدان بن سليمان النيسابورى، عن عبد الله ابن محمد اليمانى، عن منيع بن الحجاج، عن يونس بن عبد الرحمن، عن حنان بن سدير، عن ابيه سدير (قال: قال: ابو عبد اللهعليه‌السلام : يا سدير تزور قبر الحسينعليه‌السلام فى كل يوم؟ قتل: لا، قال: ما اجفاكم، قال: اتزوره فى كل جمعة، قلت: لا، قال: فتزوره فى كل شهر؟ قلت: لا، قال: فتزوره فى كل سنة؟ قلت: قد يكون ذلك، قال: يا سدير ما اجفاكم بالحسينعليه‌السلام اما علمت ان لله الف ملك شعثا غبرا يبكونه و يرثونه، لا يفترون زوارا لقبر الحسين، و ثوابهم لمن زاره - و ذكر الحديث -).

٥- حدثنى الحسن بن عبد الله بن محمد بن عيسى، (عن ابيه ) عن الحسن ابن محبوب، عن حنان بن سدير (قال: كنت عند ابى جعفرعليه‌السلام فدخل عليه رجل فسلم عليه و جلس، فقال ابو جعفرعليه‌السلام : من اى البلدان انت؟ فقال له الرجل: انا رجل من اهل الكوفة، و انا محب لك؛ موال، فقال له ابو جعفرعليه‌السلام : افتزور: قبر الحسينعليه‌السلام فى كل جمعة؟ قال: لا قال: ففى كل شهر؟ قال: لا، قال: ففى كل سنة؟ قال: لا، فقال له ابو جعفر انك لمحروم من الخير- و ذكر الحديث -).

٦- و حدثنى محمد بن جعفر قال: حدثنى محمد بن الحسين، عن جعفر بن بشير، عن حماد بن عيسى، عن ربعى بن عبد الله، عن الفضيل بن يسار قال: قال ابو عبد اللهعليه‌السلام : ما اجفاكم يا فضيل؛ لا تزورون الحسينعليه‌السلام ، اما علمت ان اربعة آلاف ملك شعثا غبرا يبكون الى يوم القيامة؟!.

ترجمه:

(حديث چهارم )

پدر و برادرم و على بن الحسين و محمد بن الحسن، از ابن يحيى العطار، از حمدان بن سليمان نيشابورى، از عبد لاله بن محمد يمانى، از منيع بن حجاج، از يونس بن عبد الرحمن، از حنان بن سدير، از پدرش سدير، نقل كرده اند كه وى گفت:

حضرت ابو عبد اللهعليه‌السلام فرمودند:

اى سدير آيا قبر حسينعليه‌السلام را هر روز زيارت مى كنى؟

عرض كردم: خير.

فرمودند: چه قدر جفا مى كنيد!

حضرت فرمودند:

آيا در هر جمعه زيارتش مى كنى؟

عرض كردم: خير.

حضرت فرمودند:

پس در هر ماه زيارتش مى كنى؟

عرض كردم خير.

حضرت فرمودند:

پس در هر سال زيارتش مى كنى؟

عرض كردم: گاهى اين طور است.

حضرت فرمودند:

اى سدير چه قدر به حسينعليه‌السلام جفا مى كنيد! آيا نمى دانى كه هزار فرشته براى خداست كه جملگى ژوليده و غبار آلود هستند و براى آن حضرت گريه كرده و مرثيه مى خوانند و از زيارت قبر امام حسينعليه‌السلام خسته و سست نمى شوند و ثواب زيارتشان براى زائرين مى باشد...

(حديث پنجم )

حسن بن عبد الرحمن بن محمد بن عيسى، از پدرش، از حسن بن محبوب، از حنان بن سدير، وى مى گويد:

خدمت حضرت ابى جعفرعليه‌السلام بودم كه شخصى وارد شد و سلام كرد و نشست، حضرت ابو جعفر فرمودند از كدام شهر هستى؟

عرض كرد: مردى از اهل كوفه بوده، دوست دار شما مى باشم.

حضرت فرمودند:

آيا قبر حسينعليه‌السلام را در هر جمعه زيارت مى كنى؟

عرض كرد: خير.

حضرت فرمودند:

در هر ماه چطور؟

عرض كرد: خير.

حضرت فرمودند:

در هر سال چطور؟

عرض كرد: خير.

حضرت فرمودند:

تو از خير محروم هستى، و حديث را ذكر فرمود (مقصود حديث شماره ١٢ از باب هشتم مى باشد)

(حديث ششم )

محمد بن جعفر مى گويد:

محمد بن الحسين، از جعفر بن بشير، از حماد بن عيسى، از ربعى بن عبد الله، از فضل بن يسار وى مى گويد: حضرت ابى عبد اللهعليه‌السلام فرمودند:

اى فضيل چه قدر جفاكار هستيد، حسينعليه‌السلام را زيارت نمى كنيد، آيا نمى دانى چهار هزار فرشته كه جملگى ژوليده و غبار آلود هستند تا روز قيامت بر آن حضرت گريه مى كنند؟!

متن:

٧- و عنه، عن محمد بن الحسين، عن جعفر بن بشير، عن حماد، عن محمد ابن مسلم، عن زرارة، عن ابى جعفرعليه‌السلام (قال كم بينكم و بين قبر الحسينعليه‌السلام ؟ قال: قلت: ستة عشر فرسخا، او سبعة عشر فرسخا، قال: اما تاتونه؟ قلت: لا، قال: ما اجفاكم ).

٨- حدثنى ابى -رحمة الله عليه - عن الحسين بن الحسن بن ابان، عن محمد ابن اورمة، عن ابى عبد الله المومن، عن ابن مسكان، عن سليمان بن خالد (قال: سمعت ابا عبد اللهعليه‌السلام يقول: عجبا لاقوام يزعمون انهم شيعة لنا و يقال: ان احدهم يمر به دهره و لا ياتى قبر الحسينعليه‌السلام ، جفأ منه و تهاونا و عجزا و كسلا، اما و الله لو يعلم ما فيه من الفضل ما تهاون و لا كسل، قلت: جعلت فداك و ما فيه من الفضل؟ قال: فضل و خير كثير، اما اول ما يصيبه ان يغفر له ما مضى من ذنوبه، و يقال له: استانف العمل ).

٩- حدثنى حكيم بن داود بن حكيم، عن سلمة بن الخطاب، عن عبد الله ابن الخطاب، عن عبد الله نب محمد بن سنان، عن منيع: الحجاج، عن يونس بن عبد الرحمن، عن حنان، عن ابيه، قال: قال ابو عبد اللهعليه‌السلام يا سدير تزور، قبر الحسينعليه‌السلام فى كل يوم؟ قلت: جعلت فداك لا، قال: ما اجفاكم! فتزوره فى كل جمعة؟ قلت: لا قال: فتزوره فى كل شهر؟ قلت: لا، قال: فتزوره فى كل سنة، قال: قد يكون ذلك، قال: يا سدير ما اجفاكم بالحسينعليه‌السلام - و ذكر الحديث -.

ترجمه:

(حديث هفتم )

از محمد بن جعفر، از محمد بن الحسين، از جعفر بن بشير، از حماد، از محمد بن مسلم، از زراره، از حضرت ابى جعفرعليه‌السلام .

حضرت فرمودند:

بين شما و بين قبر حسينعليه‌السلام چه قدر مسافت است؟

راوى مى گويد: عرض كردم: شانزده يا هفده فرسخ.

حضرت فرمودند:

آيا به زيارتش مى روى؟

عرض كردم:

خير.

حضرت فرمودند:

چه قدر جفا كار هستى.

(حديث هشتم )

پدرم رحمه الله عليه، از حسين بن حسن بن ابان، از محمد بن اورمه، از ابى عبد الله مومن، از ابن مسكان، از سليمان بن خالد، وى مى گويد:

از حضرت ابا عبد اللهعليه‌السلام شنيدم كه مى فرمودند:

تعجب است از گروهى كه مى پندارند شيعه هستند ولى گفته مى شود روزگار بر ايشان مى گذرد و احدى از ايشان به زيارت قبر حسينعليه‌السلام نمى روند، چه از روى جفا بوده و چه تنبلى و سستى كرده و چه عاجز و ناتوان باشند و چه كسلى و بى حالى منشا آن باشند، به خدا سوگند اگر مى دانستند در زيارت آن حضرت چيست هرگز تنبلى و كسلى را به خود راه نمى دادند.

عرض كردم: فدايت شوم: چه فضيلتى در آن مى باشد؟

حضرت فرمودند:

فضل و خير بسيارى در آن مى باشد، اولين خيرى كه به زائر مى رسد آن است كه گناهان گذشته اش را خداوند آمرزيده و به او خطاب مى شود: از ابتدأ شروع به عمل بكن.

(حديث نهم )

حكيم بن داود بن حكيم، از سلمة بن خطاب، از عبد الله بن خطاب، از عبد الله بن محمد بن سنان، از منيع بن حجاج، از يونس بن عبد الرحمن، از حنان از پدرش، وى مى گويد:

حضرت ابو عبد اللهعليه‌السلام فرمودند:

اى سدير، در هر روز قبر حسينعليه‌السلام را زيارت مى كنى؟

عرض كردم: فدايت شوم: خير.

حضرت فرمودند:

چه قدر جفاكار هستيد! پس در هر جمعه زيارتش مى كنى؟

عرض كردم: خير.

حضرت فرمودند:

در هر ماه آيا زيارتش مى كنى؟

عرض كردم: خير.

حضرت فرمودند:

در هر سال آيا به زيارتش مى روى؟

عرض كردم: گاهى اين طور است.

حضرت فرمودند:

اى سدير چه قدر به حسينعليه‌السلام جفا كرده ايد و حديث را ذكر فرمودند (مقصود حديث شماره ٣ از باب نود و ششم مى باشد).

متن:

١٠- حدثنى ابى -رحمة الله عليه - و جماعة مشايخى، عن سعد، عن محمد ابن - عيسى بن عبيد، عن محمد بن ناجية، عن محمد بن على، عن عامر بن كثير السراج النهدى، عن ابى الجارود، عن ابى جعفرعليه‌السلام (قال: قال لى: كم بينك و بين قبر الحسينعليه‌السلام ؟ قلت يوم للراكب و و يوم و بعض يوم للماشى، قال: افتاتيه كل جمعة؟ قلت: لا ما آتيه الا فى حين قال: ما اجفاكم! اما لو كان قريبا منا لا تخذناه هجرة - اى نهاجر اليه -).

حدثنى جماعة مشايخى، عن احمد بن ادريس، عن محمد بن احمد، عن محمد بن ناجية، عن محمد بن على، عن عامر بن كثير النهدى السراج، عن ابى الجارود، عن ابى جعفرعليه‌السلام - مثله.

ترجمه:

(حديث دهم )

پدرم رحمة الله عليه و جماعتى از اساتيدم، از سعد، از محمد بن عيسى بن عبيد، از محمد بن ناجيه، از محمد بن على، از عامر بن كثير السراج النهدى، از ابى الجارود، از حضرت ابى جعفرعليه‌السلام ، وى مى گويد:

حضرت به من فرمودند:

بين شما و قبر حضرت امام حسينعليه‌السلام چه قدر مسافت است؟

عرض كردم: اگر كسى سواره رود يك روز و در صورتى كه پياده رود يك روز و مقدارى از روز.

فرمودند:

چه قدر جفأ كرده ايد! اگر قبر آن حضرت نزديك ما مى بود حتما به سويش هجرت مى كرديم.

جماعتى از اساتيدم، از احمد بن ادريس، از محمد بن احمد، از محمد بن ناجيه، از محمد بن على، از عامر بن كثير النهدى السراج، از ابى الجارود، از حضرت ابى جعفرعليه‌السلام مثل همين حديث را نقل كرده اند.

الباب الثامن و التسعون اقل ما يزار فيه الحسينعليه‌السلام و اكثر ما يجوز تاخير زيارته للغنى و الفقير

متن:

١- حدثنى جعفر بن محمد بن ابراهيم بن عبد الله الموسوى، عن عبيد الله ابن نهيك، عن محمد بن ابى عمير، عن ابى ايوب، عن ابى عبد اللهعليه‌السلام (قال: حق على الغنى ان ياتى قبر الحسينعليه‌السلام فى السنة مرتين، و حق على الفقير ان ياتيه فى السنة مرة ).

٢- حدثنى ابى -رحمة الله عليه - عن سعد بن عبد الله، عن احمد بن محمد بن - عيسى، عن على بن الحكم، عن عامر بن عمير؛ و سعيد الاعرج، عن ابى - عبد اللهعليه‌السلام (قال: ائتوا قبر الحسينعليه‌السلام فى كل سنة مرة ).

٣- حدثنى ابو العباس، عن محمد بن الحسين، عن جعفر بن بشير، عن مسلم، عن عامر بن عمير؛ و سعيد الاعرج جميعا، عن ابى عبد اللهعليه‌السلام (قال: ائتوا قبر الحسينعليه‌السلام فى كل سنة مرة ).

٤- حدثنى جعفر بن محمد بن عبد الله الموسوى، عن عبيد الله بن نهيك، عن ابن ابى عمير، عن حماد، عن الحلبى قال: سالت ابا عبد اللهعليه‌السلام عن زيارة قبر الحسين صلوات الله عليه، قال: فى السنة مرة، لانى اكره الشهرة.

باب نود و هشتم كمترين مدتى كه در آن حضرت امام حسينعليه‌السلام را مى بايد زيارت كرد و حد اكثرى كه زيارت آن جناب را غنى و فقير مى توانند تاخير بياندازند

ترجمه:

(حديث اول )

جعفر بن محمد بن ابراهيم بن عبد الله الموسوى، از عبيد الله بن نهيك، از محمد بن ابى عمير، از ابو ايوب از حضرت ابى عبد اللهعليه‌السلام ، آن حضرت فرمودند:

بر عهده غنى است كه در سال دو مرتبه و بر فقير است كه در سال يك مرتبه به زيارت قبر حضرت امام حسينعليه‌السلام بروند.

(حديث دوم )

پدرم رحمة الله عليه، از سعد بن عبد الله، از احمد بن محمد بن عيسى، از على بن الحكم، از عامر بن عمير، و سعيد اعرج، از حضرت ابى عبد اللهعليه‌السلام : حضرت فرمودند:

در هر سال يك مرتبه به زيارت قبر امام حسينعليه‌السلام برويد.

(حديث سوم )

ابو العباس، از محمد بن الحسين، از جعفر بن بشير، از مسلم، از عامر بن عمير، و سعيد اعرج، جملگى از حضرت ابى عبد اللهعليه‌السلام نقل كرده اند كه آن حضرت فرمودند:

در هر سال يك مرتبه به زيارت قبر امام حسينعليه‌السلام برويد.

(حديث چهارم )

جعفر بن محمد بن عبد الله الموسوى، از عبيد الله نهيك، از ابن ابى عمير، از حماد، از حلبى، وى مى گويد: از حضرت ابى عبد اللهعليه‌السلام راجع به زيارت قبر حسين صلوات الله عليه پرسيدم؟

حضرت فرمودند:

در سال يك مرتبه، زيرا از مشهور شدن كراهت دارم.

مترجم گويد:

شايد مراد اين باشد كه اگر بيش از يك مرتبه در سال به زيارت آن حضرت روند اين امر موجب اشتهار شخص به اين عمل مى شود و آن مكروه است.

متن:

٥- حدثنى ابى -رحمة الله عليه - عن سعد بن عبد الله، عن يعقوب بن يزيد، عن ابن ابى عمير- عن بعض اصحابنا- عن ابن رئاب، عن ابى عبد اللهعليه‌السلام (قال: حق على الفقير ان ياتى قبر الحسين فى السنة مرة، و حق على الغنى ان ياتيه فى السنة مرتين ).

٦- حدثنى ابى -رحمة الله عليه - و محمد بن الحسن، عن الحسين بن الحسن ابن - ابان، عن الحسين بن سعيد، عن ابن ابى عمير، عن حماد بن عثمان، عن الحلبى، عن ابى عبد اللهعليه‌السلام (فى زيارة قبر الحسينعليه‌السلام قال: فى السنة مرة، انى اكره الشهرة ).

٧- حدثنى ابى -رحمة الله عليه - عن سعد بن عبدالله، عن الحسن بن على ابن - عبد الله بن المغيرة، عن العباس بن عامر قال: قال على بن ابى حمزة، عن ابى الحسنعليه‌السلام (قال: لا تجفوه، ياتيه الموسر فى كل اربعة اشهر، و المعسر لا يكلف الله نفسا الا وسعها، قال العباس: لا ادرى قال هذا لعى اول ابى ناب ) ).

٨- حدثنى محمد بن الحسن، عن محمد بن الحسن الصفار، عن احمد بن - محمد بن عيسى، عن الحسين بن سعيد، عن ابن ابى عمير، عن حماد بن عثمان، عن الحلبى، عن ابى عبد اللهعليه‌السلام (قال: سالته عن زيارة الحسينعليه‌السلام ، قال: فى السنة مرة، انى اخاف الشهرة ).

٩- حدثنى ابو العباس، عن الزيات، عن جعفر بن بشير، عن حماد، عن ابن مسلم، عن عامر بن عمير؛ و سعيد الاعرج، عن ابى عبد اللهعليه‌السلام (قال: آيتوا قبر الحسينعليه‌السلام فى كل سنة مرة ).

١٠- حدثنى ابى -رحمة الله عليه - عن سعد، عن على بن اسماعيل بن عيسى، عن صفوان بن يحيى، عن العيص بن القاسم قال: سالت ابا عبد اللهعليه‌السلام : هل لزيارة القبر صلاة مفروضة؟ قال: ليس له صلاة مفروضة، قال: و سالته فى كم يوم يزار؟ قال: ما شئت.

ترجمه:

(حديث پنجم )

پدرم رحمة الله عليه، از سعد بن عبد الله، از يعقوب بن يزيد، از ابن ابى عمير، از برخى اصحاب، از ابن رئاب، از حضرت ابى عبد اللهعليه‌السلام نقل كرده كه آن حضرت فرمودند:

اين حق بر عهده فقير است كه سالى يك مرتبه و بر غنى است كه سالى دو مرتبه به زيارت حضرت امام حسينعليه‌السلام بروند.

(حديث ششم )

پدرم رحمه الله عليه و محمد بن الحسن، از حسين بن حسن بن ابان، از حسين بن سعيد، از ابن ابى عمير، از حماد بن عثمان از حلبى، نقل كرده اند، كه وى از حضرت ابى عبد اللهعليه‌السلام راجع به زيارت قبر امام حسينعليه‌السلام روايت كرده كه آن جناب فرمودند:

در سال يك مرتبه قبر آن حضرت زيارت شود زيرا از شهرت كراهت دارم.

(حديث هفتم )

پدرم رحمة الله عليه، از سعد بن عبد الله، از حسن بن على بن عبد الله مغيره، از عباس بن عامر نقل كرده كه وى گفت:

على بن حمزه گفت: حضرت ابو الحسنعليه‌السلام فرمودند:

جفأ به آن حضرت نكنيد، شخص موسر و غنى هر چهار ماه يك بار به زيارتش رود و فقير را حق تعالى مكلف نكرده مگر به قدر توان و قدرتش.

عباس مى گويد: نمى دانم حضرت اين كلام و مقاله را براى على (على بن ابى حمزه ) فرمودند يا ابى ناب (حسن بن عطيه ).

(حديث هشتم )

محمد بن الحسن، از محمد بن الحسن الصفار، از احمد بن محمد بن عيسى، از حسين بن سعيد، از ابن ابى عمير، از حماد بن عثمان، از حلبى، از حضرت ابى عبد اللهعليه‌السلام ، وى مى گويد:

راجع به زيارت حضرت امام حسينعليه‌السلام از آن حضرت پرسيدم؟

حضرت فرمودند:

سالى يك مرتبه به زيارتش روند زيرا، در بيشتر از آن خوف شهرت دارم.

(حديث نهم )

ابو العباس، از زيارت از جعفر بن بشير، از حماد، از ابن مسلم، از عامر بن عمير، و سعيد الاعرج از حضرت ابى عبد اللهعليه‌السلام آن حضرت فرمودند:

در سال يك مرتبه به زيارت قبر حسينعليه‌السلام برويد.

(حديث دهم )

پدرم رحمة الله عليه از سعد، از على بن اسماعيل بن عيسى، از صفوان بن يحيى، از عيص بن قاسم، وى مى گويد: از حضرت ابى عبد اللهعليه‌السلام پرسيدم:

آيا براى زيارت قبر حضرت امام حسينعليه‌السلام نماز واجبى هست؟

حضرت فرمودند:

براى آن نماز واجب و معينى نمى باشد.

راوى مى گويد: پرسيدم: در هر چند روز بايد به زيارتش رفت؟

حضرت فرمودند:

هر چه خواستى.

متن:

١١- حدثنى ابى -رحمة الله عليه عن عبد الله بن جعفر الحميرى باسناده - رفعه الى على بن ميمون الصائغ - عن ابى عبد اللهعليه‌السلام قال: يا على بلغنى ان قوما من شيعتنا يمر باحدهم السنة و السنتان لا يزورون الحسينعليه‌السلام ، قلت: جعلت فداك انى اعرف اناسا كثيرة بهذه الصفة، قال: اما والله لحظهم اخطاوا، و عن ثواب الله زاغوا، و عن جوار محمدصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم تباعدوا، قلت: جعلت فداك فى كم الزيارة؟ قال: يا على ان قدرت ان تزوره فى كل شهر فافعل، قلت: لا اصل الى ذلك، لانى اعمل بيدى و امور الناس بيدى، و لا اقدر ان اغيب وجهى عن مكانى يوما واحدا، قال: انت فى عذر و من كان يعمل بيده، و انما عنيت من لا يعمل بيده ممن ان خرج فى كل جمعة هان ذلك عليه، اما انه ما له عند الله من عذرولا عند رسوله من عذر يوم القيامة، قلت: فان اخرج عنه رجلا فيجوز ذلك؟ قال: نعم و خروجه بنفسه اعظم اجرا و خيرا له عند ربه، يراه ربه ساهر الليل، له تعب النهار، ينظر الله اليه نظرة توجب له الفردوش الاعلى مع محمد و اهل بيته، فتنا فسوا فى ذلك و كونوا من اهله.

ترجمه:

(حديث يازدهم )

پدرم رحمة الله عليه، از عبد الله بن جعفر حميرى به اسنادش كه تا على بن ميمون الصائغ مرفوعه است از حضرت ابى عبد اللهعليه‌السلام نقل كرده كه آن حضرت فرمودند:

اى على خبر به من رسيده كه يكسال يا دو سال بر جماعتى از شيعيان ما مى گذرد و ايشان به زيارت حضرت امام حسينعليه‌السلام نمى روند؟

عرض كردم: فدايت شوم: مردم زيادى را سراغ دارم كه اين صفت دارند.

حضرت فرمودند:

به خدا سوگند از حظ و بهره شان بر كنار و از ثواب و اجر خدا محروم و از جوار حضرت محمدصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم به دور مانده اند.

محضر مباركش عرض كردم: فدايت شوم: در چه فاصله اى از مدت به زيارت آن حضرت برويم؟

حضرت فرمودند:

اى على اگر قدرت دارى كه آن جناب را در هر ماه زيارت كنى. پس اين كار را بكن.

عرض كردم: نمى توانم به اين امر دست يابم زيرا با دست هايم كار كرده و امور مردم نيز در دست من است و اساسا قادر نيستم يك روز از محل كارم غيب نمايم.

حضرت فرمودند:

تو معذور هستى و كسانى هم كه مثل تو كار دستى دارند در عذر مى باشند و مراد من كسانى هستند كه اين گونه اشتغال نداشته بطورى كه اگر در هر جمعه از منزل خارج شده و به زيارت بروند بر ايشان سهل و آسان باشد چه آنكه ايشان در روز قيامت نزد خدا و رسولش عذرى ندارند.

محضرش عرض كردم: حال اگر اين شخص خود به زيارت نرود ولى كسى را از طرف خود به آنجا بفرستد آيا جايز است؟

حضرت فرمودند:

بلى، جائز است ولى اگر خودش برود اجرش عظيم تر بوده و نزد پروردگارش بهتر و مطلوب تر است چه آنكه وقتى حق تعالى ببيند كه او شب ها را به بيدارى و روزها را به تعب و رنج بسر مى برد به او نظر نموده آنچنان نظرى كه برايش فردوس اعلى و بهشت جاودان را نصيبت كرده و او را محمد و اهل بيتش صلوات الله عليهم اجمعين همراه و هم جوار و قرين مى گرداند پس تمايل نشان دهيد در اين امر و از اهل آن گرديد.

متن:

١٢- حدثنى الحسن بن عبد الله بن محمد بن عيسى، عن ابيه، عن الحسن ابن محبوب، عن صباح الحذأ، عن محمد بن مروان، عن ابى عبد اللهعليه‌السلام (قال: سمعت يقول: زوروا قبر الحسينعليه‌السلام ، و لو كال سنة مرة - و ذكر الحديث -).

١٣- حدثنى ابى -رحمة الله عليه - عن احمد بن ادريس؛ و محمد بن يحيى، عن العمر كى بن على البوفكى قال: حدثنا يحيى - و كان فى خدمة ابى جعفر الثانى - عن على، عن صفوان بن مهران الجمال، عن ابى عبد اللهعليه‌السلام - فى حديث طويل - (قلت له: من ياتيه زائرا ثم ينصرف متى يعود اليه؟ وفى كم (يوم ) يوتى؟ و كم يسع الناس تركه؟ قال: لا يسع اكثر من شهر و اما بعيد الدار ففى كل ثلاث سنين، فما جاز ثلاث سنين فلم ياته فقد عق رسول اللهصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم و قطع حرمته، الا من علة ).

١٤- حدثنى على بن الحسين بن موسى -رحمة الله عليه - عن على بن ابراهيم ابن - هاشم، عن ابيه، عن ابن فضال، عن على بن عقبة، عن عبيد الله الحلبى، عن ابى عبيد اللهعليه‌السلام قال: قلت: انا نزور قبر الحسينعليه‌السلام فى السنة مرة، قلت: كيف اصلى عليه؟ قال: تقوم خلفه عند كتفيه، ثم تصلى على النبىصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم و تصلى على الحسينعليه‌السلام .

ترجمه:

(حديث دوازدهم )

حسن بن عبد الله بن محمد بن عيسى، از پدرش، از حسن بن محبوب، از صباح الحذا، از محمد بن مروان، از حضرت ابى عبد اللهعليه‌السلام ، وى گفت: از آن حضرت شنيدم كه مى فرمودند:

قبر حضرت امام حسينعليه‌السلام را زيارت كنيد اگر چه سالى يك بار باشد....

(حديث سيزدهم )

پدرم رحمة الله عليه، از احمد بن ادريس و محمد بن يحيى، از عمركى بن على بوفكى، وى گفت: يحيى كه از خادمين ابوجعفر ثانى بود براى ما نقل كرد از على و او از صفوان بن مهران جمال و او از حضرت ابى عبد اللهعليه‌السلام در ضمن حديثى طولانى چنين نقل كرده:

محضر مباركش عرض كردم: كسى كه به زيارت حضرت سيد الشهدأ برود و سپس برگردد چند وقت بعد دو مرتبه به زيارت عود كند؟ و در چند روز ديگر به زيارت رود و مردم تا چه مدت مى توانند زيارت حضرت را ترك كنند؟

حضرت فرمودند:

بيش از يك ماه نمى توانند آن را ترك كنند و اما كسانى كه منزلشان دور است در هر سه سال يك مرتبه بايد به زيارتش بروند و اگر سه سال تجاوز نمود به زيارت آن حضرت نروند عاق رسول خداصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم واقع شده و حرمت آن جناب را قطع و هتك نموده مگر علت و سببى داشته باشد.

(حديث چهاردهم )

على بن الحسين بن موسى رحمة الله عليه، از على بن ابراهيم بن هاشم، از پدرش، از ابن فضال، از على بن عقبه از عبيد الله الحلبى، از ابى عبد اللهعليه‌السلام وى مى گويد:

محضرش عرض كردم: ما در سلا دو يا سه مرتبه قبر حضرت امام حسينعليه‌السلام را زيارت مى كنيم آيا اين عمل چطور است؟

حضرت فرمودند:

من كراهت دارم زياد آن قبر مطهر را قصد كنيد، در سال يك مرتبه به زيارت آن برويد.

عرض كردم: چگونه صلوات بر آن حضرت بفرستم؟

حضرت فرمودند:

پشت قبر در جنب كتفين و شانه هاى آن حضرت بايست، سپس صلوات بر پيامبر اكرمصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم بفرست و بعد از آن بر حسينعليه‌السلام صلوات و رحمت بفرست.

متن:

١٥- و قال العمركى باسناده (قال: قال ابو عبد اللهعليه‌السلام : انه يصلى عند قبر الحسين اربعة آلاف ملك من طلوع الفجر الى ان تغيب الشمس، ثم يصدون، و ينزل مثلهم فيصلون الى طلوع الفجر، فلا ينبغى للمسلم ان يتخلف عن زيارة قبره اكثر من اربع سنين ).

١٦- و باسناده عن محمد بن الفضل، عن ابى ناب، عن ابى عبد اللهعليه‌السلام قال: سالته عن زيارة قبر الحسين صلوات الله عليه، قال نعم تعدل عمرة، و لا ينبغى التخلف عنه اكثر من اربع سنين.

ترجمه:

(حديث پانزدهم )

عمركى به اسنادش نقل كرده و مى گويد: حضرت ابو عبد اللهعليه‌السلام فرمودند:

چهار هزار فرشته از طلوع صبح تا غروب آفتاب نزديك قبر حضرت امام حسينعليه‌السلام دعأ و طلب رحمت كرده و سپس بالا رفته و چهار هزار فرشته ديگر بجاى ايشان قرار گرفته و تا طلوع صبح دعأ و طلب رحمت مى كنند.

پس بر مسلمان سزاوار نيست كه بيش از چهار سال به زيارت قبر آن حضرت نرفته و از آن تخلف كند.

(حديث شانزدهم )

عمركى به اسنادش از محمد بن فضل، از ابى ناب، از حضرت ابى عبد اللهعليه‌السلام ، وى مى گويد: راجع به زيارت قبر امام حسينصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم از آن حضرت پرسيدم؟

حضرت فرمودند:

بلى، زيارت آن جناب معادل و مساوى با يك عمره است و شايسته نيست بيش از چهار سال به زيارت قبر آن حضرت نرفته و از آن تخلف كنند.

متن:

١٧- حدثنى محمد بن عبد الله بن جعفر الحميرى، عن ابيه، عن على بن - محمد بن سالم، عن محمد بن خالد، عن عبد الله بن حماد البصرى، عن عبد الله بن عبد الرحمن الاصم، عن صفوان الجمال (قال: سالت ابا عبد اللهعليه‌السلام - و نحن فى طريق المدينة نرريد مكة - فقلت له: يا بن رسول الله ما لى اراك كئيبا حزينا منكسرا؟ فقال لى: لو تسمع ما اسمع لشغلك عن مسائلى، قلت: فما الذى تسمع؟! قال: ابتهال الملائكة الى الله عزوجل على قتلة امير المومنين و قتلة الحسينعليه‌السلام ، و نوح الجن و بكأ الملائكة الذين حوله: و شدة حزنهم فمن بتهنا مع هذا بطعام او بشراب او نوم؟!! قلت له: فمن ياتيه زائرا ثم ينصرف فمتى يعود اليه؛ و فى كم (يوم ) يوتى و فى كم يسع الناس تركه؟ قال: اما القريب فلا اقل من شهر، و اما بعيد الدار ففى كل ثلاث سنين، فما جاز الثلاث سنين فقد عق رسول اللهصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم و قطع رحمه الا من علة، و لو يعلم زائر الحسينعليه‌السلام ما يدخل على رسول اللهصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم و ما يصل اليه من الفرح و الى امير المومنين و الى فاطمة و الائمة و الشهدأ منا اهل البيت و ما ينقلب به من دعائهم له؛ و ما له فى ذلك من الثواب فى العاجل و الاجل و المذخور له عند الله لا حب ان يكون ما ثم داره ما بقى.

و ان زائره ليخرج من رحله فما يقع فيئه على شى الا دعا له، فاذا وقعت الشمس عليه اكلت ذنوبه كما تاكل النار الحطب، و ما تبقى الشمس عليه من ذنوبه شيئا، فينصرف و ما عليه ذنب و قد رفع له من الدرجات ما لا يناله المتحط بدمه فى سبيل الله و يوكل به ملك يقوم مقامه و يستغفر له حتى يرجع الى الزيارة او يمضى ثلاث سنين اويموت - و ذكر الحديث بطوله -).

حدثنى ابى -رحمة الله عليه - عن احمد بن ادريس؛ و محمد بن يحيى جميعا، عن العمركى بن على البوفكى قال: حدثنا يحيى - و كان فى خدمة ايب جعفر الثانى - عن على، عن صفوان بن مهران الجمال، عن ابى عبد اللهعليه‌السلام قال: سالته فى طريق المدينة - و ذكر الحديث بطوله -.

ترجمه:

(حديث هفدهم )

محمد بن عبد الله بن جعفر حميرى، از پدرش از على بن محمد بن سالم، از محمد بن خالد، از عبد الله بن حماد بصرى از عبد الله بن عبد الرحمن الاصم، از صفوان جمال، وى گفت: در راه مدينه قصد مكه داشتيم.

از حضرت ابا عبد اللهعليه‌السلام پرسيدم: اى فرزند رسول خدا چيست كه شما را اندوهگين و محزون و شكسته خاطر مى بينم؟

حضرت فرمودند:

آنچه را من مى شنوم اگر تو مى شنيدى اين سوال را از من نمى كردى.

عرض كردم: چه چيز مى شنويد؟

حضرت فرمودند:

زارى كردن فرشتگان به درگاه خداوند عزوجل و اظهار بغض نمودن از كشندگان اميرالمومنين و حضرت امام حسينعليه‌السلام و توجه نمودن جن و گريستن فرشتگانى كه در اطراف قبر آن حضرت هستند و شدت حزن ايشان، پس بر چه كسى با اين حال طعام يا شراب يا خواب گوارا خواهد بود؟!!

عرضه داشتم: كسى كه به زيارت آن حضرت بيايد و بعد برگردد چه زمانى باز براى زارت بر گردد؟ و ظرف چند روز بعد دوباره محضر امامعليه‌السلام برگردد و اساسا مردم تا چند وقت مى توانند زيارت حضرتش را ترك كنند؟

حضرت فرمودند:

اما كسانى كه قريب و نزديك قبر مطهر هستند لااقل ماهى يك بار به زيارت روند و آنانكه دور مى باشند در هر سه سال يك مرتبه و اگر سه سال گذشت و به زيارت آن جناب نرفتند عاق رسول خداصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم شده و قطع رحم آن حضرت را نموده اند مگر علت و سببى داشته باشد.

و اساسا زائر حسينعليه‌السلام اگر بداند كه با زيارتش چه سرور و فرحى به رسول خداصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم و اميرالمومنينعليه‌السلام و فاطمه سلام الله عليها و ائمهعليه‌السلام و شهدأ از ما اهل بيت وارد شده و او نيز مطلع بادش كه از ناحيه دعأ ايشان برايش چه حاصل شده و همچنين واقف باشد از اجر و ثواب دنيوى و اخروى و آنچه براى وى نزد خدا ذخيره گشته هر آينه دوست مى دارد كه منزلش نزد آنجناب بوده و از آنجا هيچ گاه مفارقت نكرده و پيوسته در حال زيارت حضرتش باشد.

و زائر حسينعليه‌السلام وقتى به قصد زيارت از خانه اش خارج شد سايه اش به چيزى نمى افتد مگر آن چيز برايش دعا مى نمايد. و هنگامى كه آفتاب بر او تاييد گناهانش را مى خورد همانطوريكه آتش هيزم را مى خورد، و آفتاب هيچ گناهى را بر او باقى نمى گذارد، بنابر اين از زيارت بر مى گردد در حالى كه هيچ گناهى بر او نيست و حق تعالى درجه اش را آن قدر مرتفع و عالى مى گرداند كه آنان كه در راه خدا به خون خويش آغشته شده اند به آن دست رسى نداشته و مقام و منزلتشان در حد او نمى باشد و خداوند منان فرشته اى را قائم مقام وى نموده كه تا بار ديگر وى به زيارت حضرت مى آيد برايش طلب آمرزش كند يا سه سال از اين زيارت بگذرد يا فوت شود.

پدرم رحمه الله عليه، از احمد بن ادريس و محمد بن يحيى جميعا از عمركى بن على بوفكى، وى مى گويد:

يحيى كه در خدمت ابى جعفر ثانى بود از على و او از صفوان بن مهران جمال و او از حضرت ابى عبد اللهعليه‌السلام نقل كرده، وى گفت:

در طريق مدينه از حضرت سوال كردم... و حديث را با طول و تفصيل نقل نموده.

الباب التاسع و التسعون ثواب زيارة قبر ابى الحسن موسى بن جعفر و محمد بن على الجوادعليه‌السلام ببغداد

متن:

١- حدثنى على بن الحسين بن موسى بن بابويه -رحمة الله عليه - عن سعد بن - عبد الله، عن احمد بن محمد بن عيسى، عن الحسن بن على الوشأ (قال: سالت الرضاعليه‌السلام عن زيارة قبر ابى الحسنعليه‌السلام امثل زيارة قبر الحسينعليه‌السلام ؟ قال: نعم ).

و حدثنى محمد بن يعقوب، عن محمد بن يحيى، عن احمد بن محمد بن - عيسى، باسناده مثله.

٢- حدثنى ابى -رحمة الله عليه - عن سعد بن عبد الله، عن احمد بن محمد بن - عيسى، عن ابى على، عن الحسين بن بشار الواسطى (قال: قلت للرضاعليه‌السلام : ازور قبر ابى الحسنعليه‌السلام ببغداد؟ فقال: ان كان لا بد منه فمن ورأ الحجاب ).

٣- حدثنى على بن الحسين، عن سعد بن عبد الله، عن احمد بن ابى عبد الله البرقى، عن الحسن بن على الوشأ (قال: قلت للرضاعليه‌السلام : ما لمن زار قبر ابيك ابى الحسينعليه‌السلام ؟ فقال: زره، قال: فقلت: فاى شى من الفضل؟ قال: له مثل من زار قبر الحسينعليه‌السلام ).

٤- حدثنى محمد بن عبد الله بن جعفر، عن ابيه، عن هارون بن مسلم، عن على بن حسان الواسطى - عن بعض اصحابنا- عن الرضاعليه‌السلام فى اتياان قبر ابى الحسنعليه‌السلام قال: صلوا فى المساجد حوله.

باب نود و نهم ثواب زيارت قبر حضرت ابى الحسن موسى بن جعفر و محمد بن على الجوادعليه‌السلام در بغداد

ترجمه:

على بن الحسين بن موسى بن بابويه رحمه الله عليه، از سعد بن عبد الله، از احمد بن محمد بن عيسى، از حسن بن على الوشأ وى گفت: از حضرت رضاعليه‌السلام راجع به زيارت قبر ابا الحسن (موسى بن جعفر)عليه‌السلام سوال كرده و عرض كردم: آيا مثل زيارت قبر حسينعليه‌السلام است؟

حضرت فرمودند: بلى.

و محمد بن يعقوب، از محمد بن يحيى، از احمد بن محمد بن عيسى به اسنادش مثل همين حديث را نقل كرده است.

(حديث دوم )

پدرم رحمه الله عليه، از سعد بن عبد الله، از احمد بن محمد بن عيسى، از ابى على، از حسين بن بشار واسطى نقل كرده وى گفت:

محضر مبارك حضرت رضاعليه‌السلام ، عرض كردم: آيا قبر حضرت ابى الحسن در بغداد را زيارت بكنم؟

حضرت فرمودند:

اگر چاره اى از آن نداشتى پس از پشت حجاب زيارتش بكن.

مترجم گويد:

مرحوم مجلسى در بحار فرموده: امر به زيارت از پشت حجاب بخاطر تقيه از مخالفين مى باشد.

(حديث سوم )

على بن الحسين، از سعد بن عبد الله، از احمد بن ابى عبد الله البرقى، از حسن بن على الوشأنقل كرده، وى گفت: محضر مبارك حضرت رضاعليه‌السلام عرض كردم: ثواب كسى كه قبر پدر بزرگوارتان حضرت ابى الحسنعليه‌السلام را زيارت كند چيست؟

حضرت فرمودند:

آن را زيارت كن.

عرض كردم: فضيلت آن چه قدر است؟

حضرت فرمودند:

ثواب و فضيلت كسى كه او را زيارت كند مثل ثواب كسى است كه قبر حسينعليه‌السلام را زيارت نمايد.

(حديث چهارم )

محمد بن عبد الله بن جعفر، از پدرش، از هارون بن مسلم، از على بن حسان واسطى، از برخى اصحاب ما، از حضرت رضاعليه‌السلام راجع به رفتن و زيارت كردن قبر حضرت ابى الحسنعليه‌السلام نقل كرده كه آن جناب فرمودند:

در مساجدى كه اطراف آن قبر مطهر است نماز بگذاريد.

متن:

٥- حدثنى ابى؛ و على بن الحسين؛ و محمد بن الحسن - رحمهم الله - جميعا، عن سعد بن عبد الله، عن يعقوب بن يزيد، عن الحسين، عن الحسين بن بشار الواسطى (قال: سالت ابا الحسن الرضاعليه‌السلام . لمن زار قبر ابيك صلوات الله عليه؟ قال: فقال: زوروه، قال: قلت: فاى شى فيه من الفضل؟ قال: فقال: فيه من الفضل كفضل من زار والده - يعنى رسول اللهصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم - قلت: فان خفت و لم يمكن لى الدخول داخلا؟ قال: سلم من ورأ الجدار).

٦- حدثنى ابو العباس محمد بن جعفر القرشى، عن محمد بن الحسين بن - ابى الخطاب، عن محمد بن اسماعيل بن بزيع، عن الخيبرى، عن الحسين ابن محمد الاشعرى القمى (قال: قال لى الرضاعليه‌السلام : من زار قبر ابى ببغداد كان كمن زار رسول اللهصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم و قبر امير المومنينعليه‌السلام الا ان لرسول الله و امير المومنين فضلهما).

و حدثنى محمد بن يعقوب، عن محمد بن يحيى، عن محمد بن الحسين باسناده مثله.

٧- حدثنى ابى -رحمة الله عليه - عن سعد بن عبد الله، عن احمد بن محمد بن - عيسى، عن عبد الرحمن بن ابى نجران (قال: سالت ابا جعفرعليه‌السلام عمن زار رسول اللهصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم قاصدا، قال: له الجنة، ومن زار قبر ابى الحسنعليه‌السلام فله الجنة ).

٨- حدثنى محمد بن الحسن بن احمد بن الوليد، عن سعد بن عبد الله، عن احمد بن محمد، عن الحسن بن على الوشأ عن الرضاعليه‌السلام قال: زيارة قبر ابى مثل زيارة قبر الحسينعليه‌السلام .

ترجمه:

(حديث پنجم )

پدرم و على بن الحسين، و محمد بن الحسن رحمة الله عليه عليهم جملگى از سعد بن عبد الله، از يعقوب بن يزيد، از حسين بشار واسطى، نقل كرده اند كه وى گفت:

از حضرت ابا الحسن الرضاعليه‌السلام پرسيدند: ثواب كسى كه قبر پدر بزرگوارتان را زيارت كند چيست؟

راوى گفت: حضرت فرمودند:

به زيارت ايشان برويد.

عرض كردم: چه فضيلتى در آن مى باشد؟

حضرت فرمودند:

فضيلت زيارت او همچون فضيلت زيارت پدرش يعنى رسول خداصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم مى باشد.

عرض كردم: اگر خوف و هراسى داشته و برايم ممكن نبود كه داخل شوم چه كار بكنم؟

حضرت فرمودند:

از پشت حجاب سلام بده.

(حديث ششم )

ابوالعباس محمد بن جعفر قرشى، از محمد بن الحسين بن ابى الخطاب، از محمد بن اسماعيل بن بزيع، از خيبرى، از حسين بن محمد اشعرى قمى نقل كرده كه وى گفت:

حضرت رضاعليه‌السلام به من فرمودند:

كسى كه قبر پدرم را در بغداد زيارت كند مثل كسى است كه رسول خداصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم و قبر اميرالمومنينعليه‌السلام را زيارت كرده منتهى زيارت رسول خدا و امير المومنين سلام الله عليهما مى باشند.

محمد بن يعقوب، از محمد بن يحيى، از محمد بن الحسين به اسنادش متن همين حديث را نقل كرده اند.

(حديث هفتم )

پدرم رحمة الله عليه، از سعد بن عبد الله، از احمد بن محمد بن عيسى، از عبد الرحمن بن ابى نجران نقل كرده كه وى گفت:

از حضرت ابو جعفرعليه‌السلام راجع به كسى كه رسول خدا را زيارت كند پرسيدم؟

حضرت فرمودند:

بهشت براى او است و كسى كه قبر ابى الحسنعليه‌السلام (امام كاظمعليه‌السلام ) را زيارت كند بهشت براى او مى باشد.

(حديث هشتم )

محمد بن الحسن بن احمد وليد، از سعد بن عبد الله، از احمد بن محمد، از حسن بن على الوشأ، از حضرت رضاعليه‌السلام نقل كرده كه آن جناب فرمودند:

زيارت قبر پدرم مثل زيارت قبر حسينعليه‌السلام مى باشد.

متن:

٩- و عنه، عن سعد، عن احمد بن محمد، عن احمد بن عبدوس الخلنجى، عن ابيه رحيم (قال: قلت للرضاعليه‌السلام : جعلت فداك ان زيارة قبر ابى الحسنعليه‌السلام ببغداد علينا فيها مشقة، و انما ناته فنسلم عليه من ورأ الحيطان، فما لمن زاره من الثواب؟ قال: فقال له: و الله مثل ما لمن اتى قبر رسول اللهصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم ).

١٠- و حدثنى محمد بن الحسن، عن محمد بن الحسن الصفار، عن احمد ابن محمد بن عيسى، عن على بن الحكم، عن رحيم (قال: قلت للرضاعليه‌السلام : جعلت فداك ان زيارة قبر ابى الحسنعليه‌السلام ببغداد علينا فيها مشقة، فما لمن زاره؟ فقال: له مثل ما لمن اتى قبر الحسينعليه‌السلام من الثواب، قال: و دخل رجل فسلم عليه و جلس و ذكر بغداد و ردأة اهلها و ما يتوقع ان ينزل بهم من الخسف و الصحية و الصواعق - و عدد من ذلك اشيأ- قال: فقمت لاخرج فسمعت اباالحسنعليه‌السلام و هو يقول: اما ابو الحسن فلا).

١١- حدثنى محمد بن يعقوب، عن محمد بن يحيى، عن حمدان القلانسى، عن على بن محمد الحضينى، عن على بن عبد الله بن مروان، عن ابراهيم ابن - عقبة (قال: كتبت الى ابى الحسن الثالثعليه‌السلام اساله عن زيارة قبر ابى عبد الله، و عن زيارة قبر ابى الحسن و ابى جعفرعليه‌السلام ، فكتب الى: ابو عبد الله المقدم، و هذا اجمع و اعظم اجرا).

١٢- حدثنى على بن الحسين عن سعد بن عبد الله، عن احمد بن محمد ابن - عيسى، عن عبد الرحمن بن ابى نجران قال: سالت ابا جعفرعليه‌السلام عمن زار النبىصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم قاصدا؟ قال: له الجنة، و من زار قبر ابى الحسنعليه‌السلام فله الجنة.

ترجمه:

(حديث نهم )

از محمد بن الحسن، از سعد، از احمد بن محمد، از احمد بن عدوس خلنجى، از پدرش رحيم، وى مى گويد:

محضر مبارك حضرت رضاعليه‌السلام عرض كردم:

فدايت شوم زيارت قبر حضرت ابى الحسنعليه‌السلام در بغداد، بر ما مشقت دارد لذا خدمتش رفته و از پشت ديوارها به او سلام مى دهيم، ثواب كسى كه او را زيارت كند چيست؟

حضرت به او فرمودند:

به خدا سوگند ثواب او مثل ثواب كسى است كه رسول خدا را زيارت كرده است.

(حديث دهم )

محمد بن الحسن، از محمد بن الحسن الصفار، از احمد بن محمد بن عيسى، از على بن الحكم از رحيم، وى گفت: محضر امام رضاعليه‌السلام عرض كردم: فدايت شوم زيارت قبر حضرت ابى الحسنعليه‌السلام در بغداد بر ما مشقت دارد، ثواب كسى كه ايشان را زيارت كند چيست؟

حضرت فرمودند:

ثوابش مثل كسى است كه قبر حسينعليه‌السلام را زيارت كند.

راوى مى گويد:

شخصى داخل شد و به آن حضرت سلام داد و نشست و متذكر بغداد و پست بودن مردم آن شد و خاطر نشان كرد كه اميد مى رود عذاب خسف (فرو رفتن در زمين ) و صيحه آسمانى و صاعقه... و نام چند عذاب ديگر را برد...، ايشان را بگيرد.

سپس مى گويد: وقتى بلند شدم از محضرش مرخص شوم شنيد كه آن جناب فرمودند:

اما ابوالحسن اين طور نيست.

مترجم گويد:

طبق فرموده مرحوم مجلسى مقصود اين است كه: اما ابوالحسنعليه‌السلام : دعأ مكن به اهل بغداد اين عذاب ها، نازل شود زيرا ايشان بواسطه وجود قبر مطهر حضرت ابوالحسنعليه‌السلام از آن محفوظ و مصون مى باشند.

(حديث يازدهم )

محمد بن يعقوب، از محمد بن يحيى، از حملان قلانسى، از على بن نحمد الحضينى، از على بن عبد الله بن مروان از ابراهيم بن عقبه، وى گفت:

محضرت ابى الحسن الثالثعليه‌السلام نامه اى نوشته و در آن از زيارت قبر ابى عبد الله و قبر ابى الحسن و قبر ابى جعفرعليه‌السلام پرسيدم؟

حضرت در جواب فرمودند:

زيارت ابى عبد الله الحسينعليه‌السلام را مقدم بجا آور و بعد زيارت اين دو امام همامعليه‌السلام را به آن ضميمه كن كه زيارتت جامع تر و اجرت عظيم تر خواهد بود.

(حديث دوازدهم )

على بن الحسين، از سعد بن عبد الله، از احمد بن محمد بن عيسى، از عبد الرحمن بن ابى نجران، وى گفت:

از حضرت ابى جعفرعليه‌السلام راجع به زيارت رسولصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم پرسيدم؟

حضرت فرمودند:

بهشت براى او مى باشد و كسى كه قبر ابى الحسنعليه‌السلام را نيز زيارت كند بهشت براى او خواهد بود.

الباب المائة زيارة ابى الحسن موسى بن جعفر و ابى جعفر محمد بن على الجوادعليه‌السلام

متن:

١- حدثنى محمد بن جعفر الرزاز الكوفى، عن محمد بن عيسى بن عبيد- عمن ذكره - عن ابى الحسنعليه‌السلام (قال: تقول ببغداد:

(السلام عليك يا ولى الله، السلام عليك يا حجة الله، السلام عليك يا نور الله فى ظلمات الارض، السلام عليك يا من بدا الله فى شانه، اتيتك عارفا بحقك، معاد يا لاعدائك، فاشفع لى عند ربك يا مولاى )، قال: وادع الله و اسال حاجتك، قال: و سلم بهذا على ابى جعفر محمد بن علىعليه‌السلام .

و قال: اذا اردت زيارت موسى بن جعفر؛ و محمد بن علىعليه‌السلام فاغتسل و تنظف و البس ثوبيك الطاهرين، و زر قبر ابى الحسن موسى بن جعفر و محمد بن على بن موسى الرضاعليه‌السلام ، و قل حين تصير عند قبر موسى بن جعفرعليه‌السلام :

السلام عليك يا ولى الله، السلام عليك يا حجة الله، السلام عليك يا نور الله فى ظلمات الارض، السلام عليك يا من بدا لله فى شانه، اتيتك زائرا، عارفا بحقك، معاديا لاعدائك، مواليا لاوليائك، فاشفع لى عند ربك يا مولاى.

باب صدم در بيان زيارت نامه حضرت ابى الحسن موسى بن جعفر و ابى جعفر حضرت محمد بن على الجوادعليه‌السلام

ترجمه:

(حديث اول )

محمد بن جعفر رزاز كوفى، از محمد بن عيسى بن عبيد از كسى كه ذكرش نموده، از حضرت ابى الحسنعليه‌السلام ، حضرت فرمودند:

در زيارت نامه حضرت ابى الحسنعليه‌السلام در بغداد مى گوئى:

سلام بر تو اى ولى خدا، سلام بر تو اى حجت خدا، سلام بر تو اى نور خدا در تاريكى هاى زمين، سلام بر تو اى كسى كه در شانش براى حق تعالى حاصل شده، به زيارتت آمده ام در حالى كه عارف به حقت بوده، دشمن دشمنانت هستم، پس اى مولاى من نزد پروردگارت شفيع من باش سپس حضرت فرمودند:

خدا را بخوان و از او حاجتت را درخواست نما.

حضرت فرمودند:

و با همين عبارات بر حضرت ابى جعفر محمد بن علىعليه‌السلام ، سلام بده.

و فرمودند:

هر گاه اراده زيارت حضرت موسى به جعفر و محمد بن علىعليه‌السلام را نمودى، غسل كن و خود را نظيف و پاكيزه كن و دو جامه طاهر و پاك خود را بپوش و قبر ابى الحسن موسى بن جعفر و محمد بن على بن موسى الرضاعليه‌السلام را زيارت كرده و هنگامى كه نزديك قبر موسى بن جعفرعليه‌السلام رسيدى بگو:

سلام بر تو اى ولى خدا، سلام و درود بر تو اى حجت خدا، درود بر تو اى نور خدا در تاريكى هاى زمين، سلام بر تو اى كسى كه در شانش بدا براى حق تعالى حاصل شده، آمدم به نزدت در حالى كه زائر تو هستم عارف به حق تو و دشمن دشمنانت و دوست دار دوستانت مى باشم، اى مولاى من نزد پروردگارت شفيع من باش.

متن:

ثم سل حاجتك، ثم سلم على ابى جعفر محمد بن على الجوادعليه‌السلام بهذه الاحرف، و ابدء بالغسل و قل:

(اللهم صل على محمد بن على الامام البر التقى الرضى، و حجتك على من فوق الارضين، و من تحت الثرى، صلاة كثيرة تامة زاكية مباركة متواصلة متواترة مترادفة، كافضل ما صليت على احد من اوليائك، السلام عليك يا ولى الله، السلام عليك يا نور الله، السلام عليك يا حجة الله، السلام عليك يا امام المومنين، السلام عليك يا خليفة النبيين و سلالة الوصيين، السلام عليك يا نور الله فى ظلمات الارض، اتيتك زائرا عارفا بحقك، معاديا لاعدائك، مواليا لاوليائك، فاشفع لى عند ربك يا مولاى ).

ثم سل حاجتك فانها تقضى ان شأ الله تعالى.

قال: و تقول عند قبر ابى الحسنعليه‌السلام ببغداد، و يجزى ء فى المواطن كلها.

ان تقول: (السلام على اوليأ الله و اصفيائه، السلام على امنأ الله و احبائه، السلام على انصار الله و خلفائه، السلام على محال معرفة الله، السلام على مساكن ذكر الله، السلام على مظاهر امر الله و نهيه، السلام على الدعأ الى الله، السلام على المستقرين فى مرضات الله، السلام على المخلصين فى طاعة الله، الادلأ على الله، السلام على الذين من والاهم فقد و الى الله، و من عاداهم فقد عادى الله، و من عرفهم فقد عرف الله و من جهلهم فقد جهل الله. و من اعتصم بهم فقد اعتطم با الله، و من تخلى منهم فقد تخلى من الله، اشهد الله انى مسلم لكم، سلم لمن سالمكم، حرب لمن حاربكم، مومن بسركم و علانيتكم، مفوض فى ذلك كله اليكم، لعن الله عدو آل محمد من الجن و الانس، و ابرء الى الله منهم، و صلى الله على محمد و آله ).

و هذا يجزء فى المشاهد كلها، و تكثر من الصلاة على محمد و آله، و تسمى واحدا و احدا باسمائهم، و تبرء من اعدائهم، و تخير لنفسك من الدعأ و للمومنين و للمومنات.

دنباله زيارت نامه حضرت ابى الحسن موسى بن جعفر و ابى جعفر حضرت محمد بن على الجوادعليه‌السلام

ترجمه:

سپس حاجتت را از خدا بخواه و بعد بر حضرت ابى جعفر محمد بن على الجوادعليه‌السلام سلام بده و با همين عبارات به محضرش درود و تهنيت بفرست. و ابتدأ كن به غسل و بعد بگو:

خدايا درود و رحمت بفرست بر محمد بن على كه پيشوائى است پرهيزكار، پاكيزه، راضى و خشنود، پسنديده، حجت تو است بر آنچه روى و زير زمين مى باشند، درود و رحمت هائى فراوان و تمام و پاك و مبارك و متصل و دنبال و رديف هم، همچون برترين رحمت هائى كه بر يكى از اوليأ و دوستانت فرستادى، سلام بر تو اى ولى خدا، سلام بر تو اى نور خدا، سلام بر تو اى حجت خدا، سلام بر تو اى پيشواى اهل ايمان، سلام بر تو اى جانشين انبيأ و فرزند اوصيأ، سلام بر تو اى نور خدا در تاريكى هاى زمين، آمدم نزدت در حالى كه زائر تو عارف به حقت و دشمن دشمنانت و دوست دار دوستانت مى باشم، پس اى مولاى من نزد پروردگارت شفيع من باش.

پس از آن حاجتت را از خدا بخواهد كه ان شأ الله بر آورده خواهد شد.

حضرت فرمودند:

و در مقابل قبر حضرت ابى الحسنعليه‌السلام در بغداد و همچنين در تمام مواطن بگو:

درود بر اوليأ خدا و برگزيدگانش، درود بر امين هاى خدا و محبوبانش، درود بر ياران خدا و جانشينانش درود بر محل ها و مراكز خداشناسى، درود بر مسكن هاى ذكر و ياد خدا، درود بر مظاهر و نمونه هاى امر و نهى خدا، درود بر داعيان دعوت كنندگان به سوى خدا، درود بر آرام گيرندگان در امور پسنديده شده خدا، درود بر كسانى كه اخلاص دارند در مقام طاعت خدا، درود بر دلالت كنندگان بر خدا، درود بر آنانكه هر كس ايشان را دوست بدارد خدا را دوست دارد و آنكس كه ايشان را دشمن بدارد خدا را دشمن دارد، و هر كس ايشان را بشناسد خدا را شناخته و كسى كه ايشان را نشناسد خدا را نشناخته و هر كس چنگ به ايشان زده و متوسل به آنان شود به خدا چنگ زده و به او متوسل گرديده و هر كس از ايشان كناره گيرد از خدا كناره گرفته است، خدا را شاهد مى گيرم كه من تسليم شما هستم، صلح دارم با كسى كه با شما صلح دارد و ستيز مى كنم با كسى كه با شما ستيز مى كند، به سر و امر نهانى و آشكار شما ايمان و اعتقاد دارم، تمام امور را به شما تفويض و واگذار مى كنم، خدا لعنت كند دشمنان دودمان آل محمد را چه از جن و چه از انس، و به سوى خدا بى زارى از ايشان مى جويم و رحمت فرستد خدا بر محمد و آل محمد.

اين فقره از زيارت را در تمام مشاهد مشرفه مى توان خواند و سعى كنند صلوات بر محمد و آل محمد زياد بفرستند.

و نام يك يك از ذوات مقدسه ائمه طاهرين سلام الله عليهم اجمعين را ببرند و از دشمنانشان تبرى و بى زارى بجويند و براى خود و مومنين و مومنات دعأ خير كنند.

الباب الحادى و المائة ثواب زيارة ابى الحسن على بن موسى الرضاعليه‌السلام بطوس

متن:

١- حدثنى جماعة مشايخى، عن سعد، عن احمد بن محمد بن عيسى، عن داود الصرمى، عن ابى جعفر الثانىعليه‌السلام (قال: من زار قبر ابى فله الجنة ).

٢- حدثنى الحسن بن عبد الله، عن ابيه عبد الله بن محمد بن عيسى، عن داود الصرمى، عن ابى جعفر الثانىعليه‌السلام (قال: سمعته يقول: من زار قبر ابى فله الجنة ).

٣- حدثنى ابى -رحمة الله عليه - عن سعد بن عبد الله قال: حدثنى على بن ابراهيم الجعفرى، عن حمدان الديوانى (قال: دخلت على ابى جعفر الثانىعليه‌السلام فقلت: ما لمن زار اباك بطوس؟ فقال:عليه‌السلام : من زار قبر ابى بطوس غفر الله له ما تقدم من ذنبه و ما تاخر، قال حمدان: فلقيت بعد ذلك ايوب ابن نوح بن دراج فقلت له: يا ابا الحسين انى سمعت مولاى ابا جعفرعليه‌السلام يقول: من زار قبر ابى بطوس غفر الله له ما تقدم من ذنبه و ما تاخر، فقال ايوب: و ازيدك فيه؟ قلت: نعم، قال: سمعته يقول: ذلك - يعنى ابا جعفر- و انه اذا كان يوم القيامة نصب له منبر بحذأ منبر رسول اللهصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم حتى يفرغ الناس من الحساب ).

٤- و قال ابى -رحمة الله عليه - قال سعد: حدثنى على بن الحسين النيسابورى الدقاق قال: حدثنى ابو صالح شعيب بن عيسى قال: حدثنى صالح بن محمد الهمدانى قال: حدثنى ابراهيم بن اسحاق النهاوندى (قال: ابوالحسن الرضاعليه‌السلام من زارنى على بعد دارى و شطون مزارى، اتيته يوم القيامة فى ثلاث مواطن حتى اخلصه من اهوالها: اذا تطاريرت الكتب يمينا و شمالا، و عند الصراط، و عند الميزان ). قال سعد: و سمعته بعد ذلك من صالح بن محمد الهمدانى.

باب صد و يكم ثواب زيارت حضرت ابى الحسن على بن موسى الرضاعليه‌السلام در طوس

ترجمه:

(حديث اول )

جماعتى از مشايخ و اساتيدم، از سعد، از احمد بن محمد بن عيسى، از داود الصرمى، از حضرت ابى جعفر ثانىعليه‌السلام ، وى گفت:

از آن حضرت شنيدم كه مى فرمود:

كسى كه قبر پدرم را زيارت كند بهشت مال او است.

(حديث دوم )

حسن بن عبد الله، از پدرش عبد الله بن محمد بن عيسى، از داود الصرمى، از حضرت ابى جعفر ثانىعليه‌السلام ، وى گفت:

از آن حضرت شنيدم كه مى فرمود:

كسى كه قبر پدرم را زيارت كند بهشت از آن او است.

(حديث سوم )

پدرم رحمه الله عليه، از سعد بن عبد الله نقل كرده كه وى گفت:

على بن ابراهيم الجعفرى، از حمدان ديوانى نقل نموده كه وى گفت:

داخل شدم بر حضرت ابو جعفر ثانىعليه‌السلام و محضرش عرض كردم: اجر كسى كه پدر شما را در طوس زيارت كند چيست؟

حضرت فرمودند:

كسى كه قبر پدرم را در طوس زيارت كند خداوند گناهان سابق و لاحقش را بيامرزد.

حمدان مى گويد: پس از آن با ايوب بن نوح بن دراج ملاقات كردم و به او گفتم:

اى ابا حسين من از مولاى خود حضرت ابا جعفرعليه‌السلام شنيدم كه مى فرمود:

كسى كه قبر پدرم را در طوس زيارت كند خداوند گناهان سابق و لاحقش را مى آمرزد.

ايوب گفت: مى خواهى اضافه تر از اين را برايت بگويم؟

گفتم: آرى.

ايوب گفت: شنيدم از آن حضرت كه اين فقره را مى فرمودند و اضافه كرده و مى گفتند: هنگامى كه روز قيامت شود منبرى براى او (زائر پدرم ) در مقابل منبر رسول اللهصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم نصب مى شود تا مردم از حساب فارغ شوند.

(حديث چهارم )

پدرم رحمه الله عليه گفت:

سعد گفت: على بن الحسين النيشابورى دقاق گفت:

ابو صالح شعيب بن عيسى برايم حديث گفت و نقل كرد كه صالح بن محمد همدانى گفت:

ابراهيم بن اسحق نهاوندى گفت كه حضرت ابوالحسن الرضاعليه‌السلام فرمودند:

كسى كه من را زيارت كند در حالى كه خانه ام دور و مزارم بعيد است من روز قيامت در سه موطن به نزدش آمده تا او را از ترس ها و هولهاى قيامت برهانم:

الف: هنگامى كه كتاب ها (نامه هاى اعمال ) به دست راست و چپ داده مى شوند.

ب - در هنگام عبور از صراط.

ج - در وقت نهادن اعمال را در ميزان.

سعد مى گويد: اين حديث را بعدا از صالح بن محمد همدانى شنيدم.

متن:

٥- حدثنى ابى -رحمة الله عليه - عن سعد، عن ابراهيم بن ريان قال: حدثنى يحيى بن الحسن الحسينى قال: حدثنى على بن عبد الله بن قطرب، عن ابى الحسن موسىعليه‌السلام (قال: مر به ابنه و هو شاب حدث، و بنوه مجتمعون عنده، فقال: ان ابنى هذا يموت فى ارض غربة، فمن زاره مسلما لامره عارفا بحقه، كان عند الله عزوجل كشهدأ بدر).

٦- حدثنى ابى -رحمة الله عليه - و محمد بن يعقوب، عن على بن ابراهيم، عن حمدان بن اسحاق (قال: سمعت ابا جعفرعليه‌السلام ؛ او حكى لى عن رجل عن ابى جعفر- الشك من على بن ابراهيم - قال: قال ابو جعفرعليه‌السلام : من زار قبر ابى بطوس غفر الله له ما تقدم من ذنبه و ما تاخر فحججت بعد الزيارة، فلقيت ايوب بن نوح، فقال لى: قال ابو جعفر (الثانى )عليه‌السلام : من زار قبر ابى بطوس غفر الله له ما تقدم من ذنبه و ما تاخر، و بنى اله منبرا بحذأ منبر رسول الله و على صلوات الله عليهما حتى يفرغ الله من حساب الخلائق. فرايت ايوب بن نوح بعد ذلك و قد زار، فقال: جئت اطلب المنبر!.

ترجمه:

(حديث پنجم )

پدرم رحمة الله عليه، از سعد، از ابراهيم بن ريان، وى گفت:

يحيى بن حسن حسينى گفت: على بن عبد الله بن قطرب برايم حديث گفت از حضرت ابى الحسن موسىعليه‌السلام وى گفت: فرزند آن حضرت در حالى كه جوان و كم سن بود به آن جناب مرور كرد و تمام فرزندانش نزدش جمع بودند، آن حضرت فرمودند:

اين پسرم (يعنى حضرت رضا)عليه‌السلام در سرزمينى به حالت غربت از دنيا مى رود پس كسى كه او را زيارت كند و تسليم امرش بوده و به حقش عارف و آگاه باشد نزد خدا مقامش همچون مقام شهدأ بدر باشد.

(حديث ششم )

پدرم رحمه الله عليه، و محمد بن يعقوب، از على بن ابراهيم، از حمدان بن اسحاق، وى گفت:

از حضرت ابا جعفرعليه‌السلام شنيدم يا برايم از شخصى و او از حضرت ابى جعفرعليه‌السلام نقل نمود (ترديد از على بن ابراهيم مى باشد) به هر صورت وى گفت: حضرت ابو جعفرعليه‌السلام فرمودند:

كسى كه قبر پدرم را در طوس زيارت كند خداوند متعال گناهان سابق و لاحقش را مى آمرزد، پس بعد از زيارت به حج رفتم و ايوب بن نوع را ملاقات كردم و به من گفت: حضرت ابو جعفر ثانى فرمودند: كسى كه قبر پدرم را در طوس زيارت كند، خداوند گناهان سابق و لاحقش را بيامرزد و برايش منبرى در مقابل منبر رسول خدا و حضرت علىعليه‌السلام بنا مى شود تا خلائق از حساب فارغ شوند.

بعد از آن ايوب بن نوح را ديدم كه آن حضرت را زيارت مى كرد و مى گفت: آمده ام به طلب منبر!

متن:

٧- حدثنى ابى -رحمة الله عليه - و محمد بن الحسن؛ و على بن الحسين جميعا، عن سعد بن عبد الله بن ابى خلف، عن الحسن بن على بن عبد الله ابن المغيرة، عن الحسين بن سيف بن عميرة، عن محمد بن اسلم الجبلى، عن محمد بن سليمان (قال: سالت ابا جعفرعليه‌السلام عن رجل حج حجة الاسلام فدخل متمتعا بالعمرة الى الحج، فاعانه الله على حجه و على عمرته، ثم اتى المدينة فسلم على رسول اللهصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم ثم اتاك عارفا بحقك يعلم انك حجة الله على خلقه، و بابه الذى يوتى منه فسلم عليك، ثم اتى ابا عبد الله الحسينعليه‌السلام فسلم عليه، ثم اتى بغداد فسلم على ابى الحسن موسى بن جعفرعليه‌السلام ، ثم انصرف الى بلاده، فلما كان وقت الحج رزقه الله ما يحج به فايهما افضل؟ هذا الذى قد حج حجة الاسلام يرجع و يحج ايضا او يرخج الى خراسان الى ابيك على بن موسىعليه‌السلام فليسلم عليه؟ قال: بل ياتى خراسان فليسلم على ابى الحسن افضل، وليكن ذلك فى رجب، ولكن لا ينبغى ان يفعلوا هذا اليوم ت فان علينا و عليكم خوفا من السلطان و شنعة ).

٨- حدثنى محمد بن الحسن بن احمد، عن محمد بن الحسن الصفار، عن العباس بن معروف، عن على بن مهزيار قال: قلت لابى جعفرعليه‌السلام : ما لمن زار قبر الرضاعليه‌السلام ؟ قال: (فله ) الجنة و الله.

ترجمه:

(حديث هفتم )

پدرم رحمة الله عليه و محمد بن الحسن و على بن الحسين جملگى از سعد ابن عبد الله بن ابى خلف، از حسن بن على بن عبد الله بن مغيره، از حسين بن سيف بن عميره، از محمد بن اسلم الجلبى، از محمد بن سليمان، وى مى گويد:

از حضرت ابا جعفرعليه‌السلام راجع به مردى كه حجة الاسلام بجا مى آورد پرسيدم: وى براى انجام حج تمتع داخل مكه شد و خداوند بر انجام حج و عمره كمكش كرد، سپس به مدينه رفت و بر رسول خداصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم سلام داد و آن جناب را زيارت كرد پس از آن به زيارت شما آمد در حالى كه به حق شما عارف بوده و مى داند كه شما حجت خدا بر خلايق هستيد.

و توجه دارد كه شما همان بابى هستيد كه شخص براى توجه الى الله بايد از آن باب وارد شود و به شما سلام داده و زيارتتان مى كند، سپس به زيارت حضرت ابا عبد الله الحسين سلام الله عليه رفته و به آن حضرت سلام مى دهد آن گاه به بغداد رفته و بر حضرت ابى الحسن موسى بن جعفرعليه‌السلام سلام مى دهد و بعد به شهر خودش مراجعت مى كند، و پس از رسيدن موسم حج خداوند متعال حج را روزى او مى كند حال بفرمائيد كداميك از اين دو افضل و برتر هستند؟

حجة الاسلامى كه بجا آورد و برگشت و دوباره حج روزى او شده يا به خراسان رود و پدر بزرگوارتان حضرت على بن موسىعليه‌السلام را سلام داده و زيارت كند؟

حضرت در جواب فرمودند:

بلكه افضل آن است كه به خراسان رود و بر پدرم حضرت ابى الحسن سلام داده و آن جناب را زيارت كند و شايسته است كه اين زيارت را در رجب انجام دهد ولى در اين روز به آن مبادرت نكند زيرا هم بر ما و هم بر شما از ناحيه سلطان خوف بوده و ممكن است در معرض تشنيع و بدگوئى واقع شويم.

(حديث هشتم )

محمد بن الحسن بن احمد، از محمد بن الحسن الصفار، از عباس بن معروف، از على بن مهزيار، وى گفت:

محضر حضرت ابى جعفرعليه‌السلام عرض كردم: اجر كسى كه قبر حضرت رضا را زيارت كند چيست؟

حضرت فرمودند:

به خدا سوگند بهشت براى او است.

متن:

٩- حدثنى محمد بن الحسن، عن محمد بن الحسن الصفار، عن احمد بن - محمد بن عيسى، عن احمد بن محمد بن ابى نصر البرنطى (قال: قرات فى كتاب ابى الحسن الرضاعليه‌السلام : ابلغ شيعتى ان زيارتى تعدل عند الله الف حجة، قال: فقلت لابى جعفرعليه‌السلام : الف حجة؟! قال: اى والله؛ و الف الف حجة لمن زاره عارفا بحقه ).

١٠- حدثنى ابى -رحمة الله عليه - و على بن الحسين؛ و على بن محمد بن قولويه، عن على بن ابراهيم بن هاشم، عن ابيه، عن ابن ابى عمير، عن زيد النرسى، عن ابى الحسن موسى بن جعفرعليه‌السلام (قال: من زار ابنى هذا- و او ما الى الحسن الرضا- فله الجنة ).

١١- حدثنى محمد بن يعقوب؛ و على بن الحسين؛ و غيرهما، عن على ابن ابراهيم، عن ابيه، عن على بن مهزيار (قال: قلت لابى جعفرعليه‌السلام : جعلت فداك زيارة الرضا افضل ام زيارة ابى ابى عبد الله حسين بن علىعليه‌السلام ؟ قال: زيارة ابى افضل، و ذلك ان ابا عبد اللهعليه‌السلام يزوره كل الناس، و ابى لا يزوره الا الخواص من الشيعة ).

و عنهم - رحمهم الله - عن على بن ابراهيم، عن حمدان بن اسحاق (قال: سمعت ابا جعفرعليه‌السلام ؛ او حكى لى رجل عن ابى جعفرعليه‌السلام - الشك من على يقول: و ذكر مثل حديث ايوب بن نوح، حديث المنبر.

ترجمه:

(حديث نهم )

محمد بن الحسن، از محمد بن الحسن الصفار، از احمد بن محمد بن عيسى، از احمد بن محمد بن محمد بن ابى نصر بزنطى وى گفت:

در كتاب حضرت ابى الحسن الرضاعليه‌السلام خواندم كه آن حضرت مرقوم فرموده بودند: برسان به شيعيانم كه زيارت من نزد خدا معادل با هزار حج است.

مى گويد: به حضرت ابى جعفرعليه‌السلام عرض كردم: معادل با هزار حج است؟!

حضرت فرمودند:

بلى به خدا قسم بلكه كسى كه ايشان را زيارت كند در حالى كه عارف به حقش باشد ثواب يك ميليون حج به او داده مى شود.

(حديث دهم )

پدرم رحمة الله عليه و على بن الحسين و على بن محمد بن قولويه، از على ابن ابراهيم بن هاشم، از پدرش از ابن ابى عمير، از زيد النرسى، از حضرت ابى الحسن موسى بن جعفرعليه‌السلام آن حضرت فرمودند:

كسى كه اين فرزندم (اشاره به حضرت رضا كردند،عليه‌السلام را زيارت كند بهشت از آن او است.

(حديث يازدهم )

محمد بن يعقوب و على بن الحسين، و غير اين دو از على بن ابراهيم، از پدرش، از على بن مهزيار وى گفت: محضر ابى جعفرعليه‌السلام عرض كردم: فدايت شوم زيارت حضرت رضاعليه‌السلام افضل است يا زيارت ابى عبد الله حسين بن علىعليه‌السلام ؟

حضرت فرمودند:

زيارت پدرم افضل است زيرا حضرت ابا عبد الله الحسينعليه‌السلام را هر گروهى از مردم زيارت مى كنند ولى پدرم را زيارت نمى كند مگر شيعيان خاص و خالص ما.

و از محمد بن يعقوب و على بن الحسين و غير اين دو رحمه الله عليه از على بن ابراهيم، از حمدان بن اسحق نقل شده كه وى گفت: از حضرت ابو جعفرعليه‌السلام شنيدم يا شخصى از حضرت ابى جعفرعليه‌السلام برايم نقل كرد (شك و ترديد از على بن ابراهيم است ) كه آن حضرت فرمودند:... و حديثى مانند حديث ايوب بن نوح كه به حديث منبر مشهور است را ذكر فرمود.

متن:

١٢- حدثنى محمد بن يعقوب، عن محمد بن يحيى العطار، عن على ابن الحسين النيسابورى،: ابراهيم بن محمد، عن عبد الرحمن بن سعيد المكى، عن يحيى بن سليمان المازنى، عن ابى الحسن موسى بن جعفرعليه‌السلام (قال: من زار قبر ولدى كان له عند الله سبعون حجة مبرورة، قال: قلت: سبعين حجة؟! قال: نعم: و سبعمائة حجة، قلت: سبعمائة حجة؟ قال: نعم؛ و سبعين الف حجة، قلت و سبعين الف حجة، قال: نعم؛ و رب حجة لا تقبل، من زاره و بات عنده ليلة كان كمن زار الله فى عرشه، قلت؛ كمن زار الله فى عرشه؟! قال: نعم اذا كان يوم القيامة كان على عرش الله اربعة من الاولين و اربعة من الاخرين، اما الاربعة الذين هم من الاولين فنوح و ابراهيم و موسى و عيسىعليه‌السلام ، و اما الاربعة الذين هم من الاخرين فمحمد و على و الحسن و الحسين صلوات الله عليهم اجمعين، ثم يمد المضار، فيقعد معنا من زار قبور الائمة؛ الا ان اعلاهم درجة و اقربهم حبوة من زار قبر ولدى علىعليه‌السلام -).

حدثنى ابى -رحمة الله عليه - عن سعد بن عبد الله قال: حدثنى على بن الحسين النيسابورى (قال: حدثنى ابراهيم بن رئاب ) بهذا الاسناد مثله.

ترجمه:

(حديث دوازدهم )

محمد بن يعقوب، از محمد بن يحيى العطار، از على بن حسين نيشابورى، از ابراهيم بن محمد، از عبد الرحمن بن سعيد المكى، از يحيى بن سليمان مازنى، از ابى الحسن موسى بن جعفرعليه‌السلام ، حضرت فرمودند:

كسى كه قبر فرزندم را زيارت كند براى او نزد خدا ثواب هفتاد حج مقبول مى باشد.

راوى مى گويد: محضرش عرضه داشتم: ثواب هفتاد حج؟!

حضرت فرمودند:

بلى، بلكه ثواب هفتصد حج؟!

عرض كردم: هفتصد حج؟!

فرمودند: بلى، بلكه ثواب هفتاد هزار حج.

عرض كردم: هفتاد هزار حج؟!

فرمودند: بلى، از اين گذشته حج مقبول واقع نمى شود، كسى كه آن حضرت را زيارت كند و شب را نزد آن جناب بيتوته كند مثل كسى است كه خدارا در عرش زيارت كرده.

عرض كردم: مثل كسى كه خدا را در عرش زيارت كرده؟!

حضرت فرمودند:

بلى، هنگامى كه قيامت به پا شود چهار تن از اولين و چهار تن از آخرين روى عرش خدا هستند.

اما چهار تن از اولين عبارتند از:

حضرت نوح و ابراهيم و موسى و عيسىعليه‌السلام .

و اما چهار تن از متاخرين عبارتند از:

حضرت محمد و على و حسن و حسينصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم .

سپس مجلش كشيده شده و در آن توسعه داده مى شود و كسانى كه قبور ائمه را زيارت كرده اند با ما روى عرش مى نشينند.

توجه داشته باش كسى كه قبر فرزندم علىعليه‌السلام را زيارت كرده باشد درجه اش از ديگران اعلى و عطيه اهدائى او بهتر از سايرين مى باشد.

پدرم رحمة الله عليه، از سعد بن عبد الله نقل كرده كه وى گفت:

على بن الحسين النيشابورى گفت: ابراهيم بن رئاب حديثى مثل اين حديث را با همين اسناد نقل نموده است.

الباب الثانى و المائة زيارة قبر ابى الحسن الرضاعليه‌السلام

متن:

١- حدثنى حكيم بن داود بن حكيم، عن سلمة بن الخطاب، عن عبد الله ابن احمد، عن بكر بن صالح، عن عمرو بن هشام - عن رجل من اصحابنا- (قال: اذا اتيت الرضا على بن موسىعليه‌السلام فقل:

(اللهم صلى على على بن موسى الرضا المرتضى، الامام التقى النقى، و حجتك على من فوق الارض ومن تحت الثرى، الصديق الشهيد، صلاة كثيرة نامية زاكية متواصلة متواترة مترادفة، كافضل ماصليت على احد من اوليائك ).

وروى عن بعضهم قال: اذا اتيت قبر على بن موسى الرضا بطوس فاغتسل عند خروجك من منزلك و قل حين تغتسل:

(اللهم طهرنى، و طهر قلبى، و اشرح لى صدرى، و اجر على لسانى مدحتك و الثنأ عليك، فانه لا قوة الا بك، اللهم اجعله لى طهورا و شفأ (و نورا)).

و تقول حين تخرج:

(بسم الله و بالله و الى الله، و الى ابن رسوله، حسبى الله، توكلت على الله، اللهم اليك توجهت، واليك قصدت، و ما عندك اردت ).

فاذا خرجت فقف على باب دارك و قل:

(اللهم اليك وجهت وجهى، و عليك خلفت اهلى و مالى و ما خولتنى و بك، و ثقت فلا تخيبنى يا من لا يخيب من اراده، و لا يضيع من حفظه صل على محمد و آل محمد، و احفظنى بحفظك، فانه لا يضيع من حفظت ).

فاذا وافيت سالما ان شأ الله فاغتسل و قل حين تغتسل:

اللهم طهرنى، و طهر قلبى، و اشرح لى صدرى، و اجر على لسانى مدحتك و محبتك، و الثنأ عليك، فانه لا قوة الا بك، و قد علمت ان قوة دينى التسليم لامرك و الاتباع لسنة نبيك، و الشهاده على جميع خلقك، اللهم اجعله لى شفأ و نورا، انك على كل شى قدير.

باب صد و دوم زيارت قبر حضرت ابى الحسن الرضاعليه‌السلام

ترجمه:

(حديث اول )

حكيم بن داود بن حكيم، از سلمة بن خطاب، از عبد الله بن احمد، از بكر بن صالح، از عمرو بن هاشم، از شخصى از اصحاب ما، وى گفت: هر گاه به زيارت على بن موسى الرضاعليه‌السلام وقتى بگو:

خدايا درود و رحمت فرست بر على بن موسى الرضا كه:

پسنديده و پيشوائى پرهيزكار و پاك بوده، حجت تو است بر آنچه فوق و تحت زمين هستند، بسيار راستگو و شهيد مى باشد، درود و رحمت هاى بسيار و عظيم و پاكيزه و متصل و دنبال و رديف هم همچون برترين رحمت هائى كه بر يكى از اوليأ و دوستانت فرستادى.

و از بعضى روايت شده كه فرموده:

هر گاه به زيارت قبر على بن موسى الرضا در طوس رفتى هنگام خروج از منزلت غسل كن و در وقت غسل بگو: خدايا من را پاك و دلم را پاكيزه نما، سينه ام را فراخ كن، و مدح و ستايش خودت را بر زبانم جارى كن، زيرا هيچ قوه و نيروئى وجود ندارد مگر به واسطه تو، خدايا اين غسل را براى من پاك كننده و شفأ و نور قرار بده.

و در هنگام خروج از منزل بگو:

به كمك اسم (الله ) و به كمك (الله ) و به سوى (الله ) و به سوى فرزند رسول خدا، كفايت مى كند من را خدا، توكل مى كنم بر خدا، خدايا به سوى تو توجه نمودم و تو را قصد كرده ام و آنچه را نزد تو است اراده نموده ام.

و هنگامى كه از منزل خارج شدى جنب درب بايست و بگو:

خدايا صورتم را به سوى تو متوجه نمودم، و اهل و مالم و آنچه را كه به من عطأ كردى پيش تو گذاردم و به تو اطمينان كرده پس من را نا اميد مكن اى كسى كه هر كه را تو ارده كنى او نااميد نمى شود و آنكس را كه حفظ كنى ضايع نمى گردد، درود و رحمت فرست بر محمد و آل محمد، حفظ كن من را به حفظ خودت زيرا شخصى را كه تو حفظ كردى ضايع نمى شود.

و هنگامى كه به مقصود سالما رسيدى غسل كن و در وقت غسل بگو:

خدايا من را پاك نما، و دلم را پاكيزه كن، سينه ام را فراخ كرده و مدح و محبت خودت را بر زبانم جارى گردان، زيرا هيچ نيروئى وجود ندارد مگر به واسطه تو، و محققا دانسته ام كه قوت دينم به اين است كه تسليم امر تو بوده و از سنت و شريعت پيغمبرى پيروى كنم و بر جميع خلق تو شاهد و ناظر باشم، خدايا اين غسل را برايم شفأ و نور قرار بده، تو بر هر چيزى قادر و توانا هستى.

متن:

ثم البس ثيابك، و امش حافيا، و عليك السكينة و الوقار، بالتكبير و التهليل و التسبيح و التحميد و التمجيد، و قصر خطاك و قل حين تدخل:

(بسم الله و بالله و على ملة رسول الله، اشهد ان لا اله الا الله وحده لا شريك له، و اشهد ان محمدا عبده و رسوله، و ان عليا ولى الله ).

ثم اشر الى قبره، و استقبل وجهه بوجهك، و اجعل القلبة بين كتفيك و قل:

اشهد ان لا اله الا الله وحده لا شريك له، و اشهد ان محمدا عبده و رسوله، و انه سيد الاولين و الاخرين، و انه سيد الانبيأ و المرسلين، اللهم صلى على محمد عبدك و رسولك و نبيك و سيد خلقك اجمعين، صلاة لا يقوى على احصائها غيرك،

ترجمه:

دنباله زيارت نامه حضرت ابوالحسن الرضاعليه‌السلام سپس جامه ات را بپوش و پاى برهنه در حالى كه با وقار و آرامش حركت مى كنى گام بردار و در حال حركت تكبير (الله اكبر) و تهليل (لا اله الا الله ) و تسبيح (سبحان الله ) و تحميد (الحمد لله ) گفته و خدا را به مجد و بزرگى ياد كن.

سعى كن قدم هايت را كوتاه بردارى و در موقع داخل شدن به روضه منوره آن حضرت بگو:

كمك مى جويم به نام خدا و ذات اقدسش و شهادت مى دهم كه بر شريعت و ملت رسول خدا، هستم، شهادت مى دهم كه معبودى غير از خدا نبوده، تنها است و شريك و انبازى ندارد، و شهادت مى دهم كه محمد بنده و فرستاده اش مى باشد و شهادت مى دهم كه على ولى خدا است.

سپس به طرف قبر مطهرش اشاره كن و رو به صورت قبر كن و قبله را پشت سر بگير بگو:

شهادت مى دهم كه معبودى غير از خدا نبوده و او تنها است و انبازى ندارد، و شهادت مى دهم كه محمدصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم بنده و فرستاده اش بوده و سرور اولين و آخرين است، شهادت مى دهم كه او آقاى انبيأ و فرستاده شدگان است، خدايا رحمتت را بر محمد كه بنده و رسول و نبى تو و سرور تمام خلائق مى باشد بفرست، رحمتى كه غير از تو ديگرى بر احصأ و تعيين اندازه اش قادر نيست.

متن:

اللهم صل على امير المومنين على بن طالب عبدك و اخى رسولك الذى انتجبته لعلمك، و جعلته هاديا لمن شئت من خلقك، و الدليل على من بعثته برسالاتك، و ديان يوم الدين بعد لك و فصل قضائك بين خلقك، و المهيمن على ذلك كله، و السلام عليه و رحمة الله و بركاته، اللهم صل على فاطمة بنت نبيك؛ و زوجة وليك، و ام السبطين الحسن و الحسين سيدى شباب اهل الجنة، الطهرة الطاهرة المطهرة، النقية الرضية الزكية، سيدة نسأ العالمين و سيدة نسأ اهل الجنة من الخلق اجمعن، صلاة لا يقوى على احصائها غيرك، اللهم صل على الحسن و الحسين سبطى نبيك و سيدى شباب اهل الجنة، القائمين فى خلقك، و الدالين على من بعثته برسالاتك، و ديانى الدين بعدلك و فصلى قضائك بين خقك، اللهم صل على على بن الحسين (سيد العابدين ) عبدك، القائم فى خلقك، و خليفتك على خلقك، و الدليل على من بعثته برسالاتك، و ديان الدين بعدلك، و فصل قضائك بين خلقك، اللهم صل على محمد بن على عبدك و ولى دينك، و خليفتك فى ارضك، باقر علم النبيين، القائم بعدلك و الداعى الى دينك و دين آبائه الصادقين، صلاة لا يقوى على احصائها غيرك، اللهم صل على جعفر بن محمد الصادق، عبدك و ولى دينك، و حجتك على خلقك اجمعين الصادق البار، اللهم صل على موسى بن جعفر الكاظم العبد الصالح، و لسانك فى خلقك، الناطق بعلمك، و الججة على بريتك، صلاة لا يقوى على احصائها غيرك، اللهم صل على على بن موسى الرضا الرضى المرتضى، عبدك و ولى دينك، القائم بعدلك، و الداعى الى دينك و دين آبائه الصادقين، صلاة لا يقدر على احصائها غيرك، اللهم صل على محمد بن على و على بن محمد، القائمين بامرك و الموديين عنك و شاهديك على خلقك و دعائم دينك و القوام على ذلك، صلاة لا يقوى على احصائها غيرك، اللهم صل على الحسن بن على، العامل بامرك، و القائم فى خلقك، و حجتك المودى عن نبيك و شاهدك على خلقك، المخصوص بكرامتك، الداعى الى طاعتك و طاعة رسولك صلواتك عليهم اجمعين، صلاة لا يقوى على احصائها غيرك، اللهمن صل على حجتك، و وليك القائم فى خلقك، صلاة نامية باقية، تعجل بها فرجه و تنصره (بها)، و تجعلنا معه فى الدنيا و الاخرة، اللهم انى اتقرب اليك بزيارتهم و محبتهم، و اوالى وليهم، و اعادى عدوهم، فارزقنى بهم خير الدنيا و الاخرة، و اصرف عنى هم نفسى فى الدنيا و الاخرة، و اهوال يوم القيامة.

ترجمه:

خدايا رحمتت را بر اميرمومنان على بن ابى طالب كه بنده و برادر رسولت بوده و كسى است كه او را برگزيدى و راهنما براى هر كس از مخلوقات كه بخواهى و دليل و نشانه بر كسى كه او را به رسالت بر انگيخته اى قرارش دادى بفرست، او در روز قيامت به عدل تو حكم كرده و منازعات بين مخلوقات را فيصله مى دهد، نگاهبان بر تمام امور است، و درود و رحمت و بركات خدا بر او باد.

خدايا رحمتت را بر فاطمه كه دختر پيغمبر و همسر ولى تو و مادر دو سبط پيامبرت يعنى حسن و حسين كه دو سرور جوانان اهل بهشت هستند مى باشد بفرست، خدايا خدايا رحمتت را بر فاطمه كه نفس پاكى و پاك و پاكيزه و غير آلوده به آلودگيها است، پسنديده خدا و تزكيه شده و بانوى بانوان عالم و سرور زنان اهل بهشت است بفرست، رحمتى كه غير از تو ديگرى بر احصأ و تعيين مقدارش قادر نيست.

ترجمه:

(دنباله زيارت نامه حضرت ابوالحسن الرضاعليه‌السلام )

خدايا رحمتت را بر حسن و حسين كه دو سبط پيغمبرت بوده و دو سرور جوانان اهل بهشت هستند بفرست ايشان به پا خاسته اند بين خلق تو، نشانه و دليل هستند بر كسى كه او را به رسالت و پيغمبرى بر انگيخته اى به عدل تو در روز قيامت حكم مى كنند، و منازعات بين مردم را فيصله مى دهند.

خدايا رحمتت را بر على بن الحسين كه سرور عابدين و بنده تو بوده فرست، ين خلق تو به پا خاسته و جانشين تو بر خلق است، نشانه و دليل است بر كسى كه او را به رسالت و پيغمبرى بر انگيخته اى به عدل تو در روز قيامت حكم مى كند، و منازعات بين مردم را فيصله مى دهد.

خداى رحمتت را بر محمد بن على كه بنده و ولى دينت و جانشين تو در زمين هست بفرست، شكافنده و تشريح كننده علم انبيأ است، عدل تو را به پا نموده، و به دينت و دين پدران صادق و راستگويش مردم را دعوت كرده است، خدايا رحمتى بر او بفرست كه غير از تو ديگرى بر احصأ و تعيين مقدارش قادر نباشد.

خدايا رحمتت را بر جعفر بن محمد كه صادق و عبد و ولى دين و حجت تو بر تمام خلائق است بفرست، راستگو و نيكوكار مى باشد.

خدايا رحمتت را بر موسى بن جعفر كه كاظم (مسلط بر خشم ) و بنده نيكوكار تو است بفرست زبان تو در بين مخلوقاتت بوده، به علم تو سخن گفته و حجت تو بر مردمان است خدايا رحمتى بر او بفرست كه غير از تو ديگرى بر احصأ و تعيين مقدارش قادر نباشد.

خدايا رحمتت را بر على بن موسى كه رضا و خشنود و پسنديده تو است بفرست، بنده تو و ولى دينت مى باشد، عدل تو را به پا كرده و مردم را به دين تو دين پدران صادق و راستگويش دعوت كرده خدايا رحمتى بر او بفرست كه غير از تو ديگرى بر احصأ و تعيين مقدارش قادر نباشد.

خدايا رحمتت را برمحمد: على و على بن محمد كه به امر تو به پا خاسته و از طرف تو ادأ وظيفه نمودند بفرست، آن دو شاهد و ناظر بر خلق بوده و ستونهاى دين و قوام بخش آن هستند خدايا رحمتى بر آنها بفرست كه غير از تو ديگرى بر احصأ و تعيين مقدارش قادر نباشد.

خدايا رحمتت را بر حسن بن على كه به امر تو عمل نمود و در بين خلق تو به پا خاست بفرست حجت تو است و از طرف پيغمبرت ادأ وظيفه نمود و شاهد و ناظر تو است بر خلائق، به كرامت تو اختصاص داده شده و به طاعت تو و طاعت رسولت مردم را دعوت نموده.

خدايا رحمت خود را بر تمام ايشان شامل گردان، رحمتى كه غير از تو ديگرى بر احصأ و تعيين مقدارش قادر نباشد.

خدايا رحمتت را بر حجت و ولى خود كه قائم در بين مردم است بفرست، رحمتى فراوان و غير قابل زوال، خدايا در فرج حجتت شتاب كن و او را يارى فرما، خدايا در دنيا و آخرت ما را با او قرار بده.

خدايا به واسطه زيارت و محبت ايشان به تو تقرب مى جويم، دوستدارانشان را دوست و دشمنانتان را دشمن دارم، خير دنيا و آخرت را بواسطه ايشان نصيب من گردان، در دنيا و آخرت غم و اندوهم را به واسطه ايشان بر طرف فرما، به واسطه ايشان هول و وحشت هاى قيامت را از من بر كنار بدار.

متن:

ثم تجلس عند راسه و تقول:

(السلام عليك يا حجة الله ( السلام عليك يا ولى الله، (السلام عليك يا نور الله فى ظلمات الارض، (السلام عليك يا عمود الدين، (السلام عليك يا وارث آدم صفوة الله، (السلام عليك يا وارث نوح نبى الله، (السلام عليك يا وارث ابراهيم خليل الله، (السلام عليك يا وارث موسى كليم الله، (السلام عليك يا وارث عيسى روح الله، (السلام عليك يا وارث محمد حبيب الله، (السلام عليك يا وارث امير المومنين على بن ابى طالب ولى الله، (السلام على يا وارث الحسن و الحسين سيدى شباب اهل الجنة، (السلام عليك يا وارث على بن الحسين سيد العابدين، (السلام عليك يا وارث محمد بن على باقر علم الاولين و الاخرين، (السلام عليك يا وارث جعفر بن محمد الصادق البار التقى النقى (السلام عليك يا وارث موسى بن جعفر الكاظم، (السلام عليك ايها الصديق الشهيد، (السلام عليك ايها الوصى البار التقى، اشهد انك قد اقمت الصلاة و اتيت الزكاة، و امرت بالمعروف، و نهيت عن المنكر، و عبدت الله مخلصا حتى اتاك اليقين، السلام عليك يا ابا الحسن ورحمة الله عليه و بركاته، انه حميد مجيد.

ترجمه:

دنباله زيارت نامه حضرت ابى الحسن الرضاعليه‌السلام سپس بالاى سر مبارك بنشين و بگو:

درود بر تو اى حجت خدا، درود بر تو اى ولى خدا، درود بر تو اى نور خدا در تاريكى هاى زمين، درود بر تو اى ستون دين، درود بر تو اى وارث آدم برگزيده، درود بر تو اى وارث نوح پيغمبر خدا، درود بر تو اى وارث ابراهيم خليل خدا، درود بر تو اى وارث موسى كليم و سخن گوى با خدا درود بر تو اى وارث عيسى خدا، درود بر تو اى وارث حضرت محمدصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم محبوب خدا، درود بر تو اى وارث حضرت امير المومنين على بن ابى طالبعليه‌السلام ولى خدا، درود بر تو اى وارث حضرت امام حسن و امام حسينعليه‌السلام درو سرور جوانان اهل بهشت، درود بر تو اى وارث حضرت على بن الحسينعليه‌السلام سرور عابدين، درود بر تو اى وارث حضرت امام محمد بن علىعليه‌السلام شكافنده و تشريح كننده علوم اولين و آخرين، درود بر تو اى وارث حضرت جعفر بن محمدعليه‌السلام صادق و نيكوكار و پرهيزكار و پاكيزه، درود بر تو اى وارث حضرت موسى بن جعفرعليه‌السلام مسلط بر خشم و غضب خود، درود بر تو اى راستگو و اى شهيد، درود بر تو اى وصى و نيكوكار و پرهيزكار، شهادت مى دهم كه تو نماز را به پا داشتى و زكات را داده و به معروف امر و از منكر و قبيح نهى فرمودى و خدا را مخلصا پرستيدى تا وقتى كه اجل تو را دريافت.

درود بر تو اى ابا الحسن و رحمت و بركات خدا نيز بر تو باد، خدا پسنديده و بزرگ مى باشد.

متن:

ثم تنكب على القبر و تقول:

(اللهم اليك صمدت من ارضى، و قطعت البلاد رجأ رحمتك، فلا تخيبنى و لا تردنى بغير قضأ حوائجى، و ارحم تقلبى على قبر ابن اخى نبيك و رسولكصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم ، بابى و امى اتيتك زائرا و افدا عائذا مما جنيت به على نفسى، و احتطبت على ظهرى، فكن لى شفيعا الى ربك يوم فقرى و فاقتى، فان لك عندالله مقاما محمودا، و انت عندالله وجيه فى الدنيا والاخره )؛

ثم ترفع يدك اليمنى و تبسط المرى على القبر و تقول: (اللهم انى اتقرب اليك بحبهم و بموااتهم، و اتولى آخرهم بما توليت به اولهم، و ابرء من كل وليجه دونهم، اللهم العن الذين بدلوا نعمتك، واتهموا نبيك، و جحدوا آياتك، و سخروا بامامك، و حملوا الناس على أكتاف آل محمد، اللهم انى اتقرب اليك باللعنه عليهم و البرأه منهم فى الدنيا و الاخره، يا رحمن يا رحيم )؛

ثم تحول عند رجيله و تقول:

(صلى الله عليك يا ابا الحسن، صلى الله عليك و على روحك و بدنك، صبرت و انت الصادق المصدق، قتل الله من قتلك بالايدى والالسن ).

ثم ابتهل باللعنه على قاتل اميرالمؤ منين، و باللعنه على قتله الحسين و على جميع قتله اهل بيت رسول اللهصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم ، ثم تحول نحو رأسه من خلفه و صل ركعتين، تقرء فى احديهما (يس )، و فى الاخرى (الرحمن )، و تجهد فى الدعأ لنفسك و التضرع، و اكثر من الدعأ لوالديك و لاخوانك المؤ منين، و أقم عنده ما شئت، و ليكن صلاتك عند القبر ان شأ الله.

دنباله زيارت نامه حضرت ابا الحسن الرضاصلوات الله و سلامه عليه

سپس تكيه بر قر كن و بگو:

خدايا از سرزمين خود كه حركت كردم تو را قصد نموده و شهرها را كه طى كرده و پشت سر نهاده ام به نيت تو حركت كرده ام به اميد اينكه رحمتت شامل حالم شود پس من را نا اميد مكن و بدون اينكه حاجتم را روا كنى به وطنم بر مگردان، خدايا به غلطيدن و آمدنم بر قبر پسر برادر پيامبر و رسولتصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم رحم نما و من را مورد عنايت قرار بده، اى على بن موسى الرضا پدر و مادرم فدايت به نزدت آمده در حالى كه زائر و مسافر بوده و از جنايت هائى كه بر نفس خويش كرده و بار سنگينى كه به پشت گرفته ام به تو پناهنده شده ام پس در روز حاجت و نيازمنديم شفيع من نزد پروردگار باش چه آنكه تو نزد خدا مقامى پسنديده داشته و در دنيا و آخرت پيش حق تعالى وجيه و آبرومند مى باشى.

سپس دست راست را بلند و دست چپ را بر روى قبر پهن كن و بگو:

بار خدايا من بواسطه حب و دوستى ايشان به تو تقرب مى جويم، خدايا من آخرين نفر ايشان را دوست دارم همان طورى كه اولين نفرشان را دوست دار هستم، و بى زارى مى جويم از هر بيگانه اى نسبت به آنها، خدايا آنانكه نعمت تو را تبديل كرده و پيامبرت را مورد اتهام قرار داده و آيات تو را انكار نموده و امام و پيشوايت را مورد استهزأ و سخريه قرار داده و مردم را بر شانه هاى آل محمد سوار كرده و آنها را بر اين ذوات مقدسه مسلط كرده اند لعنت نما، خدايا من به واسطه لعنت بر ايشان و بى زارى از آنها در دنيا و آخرت به تو تقرب مى جويم اى مهربان و اى صاحب رحم.

سپس به پائين پاى مبارك برو و بگو:

يا اباالحسن رحمت خدا بر تو، رحمت خدا بر تو و بر روح و بر جسم تو، صبر نموده و در مشكلات و ناملايمات شكيبا بودى، تو راستگو و مورد تصديق مى باشى، خدا بكشد كسانى را كه تو را با دست ها و زبان ها كشتند.

سپس در لعنت بر قاتلان امير المومنين و امام حسين سلام الله عليهما و تمام قاتلين اهل بيت رسول خداصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم مبالغه نما.

سپس از پشت قبر به بالا سر برگرد و در آنجا دو ركعت نماز به اين كيفيت بخوان.

در ركعت اول سوره حمد و يس و در ركعت دوم بعد از حمد سوره الرحمن را قرائت كن.

و پس از فراغت از آن براى خود بسيار دعأ كن و در تضرع و زارى مبالغه نما و براى پدر و مادر و برادران ايمانى خود تا مى توانى دعأ كن و هر مقدارى كه خواستى در آنجا اقامت كن.

قابل توجه آنكه دو ركعت نماز را نزديك قبر مطهر بجا بياور.

الباب الثالث و المائة زيارة ابى الحسن على بن محمد الهادى وابى محمد الحسن بن على العسكرىعليه‌السلام بسر من راى

متن:

١- روى عن بعضهمعليهما‌السلام انه قال: (اذ اردت زيارة ابى الحسن الثالث على بن محمد و ابى محمد الحسن بن علىعليه‌السلام تقول بعد الغسل ان وصلت الى قبريهما؛ و الا او مات بالسلام من عند الباب الذى على الشارع الشباك تقول:

(السلام عليكما يا ولى الله، السلام عليكما يا حجتى الله، السلام عليكما يا نوى الله فى ظلمات الارض، السلام عليكما يا من بدا لله فى شانكما، السلام عليكما يا حبيبى الله، السلام عليكما يا امامى الهدى، اتيتكما عارفا بحقكما، معاديا لاعدائكما، مواليا لاوليائكما، مومنا بما آمنتما به، كافرا بما كفرتما به، محققا لما حققتما، مبطلا لما ابطلتما، اسال الله ربى و ربكما ان يجعل حظى من زيارتكما الطلاة على محمد و آله، و ان يرزقنى مرافقتكما فى الجنان مع آبائكما الصالحين، و اساله ان يعتق رقبتى من النار، و يرزقنى شفاعتكما، و مصاحبتكما، و يعرف بينى و بينكما، و يحشرنى معكم فى الجنة برحمته، اللهم ارزقنى حبهما و توفنى على ملتهما، اللهم العن ظالمى آل محمد حقهم و انتقم منهم، اللهم العن الاولين منهم و الاخرين، و ضاعف عليهم العذاب، و ابلغ بهم باشياعهم و ابتاعهم و محبيهم و متبعيهم، اسفل درك من الجحيم، انك على كل شى ء قدير، اللهم عجل فرج وليك و ابن وليك، و اجعل فرحنا مع فرجهم يا ارحم الراحمين )؛

و تجتهد فى الدعا لنفسك و لوالديك و تخير من الدعأ فان وصلت اليهم صلى الله عليهما فصل عند قبرهما ركعتين، و اذا دخلت المسجد وصليت دعوت الله بما احببت، انه قريب مجيب، و هذا المسجد الى جانب الدار و فيه كان يصليان - عليهما الصلاة و السلام -

باب صدو سوم زيارت حضرت ابى الحسن على بن محمد الهادى و حضرت ابى محمد الحسن بن على العسكرى

ترجمه:

(در سامرأ)

از بعضى ائمهعليه‌السلام مروى است كه فرمودند:

هر گاه خواستى حضرت ابى الحسن الثالث على بن حمد الحسن بن علىعليه‌السلام را زيارت كنى ابتدأ غسل كن و بعد اگر توانستى به نزديك قبر ايشان رفته و به آن دو برسى و در غير اين صورت مقابل پنجره اى كه باز مى شود بسوى قبر با اشاره سلام بده و بگو:

درود بر شما اى دو ولى خدا، درود بر شما اى دو حجت خدا، درود بر شما اى دو نور خدا در تاريكى هاى زمين، درود بر شما اى كسانى كه خدا درباره شما اراده اش را ظاهر ساخت، درود بر شما اى دو محبوب خدا، درود بر شما اى دو پيشواى هدايت، به زيارتتان آمده ام در حالى كه به حق شما عارف بوده و دشمن دشمنانتان و دوستدار دوستانتان مى باشم، ايمان دارم به آنچه شما ايمان به آن داشته و منكر هستم آنچه را كه شما آن را انكار داريد حق مى دانم آنچه را كه شما حق مى دانيد، و باطل مى دانم آنچه را كه شما باطل مى دانيد، از خدا كه پروردگار من و پروردگار شما است مى خواهم كه بهره من از زيارت شما را رحمت بر محمد و آل محمد و نيز رفاقت با شما در بهشت همراه آبأ نيكوكارتان قرار دهد، و از او مى خواهم كه من را از آتش دوزخ برهاند و شفاعت شما و مصاحبتتان را نصيبم نمايد و نيز از حضرتش مى خواهم كه بين من و شما آشنائى برقرار كند، و از من نگيرد دوستى شما و دوستى پدران نيكوكار شما را و همچنين از حضرتش مى خواهم كه اين عهد و آشنائى را آخرين بار زيارت شما برايم قرار ندهد، و نيز از او مى خواهم كه به واسطه رحمت واسعه اش من را با شما در بهشت محشور گرداند.

خداوندا، حب اين دو امام همام را روزى من گردان و من را بر كيش و آئين ايشان از دنيا ببر، خداوندا، ستم كنندگان به آل محمد و آنانكه حق ايشان را ندادند لعنت فرما و از آنها انتقام بگير، خداوندا، اولين و آخرين اين گروه ستمگر را لعنت نما و عذابشان را مضاعف كن و برسان ايشان و شيعيان و پيروان و دوستداران و تبعيت كنندگانشان را به پائين ترين درك (ته ) از آتش دوزخ، تو بر هر چيز قادر و توانائى، خداوندا، در فرج و بر پا كردن حكومت ولى خود و فرزند ولى خويش شتاب نما، و قرار بده فرج و توسعه ما را با فرج و فراخى ايشان اى با رحم تر از هر صاحب رحمى.

و پس از آن در دعأ براى خود و پدر و مادر خويش جد و جهد نما و هر دعائى كه خواستى بكن.

و در صورتى كه توانستى به نزد قبر ايشان روى و دست رسى به آن پيدا كردى نزد قبر ايشان دو ركعت نماز بخوان.

و هر گاه داخل مسجد شدى (مسجد مزبور پهلوى خانه ايشان بوده و اين دو امام همام در آن نماز مى خواندند) و نماز گزاردى هر دعائى كه دوست داشتى بكن كه انشأ الله خداوند متعال عنقريب اجابت فرمايد.

الباب الرابع و المائة زيارة لجميع الائمة صلوات الله عليهم اجمعين

متن:

حدثنى محمد بن الحسين بن مت الجوهرى، عن محمد بن احمد بن يحيى بن عمران، عن هارون بن مسلم، عن على بن حسان قال: سئل الرضاعليه‌السلام فى اتيان قبر ابى الحسنعليه‌السلام فقال: صلوا فى المساجد حوله و يجزى فى المواضع كلها ان تقول:

(السلام على اوليأ الله، و اآصفيائه، السلام على امنأ الله و احبائه، السلام على انصار الله و خلفائه، السلام على محال معرفة الله، السلام على مساكن ذكر الله، السلام على مظاهر امر الله و نهيه، السلام على الدعاة الى الله، السلام على المستقرين فى مرضات الله، السلام على الممحصين فى طاعة الله، السلام على الذين من والاهم فقد والى الله، و من عاداهم فقد عادلى الله و من عرفهم فقد عرف الله و من جهلهم فقد جهل الله و من اعتصم بهم فقدا اعتصم بالله، و من تخلى منهم فقد تخلى من الله، اشهد الله انى سلم لمن سالمكم و حرب لمن حاربكم مومن بسركم و علانيتكم، مفوض فى ذلك كله اليكم، لعن الله عدو آل محمد من الجن و الانس، و ابرء الى الله منهم، و صلى الله على محمد و آله ).

هذا يجزى فى الزيارات كلها، و تكثر من الصلاة على محمد و آله، و تسمى واحدا واحدا باسمائهم، و تبرء من اعدائهم و تخير لنفسك من الدعأ و للمومنين و المومنات.

باب صد و چهارم زيارت نامه جميع ائمهعليه‌السلام زيارت جامعه

ترجمه:

(حديث اول )

محمد بن الحسن بن مت الجوهرى، از محمد بن احمد بن يحيى بن عمران، از هارون بن مسلم از على بن حسان، وى گفت:

از حضرت امام رضاعليه‌السلام راجع به زيارت قبر حضرت ابى الحسنعليه‌السلام (حضرت موسى بن جعفر سلام الله عليها) سوال شد:

حضرت فرمودند:

ابتدأ در مساجد نزديك آن نماز خوانده و در تمام اماكن مجزى است بگوئيد (يعنى در زيارت تمام حضرات ائمه معصومينعليه‌السلام مى توان اين زيارت را خواند):

درود بر اوليأ خدا و برگزيدگانش، درود بر امين هاى او و محبوبانش، درود بر ياران خدا و جانشينانش، درود بر محل هاى شناخت خدا و مراكز آن، درود بر مواضع ذكر و ياد خدا، درود بر نمونه هاى امر ونهى خدا، درود بر دعوت كنندگان بسوى خدا، درود بر قرار گيرندگان در مواضع و امور مورد رضاى خدا، درود بر كسانى كه اطاعت خدا را خالصانه انجام مى دهند، درود بر آنان كه هر كس ايشان را دوست داشته باشد خدا را دوست داشته و كسى كه با آنان دشمنى كند با خدا دشمنى كرده است، درود بر آنان كه هر كس ايشان را شناخت خدا را شناخته و كسى كه ايشان را نشناسد پس خدا را نشناخته پس خدا را نشناخته، درود بر كسانى كه هر كس به دامن ايشان چنگ زده و به او متوسل شده و هر كس از ايشان كناره گيرد از خدا كناره گيرى كرده است، خدا را شاهد مى گيرم كه من در صلح هستم با هر كس كه با شما در صلح بوده و نزاع و حرب دارم با هر كس كه با شما حرب دارد، خدا را شاهد مى گيرم كه من به باطن و ظاهر شما ايمان و اعتقاد دارم، تمام امور را به شما واگذار مى كنم، خدا لعنت كند دشمنان آل محمد را چه از جن و چه از انس، و به سوى خدا بى زارى مى جويم از تمام دشمنان ايشان، و خدا رحمت فرستد بر محمد و دودمان محمد صلوات الله عليهم اجمعين.

اين زيارت نامه را در تمام زيارات حضرات معصومينعليه‌السلام مى توان خواند.

و حتى الامكان صلوات بر محمد و آل محمد زيارت بفرست و نام هر يك از ائمهعليه‌السلام را يك يك برده و از دشمنانشان بى زارى بجوى و براى خود و مومنين و مومنان هر دعائى را كه خواستى بكن.

متن:

٢- حدثنى ابى -رحمة الله عليه - و جماعة مشايخى، عن محمد بن يحيى العطار، و حدثنى محمد بن الحسين بن مت الجوهرى جميعا، عن محمد ابن احمد بن يحيى بن عمران، عن على بن حسان، عن عروة بن اسحاق ابن اخى شعيب العقر قوفى - عمن ذكره - عن ابى عبد اللهعليه‌السلام (قال: تقول اذااتيت قبر الحسن بن علىعليه‌السلام و يجزئك عند قبر كل امامعليه‌السلام .

(السلام عليك من الله، و السلام على محمد بن عبد الله امين الله على وحيه و عزائم امره، الخاتم لما سبق و الفاتح لما استقبل، اللهم صل على محمد عبدك و رسولك الذى انتجبته بعلمك، و جعلته هاديا لمن شئت من خلقك، و الدليل على من بعثته برسالاتك و كتبك، و ديان الدين بعدلك و فصل قضائك بين خلقك، و المهيمن على ذلك كله، و السلام عليه ورحمة الله عليه و بركاته ).

و تقول فى زيارة اميرالمومنينعليه‌السلام : اللهم صلى على امير المومنين عبدك و اخى رسولك - الى آخره -).

و فى زيارة فاطمةعليه‌السلام : امتك و بنت رسولك - الى آخره -.

ترجمه:

زيارت جامعه دوم پدرم رحمة الله عليه و جماعتى از مشايخ و اساتيدم از محمد بن يحيى العطار، و محمد بن الحسين بن مت الجوهرى جميعا، از محمد بن احمد بن يحيى بن عمران، از على بن حسان از عروة بن اسحق (پسر برادر شعيب عقرقوفى ) از كسى كه ذكرش نموده، از حضرت ابى عبد اللهعليه‌السلام ، حضرت فرمودند:

هر گاه به زيارت قبر حسين بن علىعليه‌السلام رفتى اين زيارت را بخوان، البته در زيارت قبر هر امامى مى توان آن را خواند:

درود از خدا بر تو، درود بر محمد بن عبد الله كه امين خدا بر وحى او وسيله حتمى امر او است خاتم انبيأ گذشته و گشاينده سر فصل اوصيأ آينده مى باشد، خدايا درود فرست بر محمد كه بنده و رسولت هست او را با علم خودت نجيب و راهنماى هر كسى كه بخواهى قرار دادى، دليل و نشان بر كسى قرارش دادى كه با پيام ها و كتابهايت او را برانگيختى، او را سياستمدار دين و حكم كننده به عدلت نمودى، فيصله دهنده منازعات بين مخلوقات مى باشد، او را مسلط بر تمام امور نمودى درود و رحمت و بركات خدا بر او باد.

و در زيارت اميرالمومنينعليه‌السلام بگو:

خدايا رحمتت را بر امير المومنين كه بنده و برادر رسولت هست بفرست... سپس بقيه زيارت را بهمان نحوى كه ذكر شد بخوان.

و اگر حضرت فاطمهعليه‌السلام را زيارت مى كنى در زيارت آن حضرت نيز همان فقرات مذكور را بخوان منتهى بجاى (عبدك و رسولك ) بگو:

(اللهم صل على فاطمة امتك و بنت رسولك الى آخرة ).

متن:

و فى زيارة سائر الائمة: ابنأ رسولك، على ما قلت فى النبى اول مرة حتى تنتهى الى صاحبك، ثم تقول:

(اشهد انكم كلمة التقوى، و باب الهدى، و العروة الوثقى، و الحجة البالغة على من فيها و من تحت الثرى، و اشهد ان ارواحكم و طينتكم من طينة واحدة، طابت و طهرت من نور الله و من رحمته، و اشهد الله و اشهدكم انى لكم تبع بذات نفسى و شرائع دينى و خواتيم عملى، اللهم فاتمم لى ذلك برحمتك يا ارحم الراحمين، السلام عليك يا ابا عبد الله، اشهد انك قد بلغت عن الله ما امرت به، و قمت بحقه غير واهن و لا موهن، فجزاك الله من صديق خيرا عن رعيتك، اشهد ان الجهاد معك جهاد، و ان الحق معك ولك، و انت معدنه، و ميراث النبوة عندك و عند اهل بيتك، اشهد انك قد اقمت الصلاة، و آتيت الزكاة، و امرت بالمعروف، و نهيت عن المنكر، و دعوت الى سبيل ربك بالحكمة و الموعظة الحسنة، و عبدت ربك حتى اتاك اليقين ).

ثم تقول: (السلام على ملائكة الله السمومين، السلام على ملائكة الله المنزلين، السلام على ملائكة الله المردفين، السلام على ملائكة الله الذين هم فى هذا الحرم باذن الله مقيمون ).

ثم تقول: (اللهم العن اللذين بدلا نعمتك، و خالفا كتابك، و جحدا آيا تك، و اتهما رسولك، احش قبورهما، و اجوافهما نارا و اعد لهما عذابا اليما، و احشرهما و اشياعهما و اتباعهما الى جهنم زرقا، و احشرهما و اشياعهما و اتباعهما يوم القيامة على وجوههم عميا و بكما و صما، ماواهم جهنم كلما خبت زدناهم سعيرا، اللهم لا تجعله آخر العهد من زيارة قبر ابن نبيك، و ابعثه مقاما محمودا تنتصر به لدينك و تقتل به عدوك، فانك وعدته ذلك و انت الرب الذى لا تخلف الميعاد).

و كذلك تقول عند قبور كل الائمةعليه‌السلام ،

ترجمه:

(دنباله زيارت جامعه دوم )

و در زيارت سائر ائمهعليه‌السلام بجاى (رسولك ) كه در زيارت پيامبر اكرم مى گفتى و به جاى (اخى رسولك ) كه در زيارت اميرالمومنين و عوض (بنت رسولك ) كه در زيارت حضرت فاطمهعليه‌السلام مى آوردى بگو: ابنأ رسولك.

مترجم گويد:

يعنى در زيارت هر يك از ائمهعليه‌السلام عين همان زيارت پيغمبر اكرم را بخوان منتهى بجاى: اللهم صل على محمد، بگو اللهم صلى على... نام امام مورد زيارت را بگو و بعد بجاى عبدك و رسولك بگو عبدك و ابن رسولك.

پس در زيارت يك يك ائمهعليه‌السلام به همين كيفيت زيارت كن تا در آخر منتهى شوى به وجود حضرت صاحب العصر عجل الله تعالى فرجه الشريف و آن حضرت را نيز بهمين كيفيت زيارت كن و پس از اتمام زيارت جامعه به كيفيتى كه ذكر شد بگو:

شهادت مى دهم كه شما كلمه و نمونه تقوى و باب هدايت و ريسمان محكم خدا و حجت بالغه او بر آنچه روى و زير زمين قرار گرفته مى باشيد، و خدا و شما را شاهد مى گيرم كه به ذات خود و در عمل به شرايع دين و فرجام كار پيرو و تابع شما هستم، خدايا بواسطه رحمتت برايم آن را حاصل گردان اى مهربان تر از هر مهربانى، درود بر تو اى ابا عبد الله، شهادت مى دهم كه تو آنچه را كه مامور بوده از طرف خدا تبليغش كردى و حقش را اقامه كردى بدون اينكه خسته شده يا اظهار خستگى نمائى، پس خدا از طرف رعيتت جزأ خير به تو دهد، شهادت مى دهم كه جهاد در معيت شما جهادى است عظيم و حق با تو و براى تو است و تو معدن و مركز آن هستى، و شهادت مى دهم كه ميراث نبوت نزد تو و نزد اهل بيت تو است، شهادت مى دهم كه تو نماز را به پا داشتى و زكات را ادأ كرده و به معروف امر و از منكر نهى كرده اى، و با حكمت و پند دادن نيكو، مردم را به راه پروردگارت دعوت نموده اى، و پروردگارت را پرستيدى تا وقتى كه مرگ تو را دريافت.

سپس بگو:

درود بر فرشتگان معين و مشخص حق تعالى، درود بر فرشتگانى كه بر زمين نازل شدند درود بر ملائكه و فرشتگان خدا كه رديف هم قرار دارند، درود بر فرشتگان خدا كه در اين حرم به اذن خدا اقامت كرده اند.

سپس بگو:

خدايا لعنت كن آن دو نفرى را كه نعمتت را تبديل و با كتابت مخالفت و آياتت را انكار نموده و رسولت را متهم ساختند، خدايا گور ايشان و باطنشان را از آتش پر نما و آماده كن براى ايشان عذابى دردناك و ايشان و دوستان و پيروانشان را در دوزخ محشور نما و ايشان و دوستان و پيروانشان را روز قيامت كور و كر و لال محشور كن.

مسكنشان را دوزخ قرار بده دوزخى كه هر گاه آتشش خاموش شود باز آن را شديدتر سوزان و شعله ور مى نمائى، خدايا اين زيارت را آخرين عهد و زيارت من نسبت به قبر پسر پيغمبرت قرار مده، خدايا او را مقامى محمود و شايسته عنايت بفرما كه به واسطه اش دينت را يارى كرده و به توسطش دشمنانت را نابود نمائى چه آنكه خودت اين وعده را داده اى و تو خدائى هستى كه خلف وعده نمى نمائى.

و در زيارت قبور هر يك از ائمهعليه‌السلام همين زيارت نامه را مى توانى بخوانى.

متن:

و تقول عند كل امام زرته ان شأ الله تعالى:

السلام عليك يا ولى الله، السلام عليك يا حجة الله، السلام عليك يا نور الله فى ظلمات الارض، السلام عليك يا امام المومنين و وارث علم النبيين و سلالة الوصيين، و الشهيد يوم الدين، الشهد انك و آبأك الذين كانوا من قبلك، و ابنأك الذين من بعدك موالى و اوليائى و ائمتى، و اشهد انكم اصفيأ الله و خزنته و حجته، البالغة، انتجبكم بعلمه انصارا لدينه، و قواما بامر، و خزانا لعلمه، و حفظة لسره، و تراجمة لوحيه، و معدنا لكلماته، و اركانا لتوحيده، و شهودا على عباده، و استودعكم خلقه، و اورثكم كتابه، و خصكم بكرائم التنزيل، و اعطاكم التاويل، جعلكم تابوت حكمته، و منارا فى بلاده، و ضرب لكم مثلا من نوره، و اجرى فيكم من علمه، و عصمكم من الزلل، و طهركم من الدنس، و اذهب عنكم الرجس، و بكم تمت النعمة، و اجتمعت الفرقة، و ئتلفت الكلمة، و لزمت الطاعة المفترضه، و المودة المواجبة، فانتم اولياوه النجبأ، و عباده المكرمون، اتيتك يابن رسول الله عارفا بحقك، مستبصرا بشانك، معاديا لاعدائك، مواليا لاوليائك، بابى انت و امى صلى الله عليك و سلم تسليما، اتيت، وافدا زائرا عائذا مستجيرا مما جنيت على نفسى، و احتطبت على ظهرى، فكن لى شفيعا، ان لك عند الله مقاما، و انت عندى الله وجيه، آمنت بالله و بما انزل عليكم و اتولى آخركم بما توليت به اولكم، و ابرء من كل وليجة دونكم، و كفرت بالجبت و الطاغوت و اللات و العزى.

ترجمه:

دنباله زيارت جامعه دوم و به زيارت هر يك از ائمهعليه‌السلام كه رفته باشى بخوان:

درود بر تو اى ولى خدا، درود بر تو اى حجت خدا، درود بر تو اى نور خدا در تاريكى هاى زمين، درود بر تو اى امام اهل ايمان و وارث علم انبيأ و فرزند اوصيأ و شهيد و حاضر روز قيامت، شهادت مى دهم كه تو و پدرانت كه پيش از تو بوده و فرزندانت كه بعد از تو هستند سروران و اوليأ و پيشوايان من هستند، شهادت مى دهم كه شما برگزيدگان خدا و نگهبانان او و حجت هاى بالغه او بوده كه با علمش شما را ياوران دين خودش قرار داد خودش قرار داد، به امر او قائم هستيد و نگهبانان علم او مى باشيد و حافظ اسرارش بوده و بازگو كننده وحى او و معدن و مركز كلمات و اركان و ستون هاى توحيدش و شاهدها بر بندگانش مى باشيد، خداوند مخلوقاتش را به شما سپرده و كتابش را به ميراث به شما داده، و اختصاص داد شما را به آيات كريمه و تاويل آنها را به شما اعطأ فرمود، قرار داد شما را صندوق حكمتش و علامت هدايت در شهرهاى خودش، براى نورش مثل به شما زده، از علمش در شما جارى نموده، شما را از هر لغزشى بازداشت و از هر آلودگى پاك نمود، رجس و پليدى را از شما بركنار داشت، بواسطه شما نعمت هاى خود را تحقق داد، بواسطه شما جدائى ها را به صورت اجتماع در آورد و به توسط شما بين كلمات تاليف و جمع نمود، و به وساطت شما طاعت واجب لازم شده و مودت و محبت لازم تحقيق يافته، پس شما اوليأ و برگزيدگان او و بندگان با كرمش مى باشيد، اى پسر رسول خدا به زيارتت آمده ام در حالى كه به حقت عارف و به شان و مقامت مستبصر هستم، دشمنانتان را دشمن داشته و دوستانتان را دوست مى دارم، پدر و مادرم فدايت باد، رحمت خدا و درودش بر تو باد، به نزدت آمده ام در حالى كه مسافر و زائرم، از جنايت هائى كه بخود كرده و كوله بار سنگينى كه براى خويش فراهم نموده ام به تو پناه آورده ام پس شافع من باش زيرا تو نزد خدا مقامى معلوم و مشخص دارى و تو نزد خدا وجيه و آبرومند هستى، به خدا و به آنچه نازل به شما شده ايمان دارم، آخرين نفر شما را دوست دارم همان طورى كه اولين نفرتان را دوست مى دارم و بى زارى مى جويم از هر برگزيده اى كه غير شما باشد و به هر باطل و بيهوده و لات و عزى كفر ورزيده و آنها را انكار دارم.

الباب الخامس و المائة فضل زيارة المومنين و كيف يزارون

متن:

١- حدثنى ابوالعباس محمد بن جعفر الرزاز القرشى الكوفى، عن خاله محمد بن الحسيبن بن ابى الخطاب، عن عمرو بن عثمان الرازى (قال: سمعت ابالحسن الاولعليه‌السلام يقول: من لم يقدر ان يزورنا فليزر صالحى موالينا يكتب له ثواب زيارتنا، و من لم يقدر على صلتنا فليصل صالحين موالينا يكتب له ثواب صلتنا).

٢- حدثنى محمد بن الحسن بن احمد بن الوليد، عن الحسن بن متيل، عن محمد بن عبد الله بن مهران، عن عمرو بن عثمان (قال: سمعت الرضاعليه‌السلام يقول: من لم يقدر على صلتنا فليصل على صالحى موالينا يكتب له ثواب صلتنا، و من لم يقدر على زيارتنا فليزر صالحى موالينا يكتب له ثواب زيارتنا).

٣- حدثنى ابى؛ و محمد بن يعقوب؛ و جماعة مشايخى -رحمة الله عليه - عن محمد بن يحيى، عن محمد بن احمد بن يحيى قال: كنت بفيد فمشيت مع على بن بلال الى قبر محمد بن اسماعيل بن بزيع قال: فقال لى على بن بلال: قال لى صاحب هذا القبر عن الرضاعليه‌السلام : من اتى قبر اخيه المومن وضع يده على القبر و قرء (انا انزلناه ) سبع مرات، امن يوم الفزع الاكبر.

باب صد و پنجم فضيلت زيارت مومنين وكيفيت آن

ترجمه:

(حديث اول )

ابو العباس بن محمد بن جعفر رزاز قرشى كوفى، از دائى خود محمد بن الحسين بن ابى الخطاب، از عمرو بن عثمان الرازى وى گفت: از اباالحسن الاولعليه‌السلام شنيدم كه مى فرمودند:

كسى كه نمى تواند ما را زيارت كند پس دوستان صالح و شايسته ما را زيارت كند كه ثواب زيارت ما برايش نوشته مى شود و كسى كه بر احسان به ما قادر نباشد پس به دوستان شايسته و صالح ما احسان كند كه ثواب احسان به ما برايش نوشته مى شود.

(حديث دوم )

محمد بن الحسن بن احمد بن الوليد، از حسن بن متيل، از محمد بن عبد الله بن مهران، از عمرو بن عثمان، وى مى گويد: از حضرت رضاعليه‌السلام شنيدم كه مى فرمودند:

كسى كه بر احسان به ما قادر نيست پس به دوستان شايسته و صالح ما احسان كند كه ثواب احسان به ما برايش نوشته مى شود و كسى كه بر زيارت ما قادر نيست، دوستان صالح و شايسته ما را زيارت كند كه ثواب زيارت ما برايش نوشته مى شود.

(حديث سوم )

پدرم، و محمد بن يعقوب و جماعتى از اساتيدم رحمه الله عليه از محمد بن يحيى، از محمد بن احمد بن يحيى نقل كرده اند كه وى گفت: من در (فيد) (شهركى است بين كوفه و مكه ) بودم پس با على بن بلال به طرف قبر محمد بن اسماعيل بن بزيع مى رفتيم، على بن بلال به من گفت:

صاحب اين قبر از حضرت رضاعليه‌السلام برايم نقل كرد كه آن جناب فرمودند:

كسى كه بالاى قبر برادر مومنش رفته و دست روى آن گذارده و سوره (انا انزلناه ) را هفت مرتبه بخواند از روز فزع اكبر در امان مى باشد.

متن:

٤- حدثنى محمد بن الحسين بن مت الجوهرى، عن محمد بن احمد ابن يحيى بن عمران قال: كنت بفيد فقال محمد بن على بن بلال: مربنا الى قبر محمد بن اسماعيل بن بزيع، فذهبنا الى عند قبره فقال محمد بن على: حدثنى صاحب هذا القبر عن الرضاعليه‌السلام انه من زار قبر اخيه المومن فاستقبل البقلة و وضع يده على القبر و قرء: (انا انزلنا فى ليلة القدر) سبع مرات امن من الفزع الاكبر).

٥- وحدثنى محمد بن الحسين بن مت الجوهرى، عن محمد بن احمد، عن على بن اسماعيل، عن محمد بن عمرو، عن ابان، عن عبد الرحمن بن ابى عبد الله (قال: سالت ابا عبد اللهعليه‌السلام كيف اضع يدى على قبور المومنين؟ فاشار بيده الى الارض فوضعتها عليها و هو مقابل القبلة ).

٦- و عنه، عن محمد بن احمد، عن موسى بن عمر (ان ) عن عبد الله الحجال عن صفوان الجمال (قال: سمعت ابا عبد اللهعليه‌السلام يقول: كان رسول اللهصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم يخرج فى ملا من الناس من اصحابه كل عشية خميس الى بقيع المدنيين فيقول - ثلاثا-: (السلام عليكم يا اهل الديار)- و ثلاثا- (رحمكم الله )، ثم يلتفت الى اصحابه و يقول: هولأ خير منكم، فيقولون: يا رسول الله و لم؟ آمنوا و آمنا، و جاهدوا و جاهدنا؟ فيقول: ان هولأ آمنوا و لم يلبسوا ايمانهم بظلم، و مضوا على ذلك و انا لهم على ذلك شهيد، و انتم تبقون بعدى، و لا ادرى ما تحدثون بعدى.

ترجمه:

(حديث چهارم )

محمد بن الحسين بن مت الجوهرى، از محمد بن احمد بن يحيى بن عمران، وى گفت:

من در (فيد) بودم، محمد بن على بن بلال گفت: ما را به طرف قبر محمد بن اسماعيل بن بزيع مرور دادند پس به قبر رسيديم، محمد بن على گفت: صاحب اين قبر از حضرت رضاعليه‌السلام برايم نقل كرد كه آن جناب فرمودند:

كسى كه قبر برادر مومنش را زيارت كند پس رو به قبله كرده و دستش را روى قبر گذارد و سوره( إِنَّا أَنزَلْنَاهُ فِي لَيْلَةِ الْقَدْرِ ) را هفت مرتبه بخواند از فزع اكبر سالم بماند.

(حديث پنجم )

محمد بن الحسين بن مت الجوهرى، از محمد بن احمد، از على بن اسماعيل، از محمد بن عمرو، از ابان، از عبد الرحمن بن ابى عبد الله، وى مى گويد: از حضرت ابى عبد الله پرسيدم:

چگونه دستم را بر قبور مومنين بگذارم؟

حضرت با دست مباركشان به زمين اشاره كرده پس آن را بر زمين نهادند در حالى كه مقابل قبله قرار داشتند.

(حديث ششم )

از محمد بن الحسين، از محمد بن احمد، از موسى بن عمران، از عبد الله الحجال، از صفوان الجمال، وى مى گويد:

از امام صادقعليه‌السلام شنيدم كه مى فرمودند:

رسول خداصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم در هر شب جمعه با گروهى از اصحابشان به قبرستان بقيع در مدينه تشريف مى بردند و در آنجا سه مرتبه مى فرمودند:

السلام عليكم يا اهل الديار (سلام و درود بر شما اى اهل شهرها).

و سه مرتبه مى فرمودند: رحمكم الله (خدا شما را رحمت كند).

سپس به اصحابشان توجه نموده و مى فرمودند:

اين اهل قبور از شما بهتر هستند.

اصحاب عرض مى كردند: اى رسول خدا براى چه؟ ايشان ايمان آورده، ما نيز ايمان آورده ايم، ايشان جهاد كرده اند، ما نيز جهاد كرده ايم؟

حضرت مى فرمودند:

ايشان ايمان آورده ولى ايمانشان را به ظلم و ستم آلوده نكردند و با همين حال از دنيا رفتند و من بر اين امر شهادت مى دهم و شما پس از من در اين دنيا باقى مى مانيد و نمى دانم پس از من چه خواهيد كرد.

مترجم گويد:

اين كلام حضرت اشاره است به ارتداد و ستم هاى اصحاب پس از رحلت آن وجود مبارك پس كلمه (لا ادرى ) نه به معناى نفى علم باشد بلكه كنايه است از حوادث واقعه بعد از آن جناب چنانچه در عرف اين نحو تعبير معمول مى باشد.

متن:

٧- حدثنى محمد بن عبد الله بن جعفر الحميرى، عن ابيه، عن هارون ابن مسلم، عن مسعدة بن زياد، عن جعفر بن محمد، عن ابيه، عن آبائهعليه‌السلام قال: دخل على امير المومنين مقبرة - و معه اصحابه - فنادى:

يا اهل التربة و يا اهل الغربة، و يا اهل الخمود، و يا اهل الهمود، اما اخبار ما عندنا: فاما اموالكم قد قسمت، و نساوكم قد نكحت و دوركم قد سكنت، فما خبرما عندكم؟!!) ثم التفت الى اصحابه و قال: اما و الله لو يوذن لهم فى الكلام لقالوا: لم يتزود مثل التقوى زاد (خير الزاد التقوى ).

٨- حدثنى ابى -رحمة الله عليه - و محمد بن الحسن، عن الحسن بن متيل، عن سهل بن زياد، عن محمد بن سنان، عن اسحاق بن عمار، عن ابى الحسنعليه‌السلام (قال: قلت له: المومن يعلم بمن يزور قبره؟ قال: نعم؛ و لايزال مستانسا به ما زال عنده، فاذا قام و انصرف من قبره دخله من انصرافه عن قبره وحشة ).

٩- حدثنى الحسن بن عبد الله بن محمد بن عيسى، عن ابيه عن جده، عن عبد الله بن المغيرة، عن عبد الله بن سنان (قال: قلت لابى عبد اللهعليه‌السلام : كيف اسلم على اهل القبور؟ قال: نعم؛ (السلام على اهل الديار من المومنين و المسلمين، انتم لنا فرط و نحن ان شأ الله بكم لا حقون ).

حدثنى ابى -رحمة الله عليه - عن الحسين بن الحسن بن آبان، عن محمد ابن اورمة، عن عبد الله بن سنان قال: قلت لابى عبد اللهعليه‌السلام - و ذكره مثله -

ترجمه:

(حديث هفتم )

محمد بن عبد الله بن جعفر حميرى از پدرش از هارون بن مسلم از مسعدة بن زياد از حضرت جعفر بن محمد از پدران بزرگوارشانعليه‌السلام حضرت فرمودند:

حضرت اميرالمومنين علىعليه‌السلام در حالى كه اصحابشان همراه بودند وارد قبرستانى شده و باصداى بلند فرمودند:

اى اهل خاك، و اى اهل غربت واى اهل خموشى، واى مردگان، اما خبرهائى كه نزد ما است عبارتند از:

اموال شما قسمت شد، زنانتان ازدواج كردند، خانه هايتان را ديگران ساكن شدند.

حال بگوئيد اخبار نزد شما چيست؟!!

سپس به اصحابشان توجه نموده و فرمودند:

به خدا سوگند اگر اذن به ايشان داده شود كه سخن بگويند خواهند گفت: هيچ توشه اى براى اين جا مثل تقوى و پرهيز كارى نيست (بهترين توشه تقوا است ).

(حديث هشتم )

پدرم رحمه الله عليه و محمد بن الحسن، از حسن بن متيل، از سهل بن زياد، از محمد بن سنان، از اسحق بن عمار، از حضرت ابى الحسنعليه‌السلام ، اسحق مى گويد: محضر مباركش عرضه داشتم.

آيا مومن آگاه است از كسى كه قبر او را زيارت مى كند؟

حضرت فرمودند:

بلى، پيوسته تا مادامى كه زائر بر سر قبرش هست با او مانوس مى باشد و وقتى زائر بلند شده و از سر قبر او بر مى گردد از برگشتن وى وحشتى در مومن ميت پيدا مى شود.

(حديث نهم )

حسن بن عبد الله بن محمد بن عيسى، از پدرش، از جدش، از عبد الله بن مغيره، از عبد الله بن سنان، وى مى گفت:

محضر مبارك حضرت ابى عبد اللهعليه‌السلام عرض كردم: بر اهل قبور چگونه سلام دهم؟

حضرت فرمودند:

آرى، بگو:

السلام على اهل الديار من المومنين و المسلمين (درود بر مومنين و مسلمين كه اهل شهرها مى باشند).

انتم لنا فرط (شما بر ما سبقت گرفتيد)

و نحن ان شأ الله بكم لا حقون (ما نيز ان شأ الله پشت سر شما خواهيم آمد.)

پدرم رحمة الله عليه، از حسين بن حسن بن ابان، از محمد بن اورمه، از عبد الله بن سنان نقل كرده كه وى گفت:

محضر مبارك حضرت ابى عبد اللهعليه‌السلام عرض كردم... عين حديث گذشته را ذكر نموده است.

متن:

١٠- حدثنى الحسن بن عبد الله، عن ابيه، عن الحسن بن محبوب، عن عمرو بن ابى المقدام، عن ابيه (قال: مررت مع ابى جعفرعليه‌السلام : بالبقيع فمررنا بقبر رجل من اهل الكوفة من الشيعة، فقلت لابى جعفرعليه‌السلام : جعلت فداك هذا قبر رجل من الشيعة، قال: توقف عليه و قال: (اللهم ارحم غربته، وصل وحدته، و آنس وحشته، آمن روعته، و اسكن اليه من رحمتك ما يستغنى بها عن رحمة من سواك، و الحقه بمن كان يتولاه ) ).

١١- حدثنى ابى -رحمة الله عليه - عن الحسين بن الحسن بن ابان، عن الحسين بن سعيد، عن النضر بن سويد، عن القاسم بن سليمان، عن جراح المدائنى (قال: سالت ابا عبد اللهعليه‌السلام : كيف التسليم على اهل القبور؟ قال: تقول: (السلام على اهل الديار من المومنين و المسلمين، رحم الله المستقدمين منكم و المستاخرين، و انا ان شأ الله بكم لا حقون ) ).

و رواه البرقى، عن ابيه عن النضر بن سويد، عن القاسم بن سليمان، عن جراح المدائنى قال: سالت ابا عبد اللهعليه‌السلام - و ذكره مثله -

١٢- و جدت فى بعض الكتب: محمد بن سنان، عن المفضل (قال: قال: من قرء انا انزلناه ) عند قبر مومن سبع مرات بعث الله اليه ملكا يعبد الله عند قبره، و يكتب (له و) للميت ثواب ما يعمل ذلك الملك، فاذا بعثه الله من قبره لم يمر على هول الا صرفه الله عنه بذلك الملك (الموكل ) حتى يدخله الله به الجنة، و تقرء بعد (الحمد)، (انا انزلناه ) سبعا، (المعوذتين )، و (قل هو الله احد) و (آية الكرسى ) ثلاثا ثلاثا.

ترجمه:

(حديث دهم )

حسن بن عبد الله، از پدرش، از حسن بن محبوب، از عمرو بن ابى المقدام، از پدرش، وى گفت: در خدمت حضرت ابى جعفرعليه‌السلام به قبرستان بقيع عبور كرديم، به قبر مردى از شيعيان كه اهل كوفه بود رسيديم، به حضرت عرض كردم: اين قبر يكى از شيعيان است فدايت شوم.

راوى مى گويد: حضرت درنگ نمود و فرمودند:

بار خدايا به غربتش رحم نما، وحدت و تنهائيش را به پيوند مبدل كن، در حال وحشتش انس برقرا فرما، هراس او را بر طرف كن، از رحمتت ان قدر نصيبش نما كه از رحمت غير تو بى نياز گردد، و ملحقش كن به آنانكه وى ايشان را دوست دارد.

(حديث يازدهم )

پدرم رحمه الله عليه، از حسين بن حسن بن ابان، از حسين بن سعيد، از نضر بن سويد، از قاسم بن سليمان، از جراح مدائنى، وى مى گويد:

از حضرت ابى عبداللهعليه‌السلام پرسيدم: سلام دادن به اهل قبور چگونه است؟

حضرت فرمودند: بگو:

السلام على اهل الديار من المومنين و المسلمين (درود بر اهل شهرها كه عبارتند از مومنين و مسلمين ) رحم الله المستقدمين منكم المستاخرين (خدا رحمت كند سابقين و لا حقين ايشان را).

و انا ان شأ الله بكم لا حقون (ان شأ الله ما نيز به شما ملحق خواهيم شد).

برقى از پدرش، از نضر بن سويد، از قاسم بن سليمان، از جراح مدائنى نقل كرده كه وى گفت:

از حضرت ابى عبد اللهعليه‌السلام پرسيدم... و مثل همان حديث قبلى را ذكر نموده است.

(حديث دوازدهم )

در برخى از كتب چنين يافتم:

محمد بن سنان، از مفضل نقل كرده، وى گفت: فرمود:

كسى كه (انا انزلناه ) را هفت مرتبه نزد قبر مومن بخواند خداوند متعال فرشته اى را به آنجا فرستاده تا خدا را در همان مكان عبادت كند و براى خواننده وميت ثواب عبادت آن فرشته منظور مى شود.

و وقتى خداوند ميت را از قبر بيرون آورده بواسطه آن فرشته موكل هول و هراس را از او بر طرف مى كند تا داخل بهشتش نمايد.

بعد از سوره حمد (انا انزلناه ) را هفت بار بخوان سپس (معوذتين ) يعنى قل اعوذب برب الفلق و قل اعوذ برب الناس و (قل هو الله احد) و (آية الكرسى ) هر كدام را سه بار قرائت نما.

متن:

١٣- حدثنى ابى -رحمة الله عليه - عن الحسين بن الحسن بن ابان، عن محمد ابن ارمة، عن الضنر بن سويد، عن عاصم بن حميد، عن محمد ابن مسلم، عن ابى جعفرعليه‌السلام قال: مسعته يقول: كان رسول اللهصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم اذا مر بقبور قوم من المومنين قال: (السلام عليكم من ديار قوم مومنين، و انا ان شأ الله بكم لاحقون ).

١٤- و (ابى )، عن الحسين بن الحسن بن ابان، عن محمد بن اورمة، عن على بن الحكم، عن ابن جلان (قال: قام ابوجعفرعليه‌السلام على قبر رجل فقال: (اللهم صل وحدته، و آنس وحشته، و اسكن اليه من رحمتك ما يستغنى به عن رحمة من سواك ) ).

١٥- و حدثنى محمد بن عبد الله بن جعفر الحميرى، عن ابيه، عن احمد بن محمد ابى عبد الله البرقى، عن الحسن بن على الوشأ، عن على ابن ابى حمزة قال: سالت ابا عبد اللهعليه‌السلام كيف نسلم على اهل القبور؟ قال: نعم؛ تقول: السلام على اهل الديار من المومنين و المومنات، و المسلمين و المسمات، انتم لنا فرط و انا بكمل ان شأ الله لا حقون.

ترجمه:

(حديث سيزدهم )

پدرم رحمة الله عليه، از حسين بن حسن بن ابان، از محمد بن اورمه، از نضر بن سويد، از عاصم بن حميد، ازمحمد بن مسلم از حضرت ابى جعفرعليه‌السلام ، وى گفت: شنيدم آن حضرت مى فرمودند:

رسول خداصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم هر گاه به قبور دسته اى از مومنين عبور مى كردند مى فرمودند: السلام عليكم من ديار قوم مومنين (سلام بر شما كه از شهرهاى قوم اهل ايمان هستيد).

و انا ان شأ الله بكم لا حقوق (ما نيز ان شأ الله به شما ملحق خواهيم شد).

(حديث چهاردهم )

و پدرم از حسين بن حسن بن ابان، از محمد بن اورمه، از على بن الحكم، از ابن عجلان نقل كرده كه وى گفت:

حضرت ابو جعفرعليه‌السلام بر سر قبر مردى ايستاده و فرمودند:

اللهم صل وحدته (خدايا وحدت و تنهائى او را به پيوند مبدل كن ).

و آنس وحشته (در حال وحشتش انس بر قرار كن ).

و اسكن اليه من رحمتك، يستغنى به عن رحمة من سواك از رحمتت آن قدر نصيبش نما كه از رحمت و عنايت غير تو بى نياز گردد.)

(حديث پانزدهم )

و محمد بن عبد الله بن جعفر حميرى، از پدرش، از احمد بن محمد بن ابى عبد الله برقى، از حسن بن على الوشأ از على بن ابى حمزه، وى گفت: از حضرت ابى عبد اللهعليه‌السلام پرسيدم: بر اهل قبور چگونه سلام دهيم؟

حضرت فرمودند:

آرى بگو:

السلام على اهل الديار من المومنين و المومنات و المسلمين و المسلمات، انتم لنا فرط و انابكم ان شأ الله لا حقوق.

(درود بر اهل شهرها كه مومنين و مومنات و مسلمين و مسلمات باشند، شما بر ما سبقت گرفتيد و ما نيز به شما ان شأ الله ملحق خواهيم شد).

متن:

١٦- حدثنى ابى -رحمة الله عليه - و على بن الحسين؛ و غيرهما، عن سعد ابن عبد الله، عن احمد بن محمد بن خالد، عن ابيه، عن هارون بن الجهم عن المفضل بن صالح، عن سعد بن طريف، عن الاصبغ بن نباتة (قال: مر على امير المومنينعليه‌السلام على القبور فاخذ فى الجادة، ثم قال عن يمينه:

(السلام عليكم يا اهل القبور من اهل القصور، انتم لنا فرط و نحن لكم تبع، و انا ان شأ الله بكم لا حقون )؛ ثم التفت عن يساره فقال: (السلام عليك يا اهل القبور)- الى آخره -).

١٧- حدثنى محمد بن الحسن بن الوليد- عمن ذكره - عن احمد بن ابى عبد الله البرقى، عن ابيه عن سعدان بن مسلم، عن على بن ابى حمزة عن ابى بصير، عن ابى عبد اللهعليه‌السلام (قال يخرج احدكم الى القبور فيسلم و يقول:

(السلام على اهل القبور، السلام على من كان فيها من المومنين و المسلمين، انتم لنا فرط و نحن لكم تبع و انا بكم لا حقون، و انا لله و انا اليه راجعون، يا اهل القبور، يا اهل القبور كيف وجدتم طعم الموت؟! ). ثم يقول: (ويل لمن صار الى النار)، ثم يهرق دمعته و ينصرف ).

١٨- و عنه باسناده، عن البرقى قال: حدثنا بعض اصحابنا، عن عباس بن عامر القصبانى، عن يقطين قال: اخبرنا ربيع بن محمد المسلى قال: كان ابو عبد اللهعليه‌السلام اذا دخل الجبانة تقول السلام على اهل الجنة.

ترجمه:

(حديث شانزدهم )

پدرم رحمة الله عليه و على بن الحسين و غير اين دو، از سعد بن عبد الله، از احمد بن محمد بن خالد، از پدرش از هارون بن جهم، از مفضل بن صالح، از سعد بن طريف، از اصبغ بن نباته، وى گفت:

حضرت اميرالمومنين علىعليه‌السلام بر قبور كردند، پس در وسط راه ايستاده سپس به طرف راست توجه كرده و فرمودند:

السلام عليكم يا اهل القبور من اهل القصور (درود بر شما اى كسانى كه در قصرها بوده و اكنون در قبرها خفته ايد.

لنتم لنا فرط و نحن لكم تبع و انا ان شأ الله بكم لاحقون (شما بر ما سبقت گرفتيد و ما بدنبال شما بوده و انشأ الله به شما ملحق خواهيم شد).

سپس به طرف چپ توجه نموده و فرمودند:

السلام على اهل القبور... تا آخر كلمات زيارت.

(حديث هفدهم )

محمد بن الحسن بن الوليد از كسى كه ذكرش نموده، از احمد بن ابى عبد الله برقى، از پدرش، از سعد بن مسلم، از على بن ابى حمزه، از ابى بصير، از حضرت ابى عبد اللهعليه‌السلام ، حضرت فرمودند:

هر گاه يكى از شما به قبرستان رفتيد، و ابتدأ به اهل قبور سلام كرده و سپس بگوئيد:

درود بر اهل قبور، درود بر مومنين و مسلمين كه در قبور مى باشند، شما بر ما سبقت گرفتيد و ما تابع شما بوده و ان شأ الله به شما ملحق خواهيم شد، ما براى خدا بوده و به سوى او بر مى گرديم، اى كسانى كه در قبرها خفته ايد بعد از آنكه در قصرها بوديد، اى كسانى كه در قبرها خوابيده ايد بعد از آنكه اهل نعمت و سرور و شادى بوديد، به قبور داخل شديد، اى اهل قبور: مزه مرگ را چگونه يافتيد؟!

سپس بگوئيد:

واى بر كسى كه پس از اين وادى به دوزخ داخل شود.

سپس اشگهاى آن حضرت ريخت و از قبرستان باز گشتند.

(حديث هيجدهم )

محمد بن الحسن الوليد باسنادش از برقى، وى گفت:

برخى اصحاب از عباس بن عامر قصبانى، از يقطين، گفت:

ربيع بن محمد مسلى به ما خبر داد و گفت:

حضرت ابى عبد اللهعليه‌السلام هر گاه به قبرستان داخل مى شدند مى فرمودند:

درود بر اهل بهشت.

الباب السادس و المائة فضل زيارة فاطمة بنت موسى بن جعفرعليه‌السلام بقم

متن:

١- حدثنى على بن الحسين بن موسى بن بابويه، عن على بن ابراهيم بن هاشم، عن ابيه، عن سعد بن سعد، عن ابى الحسن الرضاعليه‌السلام (قال: سالته عن زيارة فاطمة بنت موسىعليه‌السلام ، قال: من زارها فله الجنة ).

٢- حدثنى ابى -رحمة الله عليه - و اخى و الجماعة، عن احمد بن ادريس؛ و غيره، عن العمركى بن على البوفكى - عمن ذكره - عن ابى الرضاعليه‌السلام قال: من زار قبر عمقى بقم فله الجنة.

باب صد وششم فضيلت زيارت حضرت فاطمه دختر موسى بن جعفر صلوات الله عليه در شهر قم

ترجمه:

(حديث اول )

على بن الحسن بن بابويه، از على بن ابراهيم بن هاشم، از پدرش از سعد بن سعد، از حضرت ابى الحسن الرضاعليه‌السلام ، وى گفت: از آن حضرت راجع به زيارت حضرت فاطمه دختر موسى بن جعفر سلام الله عليه پرسيدم؟

حضرت فرمودند:

كسى كه او را زيارت كند بهشت برايش خواهد بود.

(حديث دوم )

پدرم رحمة الله عليه و برادرم و جماعتى، از احمد بن ادريس، و غير او، از عمركى بن على البوفكى، از كسى كه ذكرش نموده از حضرت ابى الرضا سلام الله عليهما، حضرت فرمودند:

كسى كه قبر عمه ام را در قم زيارت كند بهشت برايش مى باشد.

الباب السابع و المائة فضل زيارة قبر عبد العظيم بن عبد الله الحسنى بالرى

متن:

١- حدثنى على بن الحسين بن موسى بن بابويه، عن محمد بن يحيى العطار- عن بعض اهل الرى - قال: دخلت على بن الحسن العسكرىعليه‌السلام فقال: اين كنت؟ فقلت: زرت الحسين بن علىعليه‌السلام ، فقال: اما انك لو زرت قبر عبد العظيم عندكم لكنت كمن زار الحسينعليه‌السلام .

باب صد و هفتم فضيلت زيارت قبر حضرت عبد العظيم بن عبد الله الحسنى در رى

ترجمه:

على بن الحسين بن موسى بن بابويه، از محمد بن يحيى العطار، از بعضى اهل رى، وى گفت:

بر حضرت ابى الحسن العسكرىعليه‌السلام داخل شدم، حضرت فرمودند:

كجا بودى؟

عرض كردم: به زيارت حضرت حسين بن علىعليه‌السلام رفته بودم.

حضرت فرمودند:

آيا نمى دانى، اگر قبر عبد العظيم را كه نزدتان هست زيارت كنى مثل آن است كه حسينعليه‌السلام را زيارت كرده اى.

الباب الثامن و المائة نوادر الزيارات

متن:

١- حدثنى محمد بن عبد الله بن جعفر الحميرى، عن ابيه، عن على بن محمد بن سليمان، عن محمد بن خالد، عن عبد الله بن حماد البصرى، عن ابى عبد اللهعليه‌السلام قال: قال لى: ان عندكم - او قال: فى قربكم - لفضيلة ما اوتى احد مثلها، و ما احسبكم تعرفونها كنه معرفتها، و لا تحافظون عليها و لا على القيام بها، و ان لها لاهلا خاصة قد سموا لها، و اعطوها بلا حول منهم و لا قوة الا ما كان من صنع الله لهم و سعادة حباهم (الله ) بها و رحمة و رافة و تقدم.

قلت: جعلت فداك و ما هذا الذى و صفت لنا و لم تسمه؟ قال: زيارة جدى الحسين (بن على )عليه‌السلام فانه غريب بارض غربة، يبكيه من زاره، و يحزن له من لم يزره، و يحرق له من لم يشهده و يرحمه من نظر الى قبر ابنه عند رجله فى ارض فلاة لا حميم قربه و لا قريب، ثم منع الحق و توازر عليه اهل الردة حتى قتلوه و ضيعوه و عرضوه للسباع، و منعوه شرب مأ الفرات الذى يشربه الكلاب، و ضيعوا حق رسول اللهصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم و وصيته به و باهل بيته، فامسى مجفوا فى حفرته، صريعا بين قرابته، و شيعته بين اطباق التراب، قد اوحش قربة فى الواحدة و البعد عن جده، و المنزل الذى لا ياتيه الا من امتحن الله قلبه للايمان و عرفه حقنا.

فقلت له: جعلت فداك قد كنت آتيه حتى بليت بالسلطان و فى حفظ اموالهم و انا عندهم مشهور فتركت للتقية اتيانه و انا اعرف ما فى اتيانه من الخير، فقال: هل تدرى ما فضل من اتاه و ما له عندنا من حزيل الخير؟ فقلت: لا، فقال: اما الفضل فيباهيه ملائكة السمأ، و اما ماله عندنا فالترحم عليه كل صباح و مسأ.

و لقد حدثنى ابى انه لم يخل مكانه منذ قتل من مصل يصلى عليه من الملائكة، او من من الجن، او من الانس، او من الوحش، و ما من شى ء الا و هو يغبط زائره و يتمسح به و يرجو فى النظر اليه الخير لنظره الى قبرهعليه‌السلام ، ثم قال: بلغنى ان قوما ياتونه من نواحى الكوفة و اناسا من غيرهم و نسأ يندبنه، و ذلك فى النصف من شعبان، بين قارى ء يقرء، و قاص يقص، و نادب يندب، و قائل يقول المراثى.

فقلت: نعم جعلت فداك قد شهدت بعض ما تصف، فقال: الحمد الله الذى جعل فى الناس من يفد الينا و يمدحنا و يرثى لنا، و جعل عدونا من يطعن عليهم من قرابتنا و غيرهم يهذونهم و يقبحون ما يصنعون.

باب صد و هشتم زيارت نادره

ترجمه:

(حديث اول )

محمد بن عبد الله بن جعفر حميرى، از پدرش، از على بن محمد بن سليمان، از محمد بن خالد، از عبد الله بن حماد البصرى، از حضرت ابى عبد اللهعليه‌السلام مى گويد: حضرت به من فرمودند:

بدرستى كه نزد شما است يا فرمودند: بدرستى كه در نزديكى شما است فضيلتى كه به احدى مثل آن اعطأ نشده و گمان نمى كنم كه به حقيقت آن پى برده باشيد، شما نگهدار آن نبوده و بر آن قيام نمى كنيد براى آن افراد خاصى بوده كه اهلش هستند و اين فضيلت به آنها اعطأ شده بدون اينكه از ايشان حركت و فعاليتى سرزده باشد بلكه صرفا از ناحيه حق تعالى ايشان مورد رحمت و رافت قرار گرفته و اين عطيه الهى به آنها عنايت شده است.

عرض كردم: فدايت شوم اين فضيلتى كه توصيف فرموده و نامش را نبرديد چيست؟

حضرت فرمودند:

زيارت جدم حسين بن علىعليه‌السلام ، چه آنكه او در سرزمين دور دست غريب مى باشد هر كس به زيارتش رود بر او مى گريد و اندوهگين مى شود و آن كس كه بر سر مزارش حاضر نشود مى سوزد و آن كس كه به پائين پاى آن حضرت به قبر فرزندش بنگرد و ملاحظه كند كه در آن كس كه به پائين پاى آن حضرت به قبر فرزندش بنگرد و ملاحظه كند كه در آن زمين فلات دفن شده است بر آن حضرت ترحم مى كند، نه خويشى در نزديكى آن جناب بوده و نه اقربايش آن جا مى باشند، او را از حق مسلمش منع نموده و اهل ظلم و ستم و گروه مرتد با هم توافق كرده و بر عليه آن حضرت قيام كرده تا جائى كه او را كشته و بدن مباركش را در آن بيابان انداخته و در معرض درندگان گذاردند، از نوشيدن آب فرات كه سگ ها از آن مى آشاميدند او را منع كردند و بدين ترتيب حق رسول خداصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم را ضايع نموده و عمل به وصيت و سفارشى كه آن وجود مبارك راجع به حضرتش به ساير افراد اهل بيتش نموده بود را ترك نمودند، عصر آن روزى كه حضرت شهيد شدند در حالى كه ستم ها به آن جناب شده بود در بين اقربأ و پيروانش در گودال روى خاك ها افتاده بودند، اهل بيتش در آن بيابان تنها و دور از جد و منزل و كاشانه شان به حالتى غمگين و اندوه بودند، اين آزمايش براى احدى اتفاق نمى افتد مگر آنانكه خداوند امتحانشان كرده و قلبى مالامال از ايمان داشته و به حق ما عارف و آگاه مى باشند.

محضرش عرض كردم: فدايت شوم قبلا من به زيارت آن حضرت مى رفتم تا وقتى كه مبتلا به سلطان شده و من را مستحفظ اموالشان قرار دادند و چون من نزد ايشان مشهور و معروف بودم از اينرو زيارت آن جناب را تقيه ترك كردم در حالى كه به ثواب و اجر زيارت آن حضرت كاملا واقف و آگاه هستم.

حضرت فرمودند:

آيا فضل و برترى كسى كه به زيارت آن حضرت رود را مى دانى؟ و آيا خير عظيم و جزيلى كه براى او نزد ما هست را آگاهى؟

عرضه داشتم: خير.

حضرت فرمودند:

اما فضل او: تمام فرشتگان آسمان به او مباهات مى كنند.

و اما خير عظيمى كه براى او نزد ما است: هر صبح و شام بر او رحمت مى شود.

سپس مصنف كتاب رحمه الله عليه مى فرمايد:

پدرم برايم نقل نمود كه از زمان شهادت آن حضرت آن مكان يك آن از نمازگزار خالى نمانده بلكه از آن تاريخ تا حال يا فرشتگان و يا جن و يا انس و يا وحوش در آن مكان مقدس به عبادت و نماز اشتغال داشته اند، و هيچ موجودى نيست مگر آنكه به حال زائر آن حضرت غبطه مى خورد و او را مسح كرده و به او نظر كرده و در اين نظر اميد خير دارد زيارت شخصى كه وى به او نگريسته به قبر ان حضرت نظر افكنده است.

سپس حضرت فرمودند:

خبر به من داده اند كه از نواحى كوفه گروهى از غير اهل كوفه و زمانى به زيارتش رفته و بر آن حضرت ندبه و زارى نموده اند و اين زيارت در نيمه شعبان صورت گرفته، از اين گروه بعضى به قرائت قرآن مشغول بوده و برخى قضايا و يا حوادث واقعه كربلأ را براى ديگران بازگو كرده و جماعتى به ندبه و زارى سرگرم شده و پاره اى به خواندن مراثى مبادرت نموده اند.

عرض كردم: بلى فدايت شوم من شاهد برخى از اين توصيفاتى كه مى فرمائيد بوده ام.

حضرت فرمودند:

حمد و سپاس خدائى را كه درميان مردم كسانى را گذارده كه بطرف ما كوچ و سفر كرده و مدح و مراثى ما را مى گويند و در مقابل دشمن ما را كسانى قرار داده كه از اقربأ ما بوده و آن گروه اول را مورد طعن قرار مى دهند ولى ديگران ايشان را هلاك كرده و كار و عملشان را تقبيح مى نمايند.

متن:

٢- و بهذا الاسناد، عن عبد الله الاصم، عن عبد الله بن بكير الارجانى قال: صحبت ابا عبد اللهعليه‌السلام فى طريق مكة من المدينة فنزلنا منزلا يقال له: عسفان ثم مررنا بجبل اسود عن يسار الطريق موحش، فقلت له: يابن رسول الله ما اوحش هذا الجبل! مارايت الطرى مثل هذا، فقال لى يا اين بكير اتدرى اى جبل هذا؟ قلت: هذا جبل يقال له: (الكمد) و هو على واد من اودية جهنم، و فيه قتلة ابى؛ الحسينعليه‌السلام ، استودعهم، فيه تجرى من تحتهم مياه جهنم من الغسلين و الصديد و الحميم و ما يخرج من جب الجوى و ما يخرج من الفلق من آثام و ما يخرج من الخبال و ما يخرج من جهنم و ما يخرج من لظى و من الحطمة، و ما يخرج من سقر و ما يخرج من الحميم، و ما يخرج من الهاوية، و ما يخرج من السعير، و ما مرت بهذا الجبل فى سفرى فوقفت به الا رايتهما يستغيثان الى و انى لا نظر الى قتلة ابى و اقول لهما: انما هولأ فعلوا ما اسستما لم ترحمونا اذ وليتم، و قتلتمونا و حرمتمونا و ثبتم على قتلنا و استبددتم بالامر دوننا، فلا رحم الله من يرحمكما، ذوقا و بال ما قدمتما، و ما الله بظلام للعبيد، و اشدهما تضرعا و استكانة الثانى، فربما و قفت عليهما ليستلى عنى بعض ما فى قلبى، و ربما طويت الجبل الذى هما فيه و هو جبل الكمد، قال: قلت له: جعلت فداك فافذا طويت الجبل فما تسمع؟ قال: اسمع اصواتهما يناديان: عرج علينا نكلمك فانا نتوب، و اسمع من الجبل صارخا يصرخ بى اجبهما و قل لهما: اخسووا فيها و لا تكلمون! قال: قلت له: جعلت فداك و من معهم؟ قال: كل فرعون عتا على الله و حكى الله عنه فعاله، و كل من عل العباد الكفر، فقلت: من هم؟ قال: نحو (نسطور) الذى علم النصارى ان عيسى المسيح ابن الله، و قال لهم: هم ثلاثة،

ترجمه:

(حديث دوم )

و با همين اسناد از عبد الله اصم، از عبد الله بن بكير، ازرجانى نقل شده، وى گفت:

با حضرت ابا عبد اللهعليه‌السلام در راه مكه از مدينه همراه بودم، پس به جائى كه (عسفان ) ناميده مى شد فرود آمديم و سپس از كنار كوهى سياه كه در سمت چپ جاده بود و كوهى وحشت ناك به نظر مى آمد عبور كرديم، محضر آن حضرت عرض كردم:

اى پسر رسول خداصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم ، چقدر اين كوه وحشتناك است! در اين راه كوهى مثل اين نديده ام.

حضرت فرمودند:

اى پسر بكير، مى دانى اين چه كوهى است؟

عرض كردم: خير.

فرمودند: اين كوهى است بنام (كمد) و آن در وادى هاى دوزخ بوده و در آن قاتلين پدرم امام حسينعليه‌السلام نگه داشته شده اند، در اين كوه از زير قاتلين آب هاى جهنمى جارى مى باشند، اين آب ها عبارتند از:

غسلين (آبى كه از پوست و گوشت دوزخيان جارى است )، صديد (آبى كه ناشى از چرك و زرد آب باشد) حميم (عرق دوزخيان را گويند) آبى كه از چاه جوى خارج مى شود و آن آبى است گنديده و متعفن، آبى كه از چاه فلق در دوزخ خارج مى شود و آن آبى است حاصل از چرك و خون مجرمين، آبى كه از خبال يعنى چرك بدن دوزخيان جارى است، آبى كه از جهنم روان است، آبى كه از لظى (وادى از وادى هاى جهنم ) بيرون مى آيد، آبى از حطمه (وادى از وادى هاى جهنم ) خارج مى شود، آبى كه از سقر (وادى از وادى هاى جهنم ) بيرون مى آيد. آبى كه از حميم (وادى از وادى هاى دوزخ ) خارج مى شود، آبى كه از هوايه (وادى از وادى هاى دوزخ ) بيرون مى آيد، آبى كه از سعير (وادى از وادى هاى دوزخ ) خارج مى شود.

و من در هيچ يك از سفرهايم به اين كوه مرور نكرده و نه ايستادم مگر آنكه آن دو را ديدم كه به من استغاثه و التماس مى كردند و نيز قاتلين پدرم را مشاهده نمودم، به آن دو گفته و مى گويم:

اين قاتلين آنچه را كه شما تاسيس كرده ايد انجام داده اند، چرا وقتى زمام امور به دستتان بود به ما رحم نكرده و ما را كشتيد و از حقوق خود محروممان نموديد و بر قتل و كشتن ما اقدام كرده و استبداد محض و كامل را به اجرأ گذارديد خدا رحم نكند به كسى كه به شما دو نفر رحم كند بچشيد وزر و وبالى را كه خود فراهمش نموده ايد، و خدا نسبت به بندگانش ظالم و ستمكار نيست.

البته دومى تضرع و اضطرابش شديدتر از اولى است و با ايستاده و حالشان را مشاهده كرده تا اندكى از بغض و كينه و ناراحتى كه از ايشان در قلب دارم كاهش يافته و كمى تسلى و آرامش خاطر پيدا كنم، و با كوهى كه آن دو در آن محبوس هستند را طى كرده و از آن بالا رفته ام و آن كوه (كمد) مى باشد.

راوى گفت: محضرش عرض كردم: فدايت شوم وقتى از كوه بالا رفتيد و آن را طى نموديد چه صدائى شنيديد:

حضرت فرمودند:

صداى آن دو را شنيدم كه فرياد مى زدند: ما را بالا بياور تا با تو صحبت كنيم، ما توبه كرده ايم و مى شنيدم از كوه كه فرياد مى زد و به من مى گفت: جواب ايندو را بده و به ايشان بگو:

پائين رويد و صحبت نكنيد!

راوى مى گويد: عرضه داشتم: فدايت شوم چه كسانى با اين دو مى باشند؟ حضرت فرمودند:

هر فرعون و متكبرى كه بر خدا طغيان كرده و خداوند كردارش را بازگو فرموده است و نيز هر كسى كه به بندگان كفر تعليم كرده است.

عرض كردم: ايشان چه كسانى هستند.

حضرت فرمودند:

نظير (بولس ) كه به يهود ياد داد كه دست خدا بسته است و مثل (نسطور) كه به نصارى ياد داد كه حضرت عيسى مسيح فرزند خدا است و ايشان سه تا هستند (يعنى معبود سه تا است: اب، ابن و روح القدس ).

متن:

و نحو فرعون موسى الذى قال: انا ربكم الاعلى، و نحو نمرود الذى قال: قهرت اهل الارض و قتلت من فى السمأ، و قاتل اميرالمومنين، و قاتل فاطمة و محسن، و قاتل الحسن و الحسين، فاما معاوية و عمرو فما يطمهان فى الخلاص، و معهم كل من نصب لنا لعداوة، و اعان علينا بلسانه و يده و ماله، قلت له: جعلت فداك فانت تسمع ذاكله لا تفزع؟ قال يا ابن بكير ان قلوبنا غير قلوب الناس، انا مطيعون مصفون مصطفون، نرى ما لا يرى الناس، و نسمع ما لا يسمع الناس، و ان الملائكة تنزل علينا فى رحالنا، و تتقلب فى فرشنا، و تشهد طعامنا، و تحضر موتانا، و تاتينا باخبار ما يحدث قبل ان يكون، و تصلى معنا، و تدعو لنا و تلقى علينا اجنحتها، و تتقلب على اجنحتها صبياننا و يمتع الدواب ان تصلى الينا، و تاتينا مما فى الارضين من كل نبات نبات زمانه و تسقينا من مأ كل ارض نجد ذالك فى آنيتنا و ما من يوم و لا ساعة و لا وقت صلاة الا وهى تتهيا لها، و ما من ليلة تاتى علينا الا و اخبار كل ارض عندنا، و ما يحدث فيها و اخبار الجن و اخبار اهل الهوى من الملائكة، و ما من ملك يموت فى الارض و يقوم غيره الا اتانا خبره، و كيف سيرته فى الذين قبله، و ما من ارض من ستة ارضين الى السابعة الا و نحن نوتى بخبرهم، فقلت: جعلت فداك فاين منتهى هذا الجبل؟ قال: الى الارض السابعة، و فيها جهنم على واد من اوديته، عليه حفظة اكثر من نجوم السمأ و قطر المطر و عدد ما فى البحار و عدد الثرى، قد وكل كل ملك منهم بشى و هو مقيم عليه لا يفارقه، قلت: جعلت فداك اليكم جميعا يلقون الاخبار؟ قال: لا انما يلقى ذلك الى صاحب الامر، انا لنحمل ما لا يقدر العباد على الحكومة فيه فنحكم فيه فمن لم يقبل حكومتنا جبرته الملائكة على قولنا و امرت الذين يحفظون ناحيته ان يقسروره على قولنا، و ان كان من الجن من اهل الخلاف و الكفر او ثقته و عذبته حتى يصير الى ما حكمنا به،

ترجمه:

(دنباله حديث دوم )

و مانند: فرعون معاصر با حضرت موسىعليه‌السلام كه گفت: انا ربكم الاعلى و بدين ترتيب ادعاى خدائى كرد و همچون: نمرودى كه گفت: اهل زمين را مورد قهر خود داده و آنچه در آسمان هست را كشتم و نيز نظير: قاتل اميرالمومنينعليه‌السلام و قاتل فاطمهعليه‌السلام و محسن و قاتل امام حسن و امام حسينعليه‌السلام و اما معاويه و عمرو بن عاص ابدا طمع و درخواست خلاص شدن از عذاب را نمى كنند.

و نيز تمام كسانى كه نصب عداوت ما اهل بيت پيغمبرصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم را نموده اند با ايشان هستند و همچنين كسانى كه با زبان ودست و مالشان بر عليه ما اقدام كردند، با ايشان مى باشند.

عرض كردم: فدايت شوم شما تمام اين صداها را مى شنويد و به فزع نمى آئيد؟

حضرت فرمودند:

اى پسر بكير، قلوب و دل هاى ما غير از دلهاى مردم است، ما مطيع كامل حق تعالى و خالص از هر آلودگى بوده و برگزيده بارى تعالى مى باشيم، مى بينيم آن چه را كه مردم نمى بينند، مى شنويم آنچه را كه ديگران نمى شنوند فرشتگان در منازل ما فرود مى آيند و در روى فرش هاى ما حركت كرده در كنار سفره ما حاضر و شاهد هستند بر مردگان ما حاضر مى شوند، اخبار حوادثى كه هنوز واقع نشده اند را به ما مى رسانند، با ما نماز خوانده و براى ما دعأ مى كنند، پرها و بالهايشان را براى ما پهن مى كنند، كودكان و اطفال ما روى بال هاى ايشان حركت مى كنند، مانع مى شوند از اينكه جنبندگان به ما دست يافته و ايذأ و آزارمان كنند، از تمام گياهان و نباتاتى كه در زمين مى رويند در فصل و زمانشان براى ما مى آورند، از آب هاى مختلف روى زمين به ما مى آشامانند و ما آنها را در ظروف خود مى يابيم، و هيچ روز و ساعت و وقت نمازى نيست مگر آنكه فرشتگان براى آنها آماده مى باشند، و هيچ شبى فرا نمى رسد مگر آنكه اخبار تمام نقاط زمين را براى ما مى آورند و نيز آنچه در زمين واقع مى شود و اخبار جن و ملائكه را براى ما بازگو مى كنند، و هيچ فرشته اى در زمين نمى ميرد و ديگرى جاى آن قرار نمى گيرد مگر آنكه ما را اطلاع داده و رويه و سيره آن فرشته را با كسانى كه قبلش بوده اند را براى ما بيان مى كنند، و هيچ زمينى از شش طبقه زمين تا طبقه هفتم نيست مگر آنكه جز آنها را به ما مى دهند.

عرض كردم: فدايت شوم انتهاى اين كوه كجا است؟

حضرت فرمودند:

تا طبقه هفتم زمين ادامه داشته و در آنجا دوزخى است كه وادى از وادى هاى جهنم مى باشد و نگهبانانى كه مستحفظ آن هستند از ستارگان آسمان و دانه هاى باران و قطره هاى آب در درياها و از عدد خاك هاى در كره زمين بيشتر مى باشند، هر كدام از اين فرشتگان موكل بر امرى بوده كه مراقب آن بوده و از آن تخلف نمى كنند.

عرض كردم: فدايت شوم به همه شما اهل بيت اين اخبار را مى دهند؟

حضرت فرمودند:

خير، تنها به كسى كه صاحب امر ولايت است، ما حامل چيزى هستيم كه بندگان قدرت حكومت در آن را ندارند، پس ما در آن حكومت مى نمائيم و كسى كه حكومت ما را نپذيرد فرشتگان او را بر آن مجبور مى كنند و امر مى كنند به كسانى كه حافظ آن ناحيه هستند كه بندگان را به قول و حكومت ما ملزم و مجبور كنند و اگر جنى از اهل خلاف و كفر باشد او را به بند كشيده و آن قدر عذابش مى كنند تا بر حكم ما گردن نهد.

متن:

قلت: جعلت فداك فهل يرى الامام ما بين المشرق و المغرب؟ فقال: يا ابن بكير يكون حجة الله على ما بين قطريها و هو لا يراهم و لا يحكم فيهم؟! و كيف يكون حجة على قوم غيب لا يقدر عليهم و لا يقدرون عليه؟ و كيف يكون موديا عن الله و شاهدا على الخلق و هو لا يراهم؟ و كيف يكون حجة عليهم و هو محجوب عنهم؟ و قد جعل بينهم و بينه ان يقوم بامر ربه فيهم، و الله يقول: (و) ما ارسلناك الا كافة للناس ) يعنى به من على الارض و الحجة من بعد النبىصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم يقوم مقام النبى من بعده و هو الدليل على ما تشاجرت فيه الامة، و الاخذ بحقوق الناس، و القيام بامر الله، و المنصف لبعضهم من بعض، فاذا لم يكن معهم من ينفذ قوله و هو يقول: (سنريهم آياتنا فى الافاق و فى انفسهم )، فاى آية فى الافاق غيرنا اراها اهل الافاق و قال: (ما نريه من آية الا هى اكبر من اختها)، فاى آية اكبر منا، و الله ان بنى هاشم و قريشا لتعرف ما اعطانا الله و لكن الحسد اهلكهم كما هلك ابليس، و انهم لياتوننا اذا اضطروا و خافوا على انفسهم فيسالونا فنوضح لهم فيقولون: نشهد انكم اهل العلم، ثم يخرجون فيقولون: ما راينا اضل ممن اتبع هولأ و يقبل مقالتهم!

قلت: جعلت فداك اخبرنى عن الحسينعليه‌السلام لو نبش كانو يجدون فى قبره شيئا؟ قال: يابن بكير ما اعظم مسائلك! الحسينعليه‌السلام مع ابيه و امه و اخيه الحسن فى منزل رسول اللهصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم ، يحبون كما يحبى، و يرزقون و ينظر الى معسكره و ينظر الى العرش متى يومر ان يحمله و انه لعلى يمين العرش متعلق يقول: يا رب انجزلى ما و عدتنى، و انه لينظر الى زواره و هو اعرف بهم و باسمأ آبائهم و بدرجاتهم و بمنزلتهم عند الله من احدكم بولده و ما فى رحله و انه ليرى من يبكية فيستغفر له رحمة له، و يسال اباه الاستغفار له و يقول: لو تعلم ايها الباكى ما اعدلك لفرحت اكثر مما جزعت، فليستغفر له كل من سمع بكأه من الملائكة فى السمأ و فى الحائر، و ينقلب و ما عليه من ذنب.

ترجمه:

(دنباله حديث دوم )

عرض كردم: فدايت شوم: آيا امام بين مشرق و مغرب را مى بينيد؟

حضرت فرمودند:

اى پسر بكير چگونه امام حجت خدا باشد بر آنچه بين دو نقطه مقابل هم در كره زمين واقع شده اند و حال آنكه آنها را نديده و در ميانشان حكم نكند؟!

و چگونه بتوان گفت امام حجت است بر قوم و جماعتى كه در نظرش غائب هستند و بر آنها قدرت نداشته و آنها نيز بر دست رسى داشتن به وى جهت رفع نيازمندى هاى خويش قدرت ندارند؟

و چگونه امام احكام و حقائق را از طرف خدا ادأ كند و شاهد بر خلق باشد در حالى كه آنها را نمى بيند؟!

و چگونه حجت بر ايشان باشد در حالى كه آنها از وى محجوب و مستور مى باشند؟! در حالى كه امامعليه‌السلام به امر خدا بين مردم نصب شده تا واسطه بين خدا و مخلوق باشد، خدا در قرآن خطاب به پيغمبرش مى فرمايد: و ما ارسلناك الا كافة للناس (ما تو را نفرستاديم مگر براى همه مردم ).

مقصود از (كافة للناس ) تمام كسانى هستند كه روى كره زمين مى باشند و حجت بعد از نبىصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم بعد از آن وجود مبارك قائم مقام او بايد باشد پس همانطورى كه نبى حجت است براى تمام مردم روى زمين و بايد بر همه تسلط داشته باشد حجت بعد از او و قائم مقامش نيز بايد چنين باشد و اساسا مناصب امام بعد از پيامبر اكرمصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم امورى است كه لازمه آن اينستكه وى بايد به تمام امت و به كافه مردم مسلط بوده و آنها را ببيند، اين مناسب عبارتند از:

الف: راهنما براى حل مشاجراتى كه بين امت واقع مى شود.

ب: حقوق مردم را احقاق كردن و گرفتن.

ج: قيام نمودن به امر خدا و فرمانش را بين مردم اجرأ كردن.

د: انصاف گرفتن از بعضى براى بعضى ديگر.

در نتيجه بايد امام قولش نافذ بين كل مردم باشد تا بدين ترتيب نظم عالم محفوظ ماند، و هرج و مرج پيش نيايد، حال اگر با مردم امام و رهبرى نباشد كه قولش بين آنها نافذ باشد كلام خدا در قرآن كريم بى مصداق مى ماند، حقتعالى در قرآن مى فرمايد:

سنريهم آياتنا فى الانفاق و فى انفسهم (محققا به ايشان نشان مى دهيم آيات خود را كه در آفاق و انفس مى باشند)، با توجه به اين آيه مى پرسم:

چه آيه اى در آفاق غير از ما وجود دارد كه خداوند متعال به آن اهل آفاق را نشان داده است؟ و نيز در جاى ديگر فرموده:

ما نريهم من آية الا هى اكبر من اختها (ما به ايشان هيچ آيه اى را نشان نداديم مگر آنكه آن آيه از آيه ديگر بزرگتر بود).

چه آيه اى را شما بزرگ تر از ما سراغ داريد، به خدا سوگند بنى هاشم و قريش به آنچه خدا به ما اعطأ فرموده آگاه و عارف هستند ولى حسد ايشان را هلاك كرده همان طورى كه حسد ابليس را هلاك نمود.

ايشان در موارد اضطرار نزد ما مى آيند و از ما مشكلشان را سوال مى كنند و ما براى ايشان توضيح داده و مشكلشان را حل مى كنيم بعد از آن مى گويند:

شهادت مى دهيم كه شما اهل علم هستيد و از نزد ما كه خارج شدند پيش ديگران مى گويند:

ما نديديم كسى را گمراه تر از آنانكه از ايشان تبعيت كرده و گفتار آنها را بپذيرند!

عرض كردم: فدايت شوم به من خبر دهيد از حضرت ابى عبد اللهعليه‌السلام : اگر قبر آن حضرت را نبش كنند در آن چيزى مى يابند؟

حضرت فرمود:

اى پسر بكير، سوال بسيار بزرگى نمودى، حسينعليه‌السلام با پدر و مادر و برادرش حسنعليه‌السلام در منزل رسول خداصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم بوده به ايشان اعطأ مى شود همان طورى كه به آن جناب اعطأ مى گردد، روزى مى خورند همانطوريكه آن حضرت روزى مى خورد، اگر در همان ايام قبر را نبش مى كردند، البته آن حضرت را در آن مى يافتند، اما امروز آن حضرت زنده بوده و نزد پروردگارش روزى مى خورد و به لشگرش و به عرش مى نگرد تا چه كسى و در چه وقت امر شود كه آن را حمل كند، آن حضرت در سمت راست عرش ايستاده مى گويد:

پروردگارا، وعده اى كه به من داده اى عملى كن، به زوارش نگريسته و او به ايشان و اسمأ پدرانشان و به درجات و مراتب آنها نزد خدا از شما نسبت به فرزندتان و آنچه در منزل داريد اعرف و آگاه تر است آن حضرت مى بيند كسانى را كه بر او مى گريند پس از خدا طلب آمرزش براى ايشان مى كند و از پدر بزرگوارش نيز طلب آمرزش براى ايشان مى كند و مى گويد:

اى گريه كننده اگر بدانى براى تو چه آماده شده فرح و شادى تو بيش از جزع و ناراحتى تو خواهد بود پس تمام فرشتگانى كه در آسمان و حائر بوده و صداى گريه او را مى شنوند برايش استغفار مى كنند و وى حركت مى كند در حالى كه هيچ گناهى بر او نمى باشد.

متن:

٣- حدثنى محمد بن يعقوب، عن عدة من اصحابه، عن احمد بن محمد بن عيسى، عن على بن الحكم، عن زياد بن ابى الحلال، عن ابى عبد للهعليه‌السلام (قال: ما من نبى ولا وصى نبى يبقى فى الارض باكثر من ثلاثة ايام ثم ترفع روحه و عظمه ولحمه الى السمأ و انما توتى مواضع آثارهم و يبلغونهم من بعيد السلام و يسمعونهم فى مواضع آثارهم من قريب ).

و حدثنى ابى -رحمة الله عليه - و محمد بن يعقوب، عن محمد بن يحيى؛ و غيره، عن احمد بن محمد، عن على بن الحكم، عن زيا، عن ابى عبد اللهعليه‌السلام - مثله.

ترجمه:

(حديث سوم )

محمد بن يعقوب، از عده اى اصحاب، از احمد بن محمد بن عيسى، از على بن الحكم، از زياد بن ابى الحلال، از حضرت ابى عبد اللهعليه‌السلام ، حضرت فرمودند: هيچ پيغمبر و هيچ جانشين پيغمبرى بيش از سه روز روى زمين باقى نمى ماند سپس روح و استخوان و گوشت او را به آسمان مى برند، و مردم به اماكن و مواضعى كه آثار ايشان هست (يعنى قبورشان ) رفته و از دو به ايشان ابلاغ سلام مى كنند و از نزديك در مواضع آثارشان سلامشان را به ايشان مى شنوانند.

پدرم رحمة الله عليه و محمد بن يعقوب، از محمد بن يحيى و غيرش از احمد بن محمد، از على بن الحكم، از زياد، از حضرات ابى عبد اللهعليه‌السلام مثل همين حديث را نقل كرده.

متن:

٤- و حدثنى ابى -رحمة الله عليه - عن محمد بن يحيى، عن احمد بن محمد، عن محمد بن اسماعيل بن بزيع - عن بعض اصحابه - رفعه الى ابى عبد اللهعليه‌السلام (قال: قلت: نكون بمكة او بالمدينة او بالحائر او الموضع التى يرجى فيها الفضل فربما يخرج الرجل يتوضا فيجى الاخر فيصير مكانه، قال: من سبق الى موضع فهو احق به يومه و ليلته ).

٥- حدثنى ابو العباس محمد بن جعفر، عن محمد بن الحسين بن ابى الخطاب، عن منيع، عن صفوان بن يحيى، عن صفوان بن مهران الجمال، عن ابى عبد اللهعليه‌السلام قال: اهون ما يكسب زائر الحسينعليه‌السلام فى كل حسنة الف الف حسنة، و السيئة واحدة، و اين الواحدة من الف الف؟! ثم قال: يا صفوان ابشر فان الله ملائكة معها قبضان من نور فاذا اراد الحفظة ان تكتب على زائر الحسينعليه‌السلام سيئة، قالت الملائكة للحفظة، كفى فتكف، فاذا عمل حسنة قالت لها: اكتبى اولئك الذين يبدل الله سيئاتهم حسنات.

ترجمه:

(حديث چهارم )

پدرم رحمة الله عليه از محمد بن يحيى، از احمد بن محمد، از محمد بن اسماعيل بن بزيع، از برخى اصحابش بطور مرفوعه از ابى عبد اللهعليه‌السلام نقل كرده! وى گفت: محضر مبارك حضرت عرض كردم: ما در مكه يا در مدينه يا در حائر و يا در جاهايى كه اميد فضل در آن مى رود مى باشيم، بسا يكى از ما براى وضوء از مكانش خارج شده ديگرى جايش را اتخاذ مى كند حكم آن چيست؟

حضرت فرمودند:

در آن روز و شب وى احق و اولى به آن مكان مى باشد.

ترجمه:

(حديث پنجم )

ابوالعباس محمد بن جعفر، از محمد بن الحسين بن ابى الخطاب، از منيع، از صفوان بن يحيى، از صفوان بن مهران الجمال، از حضرت ابى عبد اللهعليه‌السلام نقل كرده كه آن حضرت فرمودند:

كمترين چيزى كه زائر امام حسينعليه‌السلام بدست مى آورد اين است كه در مقابل هر يك حسنه اى كه از او صادر شود.

حق تعالى هزار هزار حسنه به او پاداش دهد و در قبال هر يك سيئه اى كه مرتكب شود تنها يك سيئه برايش منظور مى كند و يكى كجا و هزار هزار تا كجا؟!

سپس حضرت فرمودند:

اى صفوان، بشارت باد تو را، خداوند متعال فرشتگانى دارد كه با آنها تازيانه اى از نور بود و هرگاه فرشتگان حافظ و نگهبان بخواهند بر زائر امام حسينعليه‌السلام سيئه اى بنويسند، فرشتگان به حافظين مى گويند:

از اين كار خوددارى كنيد، آنها خود را از آن باز مى دارند و وقتى زائر عمل حسنه اى انجام دهد فرشتگان به حافظين مى گويند:

بنويسيد، ايشان كسانى هستند كه حق تعالى سيئاتشان را به حسنه تبديل فرموده است.

متن:

٦- حدثنى ابى -رحمة الله عليه - عن سعد بن عبد الله، عن احمد بن محمد ابن عيسى، عن ابى يحيى الواسطى، عن ابى الحسن الحذأ (قال: قال ابو عبد اللهعليه‌السلام ان الى جانبكم مقبرة يقال لها: (براثا) يحشر منها عشرون و مائة الف شهيد كشهدأ بدر).

٧- و روى عن محمد بن مروان قال: حدثنا محمد بن الفضل (قال: سمعت جعفر بن محمدعليه‌السلام يقول: من زار قبر الحسينعليه‌السلام فى شهر رمضان و مات فى الطريق لم يعرض و لم يحاسب، و يقال له: ادخل الجنة آمنا).

٨- حدثنى ابى؛ و محمد بن الحسن -رحمة الله عليه - جميعا، عن الحسين بن سعيد قال: حدثنا بن السحت الخزاز قال: حدثنا حفص المزنى، عن عمر بن بياض، عن ابان بن تغلب قال: قال لى جعفر بن محمدعليه‌السلام : يا ابان متى عهدك بقبر الحسينعليه‌السلام ؟ قلت: لا والله يابن رسول الله؛ مالى به عهد منذ حين، فقال: سبحان الله العظيم و انت من روسأ الشيعة تترك زيارة الحسينعليه‌السلام ، لا تزوره؟!! من زار الحسينعليه‌السلام كتب الله له بكل خطوة حسنة، و محى عنه بكل خطوة سية، و غفر له ما تقدم من ذنبه و ما تاخر، يا ابان لقد قتل الحسينعليه‌السلام فهبط على قبره سبعون الف ملك شعث غبر يبكون عليه و ينوحون عليه الى يوم القيامة.

(حديث ششم )

پدرم رحمة الله عليه، از سعد بن عبد الله، از احمد بن محمد بن عيسى، از ابى يحيى واسطى، از ابى الحسن الحذأ وى گفت: حضرت ابوعبد اللهعليه‌السلام فرمودند:

در طرف شما مقبره اى است كه به آن (براثا گويند از آن صد و بيست هزار شهيد محشور شده همچون شهدأ بدر.

(حديث هفتم )

و از محمد بن مروان روايت شده كه گفت:

محمد بن الفضل مى گويد: از حضرت جعفر بن محمدعليه‌السلام شنيدم كه مى فرمودند:

كسى كه قبر حضرت امام حسينعليه‌السلام را در ماه رمضان زيارت كند و در راه فوت شود در معرض عتاب و خطاب او را نياورده و نسبت به اعمالش محاسبه صورت نگرفته بلكه، به او گفته مى شود:

داخل بهشت شو در حالى كه در امان هستى.

(حديث هشتم )

پدرم و محمد بن الحسن رحمة الله عليه جميعا از حسين بن سعيد، وى گفت:

على بن سحت خزاز برايم نقل نمود و گفت: حفص مزنى، از عمر بن بياض، از ابان بن تغلب نقل كرد كه وى گفت: حضرت جعفر بن محمدعليه‌السلام به من فرمودند:

اى ابان چه وقت قبر حسينعليه‌السلام را زيارت كردى؟

عرض كردم: به خدا سوگند اى پسر رسول خدا تا بحال به زيارت آن حضرت نرفته ام.

حضرت فرمودند:

سبحان الله، تو از روساى شيعه هستى و زيارت امام حسينعليه‌السلام را ترك مى كنى، به زيارتش نمى روى؟!

كسى كه حسينعليه‌السلام را زيارت كند خداوند به هر قدمى كه بر مى دارد يك حسنه برايش مى نويسد و از او درمقابل هر قدمش يك گناه محو مى فرمايد و تمام گناهان سابق و لاحقش را مى آمرزد، اى ابان وقتى حسينعليه‌السلام كشته شد هفتاد هزار فرشته ژوليده و غبار آلود بر قبرش از آسمان هبوط كرده و از آن تاريخ تا ظهور قيامت بر او گريه و نوحه سرائى مى نمايد.

متن:

٩- حدثنى الحسين بن محمد بن عامر، عن المعلى بن محمد البصرى، عن على بن اسباط، عن الحسن بن الجهم (قال: قلت لابى الحسن الرضاعليه‌السلام : ايهما افضل: رجل ياتى مكة و لا ياتى المدينة، او رجل ياتى النبى و لا ياتى مكة؟ قال: فقال لى اى شى ء تقولون انتم؟ فقلت: نحن نقول فى الحسينعليه‌السلام ، فكيف فى النبى؟! قال: اما لئن قلت ذلك لقد شهد ابو عبد اللهعليه‌السلام عيدا بالمدينة فانصرف فدخل على النبىصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم فسلم عليه، ثم قال لمن حضره: اما لقد فضلنا اهل البلدان كلهم مكة فيمن دونهما لسلامنا على رسول اللهصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم ).

١٠- حدثنى ابى -رحمة الله عليه - عن سعد بن عبد الله، عن احمد بن محمد بن عيسى، عن محمد بن اسماعيل بن بزيع - عن بعض اصحابه - يرفعه الى ابى عبد اللهعليه‌السلام قال: قلت: نكون بمكة او بالمدينة او بالحائر او المواضع التى يرجى فيها الفضل، فربما يخرج الرجل ليتوضا فيجى آخر فيصير مكانه، قال: من سبق الى موضع فهو احق به يومه و ليلته.

ترجمه:

(حديث نهم )

حسين بن محمد بن عامر، از معلى بن محمد البصرى، از على بن اسباط، از حسن بن جهم، وى گفت: محضر ابى الحسن الرضاعليه‌السلام عرض كردم: كدام يك از اين دو عمل افضل است:

اينكه شخصى به مكه رفته و مدينه نرود يا به زيارت نبى اكرمصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم در مدينه رفته و به مكه نرود؟

راوى گفت: حضرت به من فرمودند:

شما كدام را افضل مى دانيد؟

عرض كردم: ما درباره زيارت امام حسينعليه‌السلام زيارت آن جناب را ازمكه رفتن افضل مى دانيم چه رسد به زيارت نبى اكرمصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم .

حضرت فرمودند: آگاه باش اگر اين كلام را بگوئى صحيح و درست است چه و سپس مراجعت نموده داخل بر نبى اكرمصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم شدند و بر آن حضرت سلام كرده و سپس به كسانى كه براى زيارت نبى اكرمصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم حاضر شده بودند فرمودند:

بدانيد ما بر تمام اهل شهرها، مكه و غير آن تفضيل داده شده ايم زيرا بر رسول خداصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم سلام كرده ايم.

(حديث دهم )

پدرم رحمة الله عليه از سعد بن عبد الله، از احمد بن محمد بن عيسى، از محمد بن اسماعيل بن بزيع...

مترجم گويد:

اين حديث با ترجمه اش تحت رقم شماره (٤) از همين بابا قبلا نقل شد.

متن:

١١ - حدثنى محمد بن عبدالله بن جعفر الحميرى، عن ابيه، عن على ابن محمد بن سليمان، عن محمد بن خالد، عن عبد الله بن حماد بن عثمان، عن ابى عبد اللهعليه‌السلام قال: لما اسرى بالنبىصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم الى السمأ قيل له: ان الله تبارك و تعالى يختبرك فى ثلاث لينظر كيف صبرك، قال: اسلم لامرك يا رب و لا قوة لى على الصبر الا بك فما هن؟ قيل له: اولهن بالجوع و الاثرة على نفسك و على اهلك لاهل الحاجة، قال: قبلت يا رب و رضيت و سلمت و منك التوفيق و الصبر، و اما الثانية فالتكذيب و اخلوف الشديد و بذلك مهجتك فى محاربة اهل الكفر بما لك و نفسك و الصبر على ما يصيبك منهم من الاذى و من اهل النفاق، و الالم فى الحرب و الجراح، قال: قبلت يا رب و رضيت و سلمت و منك التوفيق و الصبر، و اما الثالثة فما يلقى اهل بيتك من بعدك من القتل، اما اخوك على فيلقى من امتك الشتم و التعنيف و اتوبيح و الحرمان و الجحد والظلم و آخر ذلك القتل، فقال: يا رب قبلت و رضيت و منك التوفيق و الصبر، و اما ابنتك فتظلم و تحرم و يوخذ حقها غصبا الذى تجعله لها و تضرب و هى حامل و يدخل عليها و على حريمهما و منزلها بغير اذن ثم يمسها هوان و ذل، ثم يمسها هوان و ذل، ثم لا تجد مانعا و انا اليه راجعون، قبلت يا رب و سلمت و منك التوفيق و الصبر، و يكون لها من اخيك ابنان يقتل احدهما غدرا و يسلب و يطعن، تفعل به ذلك امتك، قلت: يا رب قبلت و سلمت انا لله و انا اليه راجعون، و منك التوفيق للصبر.

ترجمه:

(حديث يازدهم )

محمد بن عبد الله بن جعفر حميرى، از پدرش، از على بن محمد بن سليمان، از محمد بن خالد، از عبد الله بن حماد بصرى از عبد الله بن عبد الرحمن اصم، از حماد بن عثمان، از حضرت ابى عبد اللهعليه‌السلام حضرت فرمودند:

زمانى كه نبى اكرمصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم را به آسمان سير دادند به حضرتش عرض شد:

خداوند تبارك و تعالى مى خواهد شما را در سه چيز بيازمايد تا صبر شما را ببيند، حضرت عرض كرد: پروردگارا من تسليم امر تو هستم، من توان صبر را ندارم مگر به كمك تو، آن سه چيز كدامند؟

به حضرتش گفته شد:

اول آنها جوع و گرسنگى و ضيق بر خودت و بر اهلت.

حضرت عرض كرد: پروردگارا آن را پذيرفته و راضى شده و تسليم بوده و از تو توفيق و صبر مى خواهم.

و اما دوم: آنكه تكذيب شده و خوف شديد بر تو عارض گشته و در محاربه با اهل كفر مال و نفس خويش را بذل كرده و بر اذيت و آزارى كه از ناحيه ايشان و اهل نفاق به تو مى رسد صبر كرده و درد و جراحاتى كه در حرب بر تو وارد مى شود را تحمل كنى.

حضرت عرض كرد:

پروردگارا آن را پذيرفته و راضى شده و تسليم بوده و از تو توفيق و صبر مى خواهم.

و اما سوم: عبارت است از آنچه بعد از تو به اهل بيتت متوجه مى شود و آن قتل و كشته شدن ايشان است.

اما برادرت على: از ناحيه امتت، فحش و درشتى و سرزنش و حرمان از حق و انكار و ظلم به او متوجه شده و در آخر او را خواهند كشت.

عرض كرد:

پروردگارا آن را پذيرفته و راضى شده و تسليم بوده و از تو توفيق صبر مى خواهم.

متن:

و اما ابنها الاخر فتدعوه امتك للجهاد ثم يقتلونه صبرا، و يقتلون ولده و من معه من اهل بيته، ثم يسلبون حرمه، فيستعين بى وقد مضى القضأ منى فيه بالشهاة ه له و لمن معه، و يكون قتله حجة على من بين قطريها، فيبكيه اهل السماوات و اهل الارضين جزعا عليه، و تبكيه ملائكة لم يدركوا نصرته، ثم اخرج من صلبه ذكرا به انصرك و ان شبحه عندى تحت العرش يملا الارض بالعدل و يطبقها بالقسط، يسير معه الرعب، يقتل حتى يشك فيه، قلت: انا الله!

فقيل: ارفع راسك، فنظرت الى رجل احسن الناس صوره و اطيهم ريحا، و النور يسطع من بين عينيه و من فوقه و من تحته، فدعوته فاقبل الى و عليه ثباب النور و سيما كل خير حتى قبل بين عينى، و نظرت الى الملائكه قد حفوا به، لا يحصيهم الا الله عزوجل فقلت: يا رب لمن يغضب هذا و لمن اعددت هولأ؟ و قد وعدتنى النصرفيهم فانا انتظره منك؟ و هولأ اهلى و اهل بيتى و قد اخبرتنى مما يلقون من بعدى و لئن شئت لا عطيتنى النصر فيهم على من بغى عليهم، و قد سلمت و قبلت و رضيت و نمك التوفيق و الرضا و العون على الصبر، فقيل لى اما اخوك فجزاوه عندى جنة الماوى نزلا بصبره، افلح حجته على الخلائق يوم البعث، و اوليه حوضك يسقى منه اوليأكم و يمنع منه اعدأكم، و اجعل جهنم عليه بردا و سلاما، يدخلها فيخرج من كان فى قلبه مثقال ذرة من المودة، و اجعل منزلتكم فى درجة واحدة فى الجنة، و اما ابنك الخذول المقتول، و ابنك المعذور المقتول صبرا، فانهما مما ازين بهما عرشى، و لهما من الكرامة سوى ذلك مما لا يخطر على قلب بشر لما اصابهما من البلأ فعلى فتوكل، و لكل من اتى قبره من الخلق من الكرامة لان زواره زوارك و زوارك زوارى، و على كرامة زوارى و انا اعطيه ما سال و اجزيه جزأ يغبطه من نظر الى عظمتى اياه، و ما اعددت له من كرامتى.

ترجمه:

(دنباله حديث يازدهم )

و اما فرزند ديگرش را امتت براى جهاد دعوت كرده سپس او را با طرز بد و ناهنجارى مى كشند، فرزندانش و آنچه از اهل بيتش با او باشند را مى كشند و سپس حرمش را اسير مى كنند، پس از من كمك و استعانت مى جويد ولى حكم از من صادر شده كه وى و تمام آنانكه با او هستند شهيد شوند، قتل او حجت است بر كسانى كه بين دو طرف زمين مى باشند، اهل آسمان ها و سكنه زمين بر او گريسته و جزع و بى تابى مى كنند، و فرشتگانى كه نتوانستند او را يارى كنند بر اين امر مى گريند، سپس از صلب و پشت او فرزندى خارج مى كنم كه بواسطه اش تو را نصرت و يارى مى نمايم، شبح و تمثال آن فرزند نزد من بوده و تحت عرض مى باشد، به واسطه او زمين را پر از عدل و داد كرده و رعب و وحشت با او سير و حركت مى كند، آن قدر از مردم بكشد كه در او شك كنند كه آيا حجت خدا است يا نه عرض كردم: انا لله!

به آن حضرت گفته شد:

سرت را بالا كن، پس نظر كردم به مردى كه زيباترين مردم از حيث صورت و خوش ترين آنها از جهت بو، بود، نور از بين دو ديدگان و بالاى سر و پائين پاهايش ساطع و درخشان بود، پس او را خواندم، به سويم آمد در حالى كه بر او جامه هائى از نور بود به من رسيد تا بين دو چشمم را بوسيد نگريستم به فرشتگانى كه دور او را حلقه زده بودند و عدد آنها را غير از خداوند عزوجل ديگر نمى دانست عرض كردم:

پروردگارا، اين شخص براى چه كسى غضب كرده و اين گروه فرشتگان را براى چه شخصى آماده كرده اى؟

به من وعده نصرت در ايشان داده اى پس انتظار آن را از تو دارم، ايشان اهل و اهل بيت من بوده، تو خودت از ايذأ و آزادى كه بعد از من به ايشان مى رسد به من خبر دادى و اگر بخواهى حتما مى توانى بواسطه ايشان آنان را كه ظلم و ستم به اهل بيت من كرده اند منكوب و ذليل كرده و بدين وسيله من را نصرت نمائى و من تسليم تو بوده و پذيرفته و راضى بوده و از تو مى خواهم كه به من توفيق و رضا و خشنودى را اعطأ كرده و بر صبر نمودن كمكم نمائى.

به من گفته شد:

اما برادرت، پاداش او نزد من محفوظ بوده و آن اين است كه منزل گاهش را بواسطه صبرى كه نموده بهشت برين قرار مى دهم، در روز بعث و قيامت حجتش بر خلائق ظهور مى يابد، او را بر حوض كوثر متولى گردانده تا دوستان شما را سيراب و دشمنانتان را از نوشيدن آب باز دارد، جهنم را بر او خنك و آرام قرار مى دهم، هر كس كه در قلبش به قدر مثقالى از محبت و مودت او باشد در جهنم داخل شده و بدون اينكه آسيبى به او وارد شود از آن خارج مى گردد و قرار مى دهم منزل شما را در يك درجه و يك مرتبه از بهشت.

و اما فرزندت كه منكوب و مقتول واقع شد (مقصود حضرت مجتبىعليه‌السلام است ) و آن فرزندت كه با طرزى فجيع و ناهنجارى كشته شده (منظور حضرت امام حسينعليه‌السلام است ) عرش خود را با اين دو زينت خواهم نمود و چنان كرامتى غير از اين به آن دو دهم كه بر قلب هيچ بشرى خطور نكرده باشد.

و آن بخاطر بلا و مصيب هائى است كه به ايشان رسيده، پس بر من اعتماد و توكل كن.

و نيز به كسانى كه به زيارتش روند نيز كرامت را اعطأ مى كنم چه آنكه زوار او زوار تو بوده و زوار تو زوار من هستند و بر من حتم و لازم است كه به زوارم اين كرامت را عنايت نمايم و نيز آنچه را از من سوال كنند به آنها خواهم داد و جزا و پاداشى به ايشان دهم كه ديگران به آن غبطه برند.

متن:

و اما ابنتك فانى اوقفها عند عرشى فيقال لها: ان الله قد حكمك فى خلقه فمن ظلمك و ظلم ولدك فاحكمى فيه بما احببت فانى اجيز حكومتك فيهم، فتشهد العرصة فاذا وقف من ظلمها امرت به الى النار، فيقول الظالم: و واحسرتا! على ما فرطت فى جنب الله، و يمتنى الكرة، و يعض الظالم على يديه و يقول: ياليتنى اتخذت مع الرسول سبيلا، و يا ويلتى ليتنى لم اتخذ فلانا خليلا، و قال: حتى اذ جأنا قال: يا ليت بينى و بينك بعد المشرقين فبئس القرين، و لن ينفعكم اليوم اذ ظلمتم انكم فى العذاب مشتركون، فيقول الظالم، انت تحكم بين عبادك فيما كانوا فيه يختلفون، او الحكم لغيرك، فيقال لهم: الا لعنة الله على الظالمين الذين يصدون عن سبيل الله و يبغونها عوجا، وهم بالاخرة كافرون، و اول من يحكم فيه - حسن بن علىعليه‌السلام فى قاتله، ثم فى قنفذ فيوتيان هو و صاحبه فيضربان بسياط من نار، لو وقع سوط منها على البحار لغلت من مشرقها الى مغربها، و لو وضعت على جبال الدنيا لذابت حتى تصير رمادا فيضربان بها، ثم يحبثو امير المومنينعليه‌السلام بين يدى الله للخصومة مع فلان فى جب فيطبق عليهم، لا يراهم احد ولا يرون احدا فيقول الذين كانوا فى ولايتهم: ربنا ارنا الذين اضلانا من الجن و الانس، نجعلها تحت اقدامنا ليكونا من الاسفين، قال الله عزوجل: (و لن ينفعكم اليوم اذ ظلمتم انكم فى العذاب مشتركون ) فعند ذلك ينادون بالويل و الثبور، و ياتيان الحوض فيسالان عن امير المومنينعليه‌السلام و معهم حفظة فيقولان: اعف عنا و اسقنا و تخلصنا، فيقال لهمم: فلما راوه زلفة سيئت وجوه الذين كفروا، وقيل: هذا الذى كنتم به تدعون بامرة المومنين، ارجعوا ظمأ مظمئين الى النار فما شرابكم الا الحميم و الغسلين و ما تنفعكم شفاعة الشافعين.

ترجمه:

(دنباله حديث يازدهم )

و اما دخترت:

او را نزد عرش نگه داشته، پس به او گفته مى شود: خداوند تو را درميان خلقش حاكم قرار داد، پس كسى كه به تو به فرزندانت ظلم نموده در او حكم نما به آنچه خواهى و من حكم تو را بر ايشان اجرأ خواهم نمود، آن حضرت در عرصه قيامت حاضر شده و وقتى اشخاصى كه به او ظلم و ستم كرده اند.

در آن جا ايستادند امر مى كنم كه ايشان را در آتش بياندازند.

پس ظالم مى گويد: و احسرتا على ما فرطت فى جنب الله (فرياد واحسرتا بر آورد و گويد:

اى واى بر من كه جانب خدا را فرو گذارده و در حق خود ظلم و تفريط كردم ) و به دنبال آن آرزوى بازگشت به دنيا را مى كند و دو دست خود را از ناراحتى و شدت عذاب مى گزد و مى گويد: ياليتنى اتخذت مع الرسول سبيلا (اى كاش من در دنيا با رسول حق راه دوستى و طاعت پيش مى گرفتم ).

يا ويلتنا ليتنى لم اتخذ فلانا خليلا (واى بر من كاش فلان كافر و فلان فاسق را دوست خود قرار نمى دادم ) نيز مى گويد:

حتى اذا جأنا قال يا ليت بينى و بينك بعد المشرقين فبئس القرين (تا وقتى كه از دنيا به سوى ما باز آيد آن گاه با نهايت حسرت مى گويد: اى كاش ميان من و آن شيطان فاصله اى به دورى مشرق و مغرب بود كه او همنشين بسيار بدى براى من بود).

و نيز مى گويد:

ولى ينفعكم اليوم اذ ظلمتم انكم فى العذاب مشتركون (واى ستم كاران هرگز در آن روز پشيمانى به حال شما سودى ندارد زيرا در دنيا ظلم كرديد و امروز با شياطين در عذاب دوزخ شريك هستيد)

و نيز مى گويد:

انت تحكم بين عبادك فى ما كانوا فيه يختلفون (تو خود ميان بندگان در آنچه خلاف و نزاع مى كنند حكم فرما)

پس به ايشان گفته مى شود:

آگاه باشيد: لعنت خدا بر ستمكاران باد آنانكه بندگان خدا را از راه خدا باز مى دارند و راه كج را مى طلبند و به عالم آخرت اعتقاد ندارند.

و اولين نفرى كه در ظالمين حكم نموده و ايشان را محاكمه مى فرمايد حضرت حسن بن علىعليه‌السلام است كه در قاتل خويش به حكومت مى پردازد و سپس قنفذ (قاتل حضرت سلام الله عليهما) را مورد محاكمه قرار مى دهد پس قاتل آن حضرت و قنفذ و صاحب قنفذ را آورده سپس با تازيانه اى از آتش ايشان را مى زنند، اگر يكى از اين تازيانه در دريا بيفتد از شرق و غرب دريا به غليان و جوش آمده چنانچه اگر آن را روى كوه هاى دنيا بياندازند آنها را ذوب كرده تا خاكستر شوند با اين تازيانه ايشان را مى زنند.

سپس اميرالمومنينعليه‌السلام روى انگشت پاها در مقابل حق تعالى براى خصومت ودادخواهى با فلانى كه در چاه عذاب است مى ايستد، پس چاه را بر ايشان مى بندد به طورى كه كسى ايشان را نديده و آنان نيز كسى را نبينند، پس آنانكه در ولايت و دوستى اين ظالمين بودند مى گويند:

پروردگارا به ما نشان بده جن و انسى كه ما را گمراه كردند، تا ايشان را زير قدم هاى خود گذاشته تا از اسفلين باشند.

خداوند عزوجل مى فرمايد:

(ولن ينفعكم اليوم اذ ظلمتم انكم فى العذاب مشتركون ).

در اين وقت ايشان با صداى بلند مى گويند: واى بر ما هلاك شديم.

آن دو نفر بر سر حوض كوثر حاضر شده و از اميرالمومنينعليه‌السلام درخواست آب مى كنند درحالى كه با ايشان نگهبانانى همراه هستند، پس آن دو نفر مى گويند: ما را عفو كنيد و سيرابمان نموده و رهايمان بنمائيد.

به ايشان گفته مى شود:

چون كافران آن عذاب سخت را به چشم خود نزديك ديدند رخسارشان سياه و زشت شود و به آنها گويند اين همان عذابى است كه بواسطه ظلمى كه به اميرمومنان نموديد مستحقش مى باشيد، با حالت تشنگى به جهنم برگرديد آب شما تنها حميم (آب سوزان و گرم جهنم كه از عرق دوزخيان جارى است ) و غسلين (آبى متعفن كه از پوست و گوشت اهل دوزخ جريان دارد) مى باشد و امروز شفاعت شافعين نفى براى شما ندارد.

متن:

١٢- و حدثنى محمد بن الحسن بن الوليد، عن محمد بن الحسن الصفار، عن العباس بن معروف، عن عبد الله بن عبد الرحمن الاصم، عن جده، قال: قلت لابى عبد اللهعليه‌السلام : جعلت فداك ايما افضل: الحج اول الصدقة؟ قال: هذه مسالة فيها مسالتان، قال: كم المال؟ يكون ما يحمل صاحبه الى الحج؟ قال: قلت: لا، قال: اذا كان مالا يحمل الى الحج فالصدقة لا تعدل الحج، الحج افضل، و ان كانت لا يكون الا القليل فالصدقة، قلت: فالجهاد؟ قال: الجهاد افضل الاشيأ بعد الفرائض فى وقت الجهاد، و قال: و لا جهاد الا مع الامام، قلت فالزيارة؟ قال زيارة النبىصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم و زيارة الاوصيأ و زيارة حمزة، و بالعراق زيارة الحسينعليه‌السلام ، قلت: فما لمن زار الحسينعليه‌السلام ؟ قال: يخوض فى الرحمة، و يستوجب الرضا، و يصرف عنه السوء و يدر عليه الرزق، تشيعه الملائكة، و يلبس نورا تعرفه به الحفظة، فلا يمر باحد من الحفظة الا دعاله.

ترجمه:

(حديث دوازدهم )

محمد بن الحسن بن وليد، از محمد بن الحسن الصفار، از عباس بن معروف، از عبد الله بن عبد الرحمن اصم، از جدش، وى گفت: محضر حضرت ابى عبد اللهعليه‌السلام عرض كردم: فدايت شوم حج افضل است يا دادن صدقه؟

حضرت در جواب فرمودند:

اين سوال مشتمل بر دو سوال است:

الف: مالى كه آن را صدقه مى دهند چقدر است؟

ب: آيا به مقدارى كه صاحبش را حج برساند مى باشد يا نه؟

راوى مى گويد: عرض كردم: خير.

حضرت فرمودند:

اگر مال صاحبش را به حج برساند، صدقه معادل حج نيست يعنى اين ما را اگر صرف حج كند افضل است و اگر به اين مقدار نباشد، پس صدقه دادن افضل مى باشد.

عرض كردم: جهاد چه طور است؟

حضرت فرمودند:

پس از فرائض جهاد در وقتش افضل اشيأ است و بايد توجه داشت كه جهاد مشروع نيست مگر با دستور امامعليه‌السلام .

عرض كردم: زيارت چه طور است؟

حضرت فرمودند:

زيارات عبارتند از زيارت نبى اكرمصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم و زيارت اوصيأ و زيارت حمزه و زيارت حسينعليه‌السلام در عراق، كدام منظور تو است؟

عرضه داشتم: چه ثوابى براى زيارت حسينعليه‌السلام است؟

حضرت فرمودند:

زائر حسينعليه‌السلام در رحمت الهى فرو مى رود و زيارتش سبب خشنودى و رضايت حق مى باشد، بدى ها از او دفع گشته، روزى به دنبالش بوده، فرشتگان مشايعتش نموده، نورى او را پوشانده كه فرشتگان حافظ و نگهبان بدين وسيله او را مى شناسد از اينرو به هيچيك فرشته نگهبان و حافظى عبور نمى كند مگر آنكه او برايش دعأ مى نمايد.

متن:

١٣- و روى احمد بن جعفر البلدى، عن محمد بن يزيد البكرى، عن منصور بن نصر المدائنى، عن عبد الرحمن بن مسلم قال: دخلت على الكاظمعليه‌السلام فقلت له: ايما افضل: زيارة الحسين بن على او اميرالمومنينعليه‌السلام ؟ او الفلان و فلان، و سميت الائمة واحدا واحدا؟، فقال لى: يا عبد الرحمن من زار اولنا فقد زار آخرنا و من زار آخرنا فقد زار اولنا، و من تولى اولنا فقد تولى آخرنا، و من تولى آخرنا فقد تولنا اولنا، و من قضى حاجة لاحد من اوليائنا فكانما قضاها لاجمعنا، يا عبد الرحمن احبنا و حب من يحبنا و احب فينا، و احبب لنا و تولنا و تول من يتولانا، و ابغض من يبغضنا، الا و ان الراد علينا كالراد على رسول الله جدنا، و من رد على رسول اللهصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم فقد رد على الله، الا يا عبد الرحمن و من ابغضنا فقد ابغض محمدا و من ابغض محمدا فقد ابغض الله، و من ابغض الله عزوجل كان حقا على الله ان يصليه النار و ماله من نصير.

ترجمه:

(حديث سيزدهم )

احمد بن جعفر بلدى روايت كرد از محمد بن يزيد بكرى، از منصور بن مدائنى، از عبد الرحمن بن مسلم وى گفت: بر حضرت كاظمعليه‌السلام داخل شده و محضرش عرض كردم:

زيارت حضرت حسين بن علىعليه‌السلام افضل است يا زيارت اميرالمومنينعليه‌السلام يا فلان و فلان و يك يك اسامى ائمهعليه‌السلام را بردم؟

حضرت به من فرمودند:

اى عبد الرحمن، كسى كه اول نفر ما را زيارت كند پس محققا آخرين ما را نيز زيارت كرده و بالعكس اگر آخرين نفر ما را زيارت كند اولين نفر از ما را نيز زيارت كرده، و كسى كه اولين نفر ما را دوست بدارد قطعا آخرين نفر ما را نيز دوست دارد و كسى كه حاجتى از دوستان ما را روا كند گويا براى جميع ما حاجتى را بر آورده است، اى عبد الرحمن ما را دوست بدار و كسى كه محب ما هست را نيز دوست بدار و دوستيت در راه ما باشد، دوست بدار براى ما بخواه ما را و بخواه كسى را كه ما را بخواهد و دشمن بدار كسى كه دشمن ما هست، آگاه باش كسى كه ما را رد و انكار كند گويا رسول خدا كه جد ما است را انكار كرده و كسى كه رسول خداصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم را انكار كند خدا را انكار كرده، آگاه باش اى عبد الرحمن كسى كه نسبت به ما بغض و كينه داشته باشد پس نسبت به حضرت محمد بغض دارد و كسى كه نسبت به حضرت محمد بغض داشت نسبت به خدا بغض دارد و كسى كه خدا را مبغوض داشت بر خدا است كه او را به جهنم داخل كرده و برايش ياورى نمى باشد.

١٤ - حدثنى محمد بن الحسن بن احمد بن الوليد، عن محمد، بن الحسن الصفار، عن العباس بن معروف، عن عبد الله بن عبد الرحمن الاصم، عن الحسين، عن الحلبى (قال: قال لى ابو عبد اللهعليه‌السلام : لما قتل الحسينعليه‌السلام سمع اهلنا قائلا بالمدينة يقول: اليوم نزل البلأ على هذه الامة فال ترون فرحا حتى يقوم قائمكم فيشفى صدوركم و يقتل عدوكم، و ينال بالوتر اوتارا، ففزعوا منه و قالوا: ان لهذا القول لحادثا قد حدث ملا نعرفه، فاتاهم خبر قتل الحسينعليه‌السلام بعد ذلك فحسبوا ذلك، فاذا هى تلك اليلة التى تكلم فيها المتكلم، فقلت له: جعلت فداك الى متى انتم و نحن فى هذا القتل و الخوف و الشدة؟ فقال: حتى ياتى سبعون فرحا اجواب و يدخل وقت السبعين، فاذا دخل وقت السبعين اقبلت الرايات تترى كانها نظام، فمن ادرك ذلك الوقت قرت عينه.

ان الحسينعليه‌السلام لما قتل اتاهم آت و هم فى المعسكر فصرخ فزبر، فقال لهم: و كيف لا اصرخ و رسول اللهصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم قائم ينظر الى الارض مرة، و الى حزبكم مرة، و انا اخاف ان يدعوا على اهل الارض فاهلك فيهم، فقال بعضهم لبعض: هذا انسان مجنون.

فقال التوابون: تالله ما صنعا لانفسنا، قتلنا، لا بن سمية سيد شباب اهل الجنة، فخرجوا على عبيد الله بن زياد، فكان من امرهم ما كان.

قال: فقلت له: جعل فداك من هذا الصارخ؟ قال: ما نراه الا جبرئيل. اما انه لو اذن له فيهم لصاح بهم صيحة يخطف به ارواحهم من ابدانهم الى النار، ولكن امهل ليزدادوا اثما و لهم عذاب اليم، قال: انه قدعق رسول اللهصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم و عقنا و استخف بامر هوله، و من زاره كان الله له من ورأ حوائجه، و كفاه ما اهمه من امر دنياه، و انه ليجلب الرزق على العبد و يخلف عليه ما انفق و يغفر له ذنوب خمسين سنة، و يرجع الى اهله و ما عليه ذنب و لا خطيئة الا وقد محيت من صحيفته، فان هلك فى سفره نزلت الملائكة فعسلنه، و فتح له باب الى الجنة حتى يدخل عليه روحها حتى ينشر، ان سلم فتح الباب الذى ينزل منه رزقه فيجعل له بكل درهم عشرة آلاف درهم، و ان الله تبارك و تعالى قد ذخرها لك عنده ).

الحمد لله رب العالمين و صل الله على محمد و آله الطاهرين و لعنة الله على اعدائهم اجمعين.

ترجمه:

(حديث چهاردهم )

محمد بن الحسن بن احمد بن وليد، از محمد بن الحسن الصفار، از عباس بن معروف، از عبد الله بن عبد الرحمن اصم، از حسين، از حلبى، وى گفت: حضرت ابو عبد اللهعليه‌السلام به من فرمودند:

هنگامى كه حسينعليه‌السلام كشته شد اهل ما شنيدند قائلى در مدينه مى گفت:

امروز بلأ بر اين امت نازل شد ديگر سرور و شادى نخواهند ديد تا وقتى كه قائم شما قيام كند و سينه ها را با قيامش شفأ داده و دشمنانتان را بكشد، و در مقابل آن تنها مانده اى كه خونش قصاص نشد و به انتقام آن تنها مانده هايى را بكشد.

اهل ما از شنيدن اين صدا به فزع آمده و گفتند:

گوينده اين صدا را مى شناسيم كيست، پس بعدا كه خبر شهادت حسينعليه‌السلام به ايشان رسيد حساب كردند دقيقا سخن و تكلم آن متكلم همان شبى بود كه روزش حضرت امام حسينعليه‌السلام شهيد شدند.

عرض كردم: فدايت شوم: تا كى شما و ما در سوز اين كشتار و وقوع آن سوخته و در خوف و سختى بسر بريم؟

حضرت فرمودند: تا زمانى كه هفتاد مرتبه رخنه و شكاف و فرجه پيدا شده بطوريكه بين هر فرجه و فرجه ديگر فاصله بوده و بهم متصل نباشند و وقت فرجه هفتادمين كه رسيد پرچم ها پيدا شده كه بترتيب مى آيند و سپس ايستاده و درنگ مى كنند گويا مرواريدهائى بوده كه برشته كشيده شده اند پس كسى كه آن وقت را درك كند چشمش روشن باد.

زمانى كه حسينعليه‌السلام كشته شد شخصى در ميدان حاضر شد در حالى كه لشگريان اهل كفر در جايگاهشان بودند، پس آن شخص فريادى بر آورد به طورى كه تمام را از هر گونه حركتى باز داشت، پس به آنها گفت:

چگونه فرياد نكنم و حال آنكه رسول خداصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم ايستاده گاهى به زمين و گاهى به حرب و جنگ شما نظر مى كنند و من خوف دارم كه خدا را خوانده و اهل زمين را نفرين كرده پس حق تعالى ايشان را هلاك كند.

بعضى از لشگريان به برخى ديگر گفتند: اين انسانى ديوانه است.

توبه كنندگان در بين لشگر گفتند: به خدا سوگند ما براى خود اين كار را نكرده بلكه بخاطر رضايت و خشنودى پسر سميه سرور جوانان اهل بهشت را كشتيم.

پس بر عبيد الله بن زياد خروج كرده و كارشان به آنجائى رسيد كه رسيد.

عرض كردم: فدايت شوم: اين فرياد كننده چه كسى بود؟

حضرت فرمودند:

ما نمى بينيم او را مگر جبرئيلعليه‌السلام و همين قدر بدان اگر از خداوند اذن مى داشت چنان صيحه مى زد كه جملگى قالب تهى كرده و روحشان به جهنم روانه مى شد ولى مهلتشان داد تا به گناهان خويش افزوده و عذاب اليم و دردناك را بر اى خود فراهم كنند.

عرض كردم: فدايت شوم، چه مى فرمائيد راجع به كسى كه بر زيارت آن حضرت قدرت دارد ولى معذلك آن را ترك مى كند؟

حضرت فرمودند:

وى عاق رسول خداصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم و عاق ما بوده و به امرى كه بايد به آن توجه مى كرد استخفاف نموده و كسى كه آن حضرت را زيارت كند خداوند متعال ماورأ حوائجش مى باشد يعنى نيازمندى هايش را بر آورده مى كند و آنچه خواسته اش مى باشد را كفايت مى كند و و نيز زيارت آن حضرت رزق را به بنده جلب كرده و آنچه را كه بايد وى خرج كند برايش باقى مى گذارد و گناهان پنجاه سال او را خدا مى آمرزد و پس از زيارت شخص به اهل خودش باز مى گردد در حالى كه هيچ گناه و لغزشى بر او نيست مگر آنكه تمام از نامه عملش محو مى شود و اگر در راه فوت كند فرشتگان بر او نازل شده و غسلش مى دهند و دربى برايش به طرف بهشت گشوده مى شود و روحش از آن داخل بهشت مى گردد و اگر سالم ماند دربى كه از آن روزى وى فرود مى آيد باز مى شود و به هر يك درهمى كه در اين سفر و زيارت صرف كرده ده هزار درهم برايش منظور شده و آنها را بر او ذخيره مى كنند و وقتى پس از مرگ محشور شد به او گفته مى شود:

در مقابل هر يك درهم، ده هزار درهم دارى كه حق تعالى براى تو آنها را ذخيره كرده است.

پايان كتاب ترجمه كامل الزيارات تصنيف ابى القاسم جعفر بن محمد بن جعفر بن موسى بن قولويه القمى رحمة الله عليه بدست ناتوان سيد محمد جواد ذهنى تهرانى در روز يكشنبه هفتم ماه ذيحجة الحرام سنه يكهزار و چهارصد و هيجده هجرى قمرى نزيل قم المشرفه و از خداوند متعال تقاضا دارم كه آن را خالصا لوجهه قبول فرمايد بحق محمد و آله الطاهرين آمين يا رب العالمين.